Ο ταξιδευτής (Ηλίας Τούμπας)

Γκένιν σε κάποια στιγμή βρέθηκαν να κάθονται με δύο ντόπιες
κοπέλες στο τραπέζι τους, αγκαλιά. Ο Άρης είχε μπει σε κέφι
αλλά προσπαθούσε να συγκρατηθεί. Από την μια όμως η Ήρα
που καθόταν δίπλα του, και από την άλλη το γλυκό κρασί και η
μουσική, τον έβαζαν σε πειρασμό. Σε μια στιγμή σηκώθηκε και
βγήκε έξω να του δώσει λίγο ο αέρας και να συνέλθει και από
τον πειρασμό. Δεν ήθελε να κάνει κάτι που θα το μετάνιωνε.
Άναψε ένα πούρο που πάντα είχε μαζί του και κάθισε σε ένα
παγκάκι. Σκεφτόταν για το γλέντι μέσα και ήταν ευχαριστημένος
που περνούσαν οι δικοί του υπέροχα. Ο ίδιος προσπαθούσε να
μην παρασυρθεί από την γοητεία της Ήρας που τόσο πολύ τον
γοήτευσε. Δεν ήταν ότι είχε καιρό να συναντήσει γυναίκα, αλλά
αυτή η γυναίκα είχε κάτι το αλλιώτικο, κάτι που σε τράβαγε σαν
μαγνήτης από σιδερένιο άστρο. Ενώ καθόταν εκεί και
απολάμβανε τον πούρο του, άκουσε βήματα πίσω του. Γύρισε
αργά να δει ποιος ήταν. Ήταν η Ήρα.
- Βλέπω σας αρέσει η μοναξιά Άρη. Είπε η Ήρα, μόλις
πλησίασε, με χαμόγελο που πρόδιδε ότι ενδιαφέρεται να ανοίξει
συζήτηση.
- Κάποτε μου αρέσει να μένω μόνος, ακόμη και όταν
περνάω ωραία. Μου αρέσει να αποσύρομαι, και να
απολαμβάνω τις στιγμές που πέρασα ωραία, μόνος μου με την
σκέψη μου. Είπε ο Άρης ανταποδίδοντας και το χαμόγελο.
469