Piekary Śląskie

młodzieży nie przyczyniały się do kształtowania właściwej atmosfery pracy, w której nauczyciel winien
mieć możliwość prawidłowego realizowania założeń programowych oraz skupienia się na swoim
najważniejszym zadaniu, jakim jest przekazywanie wiedzy uczniom.
Znaczna część nauczycieli obawia się bezpośrednich kontaktów z panią Dyrektor lub panią
Wicedyrektor (12 wypowiedzi). Część nauczycieli ze strachem odbiera każdą informację
o konieczności udania się do gabinetu dyrekcji, a zamieszczany przy wejściu do szkoły komunikat
mówiący, że dana osoba proszona jest do dyrekcji, automatycznie wywołuje u odbiorcy sytuacje
stresowe. Pojawiło się kilka wypowiedzi o zażywaniu leków uspokajających. Jedna z nauczycielek
przytoczyła wypadek sprzed kilku lat, kiedy pani Boryczka przyszła do szkoły w stanie nietrzeźwym.
W jej odczuciu powodem spożywania alkoholu przez panią Boryczkę była presja wywierana przez
panią Dyrektor.
Nauczyciele podkreślali przed komisją, że ich dotychczasowe rozmowy z panią Nowak miały
charakter bardzo nieprzyjemny. Odbywały się zazwyczaj w sekretariacie lub gabinecie w obecności
Wicedyrektora, Sekretarki, a czasem i uczniów. Dwóch nauczycieli określiło nawet te spotkania jako
„krzyżowy ogień” pytań i krzyków ze strony pani Dyrektor i pani Wicedyrektor. Wypowiedzi te
spuentowano stwierdzeniem, że wówczas „poczuli się zaszczuci”. Jedna z nauczycielek podała czas
takiej rozmowy – 1 godzina i 20 minut. Część rozmówców potwierdziła, że pani Dyrektor miała
w zwyczaju wzywać nauczycieli wtedy, kiedy zabierali na konferencji – w jej ocenie niepotrzebnie –
głos lub gdy czegoś nie wykonali lub zrobili coś samodzielnie – nie po myśli Pani Dyrektor. Zarzuty
wobec nauczycieli dotyczyły m.in. takich spraw, jak: robienie notatek lub wymiana zdań z osobą
sąsiadującą podczas konferencji, rozmowa z innym nauczycielem podczas dyżuru na korytarzu.
Z relacji nauczycieli wynika, że pani Nowak nie stawia konkretnemu nauczycielowi zazwyczaj
zarzutów bezpośrednio, ale stosuje konstrukcje zdaniowe typu: „Jedna z koleżanek powiedziała
o Pani… Kto Nieważne…”; „Jednej z pań nie podobało się u Pani… Której Nie mogę powiedzieć”
(7 wypowiedzi). Posługiwanie się przez panią Dyrektor anonimowymi „donosami” i niesprawdzonymi
plotkami wywarło negatywny wpływ na relacje pomiędzy znaczną częścią nauczycieli a dyrekcją
placówki. Doprowadziło to również do wewnętrznego podziału grona pedagogicznego, a nawet,
w odczuciu niektórych nauczycieli, do izolowania poszczególnych grup lub osób. Jeden z pedagogów
nazwał tego typu działania budowaniem „inteligentnej presji”, a niektórzy określili to jako manipulację
ze strony pani Dyrektor. Nasuwa się tu komisji nieodparcie skojarzenie ze starym modelem
sprawowania władzy, opartym na zasadzie „Dziel i rządź!”. Nauczyciele dopiero z biegiem czasu
zaczęli odbierać rzeczone skargi i donosy jako upozorowane.
W odpowiedzi na bezpośrednie pytanie o kwestię nękania pracowników lub działania
mobbingowe, nauczyciele przytaczali przeżyte przez nich sytuacje, które odcisnęły się w ich pamięci.
Pojawiły się głosy o kwestionowaniu przez panią Dyrektor nauczycielskich kwalifikacji, czasem
w obecności uczniów lub osób postronnych (np. wypowiedzią typu „Kto tej osobie dał dyplom”).
Ośmiu nauczycieli stwierdziło, że pani Dyrektor wielokrotnie podkreślała własne wszechstronne
kwalifikacje mówiąc to w sposób wywołujący u swoich rozmówców skrajnie niską samoocenę jako
pedagoga.
2