Melul-Pasa-Sayi1-Orginal

Recommendations

Info

37 Bir zamanlar Ceddimiz ... 1 ‘Kafirler’ benim Alay’ıma giremez ! 17. yy. ortaları, Osmanlı durgunluk döneminde olsa bile hala dünyanın bir numaralı gücü konumunda. Osmanlı devlet geleneği olması hasebiyle o yıllarda da belli aralıklarla bazen dostane bazen kulak çekme bazen de her ikisi birden ve ayrıca vergi salıp toplamak adına, devletlere ve vs.. elçiler göndermek suretiyle onlarla iletişim kanallarını açık tutarak, tebaası olarak gördüğü dünyanın halini ahvalini anlayabilmek için girişimlerde bulunulurmuş. Ve verilmeyen vergiler de tahsil olunurmuş. Osmanlı heyetlerinin en büyük sıkıntısı o zamanların saçma sapan ve anlaşılmaz diplomasi trafiğiymiş. Özellikle Osmanlı karşısında ezik ve yitik Avrupalı kralların; “er meydanında yenemiyorsak diplomaside diş geçirelim bari” gailesinde yürüttükleri kibirli diplomasi ritüelleri pek kızdırırmış giden elçi heyetlerini. Ama ne yaparsın devlet işleri işte hem sabredeceksin hem diplomasiyi İslam Sancağının şanına göre yürüteceksin hem de aman vermeyeceksin. Zor işti o yıllarda da hep olduğu gibi dış ziyaretler. Ama burası da Osmanlıydı arkadaş, küffara aman vermeyen ve gücünü imanından alan… Devlet-i Aliyede kim olursa olsun, oynak ve kaypak tavırlara pabuç bırakılır mıydı? Bırakılmazdı elbet bırakılmazdı fakat yine de sözün tükendiği yere kadar iletişimi sürdürmek İslam gereğiydi. Gerçi diplomasi en nihayetinde bizim genetiğimize uygun sonlandırılırmış lakin yine de mümkün olan yere kadar sopa göstermek marifetiyle değil de biraz lisan-ı hal ile biraz da konuşmak gailesinde çaba gösterilirmiş. Ama kefere işte her seferinde denemekten ve zorlamaktan, çılgınlar gibi korksa bile geri durmazmış. İşte yine zamanın birinde, 1663 yılında, ikinci Viyana Muhasarasından yirmi yıl evvel Kara Mehmed paşaya Rumeli beylerbeyi payesi verilip Alman İmparatoru’na elçi olarak gönderilmiş. Kara Mehmed Paşa pek debdebeli bir alay ve kalabalık bir maiyetle Viyana önlerine vardığı zaman, heyet şehrin dışında ki meşhur bir sayfiyede bir hafta kadar bekletilmiş diplomasi diliyle dinlendirilmiş. Artık şehre girme günü gelip çattığı zaman başlamış imparatorun kıvırtık diplomasi trafiği… Çasar yani imparator tarafından gönderilen baş tercüman Mikel ve baş komiser çıkagelmiş. Zaten bir hafta bekletilen paşa gıcık kapmış ve az biraz hiddetliymiş. Yine de onların barbar tanımlamalarını haklı çıkartıp fevri davranarak İslam’a leke atfedilsin istemezmiş. Gelenlerin titrekliğinden varmış bir karın ağrıları, paşanın gözünden kaçmamış ve hadi hayırlısı diyerek başlamış dinlemeye; “- çasar hazretleri sultanıma selamlar ettiler. Yarın sabah mübarek Pazar günümüzdür. Alay ile şehri teşrif buyursunlar dediler. Lakin ağırlık arabaları ve cümle ağırlıklar evvel gitsinler diye çasar hazretleri öyle buyurdular” dediklerinde Paşa tereddütsüz ve hemen ve sanki bunu bekliyormuşcasına “— bizim ağırlığımıza kimsenin hükmü yoktur ve ola gelemez. Hem padişahımızın içinde emanet hediyeleri vardır. Ağırlık bizden ayrılamaz”
38 2 Bir zamanlar Ceddimiz ... Kefereler daha ilk adımda paşanın sert hatta kelleleri aldı alacak ahvalinden kala kalmışlar ve başlamışlar eğile büküle ikna çabalarına; “— sultanımın ağırlığı ileri gitsin demekten murad odur ki, çasar hazretlerinin konağı kaleden dışarıdadır. Sultanım siz saadetle alayınızla kale izdihamından geçersiniz. Onun için ağırlık evvel gitsin” dediklerinde Paşa içinden, neyse demiş büyüklük bizde kalsın uzlaşmaya gayret gösterelim, onların dediği olmaz olmasına orta yol bulmaya çalışalım veçhesinde; “— imdi araba ve develer dışarıdan, önden gitsin. Katar katırları cümle benimle gitsin” demiş. Kefere baş komiser yine söze başlamış; “— kıymetli sultanım istirham ediyoruz çasar hazretleri azametle buyurdular ki…” Daha lafzın başında anlamış paşa bunların avrat avrat kıvırmalarını ve bu minvalde korkutan bir höst nidasıyla baş komiserin lafını yutmasını sağlamış; “— bre melun dinsiz bre gafil, vallahi bir daha senin ağzından Çasar azametle şöyle buyurdu yok efendim böyle söyledi sözlerini işitmeyeyim. Yoksa seni hançer kabzasıyla tepelerim. Azamet, bir tek ve sadece Allah’a mahsustur. Bizim cihan padişahımız bile azametle diyemezken sen nasıl ikide bir de azametle dersin deyyus” deyince Kafirin söze mecali yetmemiş, hayret ve korku aleminde donakalmış. Sonuçta farkındalığı o ki, karşısında Müslüman bir kumandan ve Osmanlı Devleti var. İçinden bizim kellecik gidecek şimdi teker meker diye geçirmeye, soğuk soğuk terler dökmeye başlamış. Mikel tercüman komiserin ahvalini görünce İmparatorun isteklerini sıralamaya devam etmek istemiş. Söylemesem olmaz söylesem hiç olmaz çelişkisinde battı balık yan gider diyerekten; “— sultanım, çasarın size çok selamları odur ki; alaylarıyla kalemize girerken, sancak ve bayraklarını ve alemlerini açmasınlar ve sancak sırıklarını kaldırmasınlar ve omuzlarında götürmesinler. Zira kale kapısı alçaktır ve mehterhanelerini çalmasınlar ve paşanın önü sıra benim mehterhanım çalınsın ve bizim Sultanzadeler ve vüzerazadeler paşanın önü sıra gitsinler ve paşanın ardı sıra benim içoğlanların yürüsünler ve cümle sipahilerim ve graflar ve kaptanlar ve arşevekler ve beylerim paşanın önü sıra gitsin diye buyurdu…” Deyince artık paşanın bu saçmalıklara katlanacak sabrı kalmamış. Gülsem mi ağlasam mı, ölür müsün öldürür müsün çelişkileriyle ve gizleyemediği dudak altı tebessümünün üstüne zaten bir hafta bekletilmenin üstüne bu acayip haller eklenince, hiç bitmeyen “ve” bağlaçları esintisi onu ateş parçasına döndürmüş eli kılıcına giderken la havle deyip söze başlamış; “— baka kafirler… sizin beni burada bir hafta oturtmanızın aslı ve sonu buna mı çıktı? Bu sizin ettiğiniz kabul edilemez bir şeydir. Sizin amacınız ne. Yoksa bu tahkir için midir? Benimi sınamaktasınız yoksa kanınıza mı susadınız? Deyince iki kefere son anlarıymış edasıyla, aynı anda ve anlaşılmaz biçimde yalvar yakar söze atlayınca, bu acziyet paşanın daha da sinirini dokunmuş ve bir bakışıyla kendilerine getirip adam gibi birisinin söz almasını sağlamış. Mikel ha kuvvet ha gayret söz almış “— Haşa, sümme haşa ki bu konuştuklarımız ve ettiklerimiz sultanımıza tahkir ola. Lakin elçi paşa karındaşlarınıza hep böyle ederiz. Kanunumuz böyledir.” Denildiği vakit, anlamış ki paşa, bu iş böyle olmayacak. Bu ahvallerin erlikle alakası yok. Bu işi nihayetlendirmek üzere söyleyeceklerini söyleyip buna rağmen hala aynı yerdelerse bu kefereler, sonrasında gereğini yapmak üzere name gibi ve rakip sahada olmasına rağmen kudretli edayla söze başlamış; “— İmdi, sizin kanunuz öyle ise pek yazık, çünkü bu dinsiz kafirin kanunsuz batıl ayinleridir. Ama biz İslam padişahının vüzerasıyız. Bizim eskiden beri kanunumuz böyledir ki, ben Rumeli beylerbeyisiyim. Teşrifat kanunumuz odur ki Padişah tarafından size biçilen on iki yük akça yıllık gelirim vardır. Mazul da olsam , vazifede de bulunsam dava dinleyip suçluları katil ve siyaset ederek ve yedişer kat mehterhanemi çalarak alay ederim ve alayımın içini ecnebiden adam koymam. Eğer girerse vur ederim. Üstelik ben; Mekke ve Medine ve Kudüs ve Bağdat ve Şam ve Halep padişahının elçisi olayım da niçin Peygamber sancağını açmayayım ve niçin alayımın içine kafirleri koyup cümle ağalarımı darmadağınık ettireyim ve niçin alayımda kafirlerin borularını ve davullarını ve deccalların çaldırayım. Ey imdi, sizin meramınızı anladım. Anlamam o ki siz çokça kıvırtmaktasınız. Ben böyle avrat ahvalli krala varmam ve Osmanoğulları kanunumuzu bozmam. Üstelik beni karındaş dediğiniz diğer elçilerle
Page 1 and 2: Çanakkale’den Cumhuriyet’e Mek
Page 3 and 4: 4 5 Bu sayımızda neler var ? 9 15
Page 5 and 6: “-mış” gibi yapmak ve yaşama
Page 7 and 8: Çanakkale’den, Cumhuriyet’e Me
Page 9 and 10: 1933 Bursa’nın bir köyü. Öğr
Page 11 and 12: 10 1944 Radyoda Jimnastik Saati Fot
Page 13 and 14: mel l pasa . 12 Bir adam… Giderke
Page 15 and 16: kanun olmuş insana ithaf... İnilh
Page 17 and 18: tavsiyeler ... değmesin yağlı fo
Page 19 and 20: Neriman Nerimanov ve mektupları…
Page 21 and 22: 20 20. yy da bolşevik devrimi ile
Page 23 and 24: en yüce hakkıdır” diyerek kap
Page 25 and 26: soluk benizli insana ithaf hayal ku
Page 27 and 28: Şiiliğe karşıysanız o zaman S
Page 29 and 30: Bolşevik yatağında HDP siyaseti
Page 31 and 32: 30 Thomas Hobbes (1588-1678) şöyl
Page 33 and 34: TÜRK FUTBOLU NE ZAMAN BAŞKA OLUR
Page 35 and 36: Karakteri bizlere uysun veya uymas
Page 37: güvensiz ve insiyatif alabilmekten
Page 41 and 42: 4 Bir zamanlar Ceddimiz ... 40

Melul-Pasa-Sayi1-Orginal

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?