Φίλιππος ο Εκλεκτός

χρυσά κοσμήματα που υπήρχαν και μαγεύτηκε και έτσι όπως αγαπούσε τα χρήματα
δεν μπορούσε να μην επιλέξει κάτι και είπε στον εαυτό του: «Θα πάρω το κουτί, θα
το πάω στον πατέρα μου και δεν θα το ανοίξω, όπως ακριβώς μου είπε, όμως δεν θα
καταλάβει αν πάρω κάτι άλλο μέσα από αυτή τη σπηλιά. Είναι τόσα πολλά! Είναι
αμέτρητα! Κανένας δεν θα μπορεί να του πει ότι πήρα κάτι!» Έτσι, άνοιξε τη κόκκινη
τσάντα που κουβαλούσε μαζί του, έβαλε μέσα 10 κόκκινα ρουμπίνια, 10 μοβ
σμαράγδια και πέντε χρυσά νομίσματα και έτρεξε γρήγορα να φύγει, γιατί το άλογό
του από έξω είχε αναστατωθεί και χλιμίντριζε πάρα πολύ δυνατά. Μα καθώς άρχισε
να τρέχει στα πολύχρωμα σκαλοπάτια, άρχισε να τρέμει όλη η γη. Φοβήθηκε πάρα
πολύ, όμως ποτέ του δεν σκέφτηκε ότι έπρεπε να αφήσει πίσω τα ρουμπίνια, τα
σμαράγδια και τα νομίσματα που πήρε κρυφά. Τότε, το πνεύμα του δάσους που έμενε
στη σπηλιά, πήγε στον πατέρα του τον βασιλιά Γουλιέλμο και του είπε:
-Ο γιος σου κατάφερε και πήρε το σεντούκι και σου το φέρνει χωρίς να το
έχει ανοίξει, όμως μέσα στη κόκκινή του τσάντα βρίσκονται 10 σμαράγδια και 10
ρουμπίνια και 5 χρυσά νομίσματα από την μαγική σπηλιά! Δεν είναι άξιος για να
γίνει ο διάδοχος του θρόνου σου. Θα σου πει ψέματα, γιατί δεν θα σου φανερώσει ότι
τα πήρε και κυρίως ότι δεν ακολούθησε τις εντολές σου και σε παράκουσε. Το μυαλό
του είναι στο κέρδος και σκέφτεται πάντοτε πώς θα βγάλει και θα αποκτήσει
χρήματα. Μην του δώσεις το αξίωμα του βασιλιά!!!
Ο βασιλιάς στεναχωρήθηκε, όμως θυμήθηκε πως τα λόγια της νεράιδας
ήταν αληθινά, όντως ο γιος του ήταν άπληστος και αγαπούσε τα χρήματα και αν τον
άφηνε ως διάδοχο δεν θα ασκούσε σωστά τη διοίκηση του βασιλείου και οι υπήκοοι
του δεν θα ζούσαν καλά. Έτσι, αποφάσισε πως δεν θα του έδινε τη θέση του θρόνου
και θα περίμενε να δει τι θα κατάφερναν να κάνουν οι άλλοι δύο γιοι του...
Κι ενώ ο βασιλιάς στεναχωριόταν για αυτό που έκανε ο γιος του και
σκεφτόταν πως όντως δεν έπρεπε να του δώσει τα ηνία του βασιλείου, ο δεύτερος
γιος, ο Τόμικ, έψαχνε να βρει το δρόμο που θα τον οδηγούσε στο μαγικό παγωμένο
παλάτι της πριγκίπισσας Κρίστα, για να πάρει το μαγικό καθρέφτη που του ζήτησε ο
πατέρας του.
Στον δρόμο συνάντησε πολλά εμπόδια, το μεγαλύτερο όμως ήταν ότι
έπρεπε να περάσει από ένα μαγεμένο ποτάμι που όποιον ξένο αναγνώριζε τον
ρούφαγε με μια πολύ δυνατή ρουφήχτρα και τον πήγαινε στον πυθμένα του. Ο
πρίγκιπας Τόμικ βρήκε στην άκρη του ποταμιού ένα ιπτάμενο χαλί, όμως για να το
πάρει έπρεπε πρώτα να βοηθήσει το μικρό χιονάνθρωπο που το φυλούσε. Ο
χιονάνθρωπος είχε ένα πρόβλημα. Αν και δεν έλιωνε
ποτέ και μπορούσε να ζει όλες τις εποχές του χρόνου,
δεν ένιωθε κανένα συναίσθημα και δεν μπορούσε να
αισθανθεί αγάπη, γιατί η καρδιά του ήταν παγωμένη.
Ζήτησε, λοιπόν, από τον Τόμικ να του δώσει μία
συμβουλή, για να μάθει πώς θα μπορούσε να φτιάξει μία
ζεστή καρδιά για να μπορεί να αγαπάει όλο τον κόσμο.
11