(260) 29.02 – 20.03 ROK 2012 (XXIV)

Wichtora no∏s na dugi cas wylycyli
Jak pamiynto∏cie, Mankowi ∏okropnie zasmakowo∏ tyn krojter-
Ênaps.
– Jo∏ mo wierza fiber – pado∏ Wichtorze – bo tak mi je jakoÊ
gorko.
– Ja – padali Wichtora – tos musis jescy podwojno∏ porcjo∏ dostaç,
dopiyro wtedy ci be lepej.
I tak Wichtora lycyli Manka, a my sie s Hejdlo robiyli coroz barzej
nerwowi.
– Sie by tes to tyn lyk mojej Ruth pomog? Co powiycie, Wichtora?
– Synek, a chtos to je Ruth? Jo∏ nie zno takej kobiyty – Wichtora
mu na to. – Chtos to je? Miynsko∏ sa we wsi cy dzie indziej?
– Wichtora, to je moja kobiyta, a tera ceko∏ na mie... cekejcie
yno, dzie to ∏ona na mie ceko∏... Ach ja, kole jakygoÊ domu...
Manek sie doÊç dugo drapo∏ po g∏owie, potyn sie seblyk kurtka
i ca∏y cas nic nie go∏do∏.
– Manek, a jakoÊ ty do no∏s przijecho∏?– spyta∏a Hejdla.
– Do wo∏s? Wieeerza a∏.. a∏.. ty – Manek go∏do∏ coro∏ski pomalej.
– Jescyk tego brachuje, zeby ∏on sa u Wichtory usnon! Paulu,
∏ob∏oc mu kurtka, tak, a tera go bierymy pod paze i na dwor
Ê niy – moja kobiyta widzia∏a nieplejç i ∏o Wichtora si´ êlynk∏a.
Jak Hejdla ko∏za∏a, tak zejchmy zrobiyli. Yno Manek bo∏ pierniky
ciynski, a do tego sie jescyk werowo∏ jak dio∏bli! Dyç jakoÊ
my go wywlykli przed cha∏pa.
– Ale co tera?! Przeca go tak nie powlecymy pod paze aze do
nasego domu! – Hejdla sie ∏opar∏a ∏o futrzina. – Wiys co – wyciongni
yno ze Wichtorzinej sopy sonki, posadziymy go i jakoÊ do no∏s
dociongniymy po ∏once. Idê, a jo∏ go bana trzimaç. Jak my Manka
so∏dzali na sonki, wcale sie nie sporkowo∏. Jo∏ ciong sanie,
a Hejdla jy cis∏a i trzima∏a za pleca Manka.
– Hejdlo, widzis ty kogoÊ kole tego Mankowego auta? Bo mie
sie zdo∏, ize ta chtoÊ stoji.
– Stoj yno na chwilka. Ja, ty mo∏s prawie! Ta sie chtoÊ kraƒci!
Idê yno warcej – Hejdla sie mocniej ∏opar∏a i tera sie wioz∏o Manka
doÊç wartko. UÊli my tak kole dwadziejÊcia, trzidziejÊci mejtrow
i juz my widziejli, chto stoji kole a∏ta: to by∏a Ruth! ¸ona no∏s
tez dojrza∏a. No to my jej zaconi kiwaç, a ∏on no. Naro∏z, jak my
byli prawie kole a∏ta, spojstrzejg∏a, chto siejdzi na sonkach.
– Manek, s∏aê, twoja kobiyta sa je, wartko, s∏aê – Hejdla spyrtowa∏a
Manka ze sonkow, ale ∏on sie ich trzimo∏ ca∏o moco.
– Ruth! Siadej sa przedy mno. TyÊ mozno sto lo∏t na sonkach
nie siejdzia∏a. I musis skostowaç Wichtorzinego krojterÊnapsu –
TRATTORIA • PIZZERIA • RISTORANTE
Restauracja
„Da Enzo”
MURÓW
ul. WolnoÊci 17b
telefon
77 421-41-70
◆ organizujemy wesela, komunie,
urodziny, bankiety, konferencje
i inne imprezy okolicznoÊciowe
w salach nawet do 140 miejsc,
◆ wesela ju˝ od 130 z∏ za osob´,
◆ oferujemy te˝ 9 komfortowych,
2-osobowych pokoi z ∏azienkami
i oraz sal´ konferencyjnà
z mo˝liwoÊcià wideokonferencji.
Nowy kàcik winny oferuje
ponad 40 rodzajów win z ca∏ej Italii
Jedyny na Opolszczyênie
specjalny piec do wypiekania pizzy,
opalany drewnem, gwarantuje goÊciom
niezapomniane wra˝enia smakowe.
KLEPKA 21
Manek sie chcio∏ do zadku co∏wnoƒç i prasknon jak dugi na pleca,
co aze brzynk∏o! Hejdla sie chyciy∏a za serce ze strachu, ale
nic mu nie by∏o, bo zacon sto∏waç i tedy dopiyro wzion trzyêwiejç.
Co mu jego kobiyta go∏da∏a, nie bana powto∏rzo∏, bo to nie pasuje,
ale potyn wlaz∏a, zatrzas∏a dwiyrzi i siejdzia∏a. No to Manek
podeso∏ do a∏ta i chcio∏ jy ∏otworziç, ale dwiyrzi by∏y na zomki pozawiyrane,
kluce mia∏a Ruth.
– Ruth, ∏otworz dwiyrzi, Hejdla sa zamarznie. ¸otworz i poç
s nami... – Manek zapomnio∏, ize jego kobiyta nie rozumiy wiela
po Êlonsku.
– Wiys co, Paulu, podêma do dom, a ∏oni niech sie patrzo, abo
sie pogodzo, abo tu zamarzno – moja kobiyta mie wziona pod paza
i kludziy∏a ku cha∏pie. ¸o jak w doma by∏o ciep∏o. Jak by my
byli sami, to bychmy Êli spaç, ale Ê niymi nie s∏o.
– Paulu, zrobiymy tak: jo∏ zrobio Mankowi mocnego kafeju,
Ruth teju i pojda ich zawo∏aç, a jak sie bano dalej wadziç, zaprzymy
dwiyrzi i niech robio, co jy si´ rzywnie podo∏bo∏! Hejdla sie zafyrt∏a
i wszystko by∏o gotowe.
– Poç, idziymy ich wo∏aç. Yno ∏oblyc ciep∏o∏ kurtka, bo sie ∏oschorujes.
Jo∏ je gotowo∏. Yno pamiyntej, ze Manko dugo nie idzie
faklowaç.
Jak my wylejêli, Manek jus kole Ruth siejdzio∏, ∏ona Êlipia∏a,
a ∏on sie za g∏owa trzimo∏.
– Manek, bier kobiyta, poççie sie do no∏s konsek sporzoƒdziç,
napiç sie cegoÊ gorkygo i przespaç. Przidêcie, bo zaprzymy i sami
pojdziymy spaç – jo∏ juz tez mio∏ doÊç tego cyrkusu z Manky.
Swojy lata na karku mo. My nie zdonzyli doƒÊç do dwiyrzi, a ∏oni
wy∏aziyli z a∏ta. Jedyn a∏gynblik styknon Hejdli i zaro∏z wiejdzia-
∏a, ize so pogodzoni.
– Hejdlo, bier juz Ruth rajn, a jo∏ pomoga Mankowi a∏to do podworzo∏
wewiyêç – bo∏ zejch sie, ize no Manek po ty Wichtorziny
krojterÊnapsie supki po∏obo∏lo∏. Manek mie na s∏owo usuchnon,
to my raz dwa we podworku sto∏li.
– Jakos ci s∏o? – pyto Manka.
– To si´ wyjawi, jak bymy w doma. Ruth mi ∏obieca∏a, ize do
koƒca zycio∏ bana pamiynto∏ tyn Wichtorziny – pada∏a – „krojterzaft”.
A Wichtora? Wichtora rano juz u no∏s byli pytaç, cy wszyscy
so zdrowi.
– Jak rybki we wodzie, Wichtoro – pejdzia∏a Hejdla. – WyÊcie
no∏s na dugi cas wylycyli.
Was zdrowy Paul
Szef Vincenzo Viola jest rodowitym
W∏ochem z Pizy (Toskania). Daje to
gwarancj´ oryginalnej kuchni w∏oskiej,
wzbogaconej doÊwiadczeniem 25 lat
prowadzenia restauracji w Niemczech
oraz 14 lat takiej dzia∏alnoÊci w Polsce.
Zapraszamy tak˝e do naszych dwóch opolskich pizzerii:
w Galerii Opolanin – Tesco przy pl. Teatralnym, tel. 77 453-18-33
i ul. Sosnkowskiego, tel. 77 457-98-46