Monografia - Instytut Fizyki JÄ drowej PAN

7.2.2 Pomiary B → ¯D (∗) τ + ν τ z ekskluzywną rekonstrukcją B tag
Półtaonowe rozpady B były badane również z zastosowaniem ekskluzywnej rekonstrukcji
B tag . Współpraca Belle poszukiwała rozpadów B → ¯D (∗) τ + ν τ w próbce 657 × 10 6 par B ¯B,
rekonstruując B tag w hadronowych rozpadach typu ¯B → D (∗) h − (h − = π − , ρ − , a − 1 , D(∗)− s ).
Rozpady τ + rekonstruowano w czysto leptonowych przejściach τ + → l + ν l¯ν τ (l = µ, e) [306].
Liczby przypadków sygnału otrzymano na podstawie dwuwymiarowych rozkładów kwadratu
masy brakującej, m 2 miss , oraz energii resztkowej w kalorymetrze, Eextra
ECL
. Zmienna Eextra
ECL
pozwala odróżnić rozpady B → ¯D (∗) l + ν l i B → ¯D (∗) τ + (→ l + ν l¯ν τ )ν τ od pozostałego tła,
natomiast rozkład masy brakującej stanowi podstawę rozdzielenia półleptonowych rozpadów
B na taony i lekkie leptony. Dla każdego ładunku znakującego mezonu B ( ¯B tag 0 lub
Btag − ) wykonano równoczesne dopasowanie rozkładów m2 miss i Eextra ECL
, zmierzonych w próbkach
zawierających pary ¯Dl + i ¯D∗ l + , uwzględniając dwie składowe sygnału, B → ¯Dτ + ν τ i
B → ¯D ∗ τ + ν τ oraz składowe tła, pochodzące z rozpadów B → ¯D (∗) l + ν l (l = µ, e), oraz pozostałych
procesów. W dopasowaniu uwzględniono przesłuchy pomiędzy kanałami z mezonami
¯D i ¯D ∗ , natomiast pominięto jako zaniedbywalnie małe, przesłuchy pomiędzy rozpadami B +
i B 0 .
Ponieważ w analizie mierzono równocześnie kanały referencyjne B → ¯D (∗) l + ν l , wyznaczono
względne stosunki rozgałęzień R D (∗), eliminując część eksperymentalnych niepewności
związanych z ogólną normalizacją. Wyniki dopasowania przedstawione są na rysunkach 7.6
oraz 7.7, natomiast zmierzone stosunki rozgałęzień umieszczono w tabeli 7.4.
Rysunek 7.6: Wyniki dopasowania B + →
D 0 τ + ν τ (a,b) i B + → D ∗0 τ + ν τ (c,d). Rozkłady
danej zmiennej prezentowane są w
oknie sygnałowym drugiej z nich (EECL extra <
0,2GeV, m 2 miss > 2,0(1,4)GeV2 /c 4 ) [306].
Rysunek 7.7: Wyniki dopasowania dla B 0 →
D − τ + ν τ (a,b) i B 0 → D ∗− τ + ν τ (c,d). m 2 miss
(a,c) i Eextra
ECL (b,d).Rozkłady danej zmiennej
prezentowane są w oknie sygnałowym drugiej
z nich (EECL extra < 0,2GeV, m 2 miss >
2,0(1,4)GeV 2 /c 4 ) [306].
Podobne pomiary półtaonowych rozpadów B przeprowadziła współpraca BABAR [307].
Najnowsze wyniki uzyskano dla pełnej próbki danych, zawierającej 450 × 10 6 par B ¯B. Istotnym
elementem tej analizy jest bardzo duża liczba rekonstruowanych kanałów rozpadu B tag ,
obejmująca łącznie 1680 różnych stanów końcowych (4) . Poszukiwano rozpadów typu B tag →
SX ± , gdzie S = D (∗)0 , D (∗)+ , D (∗)+
s , J/ψ, a X ± jest układem mezonów π ± , K ± , π 0 , K 0 S ,
(4) Z tego względu analiza ta bywa też określana przez współpracę BABAR mianem “inkluzywnej”.
120