Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 13 Olkusz, 2012

Kronika KIK Olkusz. Rok 1981. Stan wojenny. Kronika KIK Olkusz. Rok 1984.
W relacjach z ludźmi ks. Czechowski był towarzyski i bezpośredni. Miał wielu znajomych i przyjaciół,
których chętnie odwiedzał i z którymi wiódł nieraz długie rozmowy i dyskusje. Nawiedzał
chorych, wraz z lek. med. Mateuszem Nowakiem zainicjował duszpasterstwo chorych w Szpitalu Powiatowym
w Olkuszu. Bronił ludzi represjonowanych w stanie wojennym i później, w 1983 roku interweniował
w sprawie uwięzienia Stanisława Gila, przewodniczącego Komisji Koordynacyjnej NSZZ
„S” w Olkuszu.
W materiałach IPN zachowały się notatki z wielu rozmów (służbowych, profilaktycznych, ostrzegawczych),
jakie prowadzili z nim z funkcjonariusze bezpieki władzami w latach 1972 – 1985. Utrzymywał
takie kontakty niechętnie, uważał je za nieodłączne od swego stanowiska. Mówił prosto
i logicznie. Naśladowanie i kopiowanie komunizmu sowieckiego przez władze PRL uważał za anachronizm
i błąd historyczny. Strajki 1980 roku i utworzenie „Solidarności” rozumiał jako nieuniknioną
reakcję społeczną na nieudolność i nadużycia władzy, na afery gospodarcze, braki w zaopatrzeniu.
Nie ukrywał, że cieszą go sukcesy kurii rzymskiej i wybór papieża – Polaka. Nadzieje pokładał w jego
naukach, w odnowie moralnej narodu, w rozwoju społecznym. Stan wojenny (1982) traktował jako
zło, bynajmniej wcale nie konieczne. Uważał, że partia komunistyczna musi być bardzo słaba, skoro
muszą ją utrzymywać przy władzy setki tysięcy żołnierzy. Twierdził, że widok wojska i ZOMO na ulicach
oraz ich mundurów, broni i uzbrojenia drażni tylko ludzi, zraża ich do władzy ludowej, obnaża
jej nicość duchową. Mawiał, że władzę można wprawdzie zdobyć przy pomocy bagnetów, jednak nie
da się na nich usiedzieć (a ile to wszystko kosztuje, gdzie ekonomia, gdzie gospodarka).
W latach 1980-ch głównym puntem zapalnym w jego stosunkach z SB/Rejonowym Urzędem
48