Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 16 Olkusz, 2013

Fragmenty listu
Pana Alfreda Żołnierza z Włoszczowej
„Czuję się wielce zaszczycony i serdecznie dziękuję za propozycję wpisu do Księgi Pamiątkowej
Księdzu Kanonikowi Stanisławowi Gajewskiemu, budowniczemu nowoczesnej wspaniałej świątyni
pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Jest to wielkie dzieło Jego życia, które pozostanie pamiątką
na tysiąclecie. Poniesiony trud i ogromny wysiłek Księdza Stanisława w czasie budowy świątyni niewątpliwie
przyczyniły się do choroby i dużego uszczerbku na Jego zdrowiu.
Nasza znajomość, a właściwie przyjaźń nawiązała się we Włoszczowie w latach 1962 – 1969. W tym
okresie ksiądz Stanisław Gajewski był katechetą Liceum ogólnokształcącego i Technikum Ekonomicznego,
ja zaś nauczycielem Liceum Ogólnokształcącego. Chrzcił moją córkę i syna.
Wizyty pasterskie księdza Stanisława zwane kolędami utrwaliły się na zawsze w naszej pamięci.
Do dziś córka pamięta, jak ksiądz Gajewski na jednym ze spotkań zagrał na pianinie „Jak życie szybko
mija, jak szybko płynie czas”.
… Ksiądz Stanisław, to pierwszy w naszej parafii, który z tak wielkim wyczuciem pedagogicznym
i poświęceniem zajął się młodzieżą, szczególnie młodzieżą ze szkół średnich, ale także rodzinami potrzebującymi
pomocy duchowej. Wikarówka dla młodzieży była zawsze otwarta.
…. Młodzież szkolna szukała wsparcia swojej wiary i przekonań. Zdawało się, że wielu uczniów
uczęszczało na lekcje religii bez wiedzy rodziców, którzy służyli władzy albo wygodniej im było uchodzić
za niewierzących.
Były także rozmowy z osobami innych wyznań chrześcijańskich, które miały wątpliwości co do
swojej religii. Były to rozmowy delikatne, rzetelne wyjaśnienie, że to też są chrześcijanie i tez mogą
być zbawieni.
Było to 40 lat temu, w parafii liczącej 10 tysięcy mieszkańców. Można rzec, były to początki dialogu
ekumenicznego, o czym tak wiele mówił Ojciec Święty Jan Paweł II, a o czym dziś wspólnie rozmawiają
przedstawiciele różnych religii.
Był to duszpasterz na wskroś współczesny, poświęcający się młodzieży i rodzinom, poznający z
bliska ich problemy i potrzeby. Wnikający dyskretnie w ich sytuację, starający się nieść pomoc w przezwyciężaniu
trudności religijno – wychowawczych młodzieży i rodzin w trudnych czasach reżimu
komunistycznego.
89