DUA LIPA KRENARE ME KOSOVËN

SIR NOEL 

MALCOLM: POPUJT E 

BALLKANIT DUHET 

T’I NDRYSHOJNË 

TEKSTET 

SHKOLLORE TË 

HISTORISË SË TYRE 

ANGLEZËT: 

JA ÇFARË PAMË 

TEK AMBASADA 

SHQIPTARE 

NË LONDËR 

Dërgo para online * 

moneygram.co.uk 

VITI I 12 I BOTIMIT www.thealbanian.co.uk 

* Për një listë të plotë të tarifave të transferimit në internet ju lutem vizitoni moneygram.co.uk. MoneyGram 

International Limited është e autorizuar dhe e kontrolluar nga Autoriteti e Shërbimit Financiar. MoneyGram 

dhe Globi janë marka të MoneyGram. Të gjitha markat e tjera janë pronë e pronarëve të tyre përkatës. 

©2012 MoneyGram. Të gjitha të drejtat e rezervuara. 

info@thealbanian.co.uk Tel: 02034895136 LONDON 10 SHKURT AKTUALITET 

ÇËSHTJA E HEQJES SË SHTETËSISË 

BRITANIKE DREJT GJYKATËS SURPREME 

Çdo të bëhet me 

shqiptarët që 

kanë probleme 

me shtetësinë, 

pra që janë 

zbuluar për 

identitetin e 

tyre? 

PËRGJIGJET: 

AVOKATI NAIM HASANI 

(faqe 9) 

KRONIKË E NJË 

IMAZHI 

TË PARALAJMËRUAR 

ÇFARË PO NDODH NË 

SHQIPËRI Z. KRYEMINISTËR? 

SI TU PËRGJIGJEMI 

ANGLEZËVE? 

NDIHMOI NJË 

QYTETARE DHE NJË 

POLIC, NDEROHET 

SHQIPTARI 

DUA LIPA: 

KRENARE ME 

KOSOVËN 

Është një postim krejtësisht i sinqertë i një 

të riu shqiptar, që u përhap shumë kohë 

më parë në rrjetet sociale. 

Ishte një kërkesë shumë normale, ku 

i kërkohej të parit të vendit që të hapë vende 

pune në Shqipëri dhe ai do të kthehej menjëherë, 

në të kundërt paralajmëron se do e 

marrë në qafë, pasi do të detyrohet në futet në 

hullitë e rrugëve që nuk do i dëshironte. 

>>> (Vijon ne faqe 6) 

DHUNA NDAJ GRAVE, SHQIPTARËT 

“EKSPORTOJNË” PROBLEMET EDHE NË LONDËR

aktualitet www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 2 

DREJTOR: PETRIT KUÇANA 

Kryeredaktor: BASHKIM METALIA 

REDAKSIA 

PROF. DR. SC. Akil Koci, Arben Manaj, 

Daut Dauti, Shefit Domi 

Emanuel Bajra, Jeni Myftari, 

Esmeralda Sadikaj, Majlind Goge 

Pranvera Smith, 

Blerim Ciroka, 

Flori Slatina, 

Kastriot Dervishi, 

Anila Hoxha, 

Fjoralba Hysa Pano 

Web-design Shefdomi.com 

www.thealbanian.co.uk albania7@gmail.com 

Tel: 02034895136 

DHUNA NDAJ GRAVE, SHQIPTARËT 

“EKSPORTOJNË” PROBLEMET EDHE 

NË LONDËR 

ARBEN MANAJ 

Të indinjuara nga mënyra barbare 

e vrasjes në Londër ditë 

më parë e Elidona Demirajt, një 

vajzë shqiptare 25-vjeçare, gra 

shqiptare që banojnë në kryeqytetin 

britanik kërkuan dhënien fund të 

dhunës ndaj grave në familjen 

shqiptare. Elidona Demiraj u vra nga i 

dashuri i saj, 31-vjeçari Arben Rexha 

javën e kaluar. 

Me iniciativën e një nga shoqatave të 

komunitetit shqiptar në Britani, “Shpresa 

Programme”, në homazhet e bëra 

përpara pallatit ku u vra Elidona Demiraj 

nga Tropoja, gratë shqiptare vendosën 

lule në vendin e krimit. 

Duke ngushëlluar familjen e 

viktimës për humbjen, Luljeta Nuzi, 

drejtuese e kësaj shoqate, tha për Top 

Channel se duhet të punohet më shumë 

për ndërgjegjësimin dhe ndalimin e 

dhunës ndaj grave në familjet 

shqiptare. 

31-vjeçari Arben Rexha ka dalë tashmë 

përpara gjykatës. Policia britanike 

është e rezervuar për motivet e vrasjes 

dhe nuk ka publikuar fotografinë e 

çiftit. Shoqata “Shpresa Programme” 

ndërkohë ka hapur edhe një faqe në 

uebsajtin “justgiving” për të grumbulluar 

2500 sterlina për riatdhesimin e 

trupit të viktimës. Autori i dyshuar i 

vrasjes do të paraqitet para Gjykatës së 

Lartë në një seancë paraprake në 21 

prill, ndërsa procesi gjyqësor ndaj tij 

pritet të fillojë në 11 korrik.

JENI NE BRITANI DHE KENI 

190 MERTON HIGH STREET 

WIMBLEDON , LONDON 

SW19 1AX 

One minute walk from south Wimbledon 

Underground Station 

PROBLEME ME EMIGRACIONIN ? 

Ejani ne zyren tone te diskutoni çeshtjen tuaj 

NE MUND T’IU NDIHMOJME 

*Asylum & Immigration 

*New Point Based System 

*Settlement Applications 

(ILR) 

*European Law 

*Nationality&Travel 

Document 

*Human Rights Applications 

*High/Court of Appeals 

*Switching Visas 

*Over Stayers 

*Legacy Cases 

*Work Premits 

*Visa Extensions 

*Judicial Reviews 

*Tribunal Appeals 

KONSULTIMET 

JANË 

FALAS 

T : 02085401666 

MB:07878335000 

EMAIL - SOLICITORS@RASHIDANDRASHID.CO.UK

aktualitet www.thealbanian.co.uk faqe 4 

ARBEN MANAJ 

Kreshnik Kukaj, punonjës sigurie, 

i cili më parë ka punuar 

edhe roje sigurie në Pallatin 

Mbretëror në Uinsdor, ku kalon pjesën 

më të madhe Mbretëresha Elizabetë, 

është nderuar nga Policia e “Thames 

Valley” në veri të Londrës për ndihmën 

e dhënë në shpëtimin e jetës së një viktime 

dhe një polici anglez, të cilët po 

sulmoheshin fizikisht nga një grup prej 

4 të rinjsh anglezë. 

NDIHMOI NJË QYTETARE DHE NJË 

POLIC, NDEROHET SHQIPTARI 

për më tepër një shqiptar, të kishte 

dhënë një ndihmë kaq të vyer dhe 

vendimtare duke rrezikuar jetën e tij, 

për jetën e dy njerëzve të tjerë, njëri 

prej të cilëve polic”. 

Ngjarja ka ndodhur në orët e 

para të mëngjesit, kur Kreshnik Kukaj 

po kthehej me makinë nga puna dhe pa 

grupin e të rinjve të dhunshëm, që po 

sulmonin një person në rrugë dhe 

policinë në shërbim, që po i vinte në 

ndihmë asaj. Për shkak se ishin më të 

paktë në numër, ndihma e shqiparit 

duke rrezikuar praktikisht edhe jetën e 

tij, i cili kishte aftësi të veçanta për 

shkak të natyrës së punës që bën, bëri 

që të eliminonte fizikisht rrezikun e 

dhunes së 4 të rinjve dhe për pasojë shpëtoi 

jetën e viktimës dhe policit britanik, 

të cilët ishin duke u dhunuar 

rëndë nga të rinjtë. 

Në një ceremoni të zhvilluar 

të martën në mbrëmje në ambientet e 

Policisë në Uindsor, ku merrnin pjesë 

drejtuesit më të lartë të kësaj force 

policore dhe dy deputetë të zonës, 

Kreshnik Kukajt iu dha “Certifikata e 

Nderimit”. 

Sipas zyrtarit më të lartë të 

kësaj force policore, “kjo ishte hera e 

parë në karrierën e tij prej 30 vitesh si 

kryepolic, që një punonjës sigurie dhe 

Kreshnik Kukaj, djali i ishkampionit 

të peshëngritjes së ekipit të 

Partizanit në vitet ’60, Selaudin Kukaj, 

tha për korrespondentin e Top Channel 

nga Londra: “Jam i privilegjuar dhe 

falënderoj këtë vend dhe shtet, të cilit 

nuk di si t’ia shpërblej për atë që kanë 

bërë dhe ofruar, për mua personalisht 

dhe për të gjithë shqiptarët e Britanisë 

së Madhe”. 

Rasti i Kreshnik Kukajt i 

bën nder komunitetit shqiptar të Britanisë 

dhe konfirmon edhe njëherë se, 

shumica dërrmuese e shqiptarëve të 

Britanisë janë njerëz të ndershëm, që 

bëjnë gjithçka për t’u integruar dhe shpërblyer 

mikpritjen dhe bujarinë e 

treguar ndaj shqiptarëve. 

Transportojmë 

Transportojme 

mallra dhe automjete 

Angli-Shqiperi-Angli 

Mallra dhe automjete 

Angli-Shqiperi-Angli 

SHERBIM I SHPEJTE DHE KORREKT . (PËR SASI TE MEDHA MALLI 

VIJMË NË VENDNDODHJEN TUAJ) EMAIL: 

BEHAR.LLESHI@GMAIL.COM 

Behar Lleshi 

Na kontaktoni: 

UK Mob: 07814 144616; Mob: 07737096299 

AL: 00355694421459

NGA DAUT DAUTI 

Dijetari dhe historiani i njohur 

Sir Noel Malcolm mbrëmë (3 

Shkurt) ka qenë mysafir në 

ambasadën e Kosovës në Londër. Në 

një bisedë të udhëhequr nga ambasadori 

Lirim Greiçevci, Sir Malcolm 

ka folur për historinë e Ballkanit dhe 

ka shpalosur detaje të jetës së tij. Sir 

Noel, i cili është hulumtues i lartë 

shkencor në Universitetin e Oxford-it 

dhe anëtar i Akademisë Shkencore Britanike, 

ka folur edhe për punën e tij të 

historianit e cila në botë cilësohet si 

brilante dhe për të cilën në vitin 2014 

Mbretëresha e Britanisë së Madhe, 

Elisabeth II, e ka dekoruar me titullin 

Sir. 

Pas doktoraturës në histori, të cilën e 

kishte përfunduar në Cambridge, Malcolm 

ka filluar të ligjëroj po në këtë 

universitet. Por, puna e ligjëruesit, siç 

theksoi ai, nuk i lejonte kohë që të 

merrej me hulumtime shkencore dhe 

kjo e kishte shtyrë që të kalonte në një 

punë tjetër e që ishte pozita e kolumnistit 

dhe redaktorit të politikës së 

jashtme në në revistën e famshme politike 

‘The Spectator’ dhe më vonë në 

‘The Telegraph’. Pastaj, vazhdoi hulumtimet 

nga të cilat dolën disa libra 

që themeluan autoritet në fushat 

përkatëse. Libri i tij i fundit ‘Agents of 

Empire: Knights, Corsairs, Jesuits and 

Spies in the Late Sixteenth-Century 

Mediterranean World ‘ që ka të bëjë 

më shqiptarët dhe në të cilin autori bëri 

20 vite hulumtim për ta botuar në vitin 

e kaluar, dëshmon për aftësitë superiore 

të një historiani dhe intelektuali. 

Sa ishte student, dhe pastaj edhe 

kolumnist, Malcolm kishte udhëtuar 

këmbë në disa vende të Ballkanit, përfshirë 

Turqinë dhe kishte mësuar gjuhët 

e tyre. Në qershor të vitit 1989 nga 

Tetova kishte ecur këmbë deri në 

Prizren duke i kaluar malet e Sharrit ku 

kishte fjetur në shtëpitë e fshatarëve të 

kësaj ane. 

Pastaj, me 28 qershor kishte mbërri në 

Gazimestan dhe ishte ulur ndër rreshtat 

e parë për ta dëgjuar ‘fjalimin historik’ 

të Sllobodan Millosheviqit. 

Pasi që e kishte dëgjuar fjalimin dhe 

pasi e kishte vërejtur disponimin e 

masës kishte ardhë në përfundim se 

‘diçka ishte shumë gabim në këtë 

mes’. Dhe, për të qenë gabimi edhe më 

i madh, politika britanike përkrahte 

ndryshimet që kishin filluar në Jugosllavi 

nga Millosheviqi. 

Një gjë e tillë e kishte shtyrë 

t’i hynte hulumtimit dhe ta 

gjente të vërtetën. Duhej 

vërtetuar se përkrahja britanike 

për Serbinë ishte ndërtuar 

mbi gënjeshtra që kishin 

sajuar histrianët serbë dhe 

politika serbomadhe. Nga hulumtimi 

i tij shkencor për këtë 

çështje dolën dy libra (Historia 

e Bosnës dhe ajo e Kosovës). 

Këto dy libra ndryshuan jo vetëm 

shikimin në të kaluarën por edhe kornizën 

e të menduarit politik për Ballkanin 

në Britani të Madhe. 

aktualitet www.thealbanian.co.uk faqe 5 

SIR NOEL MALCOLM: POPUJT E BALLKANIT 

DUHET T’I NDRYSHOJNË TEKSTET SHKOLLORE 

TË HISTORISË SË TYRE 

“Pa punën shkencore të Sir Noel Malcolm-it mendimi politik në Britani 

të Madhe do të ishte në favor të Serbisë, siç ishte më parë, kurse 

shqiptarët sot do të kishin një pozitë tejet të pafavorshme në Ballkan” 

Megjithatë, siç cilësoi Sir Malcolm, 

Ballkani ende ka probleme me tekstet 

shkollore të historisë pasi që ato e 

pasqyrojnë të kaluarën ashtu siç dëshiron 

politika nacionaliste dhe një gjë e 

këtillë nuk është e shëndetshme 

për të ardhmen e popujve 

ballkanik. 

Një rishikim të historisë 

duhet ta bëjnë edhe shqiptarët 

sidomos në realacion 

me Perandorinë Otomane. 

Megjithatë, ai theksoi se kjo 

nuk është punë e politikës 

dhe aspak e Davutoglu-t, pra 

e qeverisë turke dhe e asnjë 

qeverie tjetër por duhet të 

bëhet nga historianët të cilët 

punën e tyre duhet ta bazojnë 

duke i interpretuar dokumentet 

apo faktet historike. 

Duke folur për shqiptarët 

dhe Perandorinë Otomane ai 

theksoi se udhëheqësit 

shqiptarë kërkonin autonomi 

për shkak që kishin nevojë 

për mbrojtje nga sulmet e 

fqinjëve e jo për shkak që 

kishin dashuri ndaj Stambollit. 

Frika e shqiptarëve ishte 

e arsyeshme pasi që ata nuk 

mund të krijonin ushtri të 

veten për t’i përballuar sulmet 

e ushtrive serbe dhe 

greke që përkraheshin dhe 

pajiseshin me armatim nga 

disa anëtare të Fuqive të Mëdha. 

Duhet theksuar se Sir Noel Malcolm 

është edhe kryetar i Anglo-Albanian 

Association një shoqatë e vjetër e 

themeluar nga Edith Durham dhe 

Abrey Herbert për miqësi të shqiptarëve 

me britanikët. Pa punën shkencore 

të Sir Noel Malcolm-it mendimi 

politik në Britani të Madhe do të ishte 

në favor të Serbisë, siç ishte më parë, 

kurse shqiptarët sot do të kishin një 

pozitë tejet të pafavorshme në Ballkan.

opinion www.thealbanian.co.uk faqe 6 

NGA PETRIT KUÇANA 

Është një postim krejtësisht i sinqertë 

i një të riu shqiptar, që u 

përhap shumë kohë më parë në 

rrjetet sociale. 

Ishte një kërkesë shumë 

normale, ku i kërkohej të parit të vendit 

, që të hapë vende pune në Shqipëri 

dhe ai do të kthehej menjëherë, në të 

kundërt paralajmëron se do e marrë në 

qafë, pasi do të detyrohet në futet në 

hullitë e rrugëve që nuk do i dëshironte. 

Ai mesazh/postim, ndonëse 

tepër prekës, mbeti dhe vazhdon të 

mbetet kaq i papërfillshëm, saqë thuajse 

asnjë media nuk e pa të arsyeshme 

që ta botonte, aq më tepër ta analizonte 

dhe “të detyronte” ndonjë zyrtar, qoftë 

atë më të voglin që t’u hedhë një sy, 

këtyre emigrantëve të ardhur rishtaz në 

Britani. 

Madje sot e kësaj dite nuk 

dihet numri i të rinjve shqiptarë, që 

kanë ardhur dy vitet e fundit në ishullin 

britanik. Më fatlumët janë ata që “kanë 

qëlluar” të jenë nën 18 vjeç, që kanë të 

drejtë qëndrimi dhe përkujdesjeje nga 

shteti i këtushëm dhe duhet theksuar se 

shqiptarët janë të dytët pas sirianëve, e 

në shumë zona të Londrës janë të 

parët. (Nuk ka bir nëne që mund t’i 

përgjigjet pyetjes angleze se; çfarë po 

ndodh në Shqipëri?) Çfarë lufte, çfarë 

dreqin po ndodh?.... (thua të kenë lexuar 

FT-në?) Ata më fatzinjtë, mbi 18 

vjeç, janë në mbijetesë. 

A mund të imagjinohet jeta 

e një mërgimtari “në të zezë” që ska të 

drejtë pune, që jetojnë të strukur në çdo 

kuptim të fjalës, pra me lepur në bark, 

edhe nëse mund të sigurojnë ndonjë 

punë, natyrisht në të zezë, nga të afërmit 

apo “për sevap”? 

Fatkeqësisht prej shumëkujt, kryesisht 

zyrtarëve, një jetë e tillë mbetet e 

pakonceptueshme. 

Në bazë të ligjeve britanike 

, këta mërgimtarë jo 

vetëm që s’mund të punësohen, 

por tashmë as nuk mund 

të strehohen. (Minimumi 

pronarët e shtëpive gjobiten 

nëse në banesat e tyre gjenden 

emigrantë të jashtëligjshëm). 

Në situata mbijetese, 

mesazhi i të riut flet më shumë s 

gjithçka. Është ai mesazh që përshkruan 

gjendjen reale të këtyre fatzinjve, 

(prej tre vitesh nuk ka mundur të 

KRONIKË E NJË IMAZHI 

paguajë shpenzimet e rrugës 6 mijë 

paund). 

Çdonjëri që mund të shikojë 

“Press release” të policisë britanike, 

do të shokohet nga numri i arrestimeve 

dhe dënimeve të bashkatdhetarëve 

tanë. 

Paralajmërim ishte i qartë. 

Tani erdhi radha e mediave që absolutisht 

bëjnë punën e tyre dhe ...patjetër 

lajmi janë shqiptarët... statistikat janë 

plot dhe të faktuara dhe ja ku qëndiset 

shkrimi bukur bukur, duke shkatërruar 

nga themelet imazhin e përmirësuar 

rrënjësisht prej një dekade, nga ata 

mërgimtarët e hershëm, 

TË PARALAJMËRUAR 

Çfarë po ndodh në Shqipëri z. Kryeministër? 

Si tu përgjigjemi anglezëve? 

që kanë 

mundur të integrohen në shoqërinë britanike. 

Padyshim që janë të 

shumë ata që përfaqësojnë 

denjësisht vlerat shqiptare 

këtu, me të cilët krenohemi 

çdo ditë, por ja ku na 

behën këto shkrimet dhe 

venitja e këtij imazhi të 

mirë, ka marrë tatëpjetën. 

Është kjo tablo që po errësohet çdo 

ditë, jo nga ata fqinjët e 

shqetësuar nga mbipopullimit e shqiptarëve... 

nëpër dhoma e shtëpira...por 

pikërisht në median britanike, edhe në 

ato gazeta që shpërndahen falas nëpër 

metropolin londinez. 

Sikur të mos mjaftonte kjo çdo ditë 

drejt Britanisë (“molla e ndaluar”) po 

vijnë me qindra shqiptarë, si 

rrugëzgjidhja e vetme për të shpëtuar 

nga pamundësia për të jetuar në tokën 

mëmë... 

*** 

Ndërkohë është miratuar në komisionin 

e ligjeve (vetëm me votat e 

maxhorancës) projektligji “Për 

regjistrimin e adresave të shtetasve 

shqiptarë që jetojnë në emigracion” siç 

ishte propozuar nga Ministria e Brendshme. 

Është e papranueshme, 

(madje neveritëse), kur 

mendon se në projektligjin 

e ri të qeverisë, parashikohet 

një afat prej 90 ditësh 

për emigrantët kudo që 

janë, që të deklarojnë 

banesat ku jetojnë jashtë 

vendit, në të kundërt do 

t’u ndërpriten shërbimet 

në ambasada, apo konsullatat 

shqiptare. 

Të ndërpriten shërbimet në ambasadë? 

Po edhe kjo kishte mbetur. Jetimë? 

Nga Ministri Tahiri u dëgjuan ca thënie 

që emigrantëve duhet t’ua kthejmë 

borxhin e madh… etj etj, por nuk po 

rezulton kështu. 

A ka njeri t’i informojë 

ligjvënësit, t’i informojë, 

të zgjedhurit, 

përfaqësuesit, (edhe të emigrantëve) 

se një pjesë 

shumë e madhe e shqiptarëve 

të Britanisë, jetojnë 

në të zezë, e tu shpjegojë që 

nuk guxojnë të deklarojnë 

asnjë adresë, (pasi së paku) 

paralizojnë edhe strehuesit...? 

Mbase Ministrit të Brendshëm z.Tahiri 

i kujtohet deklarata e tij...se duhen 

shkurtuar procedurat për rikthimin e 

tyre, pasi po tërheqkan të tjerë..., por të 

paktën mbase dikush do t’i tregojë sesi 

jetojnë të ardhurit rishtaz në Britani. 

Të paktën përfaqësuesit e 

mbetur në ambasadën në Londër 

(shteti shqiptar nuk e ka parë të arsyeshme 

të përfaqësohet me ambasador 

në Mbretërinë e Bashkuar), 

duhet t’i dërgojnë ndonjë raport Ministrit, 

apo komisionit të ligjeve, e të 

paktën ato shërbime konsullore që 

garantohen, të mos ndërpriten se ky do 

të ishte krim... 

Duhet dikush t’u trgojë 

pushtetarëve se në bazë të ligjeve britanike 

, këta mërgimtarë, jo vetëm që 

s’mund të punësohen, por tashmë as 

nuk mund të strehohen... në Britaninë 

e Madhe. E cilën adresë të japin? 

A mund të flitet për përgjegjësi 

shtetërore...për... 

Imazh? A është kjo gjëja e fundit 

që u bie ndërmend pushtetarëve 

shqiptarë? E mbase një ditë do 

të kujtohen se ka qenë një kronikë 

e paralajmëruar...

Dë 

dh 

ërgo 

ni par 

a në S 

he Kosovë 

nga £ 

Shqi 

përi 

£4.90 

0 * 

Paratë tuaj 

ja në destinacion brend a 

pak 

minut 

ash 

** 

mon ne ygram.co 

.uk 

0800 026 0535 

Dërgoni nga: 

Merrini në Shq qipëri tek: 

Merrini në Kosovë tek: 

BpB 

BANKA PËR BIZNES 

Kudo që shiko oni simbolin MoneyGram 

0 

*Përveç tarifave të transferimit të aplikueshme për një transaksion, mund të zbatohet një kurs i këmbimit të monedhës që vendoset nga MoneyGram ose agjen 

entët e saj. Për një listë të plotë të tarifave të transferimit në internet ju lutem 

vizitoni moneygram.co.uk. **Në varësi të kohëshërbimit të operatorëve lokalë.Të gjithë agjentët e mësipërm janë agjentë të MoneyGram International Limited 

në ofrimin e shërbimeve të transferimit të parave. MoneyGram dhe Globi janë 

marka të MoneyGram. Të gjitha markat e tjera janë pronë e pronarëve të tyre përkatës. MoneyGram International Limited është institucion i autorizuar pagese e i rregulluar në Mbretërinë e Bashkuar nga Fina ancial Conduct Authority. 

© 2014 M G

intervista www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 8 

Dua Lipa është ylli më i ri i 

muzikës pop në botë. Këngëtarja 

që jeton në Londër, dhe 

me këngën e saj “Be the One” ka pushtuar 

tregun botërore, do të jetë pjesë e 

ndarjes së çmimeve në Zvicër “Swiss 

Music Awards”. Lipa ka dhënë një intervistë 

për të përditshmen zvicerane 

“20min.ch” ku flet për karrierën e saj 

dhe tregon më krenari për prejardhjen 

e saj nga Kosova, përcjell albinfo.ch. 

Dua, do të marrësh pjesë në “Swiss 

Music Awards” në Cyrih. A jeni 

gëzuar? 

Nuk mundëm ta them saktë se sa jam 

e gëzuar! Unë nuk kam qenë asnjëherë 

në Zvicër. Një vizitë tek ju që lidhet më 

punë është shumë e bukur. 

Cilat janë pritshmëritë tuaja? 

Nëse unë bëj një paraqitje të bukur dhe 

mund ta vizitoj pakëz Cyrihun, 

atëherë do të jam shumë e lumtur. 

SMA është çmimi më i rëndësishëm 

i muzikës në Zvicër. I pëlqeni këto 

shfaqje? 

Unë e pëlqej energjinë, që dalin nga 

këto shfaqje. Është një spektakël. SMA 

është e ngjashme me “Brit Awards” në 

Angli, andaj ndjej pak frikë nga dalja 

përpara publikut. 

Shfaqjeve të tilla ju paraprijnë edhe 

tepihu i kuq. Çfarë përvoje është kjo 

për ty? 

Të premten unë për herë të parë do të 

DUA LIPA: KRENARE ME KOSOVËN 

eci 

në një tepih të kuq në jetën time. Për 

këtë nuk di se si do të reagoj. Do e lë 

si befasi. 

A e ke menduar ende për veshjen 

tënde? 

Unë e di se çfarë do të veshi në skenë. 

Për shfaqjen në tepihun e kuq vendosi 

spontanisht. Nëse mendoj shumë rreth 

veshjes kjo mund të më krijoj panik. 

Është pak sa e çuditshme sesi ju u 

bëtë 

këngëtare. Mësuesi juaj ju ka 

thënë,që nuk mund të këndoni. 

Po ai vërtetë e ka thënë këtë. Problemi 

qëndronte se unë nuk mund ti kontrolloja 

tonet e larta. Kur unë përpiqesha 

ta bëja këtë, dilnin vetëm angullime 

nga fyti. Sikur të veproja sipas 

mendimit të mësuesit tim, atëherë sigurisht 

që s’do kisha bërë karrierë si 

muzikante. 

Megjithatë t’i ia dole. Si? 

Pas 

shkollës fillore unë kam ndjekur Sylvia 

Young Theatre Schools në Londër, ku 

marr mësime të shumta për këndim, 

vallëzim dhe aktrim. Aty e kam vrenjtur 

se mundëm të këndoj. 

Prej nga të erdhi dëshira për t’u 

bërë këngëtare? 

Babai im ishte këngëtar dhe pjesë e rok 

grupit të njohur në Kosovë “ODA”. Si 

fëmijë kam qenë gjithmonë e rrethuar 

nga muzika. 

e përshkruani muzikën tuaj? 

S i 

Unë e quaj atë Dark Pop. Jam e 

ndikuar shumë nga Hi-Hop-i. Ndërsa 

si model e kam Pink dhe Nelly Furtado. 

Ti i ke historinë e njëjtë si të Rita 

Orës. Origjinën e keni nga Kosova 

dhe je rritur në Londër. Ka lidhje 

tjera mes jush? 

Kushdo që vjen nga Kosova, jam 

krenare për të. Kjo na lidh të dyjave. 

Fatkeqësisht ende nuk kam pasur 

mundësi të njihem më Ritën. 

A të nervozojnë krahasimet me të? 

Ne nuk jemi krahasuar shpesh nga mediat. 

Shumë më tepër kam dëgjuar krahasimet 

që më bëjnë me Lana Del Rey. 

Por që ndoshta ka më shumë të bëjë 

me faktin se ne kemi të njëjtin 

menaxhment. 

Dua Lipa të premten do të jetë pjesë e 

gala mbrëmjes në SMA, në të cilën do 

të marrin pjesë edhe Bombay Street, 

Dodo, Robin Schulz, Seven dhe Sido. 

Ndryshe pjesë e kategorisë “Best 

Breaking Act” në “Swiss Music 

Awards” është i nominuar rep këngëtari 

shqiptar që jeton në Zvicër, 

Shkëlzen Kastrati – Xeni.

opinion www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 9 

AVOKATI NAIM HASANI 

PËRGJIGJET: 

“Çështja e heqjes së shtetësisë Britanike 

është vendosur nga Gjykata e 

Apelit në Londër me datën 26 Nëntor 

2015. Një përmbledhje e vendimit 

është publikuar të mërkurën e kaluar 

me datë 27/01/2016 në gazetën më të 

madhe në Britani “The Times on Law 

Reports. 

Ne po përgatitemi për ta 

dërguar çështjen në Gjykatën Supreme 

të Britanisë së Madhe, ku duhet të 

zhvillohet edhe beteja finale ligjore. 

Heqja e shtetësisë Britanike prej kohesh 

është një temë mjaft e nxehtë për 

një numër shqiptarësh të cilët kanë 

mbërritur në Britani në fundin e viteve 

ÇËSHTJA E HEQJES SË SHTETËSISË BRITANIKE 

DREJT GJYKATËS SURPREME 

Çdo të bëhet me 

shqiptarët që kanë 

probleme me shtetësinë, 

pra që janë zbuluar për 

identitetin e tyre? 

90 dhe kanë kërkuar azil, kanë marrë 

leje të përhershme qëndrimi dhe janë 

bërë British duke pozuar në mënyrë 

false se janë shtetas të Kosovës të 

larguar nga lufta në Kosovë. 

Shpresoj dhe do të luftojmë 

bashkë me dy baristeret e shquar të 

çështjes për një zgjidhje sa më të 

drejtë dhe fjalën e fundit ta thotë 

Gjykata Supreme. Të gjitha çështjet e 

tjera të ngjashme të shqiptarëve që janë 

në gjykatën e lartë ose që presin një 

vendim nga Ministria e Brendshme 

duhet të presin përfundimin e Betejës 

Ligjore përpara se Ministria e Brendshme 

të fillojë të marrë vendime përfundimtare 

nëse do ta humbasin 

shtetësinë Britanike dhe nëse do të 

mund pastaj të përfitojnë leje qëndrimi 

apo nëse do të kthehen në Shqipëri. 

Megjithëse Gjykata e Apelit 

e ka quajtur të drejte vendimin e Ministrisë 

së Brendshme për heqjen e 

shtetësisë për shqiptaret që kanë 

mashtruar për identitetin e tyre, besoj 

se vendimi perfundimtar duhet të merret 

në Gjykatën Supreme për këtë 

çështje kaq madhore dhe ligji duhet të 

qartësohet në mënyrë që në të ardhmen 

të mos ketë situata të ngjashme dhe 

ligji të zbatohet sa më drejtë.” 

Ermira Babamusta është shqiptarja 

e parë që u nderua nga 

Presidenti amerikan Barak 

Obama për punën e saj humanitare. Në 

2014 Ermira shërbeu në programin e 

Shërbimit Kombëtar të Zyrës së Presidentit 

të Sh.B.A.-së. 

Shtëpia e Bardhë e nderoi 

Ermira Babamustën me vlerësimin më 

të lartë, me medalje ari dhe çmimin 

“President’s Volunteer Service 

Award”. 

Ky vlerësim nga Presidenti i dhurohet 

qytetarëve amerikanë që kanë treguar 

një jetë të jashtëzakonshme në shërbim 

të tjerëve dhe që sjellin inspirim për 

ndryshim pozitiv në Amerikë dhe botë. 

“Jam shumë krenare që nëpërmjet Programit 

të Shërbimit Kombëtar të Presidentit 

pata mundësinë t’i shërbej 

interesit kombëtar të ShBA-së për 

paqe në botë, demokraci dhe ndërtim 

të komunitetit në aspektin kulturor dhe 

civil. 

Falënderoj Shtëpinë e 

Bardhë që më vlerësuan me çmimin 

më të lartë, medaljen e artë për kontributin 

tim për shtetin amerikan që e 

dua dhe vlerësoj shumë,” tha Ermira 

Babamusta.Në 2014, punova në 

mënyrë vullnetare si drejtoreshë rajonale 

për Projektin “Borgen” që 

lufton kundër varfërisë në botë. 

Bashkëpunova dhe me “Charity 

Miles”, “Wounded Warrior Project” 

dhe me Fondacionin e Kombeve të 

Bashkuara – “Girl Up” për të rritur 

ndërgjegjësimin ndërkombëtar për 

edukimin dhe mirëqenien e vajzave të 

reja nëpër botë. 

Përveç kësaj kam qenë dhe pjesë e programit 

“AmeriCorps” si dhe kam udhëhequr 

projektin tim dyvjeçar 

ERMIRA BABAMUSTA NDEROHET ME 

MEDALJEN E ARTË NGA PRESIDENTI OBAMA 

“Aksion për Paqe” (New York-Prishtinë) 

për të përkrahur komunitetin 

amerikan dhe shqiptar, sidomos të rinjtë 

dhe familjet amerikane të veteranëve,” 

shtoi Ermira. 

Ermira Babamusta njihet për arritjet e 

saj në fushën e diplomacisë dhe politikës 

në Shtetet e Bashkuara të 

Amerikës dhe gjithashtu për promovimin 

e shqiptarëve të talentuar në 

botë. Ajo mbahet mend më së shumti 

si një nga personat që ka punuar në administratën 

e Presidentit Obama dhe 

për vlerësimin që ka marrë nga Kongresi 

Amerikan. 

Ermira Babamusta është shpallur 

“Gruaja e Vitit”, “Gruaja Ndërkombëtare 

e Kurajos” nga Instituti i Paqes 

Kessel dhe “Gruaja Humanitare 

Ndërkombëtare” nga Kryetari i 

Mazhorancës të Senatit Amerikan, 

Harry Reid, Kongresi Amerikan. 

Ndërsa babai i saj, Profesor Neki 

Babamusta (Mësues i Merituar) u 

emërua “Mbrojtës Ndërkombëtar i 

Demokracisë” nga Kongresi Amerikan 

për forcimin e lidhjeve shqiptaroamerikane. 

Në 2007 dhe 2012-13 Ermira 

ka kryer dy misione diplomatikekulturore 

në Kosovë për njohjen e 

pavarësisë së Kosovës dhe lobimin e 

integrimit evropian të Kosovës. 

Ka punuar si drejtoreshë për fushatën 

presidenciale të Presidentit Obama në 

zgjedhjet e 2008 dhe 2012; në Departamentin 

e Paqes të OKB-së në New 

York dhe në Kongresin Amerikan në 

Washington DC. 

Ermira Babamusta është 

kandidate e doktoraturës për Shkenca 

Politike dhe Marrëdhënie Ndërkombëtare, 

gjatë së cilës përfundoi edhe 

programin e Harvardit “Strategjia dhe 

Sigurimi Kombëtar Amerikan”. 

Ka mbaruar shkëlqyeshëm 

me burs dy mastera në Shkenca Politike 

dhe Administrim Publik, si dhe 

programin e avancuar niveli graduate 

në Manhattan për “Diplomaci të OKBsë”. 

Në 2010 kreu studimet jashtë në 

Strasburg, Francë në degën “Ligji Europian 

dhe Institucionet e BE-së”. 

Ermira dhe ekipi gjate punes te kombet 

e bashkuara me sekretarin e 

pergjithshem Kofi Annan“Dashurinë 

për edukim, kulturë dhe njohuri m’i 

kanë dhënë të dy prindërit e mi të 

mrekullueshëm Neki dhe Suzana, të 

cilët janë arsimtarë. Familja ime janë 

me origjinë nga Shqipëria dhe Kosova. 

Si fis (Babamusta dhe Cani) e kemi 

pasur traditë shkollimin jashtë shtetit 

dhe shkollimin e lartë. Ibrahim Babamusta, 

nipi i gjyshit tim, mori Medaljen 

e Artë nga Perandori Franc 

Ferdinand i Austrisë. 

Babai im, Neki Babamusta, “Mësues i 

Merituar” ka zhvilluar lëvizjen arsimore 

në Shqipërinë e Mesme dhe 

Kosovë, ka mbajtur shumë kumtesa 

historike në Durrës dhe Tiranë te Ministria 

e Arsimit, ka dërguar materiale 

historike tek Instituti i Historisë në 

Tiranë, të cilat janë vlerësuar. 

Gjithmonë e kam patur 

synim doktoraturën dhe tani kam edhe 

fatin të shtoj Harvardin në rezumenë 

time. Krenohem që përfaqësova 

Shqipërinë dhe Kosovën në programin 

e shkëlqyer të Harvardit,” tha Ermira 

Babamusta. 

“Besoj se kultura është një 

nga mënyrat më të mira për të shfaqur 

imazhin pozitiv të traditave të vendit. 

Për këtë arsye kam hapur platformën e 

diplomacisë kulturore “NY Elite Magazine” 

për të ruajtur dhe ngritur lart 

trashëgiminë kulturore shqiptare dhe 

amerikane,” tha Ermira Babamusta. 

Ermira Babamusta është pjesë e librit 

” Zonjat Shqiptare në Nju Jork”, projekt 

i Albanian Excellence, i cili zhvillohet 

nën kujdesin e Presidentit te 

Republikës Bujar Nishani dhe që do 

të promovohet më 24 shtator në Manhattan, 

Nju Jork gjate nje mbremje 

Gala me pjesmarrjen e personaliteteve 

te njohura mbarëshqiptare.


EKIPI I FILMIT “SHOK”, TAKOHET 

EDHE ME AMBASADORIN E 

KOSOVËS NË LONDËR, 

LIRIM GREIÇEVCI 

Me artistët shihen në fotografi 

edhe prindërit e 

këngëtares shqiptare, 

Rita Orës, sikurse që shihet edhe 

Gjevat Kelmendi, ku ky i fundit ka 

marë pjesë me një rol episodik në 

filmin “Spectre” 

Regjisori i filmit “Shok”, Jamie Donougjue 

dhe producenti dhe aktori i 

këtij filmi, Eshref Durmishi po qëndrojnë 

në Londër, ku janë takuar 

edhe me ambasadorin e Kosovës në 

Londër, Lirim Grecevci. Me artistët 

shihen në fotografi edhe prindërit e 

këngëtares shqiptare, Rita Orës, 

sikurse që shihet edhe Gjevat Kelmendi, 

ku ky i fundit ka marë pjesë 

me një rol episodik në filmin “Spectre”. 

Filmi “Shok”, i mbështetur nga 

QKK tashmë është film i nominuar 

për çmimin prestigjioz Oscarm në 

kategorinë e filmit të metrazhit të 

shkurtë./KultPlus.com 

NJË MBRËMJE ME TENORIN E FAMSHËM 

SAIMIR PIRGU NË AMBASADËN SHQIPTARE 

Më 2 shkurt 2016, Ambasada 

Shqiptare në Londër, në 

bashkëpunim me Albion 

Media, Opus Arte dhe Royal Opera 

House, pati privilegjin dhe nderin të 

presë tenorin lirik shqiptar me famë 

botërore, z. Saimir Pirgu, me rastin e 

promovimit të albumit të tij të ri, “Il 

Mio Canto”. 

Zj. Entela Gjika, e Ngarkuar 

me Punë, mirëpriti të ftuarit. Të pranishëm 

ishin gazetarë dhe kritikë arti, 

përfaqësues të Royal Opera House, 

përfaqësues të trupit dipllomatik në 

Londër, Marshalli i M.S. Mbretëreshës 

Elizabeth II për Trupin Diplomatik, si 

dhe artistë, miq e dashamirës të tenorit 

të famshëm dhe të artit të tij. 

Më pas Ambasada hapi 

dyert për të gjithë fansat dhe artdashësit 

nga komuniteti shqiptar në 

Londër: “Shtëpi e hapur me Saimir Pirgun”. 

Gjatë gjithë mbrëmjes tenori 

i famshëm u dhuroi të pranishmëve 

performancën e rrallë të gjashtë arieve 

nga repertori i tij. 

Z. Pirgu do të promovoj “Il Mio 

Canto” në një tur koncertesh. Më tepër 

informacion gjeni në kalendarin e tij 

a r t i s t i k : 

http://www.saimirpirgu.com/sq/kalendari-artistik/ 

Opera Traviata, ku z. Pigu luan rolin e 

Alfredos, më 4 shkurt 2016 u shfaq direkt 

në 2000 kinema në mbarë botën. 

Për më tepër informacion: 

http://www.roh.org.uk/showings/latraviata-live-2016 

Ambasadori i Kosovës në Britaninë 

e Madhe, Lirim 

Greiçevski, është vizituar nga 

një mysafir shumë i veçantë. 

Futbollisti kosovar, Bersant Celina, që 

luanë për klubin e famshëm anglez 

Manchester City, bashkë me prindërit 

e tij, është pritur nga Greiçevski në ambientet 

e ambasadës së Kosovës në 

Londër. 

AMBASADORI E PRET CELINËN NË TAKIM, 

PAK DITË PAS ASISTIT NË PREMIERLIGË 

“Kënaqësi ta mirëpres në ambasadë, 

futbollistin e talentuar, Bersant Celina, 

së bashku me prindërit e tij, i cili aktualisht 

luan për Manchester City F.C. në 

Premier Ligën Angleze”, ka shkruar 

Greiçevski në llogarinë e tij në Facebook. 

“Fakti që Bersanti ka zgjedhur të luajë 

për reprezentacionin e Kosovës në futboll, 

i bën nderë atij, familjes së tij, si 

dhe gjithë Kosovës”. 

“Nga Bersanti pranova me kënaqësi 

fanellën e tij si dhuratë. Talentët si 

Bersanti po i japin imazh pozitiv 

Kosovës gjithandej nëpër botë dhe 

meritojnë tërë respektin dhe mbështetjen 

tonë”.


NGA RUDINA HOXHA 

ANGLEZËT: JA ÇFARË PAMË 

TEK AMBASADA SHQIPTARE 

Koncertet, e titulluara “Notes on Albania”, me pjesëmarrjen e artistëve shqiptare 

me famë botërore, Ermonela Jaho, Inva Mula, Saimir Pirgu, Arlinda Morava, 

Genc Tukici dhe shumë të tjerësi Alda Dizdari, Marjela Cingo, dhe mbi të gjitha 

vendosja e bustit krenar të Skëndërbeut bënë një jehonë të madhe tek populli anglez 

i cili u habit me thesarët kulturore dhe historike që fsheh ky vend. Kjo bëri që 

shumë anglezë të kishin kureshtje për të mësuar për Shqipërinë. 

28 Nëntor, 2012! Në Londër, Ambasada 

Shqiptare feston 100 vjetorin e 

Pavarësisë së Shqipërisë, sipas 

mënyrës së saj origjinale. Pikërisht në 

adresën 113 Inverness Terrace, Ë26JC, 

shumë vetë, kryesisht shqiptarë, janë 

mbledhur për të përuruarvendosjen e 

bustit të heroit kombëtar shqiptar, 

Gjergj Kastrioti Skëndërbeu. “Ky prej 

sot do të jetë vendi juaj, tempulli juaj i 

nderit kombëtar, do të jetë faltorja juaj. 

Duajeni, respektojeni, kthehuni herë 

pas here, frymëzohuni dhe reflektoni 

për identitetin tuaj. Bëhuni britanikët 

më të mirë të këtij vendi, por jini edhe 

shqiptarët më patriotë në botë.” Kështu 

do ti drejtohej midis të tjerash, Ambasadori 

shqiptar në Londër dhe njëkohësisht 

iniciatori i vendosjes së këtij 

busti, Z. Mal Berisha pjesëmarrësve të 

shumtë në atë shesh, në atë ditë të ftohtë 

nëntori. 

Në këtë qytet me një kulturë 

dhe histori të madhe, kjo ngjarje e 

rëndësishme do të ishte vetëm një nga 

kulminacionet e shumta të punës së 

kësaj ambasade e cila brenda një periudhe 

4 vjeçare (2012-2015) bëri një 

mrekulli duke e transformuar 

Shqipërinë në një vend më të njohur 

dhe më të afërt për popullin anglez të 

cilët më së shumti kishin lexuar për 

Shqipëtarët e krimit dhe të drogës. 

Ambasada do të mirëpriste rregullisht 

aktivitetet e Shoqatës Anglo-Shqiptare 

duke i afruar dy vendet edhe më tepër. 

Koncertet, e titulluara 

“Notes on Albania”, me pjesëmarrjen 

e artistëve shqiptare me famë botërore, 

Ermonela Jaho, Inva Mula, Saimir 

Pirgu, Arlinda Morava, Genc Tukici 

dhe shumë të tjerësi Alda Dizdari, 

Marjela Cingo, dhe mbi të gjitha vendosja 

e bustit krenar të Skëndërbeut 

bënë një jehonë të madhe tek populli 

anglez i cili u habit me thesarët kulturore 

dhe historike që fsheh ky vend. Kjo 

bëri që shumë anglezë të kishin 

kureshtje për të mësuar për Shqipërinë. 

Një prej tyre ishte edhe Lordi Britanik, 

Robert Maclennan i cili në fillim të 

shtatorit të shkuar do të merrte rrugën 

drejt Shqipërisë si për të na kujtuar 

shtigjet ku kishte shkelur Lordi Byron 

afro dy shekuj më parë. Lordi Maclennan 

i Rogartit u mahnit nga peisazhet 

plot ngjyra të Shqipërisë si dhe nga 

arkaeologjia dhe historia e lashtë e 

Shqipërisë. 

Në përfundim të kësaj vizitë 

një-javore, Lordi arriti në përfundimin: 

“Europa di shumë 

pak për Shqipërinë.” Sot 

Lordi do ta pranojë se Ambasada 

Shqiptare bëri shumë 

në drejtim të njohjes së 

Shqipërisë në Britaninë e 

Madhe e më gjërë. “Mal 

Berisha ishte një ambasador i 

shkëlqyer. Ai ishte gati të 

diskutonte zhvillimet në 

Shqipëri në mënyrë të plotë 

dhe të sinqertë. Unë mendoj 

se Shqipëria nuk është njohur 

sa duhet nga Europa dhe Ambasada 

Shqiptare dhe Z. Mal 

Berisha në veçanti bënë 

gjithshka që mundën në këtë 

drejtim. Unë isha shtatorin e 

shkuar në Shqipëri. Dua të vij 

përsëri. Shpresoj që t’i ruaj 

marrëdhëniet me Z. Berisha,” 

tha Lordi. 

Pra, Shqipëria filloi të njihej 

nga arti i saj. 

Shumë nga përfaqësuesit më të rëndësishëm 

të jetës britanike dhe të komunitetit 

shqiptar në Angli të cilët patën 

mundësinë të bashkëpunojnë ngushtas 

me këtë ambasadë e pranojnë se ishte 

e pamundur të mos tregoje vëmendje 

ndaj saj duke marrë parasysh aktivitetet 

e shumta të organizuara aty 

përfshirë ato të Shoqatës Anglo- 

Shqiptare. Ajka e jetës politike, të biznesit 

dhe artit anglez do të ishin shpesh 

të pranishëm në këtë Ambasadë. Arsyeja? 

Kjo Ambasadë i kishte vënë detyrë 

vetes të promovonte Shqipërinë 

duke përdorur mjetet e veta më 

efikase: Kulturën, artin dhe pasurinë 

shpirtërore shqiptare. Dhe ja doli. 

John Hodgson, përkthyes i 

librave të shkrimtarit të madh Ismail 

Kadare, do të thoshte se Ambasada u 

bë një strehë për aktivitetet e Shoqatës 

Anglo-Shqiptare. “Ambasadori 

Berisha ishte shumë i përzëmërt dhe 

bujar cka ndikoi shumë në marrëdhëniet 

midis Shqipërisë dhe Britanisë 

së Madhe,” tha ai. 

Në fakt, Ambasada 

Shqiptare dha shembullin se si mund 

të zhvillohet dhe të çohet në një stad 

tjetër diplomacia në përgjithësi dhe ajo 

kulturore në veçanti duke lënë rrjedhimisht 

pas një trashëgimi të çmuar: dy 

statuja të heroit tonë kombëtar, 

Skëndërbe, të ngritura përkatësisht në 

Londër më 28 nëntor 2012, me rastin 

e 100 vjetorit të pavarësisë së 

Shqipërisë dhe njënë fshatin Arbëresh 

Munxhufuni (Itali) më 4 gusht 2013, të 

dyja me iniciativën personale të tij. 

Dhe këto ishin “shenja” të 

forta. Sir Noel Malcolm, Presidenti i 

Shoqatës Anglo-Shqiptare, pranon se 

kjo ambasadënë përgjithësi dhe Z. Mal 

Berisha në veçanti lanë shenjë në 

Londër. “Gjatë gjithë kohës që shërbeu 

në Londër, ai vazhdimisht kërkoi 

mënyra të reja për të shfaqur një imazh 

pozitiv të Shqipërisë,” thotë Malcolm. 

Sipas tij, “Kjo nuk përfshiu vetëm kontaktet 

me zyrtarët, organizatat dhe biznesmenët 

britanikë të cilët mund të 

kishin shfaqur interes ndaj Shqipërisë 

por edhe tërheqjen e vëmendjes së një 

publiku më të gjërë dhe padyshim, promovimin 

e anëtarëve të tjerë të komunitetit 

diplomatik në 

Londër.”Gjithashtu, sipas tij, Ambasadori 

Berisha i dedikoi mjaft kohë 

dhe energji njohjes me Diasporën 

Shqiptare në Angli e cila gjithmonë 

vlerësoj lart tek Z. Mal Berisha ndjenjën 

e patriotizmit që e karakterizon 

atë si dhe diplomacinë kulturorë të 

mprehtë që ai zhvilloi. 

Kështu sopranoja shqiptare 

me famë botërore, Ermonela Jaho, e 

cila ka qënë pjesë e koncerteve të organizuara 

nga Ambasada, nxjerr në 

pah atë që Z. Berisha ka bërë për të 

ngritur lart imazhin e Shqipërisë në 

botë. “Tek Z. Mal Berisha kam gjetur 

gjithmonë një bashkëatdhetar të vërtetë 

që ka qënë gjithmonë i gatshëm dhe i 

përkushtuar për të ndihmuar dhe çuar 

përpara emrin e Shqipërisë dhe shqiptarëve 

në Angli dhe kudo në botë. 

Mungesa e tij do të ndihet! Urojmë që 

ambasadorët e tjerë që do të ndjekin të 

vazhdojnë punën e mirë të nisur nga 

parardhësit e tyre,” thotë Jaho. 

Pikërisht kultura shqiptare, e 

shpalosur në të gjitha dimensioned e 

saj nga Ambasada Shqiptare në Angli, 

me anë të rreth 150 aktiviteteve të 

ndryshme, e mahniti edhe Roxanna 

Panufnik, kompozitoren e njohur britanike, 

e cila bëri disa kërkime mbi 

muzikën shqiptare për realizimin e 

pjesës “Vjeshtë në Shqipëri” (pjesë e 

“Katër Stinët e Botës”). 

“Periudha gjatë së cilës Z. 

Mal Berisha shërbeu në Londër ka lënë 

pas një trashëgimi të gjatë të vlerësimit 

të kulturës shqiptare – sidomos 

muzikës nëpërmjet koncerteve publike 

që ai vuri në Londër dhe interesit mediatik 

që ai nxiti.,” thotë Pamufnik e 

cila e pranon se është frymëzuar shumë 

nga ajo që ka mësuar dhe parë në 

Shqipëri falë Z. Berisha që mundësoi 

edhe një udhëtim të saj në Tiranë për 

të realizuar një bashkëpunim me 

Orkestrën Simfonike të Televizionit 

Shqiptar. 

Në fakt, i gjithë ky udhëtim 

4-vjeçar i Ambasadës Shqiptare në 

Britani e bëri edhe më të larmishme 

historinë e bashkëpunimit midis dy 

vendeve tona. 

Atë që nuk e bëri askush nga 

zyrtarët e shtetit shqiptar, në vlerësimin 

e punës dhe arritjeve të kësaj ambasade 

dhe Z. Berisha në veçanti, e bëri Ambasadori 

i Britanisë së Madhe në 

Tiranë, Z. Nicholas Cannon, i cili në 

një intervistë ekskluzive së fundmi, do 

të thoshte shumë në pak fjalë. “Ambasada 

dhe Z. Mal Berisha e ngritën 

profilin e Shqipërisë në Londër.” 

Po aq shkurt, shkrimtari anglez, 

Adam Yamey i cili i njojti shqipëtarët 

qënë vitin 1975 kur vizitoi 

Prizrenin për herë të parë, do të 

thoshte: “Kushdo që vendosi për 

emërimin e Mal Berishës në Londër,


NGA FENGHUA CHEN* 

Për fat të keq, Gjenerali i Ushtrisë 

së Vdekur u përkthye dhe u bë i 

njohur në Kinë me shumë 

vonesë. Përkthyesi dhe shkrimtari 

kinez, Zhen En Bo, ua dha lexuesve të 

vendit të vet drejtpërdrejt nga shqipja 

në vitin 1992. Romanin e botoi shtëpia 

botuese “Shkrimtari”. 

Për arsye të tirazhit të kufizuar 

(2500 kopje në Kinë nuk mund 

të konsiderohen ndryshe) dhe të statusit 

të tij të veçantë në qarkullim (u 

botua për shkrimtarët), ky roman s‘pati 

ndikim në shumicën e lexuesve të 

thjeshtë kinezë. Po më 1992-shin, 

kanali i parë i televizionit qendror 

kinez ÇTV-1 shfaqi filmin Kthimi i 

Ushtrisë së Vdekur, realizuar nga 

regjisori Dhimitër Anagnosti (1989) 

sipas këtij romani. 

Siç përmend Zhen En Bo, ky film u 

shfaq i ndarë në dy pjesë dhe pati një 

jehonë të gjerë. Pa dyshim, qindra mijë 

teleshikues kinezë e kanë parë këtë 

film, edhe pse nuk kemi një shifër të 

saktë për këtë. Në vitin 2008, romanin 

e ribotoi shtëpia botuese “Chongqing”, 

bashkë me dy vepra të tjera të rëndësishme 

të Kadaresë: Prilli i Thyer 

(2007) dhe Pallati i Ëndrrave (2009). 

Më vonë, në vitin 2012, “Huacheng”, 

një shtëpi tjetër botuese, më e madhe, 

nisi projektin për Kadarenë në gjuhën 

kineze, në të cilin u përfshi botimi i tri 

veprave të tjera të tij: Kronikë në Gur, 

Kush e solli Doruntinën dhe Darka e 

gabuar. 

Të dyja nismat e botimit 

janë sponsorizuar nga shteti kinez. 

Shfaqja e filmit qe sinjal i rëndësishëm, 

që u bëri të ditur kinezëve se 

në Shqipëri, përveç filmave të vjetër 

artistikë, që ishin mjaft të njohur atje, 

ka dhe dukuri të reja, që lidhen me një 

shkrimtar shumë të talentuar, i cili 

shquhet për narracion të veçantë, 

përfytyrime të çuditshme, metoda të 

pjekura dhe filozofi të thellë. Duke 

pasur në fokus vetëm romanin Gjeneralin 

e Ushtrisë së Vdekur (1963) dhe 

filmin Kthimi i Ushtrisë së Vdekur, do 

të përpiqemi të paraqesim situatën e 

receptimit të kësaj vepre të I. Kadaresë 

në mjedisin kinez. 

Sipas statistikave të faqes së specializuar 

për raportime zyrtare rreth 

studimeve në Kinë, uebsajti 

http://www.cnki.net, që nga viti 1988 

deri në vitin 2015 janë realizuar 48 

punime shkencore dhe disertacione me 

objekt veprat e Ismail Kadaresë. 

Shumë prej tyre janë botuar pas vitit 

2005, kur Kadareja fitoi çmimin “The 

Man Booker International Prize”. 

SI E BËRI “GJENERALI” TË FAMSHËM 

Shumica e tyre jep një analizë të 

përgjithshme për autorin dhe veprat e 

tij. Prilli i Thyer dhe Pallati i Ëndrrave 

janë dy veprat më të diskutuara. Në 

vitin 2014, studiuesja kineze prof. dr. 

Ke Jing botoi monografinë me titull: 

“Katër ‘të tjerë’ në veprat e Ismail 

Kadaresë – studim për identitetin kombëtar 

shqiptar”, në të cilën bëhen interpretime 

origjinale për veprat e 

Kadaresë nga këndvështrimi i katër të 

tjerëve: tjetri, i Lindjes; tjetri, i fqinjëve; 

tjetri, i Perëndimit; dhe tjetri, 

brenda vendit. 

Në këtë studim vihen në pah 

marrëdhëniet e ngushta e të pashmangshme 

midis letërsisë dhe politikës për 

shumicën e shkrimtarëve bashkëkohorë 

shqiptarë, që kanë përjetuar 

regjimin komunist. Me zhvillimin e 

mediave të reja, për veprat e Kadaresë 

debati u zgjerua së shumti. uebsajtet 

kryesore me profil kulturor-letrar në 

Kinë, duke përfshirë faqet 

http://www.book.douban.com dhe 

http://www.blog.sina.com.cn, që funksionojnë 

si platformë përbashkuese për 

polemika letrare, kanë pasur në vëmendje 

qendrore romanet e Kadaresë. 

Siç mund të kuptohet, shumica e pjesëmarrësve 

në debat janë lexues të 

thjeshtë, por ka raste që janë edhe kritikë 

dhe shkrimtarë profesionistë ose 

të vetëformuar. Për sa i përket Gjeneralit 

të Ushtrisë së Vdekur, mund të kujtohen 

dy raste përfaqësuese. Njëri 

është titulluar “Në hijen e paskajshme 

të luftës – për romanin ‘Gjenerali i 

ushtrisë së vdekur’”, dhe mban nënshkrimin 

e Gaoxing (7 shtator 2007); 

tjetri është titulluar “Kadareja, romancier 

poetik tërheqës – komente për 

‘Gjeneralin e ushtrisë së vdekur’”, dhe 

është nënshkruar nga një zonjë, 

Heilang (u publikua më datën 20 mars 

2011). 

Gaoxing vlerëson se në këtë roman 

përshkruhet hija e luftës, jo lufta direkt, 

e cila dëmton psikikën e njerëzve 

më ashpër sesa lufta vetë. Heilang 

vlerëson se Kadareja e vështron luftën 

nga varret, riprodhon në mënyrë absurde 

historinë e luftës, për të dalluar 

goditjen e fortë shpirtërore që pësuan 

të dy popujt ndërluftues, urrejtjet e 

KADARENË NË KINË 

vazhdueshme që u shkaktuan nga tragjedia 

e luftës, si dhe thelbin jonjerëzor 

të luftës. 

Heilang pohon se Kadareja 

përzien njërin pas tjetrit me mjeshtëri 

artistike elementet historike, 

gjeografike, kulturore, folklorike në 

episode të ndryshme. Ky roman plotëson 

kërkesat e lexuesve për të njohur 

kombin shqiptar, duke shkuar përtej 

një romani të zakonshëm kundër luftës 

në përgjithësi. Nga teknika e krijimtarisë, 

Kadare ngre një strukturë të përsosur 

dhe kompakte në romanin me 

temë luftën antifashiste, por të cilit i 

mungojnë skenat e mëdha të luftës: ato 

zëvendësohen me skena kërkimi eshtrash 

dhe gërmimesh pas njëzet 

vjetësh. 

Siç vlerëson Gaoxing, brenda strukturës 

së përgjithshme janë vendosur 

shumë episode të detajuara, në të cilat 

me forma të ndryshme, si kujtime, dialogë, 

aluzione, ironi, përshkrime 

psikologjike etj., autori kontrollon 

gjithmonë ritmin e romanit; kështu 

shkallë-shkallë e çon romanin në kulm 

kur, del papritur thesi me skeletin e 

Kolonelit Z. Në fragmentet e cituara 

duket vëmendja e lexuesve dhe kritikëve 

për këtë roman. 

Siç konsideron Heilang, në roman 

paraqitet aty-këtu humori i zi i autorit, 

i cili ka thyer atmosferën e mërzitshme 

monotone që mbizotëron, çka e bën 

lexuesin që të buzëqeshë jo rrallë 

bashkë me autorin, sikur të kishin nënshkruar 

një marrëveshje të fshehtë. Në 

fund të romanit jepet një episod i 

bukur, ku gjenerali i dehur troket në 

derën e priftit në mesnatë, duke i 

përsëritur që ta fshihte faktin që thesi 

me skeletin e Kolonelit Z u shty në 

humnerë. 

Tjetër fragment është përshkrimi i 

fshatares së pastër shqiptare Kristina 

në ditarin e një dezertori, përsëri nga 

këndvështrimi i tjetrit. Mjeshtëria e 

shtjellimit e autorit përbën bukurinë 

gjuhësore dhe mendore të tij. Lexuesit 

ose shikuesit kinezë duan ta marrin romanin 

ose filmin për krahasim me 

ndonjë vepër artistike ose me 

fenomenet e shoqërisë kineze. 

Në krahasimet midis romanit Gjenerali 

i Ushtrisë së Vdekur dhe filmit kinez 

Sinjal Grumbullimi (një vepër kinematografike 

që i kushtohet luftës civile 

çlirimtare 1945-1949, e realizuar në 

vitin 2009), kritiku Luhe, në një 

vështrim krahasimtar në artikullin 

“Dhimbjet që nuk u shuan nga koha”, 

publikuar më 17 dhjetor 2008, shpreh 

mendimin se protagonisti i romanit të 

Kadaresë, gjenerali, u kthye në 

Shqipëri me mision për mbledhjen e 

eshtrave të ushtarëve italianë, por 

vazhdimisht ndiente poshtërim dhe 

zymtësi, derisa përfundoi me çmenduri; 

ndërsa regjisori i filmit kinez na 

e kujton këtë personazh përmes 

kapitenit të kompanisë Gu Zi Di, që u 

kthye në fushën e betejës për të 

kërkuar arsyet pse shokët e tij të luftës 

dhanë jetën… 

Karakteristika e parë në receptimin e 

veprës Gjenerali i Ushtrisë së Vdekur 

është individualiteti ose diversiteti. 

Përveç komenteve të gjata, në internet 

do të hasim edhe komente shumë të 

shkurtra. Një lexues thotë se romani 

është i zhytur në luftë, por pa e përshkruar 

direkt (Clomer, Romani me 

temën e luftës pa përshkruar luftën, 6 

mars 2015); tjetri thotë se Gjenerali 

nuhaste erën e vdekjes pranë vendeve 

ku u varrosën ushtarët e tyre (Luoshun, 

Vdekja dhe ndjenja e vdekjes në hijen 

e luftës, 5 gusht 2009). 

Ka raste kur komentet bëhen me pak 

fjalë: në tërë librin binte shi, ose është 

historia e një trupi pa jetë në kërkim të 

një togu eshtrash. Karakteristikë e dytë 

është ndërveprimi në vazhdimësi. Receptimi 

i një vepre letrare në internet 

përbën vetë një proces të gjatë dhe të 

vazhdueshëm pas botimit të veprës. Në 

këtë proces, me ngritjen e numrit të 

lexuesve, pasurohet edhe receptimi në 

tërësi. Efekti i receptimit ruhet automatikisht 

dhe referohet në çdo moment 

për të interesuarit. Versioni i vitit 

1992 i Gjeneralit në internet ka marrë 

16 komente, kurse versioni i vitit 2008 

po i këtij romani 111 komente. 

Kështu komentet mbi komente, 

ndërveprimet shtrihen ndër lexues, kritikë, 

dhe në fund formohet një debat 

me një numër të konsiderueshëm 

pjesëmarrësish. E treta karakteristikë 

është promovimi. Megjithëse pjesëmarrësit 

e kësaj faqeje letrare nuk kanë 

qëllim të caktuar fitimprurës, vetë 

faqja synon që të zgjerojë ndikimin e 

saj në fushën e letërsisë, madje jep 

linkun e adresës së shitësit në internet 

për promovim. 

Për këtë arsye, zakonisht në vendet më 

të spikatura, jepen informacione të hollësishme 

për librat. Në këto faqe mund 

të gjendet edhe një paraqitje e shkurtër 

për autorin, përmbajtjen e librave të tij, 

madje edhe fragmente prej veprave më 

të shitura. Në të njëjtën kohë, në fund 

të faqes, ofrohen edhe disa vepra të 

tjera që parashikohet se do të pëlqehen 

nga ata që e duan këtë vepër. Për shembull, 

në faqen e veprës Gjenerali, rekomandohen 

edhe veprat e tjera të 

Kadaresë, si Kronikë në Gur, po dhe 

Vetëdija e Zenos e shkrimtarit italian 

Italo Svevos dhe Palltoja Magjike e 

autorit italian Dino Buzati. 

Duke u nisur nga receptimi i kësaj 

vepre në mediat e reja kineze, ne e 

dimë qartë se është zgjeruar gradualisht 

në Kinë ndikimi i veprave të Ismail 

Kadaresë. Dëshmitë e shumta për 

receptimin e veprës janë dhënë dhe do 

të jepen më shumë në mediat e reja. 

Dihet se receptimi i një vepre në internet 

nuk mund të ndodhë pa përkthimin 

ose botimin e veprave në formën tradicionale, 

por për shkak se mediat e reja 

kanë pasur një audiencë më të re, grupet 

më aktive shoqërore, të cilat janë 

më të lëvizshme, më të lira, më dinamike, 

prandaj studimi i receptimit të 

një vepre në internet mund të dëshmojë, 

në njëfarë mënyre, gjendjen e 

përgjithshme të receptimit të saj. 

*Universiteti i Gjuhëve të Huaja të 

Pekinit, Kinë


Nga Bernard Guetta 

Liberation 

Ky është një skenar që ka 

shumë gjasa të ndodhë, aq më 

tepër që sugjerohet dhe nga 

sondazhet e zhvilluara javët e fundit. 

Pavarësisht nga lëshimet 

ndaj Britanisë së Madhe, dhe 

ndryshimet që udhëheqësit evropianë 

do të miratojnë pas pak ditësh në 

samitin e radhës në Bruksel, në mënyrë 

që të lejojnë kryeministrin britanik Dejvid 

Kameron t’u tregojë votuesve të 

vetë se i ka marrë reformat e kërkuara, 

dhe konfirmuar kësisoj vazhdimin e 

qëndrimit të Londrës në Union, nuk 

është e pamundur që eurofobët të arrijnë 

të triumfojnë në referendumin e 23 

qershorit. 

Nëse kjo ndodh, një nga tre 

fuqitë e mëdha evropiane do të braktisë 

projektin e përbashkët, duke 

shkaktuar një tërmet të dhunshëm, 

nëse kemi parasysh se po flasim për 

një zhvillim të paparë më herët. 

Por çfarë mund të 

ndodhë në praktikë? 

Sipas njërit prej udhëheqësve 

më të informuar evropianë, 

përgjigja është “asgjë”, ose të paktën 

asgjë e menjëhershme. Së pari, derisa 

ÇFARË MUND TË NDODHË REALISHT, 

NËSE LONDRA LARGOHET NGA BE? 

britanikët nuk janë shprehur, do të 

ishte paraprakisht kundërproduktive 

ideja për të ringjallur Bashkimin 

Evropian pas daljes eventuale të Londrës, 

sepse kjo do të nënkuptonte 

forcimin e eurofobëve, të cilët akuzojnë 

vazhdimisht udhëheqësit evropianë, 

se duan ta kthejnë eurozonën në 

një bashkim politik që do të diktojë 

ligjin në kuadër të projektit evropian, 

dhe do të argumentonin se e vetmja 

mënyrë për t’i shpëtuar federalizmit, 

është një shpërbërje përfundimtare e 

Unionit. 

Kjo do të komplikojë detyrën 

e Dejvid Kameronit dhe britanikëve 

pro-evropianë, të cilët në 

këtë moment duhen lënë të lirë për 

të argumentuar se Mbretëria e 

Bashkuar do të ketë shumë për të 

humbur duke dalë nga unioni, dhe 

sidomos do të rrezikonte të shihte 

Skocinë të shpallte pavarësinë e saj, 

pasi këta të fundit nuk kanë ndërmend 

të ndjekin britanikët në aventurën 

e tyre. 

Por në rast se në fund fitojnë 

eurofobët? Në këtë rast, thonë ata, do 

të ketë ende kohë për të vlerësuar pasojat, 

sepse Londra do të përballet me 

problemin skocez, gjetjen e një pozicioni 

të ri në botë dhe ndryshimin (proces 

që nuk është i lehtë) e të gjitha 

ligjeve, që janë të lidhura me pranimin 

në Bashkimin Evropian. 

Ky proces do të jetë me aq 

shumë me të meta, sa do të zbutë 

rrezikun e infektimit të shteteve të 

tjera. Edhe për këtë arsye, Brexit ose 

jo Brexit, Franca dhe Gjermania do të 

presin gjithsesi verën e vitit të 

ardhshëm, për të çuar përpara 

propozimet e tyre për forcimin e eurozonën, 

përmes harmonizimit progresiv 

të politikave të saj fiskale dhe sociale, 

emërimin e një ministri të ekonomisë 

së eurozonës, si dhe krijimin e një 

dhomë të veçantë në kuadër të Parlamentit 

Evropian. 

Së fundmi, duhet të 

kemi parasysh se veprimet 

konkrete do t’i takojnë 

mazhorancave të dala nga zgjedhjet 

franceze dhe gjermane, 

të vitit 2017. 

Në letër, arsyetimi është krejtësisht 

linear, por problemi është se 

ndërkohë zona Shengen mund të jetë 

vetëm një kujtim, dhe se tensionet 

brenda Bashkimit Evropian do të jenë 

në kulmin e tyre, aq sa largimi i britanikëve 

mund të shndërrohet në 

gozhdën e fundit në arkivolin e 

Evropës së bashkuar. Nxitimi nuk 

është asnjëherë pozitiv, por edhe 

qetësia olimpike ka rreziqet e saj.


NGA TEUTA NUNAJ* 

Ekonomia e luginës së Preshevës, 

mbështetet te biznesi i 

vogël, ai familjar. Infrastruktura 

është shumë e dobët, ndërkohë që partitë 

politike shqiptare janë krejt jashtë 

rolit të tyre, shkruan Nunaj. Është koha 

që kjo gjendje të ndryshojë, përmes 

projekteve sipërmarrëse. 

LUGINA E PRESHEVËS, 

JO MË NJË VEND I HARRUAR 

Tri komunat: Preshevë, Bujanoc 

dhe Medvegjë, që përfshihen në 

territorin që njihen si Kosova Lindore 

apo Lugina e Preshevës, janë sot, territoret 

shqiptare me përkrahjen më të 

pakët politike, ekonomike dhe sociale 

në rajon. Ndërkohë që, politika vendore, 

kryesisht e 15 viteve të fundit në 

Luginë është ngritur mbi bazën e interesave 

të ngushta personale të 

drejtuesve të tyre, se për interesa publike, 

as që flitet. Kjo vërtetohet lehtësisht 

me mungesën e vazhdueshme të 

politikave zhvillimore për këtë rajon 

shqiptar. 

Në bazë të censusit të vitit 

2002 në Serbi, në tri komunat: Preshevë, 

Bujanoc dhe Medvegjë, jetojnë 

61.647 shqiptarë ose 0.82% e popullsisë 

totale. Duke qenë se censusi i vitit 

2011 është bojkotuar nga pjesa më e 

madhe e shqiptarëve, nuk kemi një 

rezultat të ri dhe të saktë të popullsisë 

shqiptare në këto troje, ndërsa faktet 

flasim për një rënie të numrit të popullatës 

shqiptare në këto 14 vite, kryesisht 

në Medvegjë, që është edhe 

komuna më e rrezikuar. 

Në mënyrë metaforike, 

mund të themi se sot Medvegja është 

muri rrethues mbrojtës i këtyre tri komunave. 

Nëse ky mur rrëzohet, rreziku 

ndaj dy komunave të tjera (Bujanoc 

dhe Preshevë) është i pashmangshën 

dhe e ardhmja e mesme mund të sjellë 

atë çka nuk do të donim dhe nuk do të 

mundnim më ta ndryshonim… 

Në të tri komunat, ushtrojnë veprimtarinë 

e tyre politike 10 parti ose 1 parti 

për 6.000 banorë. Një mesatare kjo që 

e “lakmojnë” edhe vendet më të zhvilluara. 

Prej tyre, vetëm një parti ka përfaqësi 

në Parlamentin e Serbisë me 2 deputetë, 

ndërsa 8 parti, kanë përfaqësuesit 

e tyre në këshillat komunal në të tria 

komunat. Ky inflacion partish dhe aktiviteti 

i tyre, dëshmon se ato nuk po 

punojnë në funksion të demokracisë në 

Luginë, mirëqenies së popullatës atje, 

apo në mbrojtje të të drejtave të shqiptarëve, 

që ju kanë dhënë votën duke 

marrë në këtë mënyrë të drejtën ligjore 

të përfaqësimit të tyre. 

Kjo gjendje shërben si një 

fakt i arsyeshëm dhe i logjikshëm, për 

nevojën e madhe që ka kjo zonë për 

mbështetje dhe përkrahje reale politike 

nga Tirana dhe Prishtina, ndihmesë, e 

cila nuk duhet dhënë vetëm se është 

një detyrim kushtetues për politikanët 

në Shqipëri dhe Kosovë. Shërbimet 

komunale si dhe infrastruktura e 

qyteteve, lënë shumë për të dëshiruar 

në Luginë. 

Ndërkohë që në Preshevë, 

qyteti më i madh i shqiptarëve, të bie 

në sy errësira e gjatë përgjatë rrugës 

Në të tri komunat, ushtrojnë veprimtarinë 

e tyre politike 10 parti ose 1 parti për 

6.000 banorë. Një mesatare kjo që e 

“lakmojnë” edhe vendet më të zhvilluara. 

kryesore, se ndriçimi mungon; ajo nuk 

ka një park dhe kjo për një arsye sa të 

thjeshtë po aq dhe banale, sepse zona 

me pamjen më të bukur në Preshevë, 

po kryen funksionin e një fushe mbeturinash 

qytetase dhe zonës përreth saj. 

Kur vjen nga Prishtina dhe hyn në Preshevë, 

mbeturinat e shumta që kanë 

marrë gjerësi dhe terren, janë e para gjë 

që sheh. 

Ato janë si një përshëndetje 

e keqe dhe paralajmërim i shëmtuar 

për gjendjen që të pret. Ekonomia në 

Luginë është e ngritur mbi bazën e biznesit 

të vogël apo atij familjar. Investimet 

mungojnë, kjo edhe sepse i kanë 

larguar apo se pushteti lokal e ai qendror 

nuk kanë zbatuar politika për 

përthithjen e tyre. Edhe ata pak investitorë 

që kanë patur dëshirën e mirë për 

të investuar, nuk iu është dhënë 

mundësia dhe hapësira, ku edhe korrupsioni 

ka një ndikimin themelor në 

tkurrjen e investimeve. 

Pak ditë më parë, nën kujdesin 

e veçantë të kompanisë “Medita 

Development”, me qendër në Venezia, 

Itali, dhe të biznesmenëve të komunës, 

që zhvillojnë aktivitetet e tyre 

ekonomike në Itali, Zvicër dhe Austri 

etj., u organizua Forumi i parë Rajonal 

për Zhvillimin Ekonomik të komunave 

Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë. 

Në qendër të tij, ishte prezantimi 

i pesë projekteve konkrete për investime 

në rajon, të cilat janë: (i) ndërtimi 

i një impianti për përpunimin e mbetjeve; 

(ii) për prodhimin e peletit; (iii) 

për zhvillimin e bujqësisë, përmes rivitalizimit 

të terrenit që do të sjellë kultivimin 

e produkteve sezonale, të 

vreshtarisë dhe më tej zhvillimin e 

blegtorisë; (iv) për prodhimin e energjisë 

përmes gjeo-termisë; (v) dhe 

prodhimin e ujit të pijshëm duke qenë 

një zonë shumë e pasur, kryesisht Baja 

Siarina, Medvegjë. 

Këto projekte u prezantuan 

profesionalisht nga investitorët italianë, 

të cilët theksuan në mënyrë të 

drejtpërdrejtë: “Ne jemi gati të investojmë. 

Na jepni hapësirën e nevojshme 

dhe mbështetjen ligjore”, gjë të cilën 

duhet ta bëjë administrata lokale. Sesa 

do të realizohen këto projekte, kjo 

varet edhe nga votat e qytetarëve të 

Luginës në zgjedhjet e afërta vendore 

dhe mbështetja që do të japin drejtuesit 

e rinj. 

E veçanta e këtij forumi, 

ishte se u mbajt përtej politikës. Çfarë 

do të thotë kjo? Që nuk ishin drejtuesit 

e qeverisjes vendore që e organizonin, 

siç logjikisht duhet të ndodhte, por 

biznsmenë shqiptarë nga këto troje dhe 

që i ushtrojnë aktivitetet e tyre 

ekonomike në vendet e Evropës 

Perëndimore. Investitorët nuk ishin 

vetëm të qartë në ide, por shumë 

konkretë me projektet e tyre. 

Kur bisedoje ne organizatorët, 

ata u shpehën të sigurt se tashmë 

janë të gatshëm të investojnë në Luginë, 

duke patur burimet e nevojshme 

financiare, por kërkojnë vetëm 

mundësinë ligjore të veprojnë. Edhe 

reagimi i qytetarëve ndaj projekteve, 

ishte shumë pozitiv. Të dukej sikur të 

thonin me një gjuhë të thjeshtë trupi 

dhe fjale: “Sa mirë që ja arritëm kësaj 

dite”. Gëzimi i tyre ishte besimdhënës, 

se ata nuk ndiheshin më të harruar dhe 

të braktisur. Shpresa ishte rikthyer pas 

një mungese të gjatë. 

Ndërkohë në prag, kemi një tjetër 

forum që do të zhvillohet në javën e 

parë të muajit prill. Kësaj here do të 

zhvillohet në Medvegjë. Synimi i të 

cilit do të jetë hedhja e themeleve për 

aplikimin e një strategjie unike të 

zhvillimit ekonomik të qëndrueshëm të 

komunave Medvegjë, Bujanoc dhe 

Preshevë. 

Sipas ideatorit të krijimit të 

kësaj strategjie, përmes “Medita Development”, 

‘fitues nuk janë ata që nuk 

kanë humbur kurrë, por ata të cilët nuk 

janë dorëzuar asnjëherë. Prandaj nëse 

duam të mbijetojmë këtu, nuk guxojmë 

asnjëherë të dorëzohemi’. E gjitha kjo 

të çon në një përfundim, tashmë mund 

të themi se Lugina nuk është më rajoni 

shqiptar i harruar.mapo 

*pedagoge UET

NGA LUAN RAMA 

Sapo jam kthyer nga Greqia dhe 

padyshim, udhëtimi drejt Livadhjasë 

për të shkuar drejt fshatit 

Qiriaqi (apo Kiriaki siç e shkruante 

Eda Derhemi në një shkrim të saj, çka 

dhe u bë shkas që të nisem drejt atyre 

maleve) më kishte lënë mbresa të 

mëdha, për faktin se deri atëherë, fshatrat 

arvanitase i kisha parë në fushat e 

Atikës, Mandra-s, drejt Korintit apo 

drejt Livadhjasë e Beotisë, etj, por 

kësaj radhe, ata i gjeta majë malesh ku 

padyshim, vizitori që vjen nga larg bën 

pyetjen: përse vallë janë ngjitur arvanitasit 

deri këtu? 

histori www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 15 

ARVANITËT E MALEVE 

ATY KU FLASIN HYJNITË 

shekullit XX. Sigurisht, historia e këtij 

shekulli, luftërat, djegia e fshatit nga 

italianët e më pas nga gjermanët, lufta 

civile (1946-1949) kanë lënë gjurmë të 

thella, memorial, por fotografitë familjare 

na zbulojnë jetën e përditshme dhe 

trashëgiminë e një bote në zhdukje, 

pasi askush nuk i ka ndihmuar që ta ruajnë 

të gjallë atë. Dhe përpjekja e Andrea 

Çuras është padyshim nga më 

shembulloret, në një kohë që ruajtja e 

kulturave dhe e gjuhëve popullore 

është një pasuri në këtë Evropë të 

Bashkuar siç duam ta jetojmë. 

Caku, miku im i përhershëm 

i këtyre udhëtimeve nëpër Greqi, me të 

hyrë në zonën e Beotisë më tregonte në 

të djathtë atë fushë të madhe, që dikur 

kishte qenë kënetë dhe që quhej 

Kopaidha e që dikur banohej nga 

fshatarët arvanitas të Beotisë, Livadhjasë 

e çamët e ardhur dhe ku mushkonjat 

bënin kërdinë. Kishin qenë anglezët 

që e kishin tharë pas luftës së dytë 

botërore, duke e kthyer në një tokë bujqësore. 

Diku në një kthesë, Caku më 

tregon një bujtinë të këndshme. “Ja, 

dhe atje janë arvanitët.” Dhe ai më tregoi 

historinë e pronarëve të atij lokali, 

para se të shkonim drejt Livadhjasë 

dhe të ktheheshim majtas drejt maleve, 

nga Aliatros, Vaja, Petra (Guri) vende 

ku gjen gjurmët e arvanitasve. Është 

familja Halia që do të thotë i “dëshpëruar”, 

pasi kështu u kishte mbetur 

mbiemri tre vëllezërve arvanitas që 

ishin vendosur prej shumë kohësh këtu 

në Beoti, mes vreshtave dhe fushave të 

pambukut. 

Në vitet ‘70 të shekullit XX, 

fushat ishin të lulëzuara dhe të mbjella 

me karota, qepë, tërfil dhe se në kohën 

e presidentit Papandreu industria lulëzonte, 

por tashmë, shumë godina fabrikash 

e uzinash janë kthyer në 

karakatina që të lenë një shije të keqe 

e trishti. Vazhdojmë rrugën dhe marrim 

drejt maleve por më parë është 

miku ynë grek Kremidha (rakinë e ka 

të butë i ziu) që na tregon rrugën drejt 

Parnasit për të kaluar nga Xironomi, 

drejt Mavromatit që ndryshe do të 

thotë “syri i zi”. Më kot kërkojmë 

fshatin arvanitas Kukura, pasi që në 

vitin 1950 qeveria e ka hequr këtë 

emër arvanitas dhe e ka shndërruar me 

emrin e ri të fshatit “Agia Ana”, (Shën 

Ana), çka tregon vazhdimësinë e një 

politike asimilimi deri në emrat e 

dikurshëm të vendeve të banuara nga 

arvanitët, pa folur pastaj për shkollat e 

gjuhës arvanitase që nuk mund të 

imagjinohej). E megjithatë, arvanitasit 

përsëri e quajnë Kukura. Më së fundi, 

atje ku një tabelë na tregon udhën drejt 

Kiriaki (Qiriaqi) ne kthehemi djathtas 

dhe ngjitemi gjithnjë mes një pylli 

ullinjsh, i cili merr fund me shfaqjen e 

bredhave të parë në lartësi të madhe. 

Në Wikipedia, për fshatin thuhet se 

deri në vitin 1970 flitej si gjuhë e parë 

shqipja, por që tashmë flitej veçse nga 

mosha e thyer. 

ARVANICA E ZOTËRVE 

Kështu e quajnë arvanitasit e Qiriaqit 

këtë lëndinë të madhe majë malit të 

Elikonës, “Arvanica është vendi ku flet 

me Zotin”! Qiriaqi (nuk di pse më kujton 

mikun e dikurshëm, aktorin e 

mrekullueshëm, Agim Qiriaqi), është 

një vend që në dimër është i mbuluar 

nga dëbora, ndërkohë që stinët e tjera 

është një vend turistik ku ke dëshirë të 

ndalosh, pasi përreth syri të kap veç 

gjelbërim dhe bredha të lart, e ku 

padyshim qielli mbi kokën tuaj të 

afron me gjithësinë e fshatarët këtu i 

afron me Zotin. 

Restorantin e gjetëm mbyllur 

ndërkohë që imagjinon ata shqiptarë 

të ardhur shekuj më parë këtu, që 

siç dëshmohet nga librat e historisë 

dhe së pari nga Sathas në librin e tij 

Historia e Greqisë e 1889, kur ky vend 

i ishte dhënë me dekret nga Senati 

venecian (16 dhjetor 1550 e më pas 31 

dhjetor 1554) një fisniku venecian që 

shërbente në Korfuz, dhe që quhej 

Niqifor Chiriachi, për shërbimet e tij 

ndaj Sinjorisë (Republikës veneciane) 

dhe ku ky fisnik do t’i detyrohej senatit 

me 8 dukate në vit. Kështu, një popullsi 

shqiptare më pas ka shkuar të 

popullojë këtë vend të rrethuar mes 

malesh, ashtu siç më parë, që në vitet 

1300, kishin ardhur arvanitasit e Bua 

Shpatës e të tjerë në zonën e Artës apo 

të Peloponezit. 

Atëherë një pjesë e Greqisë 

ishte nën sundimin venecian dhe emrat 

e parë që përmenden janë Thodoro 

Kakosi, Guma dhe Nikolla Lusi, Dima 

Golemi, Zuan Plesa, etj. Por ky vend 

ishte bërë i famshëm vetëm në kohën 

e Revolucionit grek, kur arvanitasit e 

Qiriaqit e të Livadhjasë gjithashtu 

(ashtu si gjithë arvanitasit që jetonin në 

Greqi, së pari ata të Moresë, të ishujve 

Hidra, Specaj etj.,) u ngritën e luftuan 

kundër sundimit osman. 

Dhe Qiriaqi mburret me 

emrat e luftëtarëve të vet që i ka 

shkruar jo vetëm në librat e historisë 

por dhe në obeliskët e vet ku mund të 

lexosh emrat e Lluka Dholiani, Mitro 

e Gjergji Kocos, Dhimitri Jamakos, 

Mitro Kotai, Dhimitri Livadhitis, 

Lluka e Nikos Lazaru, Kosta Pulos, 

Pavlo Xhamalo apo Jorgo Jorgaqi, i 

cili që më 1822 kishte luftuar në Misolongji, 

Etoliko, Kravastera, Nafpatko 

apo Athinë. Më pas, dikush do të na 

tregojë dhe për Mustafa Gega nga Livadhjaja, 

i cili në vitin 1821 e la pasurinë 

e tij dhe shkoi të luftojë krah 

bashkëpatriotëve të tij, trimave si 

Karaiskaqi, Jani Gura apo Jani Notara. 

Një këngë popullore i këndohet 

dhe gruas së Jorgo Boçit, 

Dhespo Boçi, e cila pas ngjarjes heroike 

të grave në Zalongo, (1803) nuk i 

gjeti më burrin dhe djemtë dhe që më 

pas i rriti nipërit e saj për t’i çuar në 

beteja të tjera… Dhe kështu, duke 

menduar për këto histori të lavdishme 

të arvanitasve, në qafën e malit ndalojmë 

për të parë peizazhin e bukur të atij 

fshati të strukur në prehrin e atij mali 

që quhet Elikona. Aty janë shtëpitë e 

njohura historike, krojet e ndryshme që 

kanë emrat e tyre si “Kroi i Madh”, 

“Kroi i Stavros” apo “Kroi i Kardharasë”, 

siç shkruhen në gjuhën arvanitase, 

“Siriani” (Shën Jani), “drivani”, 

vendi ku hidhen vallet dhe këndohen 

këngë në fshat, “mathaika” (poshtë 

tavernës) apo ai vend që quhet 

“N’arat” (tek arat). Plakat edhe sot 

flasin “arvanitiko” dhe neve na pëlqen 

kur ndonjëra thotë “mbëj krin e fli” 

(bëj kryqin e fli”) apo “ç’ish moj 

nana”?… 

Është ditë e martë kur 

zbarkojmë në Qiriaqi, por banorët e 

vjetër të martës i thonë “emart”. Këtu 

të hënës i thonë “ehën”, të mërkurës, 

“emërkur”, të premtes “epremt” të 

shtunës “estun” apo të djelës i thonë 

“entiel”, etj, ashtu si dhe për muajt, ata 

kanë fjalët e tyre si “jenar”, “flevar”, 

“mars”, “maj”, “theristi” (qershor), 

“alonar (korrik), “gust, “triiti (shtator), 

“vjest” (nëntor), shënendre” (dhjetor)… 

Në mes të fshatit, i cili ka rreth 2500 

banorë dhe që ndodhet në lartësinë e 

afro 800 metrave, ndalesa e parë natyrisht 

është në klubin e tij, atje ku një 

rrap 160 vjeçar ngrihet madhështor me 

trungun e tij gjigant. 

Në hyrje të klubit, në mur, 

Thanasi, një burrë simpatik rreth të 

pesëdhjetave, ka vendosur një mori fotografish 

artistësh (nuk ka harruar të 

vendosë dhe Che Guevara-n), ku disa 

prej tyre janë arvanitas, siç është dhe 

Eli Lambeti një aktore nga Vilia (ku 

vjet plakat e fshatit na kënduan këngët 

e Moresë në arvanitika) apo Eleni 

Bukura (1821-1900), vajza e kapedanit 

të famshëm Jani Bukura, e cila ishte 

dhe e para piktore e Greqisë. 

Një nga personazhet e këtij 

vendi është padyshim shkrimtari Andrea 

Çura, një familje tradicionale 

mjaft e njohur këtu (e shikon atë në një 

foto të vjetër me ish-presidentin Papulias), 

i cili ka botuar dhe një libër, Kiriaki, 

ku shkruan për traditat dhe jetën e 

arvanitasve në Greqinë e vjetër e të re. 

Por që të njohësh vërtet jetën dhe historitë 

e këtyre njerëzve, duhet të hysh 

në shtëpitë e tyre, të bisedosh me të 

moshuarit, të shohësh albumet e tyre 

familjare, ku fytyrat e paraardhësve të 

tyre janë fiksuar në jetën e dikurshme 

të fshatit. 

Dhe fotografitë janë vërtetë 

mbresëlënëse, pasi fotografia me e hershme 

duket se është e viteve të para të 

HISTORIA E VARREVE 

Pikërisht në Qiriaqi njihemi dhe me 

një histori interesante, edhe pse një 

histori që i takon së kaluarës. Është 

historia e Emin Korça apo Emin Veis 

Beu, siç quhej në fundin e shekullit 

XIX, (1875) kur ky funksionar i lartë i 

ushtrisë turke, e la Stambollin dhe 

zbarkoi në Korfuz për t’u lidhur me 

qeverinë greke në mënyrë që Greqia 

dhe Shqipëria të luftonin së bashku për 

një shtet të përbashkët shqiptaro-grek, 

duke pasur parasysh këtu rolin dhe 

kontributin e arvanitasve në historinë 

e re greke të Revolucionit dhe pas revolucionit. 

Por përpjekja e tij ishte e 

kotë, edhe pse ai u bë një nga guvernatorët 

ushtarak të Korfuzit. 

Por më vonë, tragjedia e 

goditi këtë njeri dhe politikan të 

shquar, 3 nga katër fëmijët i vdiqën 

dhe në dëshpërim të plotë, i zhgënjyer 

që nuk gjeti mbështetje, më 1877 vrau 

veten. Biri dhe gruaja e tij, Maria dhe 

Jorgo, u pagëzuan si ortodoksë. Vajza 

e Jorgos, Elenica, më pas do të ishte 

gruaja e një prej poetëve më të mëdhenj 

të Greqisë. Historitë janë të 

shumta këtu në Qiriaqi. Mjafton të 

shkosh në varrezat e fshatit dhe emrat 

e pllakave të mermerta të flasin për 

përkatësinë e tyre. 

Dhe nuk është për t’u 

habitur të gjesh dhe familje të quajtura 

Shkodra, Kriezoti, Kolias, Zona, Velios 

apo Kryemadhi, të cilat janë pjesë 

e historisë arvanitase të këtij vendi, e 

shqiptarëve të ardhur nga qytetet e hershme 

shqiptare. E padyshim atje janë 

të fshehtat e një jete që nuk mund të 

flasin më… 

Largohemi nga Qiriaqi, 

duke lënë pas një vend që mban jo 

vetëm gjurmët e jetës arvanitase por 

dhe gjurmë shumë më të lashta, ato të 

Fligonios antike, kur Kserkes që kishte 

ardhur të luftonte ushtrinë greke e 

kishte shkretuar dhe djegur këtë vend, 

edhe pse majë malesh. E habitshme që 

dhe këtu, dhe në këto maja të larta, historia 

është gjithnjë e pranishme… por 

dhe sa kohë do të flitet ende për arvanitasit 

këtu? Edhe sa kohë do të flitet ajo 

gjuhë që ka mbijetuar në pesë shekuj 

radhazi?… Kjo është një sfidë jo e 

kohës por e politikës… edhe pse duke 

zbritur ato shkrepa kam qejf ta këndoj 

një këngë “agapi” të popullit grek.

plus www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 16 

Sheqeri, ky “armik” i rrezikshëm 

i atyre që po përpiqen 

të humbasin në peshë, njëkohësisht 

edhe po aq i dëshiruar për 

të shuar nepsin për ëmbëlsira, 

mund të menaxhohet lehtësisht 

duke ndjekur këshillat e mëposhtme 

“Konsumoni më pak sheqer”, 

mund të jetë një këshillë e lehtë për 

t’u dhënë, por shumë e vështirë për 

t’u zbatuar. Megjithatë ekzistojnë 

mënyra që do t’ju ndihmojnë 

shumë të ulni konsumin e sheqerit 

të panevojshëm në trupin tuaj. Në 

fund të fundit, jeni ju që vendosni 

se çfarë do të bëni me ushqimin që 

ju vihet në pjatë dhe të produkteve 

që do të konsumoni. Ja se çfarë 

duhet të bëni për të sakrifikuar ëmbëlsinë 

e ushqimeve tuaja të preferuara. 

KUJDES NGA 

SHEQERI 

EDUKOJENI VETEN 

Përpara se të tmerroheni dhe të 

hidhni çdo ushqim në plehra, merrni 

një çast për të kuptuar rekomandimet 

zyrtare të mjekëve për 

sheqerin dhe ndryshimin midis atij 

të tepërt dhe sheqerit natyror. Frutat, 

perimet dhe produktet e bulmetit 

kanë sheqer për nga natyra, e 

kjo gjë nuk ka pse duhet të jetë 

shqetësimi juaj. Frutat dhe perimet 

përmbajnë edhe përbërës të tjerë të 

shëndetshëm si fibrat dhe yndyrat 

e mira, por duhet të kuptoni se 

mëlçia juaj nuk e përpunon sheqerin 

e tyre në të njëjtën mënyrë siç 

përpunon sheqerin nga një biskotë 

apo çokollatë. Me fjalë të tjera, sheqeri 

te mollët dhe specat nuk e 

shton peshën tuaj, siç bën një pije 

me ose pa gaz. 

Për fat të keq, etiketat e produkteve 

ushqimore nuk janë gjithnjë të 

vërteta, gjë që nuk na ndihmon 

aspak për të matur sheqerin që 

konsumojmë. Në këtë rast, 

shmangni ushqimet që përmbajnë 

sheqer artificial dhe blini më tepër 

ato produkte ushqimore që nuk 

kanë shije të shumëllojshme, sepse 

në këtë rast kjo nënkupton se atyre 

u është shtuar sheqer i panevojshëm. 

SHIKONI ME KUJDES 

EMËRTIMET 

Ka mbi 56 emra të ndryshëm për 

sheqerin e shtuar në ushqim, përfshirë 

shurupin e misrit me fruktozë 

të lartë, shurupin e orizit ngjyrë 

kafe apo çdo gjë tjetër që ka prapashtesën 

“ose”. Nëse disa forma të 

ndryshme të sheqerit shfaqen në 

etiketë, mendoni dy herë përpara se 

ta bëni atë produkt të rregullt në dietën 

tuaj. Mund të jetë shumë më 

pak i shëndetshëm nga sa mendoni. 

KUJDES ME PIJET 

Burimi i tretë më i madh i kalorive 

në SHBA sot janë limonadat, që 

gjithashtu janë një nga burimet më 

të mëdha ku ne e marrim sheqerin. 

Një sasi shumë e vogël e pijeve me 

ose 

pa gaz që ne i konsumojmë çdo ditë, 

mund të përmbajë një sasi aq të 

madhe sheqeri saqë të hedhë poshtë 

çdo përpjekje tuajën për të humbur 

peshë. Provoni të mos i konsumoni 

këto pije të konservuara. Do ta kuptoni 

se do të shmangni shtimin në 

peshë të kilogramëve të tepërt, të 

panevojshëm për trupin tuaj. 

BLINI VERSIONIN 

PA SHEQER 

Nuk ka rëndësi se çfarë produkti po 

blini, nëse keni mundësi zgjedhjeje 

duhet të kontrolloni për atë version 

që nuk ka sheqer. Kjo nuk do të 

thotë se produkti nuk e përmban 

sheqerin natyral, por që atij nuk i 

është shtuar sheqer nga prodhuesi, 

gjë që do t’ju bëjë një nder shumë 

të madh shëndetësor në harkun 

kohor të një viti. 

BËNI PAZAR PASI TË 

KENI NGRËNË 

Duket e lehtë të bëni zgjedhje të 

shëndetshme për veten, derisa ju 

shkelni në një supermarket. Nëse 

jeni të uritur, logjika juaj ka gjasa 

të zhduket dhe të bëni zgjedhje që 

mund të dëmtojnë përpjekjet tuaja 

për të ruajtur një trup sa më në 

formë. Kini parasysh që sa herë të 

shkoni në dyqan, pikë së pari të 

keni ngrënë. Këshillohet të merrni 

edhe një karrocë të vogël dhe të 

mendoheni gjatë përpara se të bëni 

shpenzimet e nevojshme. 

KONSUMONI 

‘ËMBËLSIRA’ 

NATYRORE 

Çfarë duhet të blini në vend të atyre 

ëmbëlsirave që kanë dyqanet? Ëmbëlsirën 

e natyrës, sigurisht, që 

është pa asnjë sheqer artificial. Në 

fakt, specialistët e dietës thonë se 

konsumi i një frute është një nga 

mënyrat më të shëndetshme për të 

plotësuar nevojën për diçka të 

ëmbël. Sigurohuni që të konsumoni 

një frutë sa herë keni dëshirën për 

çokollatë, po ashtu hani arra, lajthi 

apo bajame për t’u ndjerë më të 

ngopur. 

KUJDES NGA FRUTAT 

E KONSERVUARA 

Të gjithë frutat e freskëta janë 

shumë të mira, por nëse jeni të 

dhënë pas frutave të konservuara 

apo shurupeve, duhet të kuptoni se 

shija e tyre e sheqerit është pikërisht 

ajo që duhet të shmangni për të 

jetuar shëndetshëm. 

KONSUMONI FARA 

KOPERI 

Nuk dini si ta hiqni nga mendja 

dëshirën për të ngrënë ëmbëlsira? 

Nëse konsumoni fara koperi, 

dëshira juaj mund të largohet. 

Përse? Sepse produktet natyrore që 

janë të ëmbla, por që nuk përmbajnë 

sheqer të shtuar ju ndihmojnë 

shumë të largoni dëshirën. Po 

ashtu, farat e koperit ndalin fryrjen 

e barkut dhe largojnë urinë. 

KONSUMONI ÇAJ 

Herën tjetër që do t’ju shkojë 

mendja për një ëmbëlsirë, 

“mashtrojeni” veten me një filxhan 

çaji. Menta, xhenxhefili, kanella 

dhe çaji i malit ju ndihmojnë shumë 

të largoni dëshirën për ëmbëlsira. 

Një lugë mjaltë po ashtu do të funksionojë 

si një mënyrë e mirë për 

ngrënë sheqer natyror dhe të shëndetshëm. 

KRIJONI BALANCË 

Preferoni një çokollatë pasditeve? 

Atëherë përgjysmojeni sasinë, ruajeni 

pjesën tjetër për të nesërmen 

dhe shtojini pjatës suaj diçka të 

freskët dhe të shëndetshme në 

mënyrë që të merrni proteina. 

Kështu, përfitoni sheqer, por 

gjithashtu e balanconi këtë me një 

produkt të shëndetshëm.


Për të shpenzuar çdo sekondë 

të jetës suaj me dobi, mësoni 

si ta bëni trurin të jetë arma 

më e fortë dhe vullnetin motorin e 

palodhur të realizimit të dëshirave 

tuaja 

“Ne jemi ajo ç’ka bëjmë 

vazhdimisht. Përsosmëria nuk 

është një akt, por një zakon”, ka 

thënë Aristoteli shumë kohë më 

parë. Kështu, ditë pas dite, ne jemi 

ata që mund të ndërtojmë vetë suksesin 

tonë, por kjo kërkon 

angazhim, durim dhe vullnet. Për të 

mbetur te vullneti, ja cilat janë zakonet 

e provuara shkencërisht se do 

t’jua forcojnë atë. 

10 MËNYRAT SI MUND 

TË FORCONI VULLNETIN 

MEDITONI 

Meditimi është mënyra më e shpejtë 

dhe më efektive për të rritur 

vullnetin. Duke medituar ju 

stërvisni trurin që të përqendrohet 

dhe t’i rezistojë nxitjes për të humbur 

kohë me hamendësime. 

Kërkimet tregojnë se praktikimi 

me nga 10 minuta për 2 deri në 3 

ditë i jep trurit më tepër energji dhe 

ul stresin. 

Meditimi është thjesht praktika që 

jua sjell mendimet në të tashmen. 

Rreth 47 për qind e jetës sonë kalon 

duke reflektuar për të shkuarën ose 

duke menduar rreth së ardhmes. 

Meditimi është pikërisht kjo dhuratë 

që e kthen mendjen tonë në të 

tashmen, largon çdo shpërqendrim 

dhe përqendrohet thjesht te frymëmarrja. 

Nëse e keni mendjen të 

pastër dhe të përqendruar, atëherë 

synimet tuaja nuk do të eklipsohen 

nga asgjë. 

GLUKOZA SI SEKRET 

Kur trupi konsumon ushqim, krijon 

një kimikat të njohur si glukoza 

që qarkullon në trup nëpërmjet 

gjakut. Kjo është ajo çka truri e 

përdor si burim për të furnizuar 

mendimin, krijimin dhe vullnetin. 

Për të pasur sa më shumë përfshirje, 

sigurohuni që truri juaj të 

marrë mjaftueshëm glukozë që do 

të shndërrohet më pas në energji. 

Çdo ushqim që përmban kalori do 

t’ju japë glukozë, por jo çdo 

glukozë krijohet njëlloj. Ushqimet 

me sheqer ju japin glukozë që ka 

efekt afatshkurtër, por gjëja më e 

mirë që mund të bëni është të krijoni 

një balancë të qëndrueshme 

dhe afatgjatë. Po ashtu hani proteina, 

fruta të thata, fruta të 

freskëta dhe perime. 

FLINI MJAFTUESHËM 

Kur nuk bëni gjumë të mirë, vullneti 

juaj bëhet shumë i dobët. Kur 

jeni të lodhur, qelizat e trurit nuk 

mund të thithin glukozën aq mirë, 

kjo do të thotë se ju nuk keni energji. 

Mos lejoni që kjo gjë t’ju errësojë 

gjykimin dhe t’ju mbajë larg synimeve 

tuaja në jetë. Flini 

mjaftueshëm për të pasur një vullnet 

çeliku që do t’ju hapë dyert në 

plotësimin e ëndrrave dhe në arritjen 

e suksesit. Për të fjetur sa më 

mirë sigurohuni që dhoma juaj të 

jetë e errët, po ashtu mund të merrni 

një sy gjumë edhe gjatë ditës. 

STËRVITUNI 

Të gjithë e dimë se stërvitja trupore 

bën mirë për shëndetin, por a e dini 

se bën mirë edhe për vullnetin? 

Kërkimet kanë zbuluar se ata që 

shkojnë në palestër ose bëjnë 

stërvitje fizike kanë kontroll më të 

lartë mbi trupin e tyre dhe mund t’i 

rezistojnë më shumë tundimeve. 

Gjithashtu, sa më tepër të stërviteni 

aq më në kontroll të emocioneve 

tuaja do të jeni, do të pakësoni 

duhanin, alkoolin, kafeinën, do të 

kurseni më shumë para dhe do të 

hani më shëndetshëm. Të gjitha 

këto lidhen patjetër me forcimin e 

vullnetit, i cili do t’ju duhet shumë 

në jetë. 

BËJINI PUNËT ME RADHË 

Mos prisni që të nisni shumë punë 

njëherësh dhe që vullneti juaj të 

jetë i mjaftueshëm për t’i bërë ato 

të gjitha menjëherë. Për të pasur 

sukses të madh në një detyrë që 

merrni përsipër sigurohuni që të 

përqendroni shumë energji në atë 

punë. Pasi të përfundoni me sukses 

një detyrë kaloni te tjetra. Ky është 

sekreti për të forcuar vullnetin! 

ARSYETONI 

Një pjesë shumë e madhe e 

vendimeve tona gjatë ditës bëhen në 

mënyrë mekanike. Ne hamë, 

vishemi, shkojmë në punë në 

mënyrë automatike dhe pa e vrarë 

shumë mendjen për veprimet tona. 

Për të shmangur këtë tendencë dhe 

për të bërë më tepër veprime të 

mira gjatë ditës, arsyetoni. Ndaloni 

për një çast dhe vini në pyetje atë 

që po bëni, do të kuptoni se vullneti 

do t’ju forcohet. 

VËZHGOJENI VETEN 

Analizojini me kujdes mendimet, 

veprimet dhe dëshirat tuaj. Brenda 

jush ekziston një person të cilin ju 

doni ta përsosni. Merrni parasysh 

mundësitë dhe jepjani vetes këtë 

shans. Filloni të veproni siç është 

mënyra më e mirë për veten tuaj të 

ardhshme, atë që dëshironi të 

bëheni. 

MBROHUNI 

Kur studiuesit analizuan njerëz që 

dukeshin se kishin vullnet të 

hekurt, ata zbuluan se në fakt këta 

persona kishin një sekret për t’u 

qëndruar larg tundimeve që nuk 

sillnin asnjë të mirë. Ata nuk e vinin 

veten në situata që mund t’ia 

thyenin rutinën e shëndetshme. 

Jepini pak ndihmë vullnetit. 

GJENI FRYMËZIM 

Nëse po kërkoni për vullnet që do 

t’ju bëjë të fortë të arrini çdo gjë, 

atëherë duhet të kërkoni edhe për 

frymëzim. Pa pasur një muzë që do 

t’ju shtyjë përpara, e keni të kotë që 

të ëndërroni për ndryshimin. Gjeni 

një motivim dhe ndiqeni atë. 

PLANIFIKONI ME DE- 

TAJE 

Mendoni për një synim që dëshironi 

ta plotësoni. Pastaj filloni ta 

copëtoni atë në pjesë derisa të bëhet 

i mundshëm. Ndiqni me saktësi 

planin tuaj për ta arritur atë dhe do 

të shihni se nuk do të jetë aspak e 

vështirë. Duke ushtruar doza të 

vogla vullneti do ta keni më të lehtë 

të arrini objektivin.

312 -314 HIGH STREET PONDERS END ENFIELD EN3 4HF 

OFERTE SPECIALE NGA E HENA NE TE PREMTE 

ORA: 12PM NE 4PM PERFSHIN DY STARTERS, 

MAIN USHQIM DHE PIJE PER VETEN £8 

VADI RESTORANT ME NJE DEKOR 

LOKSOZ OFRON SHIJEN E 

PAPERSERITSHME 

TE KUZHINËS TURKE 

RESTORANT VADI ESHTE I HAPUR 

SHTATE DITET E JAVES 

NGA ORA 9AM NE 12PM DHE ESHTE 

FULLY LICENSED. 

PERBALLE RESTAURANT GJENDET NJE 

HAPESIRE PER 70 MAKINA 

(PAY AND DISPLAY) ESHTE FALAS PAS 

ORES 6.30PM. 

NESE DESHIRONI TE PRONETONI 

FESTAT TUAJA PER DITELINDJE, 

PERVJETORE 

BRENDA LOKALIT KEMI AMBIENT DERI 

NE 150 VETA JENI TE MIREPRITUR. 

Tel: 

0208 8059838


Njerëzit presin që të jenë në 

gjendje të komunikojnë me 

të gjithë lirshëm dhe të 

marrin informacionin e duhur. Por 

kjo nuk është gjithnjë e lehtë dhe 

për këtë na duhen këshillat e atyre 

që studiojnë komunikimin 

SI TË FLISNI ME 

FËMIJËT DHE 

ADOLESHENTËT? 

BISEDONI 

PROFESIONALISHT... 

Terapistja e familjes, Karen Holford, 

tregon mënyrën e duhur për 

të biseduar me fëmijët dhe adoleshentët. 

Ata shpesh nuk kanë fjalë për 

t’i shprehur ndjenjat e tyre dhe nuk 

e kuptojnë gjithnjë se çfarë po 

mundohet të nxjerrë në pah tjetri 

kur i bën pyetje. 

Duke i pyetur “si të shkoi dita?”, ju 

nuk po i ndihmoni dhe aq shumë të 

flasin specifikisht. Mund t’i bëni 

pyetje më të veçanta, si për shembull: 

“cila ishte gjëja më e mirë që 

të ndodhi sot”, apo “çfarë 

vështirësie hase” për të marrë 

përgjigjet më të detajuara. Po 

ashtu, përpiquni të solidarizoheni 

me emocionet e fëmijës, në vend që 

t’i thoni atij si duhet të ndihet. Për 

të vegjlit, lojërat dhe pamjet vizuale 

mund të ndihmojnë në krijimin e 

një linje komunikimi. 

Adoleshentët nga ana tjetër, shpesh 

përgjigjen më mirë kur po merren 

edhe me diçka tjetër ndërsa bisedojnë, 

që të mos u duhet t’u japin 

shumë kontakt me sy. Përdorimi i 

humorit do të largojë tensionin dhe 

do ta çojë bisedën aty ku ju doni. 

SI TË FLISNI ME TË 

PANJOHUR 

Susan Roane, shkrimtare e librit 

“Si të kuptoni një ambient”, tregon 

se shumica prej nesh e shohin një 

ambient të ri si diçka tepër të frikshme. 

Në fakt, mendojeni si një 

mundësi të artë për të njohur njerëz 

të rinj. Ideja se jeni në të njëjtin 

vend me dikë tjetër, tregon se mund 

të keni diçka të përbashkët. Mbani 

parasysh se shumica e njerëzve të 

tjerë, ndihen po aq në siklet të jenë 

aty pa të njohur. 

Për të hyrë në një bisedë, nuk është 

e thënë që të flisni vetëm për eksperiencat 

tuaja. Mund të huazoni historitë 

e miqve. Nëse nuk i favorizoni 

edhe aq shumë qentë, për shembull, 

dhe keni përballë dikë që do të flasë 

për ta, tregojini historinë e një 

shoku tuaj me qenin e tij. 

Sa për të dalë nga biseda, mjafton 

të thoni “ishte kënaqësi që biseduam, 

më pëlqeu kjo bisedë” dhe 

vazhdoni bisedën gjetkë me dikë 

tjetër. 

SI TË FLISNI ME NJË 

PARTNER TË MUND- 

SHËM 

Të gjithë janë nervozë rreth 

takimeve të para me njerëzit dhe 

secili shqetësohet se mos tjetri nuk 

e pëlqen. Por në vend që të mendoni 

këtë, është mirë të pyesni veten nëse 

tjetri është një përshtatje e mirë për 

juve. Kushtojini rëndësi atyre që 

thotë personi që keni përballë. Nëse 

personi po tregon më shumë gjëra 

negative, mund të jetë duke shprehur 

gjithashtu frikën e situatës aktuale. 

E njëjta gjë mund të thuhet 

kur nuk zbulon gjëra. 

Tregojini një lloj sinqeriteti, edhe 

pse jo disa të meta tuajat (pa u 

portretizuar si viktimë) për të sjellë 

një komunikim të hapur në takim. 

Shumë njerëz kanë frikë nga heshtja, 

por ato mund të ofrojnë një 

mundësi për të parë se si reagon 

tjetri. Mund të thoni për shembull 

“jam pak nervoz/e”. 


SHEFIN TUAJ 

David Cairncross, drejtor i rekrutimit 

në një kompanie, thotë se si 

punonjësit dhe shefat kërkojnë më 

shumë komunikim. Shumë pyetje 

mund t’ju kalojnë në mendje, kur 

doni të bisedoni një çështje me 

rëndësi me shefin/en tuaj. Nëse doni 

një rritje rroge, mos kërcënoni me 

largim nëse nuk e merrni, kjo i nxit 

shumë shefa që t’ju sfidojnë dhe 

t’ju lejojnë të largoheni. 

Përpiquni të mbani parasysh edhe 

reagimin e anës tjetër dhe të punoni 

mbi argumentet. Gjithashtu, kuptoni 

edhe kundërargumentet. Një 

email mund t’ju ndihmojë shumë 

për të shmangur tingullin e papërshtatshëm 

që mund t’i jepni 

bisedës. Silluni me qytetari, sepse 

shefi juaj mund të mos jetë ai që 

merr vendimin final. 


PRINDËRIT 

Psikologia klinike, Linda Blair, 

thotë se bisedat me prindërit janë 

nga më delikatet. Kur arrini 

adoleshencën, prireni t’i drejtoheni 

më shumë grupmoshës suaj, sesa 

familjes. Edhe në rini të hershme, 

shumica prej nesh përpiqet të 

mbajë një distancë emocionale nga 

prindërit. Marrëdhëniet nënë-vajzë 

vuajnë më së shumti, pasi nëna 

kërkon informacion dhe vajza 

kërkon distancë. 

Kur kalojnë vitet dhe rriteni, do të 

jeni ju ai/ajo që do të kërkojë të fillojë 

bisedën. Prindërit tuaj kanë 

marrë paralajmërimet dhe tanimë 

nuk duan të ndërhyjnë në pavarësinë 

tuaj. Mënyra më e mirë për të 

r i - 

paruar marrëdhënien, është t’i 

jepni atyre përditësime të detajeve 

të jetës suaj. 

Mbani parasysh se marrëdhënia 

juaj me prindërit nuk është një 

miqësi apo thjesht miqësi. Fëmijët 

priren të konkurrojnë me prindërit 

e tyre. Teksa prindërit plaken, emocioni 

më i zakonshëm është irritimi. 

Ky irritim vjen ngaqë fëmijëve u 

duken bisedat më të ngadalta dhe 

më të pakuptueshme. Ky irritim 

është frika që shpreh fëmija që nuk 

do të jetë më në gjendje të ketë një 

marrëdhënie siç duhet me 

prindërit. 

Ndërsa për prindërit, jeta e të cilëve 

i afrohet fundit, ekziston nevoja për 

të ndjerë se kanë jetuar për një 

arsye, se jeta e tyre e ka pasur një 

kuptim. Në këtë rast, një bisedë e 

mirë është ajo ku tjetri dëgjon.


ARTEMISA NESTURI BUSHI 

Mënyra e të menduarit që flak 

në koshin e plehrave si pa të 

keq një intervistë të realizuar, 

një tematikë të trajtuar (në media 

apo në televizion), gjoja se në tërësi 

ajo qenka “plehrë”; “shpërfillja” ndaj 

mesazhit apo qëllimit pse ky transmetim, 

apo pse kjo trajtesë problemi në 

media, ndoshta përligjet nga bindja e 

ngulitur te shumica prej nesh se 

mungon përcjellja e vlerave nga mjetet 

masive të komunikimit. 

Përligjje që s’janë gjë tjetër 

veçse anë të së njëjtës medalje të nihilizmit. 

Dhe, pa diskutim, kjo medalje 

bart në vetvete një mori paragjykimesh 

dhe marrëzish. 

Nga njëra anë qëndron kultura 

elitare, nga ana tjetër ajo e 

masave; midis tyre nuk ekziston 

barasvlerë kuptimi dhe komunikimi 

(nga pikëpamja e mënyrës së shprehjes, 

temave, pikësynimeve). Kjo vlen 

si në rastin kur si pikë referimi shërben 

kultura e traditës, ashtu dhe kur si e 

tillë shërben kultura progresisto-iluministe. 

Dikush mund të pyeste: 

“Mos ndodhemi përpara një snobizmi 

të një shoqërie ende provinciale dhe se 

bezdia ndaj gjithçkaje të shkruar (në 

media dhe televizion – si një mjet i 

mirëfilltë për masivizimin e çdo 

mesazhi) është karakteristikë e 

mënyrës së të menduarit të atij që 

kërkon të duket, të shfaqet, sepse e 

sheh trajtesën e një tematike të caktuar 

thjesht për të mbushur minutazhin televiziv 

apo faqet e një gazete?! 

Apo të dikujt që pështjellon edhe 

çështjen më të thjeshtë apo diçka që 

duhet thënë sa më troç, vetëm e vetëm 

që tematika të zgjatet e tejzgjatjet për 

ditë të tëra, si një “ushqim mediatik e 

shoqëror, derisa të dalë diçka tjetër”?! 

Në të vërtetë, televizioni (nga pikëpamja 

kohore), s’është veçse hallka e 

fundit e zinxhirit të gjatë të 

paragjykimeve të së ashtuquajturit 

problem i ngritur. Ngjarja ka ndodhur, 

tematika është e pranishme. Vendimet 

dhe ecuria për to, nuk varet aspak nga 

ajo që mediat dhe televizioni do të trajtojë. 

(Me përjashtim të rasteve të 

rralla kur zëri i masës ka çuar në 

ndryshimin e rrjedhës së një problemi.) 

Duket sikur fundi (zgjidhja sido që të 

jetë) është i paracaktuar, përpos dilemave, 

ideve apo zgjidhjeve që këto 

mekanizma (media dhe televizioni) u 

kanë dhënë. 

Ndoshta e vërteta është se 

KUR DO TË RRESHTIM SË 

PARAGJYKUARI?! 

gazeta të mundëson një përthellim më 

të madh në krahasim me televizionin; 

një rubrikë e përjavshme ofron një 

mundësi më të madhe reflektimi lidhur 

me çështjet që duhen trajtuar, ndërsa 

koha e shtrënguar televizive s’krijon 

mundësi për një mendim më të thellë. 

Po, kjo është e vërtetë! Por në të dyja 

format e trajtesës (si në media dhe në 

TV), jemi të prirur vetëm të fyejmë, të 

gjykojmë e të zhvlerësojmë. 

Thelbi i gjithë kësaj është se, 

përpos mënyrës së të menduarit dhe 

përdorimit të mjeteve të komunikimit 

masiv, ne jemi një shoqëri 

paragjykuese. Që kurrë s’kënaqemi. 

Që vetëm përbaltim çdo iniciativë, 

vetëm e vetëm se kështu jemi gatuar 

në thelb. 

Ndoshta sepse ekziston një 

hendek shumë i madh midis kulturës 

së lartë dhe asaj të ulët, sipas shtresave 

shoqërore?! Jo, kurrsesi. 

Kjo, sepse nuk ndryshojmë dot! T’u 

hapim portën vlerave dhe të dalim nga 

guaska. Të shohim, të lexojmë dhe të 

mbushim kohën me pasuri gjykimi, 

kritike dhe (ri)interpretimi. 

Dhe përgjigjja është: fluksi i gjithçkaje 

të trajtuar në median e shkruar dhe 

televizion përcakton sistemin tonë të 

gjykimit ose, thënë më troç, është 

modeli i jetës shoqërisht mbizotërues 

me të cilin pajtohemi.

KOMPANIA AVOKATORE SHQIPTARE 

Immigration and Asylum 

We specialize in immigration and Asylum Law and 

Judicial Review Applications in the High Court. 

Aspects of the immigration and asylum work we 

undertake are shown below: 

Applications for Judicial Review in the Administrative 

on immigration, asylum and human rights applications 

refused, 

Asylum and human rights applications and appeals, 

Marriage applications/unmarried partner applications 

Extension of Leave and variation of leave applications 

Settlement applications/indefinite leave 

to remain in the UK, 

Entry clearance for family members, 

Visit visas / Student visas/ Family reunion 

European Economic Area (EEA) applications 

by Non – EEA nationals for EEA residence permits 

/ residence documents including appeals, 

if the application is refused, 

Points based System Applications 

Business investors 

British nationality and citizenship applications 

Applications based on UK ancestry 

Applications which fall outside the immigration rules 

TEL: 0207 998 0035 F. 0207 998 48 10 M. 07792 097132 (EMERGENCIES ONLY) 

E: INFO@OLIVERANDHASANI.CO.UK W: WWW.OLIVERANDHASANI.CO.UK 

AVOKATI SHQIPTAR NAIM HASANI NË SHËRBIM TË SHQIPTARËVE NË BRITANI 

In country appeals 

Entry clearance applications and appeals 

British nationality deprivation matters, including 

appeals, Appeals against Deportation Order, following 

criminal conviction of foreign nationals 

Divorce 

We will help you throughout the process, so it causes as 

little distress as possible. We are committed to give you 

pragmatic advice and a fast and efficient service, 

delivered in a friendly and sensitive manner. We only 

undertake divorce work for privately funded clients. 

We can help you with:Divorce, judicial separation and 

nullity applications 

Personal Injury 

If you have had an accident in last three years, or have 

been the victim of an assault, you may be entitled to 

compensation. If we win your case, you receive 100% of 

your compensation and the other party pays your legal 

costs. If you do not win, there are no hidden charges. 

We would be happy to enter into Conditional Fee 

Agreements (no win no fee), provided that we believe 

that there are merits to pursue your claim for 

compensation. You may also be eligible for other 

methods of funding such as Before the Event Legal 

xpenses Insurance, other insurance, union funding. 

We aim to settle many cases, without court proceedings 

and we if necessary, we would argue your case at court. 

Contact us for a free initial consultation. 

Where appropriate, we offer home and hospital visits. 

We can help you with: 

Work place accidents / Accidents in public places. 

Slips, trips and falls / Road traffic accidents. 

Work place illnesses / Criminal Injuries Compensation 

Litigation 

Examples of our areas of expertise include: 

• Breach of contract 

• Negligence - including professionals such as solicitors, 

accountants, surveyors, architects, and dentists. 

• Debt recovery for individuals and businesses. 

• Fraud related litigation including confiscations and 

Proceeds of Crime issues. 

• Property related claims. 

• Claims against Local Authorities and public bodies. 

Intellectual property disputes. 

• Trust claims. 

• Inheritance claims. 

• Insurance claim/Fraud

sport www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 22 

Kualifikimi i përfaqësueses 

sonë në Finalet e Europianit, 

nuk arriti të 

konkretizohet me lëvizjen e lojtarëve 

shqiptarë në skuadra më 

të mëdha në merkaton e dimrit, 

madje një pjesë e tyre kanë 

preferuar lëvizje në skuadra më 

të vogla në kategori inferiore, 

për të fituar minutat që do t’i 

shërbejnë për të qenë në formën 

ideale për në muajin qershor. 

DE BIAZI: MË MIRË QË DISA KUQEZINJ 

NUK LUAJNË ME KLUBET E TYRE! 

Në një intervistë për Top Channel 

trajneri i përfaqësueses, 

Xhani De Biazi nuk shprehet i 

habitur për lëvizjet jo të bujshme 

dhe situatën jo të mirë 

edhe pse përpiqet të gjejë aspektin 

pozitiv të këtij problemi. 

“Kualifikimi u pa si një arritje e 

madhe dhe shumë klube filluan 

të interesohen se cilët janë këta 

lojtarët që formojnë skuadrën. 

Por, të jem i sinqertë, nuk më 

habit fakti që nuk ka pasur 

lëvizje të bujshme. 

Më parë një pjesë e tyre 

ishin të panjohur, aktualisht ata 

kanë pasur problemin kryesor 

aktivizimin me skuadrat e tyre 

dhe kjo është arsyeja kryesore e 

lëvizjeve. Unë, për lojtarët që 

kaluan në Itali kam dhënë 

ndihmesën time, por edhe për të 

tjerë. Por, nuk duhet të harrojmë 

që për shqiptarët është ngërçi që 

luajnë si ekstrakomunitarë, ky 

është një problem më vete. 

Megjithatë fakti që disa nuk luajnë 

ndoshta është më mirë për 

ne, janë më të freskët për Europianin. 

Mund të jetë një avantazh 

jo disavantazh”, shprehet 

De Biazi. 

Miqësorja e Shqipërisë me Austrinë 

më 26 mars duhet të jetë e 

vetmja ndeshje që do t’i shërbejë 

De Biazit në aspektin teknikotaktik 

për Finalet e Europianit, 

pasi miqësorja tjetër me 

Kanadanë më 5 qershor, që do të 

luhet gjithashtu në Austri, do të 

jetë më tepër një ndeshje stërvitore. 

“Austria është një kundërshtar 

shumë i fortë për ne, pasi është 

skuadra e 10-të në klasifikimin e 

FIFA-s dhe jo rastësisht. 

Ky do të jetë një test i 

rëndësishëm në prag të Europianit, 

por na duhet të përballemi 

me ta sa më mirë, për të mos 

rrezikuar që të bëjmë një figurë 

të keqe. Mua nuk më pëlqen të 

futem në asnjë garë për t’u 

mundur, as kur luaj si fëmijët 

kush hedh gurin më larg, jo më 

në ndeshje futbolli. Ndërkohë që 

ndeshja me Kanadanë është më 

tepër ndeshje stërvitore”, shprehet 

trajneri i Shqipërisë. 

Por, ndërkohë De Biazi ndjek me 

vëmendje edhe lojtarët shqiptarë 

në Angli. Ndërsa nuk fsheh kënaqësinë 

që suksesi i një skuadre 

të vogël si Leisteri, është krahasuar 

me atë të Shqipërisë, ai tregohet 

i kujdesshëm në vlerësimet 

për emra konkretë. 

Ndërkohë që, nga kjo 

ndeshje trajnerit kuqezi nuk i ka 

shpëtuar edhe debutimi i kosovarit 

Celina. 

“Më falënderoi dhe më tha që 

puna jonë e mirë me skuadrat e 

vogla na jep më shumë vlerë si 

trajnerë italianë dhe ndihmojmë 

edhe kolegët që të kenë mundësi 

të reja punësimi në perëndim. Sa 

i përket Celinës, që u aktivizua 

me Manchester Sitin, mund të 

them se fakti që e aktivizojnë në 

një ndeshje aq të komplimentuar 

na bënë ta kemi më tepër në vëmendje, 

por gjithashtu është 

ende i vogël për ne”, tha De 

Biazi. 

Ambasada e Republikës së Kosovës 

në Mbretërinë e Bashkuar 

Embassy of the Republic of Kosovo 

8 John Street 

London WC1N 2ES 

Email: embassy.uk@rks-gov.net 

Tel: +44(0)207 405 1010 

Ambasada e Republikës së Shqipërisë 

në Mbretërinë e Bashkuar 

Embassy of the Republic of Albania 

33 St. George’s Drive 

London SW1V 4DG 

Tel. +44 (0) 20 7828 8897 

Fax +44 (0) 20 7828 8869 

E-mail: embassy.london@mfa.gov.al 

http://www.albanianembassy.co.uk 

To contact the Albanian Embassy for emergency cases only 

please call: 07518662630 (17.00-09:00 and during weekends)

english www.facebook.com/thealbanian.co.uk faqe 23 

Reviewed by 

Stephen Schwartz 

Noel Malcolm, senior research 

fellow at All Souls College 

Oxford, is a polyglot and 

polymath. Skillful with sources in Albanian, 

Romanian, Serbian, modern 

Turkish, Italian, and other languages, 

he is probably best known for books 

produced during the Balkan wars of 

the 1990s, Bosnia: A Short History 

(1994) and Kosovo: A Short History 

(1999). He has published definitive 

editions of the writings of Thomas 

Hobbes and was knighted in 2014. 

His latest—Agents of Empire—a 

highly engaging (if complex) 

work began in obscure circumstances 

and deals with arcane matters. Still, 

Malcolm is gifted in moving from the 

microcosm to the macrocosm, and his 

survey of competing European and 

Eurasian dominions more than four 

centuries ago offers many useful insights 

for the present. 

This study originated with 

Malcolm’s discovery, two decades 

ago, of a reference in a 16th-century 

Italian volume on the Ottomans. A passage 

noted that a treatise on Albania, 

then the main Ottoman province in Europe, 

had been written by a certain Antonio 

Bruni, described as Albanian 

himself. Malcolm saw this with excitement 

as probably the first such work 

by an identified Albanian. 

Malcolm dedicated an extensive 

investigation to Bruni, his 

cousins, a family named Bruti, and the 

environment in which they lived and 

served various masters. The “empire” 

in the title is somewhat general insofar 

as the narrative covers several realms: 

These include the Ottomans, the Habsburgs 

(Spain and Austria), France, 

and Russia, along with the significant 

roles played by the papacy, the Knights 

of Malta, and the city-state of Venice, 

with possessions along the eastern 

Adriatic coast, including (most importantly) 

Dubrovnik, plus Romania and 

Poland. Much of the geopolitical developments 

were played out against 

the background of the Ottoman subjection 

of a great part of Hungary, beginning 

in the mid-1520s. 

Religious communities involved 

in this broad tapestry of events 

include Roman Catholics, Orthodox 

Christians, Protestants, Jews, Sunni 

Muslims, and, in Persia, Shia Muslims. 

Rivalries between sects were as prominent 

as those between states. The main 

action takes place roughly between the 

failed Ottoman siege of Vienna (1529) 

and the Battle of Lepanto (1571), in 

which the Ottomans were defeated. 

The Brunis and Brutis were 

Albanians from towns that today are in 

Montenegro and little known to modern 

foreigners, but which sit on the 

frontier between the Albanian and the 

Slavic cultural spheres. During the 

time Malcolm describes, they were Ottoman 

possessions. Antonio Bruni was 

born in the mid-1550s, Malcolm surmises, 

and was educated by the Jesuits. 

His uncle Antonio Bruti, born in 1518 

AGENTS OF EMPIRE 

in the Ottoman-occupied Albanian port 

of Lezha, began as a trader but felt 

compelled to move from Lezha under 

Ottoman pressure. Commerce drove 

the struggle for influence in the 

Mediterranean no less than religious 

differences and reasons of state, and a 

good portion of the trade Malcolm describes 

was piracy, conducted from the 

Albanian harbors and often comprising 

the capture and ransom of shipping. 

While Christendom and the 

Ottomans were at odds over the greater 

issues of religion, Christian rulers allied 

with Istanbul against competitors 

within their own faith. France, in particular, 

under Francis I, was concerned 

to limit the reach of the Habsburgs and 

had no compunctions about aligning 

with the Ottomans to do so. The sultans 

gained partners, at one time or another, 

among the Poles (against the 

Habsburgs and Russians) and with 

Venice. Spain still harbored a captive 

Muslim population and was a more serious 

foe of the Ottomans. 

The papacy, then a leading 

power, attempted assiduously to unite 

Roman Catholics, Orthodox, and 

Protestants in a “holy league” that 

would repel the apparently easy advance 

of the Ottomans into Europe. 

The best-known such effort, the Council 

of Trent, met in the Italian city of 

Trento from 1545 to 1563. As described 

by Malcolm, the expectations 

of the Roman pontiffs in summoning 

the European Christian rulers to Trento 

were naïve: The Russian tsar Ivan the 

Terrible was invited if he would swear 

fealty to Catholicism, which was out 

of the question. 

Similarly, Protestant representatives 

were present at the council 

but denied substantial participation, although 

the council was called to respond 

to both the Ottoman conquests 

and Protestant demands for reform. 

Still, the popes were nothing if not 

eager in searching for collaborators. 

As Malcolm 

notes, in 1562, Pius IV sent 

an agent to the shah of Persia, 

who was at war with 

the Ottomans, soliciting his 

participation in a unified 

anti-Ottoman campaign. 

Through a daunting 

labyrinth of intrigues, 

the Albanian Brunis and 

Brutis made their way—including 

as combatants in 

the Battle of Lepanto, 

where the Ottoman fleet 

was defeated by the holy 

league mainly composed of 

Spain, Venice, and the 

papal states. In the 

seaborne combat, one 

member of the Bruni family, 

Giovanni, the Catholic 

archbishop of Bar, was an 

Ottoman hostage; on the 

other side, his brother Gasparo 

Bruni was captain of 

the papal flagship. Malcolm 

speculates that during 

the battle, the two brothers 

were no more than a hundred 

yards distant from one 

another. But Archbishop 

Bruni was murdered by 

Christian fighters who 

swarmed aboard the Ottoman 

ships and plundered 

the lives and possessions of 

Christian galley slaves. 

Malcolm is superb in his 

description of Lepanto, 

which most historians treat 

as the culmination of Ottoman 

strength. The encounter 

took place October 

7, 1571, in the Gulf of Patras, 

off the west coast of 

Greece, but is named for 

the port from which the Ottoman 

fleet sailed. In addition 

to the diplomatic 

scheming and jealousy over command 

of the Spanish, Venetian, and papal 

fleets that led to it, Malcolm has assembled 

a thorough accounting of its 

maritime details. Some 40,000 Christian 

and Ottoman soldiers participated 

in the clash. Both the Christian and Ottoman 

fleets were manned by numerous 

fighters armed with muskets and 

the lighter arquebuses, crossbows, and 

conventional bows. Malcolm points 

out that the military technology that 

produced firearms had not replaced the 

bow, which “had a much faster rate of 

fire . . . and [was] unaffected by rain.” 

To their disadvantage, however, the 

Ottoman forces depended on the composite 

bow, which couldn’t pierce 

armor. 

According to Malcolm, the 

aim of the opposing naval forces was 

not to sink each other’s ships but to 

serve as floating platforms for soldiers 

armed for hand-to-hand fighting. The 

point was to kill enemy personnel, 

raining shot and “Greek fire” (burning 

pitch) on their adversaries until they 

could board the ships and draw sufficient 

blood to prevail. The holy league 

won, but Malcolm dissents from those 

who argue that the Battle of Lepanto 

achieved anything permanent for the 

West: The Ottoman fleet was reconstructed 

rapidly, and soon Venice had 

entered into a humiliating peace with 

Istanbul. Malcolm also argues against 

the notion that Ottoman intentions in 

the 16th century were compelled by religious 

motives. Rather, Ottoman strategy 

was determined by a desire for 

security in the eastern Mediterranean 

more than expansion, and Ottoman 

hostility to Persia counted for more, in 

the 16th century, than aggression 

against Christendom. 

Of the many rewards of 

Malcolm’s massive contribution, his 

description of life at the seat of Ottoman 

authority in Istanbul is by no 

means the least. Spies and influential 

people of doubtful loyalties abounded 

in Renaissance Europe, both in Christian 

and Ottoman territories. The sultans 

maintained Christian rulers in 

place in conquered regions, such as 

their Romanian possessions. Christian 

captives converted to Islam and assumed 

prominent positions in the sultan’s 

state. Malcolm gives much 

attention to a Serb-turned-Muslim, 

Mehmed Sokollu (original name 

Sokolović), who served as grand 

vizier; he also discusses the crucial activities 

of Sokollu’s adviser—and 

medical doctor to Sultan Selim II—the 

Jewish Solomon Nathan Ashkenazi. 

Christians-turned-Muslims, Christian 

tributaries of the Ottomans, and Jews 

like Ashkenazi maintained communications 

between the Ottomans and the 

Western empires and city-states. 

Malcolm praises the Albanians, 

like the Bruni and Bruti families, 

for their physical courage, their martial 

endeavors, their frequent rebellions 

against their Ottoman rulers, and their 

personal loyalty. At the time of which 

he writes, Albania was a strategic 

asset, since it lies directly on the sea 

route between Istanbul and Venice. 

And what of Antonio Bruni 

and his manuscript on the Albanians? 

Malcolm located the text in two Latin 

copies, one in the Vatican library and 

the other at a library in Venice. Only 

4,000 words long, it describes the Ottoman-controlled 

territories in the 

Balkans, their religious and linguistic 

differences, and the possibility of defeating 

the Ottomans by mobilizing 

them. From this discovery, Noel Malcolm 

has produced a demanding but 

necessary and relevant work that will 

be read and reread for a long time to 

come. 

The Weekly Standard 

February 8, 2016 

http://www.islamicpluralism.org/25 

45/agents-of-empire

DUA LIPA KRENARE ME KOSOVËN

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?