Twój Wieczór - Archiwum czasopism

aktualności
Uchwała na śmieci
Radni miasta Gdańska Jacek Teodorczyk oraz Grzegorz Strzelczyk, poseł Andrzej Jaworski
Od połowy roku w Polsce zacznie obowiązywać
nowy system odbioru śmieci. Mieszkańcy,
zamiast zawierania umów z zakładami
komunalnymi mają płacić „podatek śmieciowy”.
Rozwiązanie to jest rozsądne, jednak
szczegółowe uchwały rad miast i gmin często
budzą sprzeciw. Rada Miasta Gdańska przyjęła
„kalkulację powierzchniową”, to znaczy, że
opłata śmieciowa będzie naliczana od wielkości
mieszkania. Zaproponowano stawkę za
wywóz śmieci niesegregowanych 88 groszy
od metra, w przypadku segregacji stawka ta
byłaby obniżona do 66 gr/m kw.
Z takim sposobem obliczania opłat nie
zgadza się wielu mieszkańców Gdańska. Argumentują,
że to przecież nie metry śmiecą,
tylko ludzie. Niezadowolenie jest tym większe,
że po przeliczeniu okazało się, iż większości
rodzin opłaty wzrosną. W związku z tym
gdańscy radni PiS zaproponowali inną metodę
naliczania opłat – 12,15 zł od osoby nie segregującej
śmieci i 11,50 zł od osoby w przypadku
oddawania śmieci posegregowanych.
Według ich wyliczeń powinno to wystarczyć
do utrzymania systemu gospodarki odpadami,
a mieszkańcy Gdańska przy takim systemie
naliczania opłat mieli płacić mniej o 20-25%.
W poniedziałek 8 kwietnia radni Grzegorz
Strzelczyk i Jacek Teodorczyk przedstawili swoją
propozycję na konferencji w biurze poselskim
Andrzeja Jaworskiego. Naciski opozycji dały
błyskawiczny skutek. Już następnego dnia po
konferencji zaproponowano obniżkę stawek.
Teraz wywóz śmieci zmieszanych ma kosztować
72 grosze za metr kwadratowy, a posegregowanych
56 groszy. Na najbliższej sesji Rady
Miasta nowe stawki mają zaakceptować radni,
a stara wersja uchwały trafi na śmieci.
Jak zwykle okazało się, że pomysły opozycji
są do niczego, a wprowadzenie nowych, korzystniejszych
rozwiązań to wyłączna zasługa
PO. Na pytanie, czy gdyby nie było nacisków
opozycji nowe stawki zostałyby wprowadzone
– każdy musi sobie sam odpowiedzieć…
pac
SLD
bez Kalisza
Ryszard Kalisz nie jest już członkiem SLD.
Jego niesubordynacja i flirt z Ruchem Palikota
zostały w końcu docenione. Chciał być w jednej
osobie niesfornym Dyziem i celebrytą uważając
że tak pokaźna osoba pomieści obie te role.
Kiedy robił zakupy uważał to że sam chodzi do
sklepu za tak ważną wiadomość, iż na wszelki
wypadek brał ze sobą ekipę telewizyjną…
Dziś pozostał za burtą. Może jeszcze zaczepić
się u swych palikotowych przyjaciół,
ale nie jest to kuszące – nie warto przecież
wsiadać na tonący statek.
A SLD Prowadzi konsekwentną politykę
odbudowywania elektoratu. Leszek Miller
odwiedził Lecha Wałęsę. Po ostatnich wyborach
partia wyraźnie okrzepła. I na pewno
poradzi sobie bez Jego Szerokości Ryszarda
Swawolnego.
Telewizja trochę bardziej publiczna
Telewizja z nazwy publiczna w praktyce okazuje się zazwyczaj
telewizją rządową. Materiały krytykujące władze nie mają w niej
pierszeństwa. Dlatego dużym wstrząsem było wyemitowanie dwóch
filmów o katastrofie smoleńskiej. O ile kanadyjski film potwierdza
w zasadzie ustalenia komisji Millera, „Anatomia upadku” Anity Gardias
pokazuje niedociągnięcia w pracy komisji i stawia niewygodne pytania.
Dla dużej części społeczeństwa wyjaśnienie katastrofy smoleńskiej
jest sprawą ważną, a jej oficjalne badanie jest bolesną porażką rządu,
który nie umiał zadbać nawet o to, by oddano mu – będący przecież
4
jego własnością wrak, który sprawdzanie, czy na pokładzie samolotu
nie doszło do wybuchu rozpoczął dopiero… po artykule prasowym,
który nie reagował na to, że fragmenty szczątków tupolewa można
było w Smoleńsku kupić jako makabryczne „suweniry”…
Film jest zbiorem wszelkich informacji, czasem ważnych, czasem
do niczego nie przydatnych (na przykład informacja, że 3 lata temu
przy smoleńskim lotnisku był warsztat samochodowy, a dziś już go
nie ma). Jednak sam fakt jego emisji pokazuje, że w telewizji ktoś
pomyślał o obowiązkach medium publicznego.