نقد و بررسی نمایش «صدای آهسته برف» به کارگردانی جابررمضانی

خلاصه اثر:‏ ‏«کلبه ای در کوهستان؛ برف آن قدر سنگبنیبنن باریده است که کوچک ترین صدابىیبىی
‏بهببههمن را هوار می کند.»‏
این خلاصه که در یک گزاره خدمتتان مطرح شد در ‏بهببههبرتبررین حالت می تواند یک ایده باشد و نه
خلاصه یک ‏بمنبممایش.‏ خلاصه اثر به ‏«چه»‏ اشاره داشته و خودِ‏ ‏بمنبممایش به ‏«چگونگی»‏ آن
می پردازد.‏ اما ‏«صدای آهسته برف»‏ در ‏بهببههبرتبررین حالت خود تلاش می کند تا به این خلاصه اثر
رنگ داده و احیایش کنند.‏ از آن ها که اثر را دیده اند می پرسم:«آیا ‏بمنبممایش چبریبرزی فراتر از این
خلاصه به ‏سمشسمما عرضه می کند؟!»‏
ایده ای که می توانست بسبرتبررساز تعلیق های فراوان شود،‏ نه در میان برف و کولا ک ها بلکه در
فضاسازی طراح و کارگردان اثر دفن شده است.‏ کارگردان آن قدر مست ایده است که از یاد
برده که نباید ‏همھهممه چبریبرز را فدای فضاسازی کرده و باعث تقلیل و کوچک کردن تئاتر شود.‏ از
‏همھهممبنیبنن خلاصه اثر که گروه اجرابىیبىی مطرح کرده اند می شود حدس زد که با چه طراحی صحنه و
صدا و مبریبرزانسبىنبىی طرف هستیم.‏ این که نیمی از اجرا را به این معرفىففىی ببرپبرردازد چه معنابىیبىی دارد
جز وقت کشی و پوشاندن ‏بىببىی سوادی.‏ اثر مانند یک رمان عریض و طویل است که عرضه
ساخبنتبنن حس به اندازه یک شعرهایکو را هم ندارد.‏ اما این فضاسازی و ‏بجیبجحتمل جایزه ها و
تقدیرهای بومی و فرنگی چنان بادش کرده که ناخواسته پرمدعا جلوه کرده و معرفىففىی می شود.‏
اما هم نازل است و هم کوچولو.‏ برخی هم که کاسه داغ تر از آش شده و می گویند که:«تئاتر
یعبىنبىی ‏همھهممبنیبنن!».‏ شوخی می کنند دوستان وگرنه یک ‏بجیبجخچال ساخبنتبنن و چهارتا صدا و افکت و
‏مجممجحکم بسته شدن در و جبریبررجبریبرر صدای چوب به ما ‏بمنبممی دهد تئاتر.‏ ایده ای که در ذات کاملا
سینمابىیبىی است و نه تئاتری،‏ در صحنه ‏مجممجحقر شده و یا به کلیشه ای ترین وجه خود به پایان
می رسد و صد البته ‏مجممججبور است دست به دامن ‏بمنبمماد و ‏سمسسممبل شود.‏ تصور کنید که این ایده تا چه
اندازه در فضای فیلم جای کار داشت و می توانست در روابط اعضای خانواده نبریبرز موثر واقع
شود،‏ چرا که در فضای فیلم می توان روایبىتبىی موازی و سهمگبنیبنن را به تصویر کشید.‏ یکی
حساس بودن موقعیت به سبب برف زیاد و دوم دعواها و مشاجرت های خانوادگی که هر دو
تعلیق ساز است و درام ‏مجممجحور.‏ اما در این جا چه؟!‏ از ‏همھهممان دقیقه اول یقبنیبنن بر ما حاصل می شود
که هیچ اتفافىقفىی ‏بجنبجخواهد افتاد و هیچ ترسی ما را دربربجنبجخواهد گرفت.‏ البته که کارگردان به مدد