Η σιωπή της πόλης - Νίκος Καρακάσης || eBooks4Greeks.gr

Νίκος Καρακάσης
«Μάλιστα κύριε Υπουργέ. Για τον αδελφό μου πρόκειται,
το μικρό. Τι μικρό δηλαδή, είκοσι χρονών είναι τώρα
και ξέρετε πώς είναι αυτά. Τελείωσε μηχανικός αυτοκινήτων
και τώρα πρέπει να τον βοηθήσω προτού μπλεχτεί με
τα λάδια και τα γρανάζια. Σκεφτόμουνα για εκείνον το διαγωνισμό
του δημοσίου που πρόκειται να γίνει τον Σεπτέμβριο.
Γνωρίζετε περί αυτού έτσι δεν είναι;»
«Φυσικά. Αλλά για πέστε μου, αφού έχει σπουδάσει μηχανικός,
γιατί δεν ψάχνει δουλειά στο αντικείμενο του;»
«Μα κύριε Υπουργέ, είναι δουλειά αυτή; Αν τον αφήσουμε
ελεύθερο, μάλλον αυτό θα πάει να κάνει. Του αρέσουν
τα αυτοκίνητα βλέπετε, αλλά να, θα ήταν καλύτερα για αυτόν
να προσληφθεί στο δημόσιο. Και πιο σίγουρη και πιο
αξιοπρεπής δουλειά είναι. Αυτός είναι μικρός ακόμα και
τα μυαλά του αιωρούνται, δεν στέκονται. Καταλαβαίνετε
τώρα...» είπε η Ευρυδίκη απλώνοντας ένα χαμόγελο από
άκρη σε άκρη, κάνοντας τα άσπρα δόντια της να φανούν
και το κραγιόν στα χείλη της να τεντωθεί σαν κόκκινο λάστιχο.
«Όχι, δεν το καταλαβαίνω, έχω κι εγώ παιδιά ξέρετε,
αλλά σας υπόσχομαι ότι θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι
μου. Στο κάτω-κάτω ο πατέρας σας είναι σημαντικός παράγοντας
για το κόμμα στο χωριό σας. Αλήθεια, τι κάνει
ο κύριος Γεώργιος; Είναι καλά; Να του στείλετε τις ευχές
μου».
«Ευχαριστώ πολύ, καλά είναι. Ξέρετε, λόγω ηλικίας δεν
είναι εύκολο να ταξιδεύει και έτσι ήρθα εγώ στη θέση
του». Εδώ η Ευρυδίκη χαμήλωσε το βλέμμα θέλοντας να
επισημάνει αδέξια το σέβας στον πατέρα της.
- 24 -