o_198n8lcsc1mdqvr4jj513ov1n3ca.pdf
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Αλλά η θλίψη θλίψη. Κι όταν στην πέμπτη και στην έκτη Γυμνασίου<br />
ανακαλύψαμε τα κουτουκάκια του Αιγάλεω, τραγουδούσαμε<br />
Θεοδωράκη και μερακλώναμε με ρεμπέτικα που μιλούσαν κυρίως<br />
για τον πόνο της ξενιτιάς. Τα βιβλία του Μαρξ και του Λένιν τα είχαμε<br />
ξεσκονίσει. Το κομμουνιστικό μανιφέστο των Μαρξ – Έγκελς<br />
είχε γίνει το ευαγγέλιό μου. Λίγο αργότερα στα 16 μου εντάχθηκα<br />
στην ΚΝΕ. Η θεωρητική άμιλλα στο απόγειο της. H θλίψη όμως<br />
θλίψη. Δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το πρόσωπό μου.<br />
Είχα βαρεθεί σε όλη τη διάρκεια της μαθητικής, αλλά και φοιτητικής<br />
μου ζωής, να με ρωτάνε τι έχω και εγώ να πρέπει να απαντήσω<br />
«τίποτα».<br />
Ας γυρίσουμε όμως στο ταβερνάκι της Πατησίων που είχα την πρώτη<br />
συνάντηση με το τέρας.<br />
Στο ταβερνάκι τα πάντα ήταν ήσυχα. Ίσως όμως λίγο μίζερα. Με<br />
την πρώην σύζυγό μου, τη Μαρία, και δυο φίλους. Λίγο η ζέστη,<br />
κάτι η υγρασία, άρχισα να νιώθω δυσφορία. Δεν ήθελα να πω σε<br />
κανέναν πώς ένιωθα και αυτοί συνέχισαν τη φλυαρία τους. Η κατάσταση<br />
όμως άρχισε να χειροτερεύει. Ανέπνεα με δυσκολία και<br />
άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας. Ξαφνικά έκανε την εμφάνισή<br />
του ο πανικός.<br />
Πετάχτηκα από την καρέκλα και φώναξα: «Πεθαίνω!». Έτρεξα<br />
προς την έξοδο του μαγαζιού και από πίσω μου η Μαρία και ο ένας<br />
από τους φίλους μου. Ο άλλος έμεινε για να πληρώσει! Βρήκαμε<br />
αμέσως ταξί και κάθισα στο πίσω κάθισμα. Άνοιξα το παράθυρο και<br />
προσπαθούσα να πάρω αναπνοές. «Στο Πρώτων Βοηθειών!» είπε
Change language