Show publication content!

Budowa pracy
Niniejsza praca podzielona została na części stosownie do wydzielonych etapów historii
nauczania farmakognozji, od momentu powstania Katedry Farmacji i Materii Medycznej do
czasów współczesnych. Wynika to z faktu, że licząca obecnie 227 lat historia nauczania tej
dziedziny nauki w sposób naturalny dzieli się na kilka etapów. Pierwszy okres rozpoczyna się
w 1783 r., kiedy to w Krakowie powstała Katedra Farmacji i Materii Medycznej. Był to
zarazem poczatek nauczania materii medycznej - późniejszej farmakognozji. Kolejne daty
dzielące poszczególne części, to lata w których zaznaczały się istotne wydarzenia dla dziejów
nauczania farmakognozji w Krakowie. I tak, w roku 1825 prof. Florian Sawiczewski
wprowadził do kursu studiów farmaceutycznych nauczanie farmakognozji. Następna ważna
data – rok 1857, to koniec ery Sawiczewskich i objęcie wykładów z farmakognozji przez
prof. Fryderyka Skobla. W tym czasie prof. Skobel przemianował dotychczasową Katedrę na
Katedrę Patologii i Terapii Ogólnej oraz Farmakognozji i Farmakologii Terapeutycznej. Rok
1882 stanowiący moment przełomowy w historii nauczania farmakognozji, to objęcie
kierownictwa Katedry Farmakologii i Farmakognozji przez prof. Józefa Łazarskiego. W tym
też roku prof. Łazarski przekształcił dotychczasowy gabinet farmakognostyczny w Zakład
Farmakologii. Data objęcia kierownictwa Katedry Farmakologii i Farmakognozji przez prof.
Łazarskiego stanowiła doniosłe wydarzenie dla nauczania farmakognozji, ponieważ prof.
Łazarski był pierwszym profesorem farmakologii i farmakognozji na Uniwersytecie
Jagiellońskim, kierował tą Katedrą przez 42 lata i odegrał ważną rolę w rozwoju nauczania
farmakognozji. Za jego kierownictwa wzrosło zainteresowanie farmakognozją, zwiększyła się
ilość godzin przeznaczonych na nauczanie tego przedmiotu oraz zostały utworzone etaty
demonstratorów i asystentów w Katedrze. Ponadto w 1895 roku Katedra Farmakologii
i Farmakognozji otrzymała nowoczesną na owe czasy bazę lokalową w budynku przy ul.
Grzegórzeckiej 16.
W 1928 r. doszło do podziału Katedry Farmakologii i Farmakognozji na dwie
samodzielne Katedry. W ten sposób rozdzielone zostało nauczania farmakologii od
nauczania farmakognozji. Pierwszym kierownikiem nowo utworzonej Katedry
Farmakognozji został doc. Witold Rawita–Witanowski. Wybuch drugiej wojny światowej
w 1939 r. zamyka okres lat 1928–1939 w historii nauczania farmakognozji. W latach 1939–
1945 nastąpiła przerwa w nauczaniu farmakognozji, które nie było realizowane w ramach
tajnego nauczania na Uniwersytecie Jagiellońskim.
15