Dodatek: unifikacja i rezolucja. - ZakÅad Logiki Stosowanej, UAM
Dodatek: unifikacja i rezolucja. - ZakÅad Logiki Stosowanej, UAM
Dodatek: unifikacja i rezolucja. - ZakÅad Logiki Stosowanej, UAM
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
¬∃x(∀y∀z P (y, f(x, y, z)) → (∀y P (y, f(x, y, x)) ∧ ∀y∃z P (g(y), z))) 1.∗ x 1<br />
(1) ¬(∀y∀z P (y, f(x 1 , y, z)) → (∀y P (y, f(x 1 , y, x 1 )) ∧ ∀y∃z P (g(y), z))) 2.¬→<br />
(2 g ) ∀y∀z P (y, f(x 1 , y, z)) 5.∗ y 1 12. ∗ y 2<br />
(2 d ) ¬(∀y P (y, f(x 1 , y, x 1 )) ∧ ∀y∃z P (g(y), z)) 3.¬∧<br />
❍<br />
❍<br />
❍<br />
❍<br />
✟ ✟✟✟✟✟✟✟<br />
❍<br />
❍<br />
❍<br />
❍<br />
(3 l ) ¬∀y P (y, f(x 1 , y, x 1 )) 4.̌h (3 p ) ¬∀y∃z P (g(y), z) 10.√ c<br />
(4) ¬P (h(x 1 ), f(x 1 , h(x 1 ), x 1 ))<br />
(10) ¬∃z P (g(c), z) 11.∗ z 2<br />
(5) ∀z P (y 1 , f(x 1 , y 1 , z)) 6.∗ z 1<br />
(11) ¬P (g(c), z 2 ) 17.15.<br />
(6) P (y 1 , f(x 1 , y 1 , z 1 )) 9.7.,8.<br />
(12) ∀z P (y 2 , f(x 1 , y 2 , z)) 13.∗ z 3<br />
(7.) y 1 ↦→ h(x 1 )<br />
(13) P (y 2 , f(x 1 , g(c), z 3 )) 16.14.<br />
(8.) z 1 ↦→ x 1<br />
(14.) y 2 ↦→ g(c)<br />
(9) P (h(x 1 ), f(x 1 , h(x 1 ), x 1 )<br />
(15.) z 2 ↦→ f(x 1 , g(c), z 3 )<br />
× 4,9 (16) P (g(c), f(x 1 , g(c), z 3 ))<br />
(17) ¬P (g(c), f(x 1 , g(c), z 3 ))<br />
× 16,17<br />
Mogłoby się wydawać, że wprowadzenie zmiennych wolnych do tablic analitycznych tylko utrudnia dowodzenie,<br />
zamiast je ułatwiać. Powyższe drzewo ma więcej wierzchołków niż oryginalne drzewo rozważane na początku III.7.3.<br />
Jest jednak inaczej. Zauważmy, że:<br />
• zastosowania reguł R(∀) oraz R(¬∃) zostały ograniczone do minimum; m.in. nie stosujemy tych reguł dla<br />
każdego termu na rozważanej gałęzi;<br />
• nowe funkcje wprowadzone przez reguły R(∃) oraz R(¬∀) mają prostą, naturalną interpretację: są funkcjami<br />
wprowadzanymi przez skolemizację;<br />
• wreszcie, to co najważniejsze: problem zamykania gałęzi drzewa został sprowadzony do problemu znalezienia<br />
unifikatora zbioru literałów; jak wiemy z III.7.2., ten ostatni problem jest rozwiązywalny w sposób algorytmiczny;<br />
widać więc tu chyba wyraźnie, że dobór termów bez zmiennych w podstawieniach nie jest przypadkowy.<br />
Warto próbować sobie wyobrazić bardziej skomplikowane przykłady formuł, np. z wielokrotnymi kwantyfikatorami<br />
generalnymi oraz z dużą liczbą symboli funkcyjnych. W takich przypadkach tablice analityczne ze zmiennymi<br />
wolnymi są istotnie bardziej przydatne od „zwykłych” tablic analitycznych.<br />
∗ ∗ ∗<br />
Jest nieprzebrane mnóstwo różnych rodzajów tablic analitycznych. Nie jest celem tego skryptu opisywanie tego<br />
bogactwa. Zainteresowanych zapraszamy do czytania literatury przedmiotu.<br />
246