Φίλιππος ο Εκλεκτός

Τόμικ ξεκίνησε να περπατάει και πήγε προς την πύλη του παλατιού. Μόλις χτύπησε
το μαγικό καμπανάκι, άνοιξε η πόρτα διάπλατα και μία μικρή νεράιδα εμφανίστηκε
μπροστά του.
-Να είσαι γενναίος, προσεκτικός και έξυπνος στις κινήσεις σου! Καλή
διαμονή! του είπε και εξαφανίστηκε και αυτή.
Ο Τόμικ τρόμαξε με αυτά που άκουσε και δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν είχε
φανεί ποτέ γενναίος στη ζωή του. Αν και φοβόταν, ξεκίνησε να πάει να βρει το
μαγικό καθρέφτη που του ζήτησε ο πατέρας του. Ανέβηκε αργά και διστακτικά τα
κρυστάλλινα σκαλοπάτια του παλατιού, ακούμπησε τη μεγάλη πόρτα που άνοιγε και
έμπαινες στη μεγάλη αίθουσα και μπήκε στο παλάτι. Φώναξε δύο φορές δυνατά μα
δεν πήρε καμία απάντηση. Τίποτα δεν φανέρωνε ότι υπήρχε ζωή εκεί μέσα.
Ο πρίγκιπας μη θέλοντας να χάσει χρόνο ξεκίνησε να ψάχνει ένα-ένα όλα
τα δωμάτια του κάστρου, για να βρει τον μαγικό καθρέφτη. Άνοιξε ένα δωμάτιο που
είχε μία κίτρινη πόρτα και μπήκε στην κουζίνα. Αυτή ήταν η κουζίνα του παλατιού
γεμάτη από μάγειρες και μαγείρισσες που δούλευαν ασταμάτητα. Ούτε ένας δεν
πρόσεξε ότι κάποιος μπήκε μέσα και συνέχισαν να κάνουν τις δουλειές τους σαν να
ήταν αόρατος.
Ο Τόμικ έκλεισε αυτή την πόρτα και έκανε δύο βήματα. Δεύτερη άνοιξε την
κοραλί πόρτα πού βρισκόταν ακριβώς δίπλα από
την κίτρινη. Εκεί ήταν το δωμάτιο της
πριγκίπισσας. Ήταν ένα ροζ δωμάτιο, με
τεράστιες κουρτίνες, ένα μεγάλο κοραλί χαλί,
ένα πολύ μαλακό κρεβάτι με πουπουλένια
μαξιλάρια και μεταξωτά σεντόνια. Γύρω γύρω
στους τοίχους υπήρχε μια τεράστια βιβλιοθήκη
με εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία. Ενθουσιάστηκε
πάρα πολύ. Ήταν τόσο όμορφο εκείνο το δωμάτιο, όμως πουθενά δεν υπήρχε κάποιος
μεγάλος σμαραγδί καθρέφτης. Υπήρχε μόνο ένα μικρό καθρεφτάκι στο κομοδίνο της
πριγκίπισσας, δίπλα από μία μικρή χτένα, τα οποία χρησιμοποιούσε η Κρίστα για να
χτενίζει τα μεταξένια της μαλλιά και να βλέπει το πρόσωπό της. Έκλεισε, λοιπόν, και
αυτή την πόρτα και συνέχισε να προχωράει. Λίγα μέτρα πιο μπροστά, συνάντησε μια
γαλάζια πόρτα. Την άνοιξε και είδε πως εκεί ήταν το βασιλικό παιχνιδοδωμάτιο. Εκεί
υπήρχαν παιχνίδια από όλο τον κόσμο. Ήταν ένα τεράστιο δωμάτιο όπου υπήρχαν
τόσα πολλά παιχνίδια, που κανένας δεν μπορούσε να τα γνωρίζει όλα. Ο Τόμικ
κοίταξε προσεκτικά και δεν βρήκε πουθενά καθρέφτη. Έτσι, έκλεισε και εκείνη τη
γαλάζια πόρτα και προχώρησε.
Στο τέλος του διαδρόμου συνάντησε μια μοβ πόρτα. Την άνοιξε και
αμέσως συνειδητοποίησε πως εκείνο ήταν το δωμάτιο με τους καθρέφτες. Αυτό που
έψαχνε, επιτέλους το βρήκε. Πράγματι, εκεί μέσα υπήρχαν αμέτρητοι καθρέφτες.
Καθρέφτες σε διαφορετικά σχήματα, χρώματα και μεγέθη. Διάβασε την επιγραφή
που είχε στο πατάκι: «Μην κοιτάξεις τους καθρέφτες, χωρίς να έχεις διαβάσει τη
μικρή περιγραφή του καθενός!» και άρχισε, λοιπόν, να προχωράει. Μπήκε με
13