medica_news 2018-min_compressed
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
υπάρξει απότομη αλλαγή κατεύθυνσης κυρίως προς την<br />
πλευρά του τραυματιζόμενου ποδιού, αλλά και μετά από<br />
άμεση πλήξη από την εξωτερική πλευρά του γόνατος πάλι<br />
με το πόδι καθηλωμένο στο έδαφος (Εικ 2 & 3). Επίσης,<br />
ρήξεις του προσθίου χιαστού συμβαίνουν κατά την έναρξη<br />
ισχυρού άλματος ή και κατά την προσγείωση από ένα υψηλό<br />
άλμα χωρίς να έχει σταθεροποιηθεί κατάλληλα το γόνατο.<br />
Εικ.2 Απότομη αλλαγή κατεύθυνσης προς την πλευρά του<br />
τραυματιζόμενου σκέλους<br />
Εικ. 3 Άμεση πλήξη του γόνατος εκ των έξω με το πόδι<br />
καθηλωμένο στο έδαφος.<br />
Όλες οι παραπάνω συνθήκες - αλλά και κάποιες που δεν<br />
είναι τόσο συχνές – έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια<br />
της ακεραιότητας και της λειτουργίας ενός σημαντικού<br />
συνδέσμου του γόνατος. Αμέσως μετά τον τραυματισμό<br />
πρέπει να αξιολογηθεί το γόνατο κλινικά και η μαγνητική<br />
τομογραφία θα επιβεβαιώσει την κλινική διάγνωση της ρήξης<br />
του συνδέσμου.<br />
Στη συνέχεια τίθεται το πρώτο ερώτημα: «πρέπει να<br />
χειρουργηθεί η ρήξη του ΠΧΣ ή μπορεί να μην υπάρξει<br />
πρόβλημα στο μέλλον για το γόνατο;». Η απάντηση σε<br />
αυτό το πολλάκις διατυπωμένο ερώτημα είναι μια. Η ρήξη<br />
του προσθίου χιαστού συνδέσμου πρέπει πάντοτε να<br />
χειρουργείται, ειδικά αν έχει συμβεί σε ηλικίες κάτω των<br />
45 ετών που έχουν ακέραιο χόνδρο στα διαμερίσματα<br />
του γόνατος. Το γιατί προκύπτει από τα αποτελέσματα<br />
της έλλειψης της λειτουργίας του συνδέσμου που οδηγεί<br />
σε αυξημένη προσθιο-οπίσθια και στροφική κίνηση -<br />
αστάθεια του γόνατος με αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενες<br />
μικροβλάβες στους μηνίσκους – πρωτίστως στον έσω<br />
μηνίσκο - και αυξημένες τριβές στις χόνδρινες επιφάνειες<br />
του γόνατος. Όλα τα παραπάνω προοδευτικά και με την<br />
πάροδο του χρόνου καταλήγουν σε ένα επώδυνο, πρησμένο<br />
και αρθριτικό γόνατο, δηλαδή με πλήρη διάβρωση των<br />
χόνδρινων δομών, απογύμνωση και αποκάλυψη του<br />
υποχόνδριου οστού. Οριστική λύση όταν καταλήξει εκεί η<br />
πάθηση είναι η αντικατάσταση των φθαρμένων επιφανειών<br />
με «ψεύτικες» μεταλλικές προθέσεις, ένα χειρουργείο που<br />
ονομάζεται αρθροπλαστική γόνατος.<br />
Το σημαντικό όμως στοιχείο στη φυσική εξέλιξη της φθοράς<br />
του γόνατος βρίσκεται στο γεγονός ότι η αποκατάσταση του<br />
τραυματισμένου συνδέσμου μπορεί σε μεγάλο ποσοστό<br />
να αποτρέψει τη δυσάρεστη εξέλιξη σε οστεοαρθρίτιδα.<br />
Και αυτό συμβαίνει γιατί η πλαστική αρθροσκοπική<br />
αποκατάσταση του ΠΧΣ είναι σχεδόν ατραυματική επέμβαση<br />
και αποκαθιστά σε σύντομο χρονικό διάστημα τη σωστή<br />
ανατομία του γόνατος.<br />
Οι χειρουργικές τεχνικές και η επιλογή μοσχεύματος για την<br />
αποκατάσταση του ΠΧΣ είναι πολλές και ποικίλες και συνεχώς<br />
εξελίσσονται προς το καλύτερο και πιο βιολογικό αποτέλεσμα<br />
στην επούλωση. Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν μη βιολογικά Σε<br />
κάθε περίπτωση, η θεραπεία εξατομικεύεται ανάλογα με τις<br />
ανάγκες και τις απαιτήσεις του κάθε ασθενούς ξεχωριστά.<br />
Ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου έχει δείξει<br />
η χρησιμοποίηση ασφαλώς αυτόλογου μοσχεύματος που<br />
ενσωματώνεται οστό με οστό που ενδιάμεσα φέρει το<br />
τμήμα του μοσχεύματος (bone-tendon-bone autograft).<br />
Το αμέσως επόμενο ερώτημα που απασχολεί τον ασθενή<br />
και το περιβάλλον του είναι η χρονική στιγμή που πρέπει<br />
να γίνει η χειρουργική αποκατάσταση της ρήξης του<br />
προσθίου χιαστού συνδέσμου. Σε αυτό το σημείο υπάρχουν<br />
αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με την επιλογή της<br />
καταλληλότερης στιγμής για τον οργανισμό έτσι ώστε να<br />
μην αντιδράσει υπερβολικά μετεγχειρητικά και οδηγήσει<br />
σε δυσάρεστα αποτελέσματα παρά το γεγονός ότι μπορεί<br />
να έχει γίνει ένα σωστό χειρουργείο. Εδώ λοιπόν υπάρχει η<br />
κατευθυντήρια γραμμή που προέρχεται από επιστημονικές<br />
μελέτες ότι η ρήξη του ΠΧΣ έχει τα καλύτερα μετεγχειρητικά<br />
αποτελέσματα όταν χειρουργηθεί εντός των τεσσάρων<br />
πρώτων ημερών από τον τραυματισμό διαφορετικά πρέπει<br />
η επέμβαση να γίνει μετά τη δεύτερη εβδομάδα από τον<br />
τραυματισμό. Έχει φανεί ότι στο χρονικό διάστημα μεταξύ<br />
πέμπτης και δέκατης τέταρτης ημέρας από τον τραυματισμό<br />
οι φλεγμονώδεις παράγοντες που έχουν ενεργοποιηθεί<br />
μπορεί να οδηγήσουν το γόνατο σε αρθροῒνωση, δηλαδή<br />
ανάπτυξη συμφύσεων εντός του γόνατος με αποτέλεσμα<br />
ιδιαίτερη μετεγχειρητική δυσκαμψία.<br />
Σε κάθε περίπτωση, η παλαιότερη επικρατούσα φιλοσοφία<br />
της επιλογής να μη χειρουργηθεί ο ΠΧΣ και αντί αυτού να<br />
γυμναστούν πολύ καλά οι επικουρικοί σταθεροποιητές<br />
του γόνατος πλέον δεν έχει καμία θέση στη σύγχρονη<br />
χειρουργική ορθοπαιδική και ο λόγος είναι πως δεν μπορεί να<br />
επανέλθει με κανένα τρόπο η σταθερότητα που δίνει ο ΠΧΣ<br />
στο γόνατο με συνέπεια τη φθορά των υπόλοιπων δομών<br />
του, Το χρονικό διάστημα τώρα που μπορεί να περιμένει ο<br />
ασθενής χωρίς να αρχίσουν να προστίθενται φθορές στις<br />
ακέραιες δομές του γόνατος δεν είναι σαφώς καθορισμένο<br />
αλλά σίγουρα το γόνατο δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο<br />
από 2-6 μήνες χωρίς ακέραιο ΠΧΣ.<br />
Medica News | 23
Change language