Wersja PDF - Tauron

polskA 

EnErGIA mAGAzyn 

sponsorujEmy 

polskich olimpijczyków 

nr 2 (16) | luty 2010 

Grupy tAuron 

Issn 1689-5304 

Walka z zimą | rynek energii: Czechy | Wywiad z min. Błaszczykiem

tauron ski and fun 

mistrzostwa branży energetycznej 

w narciarstwie alpejskim 

katastrofa pogodoWa stR. 10 

04 flesz gospodarczy Jubileusz Polskiej Energii PKH 

• Bielsko-Biała stworzy plan działań na rzecz zrównoważonej energii 

dla miasta • Ciepło systemowe – tania i czysta energia • Ministerstwo 

Gospodarki poprawia regulacje energetyczne • Andrzej Kraszewski nowym 

ministrem środowiska • Miliardy złotych na inwestycje sieciowe 

06 WyWIad Unia Europejska potrzebuje nowej strategii energetycznej 

08 rynek URE zatwierdził taryfy dla klientów indywidualnych 

09 notoWanIa Komentarz miesiąca 

10 WydarzenIa W walce z żywiołem 

12 W grupIe EnergiaPro DOBRĄ FIRMĄ • Więcej centralnej ciepłej wody 

w Tychach • PKW kupił aparat do wykrywania sepsy • Perspektywy 

energetyki opartej na węglu • Nowy oddział PEC w Dąbrowie Górniczej 

• Ostra zima na wschodzie • Grupa Tauron na sympozjum Chemia 2010 

• Noworoczne spotkanie przedsiębiorców • Sukces Gigawata 

w narciarskich zmaganiach • PEC Katowice na budowie Reinhold Center 

16 Handel Giełdy energii elektrycznej – Powernext 

18 energIa W ue Możliwości wyboru technologicznej strategii inwestycyjnej 

20 raport Rynek energii – Czechy 

22 WydarzenIa Tauron sponsorem polskich olimpijczyków 

24 strategIa Budując silną grupę energetyczną korzystajmy z audytu 

wewnętrznego. Część 1 

26 praWdy I mIty Oszczędzanie energii trzeba sfinansować 

28 energIa Inaczej Skały prężą się do skoku 

30 WydarzenIa Z myślą o medalach w Soczi 

WydaWca: Tauron Polska Energia SA, Departament Komunikacji Rynkowej i PR, 

dyrektor Paweł Gniadek, pawel.gniadek@tauron-pe.pl, tel. 32 774 24 37 

Redaktor naczelny: Marcin Lauer, marcin.lauer@tauron-pe.pl, tel. 32 774 27 06 

Redakcja: „Polska Energia”, ul. Lwowska 23, 40-389 Katowice, fax 32 774 25 24, 

e-mail: redakcja@tauron-pe.pl 

Zespół redakcyjny: Magdalena Rusinek, magdalena.rusinek@tauron-pe.pl, tel. 32 774 27 21, 

Jacek Sakrejda, jacek.sakrejda@tauron-pe.pl, tel. 32 774 27 23, Tomasz Fornalczyk, tomasz.fornalczyk@gigawat.pl, 

tel. 71 724 62 62 

Współpraca w Grupie Tauron: Południowy Koncern Węglowy SA: Zofia Mrożek, zmrozek@pkwsa.pl, 

tel. 32 618 56 07; Południowy Koncern Energetyczny SA: Dariusz Wójcik, dariusz.wojcik@pke.pl, 

tel. 32 774 24 34; Elektrownia Stalowa Wola SA: Jerzy Wieleba, j.wieleba@esw.pl, tel. 15 877 64 18 

Enion SA: Ewa Groń, ewa.gron@enion.pl, tel. 12 261 10 85; EnergiaPro SA: Anna Wojcieszczyk, 

anna.wojcieszczyk@wr.energiapro.pl, tel. 71 332 24 14; Elektrociepłownia Tychy SA: Aleksandra Gajecka, 

aleksandra.gajecka@ec-tychy.pl, tel. 32 789 72 36; Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Katowice SA: 

Karolina Kmon, kkmon@pec.katowice.pl, tel. 32 258 72 48; Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Dąbrowie 

Górniczej SA: Marek Sztuka, msztuka@pecdg.pl, tel. 32 295 64 94; Enion Energia Sp. z o.o.: Elżbieta Bukowiec, 

elzbieta.bukowiec@enionenergia.pl, tel. 12 265 41 55; EnergiaPro Gigawat Sp. z o.o.: Marta Głuszek, 

marta.gluszek@gigawat.pl, tel. 71 72 46 280 

Realizacja wydawnicza: Direct Publishing Group, ul. Genewska 37, 03-940 Warszawa 

Biuro reklamy: Anna Mocior, a.mocior@dp-group.com.pl 

Wydawca nie odpowiada za treść reklam i ogłoszeń. Redakcja nie zwraca materiałów oraz zastrzega sobie prawo 

ich redagowania i skracania. 

Zdjęcie na okładce: Szymon Sikora 

Numer zamknięto 15 lutego 2010 r. 

FOTO: ARCH. 

czy będzIe 

złoto? 

spis treści 

Marcin Lauer 

Redaktor naczelny 

Najbliższe tygodnie to czas zmagań 

olimpijskich, kiedy nawet osoby 

nieinteresujące się na co dzień 

sportem dają się oczarować magii 

tego wydarzenia. Piszę ten tekst na 

starcie igrzysk w Vancouver, kiedy 

niezawodny Adam Małysz ma 

już srebro, Tomasz Sikora przegrał 

w pierwszej próbie z pogodą, a pozostali 

nasi reprezentanci, głównie 

Justyna Kowalczyk, mają jeszcze 

wszystko przed sobą. Pierwsze wyniki 

z Vancouver sugerują też, że 

szanse na medale mają nawet mniej 

znani sportowcy. Dlatego nie skreślamy 

nadziei związanych z innymi 

olimpijczykami i za wszystkich 

trzymamy kciuki. Oby im się udało! 

Z perspektywy naszej firmy ważnym 

wydarzeniem jest dołączenie do 

grona sponsorów Polskiego Komitetu 

Olimpijskiego i polskiej repre- 

zentacji. Jak powiedział prezes Taurona 

Dariusz Lubera, dołączenie do 

grona członków Polskiej Rodziny 

Olimpijskiej to dla nas wielkie wyróżnienie. 

Inne ważne przedsięwzięcie, o którym 

szeroko piszemy w tym numerze, 

to projekt Tauron Pro Ski – akcja 

promocji i rozwoju narciarstwa alpejskiego 

w Polsce. Mamy nadzieję, 

że Tauron przyczyni się do tego, by 

podczas kolejnych igrzysk reprezentacja 

polskich alpejczyków sięgnęła 

po długo oczekiwane medale. 

Codzienność koncernu energetycznego 

to także zmaganie się z trudnymi 

wyzwaniami. Do takich z pewnością 

należała batalia z atakiem zimy, 

z którym musieli zmierzyć się energetycy 

ze spółek dystrybucyjnych 

Grupy Tauron: Enionu oraz – choć 

w mniejszym stopniu – EnergiiPro. 

O styczniowej katastrofie pogodowej 

pisze nasza redakcyjna koleżanka 

Ewa Groń. Warto też przypomnieć 

słowa ministra spraw wewnętrznych 

i administracji Jerzego Millera, który 

powiedział, że takiego natężenia 

zjawisk meteorologicznych, które 

doprowadziły do przeciążenia sieci, 

w Polsce nigdy nie było. 

„Myślę sobie, że ta zima kiedyś musi 

minąć” – śpiewał zespół Voo Voo. 

Może rzeczywiście już czas, by przeniosła 

się do Vancouver? 

Zapraszam do lektury. 

polska EnErGIa nr 2 (16)/2010 3

flesz gospodarczy 

Wręczenie nagród pracownikom PE PKH. Od lewej stoją: wiceprezes Tauron Polska Energia 

Krzysztof Zamasz, prezes zarządu Polska Energia PKH Jacek Urantówka oraz pracownicy 

z 10-letnim stażem pracy 

Jubileusz 

polskIej energII pkH 

Z okazji 

10-lecia spółki Polska Energia 

Pierwsza Kompania Handlowa, 

28 stycznia w Kinoteatrze Rialto w Katowicach 

odbyła się uroczystość, na 

którą zostali zaproszeni kontrahenci, 

udziałowcy, członkowie rady nadzorczej 

i pracownicy spółki. 

4 polska EnErGIa nr 2 (16)/2010 

Wśród gości, którzy uświetnili swoją 

obecnością uroczystość, znaleźli się 

m.in. przedstawiciele Ministerstwa 

Gospodarki, Taurona, Południowego 

Koncernu Energetycznego, Enionu, 

Enionu Energii, Elektrowni Stalowa 

Wola, ZEC Bytom, PEC Tychy, EC Ty- 

FOTO: ARCH. 

chy, TOE, RBS Sempra Energy Europe 

Limited, EGL Polska, GDF SUEZ Energia 

Polska i E.ON Polska. 

Prezes zarządu Jacek Urantówka przypomniał 

historię firmy i jej dotychczasowe 

osiągnięcia. Ostatnim jest zajęcie 

1. miejsca w województwie śląskim 

w rankingu „Diamenty miesięcznika 

Forbes 2010”. Następnie głos zabrał 

Krzysztof Zamasz, wiceprezes zarządu 

Tauron Polska Energia. Wystąpiła 

także Joanna Strzelec-Łobodzińska, 

podsekretarz stanu w Ministerstwie 

Gospodarki, była prezes rady nadzorczej 

Polskiej Energii PKH. Zakończeniem 

części oficjalnej było wręczenie 

nagród pracownikom, którzy rozpoczynali 

pracę w spółce 10 lat temu. 

Polska Energia PKH jest członkiem 

i współzałożycielem Towarzystwa Obrotu 

Energią, działa na giełdach Nord- 

Pool, EEX i Towarowej Giełdzie Energii. 

Współpracuje też z firmami z Wielkiej 

Brytanii, Czech, Niemiec i Słowacji. 

Mamy nadzieję, że kolejne 10 lat działalności 

będzie równie pracowite oraz 

pełne sukcesów i satysfakcji. 

Obchody jubileuszu Polskiej Energii 

PKH uświetnił występ góralskiej kapeli 

Trebunie-Tutki, która jako jedyny zespół 

z Polski wielokrotnie znalazła się 

w pierwszej dziesiątce World Charts 

Europe Europejskiej Unii Radiowej. 

pl 

bIelsko-bIała stwoRzy plan działań na Rzecz 

zRównoważoneJ eneRgii dla miasta 

Bielsko-Biała jako jedno z pierwszych miast polskich przystąpiło 

do europejskiego „Porozumienia między burmistrzami”, 

mającego na celu dążenie do realizacji pakietu klimatycznego 

Unii Europejskiej na poziomie samorządów lokalnych. 

„Porozumienie między burmistrzami” polega na formalnym 

zobowiązaniu się przystępujących miast do zmniejszenia emisji 

CO w stopniu większym niż cele Unii Europejskiej w tym za- 

2 

kresie, poprzez działania promujące racjonalne zużycie energii 

i wykorzystanie jej odnawialnych źródeł. Obecnie uczestniczy 

w nim ponad tysiąc miast europejskich. 

W ramach porozumienia opracowany zostanie „Plan działań 

na rzecz zrównoważonej energii dla miasta Bielsko-Biała” oraz 

wykonana inwentaryzacja emisji CO w Bielsku-Białej. 

2 

Władze miasta czekają na propozycje m.in. możliwych działań 

na rzecz efektywności energetycznej (na różnych płaszczyznach: 

przemysł, instytucje, mieszkańcy), możliwości wykorzystania 

odnawialnych źródeł energii w Bielsku-Białej, ograniczania 

emisji z transportu zbiorowego i indywidualnego oraz 

działań edukacyjnych i informacyjnych w tym zakresie. 

Duży udział w redukcji emisji CO 2 w Bielsku-Białej będzie 

miał Południowy Koncern Energetyczny z Grupy Tauron, który 

w Zespole Elektrociepłowni Bielsko-Biała rozpoczyna budowę 

nowoczesnego bloku o mocy 50 MWe. EM 

Bielsko-Biała dołączyła do elitarnej grupy europejskich miast 

zmniejszających emisję CO 2 

FOTO: DAREK PIęTKO 

cIepło systemoWe 

– tania i czysta eneRgia 

Wytwarzanie ciepła i energii w układzie 

skojarzonym jest bardziej uzasadnione 

ekonomicznie i społecznie oraz 

korzystne dla środowiska – przekonują 

uczestnicy kampanii „Ciepło Systemowe”. 

Kogeneracja, czyli równoczesne wytwarzanie 

ciepła systemowego i energii 

elektrycznej, jest szansą na rozwój polskiego 

ciepłownictwa. Łączna efektywność 

produkcji energii elektrycznej i ciepła 

w rozdzielonych procesach wynosi 

średnio ok. 62 proc., natomiast w układzie 

skojarzonym wzrasta nawet do 

85 proc. Kogeneracja daje więc możliwość 

poprawienia efektywności, podniesienia 

bezpieczeństwa energetycznego 

oraz ograniczenia negatywnego oddziaływania 

sektora energetycznego na środowisko 

naturalne. Główną przeszkodą 

w rozwoju kogeneracji jest jednak niedoskonały 

system regulacji prawnych. 

Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest 

niska opłacalność inwestycji w rozwój 

tej formy produkcji ciepła i energii elektrycznej. 

Upowszechnienie produkcji ciepła 

i energii elektrycznej w układzie skojarzonym 

daje możliwość zmniejszenia 

o ok. 30 proc. emisji gazów cieplarnianych 

w sektorze energetycznym, co 

w niedalekiej przyszłości pozwoliłoby 

na bardzo istotne zmniejszenie wydatków 

na zakup uprawnień do emisji CO 2 . 

Kolejną korzyścią jest zmniejszenie produkcji 

odpadów, takich jak żużel i pyły. 

Efektywność energetyczna obecnie 

istniejących elektrociepłowni kogeneracyjnych 

już teraz przynosi wymierne 

korzyści ekonomiczne. W przyszłości 

oszczędności mogą być jeszcze większe, 

jeżeli wzrośnie wielkość skojarzonej produkcji 

ciepła i energii elektrycznej. ER 

mInIsterstWo gospodarkI 

popRawia RegulacJe 

eneRgetyczne 

Poprawa efektywności energetycznej, 

system ochrony odbiorców 

wrażliwych oraz ułatwienia w realizacji 

inwestycji – do tych obszarów 

Ministerstwo Gospodarki przygotowuje 

nowe regulacje. Proponowane 

zmiany pomogą zrealizować cele 

wyznaczone w „Polityce energetycznej 

Polski do 2030 r.”. Resort gospodarki 

zamierza wdrożyć w ustawie 

o efektywności energetycznej rynkowy 

mechanizm wspierający działania 

prooszczędnościowe. Służyć 

temu będzie przygotowywany system 

świadectw, tzw. białe certyfikaty. 

Będą one stanowić potwierdzenie 

zrealizowania przez przedsiębiorstwo 

energetyczne działań skutkujących 

oszczędnością energii. Do 

wydawania tych świadectw oraz ich 

umarzania zostanie upoważniony 

prezes Urzędu Regulacji Energetyki 

(URE). Wynikające z nich prawa majątkowe 

będą zbywalne, stanowiąc 

towar giełdowy podlegający obro- 

towi na Towarowej Giełdzie Energii. 

Ponadto Ministerstwo Gospodarki 

postuluje wprowadzenie 30-proc. 

obniżki rachunków za elektryczność 

dla najuboższych odbiorców. 

Grupa ta zostanie wyłoniona w oparciu 

o kryteria określone w ustawie 

o pomocy społecznej. Ze wsparcia 

będą mogły skorzystać osoby, którym 

przysługuje stałe lub okresowe 

prawo do świadczeń pieniężnych 

z pomocy społecznej. Bonifikaty 

będą przyznawane odbiorcom, którzy 

nie przekroczą określonego progu 

zużycia energii elektrycznej oraz 

regularnie będą opłacać rachunki. 

Resort zaproponował także system 

rekompensat dla sprzedawców energii 

elektrycznej. Koszty poniesione 

przez przedsiębiorstwa z tytułu bonifikat 

przyznanych odbiorcom wrażliwym 

byłyby refundowane w postaci 

ulg podatkowych odliczanych od 

bieżących zobowiązań podatkowych. 

ER 

andrzej 

kraszeWskI 

nowym 

ministRem 

śRodowiska 

Jako priorytety swojej pracy wymienia 

m.in. działania na rzecz ochrony klimatu, 

gospodarkę odpadami i gospodarkę 

wodną. Prof. Kraszewski zapowiada także 

zdecydowane działania związane z gospodarką 

odpadami komunalnymi oraz walkę 

z szarą strefą w recyklingu zużytego sprzętu 

elektrycznego i elektronicznego. 

Prof. Kraszewski deklaruje także wzmocnienie 

Inspekcji Ochrony Środowiska 

i nadanie jej uprawnień, które pozwolą 

skuteczniej niż dotychczas egzekwować 

prawo ochrony środowiska. 

Minister Andrzej Kraszewski jest profesorem 

Politechniki Warszawskiej na Wydziale 

Inżynierii Środowiska. EM 

mIlIardy 

złotycH na 

inwestycJe 

sieciowe 

PSE Operator oraz Operatorzy 

Systemów Dystrybucyjnych 

wydają rocznie ok. 3 mld zł, z czego 

2 mld przeznaczane jest na realizację 

umów przyłączeniowych, a 1 mld zł na 

inwestycje odtworzeniowe i modernizacyjne. 

Z kwoty 1 mld zł większa część jest przeznaczana 

na wymianę linii napowietrznych. 

Według wyliczeń Ministerstwa 

Gospodarki, gdyby przedsiębiorstwa 

energetyczne podjęły się odtworzenia 

(bez zmiany parametrów) wszystkich linii 

napowietrznych, trzeba by wydać na ten 

cel 30,5 mld zł, w tym na linie 110 kV ok. 

11 mld zł. EM 

FOTO: ARCH. 


wywiad 

rozmoWa z bernardem błaszczykIem, wiceministRem ochRony śRodowiska 

unIa europejska 

potRzebuJe noweJ 

stRategii eneRgetyczneJ 

Czy w związku z brakiem światowego 

porozumienia w sprawie redukcji emisji 

gazów cieplarnianych podczas Konferencji 

Klimatycznej ONZ w Kopenhadze 

należy spodziewać się zmiany polityki 

klimatycznej Unii Europejskiej, czy też 

UE będzie chciała być samodzielnym liderem 

walki ze zmianami klimatu? 

UE odpowiada za ok. 13 proc. całkowitej 

globalnej emisji gazów cieplarnianych, co 

sprawia, że wysiłki samej Unii bez włączenia 

się pozostałych światowych emitentów 

nie pozwolą osiągnąć założonego celu 

redukcji emisji globalnej i co za tym idzie 

– osiągnąć celu strategicznego, jakim jest 

powstrzymanie zmian klimatu. 

Unia z całą pewnością będzie kontynuować 

dotychczasową politykę ograniczania 

emisji określoną w pakiecie energetyczno-klimatycznym. 

Pakiet zakłada 


obniżenie emisji gazów cieplarnianych 

o 20 proc. do 2020 r. w stosunku do 

roku 1990. Jednak decyzja o zwiększeniu 

celu redukcyjnego może zapaść dopiero 

po przeprowadzeniu gruntownej analizy 

skutków ekonomicznych, gospodarczych 

i społecznych dla krajów UE, jak również 

po włączeniu się krajów rozwiniętych spoza 

Unii w wysiłki obniżenia emisji. 

niezależnie od dalszego 

postępu technicznego, 

jesteśmy przekonani, że 

energetyka oparta na 

węglu będzie miała swój 

udział w europejskim 

rynku energii 

Unia Europejska potrzebuje zatem nowej 

strategii w międzynarodowych negocjacjach 

klimatycznych. Dotychczasowe 

podejście, w którym zgadzaliśmy się na 

wszystko i próbowaliśmy własnym przykładem 

zachęcić świat do działania, nie dało 

pożądanego rezultatu. Teraz powinniśmy 

poczekać na innych, zwłaszcza największych 

emitentów, a działania skoncentrować 

na rynku wewnętrznym, wzmocnieniu 

konkurencyjności gospodarczej Europy, 

a jednocześnie wspierać działania adaptacyjne 

w krajach rozwijających się, poprzez 

stymulowanie kontaktów gospodarczych 

firm europejskich na rynkach trzecich, 

szczególnie w Afryce i Azji. Prezydencja 

hiszpańska, posiadająca historyczne, 

znakomite kontakty z Ameryką Łacińską, 

może również pomóc w dotarciu na wielkie 

rynki tego kontynentu. 

FOTO: MATERIAŁy PRASOWE 

Jeśli Unia Europejska zdecyduje się na 

samodzielne liderowanie w walce o redukcję 

gazów cieplarnianych, to czy nie 

odbije się to negatywnie na gospodarce 

jej krajów? 

UE potrzebuje nowej strategii, skoro samodzielne 

liderowanie nie sprawdziło 

się. Teraz trzeba zająć się wzmocnieniem 

gospodarki i działaniami wewnętrznymi, 

zwłaszcza w obszarze poprawy efektywności 

energetycznej. 

Decyzja o przyjęciu przez UE ambitniejszego 

celu redukcji emisji jest uzależniona 

od włączenia się do działań redukcyjnych 

innych krajów rozwiniętych i przyjęcia 

przez nie prawnie wiążących celów, zasad 

monitorowania, raportowania i weryfikacji, 

a także przystąpienia do finansowania 

wsparcia krajów rozwijających się. Jak dotąd, 

poza UE konkretną deklarację złożył 

rząd Japonii. Pozostali tylko mówią. 

Jednostronne, bezwarunkowe przyjęcie 

zobowiązania do obniżenia emisji 

o 30 proc. do 2020 r. w stosunku do 

1990 r. wiąże się z nałożeniem na unijnych 

producentów dodatkowych obowiązków 

redukcyjnych. Jeżeli inne kraje 

rozwinięte nie podejmą porównywalnych 

zobowiązań, wpłynie to negatywnie na 

konkurencyjność na rynku międzynarodowym, 

pogarszając pozycję Unii wobec 

reszty świata, co z pewnością osłabiłoby 

gospodarki krajów członkowskich. 

Biorąc pod uwagę uwarunkowania pakietu 

klimatyczno-energetycznego, czy 

energetyka węglowa ma w UE przyszłość? 

Jednym z bardzo ważnych celów unijnego 

pakietu finansowego jest wsparcie dla 

prac nad wdrożeniem technik zmniejszających, 

a czasem nawet likwidujących 

emisje CO 2 ze spalania węgla. Węgiel jest 

jedynym paliwem, którego zasoby mogą 

zaspokoić na wiele lat nie tylko potrzeby 

energetyczne Polski, ale także UE. Wspólnota 

nie posiada wystarczających zasobów 

źródeł energii – jej zależność od zewnętrznych 

dostaw energii sięga 50 proc., 

a w niektórych krajach nawet więcej. 

Bezpieczeństwo energetyczne Polski i całej 

wspólnoty wymaga więc działań na 

rzecz oszczędzania energii, rozwijania 

energetyki ze źródeł odnawialnych, ale 

także zachowania potencjału wydobywczego 

oraz produkcji energii z węgla. 

Oznacza to bardzo dobre perspektywy dla 

energetyki opartej na węglu, pod warunkiem 

wdrożenia technik eliminujących emisję gazów 

cieplarnianych. Jednym ze sposobów 

jest oczywiście CCS. Wiele nadziei wiążemy 

także z podziemnym zgazowaniem. 

Niezależnie od dalszego postępu technicznego, 

jesteśmy przekonani, że energetyka 

oparta na węglu będzie miała swój udział 

w europejskim rynku energii. 

Polska należy do największych emitentów 

CO 2 w UE. W których obszarach 

możliwa jest redukcja emisji CO 2 w naszym 

kraju? 

Sposób podawania danych emisyjnych 

ma duży wpływ na obraz całości. W Polsce 

pracują elektrownie będące największymi 

źródłami emisji CO 2 . Jeżeli jednak 

porównamy wielkość emisji na mieszkańca, 

wówczas Polska lokuje się w grupie 

krajów z przeciętną emisją. 

polska energetyka wraz 

z sieciami stanie się 

w perspektywie 

następnych 20-40 lat 

zupełnie nowym, 

konkurencyjnym 

przemysłem działającym 

na europejskim rynku 

energii 

Raport opracowany przez firmę McKinsey 

na potrzeby Ministerstwa Gospodarki 

„Ocena potencjału redukcji emisji gazów 

cieplarnianych w Polsce do roku 2030” 

pokazuje, że redukcja emisji gazów cieplarnianych 

jest możliwa w większości 

sektorów, lecz nie wszędzie opłacalna 

kosztowo. Największy potencjał według 

autorów raportu ma energetyka i termomodernizacja 

budynków. Duże możliwości 

daje także efektywność energetyczna, odnawialne 

źródła energii, transport. 

Należy przy tym pamiętać, że wszystkie 

działania redukcyjne wymagają nie tylko 

inwestycji, ale i czasu. McKinsey oszacował, 

że do roku 2020 nie da się zredukować 

emisji o więcej niż 3 proc. Większe redukcje 

to okres po 2020 r., a więc po planowanym 

uruchomieniu bloków w elektrowniach jądrowych 

i zwiększeniu udziału energetyki 

odnawialnej w produkcji energii. 

Można spotkać opinię, że w UE będzie 

zwiększał się nacisk na redukcję emisji 

gazów cieplarnianych. Czy zgadza się 

Pan z tymi prognozami? 

Nacisk na redukcję gazów cieplarnianych 

powinien się zwiększać na całym świecie. 

Badania naukowe, co zostało przedstawione 

w IV Raporcie IPCC, wykazują, że 

niezbędne jest poważne zmniejszenie globalnej 

emisji gazów cieplarnianych, tak 

aby powstrzymać wzrost temperatury na 

świecie o więcej niż 2 st. Celsjusza. Biorąc 

pod uwagę aktualną koncentrację 

CO 2 w atmosferze i fakt, że cząsteczki 

CO 2 „przeżywają” ok. 120 lat, zadanie 

to może być bardzo trudne. Oznacza to, 

że przekroczenie progu bezpieczeństwa 

– 2 stopnie – jest niestety możliwe. 

Wszystkie kraje rozwinięte, jak i rozwijające 

się muszą zatem natychmiast podjąć 

niezbędne działania w celu drastycznego 

zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, 

starając się zachować przy tym możliwość 

rozwoju. Należy pamiętać, że czas osiągania 

zamierzonych celów redukcyjnych 

będzie dłuższy w krajach rozwijających się 

niż w krajach rozwiniętych, gdyż priorytetem 

tych krajów jest rozwój społeczno-gospodarczy 

oraz walka z ubóstwem. Należy 

także pamiętać, że strategia niskoemisyjna 

jest nieodzowna dla zrównoważonego 

rozwoju. 

Jakie zmiany w polskiej energetyce wymusi 

polityka energetyczna UE? 

Stan, w jakim znajduje się polska energetyka, 

a szczególnie średni wiek bloków 

energetycznych, ich średnia sprawność 

związana ze zużyciem technicznym i stosowanymi 

technologiami generowania 

energii, a także braki na mapie sieci 

elektroenergetycznej, wymusza konieczność 

realizacji wielu inwestycji, ale daje 

także szansę na to, aby budować nowe 

moce z wykorzystaniem najnowocześniejszych, 

dostępnych obecnie technologii. 

Dużym atutem jest także fakt posiadania 

przez Polskę polityki energetycznej do 

2030 roku. Jej powiązanie z celami klimatycznymi 

na rok 2020, 2030, a wreszcie 

2050 pozwoli w moim przekonaniu wybrać 

najlepszy wariant inwestycyjny. 

Polska energetyka wraz z sieciami stanie 

się w perspektywie następnych 20-40 lat 

zupełnie nowym, konkurencyjnym przemysłem 

działającym na europejskim rynku 

energii. Na równych prawach uczestniczyć 

w nim będą zarówno producenci 

krajowi, jak i z innych państw, wytwórcy 

systemowi, jak i małe źródła rozproszone, 

włączone do systemu poprzez tzw. sieci 

inteligentne – „smart grid”. 

Rozmawiał Emil Różański 


ynek 

od 6 lUtego obowiązUją w spółKach obrotU grUpy taUron: 

enionie eneRgii z kRakowa i eneRgiiPRo gigawaT z wRocławia nowe ceny eneRgii elekTRycznej dla 

gosPodaRsTw domowych 

Ure zatwierdził taryfy 

dla klienTów 

indywidualnych 

W 

krakowskiej spółce ceny 

energii wzrosną średnio 

o 5,7 proc., zaś we wrocławskiej 

o 6,4 proc. 

Wzrost wielkości rachunków, które zawierają 

zarówno opłaty za sprzedaż energii 

elektrycznej, jak i opłaty za usługi dystrybucyjne, 

będzie zależał m.in. od wielkości 

poboru energii i rodzaju grupy taryfowej 

stosowanej do rozliczeń. 

Klient rozliczany w grupie taryfowej G11 

(w której obowiązuje stała cena energii 

elektrycznej w ciągu całej doby), zużywający 

rocznie 2000 kWh energii i posiadający 

licznik 1-fazowy zapłaci w Enionie Energii 

miesięcznie rachunek wyższy o 5,11 zł netto 

(brutto 6,23 zł), z czego 2,25 zł netto 

(2,75 zł brutto) wynika ze wzrostu opłat za 

energię elektryczną. 

W przypadku EnergiiPro Gigawat ostateczny 

poziom wzrostu cen dla klientów 

z grupy taryfowej G wyniesie 7,2 proc., 

ponieważ uwzględnia on również wzrost 

opłaty za usługi dystrybucyjne, które 

wzrosły o 8,1 proc. 

Rachunki klientów EnergiiPro Gigawat 

pobierających energię elektryczną w najliczniejszej 

grupie G11 – czyli odbiorców 

płacących jednakową cenę energii niezależnie 

od pory poboru – wzrosną o ok. 

6,84 zł miesięcznie, przy przeciętnym 

zużyciu na poziomie 1777 kWh. 

Wzrost stawek opłat za usługi dystrybucyjne 

wynika z inflacji oraz konieczności 

pozyskania przez spółki środków na 

podniesienie nakładów inwestycyjnych, 

które ponoszone są na rozbudowę i modernizację 

infrastruktury elektroenergetycznej 

oraz umożliwiają przyłączanie 

nowych odbiorców. 

Zatwierdzając nowe ceny energii elektrycznej, 

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki 

(URE) uwzględnił takie czynniki, 

jak m.in. wzrost obowiązków związanych 

z zakupem energii ze źródeł odnawialnych 

i kogeneracji oraz wysoki poziom 

cen energii elektrycznej na rynku hurtowym. 

To są czynniki niezależne od spółek 

sprzedających energię. 

Zmiany cen w całej Polsce 

Zmiany cen energii odczują odbiorcy 

w całej Polsce. Według wyliczeń URE 

średni wzrost cen energii elektrycznej 

w kraju dla odbiorców w gospodarstwach 

domowych wyniesie 5,8 proc. 

O 5,7 proc. wzrosną natomiast średnio 

ceny dystrybucji energii dla tej grupy odbiorców. 

Te wysokości przełożą się na 

wzrost rachunku odbiorcy w gospodarstwie 

domowym o 5,8 proc. 

Oznacza to, że rachunki gospodarstw 

domowych wzrosną średnio miesięcznie 

o 3,26 zł w przypadku najliczniejszej 

grupy klientów, którzy średnio zużywają 

1500 kWh rocznie. Najmniejszy wzrost 

rachunków odnotują odbiorcy przyłączeni 

do sieci PGE Dystrybucja Łódź 

– o 1,95 zł, natomiast największy – klienci 

PGE Dystrybucja Białystok – o 4,13 zł 

miesięcznie. 

Natomiast odbiorcy należący do grupy 

taryfowej G12, w której cena energii 

jest zróżnicowana w zależności od pory 

doby i tygodnia (zużywający rocznie ok. 

3000 kWh), zapłacą średnio miesięcznie 

o 5,32 zł więcej. 

Emil Różański 

Ceny sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców indywidualnych w taryfie G11 

(całodobowa, stała cena energii) 

Szczecin 

Gorzów Wlk. 

Zielona 

Góra 

Koszalin 

0,2518 

Poznań 

Słupsk 

Legnica 

Wrocław 

Jelenia Góra 

Bydgoszcz 

0,2498 

Kalisz 

Opole 

Gdańsk 

0,2533 

Toruń 

Łódź 

Elbląg 

0,2511 

0,2500 

0,2505 

Łódź (teren) 

Częstochowa 

Gliwice 

Bielsko-Biała 

Płock 

Kraków 

Olsztyn 

0,2494 

0,2555 

0,2485 

Radom 

Tarnów 

Warszawa 

0,2488 

Warszawa 

(teren) 

0,2497 

0,2495 

0,2483 

Rzeszów 

Lublin 

Białystok 

Zamość 

0,2526 

PGE 

PGE Łódź (miasto) 

Enea 

Energa 

Tauron 

EnergiaPro Gigawat 

i Enion Energia 

RWE STOEN* 

Vattenfall** 

* taryfa „Najprostsza dla Ciebie” 

** produkt „Klasyczny” 

źródło: dane spółek 

Ceny w zł za 1 kWh 

Podane ceny energii elektrycznej 

są cenami netto i nie zawierają 

podatku od towarów i usług (VAT), 

który będzie naliczany zgodnie 

z obowiązującymi przepisami, 

nie zawierają również opłaty 

za dystrybucję energii. 

Komentarz miesiąca 

Styczeń upłynął w energetyce pod znakiem silnego ataku zimy. 

Średnia temperatura wyniosła minus 6,4 st. C i była zdecydowanie 

niższa w porównaniu ze styczniem 2009 (minus 2,5 st. C). 

Dwie fale silnych mrozów spowodowały znaczny wzrost zapotrzebowania 

na energię, jej ceny oraz duże awarie energetyczne w sieciach 

dystrybucyjnych, pozbawiając zasilania wielu odbiorców. 

Zimowa aura i nowe poziomy kontraktów sprawiły, że ceny 

w transakcjach spot znacznie wzrosły w stosunku do tych z ostatnich 

miesięcy poprzedniego roku. Średnia cena na TGE (Towarowej 

Giełdzie Energii) wyniosła w styczniu 193,47 zł/MWh (na 

POEE – Platformie Obrotu Energią Elektryczną – 192,82 zł/MWh). 

Największy wpływ na średnią cenę miała pogoda, szczególnie 

w drugim i czwartym tygodniu miesiąca, gdy podczas mrozów 

średnie dobowe ceny osiągały poziomy powyżej 200 zł/MWh. 

Zaobserwowano też znaczący wzrost wolumenu energii, którą 

handlowano na TGE – w styczniu wyniósł on 412 GWh. 

Porównując do 316 GWh w styczniu 2009, obserwujemy 

wzrost łącznego wolumenu energii na TGE o 30 proc. Podobna 

sytuacja miała miejsce na POEE, gdzie wolumen styczeń 

do stycznia wzrósł o 45 proc. do poziomu 629 GWh. Sytuacja 

ta spowodowana była między innymi niższymi cenami kontraktów 

terminowych, przez które część wytwórców postanowiła 

pozostawić większy niż w ubiegłym roku wolumen energii na 

rynek spot. 

Średnia cena na rynku bilansującym 

w styczniu wyniosła 

189,86 zł/MWh, lecz korelacja 

cen z rynkiem spot nie była aż 

tak oczywista (duża fluktuacja 

cen na rynku bilansującym 

w III dekadzie stycznia – patrz 

rysunek). 

Również raczej dzięki pogodzie 

niż dynamicznie rosnącemu 

PKB, średnie zapotrzebowanie 

KSE na moc w styczniu wzrosło 

o 3,44 proc. licząc rok do 

roku. 26 stycznia był ponadto 

dniem, w którym zaobserwowano 

historycznie maksymalne 

zapotrzebowanie na moc: 

średnio w dobie 22 096 MW, 

i maksimum za godzinę 18 na 

poziomie 25 297 MW, przez 

co popyt przekroczył rekord ze 

stycznia 2008 (25 022 MW). 

Z niespotykanym od lat atakiem 

zimy zmagała się cała 

Europa. We Francji, Wielkiej 

Brytanii czy Norwegii odnotowano 

rekordowe zużycie 

gazu i energii elektrycznej, 

a na giełdzie NordPool re- 

Rafał Barchanowski 

Biuro analiz Rynku Tauron Polska energia sa 

notowania 

kordy biły także ceny, osiągając niespotykany wcześniej poziom 

300 €/MWh. Średnia systemowa cena za styczeń ustaliła się na 

poziomie 53,77 €/MWh (30 proc. wyżej niż rok wcześniej). 

Dodatkowo w Niemczech od stycznia zaczęła obowiązywać 

nowelizacja prawa dotyczącego energii odnawialnej (EEG), na 

podstawie której operatorzy muszą sprzedawać całkowity wolumen 

energii ze źródeł odnawialnych w aukcjach dobowych (Day 

ahead). Mimo spodziewanych silnych fluktuacji cen, włącznie ze 

wzrostem ilości cen negatywnych, ceny na EPEX Spot w styczniu 

zachowywały się stabilnie, ze średnią za cały miesiąc na poziomie 

42,21 €/MWh, czyli prawie 15 €/MWh niżej niż rok wcześniej, ale 

18 proc. wyżej licząc MtM. Również w Czechach, mimo mrozów, 

ceny utrzymały rozsądne poziomy, ze średnią na OTE na poziomie 

39,42 €/MWh (+6 proc. MtM). 

Ceny surowców w styczniu podlegały znacznym fluktuacjom. 

W drugim tygodniu miesiąca ceny ropy naftowej oraz węgla wzrosły 

do maksymalnych notowanych w ostatnim czasie poziomów 

ponad 83 $/bbl w dostawach ropy Brent i 3,72 $/GJ w miesięcznych 

notowaniach kontraktów CIF ARA. Ten okresowy wzrost 

cen spowodowany był przez bardzo duży popyt ze strony Chin, 

gdzie również dała o sobie znać najmroźniejsza zima od 50 lat 

i możliwe braki w dostawach mediów. Po osiągnięciu wspomnianych 

szczytów zarówno ceny ropy naftowej, jak i węgla stopniowo 

spadały przez kolejne dni stycznia, osiągając na koniec miesiąca 

poziomy 72 $/bbl i 3,24 $/GJ w dostawach węgla na luty 2010. 

Spadki spowodowane były 

głównie przez wzrost temperatur 

i zapasów surowców w USA 

oraz informacje o zacieśnianiu 

polityki monetarnej Chin. Średnia 

cena węgla w dostawach 

na rok 2011 wyniosła w styczniu 

99,68 $/t dla CIF ARA 

i 92,80 $/t dla FOB RB. 

Nieco odmiennie sytuacja 

rozgrywała się na rynku 

uprawnień do emisji CO 2 , 

gdzie 6 stycznia osiągnięte 

zostały minima cenowe 

w transakcjach spot (12,15 €/ 

/tCO 2 ), po czym ceny fluktuowały 

w przedziale 12,65- 

-13,59 €/tCO 2 . Głównymi 

czynnikami wpływającymi na 

wahania była temperatura, 

brak podaży ze strony przemysłu, 

rosnące ceny gazu 

w Wielkiej Brytanii, czy aukcja 

uprawnień przeprowadzona 

przez rząd Niemiec. Sygnały 

te nie były jednak na tyle silne, 

by wykreować jakiś dłuższy 

trend, w związku z czym 

obraz tego rynku pozostaje 

niepewny. 

8 polska EnErGIa nr 2 (16)/2010 polska EnErGIa nr 2 (16)/2010 9 

Cena [zł/MWh] 

260 

240 

220 

200 

180 

160 

140 

120 

100 

80 

Cena [USD/GJ] 

Średnie ceny i wolumeny energii elektrycznej 

na TGE i Rynku Bilansującym w styczniu 2010 r. 

40000 

36000 

32000 

28000 

24000 

20000 

16000 

12000 

8000 

4000 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 

3,80 

3,75 

3,70 

3,65 

3,60 

3,55 

3,50 

3,45 

3,40 

3,35 

3,30 

3,25 

3,20 

EUR/MgCO 2 

ARA Coal Monthly 

Futures, Jan. 10 

TGE CRO TGE CRO 

Średnie tygodniowe ceny dla notowań węgla ARA 

dla miesięcznego rynku Futures w styczniu 2010 r. 


Futures, Feb. 10 


Futures, Mar. 10 


Futures, Apr. 10 


Futures, May 10 


Futures, June 10 

5 3,43 3,24 3,26 3,27 3,28 3,32 

4 3,40 3,25 3,27 3,28 3,31 3,36 

3 3,49 3,44 3,46 3,48 3,50 3,54 

2 3,71 3,71 3,72 3,71 3,72 3,73 

14,0 

13,5 

13,0 

12,5 

12,0 

11,5 

11,0 

Ceny i wolumeny EUA w transakcjach spot w styczniu 2010 r. 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 

Całkowity wolumen spot EEX BlueNext NordPool 

5000 

4500 

4000 

3500 

3000 

2500 

2000 

1500 

1000 

500 

0 

tys. MgCO 2 

Wolumen [MWh] 

Źródło: Biuro analiz Rynku Tauron Polska energia sa

wydarzenia 

W pIątek, 8 stycznIa, na jurze krakoWsko-częstocHoWskIej zaczęło padać. 

deszcz i śnieg z deszczem zamaRzał błyskawicznie na ulicach, domach i dRzewach 

w walce 

z żyWIołem 

ewa groŃ 

enion sa 

Coraz grubsza warstwa lodu pokrywała 

przewody, słupy i stacje 

energetyczne. W sobotę, 

o godz. 6 rano, pozbawionych 

zasilania było już ok. 14 tys. odbiorców. 

lawina awarii 

W południe ich liczba wzrosła do 30 tys. 

i stało się jasne, że nie są to typowe awarie. 

W ciągu dnia pojawiały się informacje 

o uszkodzeniach sieci na terenie oddziału 

w Będzinie, w nocy dołączył oddział krakowski. 

Energetycy z Enionu natychmiast 

przystąpili do pracy. Liczba uszkodzeń 

sieci jednak rosła. Ich główną przyczyną 

było ogromne obciążenie lodem i śniegiem, 

a w konsekwencji łamanie się 

drzew, słupów i uszkadzanie linii energetycznych. 

Często następowało równoczesne 

wyłączenie zasilania podstawowego 

i rezerwowego, a uszkodzenia występowały 

na całych ciągach linowych. 

10 stycznia rano, w kulminacyjnym momencie, 

na terenie objętym katastrofalnymi 

zniszczeniami sieci, pozbawionych 

napięcia było około 112 tys. odbiorców. 

Wyłączonych było czasowo 2313 stacji 

SN/nn, a 148 linii średniego napięcia 

było uszkodzonych lub zniszczonych. 

Awarie wystąpiły też na najważniejszych 

z punktu widzenia zasilania dużej liczby 

odbiorców liniach wysokiego napięcia. 

Rano, 10 stycznia, uszkodzonych było 

31 linii WN na terenie działania trzech 

oddziałów Enionu. 

energetycy Pracowali 

beZ PrZerwy 

Ściągnięto dodatkowe brygady ze wszystkich 

oddziałów spółki. W pierwszej kolej- 


ności przystąpiono do usuwania awarii 

i zniszczeń na liniach 110 kV, które mają 

kluczowe znaczenie dla dostaw energii. 

Kolejny etap to odbudowa sieci średniego 

napięcia, co pozwoliło na stopniowe przy- 

FOTO: ENION 

Energetycy twierdzą, że nigdy dotąd nie 

widzieli tak grubych warstw szadzi 

wracanie zasilania. 13 stycznia o godz. 

24 bez napięcia pozostawało jeszcze 

23 tys. odbiorców, jednak następnego dnia 

pojawiło się kolejne niekorzystne zjawisko 

meteorologiczne. Obciążone zmarzniętym 

śniegiem i lodem linie pokrywała dodatkowo 

szybko narastająca warstwa szadzi. 

Statystyki rosły zatrważająco. W ciągu 

dnia usuwano uszkodzenia i odbudowywano 

linie, a w nocy miały miejsce kolejne 

zniszczenia. Okazywało się, że przerwane 

przewody pokryte są lodową szadzią, której 

grubość dochodzi do 25 cm. W efekcie 

zniszczeniu ulegały kilkukilometrowe linie 

energetyczne, głównie średniego napięcia. 

nigdy dotąd 

Nie zdarzyło się dotychczas, żeby skumulowane, 

niekorzystne zjawiska pogodowe 

utrzymywały się tak długo i na tak dużym 

FOTO: ENION 

terenie. W wielu przypadkach te same linie, 

już po naprawie i przywróceniu zasilania, 

ulegały ponownemu uszkodzeniu. 

Tylko 20 stycznia ekipy energetyków wymieniły 

99 zniszczonych słupów średniego 

napięcia, podczas gdy w tym samym 

czasie uszkodzeniu uległo kolejnych 64. 

– Nastąpiło połączenie katastrofalnych 

dla linii i urządzeń energetycznych warunków 

pogodowych – mówi Krzysztof 

Pubrat, prezes Enionu. – Bez infrastruktury 

nie można dostarczać energii, więc 

skutki zniszczeń sieci odczuli przede 

wszystkim odbiorcy. Ale nie tylko oni. Dla 

Enionu to było ogromne wyzwanie i czas 

zupełnie wyjątkowej mobilizacji. 

Zniszczenia objęły północną część województwa 

śląskiego i małopolskiego, głównie 

powiaty myszkowski, częstochowski, 

kłobucki, lubliniecki, zawierciański, olkuski 

i krakowski. Ponieważ to tylko czwarta 

część całego obszaru działania Enionu, 

można było ściągnąć do odbudowy sieci 

ogromny potencjał ludzi i sprzętu ze 

wszystkich pozostałych oddziałów i jednostek 

firmy. Zaangażowane zostały też 

inne spółki energetyczne – m.in. EnergiaPro 

oraz kilkadziesiąt energetycznych 

firm zewnętrznych. Pracę utrudniał głę- 

boki śnieg, oblodzenia konstrukcji słu- pów i przewodów oraz utrzymujące się 

mrozy sięgające minus 20 stopni. W ciągu 

trzech tygodni stycznia na terenie 

siedmiu powiatów zniszczonych zostało 

38 słupów wysokiego, 1366 średniego 

i blisko 650 niskiego napięcia. Dlatego 

o przywrócenie dostaw energii cały czas 

walczyło od 1300 do 1600 energetyków. 

Wykorzystano ponad 600 sztuk różnego 

rodzaju sprzętu ciężkiego: samochodów 

terenowych, dźwigów, podnośników, świdrostawiaczy, 

kombajnów, koparek itp. 

Dzięki tak ogromnemu zaangażowaniu 

krZysZtof Pubrat 

PreZes enionu 

stan naszej sieci i urządzeń zgodny jest z normami 

dotyczącymi budowy sieci oraz standardami 

stosowanymi w energetyce zawodowej. Jednak 

takiej warstwy oblodzenia, a tym samym 

obciążenia linii i słupów, nie przewidują żadne 

normy dotyczące projektowania i wykonywania 

sieci energetycznej, w związku z tym nasza 

infrastruktura nie mogła być na nią odporna. 

co też ważne, co roku przeznaczamy na rozbudowę 

i modernizację sieci ogromne kwoty. 

plan inwestycyjny enionu na 2010 r. przewiduje 

437 mln zł na odtworzenie sieci przesyłowej (linie, 

stacje, przyłączenia nowych odbiorców). 

pomimo tak nadzwyczajnej sytuacji mamy satysfakcję, 

że zrobiliśmy absolutnie wszystko, 

żeby czas odbudowy sieci i przywrócenia dostaw 

energii odbiorcom był możliwie jak najkrótszy. 

FOTO: ARCH. 

jerZy miller, minister 

sPraw wewnętrZnych 

i administracji 

chciałbym, żebyśmy docenili wysiłek enionu 

– powiedział na konferencji prasowej minister. 

– słowa uznania należą się również tym, 

którzy potrafili nad potrzebami ludności miejscowej 

zapanować na miarę warunków. sieci 

wodociągowe były czynne, sieci kanalizacyjne 

były sprawne. sposób funkcjonowania w takich 

warunkach jest oczywiście utrudniony, bo nikt 

z nas nie potrafi sobie dzisiaj już wyobrazić normalnego 

życia bez prądu. ktoś zapyta, czy nie 

dało się tego wszystkiego przewidzieć? nie dało 

się. takiego natężenia zjawisk meteorologicznych, 

które doprowadziły do przeciążenia sieci, 

w polsce nigdy nie było. 

sił i środków, pomimo ogromnej liczby 

zniszczeń, stopniowo przywracano zasilanie 

kolejnym miejscowościom. Ostatnich 

odbiorców podłączono 31 stycznia w powiecie 

olkuskim. 

W usuwaniu skutków zniszczeń pomagała 

ochotnicza i zawodowa straż pożarna 

oraz służby lasów państwowych. Działania 

służb energetycznych wspierali również 

policjanci i wojsko. Wszystkie służby, 

instytucje i społeczności lokalne pracowały 

wspólnie, co pozwoliło przetrwać 

ten niezwykle trudny okres. 

Zima dała się też we Znaki 

energiiPro 

Z powodu marznącego deszczu, opadów 

śniegu i silnego wiatru doszło też do licz- 

FOTO: ARCH. 

FOTO: JAN KAŁUżA, TOMASZ TOPOLA 

nych awarii sieci EnergiiPro. Od soboty, 

9 stycznia, kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców 

Opolszczyzny i Dolnego Śląska 

było pozbawionych zasilania. Postawione 

w stan pogotowia służby techniczne 

EnergiiPro natychmiast rozpoczęły pracę 

przy usuwaniu skutków awarii i przywracaniu 

dostaw energii. 

Najtrudniejsza sytuacja miała miejsce na 

terenie oddziału opolskiego. W niedzielę, 

10 stycznia, liczby podawane w raportach 

służb technicznych nie napawały 

optymizmem. Zasilania pozbawionych 

było ok. 300 stacji energetycznych, co 

szacunkowo oznaczało brak prądu u ok. 

20 tys. odbiorców. Energetycy pracowali 

nieustannie, ale była to czasami syzyfowa 

praca, gdyż ciągle pojawiały się uszkodzenia 

w innych miejscach. Pracowano 

do późnych godzin nocnych, dzięki czemu 

w poniedziałek rano liczba odbiorców 

pozbawionych zasilania zmniejszyła się 

do ok. trzech tysięcy. 

Zimowe warunki utrudniały dojazd do 

miejsc uszkodzeń, często pojawiała się 

konieczność dokonywania obchodu linii 

w głębokim śniegu, a oblodzenie słupów 

uniemożliwiało wejścia na słupołazach. 

Ostatnie miejsca, gdzie przywracano zasilanie, 

to: Jarnołtówek, Borowiany, Lewice, 

Dzbanowice i Jędrychowice. Według 

szacunków, we wtorek, 12 stycznia, bez 

Okolice Bąkowa koło Kluczborka – łamiące się 

drzewa przerwały linię 15 kV 

napięcia pozostawało ok. 200 odbiorców. 

Trudna sytuacja utrzymywała się przede 

wszystkim w dwóch miejscowościach: 

Szydłów w gminie Tułowice i Chróścielów 

w gminie Kietrz. Tam awarie usunięto 

ok. godziny 14. 

Współpraca: Katarzyna Bajor, 

Joanna Jaźwa – EnergiaPro 


w Grupie 

energIapro dobRą FiRmą noWy 

początek roku pRzyniósł RozstRzygnięcie plebiscytu dobRa FiRma 2009 

Wśród laureatów znalazła się Energia- 

Pro. DOBRA FIRMA 2009 to element 

Ogólnopolskiego Programu Liderzy 

Społecznej Odpowiedzialności, realizowanego 

pod patronatem Instytutu Filozofii 

i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. 

Program ten ma na celu upowszechnienie 

zasad odpowiedzialnego biznesu 

w polskich firmach i instytucjach, 

wskazując jednocześnie liderów w zakresie 

realizacji założeń CSR. Przedmiotem 

oceny kapituły konkursu była analiza zaangażowania 

firm w działalność charytatywną, 

sponsorską, polityka firmy jako 

pracodawcy oraz inne pozytywne aspekty 

działalności przedsiębiorstwa. 

Właśnie dzięki tej „dodatkowej” działalności 

EnergiaPro znalazła się wśród 

Liderów Społecznej Odpowiedzialności. 

Choć głównym celem firmy, jako Operatora 

Systemu Dystrybucyjnego, jest 

WIęcej centralnej 

cIepłej Wody 

w tychach 

zarządy elektrocIepłoWnI 

tycHy sa, pRzedsiębioRstwa 

eneRgetyki cieplneJ sp. z o.o. oRaz 

tyskieJ spółdzielni mieszkanioweJ 

oskaRd podpisały 18 stycznia list 

intencyJny 

Dotyczy on nawiązania współpracy w zakresie 

budowy instalacji i dostawy ciepłej wody do 

wielorodzinnych budynków mieszkalnych, wyposażonych 

do tej pory w łazienkowe podgrzewacze 

wody. Ustalono, że spółdzielnia mieszkaniowa wytypuje 

budynki, które powinny być objęte programem 

budowy takich instalacji. Po przeprowadzeniu 

analizy techniczno-ekonomicznej możliwości 

realizacji projektu opracowana zostanie umowa 

określająca podział obowiązków i udział w finansowaniu 

całości inwestycji. Potrzebna jest też akcja 

marketingowa wśród mieszkańców budynków, 

aby zachęcić ich do uczestnictwa w programie. 

Inwestycję można bowiem rozpocząć dopiero po 

uzyskaniu zgody ponad połowy właścicieli mieszkań. 

(AG) 


zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego 

regionu, a także dbałość o infrastrukturę 

sieciową, od kilku lat stara 

się ona aktywnie uczestniczyć w życiu 

mieszkańców Dolnego Śląska i Opolszczyzny. 

EnergiaPro podejmuje inicjatywy 

prospołeczne oraz wspiera rozwój 

takich obszarów, jak kultura i sztuka 

czy sport. Szczególnie dba o najmłodszych 

mieszkańców regionu, od pięciu 

lat prowadząc autorską akcję „Domy 

Pozytywnej Energii” skierowaną do wychowanków 

domów dziecka z terenu 

Dolnego Śląska i Opolszczyzny. Firma, 

we współpracy z Polskim Towarzystwem 

Przesyłu i Rozdziału Energii Elektrycznej, 

prowadzi także kampanię społeczną dla 

dzieci i młodzieży pod nazwą „Bezpieczniej 

z prądem”. Jej celem jest promocja 

racjonalnego korzystania z energii elektrycznej 

oraz bezpiecznego zachowania 

wokół infrastruktury energetycznej. 

Działania prowadzone przez EnergięPro 

w zakresie pomocy innym, traktowane 

jako integralna część działalności firmy, 

w znaczący sposób wpływają na rozwój 

regionu. Cieszą się one także ogromną 

popularnością i poparciem społecznym. 

Renata Szczepaniak 

pkW kupIł aparat 

do wykRywania sepsy 

W cHrzanoWskIm szpItalu poWIatoWym 

działa Już pRoFesJonalna apaRatuRa do wykRywania 

niebezpieczneJ dla życia choRoby 

Jest to jedyne takie urządzenie w regionie. Pozwala zdiagnozować chorego 

już w kilka godzin od wystąpienia objawów. To bardzo ważne, 

gdyż w przypadku tej groźnej choroby podanie właściwego leku w odpowiednim 

czasie decyduje o życiu pacjenta. Sepsa jest jedną z głównych 

przyczyn zgonów na oddziałach intensywnej terapii na całym świecie. 

Sprzęt kosztował 260 tys. zł. Dzięki sponsorom oraz ofiarności społeczności 

chrzanowskich gmin udało się zebrać całą potrzebną kwotę. Wystarczyła 

ona także na zakup analizatora do badania krzepliwości krwi 

niezbędnego przy powikłaniach sepsy. Jeden z aparatów, kosztujący 80 

tys. zł, podarował szpitalowi Południowy Koncern Węglowy SA. Dyrektor 

szpitala Ewa Potocka złożyła na ręce prezesa Andrzeja Szymkiewicza 

podziękowania za ten dar. Ponadto 

starostwo dokupi dla szpitala 

specjalistyczny system monitorowania 

karetek wraz z GPS. – 

Otrzymaliśmy również pieniądze 

z odpisu 1 proc. podatku od pacjentów 

i mieszkańców. Zgromadzone 

w ten sposób 50 tys. zł 

pozwoli kupić nowe aparaty do 

pracowni neurologicznej – podkreśla 

dyrektor szpitala, dziękując 

wszystkim za wsparcie. BW 

Dyrektor szpitala Ewa Potocka dziękuje 

prezesowi PKW Andrzejowi Szymkiewiczowi 

za cenny dar 

FOTO: BEATA WRóBEL 

Jan Kurp (z lewej) oraz dziekan Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii dr hab. inż. Jerzy Klich 

perspektyWy energetykI 

opaRteJ na węglu 

„długookresoWa perspektyWa wytwaRzania eneRgii 

elektRyczneJ z węgla kamiennego w waRunkach polityki emisJi 

komisJi euRopeJskieJ” to temat pRezentacJi, Jaką pRzedstawił 

pRezes południowego konceRnu eneRgetycznego Jan kuRp 

podczas wizyty w akademii góRniczo-hutniczeJ 

Wystąpienie było skierowane do studentów 

V roku Wydziału Górnictwa 

i Geoinżynierii. Prezes Kurp omówił wiele 

zagadnień dotyczących energetyki i górnictwa 

węglowego w Polsce. Według Jana 

Kurpa rozwiązaniem dla polskiego sektora 

energetycznego są inwestycje w rozwój 

nowej generacji konwencjonalnych bloków 

energetycznych w technologii SCPC – na 

parametry nadkrytyczne i ultranadkrytyczne 

– dla uzyskania zdecydowanie wyż- 

ostra zIma na wschodzie 

oddzIał pec 

w dąbRowie 

góRniczeJ 

1 stycznIa Rozpoczął 

swoJą działalność zakład 

usług technicznych 

i pRoJektowych 

Oddział oferuje szeroki zakres 

usług, między innymi wykonawstwo 

dokumentacji technicznych, roboty 

budowlano-montażowe, jak również 

usługi w zakresie transportu. Długoletnie 

doświadczenie w zakresie realizacji 

działań inwestycyjnych jest gwarancją, 

że nowy podmiot będzie w stanie sprostać 

bardzo trudnym wymaganiom, 

jakie obecnie stawia rynek. (MS) 

stycznIoWa aura stała się dla stalowowolskieJ elektRowni testem spRawności techniczneJ 

uRządzeń eneRgetycznych 

Kilkudniowe mrozy, sięgające minus 25 st. C w nocy i ponad 

minus 10 st. C w ciągu dnia, były okazją do sprawdzenia możliwości 

eksploatacyjnych zakładu. W tych trudnych warunkach 

obydwie siłownie pracowały jednak niezawodnie. Elektrownia III 

pracowała przy obciążeniu 250 MWe, a elektrownia II przy obciążeniu 

60 MWe i 190 MWt. W rezerwie pozostawał tylko jeden 

kocioł OP 150, który mógł być wprowadzony do ruchu w każdym 

czasie, a w szczególności, gdyby temperatury spadły poniżej minus 

25 st. C. Wszystkie urządzenia pomocnicze pracowały normalnie, 

bez żadnych zakłóceń ruchowych. Na placach składowych 

zgromadzono wystarczające ilości węgla energetycznego. 

Poza miałem w kotłach spalano również biomasę. W takich warunkach 

atmosferycznych głównym problemem pozostaje woda 

chłodząca pobierana z rzeki San, która została niemal w całości 

skuta lodem. Dopływ wody chłodzącej dla potrzeb technologicznych 

umożliwiają dwa zrzuty ocieplające. Prowadzony jest też 

ciągły monitoring ujęcia wodnego na Sanie. 

szej sprawności netto wytwarzania energii 

elektrycznej oraz technologie umożliwiające 

wychwytywanie i składowanie CO 2 

(technologie CCS – Carbon Capture and 

Storage). Prezes PKE zaznaczył, że należy 

wykorzystać ogromną wiedzę polskich naukowców 

– energetyków i górników – oraz 

dzisiejszy, sprzyjający pracom naukowym 

klimat, tak, aby po roku 2020 możliwe 

było zastosowanie przyjaznych środowisku 

technologii spalania. (Ph) 

FOTO: ŁUKASZ DEJA 

PEC w Dąbrowie Górniczej zatrudnia wielu 

doświadczonych fachowców 

Na czas roztopów kanał wodny został wyposażony w urządzenia 

zabezpieczające przed nawałem kry lodowej, która zwykle 

utrudnia wtedy prawidłowy napływ wody do pomp chłodzących. 

(jw) 

Kanał technologiczny w pobliżu Elektrowni Stalowa Wola 

FOTO: KRZySZTOF STASIKOWSKI 

FOTO: JERZy WIELEBA 


w Grupie 

grupa 

tauron 

na sympozJum 

chemia 2010 

doradcy bIznesoWI 

gRupy tauRon uczestniczyli 

w XVi sympozJum naukowo- 

-technicznym chemia 2010. miało 

ono mieJsce od 26 do 28 stycznia 

w płocku, a honoRowym 

gospodaRzem był pkn oRlen sa 

W 

programie sympozjum znalazły 

się zarówno panele dyskusyjne, 

referaty naukowe, jak i ciekawe prezentacje 

firm branżowych i współpracujących 

z przemysłem chemicznym. 

Wśród prelegentów znalazł się Rafał 

Soja, zastępca dyrektora Departamentu 

Sprzedaży i Marketingu. Przedstawił 

on korzyści z zakresu oszczędności 

energii i kosztów z tym związanych, 

dzięki zindywidualizowanej obsłudze 

klientów instytucjonalnych przez dedykowanych 

doradców biznesowych, 

jakich oferuje Grupa Tauron. Swoje 

argumenty poparł konkretnym przykładem 

profesjonalnej obsługi jednego 

z największych klientów w branży 

petrochemicznej, który dzięki współpracy 

z Grupą Tauron może zaplanować 

znaczne oszczędności związane 

z kosztem zakupu energii elektrycznej 

dla wszystkich swoich obiektów. 

Po raz kolejny dużym zainteresowaniem 

uczestników sympozjum 

cieszyło się stoisko Grupy Tauron 

z atrakcjami motoryzacyjnymi. Odwiedzający 

je klienci mogli dowiedzieć 

się, jak zmniejszyć koszty energii 

elektrycznej w przedsiębiorstwie, 

a najlepsi, którzy zmagali się w symulatorach 

wyścigowych Formuły 1, 

wygrywali nagrody. (JM) 

Klienci odwiedzający stoisko Taurona mogli 

spróbować sił w symulatorach Formuły 1 


FOTO: ARCH. 

FOTO: ARCH. OIPH 

Ukoronowaniem noworocznego spotkania przedsiębiorców był wspólny koncert Orkiestry Kameralnej 

Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia i zespołu Cree 

noWoroczne spotkanie 

pRzedsiębioRców 

ponad trzystu przedsIębIorcóW uczestniczyło 

w nowoRocznym spotkaniu, któRe odbyło się 30 stycznia 

w teatRze małym w tychach 

Podczas imprezy przyznano statuetkę 

„Integratora Roku”, dla osoby integrującej 

przedstawicieli biznesu oraz lokalną 

społeczność. Tauron Polska Energia 

SA wraz z Elektrociepłownią Tychy 

wsparły organizacyjnie to wydarzenie. 

– Okazje do spotkania w jednym miejscu 

tak dużej liczby przedsiębiorców trzeba 

wykorzystywać. Dlatego też realizujemy 

działania marketingowe nakierowane na 

dotarcie z komunikacją sprzedażową do 

konkretnych grup klientów biznesowych 

– mówi Krzysztof Zamasz, wiceprezes 

zarządu Tauron Polska Energia. 

Tego typu wydarzenia, organizowane 

przez Okręgową Izbę Przemysłowo- 

Handlową w Tychach, od lat cieszą się 

dużym zainteresowaniem i prestiżem. 

I tym razem spotkanie zgromadziło licznie 

przybyłych przedsiębiorców, przedstawicieli 

władz samorządowych oraz 

zaproszonych gości. Wśród nich znaleźli 

się m.in.: podsekretarz stanu w Ministerstwie 

Skarbu Państwa Joanna Schmid, 

wicemarszałek województwa śląskiego 

Zbyszek Zaborowski, członek zarządu 

województwa śląskiego Piotr Spyra, 

wiceprezes Krajowej Izby Gospodarczej 

oraz prezes Regionalnej Izby Gospodarczej 

w Katowicach Tadeusz Donocik. 

Podczas spotkania przyznano statuetkę 

„Integratora Roku”. To wyróżnienie 

dla osoby, która wniosła istotny wkład 

w rozwój i integrację działań lokalnego 

środowiska wokół spraw ważnych dla 

społeczności lokalnej i która w ten sposób 

przyczyniła się do promocji miasta 

i regionu. Tegoroczną nagrodę otrzymała 

Danuta Wencel. To właśnie z jej 

inicjatywy odbywały się w Tychach „Dni 

Szwecji” – okazja do tego, aby poznać 

szwedzką kulturę i tradycję oraz z powodzeniem 

nawiązać biznesowe relacje 

z partnerami ze Szwecji. Po części oficjalnej 

na scenie tyskiego teatru wystąpili 

wspólnie Orkiestra Kameralna Miasta 

Tychy pod dyrekcją Marka Mosia 

oraz zespół Cree. (JM) 

sukces gIgaWata w naRciaRskich zmaganiach 

od 14 do 17 stycznIa W kroścIenku nad dunajcem RozegRano Xi mistRzostwa 

polski eneRgetyków w naRciaRstwie alpeJskim 

W 

imprezie organizowanej przez Federację 

Sportową „Energetyk” po 

raz pierwszy swoją ekipę wystawiła EnergiaPro 

Gigawat z Wrocławia, w składzie: 

Alicja Prasol (kapitan), Daria Górka, 

Tadeusz Andrusieczko, Michał Kostyra 

i Sobiesław Pichurski. 

Zawody narciarskie odbyły się na stoku 

w Kluszkowcach, gdzie rywalizowało ponad 

250 uczestników z 35 zespołów energetycznych. 

Podczas mistrzostw dopisała 

pogoda i wspaniała atmosfera. Na trudnej 

technicznie trasie zawodnicy dali z siebie 

wszystko, co znalazło odzwierciedlenie 

w zdobyciu mistrzowskiego tytułu w kategorii 

kobiet przez Alicję Prasol oraz w zajęciu 

siódmego miejsca przez wrocławski team 

w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Polski 

Energetyków. Wszyscy wykazali się wielką 

ambicją i sportowym duchem walki. 

– Jest to mój siódmy udział w Mistrzostwach 

Polski Energetyków w Narciarstwie 

Alpejskim. W barwach Taurona startowa- 

łam po raz pierwszy – mówi Alicja Prasol. 

– Narty, rower i od niedawna biegi to 

ulubione dyscypliny sportowe, którym poświęcam 

czas po pracy. Do moich osiąg- 

nięć należy zajęcie miejsca w pierwszej 

dziesiątce kobiet w półmaratonie Goerlitz- 

-Zgorzelec w 2009 roku. Byłam pierwsza 

w swojej kategorii wiekowej na dystansie 

21,125 km. Moim marzeniem jest przebiec 

w przyszłości cały maraton – dodaje. SP 

pec katoWIce na budowie Reinhold centeR 

W połoWIe stycznIa pec katoWIce podpisał pRotokół zakończenia Robót na teRenie 

budowy kompleksu biuRowo-usługowego Reinhold centeR w katowicach, zlokalizowanego na 

teRenach dawnych zakładów poligRaFicznych caRtotecnica pRzy al. koRFantego 

Przedstawiciele inwestora Reinhold Center podczas podpisania protokołu zakończenia robót 

Zawodnicy z wrocławskiej EnergiiPro Gigawat obiecują, że za rok zajmą lepsze miejsce podczas 

Mistrzostw Polski Energetyków w narciarstwie alpejskim 

FOTO: KAROLINA KMON 

Jako spółka z długoletnim doświadczeniem 

przesyłowym, PEC Katowice 

stara się sprostać ostrym kryteriom jakościowym 

stawianym przez rynek i zajmować 

się potrzebami wynikającymi z podstawowej 

działalności przedsiębiorstwa. 

Miniony sezon inwestycyjno-remontowy 

pokazał, że potencjał umiejętności i fachowej 

wiedzy może zostać wykorzystany 

także na rzecz klientów zewnętrznych. 

Zakres prac remontowych PEC Katowice 

przy al. Korfantego obejmował 

roboty instalacyjne sieci cieplnej, także 

w zakresie renowacji, wymiany i uzupełniania 

izolacji zewnętrznej oraz mufowania 

rur preizolowanych. Firma wykonała 

też montaż stacji wymienników ciepła 

z kompletną instalacją, stanowiącą integralną 

część węzła cieplnego, wraz z towarzyszącymi 

montażowi drobnymi pracami 

budowlanymi. Karolina Kmon 

FOTO: ARCH. 


wywiad handel 

„poWernext nIeustająco WsłucHuje sIę W życzenIa sWoIcH klIentóW 

I rozWIja sWoje usługI, podnosząc stopIeŃ IcH kompleksoWoścI 

I rzetelnoścI”. takie inFoRmacJe można znaleŹć w mateRiałach inFoRmacyJnych giełdy. 

czy Rzeczywiście Jest ona taka wyJątkowa? 

giełdy eneRgii elektRyczneJ 

poWernext 

Tomasz FOrNaLCZYK 

Powstanie i działalność giełdy Powernext 

było możliwe dzięki Dyrektywie 

96/92/WE dotyczącej zasad 

wewnętrznego rynku energii. Przepisy 

te zostały wdrożone do francuskiego 

porządku prawnego w lutym 2000 r. Już 

dwa miesiące później rozpoczęły się prace 

koncepcyjne związane z możliwością 

utworzenia giełdy Powernext. Partnerami 

projektu były duże francuskie instytucje 

finansowe i koncerny energetyczne. 

struktura i handel 

Pierwszych transakcji kupna-sprzedaży 

energii elektrycznej na giełdzie Powernext 

dokonano na rynku dnia następnego 


struktura gruPy 

Powernext 

50% 

20% 10% 1 share 

POWER 

DERiVATiVES 

FOTO: POWERNEXT 

Źródło: www.powernext.com 

z dostawą fizyczną 26 listopada 2001 r. 

W pierwszej sesji wzięło udział sześciu 

członków. Kolejnym krokiem było uruchomienie 

w 2004 r. rynku kontraktów 

terminowych dla energii elektrycznej. 

Podobnie jak w przypadku innych giełd, 

rynek ten stanowić miał uzupełnienie 

rynku dnia następnego i minimalizować 

ryzyko cenowe zawieranych na nim kontraktów. 

Od 2008 r. handel energią elektryczną 

na rynku dnia następnego dla obszaru 

Francji został przeniesiony do spółki 

EPEX Spot SE utworzonej wspólnie 

z niemiecką giełdą EEX. Rynek kontraktów 

terminowych dla energii elektrycznej 

w 2009 r. również został wytransferowany 

do jednej ze spółek działającej 

w strukturach spółki EEX – EEX Power 

Derivatives GmbH. 

Na giełdzie Powernext działał też rynek 

uprawnień do emisji CO 2 . Powstał on 

w czerwcu 2005 r. Parkiet uprawnień nie 

funkcjonował jednak zbyt długo w strukturach 

Powernext. Handel uprawnieniami 

został wykupiony w 2007 r. przez 

giełdę NySE Euronext – czołowego europejskiego 

operatora rynku uprawnień 

do emisji CO 2 . 

Silna pozycja giełdy Powernext została 

więc dość szybko poważnie nadszarpnięta. 

Obecnie stanowi ona jedynie znaczącą 

platformę handlu gazem ziemnym. 

Ta stosunkowo nowa aktywność 

(rynek uruchomiony w 2007 r.) wydaje 

się wspierana przez władze Powernext. 

W tym zakresie na giełdzie Powernext 

działają dwa rynki: kontraktów z dostawą 

fizyczną oraz rynek terminowy. Na 

każdym z nich oferowanych jest kilka 

produktów różniących się między sobą 

głównie terminem realizacji kontraktu. 

W przypadku Powernext trudno o aktualne 

statystyki dotyczące handlu energią 

elektryczną. Pamiętajmy, że te aktywności 

prowadzone są przez jednostki 

wchodzące w skład giełdy EEX. Dane 

dotyczące cen i wolumenów z parkietów 

handlu energią elektryczną nie są 

publikowane na stronach Powernext. 

Wiadomo natomiast, że w roku 2008 

na rynku dnia następnego handlowało 

aktywnie 70 uczestników giełdy. Powernext 

próbuje zatem rozwijać inne 

aktywności (oprócz handlu gazem). Wykorzystując 

swoje doświadczenie oraz 

infrastrukturę informatyczną, giełda ta 

próbuje również działalności konsultingowej. 

W ofercie Powernext znajdują się 

działania polegające na organizowaniu 

i prowadzeniu różnego rodzaju aukcji, 

zarówno w sektorze energetycznym, jak 

i innych zajmujących się handlem. Ta 

działalność oferowana przez Powernext 

daje kompleksowe wsparcie, począwszy 

od opracowania algorytmu i oprogramowania 

aukcji, poprzez sprzęt, aż do 

procedur związanych z płatnością i dostawą 

towaru. 

udZiałowcy, nadZór 

i regulacja 

Pierwszymi udziałowcami Powernext byli 

HGRT, Euronext, EDF, Société Générale, 

BNP Paribas, TotalFinalElf and Electrabel. 

Obecnie kapitał giełdy wynoszący 

11 741 680 euro, podzielony jest 

między 10 udziałowców. Największym 

z nich jest Holding of Transmission Sys- 

tem Operators (HGRT). HGRT tworzą 

operatorzy sieci przesyłowych Francji 

(RTE) – 25 proc. udziałów, Belgii (Elia) 

– 12,5 proc. oraz Holandii (TenneT) 

– 12,5 proc. Pozostali to światowe koncerny 

działające w branży elektroenergetycznej, 

gazowej i paliwowej. 

Powernext zobowiązana jest prowadzić 

swoją działalność, realizując postulat 

równoważenia interesów kupujących 

i sprzedających oraz wprowadzając zasady 

umożliwiające niedyskryminujący 

handel. 

Instytucjami uprawnionymi do nadzoru 

i kontrolowania giełdy Powernext są 

Urząd ds. Rynków Finansowych (Autorite 

des Marches Financiers – AMF) oraz 

odpowiednik polskiego Urzędu Regulacji 

Energetyki – Komisja Regulacji Energetyki 

(Commission de Regulation de 

l’Energie – CRE). 

AMF jest odpowiedzialny za poprawność 

i przejrzystość działań prowadzonych 

przez różnego rodzaju instytucje na rynkach 

finansowych, w tym giełd. Urząd 

ten ma dość szerokie uprawnienia. 

Oprócz funkcji polegających na monitorowaniu 

przestrzegania obowiązujących 

przepisów, może również wprowadzać 

nowe regulacje oraz zatwierdzać procedury 

implementowane przez podlegające 

jego nadzorowi instytucje. Urząd 

jest także uprawniony do prowadzenia 

dochodzeń i nakładania sankcji. 

struktura właścicielska giełdy Powernext (w Proc.) 

alpiq 

5,0 

e.ON 

5,0 

enel 

4,9 

GrTgaz 

5,1 

TIGF 

1,0 

HGrT 52,8 

rTe 51,0 

elia 24,5 

TenneT 24,5 

Total 

5,8 

eDF 

6,8 

GDF Suez 

6,7 

electrabel 

6,7 

CRE odpowiada za nadzór nad funkcjonowaniem 

regulowanych sektorów 

rynku elektroenergetycznego: systemów 

dystrybucyjnych i przesyłowych energii 

elektrycznej oraz gazu. Zadaniem CRE 

jest zapewnienie niedyskryminowanego 

dostępu do sieci (elektroenergetycznej 

i gazowej) dla wszystkich konsumentów 

i wytwórców tych dóbr. CRE wspiera 

również rozwój konkurencyjnego rynku 

energii elektrycznej i gazu, m.in. poprzez 

wsparcie przy wprowadzaniu nowych 

produktów oraz akcje edukacyjne 

dla klientów. 

Źródło: www.powernext.com 


energia w UE 

W nadcHodzącycH latacH WIele pracującycH urządzeŃ WytWórczycH 

będzie wyłączonych z eksploatacJi, co wynika zaRówno z ich technicznego zużycia, Jak Również 

konieczności dotRzymania limitów emisJi zanieczyszczeń ustalonych w uniJnych RegulacJach 

możliwości wyboRu 

tecHnologIcznej 

strategII InWestycyjnej 

Stanisław TOKarSKI 

Jerzy JaNIKOwSKI 

Unijna polityka energetyczno- 

-klimatyczna wyznacza kilka 

kierunków działań bezpośrednio. 

Niestety, nie zawsze będą 

one mogły być wykorzystane ze względu 

na wiele wewnętrznych uwarunkowań 

poszczególnych krajów unijnych i samych 

firm energetycznych. Jak wygląda 

to zagadnienie z punktu widzenia polskiej 

elektroenergetyki? 

koniecZność 

odbudowy mocy 

W perspektywie najbliższych lat także 

w polskim systemie elektroenergetycznym 

zostanie wyłączonych sporo jednostek 

wytwórczych. Szacuje się, że w Polsce 

do roku 2016 trzeba będzie odstawić 

pomiędzy 7 GW a 15 GW, w zależności 

od ostatecznego kształtu zapisów proponowanej 

dyrektywy IED, która czeka 

na drugie czytanie w Parlamencie Europejskim. 

Moc zainstalowana w naszym 

kraju to niemal 36 GW. Z prostego obliczenia 

wynika, że braknie nam w krótkiej 

perspektywie – być może nawet 

w sposób skokowy – od 19 do 41 proc. 

mocy! To bardzo dużo. Trzeba jeszcze 

pamiętać, że Polska, pomimo panującego 

na świecie ciężkiego kryzysu finansowego, 

stale się rozwija. W ubiegłym roku 

odnotowaliśmy wzrost PKB na poziomie 

1,5 proc., a prognoza na rok bieżący mówi 

o wzroście rzędu 3 proc. (Goldman Sachs 

Global ECS Research). Oznacza to dodatkowy 

wzrost zapotrzebowania na energię 

elektryczną i co za tym idzie, jeszcze większe 

zapotrzebowanie na nowe moce. 


jakie inwestycje są możliwe 

Pakiet klimatyczny wyznacza Polsce 

na 2020 r. cel 15 proc. udziału energii 

ze źródeł odnawialnych w jej końcowej 

konsumpcji. Wiemy już, że przy ograniczonych 

krajowych zasobach energii odnawialnej 

będzie go bardzo trudno zrealizować. 

Zakładając jednak, że uda się ten 

cel osiągnąć, trzeba pamiętać, że taką 

wielkością mocy z biomasy, wiatru, wody 

i innych źródeł odnawialnych będziemy 

możliwości zastąpienia 

węgla poprzez źródła 

odnawialne ograniczone 

są ze względu na 

dostępność zasobów. 

ponieważ czeka nas 

wzrost zapotrzebowania 

na energię elektryczną, 

ekonomicznie i technicznie 

dostępne zasoby oze nie 

pokryją naszych potrzeb 

dysponować najwcześniej za 10 lat. Spora 

część tych źródeł będzie miała przy 

tym charakter stochastyczny, tzn. będzie 

dawała energię do sieci tylko w sprzyjających 

warunkach, np. wtedy, gdy będzie 

wiał wiatr. W „Polityce Energetycznej 

Polski do 2030 roku” rząd wyraźnie daje 

zielone światło dla elektrowni jądrowych. 

Ponieważ nie mamy na tym polu jeszcze 

żadnych doświadczeń, a potrzebnych 

działań jest bardzo wiele, należy oczekiwać, 

że tego typu jednostki pojawią 

się najwcześniej za 10-15 lat. Takie szacunki 

przekazują partnerzy zagraniczni, 

dysponujący elektrowniami atomowymi 

od dawna, jak również polscy eksperci 

z wyższych uczelni. Wyniki takiej pobieżnej 

analizy szybko zatem pokazują, 

że w najbliższych kilku latach w naszym 

kraju – pomimo rozwijania źródeł odnawialnych 

oraz energetyki jądrowej – będzie 

ogromny deficyt mocy wytwórczych, 

którego nie uda się uzupełnić importem 

energii z powodu ograniczonych wielkości 

mocy przesyłowych połączeń transgranicznych. 

Oznacza to pilną koniecz- 

ność budowy nowych bloków energetycznych 

pracujących w oparciu o spalanie 

gazu lub węgla. Inwestycje te należy rozpoczynać 

już dzisiaj, bo sam proces inwestycyjny 

w ich przypadku też trwa kilka lat. 

Ze względu na szybkość i koszty budowy 

łatwiejsze wydaje się wybranie jednostek 

gazowych. W ich przypadku łatwiej jest 

także spełnić unijne wymagania w zakresie 

ograniczenia emisji zanieczyszczeń. 

Niestety, gaz ma także wady, do których 

należy nie tylko stosunkowo wysoka i niestabilna 

cena, ale również ograniczona 

maksymalna techniczna możliwość zapewnienia 

dostaw. Bloki gazowe pojawią 

się zatem z pewnością na naszym rynku, 

ale nie rozwiążą problemu zapewnienia 

wystarczającej ilości mocy w systemie 

elektroenergetycznym. 

gdZie Zatem sZukać 

roZwiąZania? 

Realnym wyjściem z sytuacji jest budowa 

nowoczesnych, wysokosprawnych 

jednostek węglowych. Dlaczego? Przemawia 

za nim kilka kluczowych argumentów: 

• Węgiel jest szeroko dostępny jako surowiec 

energetyczny – nie tylko w Polsce, 

ale na całym świecie. Jego zaso- 

by wystarczą przy obecnym poziomie 

zużycia na ponad 130 lat. Można go 

łatwo transportować (także drogami 

wodnymi) i składować bez konieczności 

budowania kosztownej i wrażliwej infrastruktury. 

• Technologie węglowe są dojrzałe 

i stosowane na całym świecie. Ich ciągły 

rozwój pozwolił ograniczyć do minimum 

emisje zanieczyszczeń takich jak 

pył, dwutlenek siarki czy tlenki azotu. 

Powstające przy tym odpady znalazły 

doskonałe zastosowanie między innymi 

w przemyśle budowlanym i drogownictwie. 

Sprawność wytwarzania stale jest 

podnoszona, a postęp w tej dziedzinie 

jest imponujący. Elektrownie węglowe 

dają prawie nieograniczoną swobodę 

w wyborze ich lokalizacji i są stabilnym 

założenIa dotyczące cen palIW do roku 2050 

[$/boe] 

140 

120 

100 

80 

60 

40 

20 

źródłem energii niezależnie od warunków 

meteorologicznych. 

• Ciągłe prace nad doskonaleniem technologii 

węglowych obejmują także instalacje 

do wychwytywania i magazynowania 

dwutlenku węgla (CCS). Szacuje się, 

że staną się one komercyjnie dostępne 

w latach 2020-2025. Prace w tym zakresie 

są wspierane ze środków Unii Europejskiej, 

czego przykładem może być 

program budowy 12 europejskich instalacji 

demonstracyjnych CCS. 

Jak pokazują przeprowadzone analizy 

– w perspektywie długookresowej, 

tj. do roku 2050, jest możliwe obniżenie 

emisji dwutlenku węgla w krajach 

Unii Europejskiej o 75 proc. Osiągnięcie 

takiego celu jest realne, ale ciągle 

30-proc. udział w europejskim energymix 

paliw kopalnych mają paliwa kopalne 

wraz z instalacjami CCS. Nie jest 

zatem możliwe wyeliminowanie węgla 

i innych paliw kopalnych z wytwarzania 

energii elektrycznej w Europie. Nie da 

się ich zastąpić innymi źródłami, bądź 

też koszty takiego działania byłyby niewspółmiernie 

wysokie. 

Źródła odnawialne, takie jak wiatr, wymagają 

stale gorącej rezerwy w konwencjonalnych 

elektrowniach cieplnych. 

Jej wielkość – według źródeł niemieckich 

– powinna być na poziomie ponad 

90 proc. wykorzystywanej mocy wiatrowej. 

Elektrownie cieplne są więc niezbędne 

do rezerwowania mocy stochastycznych. 

Mogą to być elektrownie gazowe 

albo węglowe – szczególnie na węgiel 

kamienny, które mogą pracować zarówno 

w podstawie, jak również w szczycie, 

a podczas pracy – w odróżnieniu od bloków 

jądrowych – są elastyczne, dzięki 

czemu można zmieniać ich obciążenie. 

Wykorzystanie węgla zwiększa bezpieczeństwo 

energetyczne Unii Europejskiej 

0 

1980 1995 2000 2006 2008 2010 2020 2030 2040 2050 

ropa $/boe 

gaz (NCV) $/boe 

węgiel $/boe 

(źródło: project 2050 euRelectRic) 

oraz zmniejsza jej i tak duże (sięgające 

70 proc.) uzależnienie od importu paliw 

z krajów trzecich. 

Nakłady inwestycyjne w przypadku 

elektrowni węglowych są na poziomie 

1,5 mln euro za 1 MW mocy, co przy 

stałym wykorzystaniu elektrowni jest bardzo 

atrakcyjne. Dla porównania 1 MW 

mocy na wietrze kosztuje średnio ok. 

1,7 mln euro, przy czym czas wykorzystania 

takich mocy w ciągu roku jest około 

czterokrotnie krótszy. 

Cena węgla jest stabilna i pozostaje na 

atrakcyjnym poziomie szczególnie w zestawieniu 

z cenami gazu bądź ropy naftowej. 

Możliwości zastąpienia węgla poprzez źródła 

odnawialne są bardzo ograniczone ze 

względu na dostępność zasobów. Jest to 

tym bardziej istotne, że patrząc na stare 

kraje unijne, należy się liczyć ze wzrostem 

zapotrzebowania na energię elektryczną 

w Polsce. Ekonomicznie i technicznie dostępne 

zasoby energii odnawialnej w Polsce 

nie pokryją naszych potrzeb. 

Ograniczona pozostaje także możliwość 

zastąpienia produkcji energii jej importem. 

Wynika to z technicznych uwarunkowań 

samego systemu przesyłowego. 

Nawet jego ewentualna rozbudowa 

o kolejne połączenia jest także bardzo 

kosztowna i skomplikowana, i sama 

w sobie nie zastąpi wytwarzania energii, 

które odbywa się na rynku polskim. 

słabe strony 

Oczywiście węgiel ma także słabe strony. 

Najważniejszą z nich jest jego wrażliwość 

na zaostrzanie unijnej polityki ekologicznej. 

Każdy obniżony limit emisji zanieczyszczeń 

przekłada się na konkretne koszty 

związane z dostosowaniem posiadanych 

urządzeń do jego dotrzymania. Czasem 

– w szczególności dla starszych bądź mniejszych 

jednostek – wydatki te są zbyt duże 

i część mocy jest wyłączana z eksploatacji 

na kilka lat przed technicznym zużyciem 

urządzeń. Przykładem takich wymuszeń 

są regulacje wprowadzone poprzez dyrektywę 

LCP bądź dyskutowaną obecnie 

dyrektywę IED. W Polsce, gdzie ponad 

90 proc. energii elektrycznej wytwarzane 

jest z węgla kamiennego i brunatnego, odczuwa 

się to zatem bardzo wyraźnie. Unijne 

przepisy wywołają więc skokowy ubytek 

mocy dostępnej w polskim systemie. 

Zjawisko takie, choć z pewnością mniej 

widoczne, może wystąpić także w innych 

państwach członkowskich Unii Europejskiej 

szerzej wykorzystujących węgiel, jak 

np. w Wielkiej Brytanii bądź w Czechach. 

Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że ustalenia 

nowych wymogów to jednak decyzje 

polityczne i dużo zależy od wzajemnych 

uzgodnień pomiędzy poszczególnymi krajami. 

Trzeba liczyć się także z faktem, że 

wytwarzanie energii elektrycznej z węgla 

będzie wiązało się z koniecznością ponoszenia 

dodatkowych opłat za emisję CO 2 . 

Polska wynegocjowała co prawda derogacje 

w tym zakresie, ale stopniowo wydatki 

na zakup uprawnień do emisji będą się 

zwiększały i trzeba o tym pamiętać. 

Wydaje się jednak, że ciągły postęp 

techniczny zarówno w zakresie poprawy 

sprawności wytwarzania w elektrowniach 

węglowych, jak również w opanowaniu 

i komercyjnym zastosowaniu 

instalacji CCS spowoduje, że koszty 

związane z CO 2 zostaną ustabilizowane. 

Węgiel z wielu powodów pozostanie 

istotnym składnikiem europejskiego 

energy-mix, a długookresowe analizy 

wyraźnie to potwierdzają. 


aport 

czecHy, kraj mnIejszy od polskI, zbudowały spRawnie działaJący Rynek eneRgii. 

pełną libeRalizacJę zakończono wcześnieJ niż nad wisłą. czeskie elektRownie są też ważnymi 

ekspoRteRami elektRyczności 

Rynek eneRgii – czecHy 

wojciech KwINTa 

publicysta businessman.pl 

Kraj czterokrotnie mniejszy od 

naszego, zamieszkany przez 

ponad 10 mln ludzi, ma prawie 

18 tys. MW zainstalowanej 

mocy elektrycznej – mniej więcej połowę 

tego, co w czterokrotnie większej Polsce. 

Produkuje ponad 80 TWh energii rocznie, 

a przy niższym zapotrzebowaniu 

wewnętrznym sporą część prądu eksportuje. 

Po szybkim wzroście w latach 2002 

i 2003, związanym z uruchomieniem 

elektrowni atomowej w Temelinie, poziom 

produkcji ustabilizował się. W ciągu ostatnich 

pięciu lat nastąpił wzrost mocy o ok. 

300 MW, głównie ze względu na podniesienie 

mocy reaktorów w elektrowni Dukovany. 

Do 2013 r. planuje się jej dalsze 

zwiększenie o ok. 240 MW. W tym roku 

rozpocznie się też budowa dwóch nowych 

bloków w Temelinie. Pierwszy z nich powinien 

zostać uruchomiony w 2020 r. 

Energetyka jądrowa daje mniej więcej 

jedną piątą elektryczności, jednak w Czechach 

dominują bloki zasilane węglem, 

przede wszystkim brunatnym. W 2008 r. 

z węgla brunatnego pochodziło ponad 

42 TWh energii elektrycznej, a z kamiennego 

– ponad 6 TWh. W tym czasie 

elektrownie atomowe wyprodukowały 

25,5 TWh. Według planów, w 2030 r. 

energetyka jądrowa i węglowa powinny 

zapewniać ok. 75 proc. energii elektrycznej 

(przy prawie równym wkładzie w wytwarzanie). 

Udział gazu ziemnego jako 

paliwa (ok. 5 proc. dzisiaj) nieznacznie 

wzrośnie. Natomiast rozwój energetyki 

odnawialnej nie jest nad Wełtawą łatwy: 

położenie i ukształtowanie terenu 

nie sprzyja budowie farm wiatrowych na 

wielką skalę – na razie moc zainstalowana 

to ok. 150 MW. W takiej sytuacji 

Czesi promują inne źródła odnawialne, 

głównie energetykę słoneczną, ale także 

biogazownie. Fotowoltaika przekroczyła 

40 MW mocy. W przeciwieństwie do Polski, 

gdzie wsparcie OZE zapewniają zie- 


lone certyfikaty, nasi południowi sąsiedzi 

stosują metodę feed-in-tariff, czyli dopłat 

zawartych w taryfach. W segmencie wytwarzania 

zdecydowanie dominuje ČEZ, 

spółka intensywnie zdobywająca rynki 

zagraniczne. W posiadaniu firmy jest ponad 

12 GW mocy zainstalowanej w kraju, 

czyli 69 proc. całości. 

sZybka liberaliZacja 

W 2002 r. w Czechach rozpoczęła się deregulacja 

rynku. Podobnie jak w Polsce, 

odbiorców podzielono na grupy i stopniowo 

dopuszczano do udziału w wolnym 

rynku. W przeciwieństwie do naszego 

kraju, Czesi przeprowadzili zmiany szybciej 

i sprawniej – 1 stycznia 2006 r. nastąpiła 

pełna liberalizacja. Od tego czasu, 

w ciągu trzech lat, sprzedawcę energii 

zmieniło ok. 2 proc. klientów. Algorytm 

postępowania jest jasny, zmiana bezpłatna, 

a operacja nie może przekraczać 

17 dni roboczych. Decyzje nie zapadają 

masowo głównie z powodu struktury rynku, 

jednak z roku na rok coraz więcej odbior- 

udział źródeł wytwarzania 

w czeskiej elektroenergetyce (proc.) 

elektrownie cieplne 

elektrownie jądrowe 

elektrownie wodne 

moc 

zainstalowana 

(mW) 

Źródło: eRu 

20000 

15000 

10000 

5000 

0 

elektrownie zasilane 

gazem ziemnym 

źródła odnawialne 

i pozostałe 

17 434 

ców wybiera nowego dostawcę. Według 

danych UTE (Operátor trhu s elektřinou) 

do końca stycznia 2009 r. (od początku 

deregulacji) przeprowadzono ponad 

140 tys. zmian, przy czym w roku 2008 

zrobiło tak prawie 58 tys. odbiorców, a tylko 

w styczniu 2009 r. – bez mała 20 tys. 

Regulatorem rynku energii (elektryczność 

i gaz ziemny) jest Energetický regulační 

úřad (ERU) o podobnych kompetencjach 

jak polski URE. Rynek krótkoterminowy 

i bilansujący organizuje i nadzoruje 

spółka UTE, która zbiera też dane pomiarowe 

i udostępnia uczestnikom rynku 

oraz administruje rejestrem handlowym 

pozwoleń na emisję gazów cieplarnianych. 

Operatorem systemu przesyłowego 

jest firma ČEPS wydzielona ze spółki 

ČEZ. Operator zarządza ok. 3,5 tys. linii 

400 kV, ponad 1,9 tys. km linii 200 kV i ok. 

100 km linii 110 kV. Pokaźna nadwyżka 

w produkcji energii elektrycznej i rozbudowana, 

dostosowana do wymiany międzynarodowej 

sieć powodują, że Czechy 

należą do głównych eksporterów netto 

17 412 

0,9 

17 508 

60,5 

5,0 

17 562 

21,3 

12,3 

17 724 

2005 2006 2007 2008 2009 


energii elektrycznej. Gdy w Polsce eksport 

od kilku lat maleje, w Czechach od lat 

rośnie, a przewaga eksportu nad importem 

waha się od ok. 11 TWh do 16 TWh. 

Rynki czeski i słowacki są od ubiegłego 

roku połączone i stanowią całość. 

giełda Z PrawdZiwego 

ZdarZenia 

Ważną rolę na czeskim rynku energii 

elektrycznej odgrywa handel giełdowy. 

Prowadzi się go na uruchomionej 5 marca 

2007 r. platformie prowadzonej przez 

spółkę Power Exchange Central Europe 

(PXE, dawniej Energetická burza Praha). 

Większościowym udziałowcem spółki jest 

praska giełda papierów wartościowych 

(Burza cenných papírů Praha). Na giełdzie 

energii przeprowadza się transakcje 

kupna i sprzedaży energii elektrycznej 

z Czech, Słowacji i Węgier. PXE zbudowano 

wzorując się na działających w Europie 

platformach obrotu. Giełda oferuje 

kontrakty spotowe i futures. Możliwe są 

zarówno rozliczenia z fizycznej dostawy 

elektryczności, jak i wyłącznie finansowe. 

Dzięki takiemu rozwiązaniu (polska Towarowa 

Giełda Energii w zasadzie jeszcze 

nie oferuje produktów finansowych) 

w transakcjach uczestniczą zarówno dostawcy 

i odbiorcy, jak i traderzy wyłącznie 

spekulujący na dostawach energii 

elektrycznej. PXE działa bardzo dobrze: 

jest płynna, przechodzi przez nią duża 

część czeskiego prądu. W 2008 r. na ryn- 

ku futures odbyły się 252 sesje handlowe, 

podczas których przeprowadzono ponad 

4200 transakcji. Handel objął łącznie 

ponad 32,7 TWh, a zakontraktowana 

moc przekroczyła 14 GW. Wartość transakcji 

wyniosła 2,441 mld euro. Wolumen 

wymiany energii elektrycznej na rynku 

spotowym to ok. 93 GWh o wartości 

7 mln euro. Przeprowadzono 1700 transakcji. 

Według danych PXE na 31 grudnia 

2008 r. w giełdowym obrocie uczestniczyło 

29 podmiotów. Dziś jest ich 37. 

PXE należy do najszybciej rosnących 

platform obrotu na świecie. W 2008 r. 

była liderem wzrostów, choć trzeba pamiętać, 

że zaczynała działalność niewiele 

wcześniej (wtedy o wysokie tempo 

wzrostu nietrudno). Celem czeskiej giełdy 

jest osiągnięcie pozycji najważniejszego 

centrum handlu energią w Europie Środkowej. 

dobry, ale trudny rynek 

Na całym rynku energii największym graczem 

jest ČEZ, główny wytwórca i dystrybutor. 

73 proc. elektryczności pokrywającej 

całkowitą konsumpcję w Czechach 

(produkcja krajowa i import) pochodzi 

właśnie od tej firmy. Poza nim 4-proc. 

udział ma spółka ČEZ prodej, a najważniejsi 

konkurenci na rynku, czyli E.ON 

Energie i Pražská energetika – po 2 proc. 

Pojedyncza firma o tak przytłaczającej 

przewadze zawsze rodzi obawy o zaburzenia 

na formalnie wolnym rynku. 24 li- 

produkcja, zużycie i bilans handlu zagranicznego energią 

elektryczną w czechach w latach 2001-2008 (gWh) 

Produkcja 

energii el. 

brutto 

Produkcja 

energii el. 

netto 

Bilans 

import 

eksport 

Zużycie 

krajowe 

netto 

Zużycie 

krajowe 

brutto 

60000 

50000 

40000 

30000 

20000 

10000 

0 

2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 

74 646,3 76 348,1 83 201,0 84 334,7 82 578,6 84 360,9 88 198,3 83 517,9 

68 778,9 70 393,3 76 629,1 77 920,7 76 192,0 77 884,1 81 412,7 77 084,6 

-9538,8 -11 387,1 -16 213,2 -15 717,2 -12 634,0 -12 631,4 -16 153,1 -11 468,6 

53 775,1 53 669,6 54 781,3 56 387,6 57 664,0 59 421,0 59 752,7 60 477,7 

65 107,5 64 960,8 66 987,3 68 617,8 69 944,8 71 729,5 72 045,2 72 049,3 

liczba zmian sprzedawcy 

energii elektrycznej 

ote 

w czechach Źródło: 

16 399 

2003 

2004 

3511 

2005 

13 150 

2006 

46 016 

2007 

57 689 

2008 

19 525 

2009 


W 2002 r. w czechach 

rozpoczęła się deregulacja 

rynku. podobnie 

jak w polsce, 

odbiorców podzielono 

na grupy. 

W przeciwieństwie 

do nas czesi 

przeprowadzili zmiany 

szybciej i sprawniej 

stopada minionego roku 13 inspektorów 

Komisji Europejskiej i czeskiego biura 

antymonopolowego ÚOHS rozpoczęło 

dochodzenie, wkraczając bez uprzedzenia 

do ČEZ-u i kilku innych podmiotów. 

Przedstawiciele dominującej firmy starali 

się bagatelizować problem, ogłaszając, 

że jest to rutynowa kontrola, jednak 

członkom zarządu firmy skonfiskowano 

komputery i telefony komórkowe, a czeska 

prasa cytowała wypowiedzi Jonathana 

Todda, rzecznika KE ds. konkurencji, 

stwierdzającego, że bez ważnego powodu 

inspektorzy nie wchodzą do biur i krok 

taki należy uważać za formalne rozpoczęcie 

śledztwa związanego z naruszeniem 

przepisów antymonopolowych. 

Dochodzenie może potrwać nawet dwa 

lata, a firmy są zagrożone karą w wysokości 

do 10 proc. rocznych przychodów. 

Mimo tak nieprzyjemnych zdarzeń czeski 

rynek energii elektrycznej ma się dobrze, 

jest świetnie zorganizowany i wręcz 

zachęca nowych graczy do wejścia. 

W październiku została zarejestrowana 

firma Tauron Czech Energy z siedzibą 

w Ostrawie. Zarządzają nią Eugeniusz 

Sawicki i Jiři Michalik. To pierwsza zagraniczna 

spółka Grupy Tauron. Zajmie 

się ona hurtowym handlem energią 

elektryczną, pozyskiwaniem dużych 

odbiorców, wymianą międzysystemową 

i działaniami marketingowymi. Czeski 

rynek energii może być atrakcyjnym 

kąskiem dla polskiego koncernu i przyczółkiem 

pozwalającym na zbieranie doświadczeń 

z działalności poza granicami 

kraju oraz dalszą ekspansję. A obecność 

w Czechach innych uczestników rynku 

świadczy o tym, że nawet z podmiotem 

mającym lwią część rynku można skutecznie 

konkurować. 


wywiad wydarzenia 

tauRon sponsoRem 

polskich olImpIjczykóW 


od 12 do 28 lutego W VancouVer odbyWają sIę xxI zImoWe 

Igrzyska olImpIjskIe. bieRze w nich udział 47-osobowa RepRezentacJa 

polskich spoRtowców. do gRona sponsoRów polskiego komitetu olimpiJskiego 

i polskieJ RepRezentacJi olimpiJskieJ na igRzyska dołączyła spółka 

tauRon polska eneRgia sa, któRa będzie wspieRała pRzez naJbliższy Rok 

statutową działalność komitetu 

Od kilku lat Vancouver, ósme co 

do wielkości kanadyjskie miasto, 

jest lokowane w ścisłej czołówce 

najbardziej przyjaznych 

do zamieszkania miast świata. W opublikowanym 

przez „The Economist” w roku 

2009 raporcie, zostało sklasyfikowane nawet 

na pierwszym miejscu. W tym światowym 

rankingu brano pod uwagę kilkanaście 

różnorodnych kryteriów. Wśród nich 

były i te, które są istotne dla takiego wydarzenia 

jak igrzyska olimpijskie, a więc: 

bezpieczeństwo, utrzymanie czystości, 

infrastruktura miejska, stabilność polityczno-ekonomiczna 

oraz sieć publicznej 

komunikacji. Niebagatelne było zapewne 

i duże „zazielenienie” – warto wiedzieć, 

iż Vancouver może poszczycić się aż 200 

rozmaitymi parkami, często z unikatowymi 

gatunkami drzew, krzewów i kwiatów. 

Vancouver jest jednym z najbardziej łagodnych 

pod względem klimatu punktów na 

mapie Kanady – temperatura powietrza 

w lutym waha się tam w granicach 1-7 st. C. 

W samym mieście zlokalizowano zatem 

obiekty lodowe dla hokeja, short tracku, 

łyżwiarstwa figurowego i szybkiego. Pozostałe 

zaplanowano w nieodległym Cypres 

Mountain i w oddalonym o blisko 130 km 

Whistler. Henryk Urbaś 

dariusZ 

lubera, PreZes 

ZarZądu 

tauron 

Polska 

energia 

dołączenie do elitarnego 

grona członków polskiej Rodziny olimpijskiej to dla 

nas wielkie wyróżnienie. należą do niej przecież 

znane i powszechnie cenione marki. cieszę się, że 

znaleźliśmy się w tak doborowym towarzystwie. 

sponsorowanie pkol i narodowej reprezentacji 

olimpijskiej wynika z naszej strategii komunikacji, 

w której chcemy akcentować wszelkie przejawy 

pozytywnej energii. naszym sportowcom będziemy 

gorąco kibicować . 

Przed wyjazdem do Vancouver wszyscy olimpijczycy złożyli uroczyste 

ślubowanie, a im samym oraz ich trenerom wręczono nominacje 

polskIe szanse na medale 

biegi narciarskie 

W tej dyscyplinie Polskę reprezentują 

Justyna Kowalczyk, Kornelia Marek, 

Sylwia Jaśkowiec, Paulina Maciuszek 

oraz Janusz Krężelok i Maciej Kreczmer. 

Największe szanse na medale miała 

przed igrzyskami Justyna Kowalczyk 

– biegaczka z ogromnymi sukcesami na 

koncie. Ma już w dorobku m.in. brązowy 

medal na olimpiadzie w Turynie, dwukrotnie 

była mistrzynią świata, zdobyła Puchar 

Świata (2008/2009), zwyciężyła też 

w morderczym Tour de Ski. 

biathlon 

To piąte igrzyska Tomasza Sikory, byłego 

mistrza Europy, mistrza świata, aktualnego 

wicemistrza olimpijskiego z Turynu 

w biegu masowym. Konkurencja jest jednak 

potwornie silna, dominują Francuzi, 

Skandynawowie i Rosjanie. Bardzo niebezpieczni 

są zawsze świetnie przygotowani 

i zmotywowani Niemcy. Nie bez wpływu 

(czego byliśmy świadkami w biegu sprinterskim 

na 10 km) jest pogoda. Poza Sikorą 

w biathlonie reprezentują nas: Magdalena 

Gwizdoń, Paulina Bobak, Weronika 

Nowakowska, Agnieszka Cyl, Krystyna 

Pałka i Łukasz Szczurek. 

skoki narciarskie 

Adam Małysz zasygnalizował bardzo wysoką 

formę tuż przed igrzyskami, stając 

na podium zawodów w Klingenthal. Na 

skoczni K90 w Vancouver nasz dwukrotny 

(teraz już trzykrotny) medalista olimpijski, 

czterokrotny mistrz świata i zdobywca Pucharu 

Świata pomieszał szyki Austriakom 

z Gregorem Schlierenzauerem na czele. 

Nie sprostał jedynie „murowanemu” faworytowi, 

Szwajcarowi Simonowi Ammanowi. 

Polskę reprezentują ponadto Kamil 

Stoch, Stefan Hula, Krzysztof Miętus 

i Łukasz Rutkowski. 

snowboard 

Liczymy na Paulinę Ligocką, która jako 

pierwsza Polka zdobyła medal na mistrzostwach 

świata w snowboardzie – brąz 

w half-pipe’ie w 2007 r. w Arosie. W roku 

2006 zajęła 2. miejsce w klasyfikacji końcowej 

Pucharu Świata w half-pipe’ie. 

Mateusz Ligocki (kuzyn Pauliny) osiąga 

sukcesy w snowboardcrosie i w dyscyplinach 

freestylowych. Jest jedynym Polakiem, 

który zwyciężył finałowe zawody 

Pucharu Świata (2007/2008). 26 razy zdobywał 

mistrzostwo Polski. Jest dwukrotnym 

mistrzem świata juniorów. Ponadto nasze 

barwy reprezentować będą Maciej Jodko 

i Michał Ligocki (brat Mateusza). 

w kanadZie Pojawią się także: 

Agnieszka Gąsienica-Daniel (narciarstwo 

alpejskie), Karolina Riemen (narciarstwo 

dowolne, skicross), soliści Przemysław Domański 

i Anna Jurkiewicz, oraz para sportowa 

Joanna Sulej/Mateusz Chruściński 

(łyżwiarstwo figurowe), Paula Bzura, 

Patrycja Maliszewska i Jakub Jaworski 

(łyżwiarstwo szybkie, krótki tor), Katarzyna 

Bachleda-Curuś, Luiza Złotkowska, 

Katarzyna Woźniak i Natalia Czerwonka 

oraz Maciej Ustynowicz, Konrad 

Niedźwiedzki, Sławomir Chmura, Maciej 

Biega, Zbigniew Bródka oraz Sebastian 

Druszkiewicz (łyżwiarstwo szybkie, długi 

tor), Ewelina Staszulonek (saneczkarstwo, 

jedynki kobiet), Maciej Kurowski (saneczkarstwo, 

jedynki mężczyzn), Dawid Kupczyk, 

Paweł Mróz, Marcin Niewiara i Michał 

Zblewski (bobslejowa czwórka). ao 

Piotr 

nurowski, 

PreZes Pkol 

polski komitet olimpijski 

jest wielce rad, że do sponsorskiej 

współpracy zdołał 

pozyskać tak zacnego 

i silnego ekonomicznie partnera. tauron polska 

energia jest postrzegany w świecie gospodarki 

jako podmiot dobrze zorganizowany i wzorowo 

zarządzany. należy do grona potentatów energetycznych. 

kontrahenci powszechnie cenią go także 

za innowacyjność i nowoczesność. to dodatkowa 

mobilizacja także dla naszej organizacji. chcemy 

bowiem, aby właśnie taki – nowoczesny i dynamiczny, 

niestroniący od najpoważniejszych wyzwań 

– był rodzimy sport, w tym sport olimpijski. 

Razem możemy ten cel osiągnąć. 

olimPijskie 

areny 

bc place stadIum to położone w śródmieściu 

miejsce uroczystości otwarcia i zamknięcia 

igrzysk. po raz pierwszy w historii igrzysk odbędą 

się one pod dachem. na trybunach może zasiąść 

ponad 55 tys. widzów. odbędzie się tu 26 

wieczornych ceremonii wręczania medali. 

pacIfIc colIseum to zmodernizowana na 

potrzeby igrzysk hala lodowa na 14,5 tys. widzów, 

w której rywalizują łyżwiarze figurowi 

i specjaliści short tracku. 

tHunderbIrd arena – obiekt przeznaczony 

głównie na rozgrywki turnieju hokejowego kobiet. 

na trybunach 7,2 tys. miejsc. 

canada Hockey place – wielkie lodowisko 

hokejowe z widownią na przeszło 18,6 tys. kibiców. 

główna arena olimpijskiego turnieju hokejowego 

drużyn męskich. 

VancouVer olympIc centre – zbudowany 

od nowa klub curlingowy. trybuny mogą 

pomieścić ponad 6 tys. widzów. 

olympIc oVal – położony w Richmond, na 

przedmieściach Vancouver, kryty tor łyżwiarstwa 

szybkiego. nowoczesny obiekt z trybunami 

dla blisko 7 tys. kibiców. 

cypress mountaIn – położone niespełna 

30 km na północ od miasta igrzysk centrum 

sportów zimowych dla freestyle’u, skicrossu 

i snowboardu. 

WHIstler olympIc park – 130 km od Vancouver, 

mieści się pod whistler, w callaghan Valley. 

tu wytyczono trasy dla biathlonu i biegów 

narciarskich oraz dwie skocznie, a to pozwala 

na rozgrywanie tam kombinacji norweskiej. 

WHIstler slIdIng centre – nowe centrum 

saneczkarsko-bobslejowe. o nawierzchni toru 

już podczas pierwszych testów mówiono, że pozwoli 

osiągać znakomite czasy. 

WHIstler creeksIde – wytyczono tu trasy 

dla wszystkich konkurencji alpejskich. 

WIoska olImpIjska W VancouVer – położona 

w pobliżu centrum miasta jest obliczona 

na 2, 5 tys. łóżek. wioska olimpijska w whistler 

może pomieścić ok. 3 tys. osób. 

WHIstler medal plaza – wytyczony niemal 

w centrum miasteczka plac, na którym odbędą 

się 42 wieczorne ceremonie medalowe. hu 

FOTO: SZyMON SIKORA, © VANOC/COVAN, EAST NEWS 


wywiad strategia 

Wraz z rozWojem rynku kapItałoWego W polsce Rośnie skala Faktycznych 

i właścicielskich powiązań pomiędzy działaJącymi na nim podmiotami gospodaRczymi 

buduJąc silną gRupę 

eneRgetyczną koRzystaJmy 

z audytu część 1 

WeWnętrznego 

Michał wIZNer dyrektor 

departamentu audytu wewnętrznego 

w tauron polska energia 

Tworzone są i rozbudowywane 

grupy kapitałowe, które pomimo 

ograniczeń wynikających 

z obowiązujących postanowień 

kodeksu spółek handlowych podejmują 

starania zmierzające do ich integracji 

i uwzględniania interesu grupy w sposobie 

funkcjonowania poszczególnych, 

tworzących ją podmiotów. Coraz częściej 

starania te obejmują również audyt 

wewnętrzny, którego znaczenie zaczyna 

być dostrzegane przez zarządy. 

W tym miejscu należy postawić sobie pytanie, 

czy patrząc z perspektywy zarządu 

spółki kapitałowej, warto poświęcać 

czas tematyce audytu wewnętrznego, 

skoro w okresie znacznego spowolnienia 

gospodarczego wyzwań stojących przed 

władzami spółek nie brakuje? Czy grupowy 

audyt wewnętrzny znaczy to samo 

dla zarządu spółki matki i spółek córek? 

Czy warto w audyt wewnętrzny inwestować? 

Jak go umocować, by stanowił 

efektywne narzędzie służące interesom 

grupy? Jakie problemy wiążą się z budowaniem 

i funkcjonowaniem audytu wewnętrznego 

w grupie kapitałowej? 


Jacek KuCHeNBeKer 

menedżer, dział zarządzania 

Ryzykiem, deloitte 

audyt: Pomocne narZędZie 

dla ZarZądu 

Te i inne kwestie stanowią podstawę dalszych 

rozważań dotyczących audytu wewnętrznego 

w kontekście funkcjonowania 

grupy kapitałowej. Tezą wartą obrony 

jest pogląd, że funkcja ta jest istotnym 

czynnikiem służącym zapewnieniu efektywności 

operacyjnej i kosztowej procesów 

zachodzących w złożonej strukturze, 

jaką jest grupa kapitałowa, realizacji 

jej celów strategicznych i podnoszeniu 

wartości podmiotów wchodzących 

w jej skład. Prawidłowo umiejscowiony 

i umocowany audyt wewnętrzny może 

stanowić skuteczne narzędzie w rękach 

zarządu spółki matki. Narzędzie to wykorzystywać 

można w procesie budowy 

grupy (analiza procesów biznesowych, 

identyfikacja słabości itp.) oraz realizacji 

wspólnej dla grupy strategii biznesowej 

(przegląd prawidłowości realizacji zadań 

powierzonych poszczególnym spółkom 

grupy, szukanie słabości i przyczyn nieefektywności, 

wąskich gardeł, a także 

dokonywanie benchmarkingu w ramach 

grupy w celu optymalizowania procesów). 

Zarząd spółki matki potrzebuje takiego 

właśnie instrumentu, który będzie 

pomocny w zmaganiach o zapewnienie 

maksymalizacji efektów płynących 

z faktu funkcjonowania w ramach większej 

grupy współpracujących i wzajemnie 

uzupełniających się podmiotów. 

W ten właśnie sposób podchodzi do roli 

audytu wewnętrznego zarząd Tauron 

Polska Energia SA. Władze tej spółki 

przywiązują dużą wagę do zagwarantowania 

właściwych podstaw dla funkcjonowania 

grupowego audytu oraz 

ukształtowania go w sposób pozwalający 

na jego wykorzystanie na miarę 

rozwijającej się intensywnie grupy kapitałowej. 

utrudnienia ZwiąZane 

Z tworZeniem 

i funkcjonowaniem gruP 

kaPitałowych 

Wyjdźmy od problemów, z którymi borykają 

się grupy kapitałowe zarówno 

na etapie ich budowy, jak i bieżącego 

funkcjonowania. Kiedy mówimy o grupie, 

myślimy o wielu obszarach biznesowych, 

wielomilionowych przychodach 

i pracownikach liczonych w setkach 

lub tysiącach osób. Wysoki wskaźnik 

zatrudnienia oraz przychody sugerują 

skomplikowane procesy, które je generują, 

oraz różnego rodzaju ryzyko związane 

z funkcjonowaniem takiej struktury. 

Tak właśnie sytuacja przedstawia 

się w Grupie Tauron zbudowanej wokół 

energetycznego łańcucha wartości, 

z uwzględnieniem spółek kapitałowych 

realizujących działalność dodatkową 

w ramach grupy. 

Spółki stosują różne metody i podejście 

w zmaganiach z niekończącą się listą 

zagadnień, które pojawiają się w trak- 

cie kształtowania grupy kapitałowej. 

Realizują w tym celu szereg projektów 

strategicznych, które służą integracji 

grupy. Zawiązują zespoły skupiające 

kompetentne osoby z poszczególnych 

spółek, które wspólnie wypracowują 

optymalne rozwiązania organizacyjno- 

-procesowe. Zdarza się coraz częściej, 

w tym również w przypadku Grupy Tauron, 

że spółki sięgają w tym celu po audyt 

wewnętrzny. 

nowocZesny audyt 

wewnętrZny 

Wielokrotnie do tej pory przywoływaliśmy 

audyt wewnętrzny. Wskazywaliśmy 

na jego wagę i kierunki wykorzystania 

w interesie grupy. Czy jednak wszyscy 

rozumiemy samo pojęcie i rolę audytu 

w sposób prawidłowy? Co znaczy audyt 

wewnętrzny w nowoczesnym wydaniu? 

W praktyce niestety audyt wewnętrzny 

postrzegany jest jeszcze często przez 

pryzmat funkcjonujących w polskich 

przedsiębiorstwach od dawien dawna 

komórek rewizji lub kontroli wewnętrznej. 

Nie zawsze władze spółek dostrzegają 

fakt, że w ciągu ostatnich kilku lat 

rola osoby realizującej w organizacji 

zadania kontroli instytucjonalnej ewoluowała. 

Nie zawsze brały też aktywny 

udział w tym procesie. Ewolucja, o której 

FOTO: CORBIS 

mowa, to droga od typowego kontrolera 

do doradcy, od policjanta dozorującego 

z doskoku poprawne naliczanie diet przy 

rozliczaniu wyjazdów służbowych czy 

czuwającego nad poprawnym przebiegiem 

inwentaryzacji magazynu, do partnera 

w prowadzeniu biznesu dla prezesa 

i całego zarządu. Rozwój ten podyktowany 

był koniecznością szerszego spojrzenia 

na to, co dzieje się w firmie. Nie 

tylko pod kątem pojedynczego zdarzenia 

– transakcji, ale z szerszej perspektywy 

– całego badanego procesu i całej 

organizacji. 

Dobrze przygotowany audytor, przyglądając 

się przykładowo procesowi planowania 

działań inwestycyjnych w spółce, 

dąży do osiągnięcia tzw. helicopter view. 

Rozmawiając o planach instalacji nowych 

mocy wytwórczych, widzi również 

proces budżetowania w całej grupie 

kapitałowej, punkty styku z procesem 

zakupowym materiałów niezbędnych 

dla realizacji inwestycji, a nawet potrzeby 

informacyjne rzecznika prasowego, 

w szczególności w przypadku inwestycji 

wrażliwych społecznie. Ponadto zadaniem 

audytu wewnętrznego – jako elementu 

ładu korporacyjnego (corporate 

governance) – jest również zapewnienie 

zarządu, a przede wszystkim właścicieli 

(np. poprzez raportowanie do komitetu 

audytu przy radzie nadzorczej), o tym, 

że system kontroli wewnętrznej oraz 

system zarządzania ryzykiem w organizacji 

przyczynia się faktycznie do realizacji 

założonych przez organizację celów 

strategicznych. 

Odnosząc powyższe stwierdzenia do 

audytu wewnętrznego realizowanego 

w odniesieniu do grupy spółek, przyjąć 

należy, że z założenia powinien on blisko 

współpracować z kadrą zarządzającą 

i kierowniczą wszystkich podmiotów 

ją tworzących. Tak zdefiniowana rola 

audytora pozostaje w zgodności z obecnie 

przygotowywanym projektem zmian 

w KSH, którego postanowienia formułują 

obowiązek uwzględniania zarówno 

przez spółkę dominującą, jak i spółki zależne 

interesu grupy spółek, obok własnych 

interesów każdej z nich. 

Tekst jest skróconą wersją artykułu, 

który ukazał się w magazynie CEO 


prawdy i mity 

obnIżając energocHłonność gospodarkI w pogoni za baRdzieJ zaawansowanymi 

kRaJami unii euRopeJskieJ, Jesteśmy mnieJ więceJ w połowie dRogi. polska pokonała JeJ łatwieJszą 

część – teRaz będzie coRaz tRudnieJ 

oszczędzanIe energII 

tRzeba sFinansować 

wojciech KwINTa 

publicysta businessman.pl 

Największe tempo podnoszenia 

efektywności energetycznej 

Polska notowała w połowie lat 

90. ubiegłego wieku i przez 

długie lata pozostawała europejskim liderem. 

Nie da się jednak ukryć, że marnotrawstwo 

i rabunkowa gospodarka 

PRL-u ułatwiły zadania: wprowadzenie 

mechanizmów rynkowych, zamykanie 

nierentownych fabryk, czy prywatyzacja 

prowadziły w praktyce do skokowego 

obniżenia zużycia energii na jednostkę 

PKB. Po okresie modernizacji przemysłu 

kolejne oszczędności przyniosła 

fala ociepleń budynków. Powoli jednak 

czas szybkich zmian się kończy, a dalsze 

oszczędności energii będą wymagały 

inwestycji w różnych sektorach gospodarki. 

A inwestycje wymagają finansowania. 

PieniądZe na osZcZędności 

Jedną z metod wymuszenia przedsięwzięć 

na rzecz poprawy efektywności 

energetycznej, a jednocześnie ich finansowania, 

jest proponowany system 

białych certyfikatów. Świadectwa otrzymają 

ci, którzy jak najniższym kosztem 

osiągną jak największe oszczędności. 

Świadectwa skupi energetyka, a efektywnościowe 

działania sfinansuje odbiorca, 

który kupi droższą energię. Finansowanie 

innych inwestycji zapewnią 

wpływy z opłat zastępczych uiszczane, 

jeśli zostanie umorzonych zbyt mało 

(w stosunku do założonego celu) białych 

certyfikatów. Tu także na końcu łańcucha 

płatnikiem jest odbiorca energii. Kolejnym 

impulsem wzrostowym będą konieczne 

w energetyce inwestycje. Jeżeli 

elektroenergetyka ma obniżyć energo- 


energochłonność 

gosPodarki 

[kgoe/1000 euro Pkb] 

1997 2002 2007 

ue-27 204 185 169 

niemcy 181 166 151 

polska 632 469 400 

chłonność (czy w jej przypadku elektrochłonność) 

gospodarki, musi m.in. ograniczyć 

straty przesyłowe i dystrybucyjne 

i podnieść sprawność wytwarzania. Nie 

da się tego osiągnąć bez kosztownych inwestycji 

w infrastrukturę czy nowe moce 

wytwórcze. Oczywiście rekompensatą 

ma być niższe zużycie energii, choć nie 

wiadomo, jaki będzie ostateczny bilans 

dla odbiorców. Z drugiej strony – nie 

ma innego wyjścia: biorąc pod uwagę 

oszczędnościowe i środowiskowe cele 

unijne, bez obniżenia energochłonności 

polska gospodarka przestanie być 

konkurencyjna. Problemy mogą mieć 

te podmioty, które zdążyły już obniżyć 

zużycie energii, i branże, które przeszły 

etap modernizacji i już stosują możliwie 

najbardziej oszczędne rozwiązania. 

Szczególnie dotyczy to sektora energo- 

Zużycie energii elektrycZnej 

na osobę [kwh/rok] 

kraj 1997 2002 2007 

ue-27 4 900 5 365 5 742 

niemcy 5 630 6 051 6 444 

polska 2 496 2 542 2 993 

chłonnego, jak hutnictwo czy przemysł 

cementowy. Te branże mają już niewielkie 

możliwości obniżenia zużycia energii, 

nie skorzystają więc z dobrodziejstw 

białych certyfikatów, a energię będą kupować 

coraz drożej. Beneficjentami systemu 

nie będą też mniejsze podmioty, 

ponieważ ustawa premiuje duże przedsięwzięcia. 

W takiej sytuacji pomógłby 

Źródło: eurostat 

Źródło: eurostat 

inny system finansowania, niestety pominięty 

w ustawowych rozważaniach. 

może esco? 

Mowa o finansowaniu inwestycji przez 

stronę trzecią (TPF – Third Party Financing). 

Inwestycję podejmuje firma określana 

mianem ESCO (od Energy Service 

Company lub Energy Saving Company). 

Jest to podmiot wyspecjalizowany 

w świadczeniu usług energetycznych, 

który dostarcza rozwiązań technicznych, 

organizacyjnych i finansuje przedsięwzięcie. 

Gdy przedsięwzięcie przynosi 

oszczędności, spadają rachunki za energię, 

ale klient wciąż płaci jak dawniej. 

Różnicę pobiera właśnie ESCO, pokrywając 

koszty wdrożenia i realizując zyski. 

W zależności od wartości inwestycji 

i poziomu efektów może to trwać dość 

długo. Tego rodzaju inwestycje często 

realizuje się w formule BOT (build-operate-transfer): 

ESCO prowadzi wszelkie 

prace, zarządza instalacją w pewnym 

okresie, a następnie przekazuje ją dotychczasowemu 

właścicielowi. Istnieją 

też modyfikacje tej formuły związane 

np. z przedłużonym okresem zarządzania 

obiektem przez operatora lub przejęciem 

go na własność. W projektach 

przygotowywanych z firmą ESCO na 

ogół zawiera się umowę o efekt energetyczny. 

Ryzyko to efekt energetyczny 

– musi się pojawić, żeby ESCO otrzymała 

należności. Zakres odpowiedzialności 

takich podmiotów jest szeroki – od 

finansowania przez realizację i odbiór po 

monitorowanie zużycia energii i bieżącą 

obsługę. Na Zachodzie firmy ESCO to 

często wydzielone jednostki sektora publicznego. 

Możliwe, że takie rozwiązanie 

ułatwiłoby realizację planu podniesienia 

efektywności energetycznej. 

prace nad ustaWą 

o efektyWnoścI 

energetycznej tRwaJą 

od lat, sam akt pRawny Jest 

wciąż zmieniany i do dzisiaJ 

nie udało się go uchwalić 

Prawo ma wprowadzić m.in. 

system białych certyfikatów 

wspierających działania proefektywnościowe 

– planowano 

je jeszcze w 2006 r. Dziś debatujemy 

nad jedenastą wersją ustawy i wciąż 

nie milkną liczne głosy krytyczne. 

Jednak kluczem do zakończenia prac 

będzie porozumienie najważniejszych 

graczy – Urzędu Regulacji Energetyki 

i Ministerstwa Gospodarki, pomiędzy 

którymi panują rozbieżności dotyczące 

systemu certyfikacji forsowanego 

przez ministerstwo. Skoro już wprowadzono 

w Polsce inne systemy kolorowych 

certyfikatów, wydaje się, 

że należy wprowadzić je także jako 

mechanizm wspierania oszczędnej 

gospodarki energią. Jednak sama 

ustawa tylko wprowadza mechanizmy 

i prezentuje powinności – praktyczne 

szczegóły zawierają rozporządzenia. 

Na razie ministerstwo nie udostępniło 

ich treści. 

możemy sPoro 

ZaosZcZędZić 

Zakres działań określony w ustawie 

jest dobry, ale niezwykle szeroki. Niestety, 

trudno się w tym przypadku 

odwoływać do doświadczeń innych 

krajów – system białych certyfikatów 

wprowadziły jedynie Włochy i Francja 

oraz – w pewnym zakresie – Wielka 

Brytania. Nigdzie też rozwiązania nie 

są tak rozległe: najczęściej wspiera się 

konkretne działania, przyjmuje konkretne 

cele. Takie podejście oznacza 

szeroką gamę metod wsparcia rozmaitych 

działań proefektywnościowych, 

za każdym razem analizując koszty 

przedsięwzięć i ich efektywność. 

U nas dominuje przekonanie, że rynek 

sam wszystko rozwiąże i wyreguluje, 

ale bez działań „pozaustawowych” 

wiele nie osiągniemy. Wzrost efektywności 

energetycznej gospodarki należy 

stymulować, wykorzystując szeroką 

podnoszenIe 

efektyWnoścI 

eneRgetyczneJ 

to konieczność 

paletę możliwych i sprawdzonych instrumentów. 

To zresztą się dzieje – wystarczy 

wskazać np. popularne premie 

termomodernizacyjne. Zresztą w Polsce 

można zaoszczędzić 20-30 proc. 

zużywanej energii. Sama zmiana nawyków 

i niewielkie lub średnie nakłady 

inwestycyjne mogłyby znacznie 

zmniejszyć energochłonność gospodarstw 

domowych, przemysłu i transportu 

w zakresie od 25 do nawet 

40 proc. (w przypadku transportu). 

W ciągu ostatnich 10 lat energochłonność 

produktu krajowego brutto 

zmniejszyła się w Polsce o 30 proc. 

Bez ustawy o efektywności energetycznej 

nie da się jednak tak działać. 

Źródło: dr inż. Ryszard wnuk, wskaźniki efektywności energetycznej polskiej gospodarki w latach 1997-2007 

Już widać, że maleje dynamika spadku 

energochłonności przemysłu: w przyszłości 

utrzymanie tempa poprawy 

efektywności energetycznej nie będzie 

łatwe. 

ustawa PotrZebna, 

choć skomPlikowana 

Wprowadzenie w życie ustawy efektywnościowej 

jest więc konieczne. Trzeba 

jednak pamiętać, że system białych 

certyfikatów jest dość skomplikowany. 

Trudniej tu – niż w przypadku np. certyfikatów 

zielonych – zmierzyć konkretny 

efekt. Ustawa przewiduje, że skutki 

dużych przedsięwzięć energooszczędnych 

ocenią audyty powykonawcze. 

Złożonym rozwiązaniem są planowane 

przetargi. Ich idea jest sensowna: mają 

prowadzić do jak największej oszczędności 

energii jak najniższym kosztem. 

Przetarg wygra ten, kto za osiągnięte 

oszczędności oczekuje najmniejszej 

liczby certyfikatów. W praktyce przetargi 

to zawiłe przedsięwzięcie. Ale 

spróbować trzeba – skomplikowane 

rozwiązania też działają; ustawa o premiach 

termomodernizacyjnych też nie 

jest prosta, a od dłuższego czasu przynosi 

bardzo dobre efekty. O tym, jakie 

inwestycje oszczędnościowe zostaną 

uznane za opłacalne przez podmioty 

ubiegające się o certyfikaty, zadecyduje 

cena białych świadectw, a tę wyznaczy 

pułap przyjętej opłaty zastępczej. 

Nie ma rozwiązań idealnych i dyskutowana 

od lat ustawa też idealna nie 

będzie. Wspiera przede wszystkim duże 

inwestycje oszczędnościowe, nie wspo- 

rocZne stoPy sPadku energochłonności w Polsce (w Proc.) 


finalna 


pierwotna 

1990-2000 2000-2007 średnio 1990-2007 

-4,1 -2,5 -3,5 

-4,5 -2,8 -3,8 

mina o ESCO – atrakcyjnym modelu 

finansowania inwestycji energooszczędnych. 

Dlatego nie obędzie się bez 

instrumentów wsparcia wykraczających 

poza jej ramy. A bez podniesienia 

efektywności energetycznej gospodarki 

Polska nie rozwiąże swoich problemów 

związanych z bezpieczeństwem energetycznym, 

nie wywiąże się z międzynarodowych 

zobowiązań dotyczących 

oddziaływania energetyki na środowisko, 

nie podniesie konkurencyjności 

gospodarki i komfortu życia ludzi. 

dr inż. Ryszard Wnuk, 

dyrektor Polsko-Japońskiego 

Centrum Efektywności Energetycznej 

KapE 


wywiad energia inaczej 

czy doczekamy takIcH czasóW, kiedy gazety obok komunikatów pogodowych 

umieszczać będą pRognozy seJsmiczne? w polsce silne tRzęsienia ziemi nie występuJą, 

ale dla kilkuset milionów ludzi na świecie taka inFoRmacJa byłaby na wagę życia 

skały prężą sIę 

do skoku 

andrzej HOłDYS 

publicysta „wiedzy i życia” 

W 

latach 70. XX w. sejsmolodzy 

byli optymistami. 

Sądzili, że przewidywanie 

trzęsień ziemi jest możliwe. 

Był to czas szybkich postępów 

w poznawaniu budowy skorupy ziemskiej. 

Potrzeba nam tylko więcej badań 

– przekonywali. Jednak im więcej informacji 

zbierano, tym bardziej komplikowała 

się układanka sejsmiczna. Uskoki 

tektoniczne – główne źródła zagrożenia 

– zachowywały się w tak trudny do 

przewidzenia i zrozumienia sposób, że 

wśród badaczy zapanował pesymizm. 

Uznano, że nie sposób nawet w przybliżeniu 

ustalić, gdzie i kiedy skały w głębi 

Ziemi znów się gwałtownie poruszą, 

uwalniając w formie trzęsienia gigantyczne 

ilości energii. Stopniowo przeważył 

pogląd, że zjawisko jest chaotyczne 

i nieprzewidywalne. Wielu sejsmologów 

nadal tak uważa, jednak inni próbują 

z tego oceanu informacji wyłowić jakąś 

prawidłowość. Ostatnio coraz częściej 

się to udaje. 

Wiadomo oczywiście od dawna, gdzie 

Ziemia trzęsie się najczęściej. Są to wąskie 

strefy na lądach i morzach, gdzie 

spotykają się wielkie płyty sztywnych 

skał, mające grubość kilkudziesięciu 

kilometrów. Na Ziemi jest kilkanaście 

takich płyt – wszystkie przesuwają się 

powoli, wprawiane w ruch przez ciepło 

z wnętrza globu. W miejscach ich spotkań 

trwa wieczna wojna – płyty zderzają 

się, przesuwają, wślizgują jedna pod drugą. 

Nie odbywa się to płynnie – sztywne 

skały klinczują się, a naprężenia w nich 

rosną. Tak gromadzi się energia, która 

wcześniej czy później znajdzie ujście 

w formie trzęsienia ziemi. 


cZtery strefy aktywności 

Na naszej planecie są cztery główne 

strefy aktywności sejsmicznej. Pierwszą, 

zwaną pierścieniem ognia, tworzą 

lądy wokół Oceanu Spokojnego. Druga 

ciągnie się od Morza Śródziemnego na 

zachodzie po Indonezję na wschodzie. 

Trzecia znajduje się w Afryce Wschodniej, 

gdzie ziemia drży wzdłuż całego 

Wielkiego Rowu Afrykańskiego, głównie 

jednak w Etiopii i okolicach. Czwartą 

strefę tworzą Karaiby, gdzie ostatnio 

wystąpiło tragiczne w skutkach trzęsienie 

ziemi na Haiti. Praktycznie w każdej 

z tych stref można się spodziewać bardzo 

silnego wstrząsu. W Europie zdarzają się 

one regularnie we Włoszech, Grecji i na 

Bałkanach, a także w niedalekiej Turcji. 

Dziś wśród sejsmologów przeważa, 

można rzec, realizm. Nikt nie oczekuje, 

że uda się dokładnie wskazać moment 

i lokalizację kolejnego wstrząsu. Można 

jednak oszacować, jakie jest ryzyko wy- 

wielkość wstrząsów sejsmicznych mierzy się 

obecnie głównie według magnitudowej skali 

Richtera i jej modyfikacji. skala ta opiera się 

na pomiarze największych drgań gruntu zarejestrowanych 

przez sejsmometry. każdy kolejny 

stopień skali oznacza dziesięciokrotnie większą 

amplitudę drgań, co przekłada się na 32 razy 

większą porcję wyzwolonej energii sejsmicznej. 

wstrząs o magnitudzie 9 jest zatem około 

32 razy silniejszy od wstrząsu o magnitudzie 8, 

i około tysiąca razy silniejszy od wstrząsu o magnitudzie 

7. 

FOTO: BE&W 

stąpienia kataklizmu w kilku najbliższych 

dekadach. Po raz pierwszy próbę taką 

podjęli w 1997 r. trzej badacze: Ross 

Stein, Geoffrey King i Jian Lin. Wszyscy 

pracowali wtedy dla Służby Geologicznej 

Stanów Zjednoczonych. Kilka 

lat wcześniej odkryli ciekawe zjawisko 

– analizując rozmieszczenie i następstwo 

wstrząsów wzdłuż uskoku San Andreas 

w Kalifornii, który zagraża m.in. 

San Francisco, zauważyli, że energia 

uwolniona podczas jednego wstrząsu 

kumuluje się w innych miejscach, w których 

ryzyko wstrząsu rośnie. Mierząc 

naprężenie warstw skalnych, można 

zidentyfikować te niebezpieczne miejsca 

– dowodzili badacze. Trzynaście lat 

temu swoją hipotezę wykorzystali do 

opracowania prognozy dla tureckiego 

miasta Izmit. W jego pobliżu przebiega 

niezwykle groźny uskok anatolijski. Badacze 

uznali, że w skałach po obu stronach 

uskoku zgromadziło się mnóstwo 

energii, co może się skończyć silnym 

wstrząsem. 

nie lekceważmy PrognoZ 

Prognoza, oczywiście zlekceważona, dotyczyła 

trzech najbliższych dekad, ale kataklizm 

nastąpił znacznie wcześniej – 17 

sierpnia 1999 r. W Izmicie zginęło 18 tys. 

ludzi. Ale najgorsze może dopiero nastąpić. 

Rok po tamtej katastrofie ci sami 

badacze wydali ostrzeżenie dla Stambułu. 

Część energii wyzwolonej podczas 

wstrząsu w Izmicie przeniosła się w pobliże 

dwunastomilionowej aglomeracji 

nad Bosforem, także leżącej w pobliżu 

uskoku anatolijskiego. Na podstawie pomiarów 

naprężeń w skałach Ross i jego 

towarzysze skalkulowali prawdopodobieństwo 

wystąpienia wstrząsu o mocy 

7 stopni w skali Richtera na 32 proc. do 

2010 r. i aż na 62 proc. do roku 2030. 

Niedawno sporządzono prawdopodob- 

ny bilans takiego zdarzenia – zginęłoby 

ok. 30-40 tys. ludzi, a straty materialne 

sięgnęłyby 10-12 mld dolarów. Na razie 

przyroda dała czas Stambułowi na zminimalizowanie 

skutków kataklizmu. 

Lista wielkich miast, które może powalić 

trzęsienie ziemi, jest coraz dłuższa. Tylko 

kilka z nich znajduje się w krajach wysoko 

rozwiniętych. Zagrożone są m.in. San 

Francisco, Ateny i Tokio. Ostatnie z nich 

padło ofiarą żywiołu w 1923 r. – zmiótł 

on z powierzchni dwie trzecie japońskiej 

metropolii oraz sąsiednią Jokohamę. 

Zginęło ponad 100 tys. ludzi. Zdaniem 

sejsmologów, istnieje 35-40-proc. prawdopodobieństwo, 

że podobny wstrząs 

nastąpi przed rokiem 2035. Dziś oczywiście 

Tokio jest znacznie lepiej przygotowane 

do silnego wstrząsu. Znacznie 

gorzej wygląda sytuacja w coraz liczniejszych 

bieda-metropoliach Trzeciego 

Świata. Ostrzeżenia sejsmologów nie 

trafiają tam na podatny grunt. A miasta 

te szybko pęcznieją, zatem liczba ofiar 

będzie rosła. Ubogie i zacofane infrastrukturalnie 

Haiti nie miało większych 

szans w starciu z siłami natury. 

nie tylko haiti 

Naukowcy obawiają się, że któregoś 

dnia wstrząs sejsmiczny może zabić nawet 

pół miliona ludzi. W niebezpieczeństwie 

znajdują się m.in.: stolica Iranu 

– Teheran, stolica Ekwadoru – Quito, 

stolica Nepalu – Katmandu, wiele miast 

chińskich. żywioł wciąż czai się na Sumatrze 

– po wstrząsie w grudniu 2004 r., 

który uruchomił zabójczą falę tsunami, 

w uskokach przecinających wyspę 

i okoliczne morza nadal jest mnóstwo 

energii. 

To samo dotyczy Himalajów i Karakorum. 

Tragiczny wstrząs, który jesienią 

2005 r. zabił w Kaszmirze blisko 80 

tys. ludzi, przypomniał o tym regionie. 

Himalajską ruletkę tektoniczną bada 

od lat znany sejsmolog Roger Bilham 

z University of Colorado w USA. Od lat 

też ostrzega on, że średnio raz na tysiąc 

lat w Himalajach następuje wstrząs setki 

razy potężniejszy od tego, jaki zdarzył 

się w Kaszmirze. W zasięgu owego 

megatrzęsienia może się znaleźć któreś 

z licznych wielomilionowych miast leżących 

w dolinie Gangesu lub Indusu. Byle 

jak zbudowane domy rozsypią się wtedy 

jak domki z kart, a wąskie ulice, w których 

zawsze panuje ścisk, zamienią się 

w śmiertelne pułapki. Zdaniem Bilhama 

ten moment szybko się zbliża. – Nie potrafię 

podać jego daty, tak jak sadownik 

nie umie przewidzieć, kiedy dokładnie 

spadnie z drzewa konkretne jabłko, 

choć gołym okiem widać, że nastąpi to 

wkrótce, bo owoc już dojrzał. Tak samo 

Himalaje dojrzały już do następnego kataklizmu. 

Oby tylko w pobliżu nie było 

wielkiego miasta – mówi naukowiec. 

FOTO: EAST NEWS 


wydarzenia 

W obecnym sezonIe zImoWym zaInauguroWana została zakRoJona na szeRoką 

skalę akcJa pRomocJi i RozwoJu polskiego naRciaRstwa alpeJskiego. to pRoJekt tauRon pRo ski 

(www.tauRonpRoski.pl), któRego sponsoRem geneRalnym Jest tauRon polska eneRgia 

z myślą o medalacH 

W soczI 

Został on opracowany przez 

Andrzeja Bachledę-Curusia, 

najlepszego w dziejach polskiego 

narciarstwa alpejczyka, 

oraz Janusza Stańczyka z firmy Sudety 

IT w Szklarskiej Porębie, realizatora projektów 

marketingowych o randze ogólnopolskiej 

i międzynarodowej. Współorganizatorami 

projektu są Polski Związek 

Narciarski oraz Family Cup, organizator 

największego w Polsce cyklu imprez narciarskich 

dla amatorów. 

Założeniem projektu jest nie tylko promocja 

narciarstwa alpejskiego, wzrost konku- 

rencyjności polskich ośrodków narciarskich, 

ale przede wszystkim podniesienie 

poziomu polskiego narciarstwa alpejskiego 

do rangi europejskiej. Mimo że 

uprawianie narciarstwa deklaruje ponad 

trzy miliony Polaków, nasi zawodnicy nie 

są zaliczani do europejskiej czołówki. 

Przykład? W Vancouver reprezentuje nas 

tylko jedna zawodniczka, Agnieszka Gąsienica-Daniel! 

Autorzy projektu pytają 

więc: Czy w tak licznej grupie naprawdę 

nie można znaleźć narciarskich talen- 


Być może w tej grupie nastoletnich narciarzy są medaliści olimpijscy zimowych igrzysk w Soczi 2014. 

Przynajmniej takie są główne założenia i nadzieje organizatorów programu Tauron Pro Ski 

tów? Obok drukujemy związany z tym 

apel „Ałusia” do polskich narciarzy. 

tauron energy ski cuP 

Chcąc wspomóc działania szkoleniowe 

i wykreować tę grupę młodych narciarzy, 

w których warto inwestować, Andrzej 

Bachleda stworzył autorski program pod 

nazwą Tauron Energy Ski Cup. Jego adresatami 

są uprawiający narciarstwo alpejskie 

młodzi zawodnicy (urodzeni w latach 

1995-1998). Zawody dla tej grupy narciarzy 

organizowane będą we współpracy 

ze Szkołami Mistrzostwa Sportowego 

(koordynatorem i liderem będzie w tym 

zakresie Szkoła Mistrzostwa Sportowego 

w Zakopanem) oraz Polskim Związkiem 

Narciarskim. 

Celem projektu jest wyłonienie grupy 

młodych zawodników, która będzie miała 

odpowiednie warunki do doskonalenia 

swoich umiejętności narciarskich. Dzięki 

udziałowi w zawodach i szkoleniach powinni 

oni w przyszłości zdobywać laury na 

arenie krajowej i międzynarodowej. Istotą 

projektu jest objęcie patronatem mło- 

dzieży w wieku 14-15 lat, która stoi przed 

wyborem drogi osobistego i sportowego 

rozwoju. Z wieloletniego doświadczenia 

wynika, że tylko właściwe pokierowanie 

uzdolnionymi sportowo nastolatkami, 

odpowiedni tryb ich szkolenia, udział 

w licznych zawodach (rywalizacja klubowa 

i indywidualna) pozwalają na wykreowanie 

zawodników osiągających dobre 

wyniki sportowe. 

Zawody Tauron Energy Ski Cup organizowane 

będą kolejno w Krynicy Górskiej, 

Szczyrku, Czarnej Górze i Zakopanem, 

gdzie w kwietniu rozegrany zostanie finał. 

tauron family cuP 

Projekt Tauron Pro Ski obejmuje też 

Tauron Family Cup, imprezę narciarską 

o 15-letniej tradycji. Uczestnikami zawodów 

są narciarze amatorzy nieklasyfikowani 

w zawodach organizowanych 

przez Polski Związek Narciarski (PZN). 

Jej celem jest promocja narciarstwa alpejskiego, 

biegowego i snowboardu i jest 

ona dedykowana całym rodzinom (stąd 

nazwa Family Cup). Popularność i ranga 

FOTO: SUDETy IT STATUS 

imprezy (Mistrzostwa Polski Amatorów) 

przysparza jej wielu partnerów medialnych. 

Od lat imprezie patronuje prezydent 

RP oraz minister sportu i turystyki. 

Tauron Family Cup to 18 regionalnych edycji 

organizowanych w popularnych ośrod- 

kach narciarskich od Suwalszczyzny, 

przez Wyżynę Lubelską, po Sudety i Beskidy. 

Szczegółowe informacje można 

znaleźć na stronie www.familycup.pl. 

Wsparcie, jakiego udziela Tauron Polska 

Energia dla rozwoju narciarstwa alpejskiego 

w Polsce, może sprawić, że nasi 

alpejczycy zajmą dobre lokaty na olimpiadzie 

w Soczi. 

ZakoPane, 14 stycZnia 2010: 

ZacZynamy! 

W dniu 14 stycznia zainaugurowano pierw- 

szą edycję zawodów z cyklu Tauron Energy 

Ski Cup. Zawody poprowadził i nadzorował 

Andrzej Bachleda-Curuś. 

W przeddzień zawodów odbyło się spotkanie 

organizacyjne z trenerami i opiekunami 

młodzieży trenującej w klubach 

sportowych w całej Polsce. W Zakopanem 

spotkali się nastoletni zawodnicy 

z 18 klubów: KS AZS Zakopane, KN 

Gondola Krynica, WKN Warszawa, Klub 

Sportowy Śnieżka, Klub Sportowy SZRE- 

NICA, MKS Skrzyczne – JSS Szusujmy, 

KS Beskidy, MKS Skrzyczne Szczyrk, 

UKS Szóstka Kłodzko, MUKS „Śmig” Zakopane, 

KN Magura P&P Gorlice, UKN 

Laworta, KN Siepraw – SKI, SNA Ski-Team, 

KS FIRN Zakopane, SRS Czantoria 

Ustroń, KS Narciarnia oraz Narciarskiego 

Klubu Sportowego. 

Podczas spotkania z Andrzejem Bachledą 

oraz Andrzejem Goetlem, kierownikiem 

zawodów, sędzią i obserwatorem 

w międzynarodowych zawodach z ramienia 

PZN-u, trenerzy konsultowali 

odeZwa do narciarZy 

drodzy narciarze! 

podobno stanowimy skromną, ponadtrzymilionową 

garstkę, złączoną wspólnymi przeżyciami, 

radościami, emocjami, które wraz z zimą 

dają nam góry i narty. nowa sytuacja w polsce 

i wspólna europa otworzyły przed nami wszelkie, 

kiedyś niedostępne możliwości narciarskie. 

Jednak dla nas, polaków, nasze polskie góry są 

nam najbliższe, stąd po nich najczęściej zjeżdżamy, 

poza przyjemnością poprawiając nasze 

umiejętności. od kiedy istnieje sport i związane 

z nim przeżycia, bardzo często, z pewną dumą 

utożsamiamy się z naszymi najlepszymi, ich wyniki 

znacznie wpływają na nasze samopoczucie, 

a młodzież ma wzór do naśladowania. 

tymczasem na naszym wspólnym, zjazdowym 

podwórku pusto. 

Ja, abc, już od lat nestor narciarstwa, ciągle 

przedstawiany jestem jako najlepszy polski alpejczyk. 

z jednej strony odczuwam resztki satysfakcji, 

z drugiej gdzieś mi sportowo głęboko wstyd 

za nas, za tak wielką rzeszę narciarską, która 

przez tyle lat nie wytworzyła kolejnych moich 

następców. 

najwyższa pora, żeby poza gortatem, kubicą, 

majewskim, Radwańską, z których tak jesteśmy 

dumni, pojawili się alpejczycy u boku małysza czy 

Justyny kowalczyk. Jestem gotów do wspólnej 

akcji, teraz pora na was, moi drodzy! 

andrzej bachleda-curuś 

zapisy regulaminu. Wielokrotnie wyrażali 

swoje zadowolenie z wprowadzenia 

podczas zawodów Tauron Energy Ski 

Cup, widowiskowego slalomu równoległego. 

Jest to wciąż rzadko spotykany 

sposób wyłaniania zwycięzcy zawodów, 

dostarczający wielu emocji zawodnikom 

i kibicom. 

Slalomowa trasa wytyczona na stokach Ośrodka Narciarskiego Harenda w Zakopanem wymagała 

od młodych zawodników wykazania się najwyższymi umiejętnościami i dobrą techniką 

FOTO: BE&W 

FOTO: SUDETy IT STATUS 

Wieczorem odbyła się konferencja prasowa 

z udziałem mediów lokalnych i regionalnych. 

Poprowadził ją Andrzej Bachleda- 

-Curuś, który opowiedział o założeniach 

projektu. Wsparł go przedstawiciel Grupy 

Tauron Daniel Iwan. Starosta zakopiański 

Andrzej Gąsienica-Makowski wyraził nadzieję, 

że polskie narciarstwo alpejskie ma 

wreszcie szansę w Tauronie na poważnego 

partnera w wieloletnim projekcie szkoleniowym 

młodzieży. 

Do startu dopuszczono w każdej grupie 

wiekowej 16 zawodników z najlepszymi 

wynikami, czyli 64 osoby. Od wczesnych 

godzin porannych, 14 stycznia, kilkunastoosobowa 

ekipa techniczna przygotowywała 

trasę zawodów w Ośrodku 

Narciarskim Harenda, wyznaczając i zabezpieczając 

tor slalomu. 

Eliminacje, które miały wyłonić ósemki 

zawodników startujące w finałowym slalomie 

równoległym, przebiegły sprawnie 

i bezpiecznie. Do bardziej niebezpiecznych 

sytuacji dochodziło w finale, ale 

i stawka była wysoka. 

Zawody w Zakopanem wyłoniły szesnastkę 

najszybszych i najsprawniejszych młodych 

zawodników, którzy zmierzą się ponownie 

w finale imprezy Tauron Energy Ski Cup 

18 kwietnia w Zakopanem. Wszyscy otrzymali 

pamiątkowe dyplomy oraz nagrody 

finansowe. Jako pierwsi smak zwycięstwa 

w Tauron Energy Ski Cup poczuli: Marika 

Cąkała z WKN Warszawa, Jędrzej Jasiczek 

ze SNA Ski-Team Zakopane, Katarzyna 

Wąsek z klubu SRS Czantoria Ustroń oraz 

Andrzej Dziedzic z WKN Warszawa. 

W organizację imprezy zaangażowało się 

wielu znanych podhalańczyków, jak Kazimierz 

Korzeniowski, delegat techniczny 

zawodów i wieloletni kierownik kolejki na 

Kasprowy Wierch, znakomita narciarka 

alpejska, olimpijka i trenerka Małgorzata 

Tlałka oraz Jerzy „Pirat” Woyna-Orlewicz, 

wielokrotny mistrz Polski w narciarstwie 

alpejskim. 

Następne zawody zaplanowano na 18 lutego 

2010 na terenie ośrodka narciarskiego 

Czarna Góra w Stroniu Śląskim. 

(ESz) 

ZaPrasZamy na finały 

tauron Pro ski 

famIly cup – 5-7 maRca; wieRchomla 

tauron energy skI cup – 18 kwietnia; 

zakopane; kaspRowy

Wersja PDF - Tauron

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?