ضرورت نقد

سانسور در این فضا حا کم است،‏ منتقد نباید سا کت نشسته و باید پیوند خواسته یا ناخواسته
برخی هبرنبررمندان با نظام سانسور را منهدم کند.‏
اول نقد و بعد آزادی یا اول آزادی و بعد نقد؟
از نگاه ژورنالیسبىتبىی تعریف و ساختار خاصی برای نقد و منتقد وجود دارد.‏ البته این تعاریف در
فضای رسمسسممی رسانه ای به شکلی ثابت وجود داشته و گاه چبریبرزی از آن کم نشده بلکه اضافه
می شود.‏ بسته به شرایط موجود فرهنگی و سیاسی از منتقدان ‏مجممجختلف با نگاه خاص خودشان
دعوت می شود که نقدشان را ارائه دهند و بابتش مبلغ ناچبریبرزی دریافت کنند(‏ البته این
حق الزجمحجممه بسته به تاثبریبررات آن می تواند بسیار هنگفت نبریبرز باشد).‏ تا چند سال پیش برای بنده که
در این فضای رسانه ای رشد کرده بودم،‏ نقد را وابسته به ‏مجممجختصر بسبرتبرری از آزادی بیان
می پنداشتم که وجودش برای نقد کردن الزامی بود.‏ در واقع اشتباهی که من می کردم این
بود که نقد را وابسته به آزادی بیان رسانه ای می دانستم که در ا کبرثبرر موارد به مانعی برای
رسیدن به آزادی بیان بدل می شد.‏ این شکل از آموزش ناسالمللمم از ما منتقدابىنبىی ساخته بود که
‏همھهممواره باید منتظر می بودبمیبمم تا رسانه های رسمسسممی میکروفبىنبىی مقابل دهابمنبممان بگذارند و
بگویند:«حالا نوبت ‏سمشسمماست که نقد کنید!».‏ در واقع رسیدن این تریبون به ما و حبىتبىی مبارزه
برای رسیدن به آن را ‏بجببجحشی از ‏بجتبجحقق آزادی بیان در فضای رسانه ای می دانستیم.‏ تلاش برای
دستیابىببىی به این که ما نبریبرز نقطه نظرابىتبىی دار ‏بمیبمم که باید به گوش ‏مجممجخاطب برسد و ‏همھهممیشه نباید
اشخاصی مشخص به نقد آثار ببرپبرردازند را عملی مبارزه جویانه می پنداشتیم.‏ اما ما به این مساله
واقف نبودبمیبمم که تا وقبىتبىی آن ها به ما اجازه صحبت ‏بمنبممی دادند ما هیچ نبودبمیبمم.‏ ما ‏مجممجحلی از اعراب
نبودبمیبمم وقبىتبىی از ما دعوت به صحبت و نگارش نقد ‏بمنبممی شد.‏ این ساختار به ما ‏بجتبجحمیل کرده بود که
‏همھهممواره باید از ‏سمشسمما دعوت به صحبت شود تا موثر واقع شوید.‏ سیستم رسانه ای هم آن قدر
باهوش بود که از ما و نقد ما در جهت اهداف خاص خودش استفاده کند نه این که صرفا برای
آزادی بیان اجروقر ‏بىببىی قائل شده باشد.‏ حالاست که می فهمیم آزادی چبریبرزی نیست که به شکل
هدیه با یک پاپیون روی آن به ما ‏بجتبجحویل دهند و بگویند ‏«قابل ‏سمشسمما را ندارد».‏ آزادی
گرفتبىنبىی ست.‏ به هر ‏بجنبجحو و شکلی که می توان باید آن را گرفت.‏ نقد واقعی در بسبرتبرری از آزادی