Numer 8/2012 z 28 października 2012 - Nasza Parafia - Salwatorianie

Tuż po zmroku nie spotkasz na ulicy
żadnej kobiety. A gdy poczujesz pragnienie,
to po wodę pitną musisz udać się do
publicznego hydrantu, często oddalonego od
domu o kilkaset metrów. Zanim postawisz
nogę na czyjejś posesji, pamiętaj, by wołać
głośno pana domu i nie zdziw się, że twoimi
sąsiadami są w większości muzułmanie.
Szczęk karabinów lub widok nastolatka
z bronią w ręku jest na porządku dziennym,
a opuszczone bunkry stanowią nieodzowny
element krajobrazu.
18
W pięć tygodni dookoła świata, a każdy tydzień to inny świat
1. Albania
Zajęcia z dwustoma najuboższmi dziećmi w Tiranie,
w opuszczonej fabryce.
Albania, w której te swoiste ciekawostki
nie należą do rzadkości, leży na południe
od Polski, na Bałkanach. Od północnego-
-wschodu otaczają ją wysokie góry, natomiast
po zachodniej stronie ma dostęp do Adriatyku,
przez który wiele osób przeprawia się
w poszukiwaniu pracy do Włoch. W kraju
tym od 1997 r. pracują salwatorianie. Na
dwóch placówkach misyjnych (Jubica na
północy i Bilaj koło Tirany, stolicy kraju)
pracuje czterech kapłanów, w tym ks. Dawid
Rogala SDS, pochodzący z Rościsławic
(gmina Oborniki Śl.).
Spotkanie w salce parafialnej.
Spotkanie z młodzieżą po Mszy świętej
w kościele w Bilaj.
Zaraz po przekroczeniu granicy z Czarnogórą
można zauważyć, że wjechaliśmy do
kraju misyjnego. A wszystko za sprawą wojny.
Za rządów komunistów doszło do konstytucyjnego
ustanowienia Albanii – jedynego
państwa w Europie – krajem ateistycznym.
Stąd dziś w kościele trudno o tłumy, a wierni
to w dużej mierze dzieci i młodzież, starszych
jest niewielu. Brakuje rodziców, czyli
grupy ludzi w średnim wieku, która dałaby
przykład swoim potomkom. Grupy, która za
sprawą historii jej kraju stała się areligijna.
Mimo to Kościół w Albanii wciąż się
rozwija, a duszpasterzom nie brakuje zapału
i rąk do pracy dla Pana Boga. Przez
cały rok trzy razy w tygodniu odbywają się
katechezy dla dorosłych i młodzieży. Jedni
przygotowują się do przyjęcia chrztu, inni do
bierzmowania czy Komunii Świętej.
Albańczycy bez względu na wyznanie
znają i szanują błogosławionego Jana Pawła
II, stąd salwatorianie przywieźli tu relikwie
krwi naszego rodaka. Stale też organizują
rekolekcje dla młodzieży, pielgrzymki czy
dni skupienia, połączone z organizowaniem
pomocy materialnej. Można powiedzieć, że
w tym kraju Kościół „raczkuje”. Wszystkie
paramenty liturgiczne takie jak stroje
liturgiczne, kielichy, hostie, oleje do świec,
Pismo Święte czy literaturę kościelną trzeba
sprowadzać przeważnie z innych krajów, bo
w Albanii nie znajdziemy sklepu z dewocjonaliami.
Wolontariusze uczą małego Albańczyka modlitwy.
Dużą pomoc misjonarze otrzymują od
rodaków z Polski. W salwatoriańskich parafiach
organizowane są zbiórki, a indywidualni
sponsorzy wsparli już wiele projektów.
Dwa lata temu podczas obchodzonego
w październiku Tygodnia Misyjnego zbieraliśmy
fundusze na plac zabaw dla dzieci.
Obecnie codziennie w czasie wolnym od
pracy i szkoły spędzają tu swój wolny czas.
Oprócz pomocy materialnej Wolontariat
Misyjny Salvator (WMS) wysyła podczas
wakacji chętnych do ewangelizacji poprzez
pracę, edukację i wspólną modlitwę. Wo-
Kancelaria na misjach.
lontariusze remontowali już przedszkole,
malowali mieszkania, oporządzali teren
przykościelny, a także prowadzili zajęcia
wakacyjne z dziećmi w kilku okolicznych
miejscowościach.
Praca misyjna w Albanii wydaje owoce.
W rodzinach odradza się życie religijne, coraz
więcej ludzi przystępuje do sakramentów,
pojawiają się powołania kapłańskie i zakonne.
W miejscowości Jubica proboszczem jest
pierwszy salwatoriański kapłan pochodzenia
albańskiego ks. Artan Seli SDS, a od tego
roku nowicjat w Bagnie rozpoczął 19-letni
Albańczyk Anton Gilaj.
Jak możesz pomóc kościołowi w Albanii?
Modlitwą o wiarę w narodzie oraz powołania
kapłańskie i zakonne. Finansowo na
odległość ale i bezpośrednim włączeniem
się w WMS. Chcesz wiedzieć więcej? Zapraszam
na MISJE.SDS.PL
Dk. Paweł Radziejewski SDS
Osiołek – wygodny środek transportu.
19