Z Australii do Åasku... - archiwum.lask.pl

PANORAMA ŁASKA 

KONIEC roku to „dopinanie” budżetu 

i w związku z tym tzw. sesje czyszczące Rady 

Miejskiej. Aż trzykrotnie w grudniu spotykają 

się radni miejscy, także radni powiatowi zbierają 

się wielokrotnie. 

SAMOLOTY F-16 w Łasku są gotowe do dyżurów 

w obronie polskiej przestrzeni powietrznej. 

8 bm. w Warszawie 10 ELT otrzymała certyfikat 

potwierdzający gotowość. - To uhonorowanie 

3 lat szkolenia w Polsce - podsumował dowódca 

10 ELT ppłk Dariusz Malinowski. 

POLICJA w Łasku zaliczona została do najlepszych 

w województwie łódzkim. Oceniano 

m.in. wykrywalność najcięższych przestępstw 

oraz liczbę wypadków drogowych na terenie 

działania Komendy Powiatowej. Gratulujemy! 

Z HSZPANII do Polski powróciło kilku naszych 

pilotów F-16 z 10 Eskadry Lotnictwa 

Taktycznego, którzy wraz z personelem technicznym 

uczestniczyli w ćwiczeniach lotniczych 

w ramach programu Sguadron Exchange 

DOWÓDCA 32 Bazy Lotniczej w Łasku płk 

pil. dr Władysław Leśnikowski od dłuższego 

czasu przebywa na praktyce w Centrum Operacji 

Powietrznych, a jego obowiązki w grodzie 

nad Grabią pełni ppłk Zbigniew Rosiak. 

MINISTERSTWO Pracy i Polityki Społecznej 

uhonorwało gminę Łask 7-tysięczną nagrodą 

przeznaczoną na wyposażenie świetlic 

podległych Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi 

Pomocy Społecznej. Wcześniej resort przyznał 

dotację na funkcjonowanie świetlicy środowiskowej 

w Kolumnie. 

DWA „ORLIKI” w gminie Buczek – gotowe 

będą jeszcze w tym roku, jednak uroczyste ich 

otwarcie i udostępnienie młodzieży przewidziane 

jest wiosną. 

WIĘCEJ ŚWIATŁA – coraz widniej jest 

w gminie Łask, a to za sprawą demontażu 

starych lamp i instalacji nowych energooszczędnych, 

a także dzięki podłączeniu nowego 

oświetlenia na ulicach miasta (m.in. na ul. 

Polnej, Widawskiej, Świerkowej, Swojskiej, 

Jagodowej) i w pobliskich wsiach (Karszew, 

Okup, Rokitnica, Teodory, Wrzeszczewice). 

To efekt realizacji drugiego etapu modernizacji 

oświetlenia w gminie. 

MONITORING w Łasku – ruszy już wiosną, 

kilka kamer ułatwi policjantom pilnowanie 

porządku w mieście. 

HIV – najbardziej rozpowszechniony jest 

właśnie w regionie łódzkim, gdzie tylko od 

kwietnia do września zakaziło się wirusem 

41 osób. W tej niechlubnej statystyce zajmujemy 

aktualnie drugie miejsce. Aczkolwiek 

choroba szerzy się głównie wśród studentów 

i biznesmenów, nie bardzo mamy się czym 

cieszyć, bo zarówno jednych jak i drugich nie 

brakuje w grodzie nad Grabią. Testy na obecność 

wirusa wykonuje łódzki szpital im. Biegańskiego, 

bliższe informacje - tel. zaufania 

022 692 82 26. 

MIKOŁAJE SĄ WŚRÓD NAS 

Zbliża się okres świąteczny, wtedy stajemy się bardziej wrażliwi na krzywdę drugiego 

człowieka. 

Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej 

w Łasku już po raz trzeci organizuje na 

rzecz dzieci z rodzin ubogich charytatywną 

akcję mikołajkowo – noworoczną przy 

współpracy Łaskiego Forum Młodzieżowego 

“AKTYWNI”. W poprzednich latach 

przekonaliśmy się jak niewiele trzeba, aby 

na twarzach dzieci zagościł promienny 

uśmiech. 

Akcja rozpoczęła się 5 grudnia br. w trzech 

punktach naszego miasta na Placu 11 Listopada 

oraz przy ul. Jana Pawła II i Słowackiego. 

Zbieraliśmy nie tylko pieniądze, ale 

głównie zabawki i słodycze. 

Do chwili zamknięcia numeru „Panoramy” 

zebrano 3,9 tys. zł. Podczas sesji Rady 

Miejskiej sami radni przekazali 712 zł. Radni 

G. Rosiak i G. Stolarek oraz burmistrz 

G. Szkudlarek włączyli się do akcji, zbierając 

dary od mieszkańców na ulicach Łasku. 

Upominki dla dzieci można dostarczać do 

siedziby naszego ośrodka do końca grudnia 

br. Zwracamy się z gorącą prośbą o przyłączenie 

się do akcji i ufundowanie upominków 

dla potrzebujących dzieci. Jesteśmy 

przekonani, że Państwa otwarte serca, chęć 

niesienia pomocy na rzecz drugiego człowieka 

i hojność, pozwolą dzieciom przeżyć 

niezapomniane chwile. My ze swojej strony 

zapewnimy towarzyszenie akcji, będziemy 

również zamieszczać aktualne relacje i zdjęcia 

z jej przebiegu na naszej stronie internetowej 

www.laskmikolaje.pl. 

B.Sz. M.Ś. 

PASOWANIE NA UCZNIA 

Ślubowanie i pasowanie na ucznia to piękna tradycja Szkoły Podstawowej 

im. Wojska Polskiego w Wiewiórczynie. 

Uroczystość odbyła się 20 listopada br. 

W obecności zaproszonych gości: wicestarosty 

łaskiego Dariusza Polaka, sekretarza Urzędu 

Miejskiego Beaty Mielczarek 12 dzieci 

z klasy I złożyło ślubowanie. Pasowania dokonał 

prawdziwą szablą płk Marek Madeja 

z 32 Bazy Lotniczej w Łasku. Dzieci zaprezentowały 

bardzo ładną część artystyczną pt.: 

„W krainie baśni”. Otrzymały upominki od dyrektora 

szkoły, rodziców i kolegów z kl. III. 

Dzieciom jako prezent do klasy zakupiono 

nowe ławki i krzesła. 

Teresa Wesołowska 

Z głębokim smutkiem 

przyjęliśmy wiadomość o śmierci 

ŚP. JERZEGO SKONECZNEGO 

Dyrektora 

Zakładu Komunikacji Miejskiej w Łasku 

Serdeczne wyrazy współczucia 

Najbliższej Rodzinie 

składają 

Burmistrz Łasku 

Przewodniczący Rady Miejskiej w Łasku 

radni Rady Miejskiej w Łasku 

i pracownicy Urzędu Miejskiego 

Serdeczne 

podziękowania 

dla Pani doktor 

Jolanty Fabianowskiej 

wraz z zespołem lekarskim i obsługą 

oddziału neurologicznego 

szpitala w Łasku, 

za doskonałą opiekę lekarską 

oraz 

uratowanie życia mojego męża 

składają 

Janina i Marian Ludwisiak 

Specjalista chirurgii weterynaryjnej, specjalista chorób psów i kotów; USG +RENTGEN 

lek. wet. Przemysław Rybiński 

Łask, ul. Kościuszki 10 

tel. 043 675-22-86, 0 603-206-087 

www.rybinski.prv.pl 

2

TRADYCJE 

BOŻEGO 

NARODZENIA 

Pod takim tytułem Środowiskowy 

Dom Samopomocy w Łasku zorganizował 

III Konkurs Plastyczny, nad którym 

patronat objął burmistrz miasta 

Gabriel Szkudlarek. Uroczyste rozstrzygnięcie 

konkursu i wręczenie nagród 

laureatom rywalizacji w trzech 

działach: kartka świąteczna, malarstwo 

i rysunek oraz tkanina i aplikacje 

różne, odbyło się w ŁDK. 

W konkursie – jak poinformowała szefowa 

ŚDS Maria Lipowska - wzięło udział prawie 

30 ośrodków z woj. łódzkiego zrzeszających 

osoby niepełnosprawne (WTS ŚDS i DPS), 

z których nadesłano ok. 250 prac. Jury pod 

kierunkiem Aleksego Nowaka wyłoniło najlepsze 

prace. Nagrody i wyróżnienia otrzymali 

m.in.: 

dokończenie na str. 27 

WIZYTÓWKA 

Z zadowoleniem odnotowujemy największe 

osiągnięcia i sukcesy łaskich 

firm, które tym sposobem promują 

jednocześnie nasz region i mieszkańców. 

Dziś kolej na Pracownię Poligraficzno-Introligatorską 

„Intrograf” 

z ul. Południowej, spod której pras wyszła 

pomnikowa księga „Getto łódzkie 

Litzmannstadt Getto 1940-1944” przygotowana 

przez zmarłego niedawno 

znakomitego historyka i archiwistę Juliana 

Baranowskiego oraz Sławomira 

M. Nowinowskiego. 

Wspomniana księga trafiła nie tylko do bibliotek 

i zbiorów badaczy dziejów okupacyjnej 

Łodzi, ale i łodzian rozrzuconych po całym 

świecie. A że wydana została nadzwyczaj 

starannie, wręcz wzorowo, stanowi doskonałą 

wizytówkę łaskiej firmy. 

Dodajmy przy okazji, że w tej samej firmie od 

lat powstaje „Panorama Łaska”. (pe) 

APEL DO MIESZKAŃCÓW ŁASKU 

Czas zimy to szczególnie trudny okres dla bezdomnych kotów i psów. Jeśli nie znajdą one 

możliwości schronienia i pożywienia, trudno będzie im przeżyć. Problem ten występuje w 

każdym mieście, także w Łasku. Apelujemy o przyjazne traktowanie wszystkich zwierząt - 

także tych, które nie są wyłącznie nasze. Wyrażajmy w tym okresie swoją szczególną troskę 

o nie. Państwa życzliwość i zrozumienie dla tego problemu pomoże w wypełnieniu przez 

naszą gminę obowiązku opieki nad bezdomnymi zwierzętami. 


Robert Bartosik 


Gabriel Szkudlarek 


Jubileusz grupy literackiej, która na trwale 

wpisała się w pejzaż kulturalny Łasku 

PÓŁ WIEKU „GRABI’59” 

Taki jubileusz zdarza się tylko raz. 21 listopada br. w Łaskim Domu Kultury 

Grupa Literacka „Grabia,l59” świętowała swoje 50-lecie. Były wspomnienia, prezentacja 

dorobku, życzenia i… okolicznościowy tort. Gratulacje odbierali: Rafał 

Orlewski, Eugeniusz Iwanicki i Jan Fabisiak. 

Mimo fatalnej pogody, sala ŁDK 

była tego wieczoru wypełniona 

po brzegi. Przybyli gospodarze 

miasta z burmistrzem Gabrielem 

Szkudlarkiem, zastępcą 

burmistrza Janiną Kosman 

i sekretarzem gminy Beatą 

Mielczarek, nie zabrakło też 

ludzi kultury, działaczy społecznych, 

m.in. prezesa Towarzystwa 

Przyjaciół Ziemi Łaskiej 

Zbigniewa Rybińskiego, na 

święto „Grabi’59” przyjechali 

z Piotrkowa Trybunalskiego poeci 

i literaci działający tam wspólnie 

z Rafałem Orlewskim. 


Niech Święta Bożego Narodzenia i Wigilijny Wieczór 

upłyną Państwu w szczęściu i radości 

przy staropolskich kolędach i zapachu świerkowej gałązki. 

A Nowy Rok niech przyniesie ze sobą szczęście 

i pomyślność każdego dnia. 


Robert Bartosik 

Mniej dymiących kominów 

Kosztem ponad 1,2 mln zł Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Łasku podłączyło 

w tym roku do swojej sieci ciepłowniczej kolejnych 11 budynków wielorodzinnych. 

To efekt kilkuletnich starań firmy, wspólnot mieszkaniowych, 

a także Eko-Funduszu, który wsparł finansowo kosztowne roboty. Zyskali na tym 

nie tylko mieszkańcy, ale i miasto, bo z roku na rok ubywa dymiących kominów 

i w związku z tym oddychamy zdrowszym powietrzem. 

Od lewej: J. Fabisiak, R. Orlewski i E. Iwanicki 


Gabriel Szkudlarek 

Jak nas poinformował prezes PEC Jerzy 

Sztanka, równolegle ze wspomnianymi robotami 

połączono kotłownie z ul. Polnej i Pułaskiego, 

co spowoduje, że w okresie lata na 

osiedlu wojskowym nie będzie musiała funkcjonować 

kotłownia węglowa. 

W Łasku niewiele domów wielorodzinnych 

nie korzysta dziś z sieci ciepłowniczej PEC. 

To zasługa nie tylko wytwórcy i dostawcy 

ciepła, ale i Spółdzielni Mieszkaniowej, która 

zaangażowała się w likwidację dymiących 

kominów. Prezes Sztanka zadowolony jest 

z takiego obrotu sprawy, choć tegoroczna inwestycja 

przysporzyła mu sporo kłopotów. 

Ostateczne decyzje zapadły bowiem bardzo 

późno i roboty rozpoczęto dopiero na początku 

października. Na szczęście dopisała pogoda… 

(p) 

3

4 


DOBRY ROK, Z KŁOPOTAMI… 

Stary rok zbliża się ku końcowi i jest to najlepszy moment, by dokonać podsumowań. W imieniu Czytelników „Panorama” 

postanowiła porozmawiać o mijającym 2009 roku z burmistrzem Łasku Gabrielem Szkudlarkiem. A że mieszkańców interesują 

także trudne problemy miasta, rozmawialiśmy zatem nie tylko o osiągnięciach, ale i o sprawach mniej przyjemnych. 

Życie bowiem składa się nie tylko z radości i sukcesów, są przecież i trudne chwile, niepowodzenia. 

- Jaki był ten mijający rok dla Pana?, 

- Trudny ze względu na prowadzenie wielu 

inwestycji, które na bieżąco rodzą dużo problemów 

wymagających szybkiego rozwiązania. 

Taka choćby kanalizacja – wykonana z pewnym 

wyprzedzeniem dokumentacja nie mogła 

uwzględnić najnowszych zmian na przykład w 

zakresie sieci energetycznej, jak to było m.in. 

w Kolumnie. Generalnie był to jednak dobry 

dla mnie rok, bo dwa lata wytężonej pracy zaczęły 

wreszcie przynosić efekty choćby w postaci 

pieniędzy z zewnątrz przeznaczonych na 

kanalizację i nowe przedszkole. Łącznie prawie 

14 milionów złotych na rozbudowę sieci 

kanalizacyjnej, około 3 miliony na przedszkole 

w Kolumnie i ponad 1,6 miliona na budowę 

ulicy Jodłowej. Na realizacje ostatniego 

odcinka tej ulicy mieszkańcy Przylesia czekali 

20 lat. Dodać jeszcze trzeba pozyskanie pieniędzy 

m.in. na wyrównywanie szans dla gimnazjalistów 

(około półtora miliona złotych na dwa 

lata). To największe pieniądze pozyskane z zewnątrz. 

Są i mniejsze. Będziemy składać kolejne 

wnioski na dofinansowanie innych zadań. 

- Z pewnością mógłby Pan wyliczać jeszcze 

inne ważne zadania zrealizowane w tym 

roku, wynikające między innymi z wniosków 

składanych przez mieszkańców… 

- No właśnie, ta lista mogłaby być znacznie 

dłuższa, bo przecież należałoby wymienić na 

przykład kontynuowanie prac drogowych na 

ulicy Wróblewskiego, gdzie teraz mamy piękne 

chodniki i równą nawierzchnię jezdni. 

- Dla miasta nie był to więc zły rok, bo przecież 

nie tylko realizowano wiele ważnych 

inwestycji, ale i pozyskano sporo pieniędzy 

unijnych, także dzięki coraz aktywniejszej 

promocji mówiono o nas zarówno w kraju 

jak i poza granicami Polski… 

- Promocja to rzeczywiście nowa jakość 

w naszym mieście, Łask staje się coraz bardziej 

znany, co z pewnością ma wpływ choćby 

na pozyskiwanie środków unijnych. Po 

raz pierwszy przedstawiciele naszego miasta 

byli w Brukseli na obchodach naszego Święta 

Niepodległości, z tej okazji było o nas sporo 

w telewizji 

- Która z inwestycji była dla Pana najważniejsza? 

- Kanalizacja. 

- Dlaczego? 

- Ponieważ dotyczy 4-5 tysięcy mieszkańców, 

około 1000 przyłączy, ponadto ze względu na 

wysoki koszt. Dzięki kilometrom sieci kanalizacyjnej 

poprawi się jakość życia mieszkańców, 

zyska też na tym nasze środowisko. To w dalszej 

kolejności pozwoli inwestować w drogi na obszarach 

zurbanizowanych. Budowa kanalizacji 

to wbrew pozorom inwestycja bardzo skomplikowana, 

w takim Wiewórczynie głębokość wykopów 

dochodziła do prawie sześciu metrów. 

- Panie burmistrzu, to wszystko prawda, 

ale gdy znikają wykopy z kilometrami rur 

nie widać efektów tego inwestowania w taki 

sposób jak choćby w przypadku nowego 

przedszkola. Może zatem warto uzmysłowić 

łaskowianom, że budowa kanalizacji to 

prawdziwa rewolucja w ich mieście. 

- To prawda, że tych rur nie widać, ale dzięki 

nim żyjemy zdrowiej i na wyższym poziomie. 

Wystarczy przypomnieć, że dotychczas w mieście 

i gminie mieliśmy łącznie ponad 50 kilometrów 

kanalizacji, natomiast teraz m.in. dzięki 

środkom unijnym przybędzie 28,7 kilometra, 

do tego około 600 metrów zbudowanych za 

własne środki. Łącznie w tej kadencji przybędzie 

około 60 procent nowej kanalizacji. Oznacza 

to jednocześnie, że znikną setki szamb. To 

rzeczywiście skok cywilizacyjny. 

- Jednak kłopoty nie omijały Polaków 

i podobnie jak w kraju tak i w Łasku wciąż 

mamy więcej potrzeb niż możliwości… 

- Nie należy się tym przerażać, bo przecież nie 

marnujemy ani czasu, ani publicznych pieniędzy. 

Oczywiście gdybyśmy dysponowali większymi 

środkami, realizowalibyśmy więcej postulatów 

i wniosków mieszkańców. Jednak muszę 

powiedzieć, że nie tracimy z pola widzenia 

najważniejszych problemów miasta, ale i wsi, 

inwestując coraz bardziej w obszary wiejskie, 

jak to się dzieje choćby w przypadku Rokitnicy 

(droga). Przystąpiliśmy do sporządzania 

częściowo dla tej wsi i pobliskiego Aleksandrówka 

dokumentacji na wodociąg, być może 

już w przyszłym roku ruszą roboty. Będziemy 

zabiegać o pieniądze unijne na wspomnianą inwestycję. 

- Krótka kołdra daje o sobie znać od lat i kłopotów 

jest znacznie więcej… 

- Największą bolączką są oczywiście drogi. 

Wbrew pozorom łatwiej je budować niż kanalizację, 

ale najpierw trzeba układać wspomniane 

rury, by potem układać chodniki czy wykonywać 

nawierzchnię ulic. Kolejna sprawa to Starówka. 

Dziś wiele osób mówi, że nowy pomnik 

jest piękny, ale gorzej z otoczeniem. To prawda, 

dlatego powstaje dokumentacja na infrastrukturę 

podziemną, czyli kanalizację sanitarną 

i deszczową oraz wodociągową, by wreszcie 

zniknęły nieprzyjemne zapachy w tej części 

miasta. Potem zabierzemy się za porządkowanie 

zabudowy Starówki, by przyciągała ona zarówno 

turystów jak i samych mieszkańców. Już 

w przyszłym roku zmieni się na korzyść zieleń 

w tej części miasta. 

- Domyślam się, że te ambitne Pana plany 

mogą pozostać na papierze z powodu braku 

pieniędzy… 

- To zadanie na kilka lat. Wiele będzie zależało 

od ogólnej sytuacji gospodarczej w kraju, bo 

przecież Łask nie leży na bezludnej wyspie. 

- Co Panu spędza sen z powiek? 

- Trudna sytuacja ZKM wynikająca z systematycznie 

zmniejszającej się liczby pasażerów. Jeśli 

jednak pojawiają się takie sprawy, to staram 

się je szybko załatwiać. Największym problemem 

są oczywiście pieniądze na inwestycje. 

Dlatego tak bardzo zależy mi na tym, by wreszcie 

rozstrzygnięte zostały kwestie związane 

z dofinansowaniem rekultywacji wysypiska, 

byśmy pozyskali pieniądze na to zadanie i rozwiązali 

trudny problem. Dodatkowo to zadanie 

wiąże się z budową zbiornika „Zajączek”, dlatego 

już w przyszłym roku przystąpimy do sporządzania 

dokumentacji dla tego akwenu. 

- Pieniądze to rzecz bardzo ważna, ale w Łasku 

trzeba też przełamywać znacznie poważniejsze 

bariery, bo związane ze świadomością: 

funkcjonowaniem stereotypów, zawiści, 

braku wiary w skuteczność działania… 

- Nie mogę zrozumieć ludzi, którzy pod płaszczykiem 

troski o Łask nie przepuszczą ani jednej 

okazji, by nie ośmieszyć miasta, ludzi czy 

realizowanych inwestycji. Najlepszym tego 

przykładem jest nowy pomnik, ale i budowa 

kanalizacji w ulicy Kilińskiego. A przecież już 

dwa tysiące lat temu powiedziano: „Po owocach 

ich poznacie…”. W przypadku tej ostatniej 

ulicy już wiele lat temu była dokumentacja, 

jednakże w wyniku zaniechań pozwolenie na 

budowę wygasło i musieliśmy teraz znów wydać 

100 tysięcy złotych na nową dokumentację.


Dzięki współpracy ze Starostwem pojawiły 

się nowe parkingi na ul. Warszawskiej 

Wiele kontrowersji wzbudzała realizacja tego pomnika, ale teraz zyskuje 

on coraz więcej zwolenników 

Przyzwoitość i uczciwość wobec mieszkańców 

i wobec siebie nakazywałaby milczenie, a tu 

znów krytyka, krzyk, bo nie tak. 

- Jak zatem przełamywać to całe zło? 

- Trzeba robić swoje, iść do przodu, ale wszędzie 

gdzie to możliwe rozmawiać, wyjaśniać, 

pokazywać i przekonywać. 

- Przysłuchuję się od lat radnym podczas sesji 

i czasami odnoszę wrażenie, że niektórzy 

z nich – na szczęście nieliczni - żyją jakby 

w innym świecie, oderwani od rzeczywistych 

problemów miasta i mieszkańców… 

- Zdecydowana większość radnych z pełnym 

poczuciem odpowiedzialności za losy naszego 

miasta podejmuje istotne dla Łasku decyzje. 

To jest ważne i optymistyczne. 

- Czego Pan życzy mieszkańcom w zbliżającym 

się 2010 roku? 

- Przede wszystkim zdrowia, bo jest ono początkiem 

każdego sukcesu. Także radości, by 

wszyscy mieli pracę, jeśli tylko chcą pracować. 

A także miłości i wzajemnego zrozumienia 

w życiu rodzinnym i osobistym, spełnienia 

choćby w części swoich marzeń. 

- Czego życzyć osobiście Gabrielowi Szkudlarkowi? 

- Zdrowia, odporności psychicznej i kolejnych 

pieniędzy dla gminy. 

(PER) 

Na przedszkolu w Kolumnie 

powstaje już dach 

Na terenie oczyszczalni ścieków powstała 

suszarnia osadu, przynosząc znaczne 

oszczędności MPWiK i rozwiązując jeden 

z trudniejszych problemów ekologicznych 

Ośrodek zdrowia w Kolumnie po 

gruntownym remoncie prezentuje 

się bardzo dobrze 

Gabriel Szkudlarek przemawia w Brukseli, 

na zdjęciu poniżej - podziękowanie ambasadora Polski 

Jeden z wojskowych bloków mieszkalnych 

oddanych do użytku przed rokiem. 

Wojsko zamierza realizować w Łasku 

kolejne tego typu inwestycje 

5


PÓŁ WIEKU 

„GRABI’59” 

dokończenie ze str. 3 

Gdy już Grabianie podpisali wszystkim gościom 

książkę wydaną z okazji jubileuszu 

i zapoznano się z okolicznościową wystawą 

prezentowaną w holu ŁDK, bohaterowie 

wieczoru zasiedli na scenie i rozpoczęła się 

część wspomnieniowo-jubileuszowa, znakomicie 

prowadzona przez Zdzisława Wegenko 

i Elżbietę Wojtacką-Ślęzak. 

- „Grabia’59” była pierwszą grupą literacką 

powstałą w terenie dzięki nieodżałowanemu 

Janowi Janiszewskiemu, który w tym małym 

mieście szukał takich jak ja, trochę piszących 

– wspominał Eugeniusz Iwanicki. 

- Żałuję jednak, że jest dziś nas tak mało... 

Janiszewskiemu udało się skupić wokół siebie 

garstkę zapaleńców, wśród których był 

także m.in. Kazimierz Świegocki, Michał 

Targowski, Andrzej Łyżwa, Roman Wilk 

i Karol Kopias. Tylko część z nich zrobiła 

tzw. karierę. Zarówno Iwanicki jak i Orlewski 

są autorami wielu książek, bogatym 

dorobkiem poetyckicm może się poszczycić 

także prof. K. Świegocki, słowem para się 

także J. Fabisiak. 

Spotkanie z okazji jubileuszu stało się okazją 

do przypomnienia dorobku Grabian. 

Choć w sali ŁDK zabrakło nieżyjącego już 

od dawna dziennikarza, pisarza i poligloty 

Jana Janiszewskiego, niejednokrotnie przypominano 

jego słowa. Ducha Wielkiego 

Nieobecnego przywołał też m.in. syn „Jotana” 

– Wojciech Janiszewski, mówiąc 

o tragizmie postaci ojca, który niewątpliwie 

należał do ludzi błyskotliwych i utalentowanych, 

ale chyba niedocenianych. – Najlepiej 

spełniał się w kraju, nie potrafił jednak żyć 

w wielkim mieście, dlatego znakomicie czuł 

się właśnie w Łasku. 

Najlepsze życzenia Grabianom złożył burmistrz 

Łasku Gabriel Szkudlarek, przypominając, 

że młodym poetom i literatom przyszło 

działać w 1959 roku, w trudnym okresie dla 

Polski, ale jednak zdecydowali się na poszukiwanie 

swojej własnej drogi rozwoju. Do 

tych życzeń przyłączyli się także: zastępca 

burmistrza Łasku J. Kosman, sekretarz gminy 

B. Mielczarek i prezes Towarzystwa Przyjaciół 

Ziemi Łaskiej Z. Rybiński. 

Wspomnieniom nie było końca – przy lampce 

wina i torcie z okolicznościowym napisem. 

Grabianie, jak mogliśmy się przekonać, 

nie składają „broni” i nadal tworzą. Zatem 

do spotkania podczas lektury kolejnych 

książek i kolejnego jubileuszu grupy, która 

na trwale wpisała się w pejzaż kulturalny 

grodu nad Grabią. 

(p) 

Fotoreportaż z jubileuszu – na str. 28 

Strażacy z Kolumny najlepsi 

To wydarzenie przeszło jakoś bez echa, a przecież na I miejsce w zawodach 

sportowo-pożarniczych w powiecie OSP w Kolumnie czekała kilkadziesiąt lat. 

I co najważniejsze, na ten sukces musiała ciężko zapracować. 

-Nikt nie wierzył, że nasza dziewięcioosobowa 

drużyna okaże się najlepsza, bo już długo przed 

zawodami stawiano na zupełnie inne OSP – mówi 

Grzegorz Rosiak, członek zarządu straży w Kolumnie. 

– Tymczasem naszym druhom się udało, 

w czym zasługa także Grzegorza Madeja, który 

przygotowywał drużynę do zawodów. Nasi 

w „bojówce” okazali się po prostu bezkonkurencyjni. 

Teraz przystępują do przygotowań do zawodów 

wojewódzkich. 

W tym roku w kolumnieńskiej OSP reaktywowano 

drużynę młodzieżową, która także zajęła 

I miejsce w zawodach miejsko-gminnych. Strażacką 

młodzież przygotowywali do tego sukcesu: 

Mariusz Kubera i Damian Pawlak. 

Choć do 100-lecia OSP w Kolumnie mamy jeszcze 

sporo czasu, strażacy przystąpili już do przygotowań 

obchodów jubileuszowych. Zamierzają 

powołać społeczny komitet, który zajmie się m.in. 

ufundowaniem nowego sztandaru, a być może 

również zakupem kolejnego wozu bojowego. 

- Posiadamy Stara 244 z 1975 roku, dlatego 

przydałby się nam nowoczesny pojazd. Od 

lat jesteśmy w krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym 

i każdego roku uczestniczymy 

przynajmniej w kilkudziesięciu akcjach. W tym 

roku było ich już około trzydziestu. Marzy nam 

się także rozbudowa i unowocześnienie naszej 

siedziby, szczególnie zaplecza kuchennego, by 

można było zarobić trochę pieniędzy – mówi 

prezes Grażyna Krzesińska, członkini straży 

od 1988 r. i kierująca OSP prawie dziesięć lat. 

Strażakom z Kolumny (jest ich 30) udało się 

ostatnio nie tylko wygrać zawody powiatowe 

ale i zdobyć uznanie w środowisku, co w tej 

specyficznej dzielnicy Łasku nie było sprawą 

prostą. Zapewne dlatego pozyskują nowych 

członków w swoich szeregach i nie muszą się 

martwić o przyszłość OSP, jak to jest w niektórych 

wsiach. Osiągnięcia te są zasługą bardzo 

aktywnego zarządu, a szczególnie pani prezes 

Grażyny Krzesińskiej, naczelnika Dariusza 

Borkiewicza, członka zarządu Grzegorza Rosiaka 

i gospodarza OSP Jerzego Kowalskiego. 

(ER) 

Fotoreportaż z zawodów – na str. 28 

Śladem naszych publikacji 

W związku z opublikowanym w poprzednim numerze „Panoramy” wywiadem ze 

starostą łaskim Cezarym Gabryjączykiem otrzymaliśmy sprostowanie dotyczące 

szpitala, podpisane przez Mirosława Szafrańskiego, Mirosława Rżanka, Jadwigę 

Ratajczyk i Janusza Zawiszę. 

W powyższym tekście – czytamy w liście 

przekazanym redakcji - zostało zawarte następujące 

stwierdzenie: „Dzisiejsza opozycja 

w Radzie Powiatu, wówczas sprawująca 

władzę, w 2005 roku dążyła do prywatyzacji 

szpitala, m.in. z udziałem … Niemców 

i Szwedów”. Zawarta w tym zdaniu 

informacja jest nieprawdziwa i nie ma 

żadnego pokrycia w faktach i dokumentach 

Zarządu i Rady Powiatu z tamtego 

okresu, co jest w oczywisty sposób do 

sprawdzenia przez każdego. 

Jako członkowie ówczesnego Zarządu 

Powiatu Łaskiego stanowczo protestujemy 

przeciwko kłamliwym i mającym charakter 

oszczerczy informacjom rozpowszechnianym 

przez aktualnego starostę 

Cezarego Gabryjączyka poprzez łamy 

Waszego pisma. Oświadczamy, że nie są 

nam znane żadne fakty ani działania, 

które uprawniałyby do stawiania tezy 

o dążeniu do prywatyzacji szpitala m.in. 

z udziałem… Niemców i Szwedów. Ta 

wyssana z palca bzdura ma w naszej ocenie 

wyłącznie na celu obrzucenie błotem 

poprzedników, co jest wysoce nieetyczne. 

Rozumiemy prawo Cezarego Gabryjączyka 

do opowiadania różnych rzeczy, 

w tym na temat działań organów samorządu 

powiatowego w okresie, w którym 

nie był ich członkiem, ale jednocześnie 

oczekujemy od dziennikarzy pisma samorządowego 

rzetelności i weryfikacji 

u źródła absurdalnych informacji, godzących 

w dobre imię konkretnych osób. 

Redakcja poprosiła starostę o ustosunkowanie 

się do listu M. Szafrańskiego, M. Rżanka, 

J. Ratajczyka i J. Zawiszy. Oto wyjaśnienie 

starosty C. Gabryjączyka: 

Uprzejmie informuję, iż informacja o zainteresowaniu 

wejściem do Polski przez Niemiecką 

Kasę Chorych z usługami świadczonymi 

dla swoich obywateli, jak również 

informacja, że Szwedzi byli zainteresowani 

świadczeniem usług stomatologicznych pod 

kątem naszej chirurgii szczękowej z rozwinięciem 

na stomatologię, znajduje odzwierciedlenie 

w protokole nr 80/2005 z posiedzenia 

Zarządu Powiatu Łaskiego z dnia 

15 lipca 2005 r. Informację tą przedstawiał 

p. Janusz Ratajczyk, ówczesny z-ca dyrektora, 

na w/w posiedzeniu, gdzie omawiany 

był program restrukturyzacji. 

6


BRAWO, PROMOCJA! 

Trwa dobra passa Łasku, jeśli idzie o promocję miasta. Niedawno głośno o nas było w Brukseli, gdzie pojawili się 

gospodarze miasta wraz z orkiestrą ŁDK. Były brawa i komplementy. Mieszkańcy doceniają także kolejne efekty pracy 

wydziału promocji Urzędu Miasta, który zadbał ostatnio o wydanie na płycie pieśni patriotycznych w wykonaniu Chóru ABC, 

Orkiestry Dętej ŁDK i Chóru „Echo Leśne”. Z przyjemnością słuchaliśmy utworów pięknie wykonywanych. Dodajmy tylko, 

że w przypadku Orkiestry Dętej ŁDK utwory opracował zmarły niedawno dyrygent Daniel Borowiecki. 

Gospodarze miasta zadbali też o okolicznościowe 

wydanie kompendium wiedzy o łaskich 

pomnikach, a pretekstem do wydanie niewielkiej 

książeczki na ten temat było odsłonięcie 

Pomnika Niepodległości. Warto wspomnieć, 

że goście uroczystości w Łasku otrzymali 

jeszcze jeden prezent, jakiego dotąd w dziejach 

miasta nie było: kilkadziesiąt minut po 

odsłonięciu pomnika w rynku do ich rąk trafiła 

gorąca wkładka ze zdjęciami z przebiegu uroczystości 

wydrukowana w ekspresowym tempie 

przez samego szefa naszej drukarni „Intrograf” 

– Jarosława Bussa. Ten fakt nadaje 

się do Księgi Guinessa – słyszeliśmy. Mieszkańcy 

mogą nabyć wspomnianą książeczkę 

i opatrzeć ją, we wspomnianym wydziale promocji 

UM, okolicznościowym stemplem. 

JASNOGÓRSKA 

PANI 

W WIEWIÓRCZYNIE 

Mieszkańcy Wiewiórczyna niezwykle 

uroczyście powitali w swojej 

parafii obraz Matki Boskiej Jasnogórskiej. 

Pierwsze powitanie odbyło 

się w kaplicy w Anielinie, a następnie 

w asyście wozów Ochotniczej 

Straży Pożarnej obraz przybył do 

Wiewiórczyna. Po uroczystym powitaniu 

obraz został przeniesiony 

do kościoła. 

Aktu zawierzenia Matki Boskiej Jasnogórskiej 

dokonał ksiądz proboszcz Tomasz 

Szczypa. O opiekę Matkę Boską 

Jasnogórską prosiła także w akcie zawierzenia 

dyrektor szkoły Teresa Wesołowska, 

powierzając szkolne dzieci, 

ich rodziców, nauczycieli i pracowników 

szkoły. Przedstawiciele rodzin z parafii 

prosiły o błogosławieństwo i opiekę 

Matkę Bożą. Ksiądz biskup Adam Lepa 

odprawił mszę świętą. Następnie odbył 

się Apel Jasnogórski, Pasterka Maryjna, 

całonocne czuwanie, msze święte i nabożeństwa. 

Uczestnicy procesji ze łzami w oczach 

pożegnali obraz, który został przewieziony 

do Parafii Niepokalanego Poczęcia 

Najświętszej Maryi Panny i Świętego 

Michała Archanioła w Łasku. 

Teresa Wesołowska 

Miasto nasze coraz częściej pokazywane jest na 

szklanym ekranie. Ostatnio o pobycie w Brukseli 

mówił burmistrz G. Szkudlarek i hetman 

Bractwa Kurkowego J. Witaszczyk. Wiosną 

przewidziana jest emisja fabularyzowanego filmu 

o naszym mieście kręconego jesienią m.in. 

w kościółku św. Ducha. 

W przyszłym roku zanosi się na kolejne wydawnictwa 

promujące ziemię łaską i gród nad Grabią. 

Być może już niedługo do rąk Czytelników 

trafi reprint jednej z bardzo rzadkich dziś książek 

ks. Grzegorza Augustynika, poświęconej naszemu 

miastu. Ten wielki kapłan przez wiele lat 

przebywał w naszym mieście i do tego stopnia 

zafascynowały go dzieje Łasku, że poświęcił mu 

kilka cennych opracowań, wykorzystując m.in. 

nieistniejące już źródła historyczne. Dodajmy, 

Muzykowanie góralskie 

3 stycznia 2010 roku podczas mszy 

świętych w kościołach będzie kolędował 

góralski zespół „Watra”: 

- parafia rzymskokatolicka pw. św. Jana 

Chrzciciela w Buczku - godz. 10 

- parafia rzymskokatolicka pw. św. Wojciecha 

w Dobroniu - godz. 12 

- parafia rzymskokatolicka pw. św. Mikołaja 

w Kwiatkowicach - godz. 16 

- parafia rzymskokatolicka pw. św. Faustyny 

Kowalskiej w Łasku - godz. 18 

Serdecznie zapraszamy. 

Wydział Promocji 

i Funduszy UM w Łasku 

że książkę poświęconą temu kapłanowi wydał 

niedawno senator Czesław Ryszka. 

I na zakończenie wspomnijmy jeszcze o innych 

miejscowościach powiatu, które idą w ślady 

Łasku i przygotowują obszerne albumowe wydawnictwa 

poświęcone swoim regionom. Takie 

wydawnictwa zapowiada m.in. Buczek, a także 

Sędziejowice. Niedawno do rąk Czytelników 

trafił też niewielki ale nieźle wydany folder poświęcony 

naszemu powiatowi. 

(BA) 

UCHLAŁKA URATOWANA 

Było bardzo groźnie – wysoka gorączka, porażenie obu prawych kończyn, 

zez rozbieżny, ogólnoustrojowa infekcja. W takim stanie zostało znalezione 

kociątko. 

Po przyniesieniu zwierzątka do przychodni, 

lekarz Przemysław Rybiński widząc objawy 

neurologiczne zarządził najpierw całodobową 

obserwację, by wykluczyć wściekliznę. Dopiero 

po rozwianiu wszelkich wątpliwości weterynarz 

rozpoczął tygodniowe leczenie. Po zastosowaniu 

antybiotyku, leku przeciwzapalnego 

zaczęto obserwować stopniową poprawę 

Wkrótce okazało się, że porażenie prawych 

łapek i zez rozbieżny były spowodowane 

uciskiem nerwów przez obrzęk okołozapalny 

i ustąpiły zupełnie po wyleczeniu zapalenia. Gdy 

spadła gorączka, kociątku powrócił apetyt. 

Jednym zdaniem 

PODOFICEREM ROKU 2009 w 32 BL 

został st. sierż. Adam Czapla, dowódca sekcji 

wojskowej straży pożarnej w dywizjonie zabezpieczenia, 

uhonorowany wcześniej wieloma 

nagrodami i wyróżnieniami. 

BUCZEK jako pierwsza gmina wiejska w regionie 

mieć będzie monitoring. Na początek 

planuje się zainstalowanie 8 kamer w Buczku 

i Czestkowie. Inwestycja realizowana jest 

wspólnie z Łaskiem. 

DROGI w powiecie to jeden z najtrudniejszych 

problemów, który z coraz większym 

powodzeniem rozwiązują gospodarze powiatu. 

Kilka wyremontowanych mostów i zmodernizowanych 

dróg w 2009 roku to potwierdza. 

W przyszłym roku remontowana będzie 

m.in. ul. Konopnickiej w Łasku, powstanie 

też dokumentacja na remonty wielu dróg, 

by można było pozyskiwać na nie pieniądze 

z zewnątrz. 

Obecnie Uchlałka, bo tak wabi się kotek, 

w pełni cieszy się życiem. Chodzi, biega, 

skacze, samodzielnie pije mleko. Znalazła 

przybranych rodziców: Wczesnoruszka 

i Kruszynkę. Bawi się z ojcem, ssie macochę. 

I pomyśleć, kociątko jedną łapką było 

już na tamtym świecie… 

Doktor P. Rybiński bezinteresownie uratował 

Uchlałkę. Jej przypadek wskazuje, że 

w weterynarii mało jest przypadków beznadziejnych 

i nawet paraliż u kota może 

zostać wyleczony. 

Andrzej Prawicki 

7


Trzeba pamiętać, skąd się wyszło 

Rozmowa z byłym pilotem, dowódcą eskadry na łaskim lotnisku - Ryszardem Kosmanem 

- Nie czuje Pan żalu, gdy na niebie pojawiają 

się F-16? 

- Nie, bo nie chcę powrotu do latania. Zająłem 

się działką, 2 lata temu ukończyłem podyplomowe 

studia na Politechnice Łódzkiej i mam 

pracę, która pochłania mi cały wolny czas. A 

jeśli idzie o F-16, to już w 1991 roku oglądałem 

je w Dęblinie. To nie jest najnowszy samolot, 

ale nowocześniejszy od tych eksploatowanych 

przeze mnie. 

- F-16 to inna generacja maszyn, ale przecież 

i te, na których Pan niegdyś latał, nie 

były złe… 

- F-16 to maszyna naszpikowana nowoczesnością, 

elektroniką. Model zakupiony przez 

Polskę jest z pewnością znacznie unowocześniony, 

ale nie najnowocześniejszy jak na XXI 

wiek. Na wyposażenie polskich sił powietrznych 

powinien wejść w latach dziewięćdziesiątych. 

Moim zdaniem powinniśmy pozostać 

przy maszynie europejskiej, dlatego byłem 

zwolennikiem „Grippena”. Nie wyobrażam 

sobie, by na przykład po zniszczeniu lotniska 

F-16 mogły startować z drogowych odcinków 

lotniskowych. A ponadto „Grippen” byłby 

znacznie tańszy w eksploatacji. 

- Ale „Grippen”, jak argumentowano przed 

laty, nie miał możliwości sprawdzenia się 

w warunkach bojowych… 

- … co jest prawdą, ale oby taki test przeszły 

pomyślnie, jeśli będzie taka konieczność, nasze 

maszyny. 

- Musi Pan jednak przyznać, że zrobiliśmy 

znaczący krok do przodu, jeśli idzie o unowocześnienie 

naszego lotnictwa. 

-To prawda. 

- Kiedyś wspomniał Pan, że regulamin lotów 

pisany jest krwią – co to znaczy? 

- Wszystkie katastrofy lotnicze mają potem 

odzwierciedlenie w regulaminie. Mimo wprowadzania 

coraz liczniejszych ograniczeń, 

dochodzi jednak do wypadków. Z pewnością 

katastrofy lotnicze były i będą, bo przecież zawieść 

może zarówno aura jak i sprzęt. Im nowocześniejszy 

ten ostatni, tym bardziej może 

ulegać większym lub mniejszym awariom. 

- Na szczęście nie miał Pan dramatycznych 

przeżyć w powietrzu, ale i tak zapewne 

podczas wieloletniej służby nie brakowało 

stresu… 

- Kiedyś podczas walki powietrznej koledze 

zgasł silnik, innym razem mnie z kolei wyłączyły 

się wszystkie przyrządy. Natychmiast 

zawiadomiłem odpowiednie służby i wysłano 

z pomocą samolot, który pomógł mi wylądować 

na lotnisku. Ćwiczenia przerwano. Zawinił 

sprzęt, ale… wyjaśniano to ponad rok. 

Byłem przekonany, że nie popełniłem wówczas 

żadnego błędu, a jeśli coś takiego by się 

zdarzyło, z pewnością nic nie ukrywałbym, bo 

i tak prawda wyszłaby na jaw. Gdy innym razem 

nie włączyłem jednego z przełączników, 

przyznałem się do tego. 

- W 1980 roku Łask przeżył katastrofę 

MiG-21, w której zginął pułkownik Iwanów 

– jak doszło do tej tragedii? 

- Szybko wyjaśniono przyczyny techniczne. 

Iwanów, który leciał z uczniem, prawdopodobnie 

nie domknął osłony kabiny maszyny, 

którą pęd powietrza wyrwał na niskiej wysokości. 

Siedzący z przodu uczeń nie wiedząc co 

się stało, uruchomił dźwignię katapulty i odpalił 

fotel, siedzący z tyłu instruktor nie miał 

już żadnych szans na uratowanie. 

- Mówi się, że łaskie lotnisko jest jednak 

szczęśliwe dla pilotów… 

- Gdy byłem dowódcą eskadry w latach 1991- 

1994, nie doszło do większej awarii czy katastrofy, 

co zapewne wynikało z olbrzymiego 

się w takich sytuacjach i może dlatego straciłem 

w końcu serce do lotnictwa. 

- Przemawia przez Pana gorycz i pamięć 

o złu, którego Pan doznał… 

- Jak na górala przystało, dobro pamiętam 50 

lat, zło – 100. A pamięć mnie nie zawodzi! 

- Może tak jest w całej armii… 

- Z pewnością są w wojsku ludzie mający ssanie 

z góry i parcie z dołu. Muszę jednak przyznać, 

że nie brak w armii i innych ludzi. W Łasku do 

takich zaliczałem dowódcę pułkownika Marka 

Ciszewskiego. Dowódcom eskadr dawał dużo 

swobody, samodzielności, a jednocześnie był 

wymagający od siebie i innych. I najważniejsze 

– potrafił docenić pracę ludzi. Kończył akademię 

zarówno w Związku Radzieckim jak i USA, ale 

ktoś zablokował jego karierę i w górę poszli ci 

spod znaku BMW – bierni, mierni, ale wierni. 

Rok 1991 - Ryszard Kosman przy F-16 na lotnisku w Dęblinie 

zaangażowania pilotów, personelu technicznego - A jednak lotnictwo było Pana życiową pasją, 

proszę zatem powiedzieć, co z niej po- 

i wszystkich pracujących na rzecz bezpieczeństwa 

lotów. 

zostało do dziś? 

- Czy można się wyleczyć z lotnictwa? - Człowiek zawsze musi liczyć się z tym, że 

- To prawda, że lotnictwo było niegdyś sensem 

mojego życia, ale znam wiele osób, które jakieś inne wyjście. Dotyczy to wszystkich 

coś się kończy, więc w zanadrzu trzeba mieć 

przez długi czas nie mogły patrzeć na samoloty. 

Wynikało to prawdopodobnie z krzywd, w domu i wieść życie emeryta, ale podpowie- 

ludzi, a nie tylko pilotów. Mogłem siedzieć 

jakich doznali. Zawsze – bez względu na stopień 

i stanowisko – trzeba pamiętać, skąd się spektorzy bezpieczeństwa pracy. Przez 12 lat 

dziano mi, że w zakładach potrzebni są in- 

wyszło i nie piąć się w górę na plecach innych. pracowałem w tej dziedzinie, stąd studia podyplomowe. 

Dziś jestem człowiekiem zajętym 

Lotnictwo to specyficzny zawód. W powietrzu 

musi być rozkaz, dyscyplina, ale na ziemi nie i nie mam wolnego czasu. To nawet dobrze – 

powinno być różnicy między szeregowym czy uważam, że powinniśmy pracować całe życie, 

dowódcą, powinien być szacunek dla drugiego by Polska była wreszcie krajem bogatym. 

człowieka. 

- Nie chce Pan powiedzieć, że gdy przyleciały 

do Łasku F-16, jednak obserwował je 

- Czy może dlatego synowie nie poszli 

w Pana ślady? 

Pan z dachu jednego z domów, że od czasu 

- Mieli inne zainteresowania, ale i tak nie do czasu odwiedza Pan lotnisko… 

chciałem, by szli do lotnictwa. 

-To prawda, siedziałem na dachu, bo nie zaproszono 

mnie na lotnisko, jak zresztą wielu innych 

- Dlaczego? 

- Właśnie z powodu traktowania ludzi przez byłych pilotów. Nie chcę o tym mówić szerzej, 

niektórych przełożonych, który uważali, że są bo idą święta i wolę życzyć wszystkiego najlepszego 

pilotom, technikom i ich rodzinom. 

nieomylni, mają zawsze rację i mogą zgnoić 

człowieka. Stawałem okoniem, nie dawałem 

(P) 

8


Dobry rok dla powiatu 

Starosta Cezary Gabryjączyk nie ukrywa kłopotów, 

bo przecież brakuje pieniędzy na wiele 

zadań, szczególnie drogowych, ale nawet 

człowiek najbardziej krytyczny i nieprzychylny 

władzy musi przyznać, że robi się sporo. 

O inwestycji drogowej w powiatach zduńskowolskim 

i łaskim pisaliśmy już niejednokrotnie, 

więc teraz zatrzymajmy się przy siedzibie 

Starostwa i budynku po dawnej przychodni 

przeciwgruźliczej przy ul. 9 Maja. Starostwo 

zmieniło całkowicie wygląd i nie tylko o wygodę 

urzędników chodziło. Wymiana okien, 

ocieplenie ścian i stropów przyniosło olbrzymie 

oszczędności. Także spotkania w jedynej tego 

typu sali w Łasku odbywają się teraz w odpowiednich 

warunkach. Jeśli zaś idzie o budynek 

Powiedzmy sobie szczerze: chciałoby się więcej i lepiej, ale tak krawiec kraje… Niestety, powiaty 

do krezusów nie należą, ale łaski nieźle sobie radzi, o czym można się przekonać choćby czytając 

niżej o dokonaniach w mijającym roku przypomnianych przez panią skarbnik. 

przy ul. 9 Maja, po latach zastoju rozpoczęły 

się wreszcie roboty remontowe. Pierwszy etap 

Co zrobiliśmy w 2009 roku 

Powiat łaski przeznaczył w 2009 r. kwotę ponad 7,4 mln zł na następujące zadania 

inwestycyjne: 

- w ramach projektu partnerskiego p.n. „Poprawa dostpnoci komunikacyjnej 2.923.990 

województwa ódzkiego poprzez przebudow infrastruktury transportowej Pónoc- 

Poudnie w powiecie zduskowolskim i askim - 1,5 km (dofinansowanie z EFRR 

ok. 2.000.000 z) 

- Przebudowa mostu na rzece Grabi w miejscowoci Zamo (dotacja z gminy 1.206.154 

Sdziejowice 80.000 z) 

- Przebudowa drogi na odcinku Pruszków – Dobra – agliny - 1,7 km (dotacja z 835.161 

gminy Sdziejowice 50.000 z) 

- Przebudowa chodnika i miejsc parkingowych przy ul. Warszawskiej i 9 Maja w 216.022 

asku (dotacja z gminy ask 20.000 z) 

- Przebudowa drogi Okup Wielki - Borszewice - 1,3 km 

216.254 

(dotacja z FOGR-u 75.000 z) 

- Przebudowa drogi Brzyków – Zborów - Chociw - 0,6 km 

78.758 

(dotacja z FOGR-u 39.108 z) 

- Przebudowa drogi Kwiatkowice - Wola Czarnyska - 0,9 km 175.046 

- Przebudowa drogi Buczek - Wola Bachorska -Malenia -0,7 km 104.895 

- Remont chodnika w miejscowoci Kwiatkowice, ul. Szkolna 67,5 km kw. 20.120 

- Profilowanie poboczy Rogono - Patoki 24.533 

- Budowa chodnika przy ulicy Katowickiej w Kolumnie 8.500 

- Aktualizacja dokumentacji kosztorysowej w zakresie przebudowy drogi w asku, ul. 18.666 

Batorego 

- Budowa chodnika w cigu ul. Konstantynowskiej w Wiewórczynie 12.263 

- Dokumentacja przebudowy dróg powiatowych w cigu ul. Stefana eromskiego i ul. 8.540 

Marii Konopnickiej w asku (realizacja inwestycji w 2010 r.) 

- Zakup samochodu osobowego typu mikrobus do przewozu osób niepenosprawnych 100.000 

(dofinansowanie z PFRON w odzi 50.000 z) 

- Dofinansowanie zakupu sprztu medycznego dla SP ZOZ w asku (dotacje z innych 348.715 

j.s.t 82.000 z) 

- Budowa wielofunkcyjnego boiska sportowego ogólnie dostpnego dla dzieci i 

463.885 

modziey przy I LO w asku (rodki z Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej 

200.000 z) 

- Remont miejsc parkingowych i drogi dojazdowej przy I LO w asku 75.473 

- Remont dachu budynku Powiatowego Urzdu Pracy w asku 30.582 

- Przystosowanie Przychodni Specjalistycznej przy SP ZOZ w asku do wymogów 64.900 

p.po. 

- Remont i termomodernizacja budynku Starostwa Powiatowego w asku przy ul. 9 160.188 

Maja 33 ( I etap – wymiana okien) 

- Budowa e-Administracji w Powiecie askim 344.711 

Dorota Cieślak 

skarbnik powiatu 

to wymiana okien, ocieplenie stropodachu, 

nowa elewacja, drugi zaś – podłączenie do sieci 

ciepłowniczej (a może gazowej), wyremontowanie 

wnętrz i dostosowanie ich do potrzeb 

Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie. Starosta 

twierdzi, że kosztować to będzie łącznie 

około 1 mln. zł. To sporo, ale warto wyłożyć 

te pieniądze, by zarówno powiat jak i miasto 

zyskały jeszcze jeden nowoczesny obiekt. 

- Jestem zadowolony szczególnie z nowoczesnego 

boiska wraz z infrastrukturą drogową 

i parkingową przy I Liceum Ogólnokształcącym 

w Łasku – mówi starosta. – To wspaniały 

prezent dla młodzieży tej zasłużonej dla regionu 

szkoły. 

(er) 

Konwent 

naczelników 

wydziałów 

komunikacji 

Z inicjatywy starosty łaskiego odbył się 

konwent naczelników wydziałów komunikacji 

województwa łódzkiego (27 

listopada br.), w którym udział wzięli 

przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury. 

Przedmiotem obrad był projekt rządowy 

ustawy o dopuszczeniu pojazdów do ruchu 

oraz aktualny stan prawny dotyczący badań 

technicznych i rejestracji pojazdów. Celem 

konwentu było ujednolicenie postępowania 

organów w sprawach związanych z rejestracją 

pojazdów oraz przeglądami technicznymi. 

Przedstawione uzgodnienia, uwagi i wnioski 

mają być wykorzystane w regulacjach prawych 

podczas prac Ministerstwa. 

9


Dzień Pracownika Socjalnego 

20 listopada bierzącego roku w łaskim 

Klubie Garnizonowym odbyły się powiatowe 

uroczystości zorganizowane 

z okazji Dnia Pracownika Socjalnego 

– święta wszystkich zatrudnionych 

w jednostkach pomocy społecznej, 

życzliwych ludziom, pomocnym w rozwiązywaniu 

ich problemów życiowych. 

W tym dniu o pomocy społecznej myślimy 

ciepło i życzliwie. Pozostała część 

roku stanowi codzienny obowiązek 

pracowników. 

Część oficjalną uroczystości rozpoczął starosta 

łaski Cezary Gabryjączyk, wręczając 

ufundowane po raz kolejny wyróżnienia dla 

zasłużonych na rzecz pomocy społecznej 

w powiecie. W tym roku wyróżnienia otrzymali: 

Barbara Biegańska – kierownik działu 

świadczeń socjalnych MGOPS w Łasku, Tamara 

Szymko – kierownik MGOPS, Joanna 

Jarosławska – kierownik GOPS w Buczku, 

Małgorzata Kozak – terapeuta DPS w Chorzeszowie, 

Elżbieta Kozieł – specjalista pracy 

socjalnej GOPS w Sędziejowicach, Bogumiła 

Mielczarek – pedagog POW w Łasku, Henryka 

Popławska – księgowa PCPR w Łasku, 

Iwona Słobodzian – pedagog szkolny PG 

nr 2 w Łasku, Dorota Sychniak – pracownik 

socjalny GOPS w Widawie oraz w imieniu 

Rady Gminy Wodzierady Wojciech Augustyniak 

– przewodniczący Rady Gminy. 

Życzenia i wyrazy uznania pracownikom 

pomocy społecznej z gmin powiatu łaskiego 

przekazali również: burmistrz Łasku – Gabriel 

Szkudlarek, wójt Wodzierad Bożena 

Płonek, wójt Widawy - Jerzy Blaźlak oraz 

przewodniczący Rady Gminy Buczek – 

Andrzej Zieliński. 

Spotkanie miało uroczysty i jednocześnie 

radosny charakter. Taką atmosferę stworzył 

Młodzieżowy Zespół Regionalny i Kabaret 

„Cudoki” z Domu Kultury w Buczku. 

Marian Przybylski 

p. o. kierownika 

Powiatowego Centrum 

Pomocy Rodzinie w Łasku 

Miłośnicy lotnictwa 

Zarejstrowano już w KRS Stowarzyszenie 

Miłośników Lotnictwa Ziemi 

Łaskiej, na czele którego stoi Adrian 

Winkowski z Wieruszowa, zaś jego 

zastępcą jest Radosław Pierzynka 

z grodu nad Grabią. 

Stowarzyszenie stawia sobie za cel promowanie 

naszych sił zbrojnych, a szczególnie lotnictwa 

na ziemi łaskiej. W planach - wycieczki 

na lotnisko i utrzymywanie kontaktu m.in 

z seniorami lotnictwa. 

10 

INAUGURACJA PROJEKTU „BUDOWA 

E-ADMINISTRACJI W POWIECIE ŁASKIM” 

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską 

z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego 

Chcieliśmy Państwa poinformować o rozpoczęciu rzeczowej realizacji projektu „Budowa 

e-Administracji w Powiecie Łaskim”. Celem projektu jest budowa w pełni zinformatyzowanej 

e-Administracji w Powiecie Łaskim korzystającej z najnowszych technologii komunikacyjnych 

i informacyjnych do planowania, realizacji oraz monitorowania zadań. 

3 grudnia 2009 roku podpisaliśmy umowę z firmą ARCUS SA – Liderem Konsorcjum - 

wykonawcą projektu. Został on wyłoniony w trybie przetargu nieograniczonego zgodnie 

z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. nr 223, 

poz. 1655 z późniejszymi zmianami). 

Prace nad przedsięwzięciem już się rozpoczęły i zostaną zakończone do czerwca 2010 roku. 

Przebiegać będą w dwóch etapach: 

W I etapie zostaną dostarczone i zainstalowane urządzenia do podłączenia sieci informatycznej 

Starostwa Powiatowego w bezpieczny sposób do szerokopasmowej sieci internet, 

sprzęt oraz aktywne urządzenia sieci teleinformatycznej, 50 zestawów komputerowych, 

3 serwery wraz z niezbędnym oprogramowaniem systemowym i narzędziowym oraz systemem 

pamięci masowej, system backupu i archiwizacji, system antywirusowy i antyspamowy. 

W II etapie nastąpi dostawa i instalacja Systemu Wspomagania Zarządzania Starostwem 

(SWZS) – spójnego systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie jednostką administracji 

samorządowej szczebla powiatowego w tzw. obszarze back-office oraz portalu 

internetowego Starostwa Powiatowego w Łasku, na którym zostaną uruchomione elektroniczne 

usługi publiczne. 

Projekt jest prowadzony zgodnie z umową z dna 22 lipca 2009 r. nr UDA-RPLD.04.02.00- 

00-003/09-00 o dofinansowanie projektu pn. „Budowa e-Administracji w Powiecie Łaskim” 

realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego 

na lata 2007-2013. 

Fundusze Europejskie dla rozwoju regionu łódzkiego


Są sukcesy, będzie baza na medal! 

Jak w takim jak dotychczas tempie powstawać będą inwestycje sportowe, a młodzi nie 

zniechęcą się do ćwiczeń z którymi w parze idą sukcesy, za kilka lat Buczek dysponować 

będzie najlepszą bazą sportową w powiecie. To niemożliwe? A jednak… 

Aktualnie w gminie powstają aż dwa „Orliki”, 

wójt z radnymi myśli już o hali sportowej 

z prawdziwego zdarzenia. I pomyśleć, że jeszcze 

kilkanaście lat temu uczniowie z Buczku 

nie mieli gdzie ćwiczyć podczas lekcji w-f. 

Zanim powstanie baza sportowa, której Buczkowi 

będą zazdrościć inne gminy, młodzi 

mieszkańcy gminy trenują i odnoszą sukcesy. 

Kilkoma znaczącymi rozpoczęli rok szkolny 

uczniowie ZSPiGP w Buczku. 

Najpierw w indywidualnych biegach przełajowych 

3 uczniów zakwalifikowało się do zawodów 

wojewódzkich: Bartłomiej Rejmonczyk, 

Damian Cieplucha i Piotr Głowiński, 

podczas których zajęli III miejsce w kategorii 

szkół gimnazjalnych. 

Dziewczęta Szkoły Podstawowej i chłopcy 

Gimnazjum Publicznego w Buczku reprezentowali 

też powiat łaski na zawodach rejonowych 

w sztafetowych biegach przełajowych 

w Konopnicy - dziewczęta SP zajęły I miejsce 

w rejonie i V w województwie, a chłopcy 

z Gimnazjum - V miejsce w rejonie sieradzkim. 

Pomimo że z boiska „Orlik” uczniowie 

naszej szkoły jeszcze nie korzystają, dziewczęta 

i chłopcy z Buczku wygrali „Orlikową 

Ligę Mistrzów” w powiecie łaskim. Chłopcy 

z gimnazjum zajęli II miejsce w rejonie, 

a dziewczęta ze SP - III miejsce w województwie, 

odbierając puchar i medale z rąk marszałka 

Włodzimierza Fisiaka. 

Cieszy zwłaszcza postawa dziewcząt SP prowadzonych 

przez koleżankę Justynę Mikołajczyk, 

które w tym roku mają szansę na 

wysokie wyniki w rankingu powiatowym 

ŁSZS. Należałoby z pewnością rozważyć powołanie 

od przyszłego roku I klasy sportowej 

w buczkowskim gimnazjum z kierunkiem 

piłka nożna, w oparciu o program autorski. 

Podobne klasy funkcjonowały już w PG nr 1 

i SP 5 w Łasku. 

Od wielu lat prym w zawodach powiatowych 

wiodą też nasi tenisiści stołowi, również 

w tym roku w mistrzostwach powiatu w końcu 

listopada drużyny dziewcząt i chłopców 

Wójt Bronisław Węglewski jest nie tylko znakomitym gospodarzem gminy, ale i wielkim 

pasjonatem sportu. To dzięki niemu aktualnie powstają tu dwa „Orliki”, których budowę wójt 

dogląda niemal codziennie jak swoje gospodarstwo, w myśl zasady: pańskie oko konia tuczy. 

z Buczku okazały się najlepsze w powiecie. 

Chłopcy wygrali również zawody rejonowe 

w Wieruszowie, a w związku z tym, że w drużynie 

z Buczku znajduje się aktualny mistrz 

i wicemistrz województwa w grze indywidualnej, 

zawodnicy Piotr Podsędek i Witold 

Uzarczyk są faworytami również w mistrzostwach 

województwa szkół gimnazjalnych. 

Chłopcy z drużyny „Browęg-Konopnik” bardzo 

dobrze zaprezentowali się w rozgrywkach 

juniorów młodszych OZPN Sieradz. W rundzie 

jesiennej rozegrali 10 meczy i są wicemistrzami 

rozgrywek, ulegając nieznacznie 

„Jutrzence” Warta. Wśród wyróżniających 

zawodników trener Zdzisław Kamola wymienia: 

bramkarza Michała Jakubczaka, 

Damiana Ciepłuchę, Mariusza Szymczyka, 

Piotra Głowińskiego i Roberta Woźniaka. 

Treningi na nowym „Orliku” z pewnością 

przyczynią się do podniesienia poziomu sportu 

gminnego, a zwłaszcza szkolnego, również 

z tego powodu, że w Gimnazjum Publicznym 

w Buczku kierunkowymi dyscyplinami sportowymi 

w programie nauczania są piłka nożna 

i lekkoatletyka. 

W minionym roku szkolnym chłopcy z naszego 

gimnazjum wygrali rywalizację sportową 

Łaskiego SZS w „Gimnazjadzie”, dziewczęta 

zajęły III miejsce, a szkoła ogólnie II miejsce. 

Również w tym roku chłopcy są faworytami 

rozgrywek szkolnych. 

Systematyczna praca uczniów i nauczycieli 

oraz coraz lepsza baza sportowa w naszej 

gminie sprzyjają rozwojowi sportu i lepszym 

wynikom, a cieszy zwłaszcza fakt, ze już 

w przyszłym roku oddane będzie do użytku 

pełnowymiarowe boisko piłkarskie, boisko 

plażowe i teren rekreacyjny. Obiekt ten powstaje 

staraniem przede wszystkim wójta Bronisława 

Weglewskiego, który już przygotowuje 

projekt pod pełnowymiarową halę sportową. 

Inwestycje te sprawią zapewne, że w naszej 

gminie powstanie najlepsza baza sportowa 

w powiecie. 

Andrzej Zieliński 

11


POŻEGNANIE 

JESIENI 

„Pożegnanie jesieni” to temat zajęć integracyjnych dla klas O – VI Szkoły 

Podstawowej w Buczku. Była więc możliwość poznawania poprzez konkursy 

przyrody i naszego środowiska, a przy okazji i zabawy. 

Jak przystało na konkursy, ich uczestników 

oceniało jury w składzie: sekretarz gminy 

Buczek Zenona Romankiewicz – przewodnicząca, 

zastępca dyrektora szkoły Anna Truskowska 

i Wioletta Kaflak. 

Część konkursową poprzedziły występy klasy 

II, pod kierunkiem wychowawczyni Jadwigi 

Rojszczak uczniowie śpiewali piosenki oraz 

przedstawili inscenizację „Co słychać w lesie?” 

W konkursie klas IV – VI pt. „Jesienne zmagania” 

zwyciężyła klasa VI a, przed VI b, IV 

i V. Uczniowie prezentowali wiersze, piosenki, 

„ekologiczne drzewa” oraz girlandy wykonane 

z darów jesieni, które pięknie ozdobiły 

salę gimnastyczną. 

W klasach I – III przeprowadzono konkurs na 

najładniejszy karmnik. Jury miało trudne zadanie, 

ponieważ w tym roku wszystkie były 

przepiękne. Nagrody otrzymali: Natalia Motylska 

– zajęła I miejsce, Dominik Krawczyk 

(II), Aleksandra Pokorska (III) i Piotr Czech 

(wyróżnienie). 

Największym powodzeniem cieszył się konkurs 

na „Miss Jesieni”. Dziewczynki z klas 

0 – III zaprezentowały przepiękne stroje, 

w przygotowaniu których pomagali rodzice, 

a szczególnie mamy. Jak to określiła pani sekretarz 

gminy, „był to najbardziej kolorowy 

konkurs”. „Miss Jesieni” została Oliwia Magdziak, 

I wicemiss - Aleksandra Jędrysiak, 

II wicemiss - Zuzanna Niciak, III wicemiss 

- Agata Ignaczak, Wyróżnienia otrzymały: 

Patrycja Michalska, Katarzyna Jabłońska, 

Julia Opieczyńska, Magdalena Jatczak 

i Marysia Sobczak. 

W przerwach między konkursami oraz podczas 

obrad jury czas umilały występy klasy 0, 

pani Ola Zielińska przygotowała z najmłodszymi 

dziećmi piosenki i wiersze o jesieni. 

Natomiast uczniowie z klasy III i VI pod kierunkiem 

Ewy Ignaczak, w przepięknych strojach 

ludowych zaprezentowali krakowiaka, 

kujawiaczka, poloneza i mazura. 

Agata Pinar ogłosiła wyniki wcześniej przeprowadzonego 

konkursu plastycznego pt.: 

„Las – płuca Ziemi”. Najładniejsze prace zostały 

zaprezentowane na gazetce. 

Nagrodzeni w konkursie plastycznym: 

Klasa IV: Adrianna Kusiak – I miejsce, Bogusława 

Kilańczyk – II, Aneta Krzemińska 

– III. Wyróżnienia: Patrycja Żak, Katarzyna 

Mielczanek, Weronika Rzepkowska i Kaja 

Kochanek. 

Klasa V: Błażej Błoński – I miejsce, Oliwia 

Pinar – II, Natalia Jędryka i Klaudia Biskupska 

– III. Wyróżnienia: Weronika Przepiórkowska, 

Izabela Krzesińska, Natalia 

Gierczak, Marcelina Stawska, Aleksandra 

Rzymska i Oliwia Jakóbczak. 

Klasa VI a: Mateusz Kaflak – I miejsce, Mikołaj 

Biskupski – II. Wyróżnienia: Bartłomiej 

Tyluś, Patrycja Siewierska i Maria Bacowska. 

Klasa VI b: Magdalena Pokorska – 

I miejsce, Magdalena Holak – II. Wyróżnienia: 

Klaudia Przybylak i Malwina Surowa. 

Zajęcia integracyjne prowadziły: Magdalena 

Holak i Klaudia Przybylak pod kierunkiem 

Anny Załęckiej. 

Pożegnanie jesieni cieszy się coraz większym 

powodzeniem, stroje i dekoracje z roku na 

rok są piękniejsze, dzieci chętnie biorą udział 

w konkursach. Wygląda na to, że te zajęcia 

wpiszą się na stałe do kalendarza LOP. 

Anna Załęcka 

DROGI POWIATOWE 

Stosownie do zapisów ustawy o drogach publicznych, drogi powiatowe 

przebiegające przez gminę Buczek, tj. nr 2301E Buczek 

– Luciejów, nr 2301E Buczek – Malenia, nr 2305E Wola 

Buczkowska – Brodnia G, D – Gucin oraz nr 2304 E Czestków 

B – Pruszków stanową własność powiatu łaskiego. 

Powiat jako właściciel tych dróg zobowiązany jest do utrzymania 

ich w należytym stanie przez cały rok, między innymi 

poprzez: 

- bieżące utrzymanie i poprawę stanu technicznego, łącznie 

z wycinką drzew i krzewów i wykaszaniem rowów 

- oznakowanie pionowe i poziome znakami spełniającymi obowiązujące 

normy 

- zimowe utrzymanie - odśnieżanie, sypanie piaskiem i solą. 

Wszelkie uwagi i zastrzeżenia w powyższym zakresie prosimy 

kierować do Starostwa Powiatowego w Łasku - 43-675-68-01 

12


ENERGIA 

PRZYSZŁOŚCI 

Energia elektryczna z wiatru w grodzie nad Grabią? Czemu nie. Na taki pomysł 

wpadli w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji, gdzie szukanie 

oszczędności stało się czymś nie tylko koniecznym, ale i normalnym. 

Energia wiatrowa była najwcześniej - obok 

spalania drewna - eksploatowaną przez człowieka 

energią odnawialną. Pierwsze wiatraki 

wykorzystywaliśmy do mielenia ziarna oraz 

pompowania wody. Najstarsze urządzenia 

do pompowania wody powstały ok. 400 r. 

p. n. e. w Indiach. W Europie czteroskrzydłowe 

wiatraki pojawiły się w VIII wieku. 

Najstarszy typ wiatraka występujący na ziemiach 

polskich to tzw. koźlak. Tego typu 

urządzenia pojawiły się już w pierwszej połowie 

XIV wieku na Kujawach i Wielkopolsce, 

natomiast rozpowszechnienie ich stosowania 

przypada na wiek XV. Koźlaki dotrwały bez 

zmian konstrukcyjnych do XX wieku i stanowiły 

najliczniejsza grupę wiatraków. 

Dziś także wykorzystujemy energię wietrzną. 

Inwestowanie w energię wiatrową staje 

się coraz popularniejszym sposobem na ratowanie 

zanieczyszczonego środowiska naturalnego. 

Eksploatacja elektrowni wiatrowej 

nie powoduje zanieczyszczeń gleb, wód 

powierzchniowych a także podziemnych. Nie 

produkuje ona również uciążliwej sztucznej 

zasłony dymnej, nie powstają opady ani też 

szkodliwe promieniowanie elektromagnetyczne. 

Należy zwrócić uwagę na fakt, że elektrownie 

wiatrowe są przyjazne środowisku. 

Pierwsze elektrownie wiatrowe powstały w latach 

pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w., 

a ich budową zajmowali się głównie pasjonaci. 

Dominowały konstrukcję o mocy do 15 KW 

z trójłopatowym wirnikiem. Przemysł zainteresował 

się elektrowniami na początku lat 

osiemdziesiątych. 

Przez około 10 lat zmagano się z problemami 

technicznymi (konstrukcja generatora, wytrzymałość 

mechaniczna, dobór odpowiednich 

materiałów) oraz ekonomicznymi (pierwsze 

konstrukcje były całkowicie nieekonomiczne).W 

latach dziewięćdziesiątych pojawiły się 

urządzenia, które mogły produkować energię 

na skalę przemysłową. 

Moc współczesnych wiatraków sięga kilku 

megawatów. 

Różnice w rozwoju energii wiatrowej pomiędzy 

różnymi krajami są uderzające. W znacznym 

stopniu rozwój ten w Unii Europejskiej 

odbywał się w trzech krajach: Niemczech, 

Danii i Hiszpanii. Rozwój, który obserwowaliśmy 

przez długi okres, był wynikiem udanej 

polityki dotyczącej energii wiatrowej. 

W 1997 r. Komisja Europejska przyjęła Białą 

Księgę Energetyki Odnawialnej, w której 

przyjęto za cel podwojenie przez UE wykorzystania 

energii odnawialnej do roku 2010 

z 6 do 12 proc. Nastąpiło zwiększenie produkcji 

energii z źródeł odnawialnych, zwłaszcza 

energii wiatrowej. Jednak te postępy są niewystarczające, 

a wzrost całkowitego zużycia 

energii powoduje, że osiągnięcia zakładanego 

udziału energii odnawialnej w całości produkcji 

energii staje się trudniejsze. 

W Polsce w ostatnich dziesięciu latach zauważamy 

znaczny rozwój energii wiatrowej. 

Wykorzystujemy przy tym doświadczenia 

państw, które wcześniej wprowadziły i rozwinęły 

tego typu rozwiązania. 


13


ENERGIA 

PRZYSZŁOŚCI 


W naszym województwie największa 

istniejąca farma wiatrowa znajduje się 

okolicach Bełchatowa, na tzw. zwałowisku 

kopalni węgla brunatnego. Zainstalowano 

na nim kilkanaście turbin, a kilka 

następnych ma powstać w najbliższym 

czasie . 

Łaska spółka MPWiK również stara się 

o zainstalowanie turbiny wiatrowej o mocy 

1,5 MW. Złożyliśmy wniosek o dofinansowanie 

do Narodowego Funduszu Ochrony 

Środowiska i Gospodarki Wodnej. Jesteśmy 

w trakcie załatwiania decyzji środowiskowej 

i lokalizacyjnej. 

W naszym przypadku głównym powodem, 

dla którego chcemy wprowadzić takie 

rozwiązanie, jest szukanie oszczędności 

(czynnik ekonomiczny). Koszty, jakie ponosi 

spółka z tytułu opłat za energię, są 

bardzo wysokie (rocznie około 1 milion 

zł). Zrozumiałe dla każdego jest to, że im 

wyższe koszty ponosimy, tym wyższe są 

opłaty za wodę i ścieki. 

Zainstalowanie turbiny wiatrowej spowoduje 

zdecydowanie zmniejszenie opłat 

za energię, a tym samym spółka nie będzie 

zmuszona do stosowania podwyżek, 

jak to jest w innych firmach. Inwestując 

w energię wiatrową dbamy jednocześnie 

o środowisko naturalne oraz zyskujemy 

finansowo. 

Bogdan Lisiecki 

Chyba nie kochasz dzieci, 

jeśli w kotłowni spalasz śmieci 

Zdrowie nasze i naszych dzieci w dużym stopniu zależy od stanu czystości 

wody, powietrza i gleby. Możemy wpływać na stan naszego środowiska, 

chronić przyrodę lub przyczyniać się do jej degradacji. Rozpoczął się właśnie 

sezon grzewczy, a wraz z nim znów pojawiają się dymy ze spalanych śmieci. 

Obserwuję większy przejaw troski o czystość 

naszych posesji - to dobry znak. Jednakże 

często zebrane śmieci wywożone są, 

o zgrozo, wprost do lasu bądź nocą spalane 

są w kotłowniach domowych. Z przykrością 

należy stwierdzić, że często robią to ci, których 

stać na zapłacenie rachunku za wywóz 

śmieci. Zagadnięci w tej sprawie twierdzą, 

że… sąsiedzi robią podobnie. To ich usprawiedliwia! 

A moralna odpowiedzialność za środowisko? 

Porzucone śmieci w lesie niszczą przyrodę, 

zaś spalane plastiki, ścinki tkanin czy stare 

buty wydzielają trujący dym. Tak więc poranek 

zamiast błękitem nieba, wita nas zadymionym, 

ciężkim powietrzem. Zaoszczędziliśmy 

trochę węgla - ale w jaki sposób? Jestem 

za oszczędzaniem, ale nie kosztem niszczenia 

czyjegoś zdrowia. Dym ze spalonych tworzyw 

sztucznych czy innych śmieci zatruwa 

powietrze, wody i glebę, niszczy nasze zdrowie 

i delikatne organizmy dzieci. 

Zwróćmy uwagę, jakie skutki powoduje beztroskie 

spalanie tak zwanych plastików. Spalając 

1 kilogram polichlorku winylu (PCW) 

wytwarzamy aż 280 litrów gazowego chlorowodoru, 

który z parą wodną tworzy 

groźny kwas solny. Ze spalania opakowań 

plastikowych pochodzą również dioksyny 

i furany, które należą do najbardziej trujących 

i rakotwórczych substancji na świecie. 

W procesach spalania ważną rolę odgrywa 

temperatura. Gdy jest ona zbyt niska, wówczas 

w emitowanych spalinach powstają zanieczyszczenia, 

których oddziaływanie na 

środowisko naturalne i zdrowie ludzi jest bardzo 

szkodliwe. Temperatura spalania różnego 

rodzaju materiałów w paleniskach domowych 

odbywa się właśnie w niskich temperaturach 

(200°C – 500° C). Procesowi spalania śmieci 

towarzyszy emisja zanieczyszczeń do atmosfery, 

takich jak: tlenek węgla, tlenki azotu, 

dwutlenek siarki, nieorganiczne związki 

chloru i fluoru oraz metale ciężkie. 

Kominy gospodarstw domowych znajdują się 

na niewielkich wysokościach, dlatego dymy 

łatwo trafiają do naszych dróg oddechowych. 

Im bliżej źródła spalania, tym trucizn w powietrzu 

i na gruncie jest więcej. Dlatego 

pamiętajmy, że spalanie śmieci, szczególnie 

tworzyw sztucznych, nie prowadzi do 

ich zniknięcia lecz do zmiany ich postaci 

w bardzo niebezpieczne substancje, które 

przez pewien czas krążą w powietrzu. Wdychając 

te zanieczyszczenia narażamy się na 

choroby dróg oddechowych, uszkodzenie 

płuc. Zniszczone zdrowie ratujemy sięgając 

po antybiotyki i inne leki, podczas gdy przyczyna 

naszej choroby nie jest rozpoznana 

i usunięta. Podtruty organizm jest bardzo podatny 

na choroby wirusowe i bakteryjne. Jak 

wynika z niektórych źródeł, w Polsce na choroby 

wywołane złym stanem powietrza umiera 

około 28 tysięcy osób rocznie. To smutna 

prawda. 

Zachęcamy więc Państwa do zastanowienia 

się: czy warto skazywać siebie i dzieci na 

wdychanie zabójczych dymów, a także nad 

tym, ile warte jest zdrowie i życie człowieka? 

Pamiętajmy, iż zgodnie z ustawą o odpadach i kodeksem 

wykroczeń, za spalanie śmieci w piecach 

i kotłowniach domowych grożą wysokie sankcje 

karne. Każdy z nas chciałby zapewne żyć 

w czystym, nieskażonym środowisku, odpoczywać 

w zielonym, pachnącym lesie, oddychać 

czystym powietrzem. Czy tak będzie - zależy 

to od właściwego postępowania każdego 

z nas, od naszej wrażliwości, od tego, czy 

zaszczepimy dzieciom troskę o naszą planetę. 

Pomyślmy o przyszłych pokoleniach, 

a poniższe słowa Ojca Świętego Jana Pawła 

II niech poruszą nasze serca do działania na 

rzecz środowiska, w którym żyjemy. 

Piękno tej ziemi skłania mnie do wołania 

o jej zachowanie dla przyszłych pokoleń. 

Jeśli kochacie tę ojczystą ziemię, niech to wołanie 

nie pozostanie bez odpowiedzi. 

Anna Szafran 

specjalista edukacji ekologicznej 

EKO-REGION Bełchatów 

14


Jedyny taki w kraju 

Kwas chlebowy z Kopyści 

W końcu października br. należąca do Ryszarda Oleszczaka firma z Kopyści „Eko-Natura” uhonorowana została przez 

marszałka województwa łódzkiego Włodzimierza Fisiaka „Tygielkiem Smaków” (na zdjęciu z lewej), prestiżową nagrodą 

w II Konkursie Produktów Tradycyjnych. W ten sposób doceniono najnowszy wyrób z Kopyści – sok z buraka kwaszonego. 

To nie jedyna nagroda, jaką w ostatnich 

latach zgarnęli Oleszczakowie. Podczas 

marcowych targów w Katowicach „Bliżej 

zdrowia – bliżej natury” „Eko-Natura” uhonorowana 

została „Drzewkiem Życia”, przyznanym 

za naturalny kwas chlebowy i sok 

z buraka. Wcześniej były też liczne dyplomy 

i słowa uznania. 

Choć napojami Oleszczakowie zajmują się 

już od 1990 roku, kwasem chlebowym zainteresowali 

się zaledwie dwa lata temu. 

Wcześniej rozlewali piwo małych rodzimych 

browarów, ale gdy zaczęły one padać 

nie wytrzymując konkurencji gigantów produkujących 

piwo, Oleszczakowie zaczęli się 

zastanawiać: co dalej? Na szczęście mieli 

urządzenia do rozlewu i skorzystali z podpowiedzi 

specjalistów z Politechniki Łódzkiej, 

którzy doradzili im produkcję naturalnego 

kwasu chlebowego. Zaryzykowali, choć początki 

nie były łatwe. 

- Sięgnęliśmy do zapisków teściowej i po 

okresie prób i błędów zaczęliśmy wytwarzać 

niezły napój – opowiada pani Teresa, 

małżonka właściciela firmy. – Polacy pamiętali 

jeszcze kwas produkowany w latach 

siedemdziesiątych przez niektóre browary, 

sporo ludzi wytwarzało też ten napój w swoich 

domach, więc chętnie zaczęli sięgać i po 

nasz wyrób. 

Pierwszy rok był najtrudniejszy, bo trzeba 

było znaleźć klientów. Co prawda na „ścianie 

wschodniej” kwas chlebowy jest bardzo 

popularny, ale w środku Polski ostatnio 

mało go spożywano. Z Rosji czy Ukrainy 

przywożono napój w plastikowych butelkach, 

ale z prawdziwym kwasem chlebowym 

miał on niewiele wspólnego. Oleszczakowie 

nie chcieli iść tym śladem i skoncentrowali się 

na produkcji naturalnego napoju. Dziś są jedynym 

w kraju producentem naturalnego kwasu 

chlebowego, który zdobywa coraz większą 

popularność. O tym że jest to produkt wysokiej 

klasy świadczy najlepiej fakt, że benedyktyni 

z podkrakowskiego Tyńca sami trafili do 

Kopyści i dziś napój Oleszczaków sprzedają 

w swojej sieci sklepów. 

- Do tego napoju dla benedyktynów dołączany 

jest list opata i oryginalne opakowanie. Zarówno 

w tym przypadku jak i reszty naszych 

napojów nie ma mowy o oferowaniu ich w butelkach 

z plastiku – dodaje pani Teresa. Opakowania 

ze szkła są po prostu zdrowe. 

Kwas chlebowy w Polsce znany był już przed 

wiekami. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą 

z 988 roku, czyli z czasów narodzin państwa 

polskiego. Napoje z chleba, mąki i zbóż, 

wzbogacone zaczynem i cukrem pili także starożytni 

Egipcjanie. W Rosji od XVI wieku był 

to napój narodowy. 

Jak powstaje kwas chlebowy? Ten tradycyjny 

wytwarza się w procesie fermentacji pełnoziarnistego 

chleba zmieszanego z wodą, z dodatkiem 

m.in. zaszczepki drożdżowej i cukru. 

Proces fermentacji w Kopyści trwa zwykle 

10 dni. Nie ma mowy o dodawaniu alkoholu 

czy konserwantów. Dlatego napój ten jest bardzo 

zdrowy, a lekarze mówią nawet, że znakomicie 

reguluje procesy trawienne, likwiduje 

zaparcia, stabilizuje układ immunologiczny, 

zapobiega przeziębieniom i grypie. Specjaliści 

wspominają także o dobrym oddziaływaniu 

w przypadku chorych m.in. na nowotwory, 

stwardnienie rozsiane, chorobę Parkinsona, 

astmę czy hemoroidy. 

W czym tkwi tajemnica tego napoju? Jak 

się okazuje, kwas chlebowy zawiera witaminy 

A, B, C, substancje mineralne oraz żywe 

bakterie kwasu mlekowego. Wszystko to 

znakomicie wpływa na nasze samopoczucie, 

szczególne na stan skóry, jelit i krwi. 

Wbrew pozorom wytwarzanie napoju nie 

jest sprawą prostą. Jeśli ma on zachowywać 

wszystkie walory, trzeba ściśle przestrzegać 

receptury i dbać o składniki. Dlatego 

Oleszczak przymierza się do uruchomienia 

niewielkiej piekarni z certyfikatem BIO, 

bo przecież chleb jest tu podstawowym surowcem 

i od jego jakości zależy przebieg 

fermentacji, kolor oraz smak napoju. Nie 

można tu używać tradycyjnego chleba, który 

dziś wypieka się w ciągu zaledwie 40 minut, 

a ten do produkcji kwasu chlebowego 

musi przebywać w piecu nawet 12 godzin. 

To po prostu wymóg w przypadku wyrobu 

ekologicznego. 

Cały proces produkcji musi być pod ścisłym 

nadzorem. 

- Po dziesięciu dniach przerywamy proces 

fermentacji i napój poddajemy pasteryzacji, 

by mógł być przechowywany nawet przez 

rok. Dla poprawy smaku dodajemy wyciągi 

z malin, jeżyny i szyszek chmielu. Na razie 

największą popularnością cieszy się napój 

tradycyjny, ale chmielowy, malinowy i jeżynowy 

stanowią połowę produkcji – opowiada 

pan Ryszard. 

Co dalej? Oleszczakowie mają córkę i syna, 

widzą olbrzymie zapotrzebowanie na zdrową 

żywność i powracanie ludzi do natury. 

Ich napoje są strzałem w dziesiątkę. Chcą 

więc rozwinąć rodzinną firmę. Być może 

uruchomią produkcję kwaszonego soku 

z selera, znakomicie wpływającego na serce 

i – uwaga panowie! – potencję. 

Podobnie jak łaski browar „Koreb” wytwarzający 

już niezłe piwo, także firma Oleszczaków 

najtrudniejszy okres ma już chyba za 

sobą. W grodzie nad Grabią kwas chlebowy 

jest już znany doskonale, podobnie zresztą 

jak i jego wytwórcy. Zresztą korzenie pana 

Ryszarda tkwią już od dziesięcioleci w Łasku, 

pani Teresa też ma tutaj rodzinę, choć 

pochodzi z Nowego Miasta nad Pilicą, skąd 

kiedyś trafiła na praktyki do „Wólczanki”. 

W Łasku poznała Oleszczaka i od lat zgodnie 

prowadzą rodzinny biznes. 

(PE) 

15


W wigilijną noc zwierzęta mówią 

zwykle ludzkim głosem. Tak przypomina 

tradycja. Właśnie jej wierni są 

szczególnie myśliwi, przyjaciele lasu 

i zwierzyny. 

Grudniowa aura sprzyja zwierzynie. Jeśli 

cała zima będzie tak łagodna jak początek 

miesiąca, można liczyć na korzystne zmiany 

w populacji leśnej zwierzyny. Powoli przybywa 

zająca, coraz więcej pojawia się kuropatw, 

w rejonie łaskim jest też dużo saren. 

Z tej sytuacji cieszą się szczególnie myśliwi, 

bo oznacza to, że przynoszą efekty wieloletnie 

ich starania ochronne czworonożnych 

mieszkańców lasu. Oczywiście wzrostowi 

populacji sprzyja też pogoda i sama natura. 

- Więcej saren w naszych lasach oznacza 

wzrost bogactwa przyrody, cieszymy się 

jednocześnie, bo będziemy mogli zapraszać 

więcej myśliwych dewizowych – mówi łowczy 

koła łowieckiego „Ponowa” Jan Czuba. 

– Myśliwi zagraniczni, głównie Niemcy, 

Włosi i Hiszpanie przepadają wprost za naszymi 

lasami, licząc głównie na medalowe rogacze. 

Ale myśliwi z Zachodu nie przyjeżdżają 

do nas jedynie po trofea. Oni też urzeczeni 

są polskimi lasami, nie skażonymi jeszcze 

wielką chemią i przemysłem jak na przykład 

te w Niemczech. To zasługa przede wszystkim 

naszych leśników, ale i myśliwych, którzy 

wnoszą swój maleńki „grosik” do racjonalnej 

gospodarki leśnej i łowieckiej. 

PRZYJACIELE 

ZWIERZYNY I LASU 

Myśliwi „Ponowy” bacznie obserwują las. W 

przeciwieństwie do sytuacji sprzed lat odnotowują, 

że nie ma już plagi lisów, za to w lisich 

norach widzą coraz więcej jenotów z potomstwem. 

To niedobry sygnał, bo jenoty podobnie 

jak lisy są roznosicielami chorób. Zapewne 

dlatego nie ma ograniczeń 

przy pozbywaniu się tych 

zwierząt. 

Tradycyjnie na początku 

listopada odbyło się polowanie 

Hubertowskie. 

W „Ponowie” łączy się je 

z tradycją i ceremoniałem 

łowieckim. Jest więc msza 

dla myśliwych organizowana 

zwykle w kościele 

we Wrzeszczewicach, odwiedziny 

na miejscowym 

cmentarzu grobu Jana 

Kuleszy, dzięki któremu 

koło posiada własną siedzibę 

w tej wsi, jest też tradycyjne granie 

na myśliwskim rogu hejnału przez Władysława 

Tomaszewskiego, a potem biesiada 

w Domu Myśliwego z tradycyjnym bigosem 

przygotowanym przez terminatorów, czyli 

stażystów koła. Impreza odbywała się właśnie 

we Wrzeszczewicach, gdzie dzięki wspomnianemu 

już, nieżyjącemu J. Kuleszy koło posiada 

swój własny lokal. Tego dnia, jak przystało na 

polowanie Hubertowskie, nie zabrakło też kilku 

tzw. pędzeń i krótkiego polowania, którego 

plonem był 80-kilogramowy odyniec. 

Polowaniom w „Ponowie” bacznie przygląda 

się młodzież. Poznaje ona myśliwskie 

tradycje i zwyczaje, jednocześnie uczy się 

oddawać cześć leśnym mieszkańcom. Koło 

organizuje dla młodzieży szkolnej specjalne 

konkursy popularyzujące wiedzę przyrodniczą. 

Ta działalność edukacyjna jest wprost 

pasją Władysława Tomaszewskiego, niegdyś 

posła, wielkiego miłośnika natury i lasu. 

(p) 

Jan Czuba w izbie tradycji „Ponowy” 

16


PRZY WIGILIJNYM STOLE 

Przy wigilijnym stole spotkali się podopieczni Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej 

w Sędziejowicach oraz niepełnosprawni z gmin: Buczek, Sędziejowice, Widawa i Wodzierady 

– uczestnicy projektu wdrażanego przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Łasku 

„Szansa na godne życie”, finansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. 

W ramach realizacji tego projektu 29 osób 

niepełnosprawnych miało możliwość uczestniczenia 

w kursach: komputerowym, garncarstwa 

artystycznego, gastronomicznym 

z minimum sanitarnym, w spotkaniu z doradcą 

zawodowym i psychologiem. Podsumowania 

tych działań dokonał Marian Przybylski 

– kierownik PCPR w Łasku. 

Wszystkim uczestnikom spotkania życzenia 

złożył Dariusz Polak – wicestarosta łaski, 

Jerzy Kotarski – wójt gminy Sędziejowice 

oraz Dariusz Marek – przewodniczący 

Rady gminy Sędziejowice. Wspólna modlitwa 

i okolicznościowa liturgia prowadzona przez 

ks. Wiesława Kalupę, poprzedziły wzajemne 

składanie życzeń świątecznych i łamanie się 

opłatkiem. 

Na wigilijnym stole nie zabrakło polskich potraw: 

barszczu czerwonego z krokietami, kapusty 

z grochem, ryby smażonej i po grecku, 

Młodzi żurnaliści 

W sędziejowickim Zespole Szkół Ogólnokształcących 

nie brak kandydatów do zawodu 

dziennikarskiego, o czym można się było przekonać 

podczas spotkania red. Niny Smoleń 

i Ryszarda Poradowskiego z uczniami. Były 

pytania związane nie tylko z kulisami dziennikarstwa 

i prasy, ale i funkcjonowaniem gazetek 

szkolnych. W szkole takowa ukazywała się 

przez pewien czas, teraz gimnazjaliści myślą 

o jej reaktywowaniu, w czym mają pomóc żurnaliści, 

organizując m.in. warsztaty dziennikarskie. 

(p) 

fot. Zbigniew Goździk 

kaszy z sosem, śledzia w śmietanie i w oleju, 

ciasta. 

Zebrani podziwiali aktorski kunszt, jaki zaprezentowali 

wykonawcy wystawionych 

jasełek, które przygotowali uczestnicy środowiskowych 

domów samopomocy w Dąbrowie 

Widawskiej i Sędziejowicach oraz DPS 

w Chorzeszowie. Wspólne śpiewanie kolęd 

i pastorałek wypełniły program wigilijnego 

spotkania, które odbyło się w pięknie udekorowanej 

sali głównej Gminnego Ośrodka Kultury 

w Sędziejowicach 

S.T. 

17


FUNDUSZ 

SOŁECKI 

W kwietniu br. weszła w życie ustawa 

o Funduszu Sołeckim, która pozwoliła 

radom gmin na tworzenie funduszów 

sołeckich. Skorzystała z tej możliwości 

Rada Gminy Sędziejowice i uchwałą 

z 29 czerwca br. wyraziła zgodę na 

wyodrębnienie funduszu sołeckiego 

w budżecie na rok 2010. 

Dzięki temu sołectwa będą dysponowały środkami 

na finansowanie działań na rzecz swoich 

społeczności. Są to skromne środki, wynikają 

głównie z liczebności sołectwa i uzyskanych 

dochodów własnych gminy, ale pozwolą na realizację 

lokalnych przedsięwzięć oraz wsparcie 

inicjatywy mieszkańców. 

Wójt gminy do 31 lipca br. przekazał sołtysom 

informację o wysokości funduszu sołeckiego 

przypadającego na sołectwo. Do 30 września 

odbyły się we wszystkich sołectwach zebrania 

wiejskie, na których uchwalone zostały 

wnioski zawierające listę działań do realizacji 

w ramach funduszu sołeckiego wraz z oszacowaniem 

kosztów i uzasadnieniem. Wszystkie 

zgłoszone wnioski zostały przyjęte przez wójta 

gminy i są uwzględnione w przygotowanym 

projekcie budżetu gminy na 2010 rok. 

S.T. 

Lp. SOECTWO 

ZADANIA 

KWOTA FUNDUSZU 

DO REALIZACJI 

SOECKIEGO W Z 

1. 

zakup armatury grzewczej potrzebnej do montau instalacji 

10.004 

BILEW centralnego ogrzewania w stranicy – wietlica wiejska i 

garau OSP 

2. BRZESKI remont wietlicy wiejskiej 8.684 

3. DOBRA renowacja boiska poszkolnego w Dobrej 10.139 

4. GRABIA wyposaenie wietlicy wiejskiej w budynku OSP 6.871 

5. GRABIA TRZECIA czciowa przebudowa drogi gminnej przez wie Grabia Trzecia 5.282 

6. GRABICA prace wykoczeniowe przy Domu Ludowym 12.444 

7. 

modernizacja kuchni w Domu Ludowym 

8.393 

GRABNO 

– stranicy 

8. 

dofinansowanie budowy drogi przez Kamostek (tzw. Porbki) w 

11.370 

KAMOSTEK 

kierunki Lichawy 

9. 

1) poprawa owietlenia ulicznego 

4.500 

KORCZYSKA 2) uregulowanie stanu prawnego dziaki nr 427 

3.199 

po Spódzielni Kóek Rolniczych 

10. KOZUBY kontynuowanie remontu wietlicy wiejskiej 15.309 

11. KUSTRZYCE remont wietlicy wiejskiej 8.639 

12. LICHAWA remont wietlicy wiejskiej 10.765 

13. 

utwardzenie placu przy stranicy OSP, budynku sali 

17.861 

MARZENIN 

gimnastycznej, bramy wjazdowej i boiska szkolnego 

14. 

remont dróg w: 

7.610 

NIECENIA 

- Nieceni od posesji nr 25 do koca wsi , 

- Woli Marzeskiej przy dziakach letniskowych od p. Otockich 

do p. Wierzbowskiego. 

15. OSINY zakup wyposaenia do wietlicy wiejskiej 7.834 

16. 

budowa ogrodzenia i zagospodarowanie terenu wokó wietlicy 

8.281 

PODULE 

wiejskiej 

17. 

1) rozbudowa stranicy 

10.000 

PRUSZKÓW 

2) remont wietlicy wiejskiej 

5.488 

18. PRZYMIÓW remont wietlicy wiejskiej 7.364 

19. ROSOSZA remont wietlicy wiejskiej 9.176 

20. 

SDZIEJOWICE 

1) modernizacja wodocigu wraz 

zamontowaniem hydrantu na ul. Lenej 

w Sdziejowicach, 

2) monitoring centrum Sdziejowic 

10.644 

8.000 

21. 

1) uzupenienie owietlenia ulicznego na 

3.000 

drodze Sdziejowice Kolonia – Brody 

SDZIEJOWICE 

2) utwardzenie drogi szlakowej - ul. Krótka 

- KOLONIA 

i Sdziejowice – Kolonia od posesji nr 6 do 

9.780 

posesji nr 8 

22. 

1) remont i doposaenie wietlicy wiejskiej 2) remont klubu 

10.788 

SIEDLCE 

modzieowego 

23. 

SOBIEPANY 

1) modernizacja wietlicy wiejskiej 

2) organizacja corocznego pikniku z okazji 

„Dnia Dziecka” 

24. WRZESINY remont wietlicy wiejskiej 6.893 

25. AGLINY trwae utwardzenie drogi agliny – Krzewina 10.273 

r a z e m 255.731 

6.500 

640 

Z OKAZJI Dnia Edukacji Narodowej wójt 

gminy Sędziejowice wyróżnił nauczycieli 

szkół, których organem prowadzącym jest 

miejscowy samorząd. Nagrody otrzymali: 

Krzysztof Jaworski - dyrektor Zespołu Szkół 

w Marzeninie oraz nauczyciele Zespołu Szkół 

Ogólnokształcących nr 1 w Sędziejowicach: 

Ewa Dionizy, Ewa Gruszczyńska, Wioletta 

Walicka-Haraśny i Elżbieta Skalska-Makara. 

PODCZAS listopadowej sesji Rady Gminy 

Sędziejowice radni zapoznali się z informacją 

o stanie realizacji zadań oświatowych 

w roku szkolnym 2008/2009, dokonali analizy 

oświadczeń majątkowych złożonych przez 

radnych gminy, wójta gminy, kierowników 

gminnych jednostek organizacyjnych i pracowników 

Urzędu Gminy wydających decyzje 

administracyjne, ustalili stawki podatków 

i opłat lokalnych. 

Zatwierdzili także plany odnowy miejscowości 

Marzenin i Sędziejowice, wyrazili zgodę 

na przyjęcie przez gminę darowizny oraz dokonali 

zmian budżetu gminy na 2009 rok. 

W ZESPOLE Szkół Ogólnokształcących 

nr 1 w Sędziejowicach od października do 

końca maja 2010 r. realizowany jest projekt 

z priorytetu IX działanie 9.1.2 „ Podnoszenie 

kompetencji kluczowych i rozwoju uczniów 

z wybranych szkół z województwa łódzkiego 

poprzez atrakcyjne formy edukacji w ramach 

programu prewencji i przeciwdziałania patologii 

PROFILAKTYKA AGRESJI POPRZEZ 

SPORT”. Projekt współfinansowany jest przez 

Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu 

Społecznego. W ramach projektu przez 

17 godzin tygodniowo (11 godzin zajęć sportowych 

i po 2 godziny informatyczno-technicznych, 

matematyczno-przyrodniczych i z psychoprofilaktykiem) 

125 uczniów uczestniczyć 

W SKRÓCIE 

będzie w zajęciach. Zakupiony będzie sprzęt 

sportowy oraz zorganizowane zostaną szkolenia 

dla nauczycieli realizujących ten projekt. 

Przewiduje się, że na powyższe cele wydatkowane 

zostanie około 45 000 zł. 

GMINNA BIBLIOTEKA Publiczna wzbogaciła 

się o ponad 330 książek o wartości łącznej 

około 6800 zł . 

GMINNY OŚRODEK Pomocy Społecznej 

w Sędziejowicach uruchomił program „Uczeń 

na wsi” finansowany przez Państwowy Fundusz 

Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, 

którym objęto 17 dzieci niepełnosprawnych 

– uczniów szkół podstawowych, gimnazjalnych 

i ponadgimnazjalnych. Rodzice otrzymują 

pomoc finansową wspomagającą koszty 

kształcenia w roku szkolnym 2009/2010, 

w ramach której refundowane mogą być udokumentowane 

wydatki na pomoce, przybory 

i materiały do szkoły, biurko, krzesło do nauki 

w domu lub też na ćwiczenia usprawniające, 

logopedę, wyjścia na basen, naukę języka 

obcego, korepetycje, dojazdy do szkoły, 

wycieczki szkolne, odzież do praktycznej 

nauki zawodu, programy komputerowe. 

UCZNIOWIE Zespołu Szkół Ogólnokształcących 

nr 1 w Sędziejowicach uroczyście 

obchodzili 20. rocznicę przyjęcia Konwencji 

o Prawach Dziecka. Zorganizowano 

happening „Szkoła z Prawami Dziecka”, 

na który złożyły się montaż słownomuzyczny 

w wykonaniu dziewcząt z II 

i III klasy gimnazjum oraz podsumowanie 

konkursu plastycznego „ Prawa dziecka-moje 

prawa ”. Nagrody otrzymali: 

w klasach nauczania zintegrowanego - 

Aleksandra Kopytowska, Paulina Kruk 

i Jakub Korcewicz, w klasach IV – VI 

szkoły podstawowej - Magdalena Lisowska, 

Izabela Liwińska i Ksenia Urbaniak, 

w klasach gimnazjalnych - Patrycja Korcewicz, 

Agnieszka Woźniak i Angelika Stępień. 

142 UCZNIÓW uzyskało pomoc materialną 

w postaci stypendiów socjalnych wypłacanych 

od września br. do czerwca 2010 r. 

Z budżetu gminy łącznie na ten cel przeznaczy 

się 89.686 zł. 

18


CENNE WSPARCIE WSI 

Gminy województwa łódzkiego realizujące Poakcesyjny Program Wsparcia Obszarów Wiejskich spotkały się w gminie 

Rzeczyca (powiat tomaszowski), gdzie odbyła się konferencja pod nazwą „Tradycja – kultura - rozwój społeczny”, 

współorganizowana przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Urząd Marszałkowski w Łodzi i gminę Rzeczyca. 

Udział w niej wzięło ponad 250 przedstawicieli gmin woj. łódzkiego oraz różnych regionów kraju. 

Na wspomnianej konferencji nie zabrakło również przedstawicieli 

naszej gminy, którą reprezentowali: Jerzy Blaźlak – wójt, Jolanta 

Pietras – sekretarz gminy a jednocześnie koordynator Programu, Anna 

Krześniak, Karolina Pokorska, Krystyna Majczyk oraz Elżbieta 

Stępień i Jadwiga Pokorska. 

Ta prestiżowa konferencja miała pokazać możliwości organizacyjne, 

dorobek kulturowy gmin w niej uczestniczących oraz jak najlepiej 

promować gminy. W tym też celu zorganizowano wiele warsztatów 

tematycznych, dotyczących m.in. promowania osiągnięć gmin, ich 

możliwości czy finansowania projektów. Odbyło się również sporo 

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzymy 

aby te święta były pełne śmiechu i rodzinnego ciepła, 

wypełniły Wasze serca radością 

i przyniosły wiele głębokich i radosnych przeżyć. 

Niech w Nowym 2010 Roku 

świat będzie dla Was pełen sukcesów, radości i przyjaciół, 

a w Waszych domach niech nigdy nie zabraknie 

miłości i zrozumienia. 

Wójt Gminy 

Jerzy Blaźlak 

Przewodniczący Rady Gminy 

Robert Majczyk 

Prezes Stowarzyszenia Sołtysów Gminy Widawa 

Edward Mroziński 

prelekcji prowadzonych przez wybitnych 

specjalistów. Całość uświetniły występy 

miejscowego dziecięcego zespołu ludowego. 

To właśnie dzięki realizacji Poakcysejnego 

Programu Wsparcia Obszarów Wiejskich 

w gminie Widawa w ciągu całego mijającego 

roku mogliśmy uczestniczyć w wielu ciekawych działaniach, które jednak 

dobiegają już końca. Spośród 17 usługodawców 15 z nich zakończyło 

już realizację swoich projektów, pozostali, tj. Stowarzyszenie IKAR 

oraz GOK, zakończą je wraz z końcem roku. 

PPWOW cieszył się w naszej gminie bardzo dużym zainteresowaniem 

i ogromną społeczną aprobatą, bowiem to właśnie dzięki niemu 

uruchomiono szereg działań integrujących lokalne społeczeństwo, 

niemniej jednak należy podjąć wszelkie niezbędne starania mogące 

wspomóc zarówno ich dalszą kontynuację jak również utrwalenie 

uzyskanych, pozytywnych efektów. 

AK 

Stypendia dla najzdolniejszych 

Zgodnie z listą rankingową zamieszczoną na stronie http://www.stypendium. 

info.pl - 11 młodym mieszkańcom naszej gminy - uczniom tutejszych gimnazjów, 

przyznano stypendia w ramach II edycji „Łódzkiego regionalnego programu 

wspierania młodzieży szczególnie uzdolnionej” w roku szkolnym 2009/2010. 

O stypendium ubiegać się mogli uczniowie, 

rozpoczynający lub kontynuujący naukę 

w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych 

(w tym szkołach specjalnych), zamieszkując 

lub uczący się na terenie województwa łódzkiego 

oraz legitymujący 

się dobrymi ocenami. 

Ponadto wszyscy stypendyści 

muszą pochodzić 

z rodzin niezamożnych, 

w których dochód na osobę 

nie przekracza 1008 zł 

netto. Mogą oni również 

pobierać inne świadczenia 

i stypendia. 

Uczniami z naszej gminy, 

którzy otrzymali to zaszczytne 

wyróżnienie są: 

Kornelia Pisarska, Jagoda 

Owczarek, Marzena 

Graczyk, Marlena Włodarczyk, 

Piotr Domagała, Konrad Irzykowski, 

Jacek Kubiak, Justyna Tyran, Monika 

Machera i Karolina Ludwiczak. Stypendia 

w wysokości 600 zł wypłacane będą przez 10 

miesięcy. 

(aka) 

19

20 


POMAGAJĄC INNYM - POMAGAMY SOBIE 

Dobiegł końca kolejny cykl szkoleń realizowanych w ramach projektu „Pomagając innym – pomagamy sobie”, współfinansowanego 

przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Działania 7.1. „Rozwój 

i upowszechnienie aktywnej integracji”, Poddziałania 7.1.1.”Rozwój i upowszechnienie aktywnej integracji przez ośrodki 

pomocy społecznej” Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. 

Realizatorem projektu jest Gminny Ośrodek 

Pomocy Społecznej w Widawie. Wartość 

projektu w roku 2009 opiewała na sumę 

132 243,00 zł, z czego kwota dofinansowania 

wynosiła 118 357,48 zł. Projekt skierowany 

był do 13 osób (8 kobiet i 5 mężczyzn) długotrwale 

bezrobotnych, zamieszkujących 

w gminie Widawa, będących w wieku aktywności 

zawodowej. 

W ramach projektu przeprowadzony został 

trening psychologiczny oraz grupowe i indywidualne 

spotkania z doradcą zawodowym. 

Miały one na celu podwyższenie samooceny, 

GWIAZDKA DLA 

WSZYSTKICH 

Tradycyjnie już od lat Gminny 

Ośrodek Pomocy Społecznej 

w Widawie organizuje zbiórkę 

„Gwiazdka dla wszystkich dzieci”, 

która ma na celu przekazanie drobnych 

paczek i upominków dla dzieci 

z rodzin znajdujących się w trudnej 

sytuacji materialnej. Ofiarowane 

dary można przekazywać do GOPS 

lub składać do specjalnych kartonów 

wyłożonych w placówkach 

handlowych Widawy. 

Akcja dotąd cieszyła się zainteresowaniem 

ludzi dobrej woli, chętnie okazujących 

swoją pomoc osobom najbardziej 

jej potrzebującym. Wszystkim, którzy 

dotychczas pomagali i w dalszym ciągu 

pomagają, należą się gorące słowa podziękowania. 

Zdajemy sobie jednak sprawę, 

że w tych trudnych czasach, gdy każdy 

z nas ma jakieś własne problemy, jest wiele 

osób oczekujących pomocy, która do 

nich nie trafi. 

Zapewniamy jednocześnie wszystkich 

darczyńców, że przekazane środki będą 

przeznaczone na ten cel, na który rzeczywiście 

są zbierane i przekazane tam, gdzie 

najbardziej są potrzebne, bowiem z tym 

wszystkim zawsze bardzo się liczymy. 

Jesteśmy pewni, że paczki świąteczne 

przygotowane z otrzymanych od Państwa 

darów, przywołają radość i uśmiech na 

twarzy niejednego dziecka. 

Wszystkim Państwu, którzy nie odmówicie 

najbiedniejszym pomocy w tym jakże 

ważnym dla wszystkich okresie, z góry 

serdeczne dziękujemy. 

(aka) 

PODWÓJNY 

SUKCES 

Podwójny sukces odniósł Andrzej 

Kosecki, zawodnik i instruktor grapplingu 

klubu Tigers Team Łask, który 

niedawno wystąpił na Mistrzostwach 

Polski w Grapplingu, organizowanych 

przez Polski Związek Zapaśniczy. 

Na wspomnianych zawodach Kosecki zdobył 

srebrny medal w kategorii do 120 kg, pokonując 

między innymi bardzo utytułowanego 

Andrzeja Radomskiego, zapaśnika piątego 

na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, wicemistrza 

Europy, aktualnego mistrza Polski 

ADCC w kategorii superciężkiej. 

Zaledwie tydzień później A. Kosecki wystąpił 

w Pucharze Polski ADCC w Submission 

Fighting zdobywając kolejne srebro w kategorii 

powyżej 99 kg. 

A.K. 

własnej wartości, zmotywowanie do samodzielnego 

poszukiwania pracy, określenie zawodu, 

do którego osoba posiada indywidualne 

predyspozycje, czy środowiska pracy, w którym 

będzie najlepiej funkcjonować. Uczestnicy 

otrzymali zaświadczenia o ukończeniu 

szkolenia oraz indywidualne plany działania 

z doradcą zawodowym. 

Ponadto przeprowadzono badania profilaktyczne 

w związku z możliwością wykonywania 

zawodu i podjęcia zatrudnienia osób 

biorących udział w projekcie. Osoby chcące 

ukończyć kursy zawodowe zostały zbadane 

pod kątem indywidualnych predyspozycji do 

pracy na określonym stanowisku i w określonych 

warunkach. 

Efektem podejmowanych działań było również 

ukończenie przez uczestników projektu 

kursów zawodowych: cztery osoby 

ukończyły kurs gastronomiczny, trzy - kurs 

sprzedawcy z obsługą kasy fiskalnej, dwie 

- kurs operatora wózków jezdniowych, dwie 

- kurs operatora koparko – ładowarki oraz 

dwie - kurs prawa jazdy kategorii B. Wszyscy 

uczestnicy otrzymali zaświadczenia 

o ukończeniu kursów. Celem tego projektu 

było zwiększenie aktywności zawodowej 

i społecznej, wzrost kwalifikacji zawodowych 

i dostosowanie ich do predyspozycji uczestników, 

nabycie umiejętności w poruszaniu 

się na rynku pracy, jak również zwiększenie 

motywacji do działania i usamodzielnienie się 

klientów GOPS. 

AK 

I ETAP PÓŁNOC - POLUDNIE 

ZAKOŃCZONY 

7 grudnia br. zakończono realizację I etapu 

traktu Północ-Południe, którego część przebiega 

przez gminę Widawa. Inwestycja realizowana 

jest w partnerstwie samorządów, tj. 

przez powiat łaski, miasto Zduńska Wola oraz 

gminy Zduńska Wola, Zapolice i Widawa. 

W zorganizowanej z tej okazji uroczystości 

udział wzięli przedstawiciele wszystkich zaangażowanych 

samorządów oraz marszałek województwa 

łódzkiego – Włodzimierz Fisiak, 

który dokonał uroczystego przecięcia wstęgi 

na początkowym odcinku traktu, rozpoczynającego 

się od ulicy Kościelnej w Zduńskiej 

Woli. 

Całość uroczystości zakończyła konferencja 

na temat: „Jak środki z Unii Europejskiej 

zmieniają drogi powiatowe”, podsumowująca 

jednocześnie realizację I etapu inwestycji.


Nikt nie jest martwy… 

Pani Zofia Walentowska-Pęczkowska, mieszkanka Łasku, po ponad czterdziestu latach pracy za biurkiem i przejściu na zasłużoną 

emeryturę, odkryła w sobie pasję tropicielki dziejów swoich przodków. Efektem jest obszerne tomisko, którego lektura 

może być bardzo pouczająca nie tylko dla krewnych łaskowianki. 

„Nikt nie jest rzeczywiście martwy, dopóki jest 

ktoś, kto o nim pamięta” – w myśl tej maksymy 

pani Zofia zabrała się za ożywianie tych, którzy 

już dawno odeszli z tego świata. Ożywianie nie 

w sensie dosłownym, bo w tym przypadku chodzi 

o przywracanie zmarłych ludzkiej pamięci.. 

A zaczęło się niewinnie. Pani Zofia chciała dowiedzieć 

się czegoś bliższego o swoim pradziadku, 

bo w rodzinie mówiono, że Wincenty Walentowski 

pochodził z Poznańskiego. Zaczęła 

szperać w starych dokumentach, wertować herbarze, 

analizować zapiski w opracowaniach historycznych 

wspominających o jej przodkach. Po 

latach żmudnych poszukiwań w linii męskiej, po 

jej ojcu Franciszku urodzonym w 1895 r., udokumentowała 

łącznie 8 pokoleń, po babce Elżbiecie 

z Woszczaków Walentowskiej – sześć. Przy 

okazji doszła też do wniosku, że korzenie jej rodziny 

związane są z Magnuskimi herbu Abdank, 

a nawet słynnymi Wężykami pochodzącymi 

m.in. z pobliskiej Widawy. Cała ta „wiedza tajemna” 

– plon długich i pracochłonnych poszukiwań 

znalazł się w opasłym tomisku pt. „Genealogia 

Rodziny Walentowskich”. 

A rzeczywiście było co badać i tropić. Taki Albert 

Magnuski z żoną Agnieszką Malińską 

mieszkał w Kozubach Nowych w XVII w. Mieli 

m.in. syna Jakuba i drugiego –Alberta (imię jak 

ojca). Jeden z Magnuskich – Walerian Tyburcy 

(dwojga imion), urodzony w Kozubach, wziął 

sobie za żonę Małgorzatę ze znacznego w Polsce 

rodu - Wężyków. Czy z tych posiadających 

ziemię m.in. w dzisiejszej Woli Wężykowej, 

Grabicy, Zamościu? – nie do końca udało się 

ustalić. Ze związku tego w Kozubach urodził się 

syn Ludwik (prawdopodobnie 1794 r.), ożeniony 

„z panną Elżbietą Wieczorkowską z Łasku 

lat 26 zostającą dotąd w asystencyi matki swej”. 

Jak ustaliła p. Zofia, zamieszkiwał i zajmował się 

gospodarstwem we Wronowicach „w asystencyi 

ojca swego”. 

Ów Walerian był ekonomem w Woli Buczkowskiej. 

Ludwik umarł w 1848 r. we Wronowicach, 

w wieku 25 lat, pozostawiając 5 dzieci i „pułtory 

huby grunty”, czyli 25 ha ziemi. Całe życie podkreślał 

swe szlacheckie pochodzenie. 

Magnuskich przewija się wielu na kartach książek, 

dokumentów. Jeden z nich dowodził niewielkim 

oddziałem powstańczym w 1863 r. 

w okolicach Zduńskiej Woli i Widawy. Gdy powstańców 

tropili Rosjanie, natknęli się na spore 

siły w Sędziejowicach i doszło do słynnej zwycięskiej 

bitwy, o której pisała sama Konopnicka. 

* * * 

Rodzeństwo pani Zofii nie miało łatwego życia, 

bo ich młodość przypadła na czasy wojny i okupacji 

hitlerowskiej. 16-letni Lutek, by nie trafić 

na roboty do Rzeszy, stał się dozorcą tartaku 

w Kolumnie należącego do łódzkiego Niemca 

Oskara Klausa. Alina pracowała w zakładzie 

krawieckim Niemki Trymerowej mieszczącym 

się w rynku, ale 7 stycznia 1943 r. wywieziono 

ją na roboty do Niemiec. Z zakładów Boscha 

w Ebersbahu wróciła dopiero 18 października 1945 r.. 

– Jako trzyletnie dziecko nie mogłam wiedzieć, 

że zabierają mi siostrę, a mimo to zachowały się w 

mej pamięci obrazki siedzącej przy piecu w kuchni 

i płaczącej mamy – wspomina pani Zofia. 

A potem był szczęśliwy powrót siostry i olbrzymia 

radość. 

- Pamiętam do dziś smak amerykańskiej czekolady, 

którą przywiozła – potem już nigdy więcej 

tego smaku w żadnej czekoladzie nie czułam. 

– Albo jak jechała do fryzjera do Łasku obciąć 

sobie włosy, a miała piękny gruby warkocz, którego 

nawet Niemcy jej nie obcięli. 

Władek od grudnia 1943 roku aż do 1945 praktykował 

w zakładzie fryzjerskim Staśka Błażejewskiego 

w Kolumnie. 

A potem były zwyczajne polskie drogi tego pokolenia. 

Alina została krawcową, a po zdaniu 

specjalnych egzaminów pracowała aż do emerytury 

(1988 r.) w Łaskiej „Wólczance”. Lutek 

ukończył Technikum Przemysłu Drzewnego 

w Jarocinie, wcześniej (1949 r.) podjął prace 

w Świdnickich Fabrykach Mebli. Władek z kolei 

ukończył Gimnazjum Chemiczne w Pabianicach, 

a w latach pięćdziesiątych – studia chemiczne 

w Łodzi i w 1953 r. trafił do Technikum Chemicznego 

w Tarnowie-Mościcach przy Z.A. 

„Jaskółka”, gdzie po latach został dyrektorem ds. 

pedagogicznych. Pani Zofia też wybrała chemię – 

studia na Politechnice Krakowskiej (inżynier chemii), 

potem przez jakiś czas praca w Zakładach 

Wapienno-Piaskowych w Teodorach, a następnie 

25 lat w łaskim Sanepidzie. 

A ich mama Józefa Walentowska, urodzona 

27 lipca 1902 r. na tzw. Probostwie w Łasku? Jej ojciec 

Paweł Krysiak mieszkający przy Warszawskiej, 

w sąsiedztwie plebanii, miał cztery konie 

i rozwoził po okolicy pocztę. Docierał do Szadku, 

Widawy, Szczercowa. W Dąbrówce podczas 

takich pocztowych wypraw poznał przyszłą żonę 

Mariannę z Dawidziaków. Podczas wojny hitlerowcy 

nakazali rozebrać jeden z budynków, 

a w pozostałych przetrzymywali ludzi z łapanki, 

dlatego Krysiakowie musieli się przenieść na Zajączek. 

Gdzieś w latach sześćdziesiątych zapadłą 

decyzja o budowie zakładu meblarskiego i potrzebny 

był teren przy bocznicy kolejowej, więc 

Krysiakowie znów stracili ziemię. 

Józefa przeżyła dwie wojny światowe. Była 

wspaniałą matką. Przeżyła prawie 100 lat. Mawiała 

zwykle: „co by tu zrobić, żeby jeszcze trochę 

pożyć”. Zmarła w 1998 r. w pierwszy dzień 

Świąt Bożego Narodzenia. 

Jeszcze kilka słów o jej mężu Franciszku Walętowskim 

– tak zapisano jego nazwisko w akcie 

urodzenia w 1895 r. Chciał być kucharzem, więc 

praktykował w restauracji Jaroszyńskiego w Łasku, 

ale wybuch I wojny światowej pokrzyżował 

te plany. Potem uczył się ciesielstwa i w 1932 r. 

zdobył nawet dyplom mistrzowski. Gdy zaczęła 

powstawać letniskowa Kolumna, nie brakowało 

mu roboty. Był dobrym fachowcem specjalizował 

się w wiązaniach. Pracował aż do śmierci 

w 1962 r. 

* * * 

- Kiedy chodzę na msze do naszej kolegiaty, 

wyobrażam sobie te wszystkie przesuwające 

się przez główną nawę i podchodzące do ołtarza 

pary nowożeńców naszych przodków, 

a właściwie to ich cienie, duchy… 

To tu prawie dwieście lat temu w 1823 roku 

pradziadek urodzony Ludwik Magnuski brał 

ślub z Elżbietą z Wieczorkowskich, pradziadek 

Wincenty Walentowski z Pelagią z Magnuskich 

w 1864 roku, a prapradziadek Paweł Woszczak 

i jego brat Bartłomiej po trzykroć stawali w tym 

miejscu na ślubnym kobiercu, no i nasi rodzice 

Franciszek Walentowski 

z Józefą z Krysiaków w 1923 roku. 

Pani Zofia chętnie powraca do owych szlacheckich 

korzeni. Nie dlatego, by się tym przechwalać, 

bo wygląda na to, że owi Magnuscy, jak 

wielu werbowanych, utracili bogactwa i znaczenie. 

Wspomniany Ludwik pozostawił przecież 5 

dzieci i tylko 25 hektarów ziemi. 

- Dla naszego pokolenia nie zachował się jej nawet 

skrawek. Trochę żal, ale w końcu był też taki 

król angielski Jan bez Ziemi, a gdzież nam się do 

monarchów przymierzać… 

Pani Zofia mówi to wszystko z uśmiechem na 

twarzy, ale nie ukrywa, że jednak gdzieś 

w sercu po latach dyskryminacji szlacheckiego 

stanu powoli odradza się w ludziach poczucie 

dumy i cicha chęć kontynuacji tradycji. Dlatego 

warto sięgać do korzeni i spisywać dzieje swojej 

rodziny, bo przecież pamięć ludzka jest zawodna, 

a tak naprawdę żyją wciąż tylko ci, o których ktoś 

pamięta… 

(PE) 

21

22 


Łask 1938-1939 roku w mojej pamięci 

Dwie rocznice dzieciństwa towarzyszą mi przez całe życie: ostatnia defilada 11 listopada 1938 w II Rzeczypospolitej i przebieg 

tragicznego września 1939 r. w moim mieście rodzinnym. 

Święto Niepodległości 1938 r., po raz drugi 

oficjalnie obchodzone po uchwale sejmu 

IV kadencji w tej sprawie, miało szczególny, 

emocjonalny, charakter. Wszystkie sklepy 

w rynku i na głównych ulicach miasta były 

udekorowane polskimi flagami, a wystawy 

sklepowe - portretami Marszałka Piłsudskiego 

z czarną obwódką, prezydenta Ignacego 

Mościckiego i generalnego inspektora sił zbrojnych 

marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego. 

Radio od samego rana nadawało pieśni patriotyczno-legionowe, 

a później szczegółowe 

sprawozdania z obchodów święta, w tym 

z wielkiej defilady wojskowej w Warszawie 

i obchodów święta na Zaolziu, od października 

1938 r. odzyskanym przez Polskę. 

W kolegiacie łaskiej, w synagodze, a także 

zborze ewangelickim, dzisiaj kościele garnizonowym, 

odbyły się uroczyste nabożeństwa 

za Ojczyznę. W rodzinach Drozdowskich 

i Sosnowskich przygotowywano zuchów 

i harcerzy do defilady. Ja otrzymałem czako 

ułańskie podobnie jak moi koledzy, ale dodatkowo 

biały kożuszek na lewe ramię, apolety 

i małą szabelkę. Ze względu na wiek - 6 lat 

i dziecięcy strój przypominający strojny ubiór 

ojca żołnierza I Pułku Szwoleżerów Józefa 

Piłsudskiego, zostałem postawiony na czele 

gromady zuchów mając obowiązek salutowania 

przed trybuną umieszczoną naprzeciw 

Pomnika Niepodległości - wysokiej wieży, 

stojącej naprzeciw budynku starostwa, uroczyście 

odsłoniętego i poświęconego w tym 

dniu. Na defiladzie obok hufca ZHP, imponująco 

prezentował się oddział Związku 

Strzeleckiego, młodzież szkoły średniej im. 

Tadeusza Kościuszki, oddział Ligii Morskiej 

i Kolonialnej, członkowie Polskiego Związku 

Organizacji Obrońców Ojczyzny, w którym 

aktywnie działał mój Ojciec jako członek 

Związku Powstańców Śląskich i Związku 

b. członków Polskiej Organizacji Wojskowej. 

Tato był dumny, że w 1937 r. otrzymał z dyplomem 

marszałka E. Rydza Śmigłego mały 

pistolet i Medal Niepodległości. Pięknie prezentowali 

się w strojach organizacyjnych, 

w tym w srebrnych kaskach, łascy strażacy, 

a ze względu na urodę łaski Oddział Związku 

Pracy Obywatelskiej Kobiet. 

W mojej gromadzie zuchów na prawym 

skrzydle szedł mój brat stryjeczny Rysio 

Sosnowski, później członek konspiracyjnego 

Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość represjonowany 

przez władze komunistyczne, Darek 

Cieślak, którego ojca zamordowało NKWD 

w Katyniu, i który nie mógł skończyć wyższych 

studiów, Stasiu Rychlik, który po wojnie 

awansował na sekretarza ekonomicznego 

KW PZPR w Szczecinie i na wojewodę szczecińskiego 

i inni, których już nie pamiętam, 

a którzy w większości odeszli na wieczną wartę. 

Historia biografii defilujących w Łasku zuchów 

i harcerzy to historia dramatu naszych 

XX-wiecznych dziejów narodowych. 

A trybuna, która odbierała defiladę - brylował 

na niej starosta powiatu łaskiego od 1938 r. 

Wiktor Nowakowski, późniejszy działacz 

konspiracyjnej Delegatury Rządu m. st. Warszawy, 

kierowanej przez prezydenta powstańczej 

Warszawy i jej komisarza cywilnego 

Marcelego Porowskiego, burmistrz miasta, 

kilkakrotnie wybierany na to stanowisko 

Wacław Brzeziński - wielce zasłużony dla 

rozbudowy Łasku, wiceburmistrz Mieczysław 

Ostrowski, członkowie Rady Miejskiej 

(wśród, których pamiętam: Zygmunta Bulzackiego, 

Jana Kwirama, Michała Łuczaka, 

Franciszka Strzelczyka) i ławnicy: Aleksander 

Dytrych, Zendel Idei Henoch oraz 

Jan Niewiadomski. Na trybunie stali także 

księża kolegiaty łaskiej, na czele z ks. kanonikiem 

Zygmuntem Gajewiczem proboszczem 

i dziekanem dekanatu łaskiego. Był na niej 

także główny rabin Łasku, Leibel Eisenberg, 

zamordowany w czasie likwidacji getta łaskiego. 

Dzisiaj w dniu Święta Niepodległości nie 

sposób nie wspomnieć, że w listopadzie 1918 r. 

kiedy Peowiacy, pod dowództwem Antoniego 

Truchlińskiego, ps „Padwy”, przejmowali 

w imieniu odradzającej się Rzeczypospolitej 

władze nad Łaskiem, ludność żydowska stanowiła 

55 procent ogółu mieszkańców miasta, 

w 1938 r. jej procent zmalał do 41 proc. w mieście 

liczącym wówczas 7420 mieszkańców. 

Byliśmy wówczas biednym miastem, bez 

nowoczesnych urządzeń komunalnych, zdominowanym 

przez drobny handel, rzemiosło 

i chałupnictwo żydowskie. Wśród wykonujących 

zawód mieliśmy tylko 283 robotników, 

162 pracowników umysłowych, 476 rzemieślników, 

105 kupców i 22 przedstawicieli wolnych 

zawodów (w tym lekarza powiatowego 

Zygmunta Jankowskiego, dyrektora szpitala 

Tadeusza Bala oraz Józefa Sztulmana). Byli 

też na trybunie przedstawiciele patriotycznej 

rodziny ziemiańskiej Janusza Szweycera, 

który w latach 1917-1918 wspierał finansowo 

działalność POW, i kierownik apteki Józef 

Białkowski, częsty gość Rodziców, obok Jana 

Kwirama i wujka Józefa Tabaczyńskiego, 

b oficera I Polskiego Korpusu w Rosji. 

Wkrótce po defiladzie 5 maja 1939 r. odbyły 

się wybory do Rady Miejskiej z udziałem 85 

proc. uprawnionych. Wybrano 16 radnych, 

z tego połowę reprezentował prorządowy 

Obóz Zjednoczenia Narodowego, 2 mandaty 

miało Stronnictwa Narodowe i 6 mandatów 

żydowskie partie mieszczańskie. Przed wrześniem 

na rejony koncentracji przechodziły 

przez miasto - ważny węzeł komunikacyjny, 

witane serdecznie oddziały 30 Dywizji Piechoty, 

kompania czołgów rozpoznawczych TK 

(popularne tankietki). W sierpniu tegoż roku 

zaczęto kopać rowy przeciwlotnicze i przygotowywać 

piwnice w domach i zakładach 

rzemieślniczych; dla nas w piwnicy masarni 

wujka Józefa Sosnowskiego. Przeszła przez 

miasto także 28 Dywizja Piechoty gen. Władysława 

Bończy-Uzdowskiego. Furorę robiła 

dywizyjna kompania kolarzy por. Anatola 

Trasuwa słynnego 36 pułku piechoty i kawaleria 

dywizyjna mjr Jana Motza, sformowana 

przez I Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego 

w Warszawie, w którym służył Ojciec. 

30 sierpnia setki mężczyzn naszego miasta 

objęła powszechna mobilizacja. Na ulicach 

pojawiły się plakaty mobilizacyjne, wcześniej 

zrywane na prośbę ambasadorów Francji 

i W. Brytanii. Ojciec opuścił nas udając się w rejon 

Warszawy do swej jednostki mobilizacyjnej. 

31 sierpnia do Łasku przybyła 2 Dywizja Piechoty 

Legionów płk Edwarda Dojana–Surówki. 

1 września pierwsze bomby padły w rejon 

stacji kolejowej Łask-Utrata. Po przegranej 

bitwie nad Wartą przez Łask przechodziły rozbite, 

zmęczone, niewyspane, oddziały 2 i 28 

DP. Obrzeża Łasku były stale bombardowane, 

by sparaliżować ich odwrót. Starosta Nowakowski 

opuścił miasto 5 września wraz z Komisja 

Rejonową Uzupełnień, udając się w kierunku 

Łodzi. Wszystkie drogi na wschód były 

zatłoczone przez uciekającą ludność cywilną, 

konie i wozy. Powstawały duże zatory. 

7 września do miasta wkraczały pododdziały 

Bawarskiej 17 Dywizji Piechoty. Tegoż dnia 

Niemcy wzięli pierwszych 8 zakładników, 

w tym trzech Żydów. Wśród zakładników był 

również Józef Sosnowski. Sklepy w mieście, 

w tym moich rodziców, zostały rozbite przez 

rabujących ich dobytek żołnierzy niemieckich. 

1 listopada 1939 r. ludność Łasku na miejskim 

cmentarzu zapalała znicze na licznych żołnierskich 

grobach, a w Kolegiacie modliliśmy się 

za ich dusze. Cieszę się, że po 70 latach widzę 

moje miasto rodzinne z dużym dorobkiem 

cywilizacyjnym i kulturalnym i życzę moim 

Krajanom, by nie musieli przeżywać jego 

losów, tak jak przeżywało je moje pokolenie. 

By jego nowy pomnik Niepodległości zachęcał 

do szacunku dla przeszłości i zgodnej pracy 

dla dobra wszystkich jego mieszkańców 

i tym samym dla dobra Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. 

Warszawa - Łask 11 listopada 2009 r. 

prof. dr hab. Marian Marek Drozdowski 

Przemówienie wygłoszone przez Profesora 

podczas uroczystego odsłonięcia Pomnika 

Niepodległości w dniu 11 listopada 2009 r.


Bardzo dziękuję tym Czytelnikom, którzy 

po lekturze „Panoramy”, szczególnie 

zaś artykułów dotyczących dziejów 

grodu nad Grabią, publikowanych od 

lat w cyklu „Moje miasto”, nadsyłają 

listy i dopisują ciąg dalszy historii. To 

wzruszające opisy, często bardzo osobiste, 

wzbogacone pożółkłymi fotografiami. 

Taki wzruszający list z podziękowaniem za 

cykl artykułów otrzymałem niedawno od córki 

zapomnianej w mieście choć niezwykle 

pięknej postaci Stefana Durkacza – Krystyny 

Wielgus z Bydgoszczy. Podobnie emocjonalny 

list nadszedł z dalekiej Australii, gdzie 

mieszka Krystyna Wawrzonek, córka farmaceutki 

Wery Ostapowicz, która zginęła 18 

stycznia 1945 roku, a więc w ostatnich godzinach 

okupacji hitlerowskiej w Łasku, od bomb 

lotniczych zrzuconych na miasto. 

Nie muszę rozpisywać się szerzej nad tym, że 

te listy są inspiracją do podejmowania kolejnych 

tematów, jak choćby tego dotyczącego 

wspomnianej farmaceutki. Zginęła ona w pobliżu 

kolegiaty wraz z córką Ewą. Obydwie 

spoczywają na łaskim cmentarzu. 

Przypominam postać W. Ostapowicz nie bez 

powodu. Co prawda nie była ona rodowitą 

łaskowianką, ale wojenne losy rzuciły ją do 

naszego miasta i tu oprócz pracy w aptece 

starała się pomagać ludziom. Do Łasku trafiła 

z dziećmi, bez męża, bo Artur Ostapowicz na 

początku wojny wpadł w ręce Rosjan i w 1940 

roku zamordowany został w Katyniu. 

- Moja mama, Wera Ostapowiczowa, z domu 

Hauser – wspomina Krystyna Wawrzonek 

- urodziła się w Rumunii, a mieszkała we 

Lwowie. Tu też skończyła farmację na Uniwersytecie 

Stefana Batorego, wyszła za mąż. 

Przed wybuchem wojny przeprowadziliśmy 

się z Grudziądza, gdzie mieszkaliśmy, do Łodzi. 

Stąd też jako rodzina wojskowa (ojciec 

był kapitanem WP) zostaliśmy (mamusia i nas 

trójka dzieci) ewakuowani pociągiem, który 

został rozbity w okolicach Mszczonowa. Cały 

transport kobiet i dzieci, pod kierownictwem 

kierujących ewakuacją oficerów, szedł nocami 

pieszo, a w ciągu dnia ukrywał się w lasach 

i zagajnikach. W końcu, gdy ewakuacja stawała 

się coraz bardziej beznadziejna, rozpuszczono 

nas, by na własną rękę udać się do domów. 

Matka z trójką dzieci powróciła do Łodzi, ale 

tu już ich mieszkanie przy ul. Bednarskiej 

24 było zaplombowane przez gestapo. Po 

przesłuchaniu i rewizji niedawnym uciekinierom 

pozwolono wejść do obrabowanego 

już mieszkania. Nie na długo, jak się okazało. 

Znajoma p. Krygier, z pochodzenia Niemka, 

ostrzegła ich, że nocą okupant planuje wysiedlić 

rodziny wojskowe. Zaproponowała też, 

że może udostępnić swoje mieszkanie, pokój 

z kuchnią, przy ulicy Gdańskiej. Tam pani 

Wera z dziećmi przetrwała ciężką zimę. 

W. Ostapowicz znalazła pracę w aptece na 

Chojnach, ale wkrótce Niemcy zaczęli rekwirować 

wszystkie apteki i przydzielać je Niemcom. 

W tym czasie do farmaceutki dotarła 

wiadomość, że w pobliskim Łasku poszukują 

wykwalifikowanego pracownika. Znała doskonale 

język niemiecki, zgłosiła się i została 

Apteka w rynku w okresie okupacji 

hitlerowskiej 

Z Australii do Łasku... 

przyjęta. Był maj 1949 roku. Niemcy godzili 

się na pracę w aptekach Polek, bo aptekarze 

niemieccy w większości zasilali armię Hitlera, 

a wykształconych Niemek – jak wspomina 

pani Krystyna – na tych terenach nie było 

wiele. 

- Przyjechaliśmy do Łasku z bardzo niewielkim 

dobytkiem, bo wszystkie cenniejsze rzeczy 

zginęły podczas ewakuacji, a potem przy 

ucieczce po kryjomu z naszego mieszkania. 

Wyjazd do Łasku okazał się zmianą na lepsze, 

po zimie spędzonej przy ulicy Gdańskiej na 

poddaszu, skąd nie wolno nam było wychodzić 

na ulicę, bo były łapanki (przymusowe 

wywożenia młodzieży na roboty do Niemiec). 

W Łasku odbywały się cotygodniowe targi, na 

których można było dokupić żywności przywożonej 

z okolicznych wsi. Było to dla nas 

wielką pomocą – dodatkiem do kartek żywnościowych. 

W Łodzi nie mieliśmy takich 

możliwości, a kartki żywnościowe dla Polaków 

były przecież bardzo skąpe. 

W Łodzi gestapo proponowało mamie przyjęcie 

folkslisty, bo była urodzona w Rumunii 

w rodzinie austriackiej. Odmówiła jednak. 

Czuła się Polką, mieszkała, wychowała się 

i studiowała we Lwowie, była żoną oficera 

WP. Odmowa była dla niej oczywistością. 

Ciąg dalszy w następnym numerze 

Stanisław Barcz 

Prezentujemy dziś rzadki widok Łasku sprzed ponad stu lat. Zdjęcie wykonane 

zostało prawdopodobnie w 1908 r. i przedstawia północną część miasta, z widokiem na 

kolegiatę. Porównując tamtą zabudowę ze współczesną, przyznać trzeba, że w ciągu 

wieku w tej części miasta zaszły olbrzymie zmiany. 

23


W SKRÓCIE 

● I LO w Łasku wzbogaciło się o boisko 

wielofunkcyjne. Otwarcia dokonał starosta 

C. Gabryjączyk wspólnie z posłem A. Biernatem, 

burmistrzem Łasku G. Szkudlarkiem 

i dyr. szkoły M. Ziarnowską. Tegoż dnia na 

terenie I LO posadzono 6 dębów upamiętniających 

ofiary zbrodni katyńskiej. 

● Nowy komendatnt hufca ZHP w Łasku pwd. 

Edward Kondratiuk zamierza ożywić działalność 

harcerską m.in. w Kolumnie oraz gminach 

powiatu. 

● 10 stycznia 2010 r. w Łasku odbywać się 

będzie kolejna zbiórka w ramach WOŚP Jurka 

Owsiaka. Jeden ze sztabów działać będzie 

w ŁDK. 

● Prawie 600 litrów krwi oddali w tym roku 

członkowie łaskiego oddziału PCK. 

● Widawa zamierza pozyskać środki unijne 

(pół miliona złotych) na remont zabytkowego 

kościoła. 

● Klub „Merkury” organizuje 9 stycznia 2010 

r. (godz. 20, w gmachu SP nr 5 na Przylesiu) 

tradycyjny Bal Abstynenta. 

● W marcu br. powstało Łaskie Stowarzyszenie 

Harcerskie „Grabia”. Należeć do niego 

mogą zarówno starsi instruktorzy ZHP jak 

i osoby dorosłe nierzeszone z powiatu łaskiego, 

ktore chcą prowadzić działalność wolontarioacką 

na rzecz dzieci, młodzieży i dorosłych. 

● Trwa remont pochodzącego z 1925 roku 

obiektu, do którego już za rok przeniesie się 

Nadleśnictwo Kolumna. W dotychczasowej 

siedzibie prawdopodobnie powstanie centrum 

edukacji ekologicznej. 

● Coraz mniej miejsca na nowe pochówki na 

łaskim cmentarzu, dlatego trwają przymiarki 

do budowy nowej nekropolii w Woli Łaskiej. 

Ponadto planuje się powiększenie cmentarza 

parafialnego w Borszewicach. Trwa również 

przygotowywanie nowych kwater na cmentarzu 

w Kolumnie. 

Nadchodz cudowne wita 

O szczerych yczeniach kady pamita 

Korzystajc z tej sposobnoci 

MODUS yczy Wam mnóstwo mioci 

Mnóstwo wzrusze przy wspólnej koldzie 

I nadziei, e Nowy Rok jeszcze lepszy bdzie. 

Sklep z msk odzie MODUS 

(Kocielna 10, ask) 

24


Czy to ty... 

19 listopada br. sala kinowa Klubu Garnizonowego 

w Łasku zamieniła się w teatralną 

scenę. Teatr „Króla” z Łodzi pod 

kierunkiem Moniki Mikołajczyk wystawił 

w dwóch odsłonach spektakl teatralno 

– profilaktyczny. 

Przedstawienie miały okazję obejrzeć dzieci 

z klas III - V SP nr 1, SP nr 4 w Łasku oraz SP 

w Teodorach, Okupie, Wrzeszczewicach i Bałucza 

(ogółem około 400 osób). Spektakl pt. 

„Czy to Ty, czy to może Ja” sfinansowany został 

ze środków Gminnego Programu Profilaktyki 

i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych 

w Łasku. Przesłaniem spektaklu było wyrobienie 

u młodych widzów umiejętności odróżniania dobra 

i zła, pokazanie przyczyn nietolerancji wśród 

dzieci i młodzieży oraz propagowanie zdrowego 

stylu życia. Była to oryginalna forma edukacji, 

wchodząca w rejon etyki i moralności. Humorystyczne 

sceny wprowadziły odbiorców w pogodny 

nastrój, dzięki czemu treść zawarta w przekazie 

łatwiej docierała do młodych widzów. 

Przedstawienia teatralne nie bez powodu odbyły 

się w tym dniu, bowiem 19 listopada 2009 r. obchodzony 

był Światowy Dzień Rzucania Palenia. 

Spektakle stały się więc dopełnieniem propozycji 

profilaktyczno–edukacyjnej dla dzieci i młodzieży 

szkolnej. 

Jolanta Nowak - Popławska 

Wspomnienie o Czesławie Mirosie (1950 – 2009) 

Wyobraźnia ma to do siebie, że potrafi odtwarzać echa przeszłości. Często przesuwa 

abstrakcyjne wizje, ustępując miejsca przeżyciom, które na stałe wpisały się 

w krajobrazy naszych dusz. Silne emocje torują sobie drogę w ludzkich umysłach. 

Jak śmierć. Śmierć, która 24 listopada pozbawiła nas obecności Czesława Mirosa. 

Pod powiekami obraz fantastycznego człowieka. 

Brzmi banalnie? W prostocie największy 

potencjał. To ona nie pozwala na 

zmianę barw przy okazji malowania wizerunku 

Czesława. A pędzel przesuwa się po 

płótnie wspomnień z niezwykłą łatwością... 

Jak się poznaliśmy? Pewnego dnia przyjechał 

z kolegą do szpitala, gdzie pracowałam. 

I tak się zaczęło. Obu przypadłam do gustu. 

„Choćby się Marek... to nie dostanie tej 

dziewczyny!”- opowiadał mi Czesiek później. 

Bardzo mi się spodobał. Stonowany, pogodny. 

Nawet z pogrzebu potrafił zrobić wesele. 

I przede wszystkim ufał mi bezgranicznie. 

Każdej kobiecie życzyć takiego męża... 

Był bliski. Fizycznie i duchowo. Mistrz 

przywoływania uśmiechu. Niech nim pozostanie 

- w naszych sercach i umysłach. 

Niech pojedyncze nitki składają się na pajęczynę 

pamięci. 

Tatuś? Czuwa nad nami. Wszystko będzie 

dobrze. Jest w niebie. 

Mężczyzna, który optymizmem mógł obdzielać 

całe armie - zamiast tego zarażający 

pogodą ducha rzesze piłkarzy i działaczy. 

Pasjom poświęcał się bez reszty. Nie zadowalał 

się czczymi podróbkami prawdziwych 

doznań. 

Poświęcił życie sportowi. „Pogoń” w 2000 

roku reaktywowano z jego inicjatywy. Utrzymywał 

tę sekcję piłkarską w Kolumnie 

i wszystkiego osobiście doglądał. Inwestycje 

go nie przerażały - najważniejsza była młodzież. 

Lgnęli do wyluzowanego Cześka. Zresztą 

co ja będę mówić, wystarczy przypomnieć 

ile osób było na pogrzebie... 

Jego zaangażowanie było nieocenione. Społeczna 

Rada Sportu w Łasku, Łódzki Związek 

Piłki Nożnej. Aktywna obecność na płaszczyźnie 

sportowej była niezaprzeczalna. Na realizację 

planów nie szczędził czasu i energii. 

Nie był naiwny. Potrafi ł wszystko racjonalnie 

przeanalizować. Dobro klubu leżało mu 

na sercu. Dopiero przejście do czwartej ligi 

zmusiło go do połączenia „Pogoni- Kolumna” 

z „Korabem-Łask”. W imię idei. Interesował 

się piłkarzami do samego końca. Kilka tygodni 

przed śmiercią, kiedy powiedziałam mu, że 

w 2010 roku dotacje na klub będą wyższe, na 

jego chudych policzkach pojawił się uśmiech. 

Uśmiech odganiający na moment mroczną wizję 

choroby. 

Żarty, które serwował bliskim i znajomym, 

dryfują ciągle w strefie profanum, a ich 

wspomnienia nie mogą przebić się przez 

wszechogarniające smutek i tęsknotę. Jego 

odejście zamknęło istotny rozdział w księdze 

życia, pozostawiło ogromną lukę. Tak, 

już nigdy nie usiądze z Wami przy grillu 

i nie będzie skakał pod sufit po wódce. Nie 

zgubi klapków rzucając się z podziękowaniami 

piłkarzom Widzewa po zdobyciu Ligi 

Mistrzów i nie dowali do pieca, jak to wujo 

potrafi . Ale nadal może spojrzeć na Was 

z góry i uśmiechnąć się pod wąsem, na myśl 

o tym, że Wasza pamięć daje mu nieśmiertelność. 

Dominika Kawczyńska 

Czesław Miros urodził się 9 sierpnia 1950 r. 

w Łodzi, w Kolumnie spędził ponad trzydzieści 

lat swojego życia. Od 2001 r. prezesował 

klubowi Pogoni Łask-Kolumna. 

Zmarł 24 listopada 2009 r., pochowany 

został na cmentarzu w Kolumnie. 

25


MEDALOWY ŁASK 

Zawodnicy Łaskiego Klubu Sztuk Walki Oyama Karate udanie zakończyli sezon 

startowy w 2009 roku. 

Sukcesem zakończyły się międzynarodowe 

Mistrzostwa w Niemczech 2. Offene Internationale 

Brandenburg Oyama Karate Meisterschaft 

w Kumite. W zawodach Łaski Klub 

Sztuk Walki reprezentowali Paulina Michalska, 

która zdobyła 1 miejsce, Daniel Ciszewski 

oraz Paulina Fronczak (srebra), trzecie 

miejsce zajął Mateusz Harciarek, natomiast 

po wygranych walkach eliminacyjnych nieznacznie 

przegrał w walce o medale Szymon 

Trocki. 

Kolejne zawody to Puchar Wielkopolski 

w Kata, Tuliszków. W zawodach wystartowało 

ok. 80 zawodników z 7 klubów. Zawodnicy potwierdzili 

przynależność do krajowej czołówki, 

zdobywając aż 12 medali. Najlepiej wypadła 

Paulina Michalska, która zdobyła dwa medale, 

złoto w kata oraz srebro w kobudo. Złote medale 

zdobyli również: Karolina Lipowska, Natasza 

Nowak, Szymon Furmańczyk, Paweł 

Grzegorzewski oraz Klaudia Malinowska. 

Ostatnią imprezą jest Puchar Polski OYAMA 

PFK oczywiście w kumite. W tej prestiżowej 

imprezie rywalizowało 200 zawodników 

z blisko 40 klubów Oyama Karate i Kyokushin 

Tezuka. Łaski Klubu Sztuk Walki Oyama 

Karate reprezentowało czworo zawodników. 

Świetnie spisała się Marta Sznigir zdobywając 

Puchar Polski Kumite Seniorów. Paulina 

Michalska oraz Daniel Ciszewski po trudnych 

zaciętych walkach eliminacyjnych i półfinałowych 

zajeli 3 miejsca. Danielowi Wojtaszkowi, 

dla którego był to debiut w tak dużej imprezie, 

po dobrych eliminacjach nie powiodło się 

w walce o medale. 

Podsumowując ostatnie starty jak i cały 2009 

rok, zdaniem trenera łaskich karateków Stanisława 

Kołodziejskiego ten rok był bardzo 

udany i dobrze prognozuje na dalszy rozwój 

Oyama Karate w Łasku. Sukcesy łaskiego klubu 

zostały docenione przez władze OYAMA 

Polskiej Federacji Karate, która przyznała organizację 

Pucharu Polski Juniorów i Seniorów 

Kumite w 2010 roku. Jest to duże wyróżnienie 

dla Łasku! 

KS 

Rzeczoznawca 

majątkowy 

Agnieszka Pospiszył 

upr. 4739 

Oto kolejny rysunek z kolejowego cyklu. 

Tym razem przedstawia niewielki dworzec w Kolumnie. 

oferuje usługi w zakresie sporządzania 

wycen nieruchomości zabudowanych, 

lokali mieszkalnych, usługowych, 

gruntów niezabudowanych i innych. 

Kontakt: 0604 420 105 

tel/fax: 044 634 17 55 

Druk i skład: Drukarnia „Intrograf” Łask 

26


Po raz kolejny Bogdan Topor zaskoczył 

łaskowian. Tym razem w Galerii „Pod 

Korabiem” zaprezentował nie czarnobiałe 

lecz kolorowe grafiki, poświęcone 

pejzażowi. Przed laty mieszkańcy grodu 

nad Grabią mieli okazję oglądać 

dość hermetyczne choć wysmakowane 

i perfekcyjne prace Profesora, teraz 

w przeciwieństwie do tamtych można 

podziwiać innego typu prace, pełne 

koloru i ciepła, a więc znacznie bliższe 

oglądającym. 

Topor (rocznik 1959, wykładowca w katowickiej 

ASP) nie narzuca widzom swojego oglądu 

świata. Pejzaże artysty są niejednoznaczne, 

przełamują istniejące schematy, zmuszają widza 

do zastanowienia. Na Dalekim Wschodzie, 

jak mówił przed otwarciem wystawy 

B. Topor, pejzaże mają charakter pionowy 

OBLICZA PEJZAŻU 

BOGDANA TOPORA 

i tak jest od tysiącleci, tymczasem u nas są 

poziome, jak nasz krajobraz. Można zatem na 

wystawie oglądać nasze rodzime krajobrazy, 

ale i niezwykle precyzyjną martwą naturę. 

Artysta, od dwóch dziesięcioleci mieszkający 

w grodzie nad Grabią (urodził się w Kędzierzynie 

Koźlu), jest absolwentem ASP w Krakowie. 

Zajmuje się rysunkiem i grafiką, traktując 

obie dyscypliny równorzędnie. Od wielu 

lat realizuje dwa wielkie cykle: „Studium 

Ostatniej Wieczerzy” i „Studium Pejzażu”. 

Brał udział w ponad 60 wystawach. Jest laureatem 

wielu nagród i wyróżnień, m.in. zajął 

pierwsze miejsce na Triennale Grafiki Polskiej 

w Katowicach, Grand Prix Triennale Rysunku 

Współczesnego w Lubaczowie. Dla Łasku 

zaprojektował wiele okolicznościowych 

elementów graficznych, pod jego kierunkiem 

w grodzie nad Grabią w Roku Obchodów Jana 

Łaskiego (2006) odbył się plener malarski 

studentów katowickiej ASP. 

Otwarcia wystawy dokonała Bożena Trocka-Dąbrowa. 

W wernisażu uczestniczył 

m.in. burmistrz Łasku Gabriel Szkudlarek, 

nie zabrakło także mieszkańców grodu nad 

Grabią i licznego grona artystów plastyków. 

(er) 

TRADYCJE BOŻEGO NARODZENIA 


MALARSTWO, RYSUNEK 

I miejsce – Katarzyna Supeł z Warsztatu Terapii 

Zajęciowej przy Spółdzielni Inwalidów 

„ZGODA” w Konstantynowie Łódzkim, 

II miejsce – Mariola Moryto z Środowiskowego 

Domu Samopomocy w Łasku, 

wśród wyróżnionych znalazł się Dariusz 

Wyrobek z WTZ w Łasku. 

KARTKA ŚWIĄTECZNA 

I miejsce - Sylwia Olesińska z WTZ 

w Urzeczu (Caritas Diecezji Łowickiej), 

II – Katarzyna Bogusz z tejże placówki. 

TKANINA I APLIKACJA, RÓŻNE 

I miejsce - Irena Cychowska ze Środowiskowego 

Domu Samopomocy w Łasku 

II miejsce – praca zbiorowa – Dariusz Wańdoch, 

Grzegorz Sowiński, Jan Trzeciak 

ze Środowiskowego Domu Samopomocy 

w Dąbrowie Widawskiej. 

Gratulacje wszystkim nagrodzonym i wyróżnionym 

złożył G. Szkudlarek. Wraz z szefową 

MGOPS Tamarą Szymko, prezesem Stowarzyszenia 

Akcja dla Kolarstwa Andrzejem Syską 

i przedstawicielką jury Ewą Pieluchą wręczał 

on nagrody i wyróżnienia. Jak mogliśmy 

się przekonać uczestnicząc w tej uroczystości, 

uhonorowanie trudu sprawiło niepełnosprawnym 

autentyczną radość i satysfakcję. 

W ŁDK czynna była także wystawa nagrodzonych 

prac, przygotowana przez Janinę 

Owczarek z ŚDS w Łasku. 

27

Z Australii do Åasku... - archiwum.lask.pl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Z Australii do Åasku... - archiwum.lask.pl