Po pijaku i kradzionym autem - Tygodnik powiatowy

More documents

Recommendations

Info

24 23 września 2009 wieruszów Sprawa skrzyżowania w Parcicach c.d. W jednym z poprzednich numerów ITP informowaliśmy naszych czytelników, że po otrzymaniu odpowiedzi ze Starostwa Powiatowego w Wieruszowie (do którego na prośbę mieszkańców Parcic zwróciliśmy się o dodatkowe oznakowanie skrzyżowania celu poprawy bezpieczeństwa) opublikujemy ją na łamach naszego Tygodnika. Poniżej zamieszczamy treść naszego pisma i odpowiedz Starosty a także komentarz redaktora Naczelnego. Red. Ilustrowany Tygodnik Powiatowy Wieruszów dn. 13.09.2009 r. Andrzej Szymanek Starosta Powiatu Wieruszowskiego Redakcja Ilustrowanego Tygodnika Powiatowego zgodnie z prawem prasowym zwraca się do pana starosty Andrzeja Szymanka w Wieruszowie o udzielenie informacji, czy wydał, a jeśli tak, to jakie wytyczne Dyrektorowi Powiatowego Zarządu Dróg w Wieruszowie panu Romanowi Słowińskiemu odnośnie skrzyżowania dróg powiatowych w Parcicach gmina Czastary powiat wieruszowski. Uprzejmie prosimy o udzielenie informacji, jeżeli jako zwierzchnik PZD wydał pan wytyczne odnośnie w/w sprawy, czy zostały poczynione jakieś konkretne czynności w tym kierunku. Sprawa skrzyżowania dróg powiatowych, w Parcicach jest poruszana systematycznie od kilku lat m.in. przez radnego Rady Gminy Czastary Wojciecha Chałupkę zam. Parcice. Po kolejnej kolizji, do której doszło na tym skrzyżowaniu radny Chałupka poruszył ponownie ten problem na ostatniej sesji w Czastarach w pana obecności. Prosimy o udzielenie informacji, czy po interpelacji radnego Chałupki zostały przekazane panu dyrektorowi Słowińskiemu jakieś wytyczne odnośnie sprawdzenia oznakowania drogi i wyjaśnienia, w czym tkwi problem, że kierowcy jakże często pomimo widocznych znaków sugerują się, że droga od Wielunia w kierunku Wieruszowa jest z pierwszeństwem przejazdu i czy wykonane zostały jakiekolwiek czynności związane z tą sprawą i kiedy? Redakcja ITP kierując się dobrem i publicznym interesem osób, aby zapobiec spekulacjom mieszkańców Parcic i powiatu wieruszowskiego, a także ościennych powiatów, ponieważ tragedia, jaka wydarzyła się poruszyła bardzo wiele osób, które sygnalizują do naszej redakcji i proszą o interwencję, wobec czego zapytujemy pana starostę czy poczynił pan takowe czynności? Prosimy o odpowiedź czy namalowanie pasów przejścia dla pieszych i wykonanie progów zwalniających, namalowanie linii ciągłych oraz ustawienie znaków drogowych z ograniczeniem prędkości zapobiegłoby zdaniem pana starosty i pana Słowińskiego jako Dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg ( osoby jak najbardziej kompetentnej) w sprawie tragedii, jaka wydarzyła się 6 września i 12 września br.,( ta ostatnia na szczęście bez ofiar śmiertelnych i w tym przypadku prawdopodobnie sprawca nie był nietrzeźwy) na skrzyżowaniu w Parcicach. Mieszkańcy i radny Chałupka apelują o zastosowanie tych lub przynajmniej jednego z tych wariantów od kilku lat. Bezspornym faktem jest, że kierowca odpowiedzialny za spowodowanie wypadku w Parcicach, w którym śmierć poniosła matka i córka był w stanie nietrzeźwym i ponosi bezsporną winę, jednakże kolizji na tym skrzyżowaniu jak panu wiadomo, jako mieszkańcowi gminy Czastary było bardzo dużo i zdarzają się one zdaniem mieszkańców od ok. 20 lat i nie wszyscy kierowcy byli pod wpływem alkoholu, jak chociażby w/w wspomniana kolejna kolizja 12 września. Powoływanie się, że droga jest dobrze oznakowana, a kierujący, którzy są sprawcami wypadku są pijani nie do końca jest prawdą. Czy stwierdzenie, że ze strony PZD wszystko jest w porządku, a ludzie nadal giną może pozostać bez odpowiedniej reakcji ze strony pana dyrektora i pana starosty? Zgodnie z prawem prasowym w trybie odwrotnym prosimy o udzielenie wyczerpujących informacji na powyższe zapytania. Pragniemy pana starostę również poinformować o aroganckim zachowaniu pana dyrektora Romana Słowińskiego i odmówieniu odpowiedzi dziennikarzowi naszej redakcji, o czym ów dziennikarz pana starostę natychmiast telefonicznie poinformował. Prosimy pana starostę jako zwierzchnika Dyrektora PZD w Wieruszowie o udzielenie informacji, na jakiej podstawie odmówił pan dyrektor Słowiński udzielenia informacji dziennikarzowi ITP podczas połączenia telefonicznego. Prosimy także o wyciągnięcie z zachowania dyrektora Słowińskiego odpowiednich konsekwencji oraz udzielenie odpowiedzi, dlaczego podczas telefonicznej rozmowy z dziennikarzem ITP zachowywał się pan dyrektor tak arogancko? Czy zdaniem pana starosty stanowisko Dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg nie obliguje pana dyrektora Słowińskiego do zachowania wysokiej kultury osobistej i grzeczności? Odmowa udzielenia informacji prasie przez osobę będącą Dyrektorem PZD kłóci się z obowiązującym w Polsce prawem prasowym oraz normami etycznymi. Rozporządzenie Rady Ministrów z 7 listopada 1995 roku w sprawie trybu udostępniania prasie informacji przez jednostki samorządowe, urzędy oraz osoby publiczne, do których pan dyrektor Słowiński z pewnością się zalicza. wyraźnie nakłada na samorządy obowiązek udzielania pełnych i rzetelnych informacji, odpowiadania na pytania dziennikarzy, wykazywania inicjatywy w nawiązywaniu kontaktów z prasą, a w przypadku odmowy przedstawienia racjonalnych powodów (np. tajemnica państwowa, itp.) Media lokalne, do których zalicza się Ilustrowany Tygodnik Powiatowy zajmują się tematami, które dla mieszkańców wsi, gmin i powiatu są znane, sygnalizowane przez nich i jakże często nasza redakcja jest ostatnią deską ratunku dla osób, które borykają się z problemami i bolączkami zgłaszanymi do urzędów i instytucji, od których nie mogą doczekać się reakcji działania jak było to m.in. w przypadku skrzyżowania w Parcicach. Dziennikarze, którzy, na co dzień żyją problemami społeczności lokalnej, siłą rzeczy znają je bardzo dobrze i dlatego zapewne do nich zgłaszają się mieszkańcy powiatu, którzy proszą, krzyczą, nikt tego wołania nie słyszy lub je nie chce słyszeć i ignoruje. Ich zdaniem wiele urzędów i instytucji, a zarazem osób zajmujących stanowiska zapominają, że są powołani do spraw rozwiązywania problemów społecznych i poszczególnych mieszkańców powiatu. Kamera, mikrofon i długopis w rękach lokalnego dziennikarza stanowią potężny oręż. Możliwość kreowania opinii publicznej, nawet w niewielkim środowisku, jest tą formą władzy, której lekceważyć nie wolno. Jakże często odnosi się wrażenie, że te urzędy i instytucje w tym także Starostwo Powiatowe i Powiatowy Zarząd Dróg i zarządzający nim Dyrektor Roman Słowiński, który został powołany do służby na rzecz lokalnej społeczności zapominają o tym fakcie. Czy zakres obowiązków, które należą do Dyrektora PZD, który podlega panu staroście i ponosi odpowiedzialność za całokształt pracy PZD, reprezentuje PZD na zewnątrz , ponosi odpowiedzialność za wyniki i efekty pracy PZD, sprawuje bezpośredni nadzór nad wykonaniem przez PZD powierzonych mu zadań, przyjmuje skargi i wnioski od mieszkańców powiatu dotyczące działalności PZD, czy zakres tych i innych obowiązków nie przekracza bynajmniej możliwości i kompetencji pana dyrektora i nie jest sygnałem potrzeby, a nawet konieczności pójścia na zasłużony wypoczynek (świadczenie {przed} emerytalne), a aroganckie zachowanie czy nie świadczy o braku odporności na stres pełniącego obecnie funkcję dyrektora PZD pana Romana Słowińskiego? Prosimy o odpowiedź w trybie odwrotnym, która posłuży nam jako materiał prasowy do publikacji i ustosunkowanie się do powyższych zagadnień. Z poważaniem Jerzy Przybył Redaktor Naczelny ITP.
wieruszów 23 września 2009 25 Komentarz Redaktora Naczelnego Wstydzę się za Urbasia i Psikusa Szanowni koledzy Mirku i Piotrze Patrzę od dłuższego czasu na was z politowaniem. Prowadzona przez was gra wobec wyborców – mieszkańców jest żenująca. Za nic nie macie honoru. Liczą się dla was polityczne i osobiste interesiki. Psujecie wyborcom normalne samopoczucie. Szanowny w/z starosty mgr Mirosław Urbaś na moje redakcyjne pismo w swoim piśmie (wypocinach) opowiada same bzdury. Wstydzę się nie tylko za Szymanka, ale za Urbasia i całą radę powiatu. Szanowny Mirku, jak czegoś nie rozumiesz, to podaj się do dymisji i wstydu sobie i mnie oszczędź. Zwrócę się do ciebie jeszcze raz pismem, tym razem imiennie do sprecyzowania odpowiedzi. Szanowny Piotr Psikus Burmistrz Miasta i Gminy Kępno w minionym tygodniu wydał Oświadczenie, w którym poświadcza nieprawdę (a za to też ponosi się odpowiedzialność karną) m.in. podarunki przyjęte i potwierdzone pisemnie przez dwóch burmistrzów miast partnerskich, co jest oczywistą nieprawdą. Po drugie służby finansowe masz pan bardzo nieodpowiedzialne i jednej lub drugiej osobie powinno się podziękować. Ale prawda jest chyba taka, że te służby mają tyle do gadania co „żyd podczas okupacji”. Panowie opamiętajcie się! My już nie chcemy patrzeć na wasze błazenady. Mnie na pewno wstyd za was i myślę, że wstydzą się też mieszkańcy Powiatu Wieruszowskiego oraz Miasta i Gminy Kępno. Życzę wam, aby żaden z was nie wygrał żadnych wyborów. Za karę. Marzę o tym, że na wasze miejsca pojawi się ktoś mądrzejszy. Jerzy Przybył A p e l Starosta Wieruszowski Andrzej Szymanek i Komendant Powiatowy Policji w Wieruszowie mł.insp. Dariusz Dworczak podjęli wspólne działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Powodem do podjęcia działań jest znaczny wzrost liczby wypadków drogowych na naszym terenie. Codziennie daje się zauważyć brak poszanowania podstawowych zasad ruchu drogowego, kierowanie po spożyciu alkoholu, rozmawianie podczas jazdy przez telefon, lekceważenie ograniczeń i zakazów czy częsta brawura. Efektem takich zachowań człowieka są tragiczne wypadki. Dlatego Starosta z Komendantem wyszli do społeczeństwa z apelem o podejmowanie wszelkich możliwych działań zmierzających do wzrostu bezpieczeństwa w ruchu drogowym i wyrażanie dezaprobaty do zachowań zagrażających temu bezpieczeństwu. O odczytanie i propagowanie apelu poproszono proboszczów wieruszowskich parafii oraz lokalne media. Apel Starosty Wieruszowskiego i Komendanta Powiatowego Policji w Wieruszowie o wspólne działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Ciągle rosnąca ilość pojazdów będących w posiadaniu naszych mieszkańców powoduje wzrost natężenia ruchu drogowego. Zarządcy wszystkich dróg podejmują działania aby dostosować sieć drogową do potrzeb ruchu a głównie jego bezpieczeństwa. Również w powiecie wieruszowskim w minionych 10 latach przebudowano wiele dróg i skrzyżowań, buduje się nowe chodniki i ścieżki rowerowe. Wszystkich potrzeb nie da się jednak szybko zaspokoić. Uczestnicy ruchu drogowego muszą więc zawsze pamiętać, że wszyscy chcą bezpiecznie dotrzeć do celu. Wymaga to znajomości zasad ruchu drogowego, stosowania sie do tych zasad, informowania o zauważonych nieprawidłowościach zarządców dróg, reagowania na niewłaściwe zachowania innych i dostosowania swego zachowania do aktualnych warunków na drodze. Niestety codziennie daje się zauważyć brak poszanowania podstawowych zasad ruchu drogowego, kierowanie pojazdami po spożyciu alkoholu i narkotyków, rozmawiając przez telefon, lekceważenie ograniczeń i zakazów i częsta brawura. Efektem takich zachowań człowieka są tragiczne wypadki. Wypadków spowodowanych złym stanem dróg czy też wadliwego ich oznakowania jest niewiele. Jako zarządzający drogami powiatowymi i kontrolujący ruch drogowy informujemy, że wzmożone zostaną różne działania zmierzające do poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Apelujemy do mieszkańców i wszystkich przebywających w powiecie wieruszowskim o podejmowanie wszelkich możliwych działań zmierzających do wzrostu bezpieczeństwa w ruchu drogowym i wyrażanie dezaprobaty do wszelkich zachowań zagrażających temu bezpieczeństwu. Sygnalizujemy, że pasażerowie a także inne osoby nie reagujący na niewłaściwe zachowanie kierowców ponoszą moralną odpowiedzialność za następstwa takich zachowań. Bardzo liczymy na wsparcie naszych działań. Od redakcji: Apel apelem, a co z działaniami za które otrzymujecie wynagrodzenia...? W debacie o szkole potrzeba nam więcej odwagi i nowego języka Większość z nas czuje, że nieefektywny system nauczania i wychowania trzeba zmieniać, ale nie wiemy jak, bo nie wiemy, w jakim celu chcemy kształcić i wychowywać nasze młode pokolenie. W jakim stopniu chcemy edukacji ukierunkowanej na osobisty sukces(w szkole - wysoka średnia, a w przyszłości – sukces materialny), w jakim na osiągnięcie osobistego szczęścia, a w jakim na sukces zbiorowy. Wychodząc z poprzedniego systemu, mieliśmy jasne, choć dość ogólne wyobrażenie o tym, czego potrzeba nam do trwałego rozwoju i szczęścia. Chcieliśmy demokracji, pluralizmu i rynku oraz wejścia do NATO i UE. Te cele jednoczyły zdecydowaną naszą większość. Dziś wszystkie je zrealizowaliśmy i myślę, że żyje się nam nieporównywalnie lepiej niż w 1989 r., czujemy się zdecydowanie bardziej szczęśliwi. A mimo to mamy rosnące poczucie niezadowolenia i niedosytu, że czegoś istotnego nam brakuje, że tysiącom naszych szczęść indywidualnych i sukcesów towarzyszy też wielka słabość i niezadowolenie w sferze działań zbiorowych, szczególnie w oświacie. Myślę, że potrzebujemy tutaj odzyskania, jako społeczności, samosterowności oraz zdolności określania wspólnych celów. Brakuje nam bowiem wspólnej, zbiorowej myśli przewodniej wybiegającej w przyszłość. Jako obywatele, ale i społeczności jesteśmy manipulowani, odpychani od szkoły, niedoinformowani, bardzo często dezinformowani, ale nade wszystko zdezintegrowani. Zamykamy się w swoich środowiskach, w grupach wzajemnej adoracji, gdzie plotki, kreowanie nieprawdziwej rzeczywistości i nieprawdziwych faktów jest na porządku dziennym. Nie umiemy w szerszym gronie rozmawiać, wspólnie współpracować, nie darzymy się zaufaniem, nie potrafimy definiować zbiorowych interesów ani realizować długofalowych programów. Nasze poczucie wspólnotowości jest okazjonalne i słabe, mimo że to właśnie nasz naród, środowiska oświatowe i szkolne, najbardziej dążył do demokracji, prawdy i wolności. Stan naszej zbiorowej duszy najlepiej odzwierciedla chaos, plotkarstwo, zawiść, niepohamowana komercjalizacja, relatywizm moralny i kurczenie się prawdziwej (merytorycznej)przestrzeni publicznej dyskusji o szkole. Powstaje więc pytanie, co powinno być naszym kompasem na przyszłość? Na czym oprzeć dalszą modernizację i rozwój naszej społeczności szkolnej by osiągnąć sukces? Wydaje się, że tym kompasem może być odpowiedź na pytanie, kim jako społeczności szkolne jesteśmy i kim chcielibyśmy być? Jaka jest nasza szkolna dusza, nasze szkolne DNA, jak chcielibyśmy ją definiować w obecnych czasach? Jakie są nasze talenty, możliwości, co wspólnie możemy zaoferować szkole- (naszym wychowankom), regionowi, a jakie wzorce powinniśmy brać z zewnątrz? Tu sądzę leży klucz do odpowiedzi na pytanie, jak stworzyć naszą wspólną podmiotowość szkolną, jak uszlachetniać naszą demokrację i nasze działania, z czym wyjść na arenę szkolną, międzyszkolną, samorządową w sferach idei, działań i wizerunku. Jak stworzyć taki wspólny kompas? Myślę, że powinniśmy się choć na chwilę oderwać od optyki konformizmu i indywidualnego urządzania się(kryzys pokazuje nam, że ta idea przegrała) i spojrzeć w lustro, jacy naprawdę jesteśmy. Potrzebujemy autorefleksji, samoobserwacji, chwili zastanowienia się nad sobą, rozwinięcia świadomości siebie. To spojrzenie na siebie powinno być możliwie głęboko wyzwolone z lęków, kompleksów i resentymentów – prawdziwe, uważne i otwarte. Tylko wtedy zdobędziemy prawdziwą wiedzę o sobie i tylko wtedy mamy szansę na zwycięstwo. Czy jesteśmy na to gotowi? Czy zdobyliśmy już wystarczająco dużo wiedzy, poczucia własnej wartości i odwagi, by sobie na to pozwolić? Czy widzimy w tym szeroko rozumiany nasz wspólny interes i dobro młodego pokolenia? Wielu z nas może sobie jednak zadawać jeszcze bardziej pierwotne pytanie: czy warto podejmować ten wysiłek? Czy rzeczywiście chcemy wspólnie razem budować swą podmiotowość szkolną? Czy chcemy szkoły (wspólnych działań, wspólnych celów), która miałaby swoją: wspólną duszę (tożsamość), rozum (system wiedzy i inteligencji), ciało (infrastrukturę i prężne organy szkoły) oraz sobie właściwy zestaw emocji i wartości oraz siły do zmian? Czy zależy nam na stworzeniu szkolnej przestrzeni społecznej, w której moglibyśmy najlepiej wyrażać siebie, to co dla nas wspólnie (rodziców i nauczycieli) jest najważniejsze, swoje oryginalne pomysły, swą tożsamość, swoje specyficzne talenty, swą energię i witalność, a także swoją dumę, czy też chcemy zredukować nasze aspiracje do akceptacji wszystkiego co nam dyrekcja zaproponuje w imię konformizmu, spokoju i własnej wygody, a ze współpracy uczynić wydmuszkę upiększającą działania szkoły. Drogą do odpowiedzi na te dwa fundamentalne pytania - czy chcemy budować wspólną podmiotowość szkolną oraz jaka powinna być jej idea główna i podstawowe zasady - jest owa autorefleksja. Dzięki niej będziemy mogli lepiej zrozumieć siebie i innych, a samo rozumienie będzie prowadziło do samoakceptacji. To doprowadzi do przywrócenia poczucia własnej wartości, a na tej podstawie uszlachetnienia naszego indywidualizmu i budowy sobie właściwego kształtu wspólnotowości. To zaś będzie oznaczało możliwość rozwinięcia skrzydeł nie tylko w wymiarze indywidualnym, ale i zbiorowym szkoły. Każdy z organów szkoły musiał (musi) przejść pełny cykl drogi dojrzewania do demokracji: od poczucia pełnej zależności przez erupcję niezależności i dojrzeć do mądrej współzależności organów szkoły(miejmy nadzieję w nieodległej przyszłości). Dlatego warto poświęcić sobie - jako całej zbiorowości szkolnej - więcej czasu i uwagi. Ale nade wszystko, musimy stać się autorytetem dla samych siebie - uwierzyć w swój rozum, instynkt, swoją kreatywność i możliwości zaoferowania czegoś cennego szkole. Potrzebujemy jednak w debacie szkolnej więcej odwagi i nowego języka - nie po to, by atakować czy niszczyć, ale by zrozumieć naszą prawdziwą szkolną rzeczywistość i otworzyć szanse pozytywnym zmianom. Bo tylko wtedy, tę dużą utratę talentów i energii, którą dziś są rodzice i dzieci zrażeni do szkoły, możemy uratować. Musimy się jednak prawdziwie uwspólnotowić, tak abyśmy mieli siłę przyciągania i wchodzenia w relacje z naszą całą społecznością szkolną. Będąc atrakcyjni dla siebie, będziemy też atrakcyjni dla innych. Taka pełna wiary w siebie, odważna, aktywna i kreatywna, a jednocześnie umiejące dobrze współpracować i świadoma swej misji i celów wspólnota szkolna, może dopiero dokonać prawdziwej modernizacji szkoły i na trwale wyrwać się z syndromu ciągłego szukania „kozła ofiarnego” naszych dydaktyczno- wychowawczych porażek, budująca jednocześnie lepszą i prawdziwie obywatelską (współodpowiedzialną) społeczność szkolną, uczącą i wychowującą lepszego (dobrego) człowieka. H. Ogorzelski
Page 2 and 3: 2 23 września 2009 aktualności W
Page 4 and 5: 4 23 września 2009 kępno EUROSTRA
Page 6 and 7: 23 września 2009 6 kępno Realizac
Page 8 and 9: 8 23 września 2009 kępno Dni 18 w
Page 10 and 11: 10 23 września 2009 sport Piłka s
Page 12 and 13: 12 23 września 2009 kępno/wierusz
Page 14 and 15: 14 23 września 2009 kępno Wędró
Page 16 and 17: 23 września 2009 16 dodatek tv Muz
Page 18 and 19: 18 23 września 2009 wieruszów Jak
Page 20 and 21: 20 23 września 2009 wieruszów Ksi
Page 22 and 23: 22 23 września 2009 wieruszów Bab
Page 26 and 27: 23 września 2009 26 wieruszów Gal
Page 28 and 29: 23 września 2009 28 ogłoszenia IN
Page 30 and 31: 23 września 2009 30 informacje Inf
Page 32: 23 września 2009 32 reklama Firma

Po pijaku i kradzionym autem - Tygodnik powiatowy

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?