Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 16 Olkusz, 2013

Idealista
Sprawy materialne zupełnie nie były dla Niego ważne. Mieszkał bardzo skromnie. Dziś nikt już tak nie
mieszka. Stary pakowny segment pamiętający czasy wczesnego Gomółki, półki na książki, stół, zmęczony
dywan, po którym przeszły tysiące nóg. Wszystko co posiadał miało przede wszystkim walor
użytkowy, praktyczny. W maleńkiej kuchence, rzecz charakterystyczna – mnóstwo szklanek, kubków
i filiżanek – każda, jak ja to określam - z „innej parafii” – niemi świadkowie wielu ważnych spotkań
i rozmów.
Proboszcz
To co pozostanie najbardziej charakterystyczną cechą Księdza Gajewskiego, to Jego obecność wśród
ludzi. Nie bał się ich, wychodził im naprzeciw. I w niedzielę, i w dzień powszedni bardzo często można
Go było spotkać przed kościołem. Rozmawiał z jednymi, przekomarzał się z dziećmi, przechodzących
obok znajomych prosił, by zaczekali, bo chce porozmawiać. Z innymi umawiał się na później. Miałam
wrażenie, że w Olkuszu zna wszystkich. Oczywiście miał bliższych i dalszych znajomych. Miał także
grono oddanych przyjaciół. Chciał, żebyśmy się znali i utrzymywali ze sobą kontakty. Stanowczo
twierdzę, że nie było to towarzystwo wzajemnej adoracji.
Spowiednik
Za jedną z najważniejszych posług kapłana, oprócz głoszenia Słowa Bożego, uważał sakrament pokuty.
Był penitencjarzem . To był ksiądz, który upominał. Nie bał się tego, nie musiał. Nawet prywatne
rozmowy zawsze były pretekstem do pouczeń natury moralnej. Zawsze pojawiało się odniesienie
do Boga. W czasie spowiedzi zadawał często trudne pytania. Zależało Mu na tym, by spowiadający się
człowiek zweryfikował własne wyobrażenia na swój temat .
Ojczyzna
Bez wątpienia pierwsza po Bogu. O jej historii mógł opowiadać godzinami. Wdzięcznych słuchaczy
znalazł nie tylko wśród dorosłych. Pamiętam jak z szalikiem kibica na ramionach wygłaszał na mszach
dla dzieci patriotyczne kazania, uczył najmłodszych parafian miłości do Tej, która nie zginęła. I miał
nadzieję, że nie zginie. Cieszył się patriotycznymi inscenizacjami, które pod opieką ks. Jacka Michalaka
przygotowywała młodzież z parafialnej wspólnoty „Sursum corda”. W jednej z nich pokaźnych rozmiarów
napis: NIEWOLA uczennica wcielająca się w Wolność miała zasłonić biało-czerwoną flagą.
Kłopoty techniczne sprawiły, że spod zawieszonej flagi brutalnie wystawała litera A. Na zakończenie
przemawiał ksiądz Proboszcz: - Coś nam jednak z tej niewoli zostało - filozoficznie stwierdził, ratując
sytuację.
85