Ewa Kassala, "Maria Magdalena. Kapłanka, dama, apostołka"
Przed Państwem "Maria Magdalena", druga – po "Królowej Saby" – powieść Ewy Kassali o silnych kobietach w Biblii. Czy byłą kochanką Jezusa? Jawnogrzesznicą opętaną przez demony? Kapłanką Izydy, głoszącą własną ewangelię? Kto i dlaczego nazwał ją doskonałością nad doskonałościami? Maria Magdalena Ewy Kassali jest jedną z nas. Możemy się z nią utożsamiać, bo tak jak my kocha, błądzi, cierpi, waha się, marzy o miłości wiecznej i ponadczasowej. Jest wykształcona i wrażliwa, dobra i obdarzona niezwykłą duchową mocą, ale bywa też naiwna, zarozumiała i próżna. Wychowywana w hermetycznym świecie dobrobytu, nie do końca rozumie rzeczywistość i problemy „zwykłych ludzi”. Jednak przechodzi przemianę, a po upadku na samo dno odradza się do nowego życia. Z wychowanki kapłanek Izydy i salonowej damy staje się apostołką. Po długiej duchowej wędrówce odkrywa swoją życiową misję. Jej zadaniem jest przenoszenie przez czas wiecznego ognia i kobiecej cząstki boskiej energii. Zostaje towarzyszką Jezusa i obok jego matki staje się najważniejszą kobietą w jego życiu. Ta opowieść jest jak wciągający hollywoodzki film – wartka akcja, mocne charaktery, dynamika zdarzeń. Jest też jak lustro – każdy może zobaczyć w niej swoje własne odbicie. I swoją Marię Magdalenę. W swoich książkach Ewa Kassala łączy szerokie naukowe zgłębianie tematu (każda powieść powstaje przy konsultacji z historykami) z literackim talentem, dzięki czemu czytelnik może poczuć atmosferę starożytnego świata. Możesz iść krok w krok z bohaterkami z legend i zamiast zakurzonej historii doświadczać prawdziwych emocji, dylematów i wątpliwości, z jakimi borykały się najpotężniejsze kobiety, jakie kiedykolwiek stąpały po ziemi. Autorka przywołuje do życia mądre, silne i odważne królowe, które nie bały się używać rozumu i kobiecego uroku, by dostawać to, czego chciały.
Przed Państwem "Maria Magdalena", druga – po "Królowej Saby" – powieść Ewy Kassali o silnych kobietach w Biblii.
Czy byłą kochanką Jezusa? Jawnogrzesznicą opętaną przez demony? Kapłanką Izydy, głoszącą własną ewangelię? Kto i dlaczego nazwał ją doskonałością nad doskonałościami?
Maria Magdalena Ewy Kassali jest jedną z nas. Możemy się z nią utożsamiać, bo tak jak my kocha, błądzi, cierpi, waha się, marzy o miłości wiecznej i ponadczasowej. Jest wykształcona i wrażliwa, dobra i obdarzona niezwykłą duchową mocą, ale bywa też naiwna, zarozumiała i próżna. Wychowywana w hermetycznym świecie dobrobytu, nie do końca rozumie rzeczywistość i problemy „zwykłych ludzi”. Jednak przechodzi przemianę, a po upadku na samo dno odradza się do nowego życia. Z wychowanki kapłanek Izydy i salonowej damy staje się apostołką. Po długiej duchowej wędrówce odkrywa swoją życiową misję. Jej zadaniem jest przenoszenie przez czas wiecznego ognia i kobiecej cząstki boskiej energii. Zostaje towarzyszką Jezusa i obok jego matki staje się najważniejszą kobietą w jego życiu.
Ta opowieść jest jak wciągający hollywoodzki film – wartka akcja, mocne charaktery, dynamika zdarzeń. Jest też jak lustro – każdy może zobaczyć w niej swoje własne odbicie. I swoją Marię Magdalenę.
W swoich książkach Ewa Kassala łączy szerokie naukowe zgłębianie tematu (każda powieść powstaje przy konsultacji z historykami) z literackim talentem, dzięki czemu czytelnik może poczuć atmosferę starożytnego świata. Możesz iść krok w krok z bohaterkami z legend i zamiast zakurzonej historii doświadczać prawdziwych emocji, dylematów i wątpliwości, z jakimi borykały się najpotężniejsze kobiety, jakie kiedykolwiek stąpały po ziemi. Autorka przywołuje do życia mądre, silne i odważne królowe, które nie bały się używać rozumu i kobiecego uroku, by dostawać to, czego chciały.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
szarpała się za włosy, drapała twarz, rozrywała resztki<br />
sukni. Z ust wydobywała się ślina zmieszana z pianą.<br />
W jej przekrwionych oczach było widać paniczny lęk,<br />
strach, cierpienie i zagubienie, ale też desperację przemieszaną<br />
z rezygnacją i bezsilnością.<br />
Niegdyś wspaniała suknia z jedwabiu została postrzępiona<br />
i lepiła się do wynędzniałego ciała. <strong>Maria</strong><br />
<strong>Magdalena</strong> była obolała i posiniaczona. Jej skórę pokrywały<br />
stare i świeże rany. Długie włosy, tak niegdyś<br />
starannie pielęgnowane, od dawna nie widziały grzebienia<br />
ani olejków. Zmierzwione, potargane i brudne,<br />
dopełniały obrazu upadku.<br />
Tłum powiększał się. Ci, którzy jeszcze niedawno<br />
rzucali w nią kamieniami i opluwali, teraz patrzyli na<br />
Mistrza.<br />
Od dawna szła za nim sława cudotwórcy, uzdrowiciela<br />
i nauczyciela. Niektórzy obwoływali go Mesjaszem,<br />
a nawet Synem Bożym. Uczniowie i gapie zastanawiali<br />
się, jak ten, według którego najważniejszym przykazaniem<br />
jest miłość, potraktuje tę, która już dawno powinna<br />
zostać ukamienowana.<br />
A ona nie miała siły. Dłużej nie mogła. Uciekała jak<br />
śmiertelnie raniona gołębica. Z połamanymi skrzydłami,<br />
wyrwanymi piórami i potłuczonym dziobem. Skulona<br />
u jego stóp, chciała ujść od okrucieństwa, niesprawiedliwości,<br />
braku zrozumienia i losu, który od dawna<br />
wydawał się jej nieunikniony. Była na skraju. Pokaleczona<br />
do granic ludzkiej wytrzymałości, chciała umrzeć.<br />
Równocześnie musiała wykonać ostatni wysiłek.<br />
Była go sobie winna. Sobie, babce, Wielkiej Kapłance,<br />
ojcu, matce, siostrze, bratu, przeszłości i ideałom, którym<br />
dochowywała wierności jeszcze do niedawna. Kapłankom,<br />
które nauczyły ją wiele, ale nie powiedziały,<br />
– 8 –
Change language