Katalog tradycji rzemieślniczych i kupieckich - Opole Lubelskie

Krzysztof Kołodziejczyk
Rzemiosło i rzemieślnicy
w międzywojennym Opolu Lubelskim
Oltarz Pana Jezusa w Kaplicy Krzyża Świętego,
Opole Lubelskie, kościół parafialny, ok. 1750
Opole Lubelskie w okresie międzywojennym to osada o bogatej mozaice
wyznaniowej. Dominowali w niej żydzi i katolicy, ale zamieszkiwali tu
również prawosławni oraz ewangelicy. Spośród 6798 mieszkańców w 1932 1
roku 4489 stanowili żydzi (64,5 %), 2301 katolicy (35,4%), a pozostałych 8
osób to prawosławni, ewangelicy i grekokatolik (0,1%). Zróżnicowanie religijne
mieszkańców było rezultatem zachodzących
procesów historycznych, które nie
pozostawały bez wpływu na rozwój gospodarczy,
społeczny i kulturalny. W okresie
międzywojennym prawosławni i ewangelicy
nie wywarli znaczącego wpływu na rozwój
Opola, w przeciwieństwie do żydów i katolików.
Wiek XIX przyniósł znaczny wzrost
liczby ludności żydowskiej na terenie zaboru
rosyjskiego, tj. w Królestwie Polskim, w którym
wówczas znajdowało się Opole. Wynikało
to z różnych form represji, skierowanych
wobec żydów w Rosji carskiej. Stosowane
represje wywołały migrację tej ludności do
Królestwa Polskiego, co w konsekwencji na
tym terenie doprowadziło do wzrostu napięć
w relacjach między chrześcijanami a żydami.
Nie asymilowanie się z miejscową ludnością
oraz osiedlanie się w najbardziej atrakcyjnych
dla prowadzonych interesów częściach
centralnych miast i osad wpłynęło na wytworzenie
się zwartych skupisk żydowskich,
Żydzi opolscy, ok. 1940
które oddziaływały na społeczeństwo polskie również po odzyskaniu niepodległości.
W międzywojennym Opolu ludność żydowska dominowała wśród
mieszkańców takich ulic jak: Stary Rynek, Nowy Rynek, Browarna, Kościelna,
Kręta, Głucha, Przechodnia, Ciasna 2 , Piekarska, Bożnicza 3 , Poprzeczna,
1. Badania niniejsze zostały przeprowadzone na podstawie zachowanej ewidencji ludności Opola
Lubelskiego założonej w 1932 r.
2. Obecnie ul. Męczenników Getta.
3. Obecnie ul. Cicha.
10 11