Û±Û³Ûµ - Persian Cultural Center

More documents

Recommendations

Info

یک سبد گلپنجشنبه ۱۱ آگوست کانون فرهنگی ایرانیان میزبان خانم لی لی افشار نوازنده چیره دست گیتار بود.‏ مطلب زیر ترجمه و خلاصه شده از متنی است کهدوست گرامی آقای فرهاد بهرامی تهیه نموده اند.‏ متن اصلی این گزارش درقسمت انگلیسی مجله آمده است.‏استاد آندره سگوویا Segovia) (Andre در مورد لی لی افشار پیش بینی کردهبود که او یکی از بهترین گیتاریست های جهان خواهد شد.‏ حتی اگر درجهدکترای او در گیتار را هم در نظر نگیریم،‏ لی لی افشار اعتبارنامه ای جدی وقابل تحسین دارد:‏ بهترین تکنیک و اجرای فوق العاده نواهای زیبا و احساسبسیار عمیق از خصوصیات بارز خانم افشار می باشد.‏در ابتدای برنامه یک گروه نوازنده بسیار جوان از مدرسه گیتار دیواین چندقطعه گروه نوازی کردند که مورد استقبال تماشاچیان واقع شد.‏ خانم افشاربرنامه را در دو قسمت اجرا کرد.‏ قطعات نواخته شده از ترکیه،‏ ایتالیا،‏ ایران،‏آمریکا،‏ اسپانیا،‏ آرژانتین و پراگوئه انتخاب شده بود.‏ او قبل از شروع هرآهنگ مشخصات آنرا برای حضار اعلام می کرد و پس از هر اجرا مورد تحسینتماشاچیان واقع می شد.‏در پایان برنامه،‏ بعد از شنیدن این قطعات زیبا که مانند سبد گلی از موسیقیبود سالن را با خرسندی ترک نمودم.‏ جا دارد که از کانون فرهنگی ایرانیان،‏آکادمی گیتار دیواین و سازمان زمان برای ارائه این برنامه زیبا سپاسگزاریکنم.‏یادداشت محبت آمیز زیر را از دکتر معبود انصاری،‏استاد جامعه شناسی دانشگاه پترسون در نیوجرسی دریافت کردیم:‏۲۹ جولای ۲۰۱۱دوست ارزشمند آقای علی صدر گفتنی است که دیدار شما در سفر ماه آوریلبسیار مغتنم بود.‏ از ارسال مرتب مجله پیک سپاسگزارم.‏ بد نیست بدانید درکتاب Iranian-Americans که در حال حاضر در دست تدوین دارم،‏ درچند مورد از گزارشهای پیک و نیز نکات مهم سر مقاله های شما نقل کرده ام.‏باید مجددا به شما و همکارانتان تبریک بگویم که جامعه ایرانیان آن دیار را بهباور من در ردیف بهترین ها در آورده اید.‏معبود انصاریشماره ۱۳۵ مهر - آبان ۷ ۱۳۹۰
زیر نور مهتابرضا خبازیاندر ماهی که گذشت صفحه زیر نور مهتاب یکی از خوانندگان عزیز و پر وپاقرص خود را از دست داد.‏ این دوست زنده یاد محمد رادور نام داشتکه درطول سالیان گذشته همواره در نشست هایی که شانس دیدارش راداشتم جاری ترین مطلب آمده در این صفحه را در نزد دوستان و افرادخانواده مطرح مینمود و شانس بحث و تبادل نظر را به من میداد.‏ وی باکلامی صادقانه مشوق من درادامه نوشتن مطالب میبود.‏ جای دارد امشبرا نیز با یاد وی آغاز کنم و مطلب این شماره را نه در باره نیستی که دربارههستی بنویسم.‏ هستی ای که هر چه مسن تر میشوم قدر و منزلت اش رابیشتر میشناسم.‏گر چه هستی از رمز و راز منحصر بفرد خود برخوردار است و بنظر میرسدکه به سوی هدفی مشخص در حال تکوین و تکامل است ولی بقول دوستیمتفکر و شاعر ‏(فریدون معمار)‏ در حول محور و مدار انسان است که معناپیدا میکند.‏ به سروده زیبای وی با هم توجه میکنیم:‏بر جاده زماناین راه بی بدایت بی پایانبسیار رهروان که گذر کرده انداز گونه گونجانورانجنیانپریاندیواناز آن میان اماتنهایک جای پا بجاستجای پای تو ای انسانو به راستی این انسان است که باقدرت بی بدیل خلاقیت و تفکر خود به شناخت رمز و راز هستی مینشیندو همواره در طول تاریخ زندگیش سعی بر آن داشته است که مسیر قوانینهستی را به سمت و سوی خویش و امیال بی پایانش بکشاند.‏ دستآوردهای تفکر و خلاقیت انسانی است که برای مثال در کمتر از پنجاه سالتوانسته است که با بهبود بخشیدن به بهداشت و تغذیه خویش میانگینسالهای حیات خود را نیز افزون نماید هرچند که در تغییر منتهای این سفرهمچنان مبهوت مانده است.‏نگاهی گذرا به دست آوردهای اندیشمندان گوناگون میتواند انسانهایجستجوگر را با دو فرضیه در مورد رمز و راز هستی روبرو سازد.‏ فرضیه ایکه بر علم و مشاهده و تحقیق استوار است ورهروانش را عالمان میدانیم ودیگر فرضیه ای که بر حس و احساس و عشق در گردش است و رهروانشرا عارفان مینامیم.‏ هر یک از این دوگروه با زبانی مناسب تفکر خویش بهشناخت هستی نشسته اند و بالطبع شنوندگان خاص خود را نیز پیدا کردهاند.‏ جالب توجه اینست که هیچیک از دوگروه تاکنون نتوانسته اند کهکلیه سئوالات بیکران انسان را در مقوله هستی پاسخگو باشند و صدالبته که این نکته از ارزش هیچیک نیز نمیکاهد که چه صورت مساله بسشگرف است و تاریخ بسیار صبور.‏عالمان آغاز هستی را در تراکم بیش از حد گازها میدانند و انفجار عظیمیکه بوقوع پیوسته است که در نتیجه آن سیاره های متفاوت در فضایبیکران ساخته و پرداخته شوند.‏ فضائی که همچنان در حال انبساط استو به گستردگی حیرت آور خود مشغول میباشد.‏ میلیاردها سال گذشتهاست تا شرائط خاصی در روی کره زمین بوجود آید و در عمق اقیانوسها اولین موجود تک یاخته ئی شکل بگیرد تا حیات به معنای امروزی آنآغاز گردد.‏ از آنزمان واژه زیست تعریف شده است و نیروی خارق العادهو رازگونه ئی آن را با دقتی بسیار به دایره تکوین و تکامل کشانده است تازمانی کمتر از یک و نیم میلیون سال پیش که اولین موجود انسان نماقدم به هستی بیکران گذاشته است.‏ عالمان از مشاهده این مسیر حیرتآور رای را به تکامل میدهند و شاید بتوان از آن این نتیجه را گرفت کهحیات را هدفی جز تکامل نیست و این تکامل فقط در اثر زاد و ولد و قدرتتولید مثل موجودات زنده است که به هدف غائی خود یعنی کمال خواهدرسید.‏بر این اساس شاید بتوان اظهار داشت که طبیعت به انسان به همان چشممینگرد که به هر موجود زنده دیگری که در دایره زیست قرار دارد.‏ به همیندلیل است که موجودات زنده در سالهای اولیه حیات خویش از قدرتتولید مثل بالائی برخوردارند تا در راستای نیاز طبیعت به وظیفه خویشعمل نمایند و زمانی که این قدرت رو به تحلیل میگذارد طبیعت شمارشمعکوس را آغاز میکند و با ازدیاد کلسترول و قند ‏(در انسان و حیوانات)‏و دیگر موادباز دارنده رشد ‏(درگیاهان)‏اقدام به حذف موجود زنده می نماید.‏بنظر میرسد که در بین موجودات زندهکه به نوعی محکوم به اطاعت از روالتکاملی طبیعت اند تنها انسان استکه با تکیه بر قوه خلاقیت و هوشخویش به مبارزه و تکاپو برخاستهاست تا سرنوشت محتوم خویش راتا حد امکان تغییر دهد و یا سرعتانجام آن را به نفع خویش به تاخیربیندازد.‏ آرزوی انسان برای رسیدنبه جاودانگی نیز به نوعی سرباز زدنوی است از حکم بی چون و چرایطبیعت که خود عامل مهم تحقیقات و تجسسات انسان متفکر گردیدهاست و تا حدودی نیز موفقیت هائی،‏ هرچند ناچیز،‏ در این زمینه را بهانسان ارزانی داشته است.‏تفکر عمیق در نگاه عالمانه از یک طرف میتواند انسان را به یاسی عمیقبکشاند که قدر و منزلت خود را با یک مگس یا پشه ئی ناچیز در یک حدبداند ویا از طرف دیگر انسان را به ارزشمندی بیش از حد حیات وامیداردو این تفکر را در ذهن قدرتمند انسان مینشاند که حیات را یک موهبتو شانس بگمارد و سعی نماید که همگون با نسیم و عطر باران از فرصتبدست آمده استفاده ئی بجا بنماید و لذت حیات را در دهان لحظه ها مزهمزه کند.‏ تاثر ما در از دست دادن دوستان و یاران ناشی از حسرتی است کهانان را از یک سو از لذت های طبیعت بی بهره نموده است و از سوی دیگرما را از همنشینی و لذت دیدارشان برای همیشه محروم ساخته است.‏در نگرش عارفانه جهان هستی را مبدا و مقصدی است بنام نیروی جذبهعشق که در زمان آغازین در نتیجه انفجاری عظیم به تکثیر خود پرداختهاست و دردل هر ذره ئی نشسته است تا با چرخشی مدام وجذب ذراتهمگون خویش در نهایت به آغاز حیات بیانجامد و به خلق انسان منتهیگردد.‏ بنابر این در نگاه عارفانه انسان بالاترین دریافت را از عشق و جذبهنموده است و بدین سبب مسئولیتی شگرف را نیز بر دوش خود دارد کهدریافت خود را بپروراند و به دیگر موجودات زنده با نگاهی از احترام واعجاب بنگرد.‏ چه که تمامی موجودات زنده در حقیقت وامداران نیرویلایزال عشقند و هیچیک را بر دیگری برتری و مزیتی نیست . درنهایت نیزادامه در صفحه ٢١شماره ۱۳۵ مهر - آبان ۱۳۹۰۸
Page 3: گزارشنام خود و عزیز
Page 7 and 8: امید تازهبرلبانم غ
Page 9 and 10: بیست و چهارمین سال
Page 11 and 12: آیین های اسلامی به
Page 13 and 14: www.pccus.orgکانون فرهنگ
Page 15 and 16: نتیجه اینکه صحنه را
Page 17 and 18: بقیه زیر نور مهتابا
Page 19 and 20: در حاشیه سخنرانیدک

Û±Û³Ûµ - Persian Cultural Center

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?