Un sueño llamado Soutomaior María Vinyals, 1910-1917

O final dun soño
En setembro de 1917 María Vinyals e a súa familia
abandonaron o castelo de Soutomaior para sempre. O
inicio da Gran Guerra provocara a redución da clientela do
sanatorio, o que obrigou a familia Lluria a buscar novos
ingresos. Por outra banda, a presenza de Pablo Iglesias no
castelo en 1915 espertara o receo das autoridades cara ao
matrimonio Lluria, sendo quizais a orixe do desagradable
rexistro que a Garda Civil realizaría en agosto de 1917 na
antiga fortaleza. Pero as razóns foron, sobre todo,
económicas; xa que en 1915 María Vinyals e Enrique Lluria
solicitaran un préstamo en condicións pouco vantaxosas
que nunca lograrían pagar.
En 1917 o castelo sairía á venda en poxa pública, e Alberto
Dopazo Segade, un vilagarcián dedicado á compravenda de
propiedades, converteríase no novo propietario.
Abandonar Soutomaior marcaría o inicio da separación
daquelas sete vidas, que se materializaría en 1919 co
traslado do matrimonio Lluria e dos pequenos Roger e
Teresa a Cuba.
«En breve iremos a Madrid, renunciando a continuar illados
neste paraíso»
(María Vinyals a María de Maeztu, 1917)