PRESIDENCEN OSE NE OPOZITE - Gazeta Express

20 ARTE
Tavanxhiu në Egjipt
Megjithëse situata në Egjipt vazhdon
të jetë e tensionuar, në qytetin e tij
jugor, Aswan, ditë më parë fi lloi punimet
Simpoziumi XVI Ndërkombëtar i
Skulpturës.
Në mesin e artistëve të përzgjedhur,
në këtë ngjarje merr pjesë edhe skulptori
shqiptar Genti Tavanxhiu. Qyteti
Aswan njihet si qendër turistike dhe
kulturore rajonale, ndërkaq International
Sculpture Symposium’ atje mbahet
tash 16 vite. Simpoziumi në Aswan
synon të ringjallë dhe vazhdojë traditën
e skulpturës së bërë në granitin
vendas. Tavanxhiu atje prezantohet
me një skulpturë monumentale në
granit rozë, i cili nxirret nga shpellat
antike afër Aswanit. Ky material dikur
përdorej për ndërtimin e obeliskëve të
faraonëve.
Për Genti Tavanxhiun, përzgjedhja
për pjesëmarrje në simpoziume të
ngjashme ndërkombëtar ka vite që
është bërë pjesë e veprimtarisë së tij
E premte, 11 shkurt 2011
Albana S. Muja
Albana.muja@gazetaexpress.com
artistike. Skulptori shkodran ka kohë
që jeton në Ascoli Piceno, të Italisë,
dhe në vitin 2010 realizoi vepra të
shumta në botë, si në Itali, Gjermani,
Francë, Spanjë, Kinë, Turqi, Rumani,
Dubai, Holandë dhe Japoni. Emri i tij
radhitet përkrah skulptorëve aktual
më të suksesshëm ndërkombëtar.
Teatër në telev
Shfaqja e ka shtëpinë në teatër,
megjithëse atë mund ta shohim
edhe në formë të ekranizimit
televiziv. Mirëpo, ekranizimi i
shfaqjeve duket t’i ketë dy anë
të medaljes, atë pozitive dhe
atë negative. Kështu të paktën
e shohin këtë ide dramaturgët,
regjisorët dhe aktorët e teatrit.
Prishtinë, 7 shkurt - Të kesh një teatër në shtëpi nuk
është njësoj si të përjetosh drejtpërdrejt atë dhe vetë
lojën aktoriale. Mirëpo, teatri nuk vizitohet nga një
masë e madhe njerëzish, ndërkohë që ekrani televiziv
mbledh një numër dukshëm më të madh shikuesish
para vetes. Megjithatë, një shfaqje teatrore
duket se tash e tutje do të mund ta shohim edhe të
ekranizuar, ndonëse kështu humbet origjinaliteti
i drejtpërdrejtë i saj. Në Shqipëri, sikur edhe në
shumë vende tjera të botës, në televizionet private
dhe ato publike ekzistojnë termine të dedikuara për
shfaqjet e ekranizuara, që synim kanë një audiencë
më të gjerë.
Sipas dramaturgut, Arian Krasniqi, ekranizimi i
shfaqjeve nuk mund të ketë efekt të ngjashëm as
emotiv, as artistik, e as estetik, siç e ka përjetimi i
drejtpërdrejt i shfaqjes në skenat e teatrit. Mirëpo,
nga ana tjetër, praktika e “ekranizimit” të shfaqjeve
mund të prodhojë efektin tjetër - atë të depërtimit
në masë, dhe të arkivimit digjital të një produksioni
teatror.
“Ne e dimë se shfaqja e ka kohën e vet. Sado që të
jetojë ajo në skenën e teatrit, vjen koha kur shfaqja
mbaron - pra “vdes”. Prandaj, krejt çka mbetet pas
“vdekjes” së shfaqjes janë fotografi të, artikujt dhe
shkrimet në gazeta, por edhe xhirimi digjital i saj”,
shprehet Krasniqi.
Ai e përkrah idenë për ekranizimin e shfaqjes,
duke e cilësuar atë me interes për publikun. Ky
veprim, sipas tij, vjen si pasojë e asaj që ne ende
s’kemi një traditë të gjatë të frekuentimit të teatrove
nga një numër më i madh njerëzish, e as një publik
tradicionale dhe të kultivuar teatrore.
“Gjykoj se një shfaqje, pasi që ta ketë konsumuar
jetën e saj teatrore, mund edhe të xhirohet, dhe ta
ripërjetojë një jetë të re, atë të ekranizimit në një
medium viziv, si televizioni, i cili ka shikueshmëri
dukshëm më të madhe”, thotë Krasniqi.
Për regjisorin Bekim Lumi shfaqja fi llimisht duhet
të konsumohet nga publiku në teatër, dhe vetëm
pasi ta ketë përmbyllur ciklin e vetë në skenën teatrore
ajo mund të xhirohet dhe pastaj t’i transmetohet
publikut përmes ekranit televiziv.
“Natyrisht, ekrani televiziv nuk është mediumi
më i mirë i mundshëm për transmetimin e një
shfaqjeje, për shkak të vetë karakterit të saj. Mirëpo,