Teknolojileri

Oyundan Oyunlaşrmaya 401
Oyun tabanlı öğrenme ile ilgili bu zamana kadar yapılan birçok deneysel çalışma
bulunmaktadır ve bu alandaki çalışmaların son 10-15 yılda arttığı görülmektedir.
Bu anlamda gerçekleştirilen çalışmalarda oyun temelli öğrenmenin:
öğrenci motivasyonunu artırdığı (Dickey, 2011; Ebner ve Holzinger, 2007; Liu ve
Chu, 2010; Papastergiou, 2009; Tüzün, Yılmaz-Soylu, Karakuş, İnal ve Kızılkaya,
2009); öğrencilerin derse yönelik tutumlarını iyileştirdiği (Ke, 2008; Shin, Sutherland,
Norris ve Soloway, 2011); öğrencilerin başarısını artırdığı ve öğrenmeyi
kolaylaştırdığı (Bottino, Ferlino, Ott ve Tavella, 2007; Chuang ve Chen, 2009; Huizenga,
Admiraal, Akkerman ve ten Dam, 2009; Kebritchi, Hirumi ve Bai, 2010);
kalıcılığı sağladığı (Brom, Preuss ve Klement, 2011); dönüt vermede etkili olduğu
(Csikzentmihalyi, 1996); öğrencilerin bağlılıklarını (engagement) artırdığı (Annetta,
Minogue, Holmes ve Cheng, 2009; Huizenga vd., 2009) görülmektedir. Yaptıkları
literatür taramasında Samur ve Evans (2012) geleneksel yöntemlerin hiçbir
çalışmada oyun tabanlı öğrenme ortamlarına göre daha etkili olduğunu kanıtlayan
çalışmaya rastlamamışlardır.
Öğretimde Oyunlaştırma
Oyunlaştırma, yukarıda dile getirilen oyunların gücünü, gerçek dünya problemlerinin
çözümünde kullanmayı hedefler (Lee ve Hammer, 2011). Oyunlaştırmadaki
amaç oyundaki gibi yeni bir dünya yaratıp kişiyi oraya götürmek değil,
oyundaki öğeleri gerçek dünyaya taşıyarak, benzer hisleri gerçekliği terk etmeden
yakalayabilmektir.
Oyunlaştırma yeni bir kavram olmakla beraber, öğretim sürecine oyun mantığını
oturtma, oyun öğelerini eğitime yansıtmaya çalışma fikri yeni değildir.
Derslerimizde takımlara ayrılıp soruları bilmek için yarışmamız, en çok beğenilen
kompozisyonu alkış eşliğinde sınıf panosuna asmamız, dönem sonunda aldığımız
teşekkür - takdir belgelerimiz, okumayı söktüğümüzde yakamıza takılan kurdele
oldukça basit düzeyde oyunlaştırma uygulamalarıdır. Düşündüğümüzde bu uygulamaların
içinde oyunda kullanılan takım, mücadele, rozet, lider tahtası, ödül,
statü bileşenlerini görmemiz mümkündür.
Ancak oyunlaştırma kavramı ilk olarak 2003 yılında Pelling tarafından dile
getirilmiştir, geniş kitleler tarafından benimsenmesi ise 2010 yılını bulmuştur
(Werbach ve Hunter, 2012). Bu süreçte literatürde ‘oyun benzeri’ olarak betimlenmiş
ya da oyun olarak nitelenemeyeceği halde oyun olduğu iddia edilmiş oyunlaştırma
çalışmalarına rastlamak mümkündür. Öte yandan Deterding, Dixon, Khaled
ve Nacke (2011) “oyunlaştırma” kavramına paralel ya da onunla binişik gibi
görünen birçok kavram olduğunu dile getirmiş; ancak oyunlaştırmanın sınırlarını