04 JAWORZNO_KAZEK.indd - ART-COM Sp. z oo

Co Tydzień nr 4/1061
25 stycznia 2012 roku
Miasto Jaworzno
Dla koneserów
9
Dzień Transplantacji obchodzimy w Polsce 26 stycznia
Z szafy prokuratora
Śmierć na drodze
WSądzie Okręgowym
będzie toczył się proces
w sprawie zabójstwa
21-letniego mężczyzny.
Zginął ugodzony nożem w pierś.
Na ławie oskarżonych zasiądzie
49-letni Stanisław M., sąsiad zamordowanego.
Nie przyznaje się
do popełnienia zbrodni.
21-latek został zamordowany
w nocy. Policjanci znaleźli go na ruchliwej
drodze. Miał m.in. rozległą
ranę kłutą na piersi. Biegli stwierdzili,
że bezpośrednią przyczyną jego
śmierci był krwotok do worka osierdziowego.
Badania krwi pobranej
od zmarłego wykazały, że miał 0,8
promila alkoholu. Jeszcze tej samej
nocy funkcjonariusze zatrzymali nietrzeźwego
Stanisława M., podejrzewanego
o to zabójstwo. W zabudowaniach
M. policjanci znaleźli m.in.
jego ubranie zaplamione krwią oraz
nóż myśliwski.
Jak wynika z aktu oskarżenia,
grupka młodych ludzi, wśród których
była również przyszła ofiara, spotkała
się nieopodal jednego ze sklepów.
Niektórzy pili piwo. Pojawił się tam
również oskarżony. Po zamknięciu
sklepu młodzi przenieśli się na pobliski
przystanek autobusowy. Stanisław
M. opuścił towarzystwo i poszedł
w kierunku domu. Około północy
zauważyli M. idącego drogą w ich
stronę. Nie zatrzymał się jednak, nie
BLIŻEJ PRAWA
Nowelizacja „w spadkach” (cz. 2)
odzywał się do nich. Prowadzący
sprawę ustalili, że wracał od sąsiada,
gdzie wraz z innymi mężczyznami
pił alkohol. 21-latek zobaczywszy
M. miał podobno coś krzyknąć
w jego stronę. Ten w ogóle nie zareagował,
nie zwrócił uwagi na okrzyki.
Nie wiadomo, czy taka reakcja zdenerwowała
młodzieńca? Chłopak
wsiadł na rower kolegi i pojechał
za sąsiadem. Po chwili jeden z kolegów
ofiary stojący przed przystankiem
zauważył w świetle nadjeżdżającego
samochodu zarys sylwetek,
które – jego zdaniem – szarpały się,
przepychały. Pobiegł w tamtą stronę
i po chwili zobaczył rower, a w oddali
leżącego na jezdni kolegę, który nie
reagował na wołanie. Zaraz potem
dotarli tam inni uczestnicy imprezy
na przystanku. Kiedy zorientowali
się, że stan chłopaka jest poważny,
wezwali pogotowie. Niestety, na pomoc
było już za późno. Rana zadana
nożem okazała się śmiertelna.
Zatrzymany nie przyznał się
do zabójstwa. Podczas przesłuchania,
kilka godzin po morderstwie,
wyjaśniał, co się stało. Jego wersja
wydarzeń mocno różniła się od tej,
którą znali policjanci z zeznań świadków.
Podejrzany utrzymywał, że kiedy
wracał do domu od sąsiada, został
nagle zaatakowany przez nieznane
mu osoby, które go biły i kopały.
Udało mu się uciec na pastwisko,
ale kiedy znów wyszedł na drogę,
ponownie dopadła go 4-osobowa
grupa, wśród której miała być także
kobieta. Kiedy napastnicy ruszyli
w jego stronę, wyciągnął nóż i wymachiwał
nim. Pierwszy podjechał
mężczyzna na rowerze i doskoczył
do niego. Gdy się przewrócili, zaatakowali
go następni napastnicy.
Podczas przesłuchania przed prokuratorem
zmienił częściowo swoje
wyjaśnienia. Stwierdził, że grupa
mężczyzn go wyzywała, a nie biła.
Kiedy zszedł z pastwiska na jezdnię,
miał dojechać do niego na rowerze
jeden z napastników. Ubliżając mu,
miał się na niego rzucić i uderzyć
w głowę. M. wyciągnął nóż i zaczął
się cofać. Napastnik zaczął go dusić
i ciągnąć za włosy. Obaj przewrócili
się na ziemię. Do szamoczących się
dobiegła grupa, a dwóch mężczyzn
rzuciło się na niego. Udało mu się jednak
wyswobodzić i dotrzeć do domu.
Oskarżony nie umiał wyjaśnić,
w jaki sposób na ciele zmarłego
powstały stwierdzone obrażenia.
Wykluczono, że przed szamotaniną
z chłopakiem był bity przez inne
osoby. Biegli stwierdzili, że w czasie
popełnienia zarzucanego mu czynu
miał ograniczoną w stopniu znacznym
zdolność pokierowania swoim
postępowaniem z powodu dużej ilości
wypitego w tym dniu alkoholu.
Pitawal
3. Odpowiedzialność za długi spadkowe
Zgodnie ze znowelizowanym Art.
10341 § 1 KC, do chwili działu spadku
wraz ze spadkobiercami solidarną
odpowiedzialność za długi spadkowe
ponoszą także osoby, na których rzecz
spadkodawca uczynił zapisy windykacyjne.
Rozliczenia między spadkobiercami
i osobami, na których rzecz zostały
uczynione zapisy windykacyjne,
następują proporcjonalnie do wartości
otrzymanych przez nich przysporzeń.
Spadkobiercom uwzględnia się
ich udział w wartości ustalonego w inwentarzu
stanu czynnego spadku [Art.
10341 § 1 KC]. Zgodnie z nowym Art.
10342 KC, od chwili działu spadku
spadkobiercy i osoby, na których rzecz
zostały uczynione zapisy windykacyjne,
ponoszą odpowiedzialność za długi
spadkowe proporcjonalnie do wartości
otrzymanych przez nich przysporzeń.
4. Dział spadku
Art. 1039 § 1 KC wskazuje, iż jeżeli
w razie dziedziczenia ustawowego
dział spadku następuje między zstępnymi
albo między zstępnymi i małżonkiem,
spadkobiercy ci są wzajemnie
zobowiązani do zaliczenia na schedę
spadkową otrzymanych od spadkodawcy
darowizn oraz zapisów windykacyjnych,
chyba że z oświadczenia
spadkodawcy lub z okoliczności wynika,
że darowizna lub zapis windykacyjny
zostały dokonane ze zwolnieniem
od obowiązku zaliczenia. Spadkodawca
może włożyć obowiązek zaliczenia
darowizny lub zapisu windykacyjnego
na schedę spadkową także na
spadkobiercę ustawowego, który nie
jest zstępnym albo małżonkiem [Art.
1039 § 1 KC].
6. Stwierdzenie nabycia przedmiotu
zapisu windykacyjnego
Zgodnie z nowymi przepisami,
w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia
spadku sąd stwierdza także nabycie
przedmiotu zapisu windykacyjnego,
wymieniając osobę, dla której
spadkodawca uczynił zapis windykacyjny,
oraz przedmiot tego zapisu.
Stwierdzenie nabycia przedmiotu zapisu
windykacyjnego może nastąpić
również przez wydanie przez sąd postanowienia
częściowego.
7. Podatek od spadków i darowizn
w związku z nabyciem przedmiotu
zapisu windykacyjnego
Nowelizacja dotyczy też ustawy
z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od
spadków i darowizn. W związku z nabyciem
przedmiotu zapisu windykacyjnego
powstanie obowiązek podatkowy
w podatku od spadku na zasadach
podobnych jak przy dziedziczeniu
testamentowym, ustawowym zapisie
zwykłym czy zachowku. A zatem
osoba, która nabyła konkretny przedmiot
majątkowy, obowiązana jest do
uiszczenia podatku od spadku na dotychczasowych
zasadach według ww.
ustawy. Warto pamiętać, że 1 stycznia
2007 r. weszła nowelizacja tej Ustawy.
Przypomnę, że art. 4a noweli enumeratywnie
wymienia osoby zwolnione
od podatku, czyli wchodzące – w myśl
Ustawy – w krąg najbliższych spadkobierców.
Istotny jest – dla zwolnienia
podatkowego – moment zgonu spadkodawcy,
a nie data zakończenia postępowania
spadkowego. Obowiązek
podatkowy powstaje natomiast po
dokonaniu spadkowych formalności.
Równocześnie warto pamiętać o konieczności
złożenia zeznania podatkowego
w ustawowo przepisanym terminie,
ponieważ jest to warunek zwolnienia
od zobowiązania na rzecz fiskusa.
W przeciwnym przypadku zostaniemy
decyzją urzędu zobligowani do zapłaty.
Zaproszenie
Zapraszamy do skorzystania z bezpłatnych porad dr. Marka Niechwieja
do siedziby redakcji „Co Tydzień” przy ul. św. Barbary 7 w każdą środę
w godz. 14.30 – 16.30. Z konsultacji może skorzystać każdy,
kto zapisze się wcześniej, dzwoniąc pod numer telefonu 32 751-91-30.
dr Marek Niechwiej Kancelaria Prawna w Jaworznie przy ul. Mikołaja Reja 47,
43-600 Jaworzno (Stara Huta) tel. kom. 661 914 296 e-mail: kancelarialegis@interia.eu
czynna: poniedziałek, wtorek i piątek w godz. 14.00 – 20.00
PRZYRODA WOKÓŁ NAS
Pierwszy araukaryt
Piotr Grzegorzek – Kustosz Muzeum w Chrzanowie
www.muzeum.chrzanow.pl
Opowieść o dwu araukarytach
Od pewnego czasu jestem
mocno zaangażowany
w badanie skrzemieniałego
drewna. Przygotowujemy bowiem
specjalne wydawnictwo poświęcone
pamięci Mariana Kuca oraz
araukarytom, których badanie
było jego ostatnią wielką pasją.
I to już od ponownego przyjazdu
do Polski w 1991 roku. Plonem
tych działań było przekazanie
do naszych zbiorów jego kolekcji,
w której araukaryty stanowiły
znaczącą pozycję.
Tytułem wstępu
Przy okazji przypomniałem sobie,
że w czasach, kiedy Muzeum Miasta
Jaworzna znajdowało się nad biblioteką,
widziałem na ekspozycji spory
pień skrzemieniałego drewna. Teraz
po tych wszystkich burzach dziejowych
związanych z przeprowadzkami
placówki okazało się, że pień został
zniknięty, ale za to w zbiorach
muzeum znajdują się dwa małe
okazy, w tym jeden z numerem inwentarzowym.
Zostały one pozyskane
w 1966 roku w Kwaczale i podarowane
Muzeum przez jaworznickie
koło PTTK. Zanim opiszę każdy
z okazów z osobna, proponuję
szczyptę taksonomii. Zwyczajową
nazwą dla araukarytów jest Dadoxylon.
Nie kryje się za tym konkretny
gatunek. W możliwej do badania
budowie mikroskopowej wykazano,
że jest to drewno zbliżone do współczesnych
drzew iglastych, a jeszcze
dokładniej do araukarii, stąd nazwa
araukaryt. Najnowsze badania sugerują,
że tym drzewom było bliżej
do kordaitów niż prymitywnych
drzew szpilkowych. Tutaj rozstrzygające
w kierunku kordaitów byłoby
stwierdzenie, że w pniach pojawia
się rdzeń o soczewkowatych przestrzeniach
powietrznych. Mamy jeden
taki w Muzeum w Chrzanowie.
Prawdziwe araukarie, pod postacią
organów rozrodczych, pojawiają się
dopiero w triasie.
Pierwszy okaz
Ten kawał drewna ma w masie
barwę ciemną brązową, miejscami
wpadającą w róż indyjski. Ma on
numer MMJ/122. Powierzchnia jest
wygładzona. Na części zewnętrznej
uwidaczniają się długie, wrzecionowate
struktury przypominające włókna
drzewne. W przekroju poprzecznym
brak śladów przypominających
przyrosty roczne. W okazie jaworznickim
widoczne są promieniste
struktury o jasnej barwie. Powszech-
nie przyjmuje się, że to tylko wynik
krążenia związków żelaza oraz innych
pierwiastków w jednolitej masie
krzemionki. W przekroju poprzecznym
tego okazu widoczne jest jeszcze
białe punktowanie, które może
być śladami po butwieniu drewna lub
norami jakiś drewnojadów.
Drugi okaz
Ten nieksięgowany okaz jest
diametralnie inny od poprzedniego.
Po pierwsze ma jasnobrązową
barwę, wyraźny rdzeń oraz doskonale
widoczne koncentryczne struktury.
Od razu nasuwa się skojarzenie
z przyrostami rocznymi, ale nie
do końca jest to prawdą. Ta kwestia
jest jedną z ważniejszych, ponieważ
w owym czasie klimat był stabilny,
ciepły i prawdopodobnie pustynny.
Niemniej jednak na wielu innych
Drugi araukaryt
okazach o podobnej barwie pozyskiwanych
z arkozy kwaczalskiej
występują struktury przypominające
przyrosty. W badaniach mikroskopowych
okazuje się, że tam,
gdzie w okazie kończy się rzekomy
przyrost, drewno jest zbutwiałe.
Nie wiadomo tylko, dlaczego działo
się to tak regularnie. Okaz jest
ze wszystkich stron wypolerowany,
po zewnętrznej stronie rowkowany.
Poza tym w głębi rowków znajdują
się liczne wgłębienia. Ponadto
w części okazu, głownie od strony
rdzenia, pojawiają się fragmenty
krzemionki prawie całkowicie odbielonej.
Wybielanie powoduje uwidocznienie
innego elementu strukturalnego
drewna, jakim są promienie
rdzeniowe. Jest to jedyna żywa
część drewna, która odżywia cewki
odpowiedzialne za przewodzenie
wody. Inną ciekawą cechą jest
sęk, który uwidacznia się od strony
rdzenia, ale nie przebija się on
na zewnątrz. Gładka powierzchnia
w świetle ostatnich ustaleń powstała
wskutek przemieszczania araukarytu
w mokrej arkozie, która pełniła
rolę pasty polerskiej.