You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ertesi gün iş yerinden izin aldı. Arabasına<br />
bindi ve babasının evine gitti. Yol boyunca sürekli<br />
içini bir şeyler kemirdi, kaygıyla kalbi sıkışıp durdu.<br />
“Ya ters tepki verirse, ya çocuklarımı kabul etmezse.<br />
O zaman ne yaparım? Ondan başka gözümün nuru<br />
evlatlarımı emanet edecek kimsem yok ki benim!”<br />
her şeyi göze alıp bunu çocukları için yapmak<br />
zorundaydı. Şimdiye kadar evlat olarak sorumluluğu<br />
ertelemişti ama kaybedecek vakti kalmamıştı.<br />
Kapının önüne geldiğinde kalbi yerinden çıkacaktı.<br />
Korkuyordu, aklı karmakarışıktı, tedirgindi.<br />
Aceleyle merdivenleri çıktı. Müstakil bir evde<br />
oturuyordu babası. Zili çaldı, saniyeler yıl olmuştu<br />
resmen. Babası karşısında kızını görünce afalladı<br />
ama yüzünde ne hissettiğine dair hiçbir belirti yoktu.<br />
Sevgi Hanım ise sadece sustu. Hasan Bey yılların<br />
kamçıladığı özlemle kızına baktı, sanki yıllar onu<br />
güzelleştirmiş ancak bir o kadar da yıpratmış,<br />
yaşlandırmıştı. Sadece “Kızım!” diyerek sarılabildi.<br />
ikisi de ağlıyordu. Yıllar acımasızdı, telafisi de yoktu,<br />
ikisi de boşa geçip giden yılların pişmanlığıyla sadece<br />
ağlıyorlardı. Hasan Bey aslında kızını çoktan<br />
affetmişti, yıllarca kızının ve torunlarının hasretiyle<br />
YAZININ<br />
DEVAMI<br />
GELECEK<br />
erguvan<br />
01
Change language