Nr 68, Kwiecień 2012 - Drawskie Strony Internetowe

Kurier Czaplinecki – Kwiecień 2012
Medytacje, protesty i błogi spokój
Na temat zasobności i majętności gminy
Czaplinek napisano już wiele,
każdy z nas doskonale wie, że nie
należymy do potentatów przemysłowych
i nie posiadamy
żadnego zaplecza surowcowego.
Kilka większych zakładów
zatrudniających sporą liczbę
mieszkańców gminy, to nadal
zbyt mało, by obecna sytuacja
materialna i finansowa czaplineckiej
gminy mogła ulec
poprawie. Te oczywiste fakty dobrze znane są zarówno
burmistrzowi jak i „rajcom” miejskim, choć
wraz z upływem czasu odnieść można wrażenie, że
jak na razie tylko jego to boli. Od kilku lat nieustannie
„magluje” się temat farm siłowni wiatrowych na
terenie gminy, biogazowni oraz zagospodarowania
byłego wojskowego lotniska w Broczynie. Istnieją
od dawna już sporządzone, plany zagospodarowania
przestrzennego dla tych terenów umożliwiające realizację
tych inwestycji. Miały miejsce konsultacje
społeczne, liczne spotkania i narady, są zwolennicy
tych zadań jak i przeciwnicy, do których nie trafiają
żadne argumenty. Jedni uważają, że właściwie to nic
się nie opłaci i jakakolwiek zaplanowana inwestycja,
oszpeci tylko nasz piękny krajobraz i zakłóci błogi
spokój. Tymczasem zalecenia Unii Europejskiej
i przyjęcie ich przez stronę polską, wręcz zobowiązują
jednoznacznie nasz kraj do ograniczenia emisji
dwutlenku węgla, poprzez korzystanie z naturalnych
źródeł energii odnawialnej.
Sprawa ta jest dobrze znana większości naszych
radnych, dostrzegają ten „błogi spokój”,
niezakłócony jak na razie nowymi inwestycjami,
ale na sesji Rady Miasta często bywa wesoło,
filozoficznie a nieraz jak w rejmontowskich
„Chłopach”. Zbyt wiele uwagi przywiązuje się
do starć na tle osobistym, kogo przyjąć do komisji
a kogo nie, kto zna się na rolnictwie lub nie.
W demokratycznym głosowaniu można uzupełnić
komisję lub też nie, ale demokratycznie nie
ustalimy kompetencji bądź też przydatności danej
osoby do pełnienia nowej funkcji.
W tym konkretnym przypadku chodziło
o przyjęcie w skład Komisji Rolnictwa, Spraw
Wiejskich i Leśnictwa radnego Marcina Kowalskiego,
leśnika z wyższym wykształceniem,
któremu także sprawy rolnictwa nie są obce.
Przewodniczący tejże komisji uznał, że problemy
leśnictwa są rzadko omawiane, a ponadto chodzi
o oszczędności (ciekawe, bo przewodniczący
Komisji Rolnictwa należy do czołówki najlepiej
zarabiających radnych w naszej gminie, dzięki
mnożeniu posiedzeń prowadzonej przez siebie
komisji). Ale takie argumenty to tylko „zasłona
dymna”, przyczyna niechęci przewodniczącego do
kolegi radnego Kowalskiego tkwi w mało „romantycznych”
epizodach towarzyszących minionej
kampanii wyborczej, zresztą nie tylko na tym
terenie… O sprawach tych na jednej z Sesji, w dość
dosadny sposób wysłowiła się jedna z mieszkanek
tego okręgu, której nie brakło odwagi.
Jednak na szczególną uwagę zasługują niebywałe
emocje towarzyszące przyjęciu lub nie,
nowego członka do powyższej komisji, gdy jeden
z radnych, nieobecny na sali obrad tuż przed głosowaniem,
mógł zaważyć na wyniku głosowania.
Ściągnięty w trybie alarmowym, w obliczu zbliżającego
się „zagrożenia”, po męczącym maratonie
wpada na salę obrad ku uciesze przewodniczącego.
Grek Filipides wpada do Aten, by oznajmić zwycięstwo
nad Persami, po czym pada martwy, nasz
bohater nie oznajmił nic, nawet kolejnej promocji
w „Biedronce”, po prostu przeżył! Adam Mickiewicz
w „Farysie” pytał – „O szalony! Gdzie on
goni?”- jego natomiast nie zapytał nikt o nic.
Przypadki takich zachowań, co prawda nie
należą do rzadkości, skomentować je można jedynie
w kategoriach humorystycznych, to jednak
nie powinny być stałym elementem jakichkolwiek
działań samorządowych. Demokracja wprawdzie
pozwala na wiele różnorakich poczynań, lecz
w interesie społeczeństwa nie można jej nadużywać,
zbytnia gorliwość nie popłaca. Zwłaszcza,
gdy w grę wchodzą różnego rodzaju rozgrywki,
których ostatecznym celem jest pokazanie własnego
„ja” i swojej wyższości nad drugim, który
ma inne zdanie.
Brak jednolitego spojrzenia na najpilniejsze
sprawy gminy wśród radnych, to normalna cecha
demokracji, można się sprzeczać, dyskutować
w nieskończoność, ale to ludziom nie wystarcza,
czas na konkretne inwestycje, Sprawy nie ułatwiają
kolejne protesty, jedne się kończą, pojawiają się
nowe, a jedynym ich efektem może być „błogi
spokój” na łonie natury…
Tymczasem wokół nas, w innych gminach
rodzi się nadzieja na lepszy byt, rosną szanse na
poprawę nawierzchni dróg gminnych, powstają
nowe świetlice, place zabaw oraz podejmowane są
działania na rzecz mieszkańców gminy. Wpływy
do kasy miejscowych gmin zapewniają funkcjonujące
już farmy siłowni wiatrowych, rosną szanse na
nowe inwestycje i co za tym idzie, pomyślniejszy
byt społeczeństwa. Zarządy tych inwestycji czynnie
wspierają działania miejscowych samorządów.
Wkrótce nowe farmy siłowni wiatrowych zaczną
pracować w okolicach Rąbina i Sławoborza.
W sąsiedniej gminie Wierzchowo niezbyt
„pachnąca” poznańska firma Agri Plus, czynnie
pomaga miejscowemu społeczeństwu od wielu lat.
W ostatnim czasie wsparcie finansowe otrzymali
miejscowi strażacy, szkoła, zespół artystyczny
„Sami Swoi”, miejscowi sportowcy i parafia na
ogrzewanie i remont kościoła. Korzyści płynące
z takiej współpracy są bardzo zauważalne. I tutaj
miały kiedyś miejsce protesty, ale w końcu znalazło
się miejsce także na rzeczowy kompromis.
Od wielu lat trwają medytacje w temacie budowy
biogazowi, towarzyszą im wielkie emocje,
obawy, protesty i niejednokrotnie wyimaginowane
wręcz fantastyczne opowieści. Inwestycje takie
funkcjonują już blisko nas, w Nacławiu, Giżynie
i Grzmiącej, stopniowo ich przybywa i końca świata
tam nie widać, natomiast korzyści są widoczne.
Działalność tych obiektów
obwarowana jest
ścisłymi normami ekologicznymi.
Co jakiś czas sprawa
lotniska wraca jak
bumerang, czyżby nie
można było wreszcie
postawić przysłowiowej
kropki nad „i”? Różne są
opinie, co do tego przedsięwzięcia,
niektórzy
radni uważają, że lotnisko nie będzie dochodowe.
Na czym opierane są takie opinie, jakie są rzeczowe
argumenty? Lotnisko typu sportowo-turystycznego
to nie tylko miejsce startów i lądowań lekkich
samolotów, to również może być miejsce nauki latania
na lotni, motolotni i paralotni, funkcjonować
może szkółka modelarska i wiele innych atrakcji,
nie licząc lotów widokowych. Stowarzyszenie
Lotnicze niejednokrotnie powołuje się na bogatych
sponsorów, zainteresowanych tym terenem
inwestorów, pozostaje tylko również ich zaprosić
do wspólnej debaty by przedstawili konkretną ofertę.
Jak na razie są tylko gdybania i domniemania
w stylu „na dwoje babka wróżyła”.
Ostatnio radni nie przedłużyli Stowarzyszeniu
Lotniczemu dalszej dzierżawy lotniska, którego
obszar wynosi niewiele ponad 33 ha, większość
tego terenu to pasy startowe jak i powierzchnie
utwardzone. Pojawiła się natomiast koncepcja
postawienia jednego wiatraka na działce Salezjańskiego
Ośrodka Wychowawczego w Trzcińcu,
to całkiem normalne, że jest chęć korzystania
z dobrodziejstwa wiatru. Rzecz jednak w tym,
że ten jeden właśnie wiatrak tak umiejscowiony,
skutecznie zablokuje funkcjonowanie, mającego
ewentualnie powstać lotniska…To coś w rodzaju
„konia trojańskiego”, w ten sposób zostanie zlikwidowany
tzw. korytarz bezpieczeństwa niezbędny
do funkcjonowania lotniska.
Wobec takiego podejścia do sprawy przez
większość dostojnych rajców, rodzi się zasadnicze
pytanie, czy w przypadku wykluczenia
inwestycji lotniska jest sens stawiania siłowni
wiatrowych tylko na polu jednego, w dodatku
przebiegłego właściciela? To doskonały argument
dla członków „Lobelii”, po co pozbawiać
gminę dodatkowych dochodów?
Wiele jest różnych dylematów i kwestii
do rozwiązania, by je rzeczowo rozwiązywać
służy temu demokracja, która działa zwykle
na korzyść ogółu, nigdy zaś nie powinna być
wykorzystywana do kreowania własnej osobowości
i propagowania utopijnych tez, nie
mających nic wspólnego z dobrem społecznym.
Wszelka działalność inwestycyjna gminy musi
być osadzona w rzeczywistych realiach i jej
możliwościach, wykorzystując każdą okazję
do pomnożenia jej zasobności w dialogu ze
społeczeństwem. Jak na razie posiedzenia
i sesje, przypominają raczej dialogi znane nam
z „Krótkiej rozprawy miedzy Panem, Wójtem
a Plebanem” Mikołaja Reja.
Najbardziej jednak bulwersującym, ale i też
męczącym już społeczeństwo faktem, stał się dość
osobliwy stosunek większości radnych do wszelkich
inicjatyw podejmowanych przez burmistrza.
Wszędzie istnieją koalicje i opozycje, przeważnie
oceniają elokwencję twórczą burmistrza, nigdy zaś
to, kim jest, bądź też, jakiej jest opcji politycznej?
Oczywiście burmistrz jak i kilku radnych doskonale
wiedzą, jakie rozwiązania gminie są potrzebne,
nadszedł czas by wreszcie zrozumieli to inni.
Także słynny maratończyk przemierzający labirynty
czaplineckich ulic, jak i dotknięty awatarem
duchowym wiejski patrycjusz, unikający spraw
ziemskich jak również lokalny mini-witos w niezbyt
romantycznej uszance. Jeśli natomiast chodzi
o miejską kasę, to należy dbać o jej zasobność,
nie wystarczy być tylko komandosem kasowym
i medytować jedynie, stojąc przed nią. I właśnie
tym kilku rajcom polecam jako lekturę „Kazania”
Piotra Skargi, prawda zawarta w nich jest aktualna
po dzień dzisiejszy. Społeczeństwu potrzebne jest
coś więcej niż tylko „błogi spokój”.
Ryszard Mrówka
5