Ο ταξιδευτής (Ηλίας Τούμπας)

που τόσα χρόνια στερήθηκε και κάτι τον έσπρωχνε σε αυτή την
ευκαιρία που του δόθηκε. Μια άλλη φωνή μέσα του, άλλα του
έλεγε. Βρέθηκε σε μια στιγμή σε δίλημμα, κρατώντας ακόμη
στην αγκαλιά του την Ήρα. Ο Άρης σε κάποια στιγμή
τραβήχτηκε σιγά πίσω σαν να ήθελε να δείξει, ως εδώ ήταν. Η
Ήρα αμέσως κατάλαβε τη στάση του Άρη απέναντι σε αυτό που
έγινε, και άφησε το χέρι του Άρη.
- Με συγχωρείτε. Παρασύρθηκα από την συζήτηση μας
και τον χαρακτήρα σας. Μου αρέσετε. Είπε η Ήρα κοκκινίζοντας
λίγο και με ένα κρυφό χαμόγελο σαν να ένοιωθε ένοχη για κάτι.
- Εμένα με συγχωρείτε ίσως εγώ να σας άφησα να
παρασυρθείτε. Είπε ο Άρης. Αλλά στο κάτω κάτω δεν έγινε και
τίποτα. Είναι μέσα στην φύση των ανθρώπων. Και ομολογώ ότι
και έμενα μου αρέσετε.
- Όπως καταλαβαίνω ίσως κάποια να σας περιμένει στον
Τουράν, και πρέπει να την αγαπάτε και εσείς πολύ. Είπε η Ήρα
κάπως ανακουφισμένη που ο Άρης πήρε και αυτός μέρος της
ευθύνης για το τι συνέβη.
- Ναι, όντως με περιμένει. Όταν έστειλα σήμα από τον
πλανήτη Βέρα, η απάντηση της ήταν θα με περιμένει όσα χρόνια
και αν περάσουν. Αυτό αποδεικνύει ότι με αγαπά ακόμα και δεν
με ξέγραψε στα τόσα χρόνια που λείπω μακριά της. Γι’ αυτήν
επιστρέφω. Είπε ο Άρης με ένα νοσταλγικό ύφος.
475