HOTEL_GAZETESI_20sayı_subat_2019_

More documents

Recommendations

Info

geziyorum 14 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şubat <strong>2019</strong> www.hotelgazetesi.com Benim için geç kalınmış bir keşifti yolculuğumuz. Kendi memleketime turist gitmenin dayanılmaz ağırlığını hissediyordum… Remzi YILMAZ Safranbolu Siz hiç doğup büyüdüğünüz memleketinize yıllar sonra turist olarak gittiniz mi? Soru biraz garip oldu galiba. Açalım.. Daha önceki yazılarımda da sözünü ettiğim gibi, güzel ülkemizin büyük bir bölümünü gezdim, gördüm, lezzetlerini tattım. Bunların arasında Sinop, Adıyaman, Mersin, Aydın gibi turizm açısından çok fazla özelliği bulunan, Çanakkale gibi destan yazdığımız, Sivas gibi Cumhuriyet’in temellerinin atıldığı, İzmir gibi Atatürk’ün ordularına Akdeniz’i hedef gösterdiği kentlerimiz de vardı. Her gittiğimiz kentin Üniversiteler Fair Play Kervanı programı kapsamında gençlerimize Fair Play’i anlatmaktı. Benim çocukluğum doğum yerim olan Bartın ile ortaokul ve liseyi yatılı olarak okuduğum Kastamonu’da geçti. İlkokuldan sonra sınavla girdiğim Göl Öğretmen Okulu’na (Önceleri Köy Enstitüsü, sonra öğretmen okulu, daha sonra öğretmen lisesi, anadolu lisesi ve nihayetinde kapatılarak jandarma birliği oldu) 6 yıl boyunca, tatillerde ve dönüşlerde okula gidip gelirken Safranbolu’dan geçer, o tarihi evleri dışardan seyre- rini anladıkça o kartpostallarına bile bakmak istemediğim kenti gezmek geldi içimden. Sömestr tatili için bir hafta izin alan eşim Gülay ve sömestr tatilinde olan oğlum Berkay (22 yaşında Üniversite öğrencisi)ile birlikte hem çocukluğumda dışardan baktığım evleri görmek, hem de memleketimi ziyaret etmek için güzel bir fırsattı. yaptırdıktan sonra odalarımıza eşyaları bırakıp, hemen akşam yemeği için Fair Play Kervanı olarak daha önce gittiğimiz İki Kaşık adlı restoranta gidip oturduk. Amacım daha önce tattığım ve anlatmaktan yorulduğum, bölgeye has yemekleri, Giresunlu olan eşim ve köfte-pilav-kızarmış patatesten başka bir şey yemeyen oğlum Berkay’a tattırmaktı. Tabi bu bahane ile ben de o bayıldığım yemekleri ikinci kez yemiş olacaktım. İçeri girdiğinizde öncelikle bir restoranta değil, eski bir eve misafirliğe gitmiş gibi hissediyorsunuz. Zaten sahibesi Zuhal Kahraman da sizi nazik bir ev sahibi gibi karşıladıktan sonra yemeğinizi yerken gelip sizinle sohbet ediyor, sipariş verirken de yemekler hakkında bilgi veriyor.. Masanıza önce, adları ‘Hicran, Sarıçiçek, Lübnan Humusu ve Mor Menekşe’ olan 4 çeşit meze geliyor. Bu mezeler Zuhal hanım tarafından geliştirilmiş ve adlarını da eşi ile birlikte koydukları lezzetler. Ben adı hicran olana bayıldım. Göbü denilen bölgenin küçücük ve sıcacık özel ekmeğiyle birlikte siparişleriniz gelene kadar bu mezelerle karnınız doyuyor. Hatta ekmek o kadar güzel ki, mezeye bile gerek kalmadan yiyebilirsiniz. FERUHİ Mİ YAYIM MI İSTERDİNİZ? Berkay ve ben, bizim Bartın’da cevizli erişte olarak bildiğimiz ve Safranbolu’da adına Yayım dedikleri yemekten sipariş verdik. Bartın’dakinden farkı biraz daha sulu oluşuydu. Gülay ise Feruhi denilen içinde önemli yerlerini, müzelerini gezdik, aklımızda kalan tarih bilgilerimizle pekiştirdik, yöresel lezzetlerini tattık. Bu seyahatlerimizin asıl nedeni TMOK Fair Play Komisyonu olarak, derdik. Her taşı tarih kokan Kastamonu’yu ise 6 yıl boyunca hiç mi hiç sevememiş, bir daha da sınırları içinden geçmemeye yemin etmiştim. Ancak yıllar geçtikçe ve bazı şeylerin değe- İKİ KAŞIK VE DOYUMSUZ LEZZETLER İlk durağımız Safranbolu oldu. Karabük Üniversitesi’nin Safranbolu’daki uygulama oteli, en uygun fiyatı verince orası için rezervasyon yaptırdık. Tarihi kente gelince navigasyonun azizliğine uğrayıp, o daracık sokaklarda fazladan turlar atarak otelimizi bulduk. Kaydımızı
15 geziyorum et yerine süzme yoğurt olan bir çeşit mantıdan istedi. Önceki gittiğimizde Beyran çorbası (Gaziantep yöresinden) ve yaprak sarma yemiş tadına doyamamıştık. Zaten meze ve ekmekle doyduğumuz için bitirmek biraz zor oldu. Ardından ikram ettikleri Bulgur Tatlısını ise sadece tadabildik.. BÖYLE ‘UYGULAMA’ OLMAZ Çaylarımızı içtikten sonra doğruca otelimize geçtik. Bu defa taş merdivenlerden çıkarak, bize verdikleri Çiçekler Konukevi’ne döndük. Adları farklı farklı birkaç tarihi binadan oluşan otelin bizim kaldığımız bölümü diğer evler gibi iki katlı ve odalarımız da ikinci kattaydı. Yol yorgunluğu nedeniyle dım. İyi ki de sadece bizim kaldığımızı bize söylememişlerdi. Çünkü en az 100 yıllık binada sadece bizim kalıyor olmamız beni ürkütürdü ve uykusuz bir gece geçirebilirdim. Otelin dekorasyonu oldukça aslına uygun ve etkileyici idi.. Huzur veriyordu. Koridorlarında biraz oturup fotoğraflar çektirdik. Odalar da aynı şekilde. Kendinizi evinizde kendi yatak odanızda hissettiriyor. Ancak içinde duş ve tuvaletlerin bulunduğu dolapların kapılarının hem gürültü ile açılıyor olması, hem de içeriye döşenen fayansların bugüne ait, işçiliğinin de özensiz Sayı: 20 Yıl: 3 / Şubat <strong>2019</strong> olmasına rağmen güneşliydi. Resepsiyondakilere suyun soğukluğunun nedenini sorduğumda yine yanıt şaşırtıcıydı.. Görevli öğrenci bilmediğini www.hotelgazetesi.com evlerini ne satabiliyorlar, ne de yıkıp yenisini yaptırabiliyorlarmış. Daha sonra bu mirasları devralan çocuklar ve torunlar bunun değerini anlamışlar. Çünkü Safranbolu’nun geçim kaynağı neredeyse tamamen bu. Bir turistik kente yakışır şekilde hem temiz, hem dokusu korunmuş, hem de her yer tesis haline gelmiş. Bütün eski binalar ya otel, ya pansiyon, ya hatıra eşya satan dükkan ya da turistik restoran. KRİSTAL CAM TERAS’I ZOR BULDUK! Biraz dolaştıktan sonra adını çok duyduğumuz kristal cam ATÖLYE DEĞİL RESTORANT OLSUN Restoranın hikayesi de oldukça ilginç. Zuhal hanım, eşiyle birlikte ahşap ürün imalatı yaparken, işyerlerini buraya taşımak için evi satın almışlar. Ancak turistik merkezin tam göbeğinde yer alan bu binaya böyle bir iş için izin vermemişler. Aile de bir iki yıl bina boş kaldıktan sonra bu restoranı açmaya karar vermiş. Ancak bu işten hiç anlamadıkları için Adapazarı’nda yaşayan eğitimci usta Bekir Ülter ile anlaşıp 1,5 yıl boyunca hem işletme hem aşçılık üzerine eğitim almışlar. Bu arada Bekir Ülter genç birini usta olarak yetiştirmiş ve işler yoluna girince memleketine dönmüş. Şu an arada bir gelip kontrol ediyor, yanlış giden bir şeyler varsa müdahale ediyormuş. Bir nevi danışmanlık yapıyor yani. Ben buradan hem ev sahipliği, hem girişimciliği hem de o güzel lezzetler için Zuhal hanım ve Erzurumlu eşini kutluyor ve teşekkür ediyorum. Safranbolu’ya yolunuz düşerse İki Kaşık’a uğramadan dönmeyin. İçeri girince ister iki kaşık ister bol bol yiyin, orası sizin bileceğiniz iş. Sonrasında bana teşekkür etmek isterseniz, gazetemizin iletişim adreslerini kullanabilirsiniz. gezmeyi sabaha bırakıp odalarımıza çekildik. Otelimizin merdivenlerini çıkarken çıkardığı ses nedeniyle dikkatli yürümeye çalışıyorduk. Odalarımızda gezerken de, tuvalete giderken de kapıların çıkardığı ses insanı tedirgin ediyor ama, diğer odalardan benzer seslerin gelmeyişi mevsim nedeniyle bizden başka kalan olmayabileceği hissini veriyordu. Sabah sorduğumda öğrencilerden beklediğim cevabı alma- olması beni şaşırttı. Ancak perdeler, o küçük ve giyotin tarzında açılıp kapanan pencereler, insana adını koyamayacağı bir duygu veriyor. İster yıllarca dışardan bakıp hiç merak etmediğim yerin bu defa içinde olmak deyin, ister aradan geçen 40 yılı unutup, çocukluğuma dönmek. Garip bir duyguydu işte. Ertesi günü duş almak için girdiğimde suyun soğuk olduğunu görünce biraz sinirlendim.. Kahvaltının da beklediğimiz çeşitliliğin çok altında olması biraz neşemizi kaçırsa da aldırmadık. Çünkü ‘ucuz etin yahnisi’ diye bir deyimimiz var ya onu hatırladım ve kendimi teselli ettim. Şansımıza hava çok soğuk söyledi. Sistemi nasıl kurdularsa artık, yazık ediyorlar o güzelim tesislere ve yatırıma. Bunu daha sonra arayıp Üniversite yönetimine de ilettim. SAFRANBOLU KENDİNİ NASIL KORUDU? UNESCO’nun Dünya Mirası listesinde bulunan Safranbolu’nun nasıl böyle kaldığını daha önceki bir seyahatimizde Karabük Belediye Başkanı Rafet Vergili anlatmıştı. 70’li yıllarda Safranbolu Belediye Başkanı olan bir zat, insanların evlerini yıkmalarını, tadilat yapmalarını yasaklamış ve bu yasaklamadan dolayı büyük tepkiler almış. Çünkü insanlar terası görmek üzere yola çıktık. Tabelalar bizi Bartın yoluna soktu. Ancak neredeyse 15-20 dakika gitmemize rağmen terasa sapacak bir tabela göremeyince telaşa kapıldık. Birkaç kilometre daha gittikten sonra uygun bir yer bulup döndük ve navigasyonu açtık. Onun tarifiyle terasa geldik. Yine mevsim nedeniyle pek hareketlilik yoktu ama en azından görmüş olduk. Kristal Cam Terasın hemen yanına yapılmış ancak ters duran ev dikkatimizi çekti çekmesine ama, neden böyle bir şey yapma gereği duyduklarını anlamadım. KASTAMONU GELECEK SAYIDA Ardından Karabük içinde bir-iki tur attıktan sonra her yıl tatil dönüşü bana işkence gibi gelen Kastamonu yollarına düştük. Ama bu defa yanımda eşim ve oğlumla birlikte, gezmek, görmek, incelemek, farkına varmak amacıyla.. ‘Burası tarihi bir şehir değil, tarihin şehir halini aldığı yer’ diye tanımladığım Kastamonu’yu ise gelecek sayımızda anlatacağım.
Page 1 and 2: KÜLTÜR VE TURIZM BAKANI MEHMET NU
Page 4 and 5: akanlık 4 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şub
Page 6 and 7: inceleme 6 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şub
Page 8 and 9: söylesi 8 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şub
Page 10 and 11: stk 10 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şubat 2
Page 12 and 13: Sayı: 20 Yıl: 3 / Şubat 2019 www
Page 16 and 17: degisim 16 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şub
Page 18 and 19: dijital 18 Sayı: 20 Yıl: 3 / Şub
Page 20 and 21: farkındalık 20 Sayı: 20 Yıl: 3
Page 22 and 23: kültür & sanat 22 Sayı: 20 Yıl:

HOTEL_GAZETESI_20sayı_subat_2019_

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?