GROT 4/2013

fot. Piotr Matysiak 

ISSN 1428-3506 index 343390

WARSZTATY GITAROWE 

morsko 

2 - 3 M A J A 

POPROWADZĄ 

JACEK POLAK I GRZEGORZ POLAK 

KONCERTY 

KARNET NA OBA KONCERTY 30 ZŁ 

2 M A J A michał MvsiATowicz 

SALA KINA ORANŻERIA GODZ. 20.00 

CENA BILETU 20 ZŁ. 

V 

W .Æ 7'M 

l i f t e m / ' 

MR. P0LLRGK 

Formularz zgłoszeniowy na warsztaty do pobrania z naszej strony 

«ortifloi SALA KINA ORANŻERIA GODZ. 20.00 

CENA BILETU 25 ZŁ. 

MediaSystem 

r\ 

3 M A J A 

ZADANIE ZREALIZOWANO PRZY POMOCY FINANSOWEJ POWIATU RADZYNSKI EGO 

PLAKATY WYDRUKOWANO DZIĘKI AWA-DRUK TEL.83 352 25 91 

więcej na www.radzrok.home.pl tel. 83 352 73 14 

V

„Wspomóż, pomóż, dopomóż wyjątku czuły 

obalić tłumne armie reguły" 

- Edward Stachura 

DRODZY 

CZYTELNICY 

W ostatnim numerze Grota opisałem 

okoliczności w jakich został zmącony 

spokój pogrążonego w ko n te m p la cji 

Karola Lipińskiego. W tam tym przypadku 

nocne imprezowanie naszej młodzieży 

doprowadziło do zniszczenia pomnika i 

utwierdzenia opinii publicznej w powszechnym 

prze konaniu, że m łodzież 

szwendająca się po m ieście w późnych 

godzinach nocnych to pewne kłopoty. Na 

szczęście od każdej reguły (podobno) są 

w yjątki. Czy przedłużona do późnych 

godzin randka może uratować „kaw ałek” 

m iasta? -Okazuje się, że tak. A zaczęło 

się od przerwanej lektury. Ale o tym 

o p o w ie w a m ... b u r m is t r z W ito ld 

Kowalczyk. 

-W nocy z 11 na 12 kwietnia około godziny 

24 usłyszałem ciche pukanie. Jeszcze 

NASZA OKŁADKA 

i 

wtedy nie spałem , czytałem książkę. 

Początkowo nie wiedziałem skąd dobiega 

te n d ź w ię k . J e d n a k p u k a n ie s ię 

powtórzyło i stwierdziłem, że ktoś stoi 

pod drzwiami. Był to ja kiś młody człowiek, 

który oznajmił mi, że wracając z randki 

zauw ażył ja k w e zb ra n e w ody rzeki 

zaczynają podmywać niebezpiecznie nasz 

„B u lw a r nad B ia łk ą ” , na o d c in k u 

p o m ię d z y u lic ą C h o m ic z e w s k ie g o 

a stadionem . Powiedział, że ja k wrócił do 

domu i oznajmił o tym swojej mamie to ta 

kazała mu pójść do burm istrza i o wszys 

tk im o p o w ie d zie ć. S e rd e cznie mu 

podziękowałem i natychm iast uruchomiłem 

służby kryzysowe -pracowników 

PUK-u, PEC-U. P o p ro s iłe m rów nież 

komendanta Państwowej Straży Pożarnej 

Dariusza Gomółkę o wzm ocnienie tej 

ekipy. Szybko z o s ta ł zorganizow any 

Sobota 13 kwietnia - Hala 

Widowiskowo - Sportowa przy ZSP na 

Ul. Sikorskiego w Radzyniu. 

Musicalowa Gala Teatru Broadway. 

Teatr Broadway to Prywatny Teatr 

Muzyczny Małgorzaty Obłój 

utworzony we wrześniu 2002 roku w 

Szczecinie. 30 osobowy zespół 

artystów, aktorów, tancerzy i 

wokalistów oferuje swoim widzom 

bogaty repertuar musicalowy, rewiowy 

i kabaretowy. Zachowuje stylistykę 

nawiązującą do tradycji 

przedwojennych teatrów muzycznych. 

Spektakle wykonywane są w 

oryginalnych wersjach muzycznych i 

literackich. W repertuarze posiada 

znane wszystkim przeboje 

musicalowe i filmowe, piosenki z lat 

20-tych i 40-tych, jak również hity kina 

światowego lat 60-tych i 70-tych. 

Obszerna fotorelacja z tego 

niezwykłego wydarzenia znalazła się na 

rozkładówce tego numeru Grota. 

dow óz piachu i w orków . Z agrożone 

miejsca zostały zabezpieczone workami 

w yp e łn io n ym i p ia s k ie m . Cała akcja 

trw ała około 3 godzin. Na szczęście w 

następnych dniach woda zaczęła opadać. 

W tym całym ferworze nie zapytałem tego 

młodzieńca o nazwisko, a jego postawa 

je s t wyjątkowo obywatelska, pokazuje 

dbałość o wspólne mienie. Bardzo mnie 

to cieszy i chciałbym aby wszyscy tak 

postępowali. Korzystając z tego, że cała 

ta historia znajdzie się w gazecie to 

bardzo chciałbym podziękować mu na 

ła m a ch prasy, a d o d a tkow o , gdyby 

z e c h c ia ł s ię u ja w n ić to s to s o w n e 

podziękow ania chciałbym też złożyć 

osobiście. 

Piotr Matysiak 

XXXI sesja Rady Miasta trwała kwadrans 

NADZWYCZAJ SPOKOJNE OBRADY 

P rzew o d niczą cy Rady Jacek P ie k u to w s k i 

poinform ow ał zebranych o spraw ach, które 

wydarzyły się w okresie międzysesyjnym i poddał 

pod głosow anie cztery uchwały: w sprawie 

wyrażenia zgody na zbycie odrębnejwłasności 

nieruchomości miasta znajdującejsię przy ulicy 

Ostrowieckiej30 (sklep PSS Społem oraz Bobas); 

w spra w ie św iadczenia u słu g w zakre sie 

odbierania odpadów komunalnych od właścicieli 

nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów 

w zam ian za uiszczoną przez w ła ś c ic ie la 

nieruchom ości opłatę za zagospodarowanie 

odpadami komunalnymi; w sprawie zmiany w 

uchwale budżetowej na rok 2013 oraz zmianę 

wieloletniejprognozy finansowej. 

Uchwały zostały podjęte większością głosów. Nie 

pojawiła się ani jedna interpelacja, zapytanie. Nikt 

niezabrałteżgłosu w punkcie ,,wolne wnioski” . 

Monika Mackiewicz 

tr Matysiak

RADZYNSKIE TARGI 

PRACY I EDUKACJI 

1 5 k w ie t n ia , w h a li w id o w is k o w e j Z e s p o łu S z k ó ł 

Ponadgimnazjalnych odbyły się po raz kolejny powiatowe Targi Pracy 

i Edukacji, zorganizowane przez Powiatowy Urząd Pracy w Radzyniu 

Podlaskim oraz Ochotnicze Hufce Pracy w Lublinie. 80 

pracodawców przygotowało kilkadziesiąt ofert pracy, głównie 

w branży budowlanej, rolno- spożywczej, przemyśle metalowym. 

Okazję do prezentacji oferty edukacyjnejprzyjęły uczelnie wyższe, 

jednostki szkoleniowe, agencje zatrudnienia. 

W regionie lubelskim poziom bezrobocia sięga 16 procent. Nic więc 

dziwnego, że targi odwiedziły tłumy. Kryzys gospodarczy, który 

przekłada sie na kryzys na rynku pracy, powoduje, że dzisiajw wielu 

polskich domach, nie ma ważniejszego tematu niż praca. Ale także 

-edukacja. Uczniowie radzyńskich szkół mieli niespotykaną okazję 

by bliżejzapoznać się z ofertą uniwersytetów i szkół wyższych. 

Z myślą o przyszłejgrupie zawodowejprzeprowadzono warsztaty 

i zajęcia pod nazwą ,,N iedajsię bezrobociu". 

Był to pracowity dzień. Przed otwarciem imprezy, starosta Lucjan 

Kotwica wraz dyrektor PUP Anną Ilczuk wręczyli mianowania dla 

członków nowopowstałej Powiatowej Rady Zatrudnienia. W skład 

Rady, w skład której weszli przedstawiciele branży gospodarczej, 

przem ysłow eja także władz samorządowych: Zofia Goławska 

(przewodnicząca rady),Zbigniew Mańko (wiceprzewodniczący rady 

Dariusz Buczkowski, Jan Brożek, , Wiesław Jaszczuk, Stanisław 

Jóźwik, Piotr Kalinowski, Witold Kowalczyk, Zbigniew Marchwiak,), 

Henryk Mateusiak, Teresa Mitura, Mirosław Niewęgłowski, Helena 

Ochnio, Mirosława Piasko, Grażyna Pietraszek, WaldemarZylik. 

W południe, uroczystego otwarcia targów dokonały panie: dyrektor 

PUP Anna Ilczuk i Anną Szymalą zastępcą wojewódzkiego 

komendanta OHP. Targi zaszczycili obecnością ministrowie : 

Władysław Kosiniak - Kamysz Minister Pracy i Polityki Społecznej, 

Tadeusz Sławecki sekretarz Stanu w M inisterstwie Edukacji 

N arodowej oraz liczne grono lu b e lskich sam orządow ców 

i dyrektorów placówek szkoleniowych. 

- Polska je st obecnie w trudnym momencie ekonomiczno - 

społeczno - gospodarczym i nie ma w tej chwili ważniejszej rzeczy 

dla polskiego rządu i przedstawicieli władzy samorządowejjak walka 

o każde miejsce pracy. Takie wydarzenie jak Targi Pracy w Radzyniu 

Podlaskim, gdzie spotyka się grupa osób zainteresowanych 

pozyskaniem pracowników je st ważne. Pomimo trudności jakie 

spotykają Europę i cały świat, wy pracodawcy jesteście aktywni, 

poszukujecie nowych innowacyjnych metod i technologii i chcecie 

tworzyć nowe miejsca pracy - mówił Kamysz. Minister pogratulował 

korelacji pom iędzy szkołą zawodową a Fabryką Narzędzi 

Chirurgicznych BRAUN. Jest to kierunek, w którym należy podążać. 

Zlikwidowano w przeszłości szkoły zawodowe, które wcześniej 

kształciły specjalistów i teraz je s t problem ze znalezieniem 

fachowca, specjalisty. Jest to problem w skali krajowej, ale to się 

zmieni - zapowiedział. Reforma kształcenia zaczyna przynosić 

efekty. Liczba uczniów w szkołach zawodowych stale rośnie. 

Zostają odbudowywane niektóre typy szkół, je st np. zainteresowanie 

pracodawców odbudowywaniem szkół górniczych, 

kolejowych. 

Jako kolejny głos zabrał sekretarz stanu w MEN Tadeusz Sławecki, 

podkreślając, że cel spotkania je st dwojaki. - Z jednejstrony Targi 

Pracy i promocja, z drugiejzaś problem pracy i edukacji, który nie 

je st problem jednego ministra, bo to je st problem całego rządu. W 

dzisiejszych czasach wybór szkoły wiąże się z przyszłością. Nasz 

system kształcenia stał się drożny, nie ma kłopotu, że jeśli ktoś 

wybierze szkołę zawodową, to nie może już pójść na studia. Może 

bez problemu pójść na studia, nie zatrzyma się na pewnym etapie - 

wyjaśniał minister Sławecki. 

W targach w większości wzięła udział młodzież szkolna, która 

oblegała stanowiska uczelniane, nie zabrakło jednak i ludzi 

poszukujących pracy, którzy przybyli z gotowymi już życiorysami i 

często odbywali rozmowy z pracodawcami. 

fot. Piotr Matysiak

Konferencja prasowa w ZSP 

Jednym z p u n k tó w p ro g ra m u była 

konferencja prasowa poświęcona edukacji 

na rynku pracy, następnie w siedzibie PUP 

minister Kamysz spotkał się z członkami 

PowiatowejRady Zatrudnienia, dyrektorami 

PUP z województwa lubelskiego oraz 

pracownikami urzędu, gdzie dyskutowano 

na tematy dotyczące problemów na rynku 

pracy oraz reformy w zakresie obszaru 

rynku pracy. 

Ostatnim punktem było ogólne spotkanie 

obu m inistrów w sali kina Oranżeria. 

Tematem rozmów była m .in. polityka 

resortu wobec wielu grup zawodowych. 

- Celem dzisiejszego spotkania je s t 

pokazanie, że targi pracy, problem 

edukacji, rynku pracy to nie je st problem 

jednego ministra. To je st problem całego 

rządu. Stąd też ch cieliśm y m ówić o 

w spółpracy między resortam i - m ówił 

sekretarz stanu w MEN Tadeusz Sławecki. 

Przypomniał, że w tym dniu, po raz 

pierwszy uczniowie w naszym kraju zdają 

egzamin z praktycznejnauki zawodu według 

nowych zasad, a to je st prognostykiem 

nowejjakości kształcenia. Od 1 września 

2 0 1 3 r. wchodzą zmiany w system ie 

kształcenia zawodowego pod hasłem 

"edukacji dla rynku pracy". - Cieszę się, że 

tutaj są pracodawcy, rzemieślnicy, bo to od 

Władysław Kosiniak - Kamysz Minister 

Pracy i Polityki Społecznej na radzyńskich 

Targach Pracy i Edukacji podzielił się 

dobrą wiadomością. W tym roku rząd 

przyznał wyjątkowo wysokie wydatki na 

walkę z bezrobociem . To 4 miliardy 700 

milionów zł, o 1 miliard 2 0 0 milionów 

więcej niż w roku ubiegłym. 

S potkanie w „O ranżerii” zakończył 

burmistrz Radzynia Witold Kowalczyk. 

Serdecznie podziękował ministrowi za 

wizytę w naszym mieście i zapewnił, że 

będzie on u nas zawsze mile widzianym 

gościem. 

was zależy jakiego oczekujecie modelu 

absolwenta, sylwetki absolwenta. Chcemy 

aby c a ły s y s te m k s z ta łc e n ia był 

podyktowany właśnie zapotrzebowaniem 

rynku pracy, wyzwaniom rynku pracy. Stad 

też w tych zmianach jeśli wprowadzamy 

nowy kierunek edukacji, potrzebne są nie 

tylko powiatowe rady zatrudnienia ale 

również wojewódzkie rady zatrudnienia, by 

monitorować rynek, odpowiadać na jego 

potrzeby. Wprowadzamy nowe typy szkół, a 

likwidujem y niektóre, które były mało 

w ydajne,chociażby licea profilow ane. 

Sukcesem jest, że wreszcie dyplom wydany 

przez okręgową komisję egzaminacyjną 

będzie honorowany w całejUE. I chciałbym 

powiedzieć rzecz najważniejszą - kończył 

w ystąpienie m inister, perspektywy 

fin a n s o w e na la ta 2 0 1 4 - 2 0 2 0 , 

kształcenie dla rynku pracy, kształcenie 

zawodowe - je st traktowane jako jeden z 

priorytetów. Stąd też, będzie można w 

przyszłości liczyć na znaczące wsparcie ze 

strony środków unijnych na doposażenie 

miejsca pracy dla pracownika zawodowego. 

I w tej chwili negocjujemy z urzędami 

m arszałkow skim i pewne sta ndardy i 

zasady, wg jakich będą rozdzielane te 

środki. To dobra inform acja. Dobrą 

informacją je st to, że coraz więcej uczniów 

gimnazjów wybiera szkoły zawodowe i 

technika, To je st tendencja trwała i stała. I 

niedługo będzie taka sytuacja,że będzie 

więcej uczniów w technikach i szkołach 

zawodowych, niż w liceach. Stąd też 

uczniowie zwracają ogromną uwagę na to 

jaki zawód wybierają czyli jaką przyszłość 

wybierają. Ważne wreszcie je st to, że nasz 

system kształcenia je st drożny. Czyli jeśli 

ktoś wybierze szkołę zawodowa, może 

również skończyć studia wyższe. Nie ma 

takiej możliwości , żeby się zatrzymać na 

pewnym etapie. To są pewne elementy 

wprowadzanych zmian." 

M inister podziękował gospodarzom za 

zorganizowanie Targów i promocję regionu. 

Wyraził nadzieję, ze w krótce uda się 

zorganizować ścisłą współpracę pomiędzy 

szkołam i a u czelniam i wyższym i na 

Lubelszczyźnie. Na przykład duże zaplecze 

Centrum Studiów Inżynierskich Wyższej 

Szkoły Zawodowej w Chełmie może być 

doskonałym w arsztatem doskonalenia 

nauczycieli praktycznej nauki zawodu. 

Życząc gościom miłego pobytu w Radzyniu, 

,,m ieście Karola Lipińskiego", zaprosił 

ch ętnych na s p o tk a n ie w sa li kina 

Oranżeria, gdzie prowadzona była dyskusja 

o rozwiązaniach i działaniach dla edukacji 

dla rynku pracy. 

Monika Mackiewicz

PONAD 120 TYSIĘCY OSÓB SKORZYSTAŁO Z PŁYWALNI 

Podczas XXX Sesji Rady Miasta sprawozdanie z działalności 

Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Radzyniu Podlaskim 

zfożyłdyrektor MOSiR Grzegorz Szram. 

Przypomniał, że Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji został powołany 

do życia uchwałą nrX X I/109/12 Rady Miasta Radzyń Podlaski z dnia 

27 czerwca 2012 roku, a podstawowym celem Ośrodka jest 

zaspokojenie zbiorowych potrzeb mieszkańców miasta w zakresie 

kultury fizycznej, sportu, turystyki i rekreacji oraz zapewnienie 

korzystania z ogólnie dostępnych urządzeń sportowych i terenów 

rekreacyjnych. 

Wiadomym było, że gros działań Ośrodka w 2012 roku będzie 

skupiała się na uruchomieniu i oddaniu w użytkowanie mieszkańcom 

Miasta krytej pływalni „Aqua-Miś” . Tak było w rzeczywistości i po 

uroczystej ceremonii otwarcia obiekt został oddany do użytku 14 

września 2012 roku.,, Radosnym jest fakt, że pływalnia z miejsca 

stała się centrum sportowo-rekreacyjnym Radzynia Podlaskiego i 

odwiedzały ją rzesze mieszkańców nie tylko Radzynia, ale i 

sąsiednich powiatów. Goście ci nie kryli słów podziwu i uznania dla 

takwspaniałej inwestycji “ -mówiłdyrektor. 

17 września 2012 r. to historyczna data dla radzyńskiego sportu - 

tego dnia, bowiem, odbyły się pierwsze w historii miasta zajęcia nauki 

pływ ania dla dzieci prow adzone w ram ach d z ia ła ln o ści 

Międzyszkolnego Uczniowskiego Ludowego Klubu Sportowego 

„Technik-Orion” . Od października na pływalnie zaczęli przybywać 

uczniowie szkół z terenu miasta i powiatu radzyńskiego w celu 

realizacji zajęć wychowania fizycznego. Rozpoczęły się również 

zajęcia nauki pływania prowadzone przez instruktorów Ośrodka oraz 

zajęcia aqua-aerobiku. 

W listopadzie pływalnia gościła uczestników pierwszych 

powiatowych zawodów pływackich w ramach rywalizacji Powiatowego 

Szkolnego Związku Sportowego oraz szkolnych zawodów w pływaniu 

zorganizowanych przez MULKS „Technik-Orion” . 

W śród użytkow ników pływ alni w ym ienić należy członków 

uczniowskich klubów sportowych działających na terenie miasta i 

powiatu, stowarzyszeń i inicjatyw z terenu Radzynia Podlaskiego, jak 

również pracowników radzyńskich zakładów pracy. 

Cieszącą się ogromnym zainteresowaniem i popularnością 

inicjatywą, była akcja „Ferie z MOSiR-em - 2013” , podczas której 

MOSiR zaoferował atrakcyjną odpłatność za korzystanie z pływalni 

dla dzieci i młodzieży. Ponadto przez okres ferii dzieci i młodzież miały 

okazję doskonalić technikę pływania pod okiem instruktorów MOSiR 

bezpłatnie przez godzinę wciągu dnia. Zorganizowano zawody i pokaz 

ratownictwa na obiektach wodnych. 

,,Z zadowoleniem odbieramy również fakt przybywania do nas 

zorganizowanych grup szkolnych z odległych m iejscowości 

położonych na terenie sąsiednich powiatów bialskiego, łukowskiego i 

lubartowskiego, gdzie wzasięgu są inne pływalnie .Świadczy to o tym, 

że jesteśmy konkurencyjni dla tych obiektów zarówno pod względem 

oferty, jak i atrakcyjności cenowej “ - wspomniał szef Ośrodka. 

Wymienił grupy z takich miejscowości, jak: Adamów, Przytoczno, 

Kock, Trzebieszów, Radoryż-Smolany, Burzec, Wola Okrzejska, 

Krzywda, Wojcieszków, Szaniawy-Poniaty, Jeleniec. 

Dla pokrycia tych słów przedstawił garść danych statystycznych. Jest 

to stan na 22 marca 2013r. 

Biletów ulgowych sprzedano 60223, normalnych 23319, ulgowych 

(ferie) 2137, karnetów 1719, biletów z sauną8294, nauka pływania 

482, grupy szkolne łącznie - 23724 osoby, w tym z radzyńskich szkół 

[uwzględniając szkoły podstawowe, gimnazja, I LO, ZSP oraz SOSW] - 

9120 osób. Z danych wynika, że z usług radzyńskiej pływalni 

skorzystało już 120 000 osób. 

W większość działań MOSiR skupia się na razie na pływalni, niemniej 

Ośrodek systematycznie rozszerza swoją ofertę dla mieszkańców. Z 

kluczowych imprez wymienić należy: 

- XIII edycję Światowej Ligi Siatkówki im. Zdzisława Gmura, w 

rozgrywkach której bierze udział ponad 150 zawodników; 

- IX edycję Halowej Ligi Piłki Nożnej szkół Podstawowych Powiatu 

Radzyńskiego przy ścisłej współpracy z Powiatem Radzyńskim, której 

rozgrywki zakończyły się w minioną sobotę, a udział w niej wzięło 12o 

uczniówzterenu powiatu radzyńskiego; 

-I Turniej Halowej Piłki Nożnej Pamięci Żołnierzy Wyklętych o Puchar 

Burmistrza Radzynia Podlaskiego z blisko setką uczestników; 

I Ogólnopolski Turniej Kris Cup w piłce nożnej dla dzieci w wieku 8 lat, 

w którym uczestniczyły ekipy z Warszawy, Białegostoku, Siemiatycz i 

miast województwa lubelskiego. 

Ponieważ sprawozdanie zbiegło się w czasie z krytykowaną sprawą 

usterek pokontrolnych, szef MOSIR pokusił się o refleksję : 

„Rozmiaru tych działań oraz wysiłku włożonego przez pracowników 

Ośrodka zdają się nie zauważać niewielkie, na szczęście, grupy 

m alkontentów . Ich próby dyskredytow ania d zia ła ln o ści i 

funkcjonowania MOSiR z perspektywy zdrowego rozsądku wyglądają 

cokolwiek dziwnie, a czasami wręcz komicznie. 

Otóż pewien radny miejski sugeruje występowanie zagrożenia 

sanitarno-epidemiologicznego na pływalni, czym uzasadnia niechęć 

uczniów do korzystania z basenu, po czym w godzinach 

popołudniowych przyprowadza swoje dziecko na naukę pływania. Czy 

po południu zagrożenie zniknęło? Czynie ma już obaw o ryzyko utraty 

zdrowia, a nawet, jak mówił-życia? Przypomnę w tym miejscu, że do 

ustalenia stanu sanitarno-epidemiologicznego je st powołana 

specjalna instytucja, która kilka razy w miesiącu dokonuje 

specjalistycznych pomiarów i wydaje decyzje zezwalające na 

korzystanie z pływalni. 

Jest radny, któremu chyba niewiele rzeczy się na tym świecie podoba, 

a w Radzyniu to już w szczególności, o pływalni nie wspomnę, którego 

dziecko również bywa często na basenie, nawet kilka razy dziennie - 

ze szkołą, z kolegami. I wtedy, mówiąc kolokwialnie „wszystkogra” . 

Czy to są postawy świadczące o lokalnym patriotyzmie, o trosce o 

dobre imię Miasta i mieszkańców? Śmiem powątpiewać. 

Kończąc wątek pływalni, poinformował, że trwające aktualnie na 

obiekcie prace związane z rutynowym przeglądem gwarancyjnym, w 

żaden sposób nie zakłócają pracy Ośrodka, nie zakłócają możliwości 

korzystania z usług i nie stanowią żadnego zagrożenia dla 

użytkowników. I zaapelował: 

” Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Radzyniu Podlaskim działa w 

obszarach, w których poszczególne nisze zostały zaadoptowane 

przez rozmaite uczniowskie kluby sportowe i inne organizacje. Nie 

jest zadaniem Ośrodka dublowanie i konkurowanie z nimi, ale celem 

jest współpraca, koordynacja i pomoc w określonym zakresie. 

Wspólna kreatywność z pewnością pozwoli na urozmaicenie oferty 

skierowanej do mieszkańców. Mieszkamy w Radzyńskiej Krainie 

Serdeczności - nie zapominajmy o tym. Działajmy wspólnie, a nie 

przeciw sobie. Nie licytujmy się, kto ile imprez zorganizował, kto ile 

rajdów, kto kogo na nie zaprosił. Nie skupiajmy się na poszukiwaniu 

okazji do uszczypliwości i złośliwości. Nie szukajmy dziury w całym. 

Poszukajmy sposobów na współpracę, a to na pewno zaprocentuje 

zadowoleniem wśród mieszkańców Radzynia Podlaskiego.” 

„Rentowność pływalni jako miejsca aktywności fizycznej oraz 

dobroczynnego wpływania na organizm dla mieszkańców Radzynia 

Podlaskiego je st bardzo wysoka, ale niewymierna w sensie 

finansowym. Pływalnia była miastu bardzo potrzebna, co widać w 

prosty sposób we frekwencji. Zarówno wiele dzieci, jak i dorosłych 

podjęło naukę pływania - to nieoceniona umiejętność. Miejsca 

rekreacji nie są nastawione na zysk, trzeba je dotować, ale należy 

rozumieć przez to dotowanie dobrobytu mieszkańców Radzynia 

Podlaskiego. Mówiąc inaczej - dzięki pływalni żyje nam się lepiej i to w 

istocie jest wskaźnik rentowności. Mam nadzieje, że pływalnia będzie 

cieszyła się zawsze zainteresowaniem wszystkich, którzy chcą 

prowadzić zdrowy tryb życia i dbają o swoją kondycję niezależnie od 

wieku. Jak wynika z ostatnich kalkulacji, samorząd może być w pełni 

zadowolony z podjętej decyzji o budowie, po rząd dofinansowania 

miejskiego budżetu do funkcjonowania basenu to 100 tys. zł, co nie 

jest kwotą astronomiczną“ - mówi Grzegorz Szram, dyrektor MOSIR 

448,7 tys. z ł- koszt eksploatacji basenu 

335,2tys. zł-dochodyze sprzedaży biletów 

Monika Mackiewicz

BĘDZIE RONDO 

-ALE RACZEJ NIE W TYM ROKU 

Od pewnego czasu pojawiają się niepotwierdzone informacje 

0 planowanej budowie ronda na skrzyżowaniu ulic Wyszyńskiego 

1 Zabielskiej. O komentarz poprosiliśmy burmistrza Radzynia 

Witolda Kowalczyka. 

-Jest wykonany projekt tej inwestycji jednak z braku środków w 

bieżącym budżecie, w tym roku najprawdopodobniej nie uda się 

przystąpić do jego realizacji i zostanie ona przesunięta na przyszły 

rok. To bardzo ważne zadanie, choćby z uwagi na to, że ronda 

wybudowane na skrzyżowaniach ul. Wyszyńskiego z Warszawską 

i W yszyńskiego z W isznicką zwiększyły płynność ruchu, a 

skrzyżowanie ulicy Zabielskiej i Wyszyńskiego, o którym mowa 

zwłaszcza w godzinach porannych i popołudniowych, kiedy ludzie 

wracają z pracy jest mówiąc potocznie zakorkowane. Drugim 

niemniej ważnym czynnikiem potwierdzającym pomysł budowy 

„bezM yślnik" 

num erem je d e n! 

Pogoda nie zachęcała do jakichkolwiek 

wyjazdów, je d n a k odw ażna redakcja 

„bezM yślnika" wyruszyła w podróż do 

Gdyni. Jesteśmy laureatami, aż szkoda nie 

jechać. Które m iejsce? Nie wiadomo. 

Pomyłka? Być może. 

Do te jp o ry, przez 17 lat MAM Forum 

Pismaków, czyli Ogólnopolski Konkurs na 

Gazetkę Szkolną, miał swoje m iejsce 

w Wałbrzychu. Dorosłe, bo już osiem 

nastoletnie dzieło przeniesiono nad morze. 

„M o je d ziecko się u s a m o d z ie ln iło "- 

przyznała Pani Elżbieta Sura - matka 

założycielka Forum Pismaków. Uczestnicy 

tegorocznejedycji brali udział w licznych 

warsztatach, wideokonferencjach, między 

innymi z dziennikarką TVN y- Ewą Drzyzgą, 

wykładach, spotkaniach, pokazach filmów 

dokum entalnych. Pismaczki i pismaki 

z całejPolski poznawali tajniki komunikacji, 

pisania reportażu, zdobywali informacje 

dotyczące pracy dziennikarza i wolnego 

oprogramowania. Wszystko to z pewnością 

pomoże im w przyszłej karierze publicystycznej. 

„Nadejszła wiekopomna chwila"... Przez 

dwie godziny wszyscy adepci dziennikarstwa 

wraz z opiekunami, stresując się 

niesam ow icie, czekali na ogłoszenie 

wyników podczas gali finałowej. Przyznano 

nagrodę za najlepszą recenzję, reportaż, 

wywiad. W kategorii fotografia złoto trafiło 

w ręce Katarzyny Krupy. Jak na razie 1:0 dla 

Radzynia Podlaskiego. Przed nami jeszcze 

jedna kategoria- najlepsza gazetka szkolna. 

Szkoły podstawowe i gimnazja nagrodzono. 

Czas na licea... Nie trzecie, nie drugie, tak 

jak rok temu, a pierwsze miejsce wędruje 

do redakcji z Radzynia. „bezM yślnik” 

najlepszą gazetą szkolną w Polsce! 

Pokonaliśmy gazetkę "Batorak" z II LO 

z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana 

fot. Piotr M atysiak 

ronda jest bezkolizyjność a więc bezpieczeństwo użytkowników 

naszych ulic -odpow iada burm istrz. M iejm y nadzieję, że 

w niedługim czasie Radzyń wzbogaci się o kolejne rondo. 

Doświadczenie podpowiada mi jednak, że realizacja projektu 

może być o wiele prostsza niż wymyślenie nazwy dla nowego 

ronda... 

Piotr M atysiak 

B a to re g o w W a rsza w ie . N a re szcie . 

Niemożliwe nie istnieje. Dla takich chwil 

warto żyć! 2:0 dla Radzynia. I w końcu 

wyszło słońce. 

Iście szczęśliwa redaktor 

naczelna „bezMyślnika” 

Magdalena Łuba 

fot. archiwum „ bezMyślnika”

"WALIZKA JOZEFA KARŁOWICZA” 

Przygotowywany do druku je st wyjątkowy 

album o starym Radzyniu. 

Album ma prezentować ponad trzysta 

zdjęć z przedwojennego Radzynia. To 

unikaty. Do tej pory znajdowały się w 

walizce, którą z pieczą przechowywali 

potomkowie Józefa Karłowicza, słynnego 

fotografa,który przed II wojną światową, 

aż po lata 50., prowadził przy 

ul.Ostrowieckiej zakład fotograficzny, a 

zmarł we wsi Gręzówka pod Łukowem. 

Kilka zdjęć jego autorstwa radzyniacy 

znają na pamięć. To najczęściej 

wykorzystywane obrazy przy współcześnie 

publikowanych materiałach historycznych 

dokumentujących przeszłość naszego 

miasta: widok na targ na placu przed 

kościołem pw. Św. Trójcy, pałac Potockich 

w przedwojennej krasie, bezpowrotnie 

zniszczona prawosławna cerkiew... 

Ale to zaledwie ułamek zbioru, który 

przechowuje omszała walizka. 

Do potomków Józefa Karłowicza, który nie 

był rodowitym radzynianinem (pochodził z 

okolic Warszawy), dotarł kilka lat temu, 

znany pasjonat fotografii Tomek 

Młynarczyk. Odnalazł ich w pobliżu 

Puszczy Białej, pod Łomżą. Po wznowieniu 

kontaktu z rodziną Karłowiczów, wspólnie 

z Dominiką Leszczyńską, historykiem 

sztuki i znakomitym regionalistą, 

postanowili doprowadzić do wydania 

pamiątkowego albumu fotograficznego z 

dawnego Radzynia. Właścicielom walizki, 

w której przechowywane są szklane 

negatywy, idea wydaje się fantastyczna, 

bowiem od lat czekają na uruchomienie w 

naszym mieście przynajmniej zalążka 

muzeum, któremu chcieliby przekazać 

część pamiątek po swoim przodku. 

Album praktycznie je st już gotowy do 

wydania. Opracowanie i słowo wstępne 

napisali dwaj autorzy albumu. Dominika 

rzecz o Józefie Karłowiczu i historii 

fotografii XIX i XX wieku, Tomek zajął się 

profesjonalnym opisem technicznym 

fotografii. Autorką okładki albumu, na 

której widnieje okienko starego aparatu 

fotograficznego, przez które zapewne 

tysiące razy spoglądał Józef Karłowicz, 

je st Renata Leszczyńska, absolwentka 

ASP w Łodzi. Projekt graficzny książki 

wykonała Kamila Leszczyńska. 

Do szczęśliwego finału projektu brakuje 

tylko sponsorów. Tylko i aż. Koszty druku 

albumu są znaczne. Podraża koszty np. 

Skanowanie fotografii ze szklanych 

negatywów. Akcja szukania sponsorów 

trwa i każdy zainteresowany 

uwidocznieniem swojego logo w książce 

ma wręcz obowiązek skontaktowania się z 

autorką, której zależy na tym, by album był 

w jak największej części "radzyński” . 

Czy tak będzie, czas pokaże. Do tej pory 

największe zainteresowanie tematem 

wykazała Polonia amerykańska w osobie 

Tadeusza Wróblewskiego, radzynianina z 

urodzenia, konserwatora, archeologa, 

pracownika Metropolitan Museum of Art 

w Nowym Jorku, autora obszernej 

publikacji o "Walizce Józefa Karłowicza” w 

polonijnym "Nowym Dzienniku". 

W artykule podnoszony je st tem at 

konieczności powołania do życia 

Społecznego Komitetu Rewaloryzacji 

Radzynia i stworzenia społecznego 

muzeum miasta. "Przed Dominiką stoi 

wielkie wyzwanie, rzec można 

herkulesowe. Otóż jedna z 

najpiękniejszych rezydencji okresu rokoka 

w Polsce, zespół pałacowy Potockich 

należy przekształcić w muzeum wnętrz 

rezydencjonalnych i miejsce kolekcji 

młodej sztuki amerykańskiej" - czytamy 

w "Nowym Dzienniku". 

Amerykańska Polonia je st żywo 

zainteresowana sprawami pałacu i 

uruchomieniem centrum sztuki. Dominika 

Leszczyńska już teraz otrzymała 

zaproszenie na szereg spotkań autorskich 

w Nowym Jorku i w sąsiednich stanach, 

jesienią, podczas których będzie miała 

okazję prezentować Album. 

Monika Mackiewicz 

Chętnym, którzy zechcą finansowo 

wesprzeć inicjatywę wydania Albumu, 

podajemy numer konta : 

Radzyńskie Stowarzyszenie Inicjatyw 

Lokalnych 

ul. Rynek 9, 21-300 Radzyń Podlaski 

konto nr 86 8046 0002 2001 0000 

5182 0002 

z dopiskiem „Karłowicz” 

LEKCJA PATRIOTYZMU - „PRZERWANY KRZYK TYSIĘCY” 

W piątek 19 kwietnia na scenie Radzyńskiego Ośrodka Kultury miała 

miejsce premiera spektaklu pt. „Przerwany krzyk tysięcy. Katyń - 

historia po którejzostały guziki” . Było to przedstawienie wyjątkowe 

ponieważ zostało przygotowane wspólnie przez młodzież z dwóch 

radzyńskich gimnazjów. To oni przygotowali scenariusz, a później 

wiele godzin spędzili na próbach co w końcu zaowocowało 

wspaniałym występem. Pomysłodawcami całego przedsięwzięcia 

byli Agata Grudzień z Gimnazjum nr 1 i Paweł Podsiadły z Gimnazjum 

nr 2. To oni postanowili zmobilizować swoich przyjaciół by połączyć 

siły obydwu szkół i pokazać, że radzyńska młodzież potrafi być 

patriotami oraz że nie zapomina o Polskiej przeszłości i kulturze. 

Młodzi aktorzy w spólnie napisali scenariusz, przygotowali 

dekorację, a później wspaniale zagrali na scenie. Nie ukrywali, że 

przy pracach nad spektaklem korzystali ze wskazówek starszych 

historyków, nauczycieli, rodziców, instruktorów teatralnych. 

Głównym celem przedsięwzięcia było upamiętnienie wielkiejtragedii 

narodu polskiego jaką był mord dokonany przez Sowietów na 

tysiącach polskich oficerów na wschodzie w 1940 roku. Jednak 

pomysłodawcy nie chcieli zrobić następnejakademii jakich wiele na 

uroczystościach rocznicowych czy na nudnych apelach szkolnych. 

Chcieli swoją pamięć wykazać w inny, niepowtarzalny sposób. 

Chcieli wstrząsnąć publicznością. W spektaklu, wspaniale łącząc 

słowa, muzykę, ruch i światło pokazali w wielkim skrócie zarys 

ogromnej zbrodni: sposób ograniczonego myślenia katów, dramat 

ofiar - samych oficerów myślących o najbliższych oraz rodzin 

pomordowanych tęskniących i czekających na powrót ojców, synów, 

braci. W scenariuszu wykorzystano oryginalne listy rodzin pisane do 

uwięzionych oficerów. Aktorzy byli ogromnie zaangażowani w grę. 

Grali nie tylko słowem i ruchem, ale i całym sercem. Poszczególne 

sceny p rze ryw a ł ro b ią cy p rze ra ża ją ce w ra że n ie o d g łos 

przeładowywanej broni i strzał. Ten niezwykły spektakl poruszył do 

głębi serca wszystkich oglądających czego dowodem były długie 

brawa na stojąco. Jest też dowodem , że mimo iż w programie 

gimnazjum nie ma historii współczesnejto młodzież żywo interesuje 

s ię te m a te m z b ro d n i k a ty ń s k ie j oraz d ra m a tu ro d zin 

pomordowanych zmuszanych do milczenia w ponurych latach PRLu.

Pod redakcją radzynianki - Elżbiety Kowalik, architekta krajobrazu, przewodnika PTTK, 

członka Stowarzyszenia Poleskiego we Włodawie, ukazała się kapitalna propozycja dla 

wszystkich, którzy chcą wolnym krokiem przemaszerować przez swoje, dobrze sobie 

znane miasto i spojrzeć na nie od nowa. I inaczej. 

SPACEROWNIK PO MIASTECZKACH 

-czyli przystępny raport o stanie przestrzeni i działaniach społecznych na je j 

rzecz W JANOWIE PODLASKIM, RADZYNIU PODLASKIM I WŁODAWIE 

Tak brzmi pełny tytuł 80 - stronicowego 

wydawnictwa, które ukazało się jedynie w 

300 egzemplarzach. Na szczęście, jest 

dostępne w Bibliotece Miejskiej oraz 

kawiarni Kofi &Ti, a więc zapraszamy na 

kawę i lekturę. A potem - na spacer. 

,,Spacerownik" je st podsumowaniem 

projektu „Obywatele w miasteczkach", 

które wspólnie w roku ubiegłym 

zrealizowały : Stowarzyszenie Poleskie we 

Włodawie, Stowarzyszenie Turystyczno- 

Kulturalne w Janowie Podlaskim oraz 

Radzyńskie Stowarzyszenie Inicjatyw 

Lokalnych razem z Radzyńskim Klubem 

Fotograficznym „Klatka", przy wsparciu 

Programu Operacyjnego Fundusz Inicjatyw 

Obywatelskich, Banku Spółdzielczego w 

Białej Podlaskiej i Banku Spółdzielczego 

w Radzyniu Podlaskim. 

Co w nim znajdziemy? Opowieści o 

przestrzeni miasteczek, poparte 

zdjęciami konkretnych miejsc, diagnozą i 

propozycją lepszego rozwiązania 

„przestrzennego". Autorami badań i 

diagnoz są Jan Kamiński, ( rozdział Janów 

Podlaski), Ewa Kipta ( rozdział Włodawa) i 

Marcin Skrzypek z Forum Kultury 

Przestrzeni w Lublinie ( nas interesujący 

najbardziej - rozdział Radzyń Podlaski). 

,, Spacer po mieście z kimś, kto ledwo je 

zna? - prowokująco pytają autorzy 

raportu. ,,Tak, naszym zdaniem to może 

być świetna przygoda! “ - odpowiadają. To 

może być jedyna możliwość, żeby 

zobaczyć to, co je st najcenniejsze, a co 

To bardzo budujące, że pamięć o tej 

tragedii je st ciągle obecna wśród 

wszystkich pokoleń Polaków oraz, 

że młode pokolenie przejawia tak 

wielki patriotyzm. Zadaniem 

dorosłych je st go rozwijać i 

pogłębiać oraz uświadamiać 

młodym Polakom prawdę, że naród 

który nie zna i nie szanuje własnej 

historii nie buduje przyszłości i 

ginie. Finałem piątkowego 

spektaklu było wspólne 

wypuszczenie na dziedzińcu Pałacu 

Potockich lampionów 

symbolizujących pamięć o 

wszystkich pomordowanych na 

„Nieludzkiej Ziemi". 

Arkadiusz Kulpa 

dla stałych mieszkańców je st już 

całkowicie niezauważalne. 

Jak na nasze miasteczko patrzy Marcin 

Skrzypek ? Gdy pierwsze zauroczenie , 

które przecież je st nieuniknione, mija, 

dostaje kolorowego, samochodowego 

zawrotu głowy. Wędrówkę po Radzyniu 

proponuje zacząć od parkingu przy 

wschodnim skrzydle Pałacu, skąd droga 

do centrum miasta wiedzie przez dwie 

bramy, a przez nie widać trzecią, tworzy 

się spektakularna oś widokowa...... Czuję 

się, jakby ktoś machał do mnie ręką z 

tajemniczym uśmiechem: Chodź, chodź.. 

Wchodzimy! “- pisze. 

I na samym początku fallstart. Słowem 

Ups! skomentowany je st trylinkowy 

parking i nieekscytującej pięknem zieleni - 

trawiasta wyspa. Razi oczy i serca 

zamknięta kłódką z łańcuchem - 

reprezentacyjna pałacowa brama na 

grobli paradnej.,,Po co zamykać, skoro 

bramy skrzydłowe i tak stoją otworem? Po 

co izolować od siebie te dwa niezwykle 

atrakcyjne miejsca ?“ - pyta, dodając, że 

Radzyń je st piękny, ale pełno w nim 

barierek, blokad i kłódek. Rozdział o 

Pałacu zaczyna się pięknym i wymownym 

zdaniem : „Każdy skarb ma swój ciężar". 

Itd., itd. Ale oprócz uwag i sugestii, 

wymieniony je st w Spacerowniku cały 

szereg silnych atutów miasteczka . Między 

innymi rozwinięta komunikacja 

rowerowa,o którą dopiero walczą większe 

miasta, romantyczne i malownicze zaułki 

lot. Piotr M atysiak 

- 

ulic ze starą architekturą, chodniki bez 

zaparkowanych aut, za to ze skrawkami 

zieleni , powiew nowoczesności czyli 

neomodernistyczne gmachy Komendy 

Policji, Sądu i Prokuratury, Sanktuarium 

MBNP. 

Oprócz surowej, ale też rzetelnej oceny 

radzyńskiej przestrzeni miejskiej, 

zamieszczone są też wyniki ankiet, 

przeprowadzanych jesienią 2012 r. 

Pozwoliły one określić, które miejsca są 

najważniejsze dla społeczności trzech 

lubelskich miasteczek. W dwóch są to 

kościoły, a w trzecim, zupełnie przeciwnie 

- ... markety. W Radzyniu, ciekawostką 

okazuje się fakt, że wśród miejsc 

najważniejszych dla mieszkańców, już na 

trzecim miejscu a więc bardzo wysoko, 

znajduje się pływalnia Aqua - Miś ( ! ). 

Gorąco zachęcamy do przeczytania tego 

wydawnictwa i do własnych refleksji. 19 

kwietnia w kawiarni Kofi&Ti odbyło się 

pierwsze spotkanie z autorami raportu i 

chętnymi do dyskusji o radzyńskiej 

przestrzeni miejskiej. Wniosków było 

kilka, wielu nie uda się zrealizować z 

przyczyn „obiektywnych", lecz chyba 

najważniejszą wartością takich projektów i 

dyskusji, je st edukacja. Próba tworzenia 

„społeczeństwa obywatelskiego", które 

świadomie decyduje o tym, co je otacza, 

próbuje zmienić to, co je st nie- idealne i 

głośno wyraża swoje zdanie. 

Monika Mackiewicz

RADZYNIAN PORTRET RODZINNY 

Zdjęcia w dobrym stylu przed Pałacem Potockich 

Projekt 21-300 we współpracy z Kawiarnią 

Kofi&Ti oraz Radzyńskim Ośrodkiem Kultury 

zapraszają do udziału w akcji pt.: "Radzynian 

Portret Rodzinny". 

W dniach 1-3 maja 2013 roku, w godzinach o d ll 

do 15 przed "żelazną bramą" Pałacu Potockich 

będziemy robić rodzinne zdjęcia wszystkim 

chętnym mieszkańcom Radzynia. Pamiątkowe 

fotografie wykonane będą na tle naszego 

zabytku, a fotografowani Radzynianie mogą 

przygotować odświętne stroje i ulubione atrybuty 

(kapelusz, parasol, fajka, ulubione zabawki). 

Zdjęcia będą wykonywane bezpłatnie i staną się 

naszym wspólnym rodzinnym albumem, kroniką 

portretów mieszkańców i aktualnych mód. 

Chcemy w ten sposób pogłębić integrację 

mieszkańców i podkreślić znaczenie pałacu 

Potockich. 

N a w yd arzen ie zapraszam y w szystkich 

mieszkańców Radzynia i okolic wraz z rodzinami 

oraz przedstawicieli władz, instytucji i szkół. Ze 

zdjęć zostanie utworzona wystawa, a fotografie 

będzie można odebrać bezpłatnie w Kawiarni. 

R E G U L A M IN W Y D A R Z E N IA 

„RADZYNIAN PORTRET RODZINNY” 

1. W dniach 1-3 maja 2013r.w godz. 11.00-15.00 

w Radzyniu Podlaskim przy „żelaznej bramie” 

Pałacu Potockich, będzie m iało m iejsce 

ŻEBY POLSKA BYŁA POLSKĄ 

Początek kwietnia, obfituje w bolesne dla 

Polski rocznice. 2 kwietnia 2005 roku zmarł 

Ojciec Święty Jan Paweł II, przewodnik 

duchowy nie tylko dla pokolenia JPII, ale 

człowiek, który swoim przesłaniem zmienił 

oblicze świata. 10 kwietnia 2010 roku w 

Smoleńsku doszło do katastrofy lotniczej 

polskiego samolotu rządowego, w której 

zginęło 96 osób : prezydent RP Lech 

Kaczyński z małżonką, ostatni prezydent RP 

na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, 

wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, grupa 

parlamentarzystów, dowódcy wszystkich 

rodzajów Sił Zbrojnych RP, pracownicy 

Kancelarii Prezydenta, szefowie instytucji 

państwowych, duchowni, przedstawiciele 

ministerstw, organizacji kombatanckich i 

społecznych oraz osoby towarzyszące, 

stanowiący delegację na uroczystości 

związane z obchodami zbrodni katyńskiej. 

Była to druga pod względem liczby ofiar 

katastrofa w historii lotnictwa polskiego i 

największa pod względem liczby ofiar 

katastrofa w dziejach Sił Powietrznych RP. 

K atastrofy nie przeżyła żadna z osób 

obecnych na pokładzie.11 kwietnia 1943 r. 

radio niem ieckie podało inform ację o 

odkryciu w Katyniu zbiorowych grobów 

polskich oficerów. Decyzję o ich 

rozstrzelaniu wraz z innym i jeńcam i 

polskimi podjęło Biuro Polityczne KC 5 

marca 1940 r. W wyniku tej decyzji zgładzono 

około 22 tys. obywateli polskich. 

wydarzenie „Radzynian Portret Rodzinny”. 

Organizatorem jest Projekt 21-300, Kawiarnia 

K ofi& Ti i R adzyński O środek K ultury. 

2. Każdy mieszkaniec miasta będzie miał 

możliwość zrobienia sobie pamiątkowego zdjęcia 

na tle naszego zabytku. 

3. Z djęcia otrzym ają bezpłatnie wszyscy 

mieszkańcy, którzy wyrażą zgodę na udział ich 

fotografii w wystawie, którą eksponować 

będziemy w zależności od zakwalifikowanych 

fotografii w galerii „K ofi& T i” i innych 

radzyńskich galeriach. Natomiast po wniesieniu 

płatności w wysokości 5zł. zdjęcie będzie mógł 

otrzymać każdy chętny. 

4. Zachęcamy mieszkańców by na wydarzenie 

przygotowali odświętne stroje i ulubione atrybuty 

(kapelusz, parasol, fajka, ulubione zabawki). 

5. Prosimy by podczas wydarzenia mieszkańcy 

wykonywali polecenia organizatorów. 

7 kwietnia na deskach sceny Oranżerii wybrzmiał wspaniały koncert patriotyczny. „Zespół Wokalny 

“Wrzos” pod kierownictwem Teresy Szczepaniuk wraz z gościnnie występującymi zespołami 

:,,Wrzos” z Kąkolewnicy, “Świerżanki” ze Świerż oraz solistką Sylwią Drabik z Warszawy, zaprosił 

do wysłuchania dwugodzinnego programu, na który złożyły się pieśni narodowe, piosenki wojenne, 

tułacze, pieśni bardów ze stanu wojennego oraz wiersze, recytowane przez młodziutkich zuchów i 

harcerzy z radzyńskiego szczepu ZHP. 

Za wzruszenia i refleksje o ojczyźnie i historii, dziękował zespołom Poseł na Sejm RP Jerzy Rębek, 

zaś w imieniu dyrektora Radzyńskiego Ośrodka Kultury Piotr Matysiak, który podkreślił, że udział 

w wydarzeniu przedstawicieli czterech pokoleń jest dowodem, że pamiętamy, i pamiętać będziemy. 

K.J. 

M onika Mackiewicz

w У 

а У 

£ / 

& ч > ^ % ч о : V 

r . 

r . < r ' < V? o 

V 

è 

% **> c 

% 

V 

< S u 

O 

X 

t . Ч 

% u 

Ч 

X 

» 

^ > 

X V 

у ' л ^ 

■ 

*4? * 

s\ v л^ 

V

M / i 

JL 

i m 

V I 

n 

■y 

7 VI 

s ia k 

s *

MODIGLIANI 

Był arystokratą malarstwa, którego obrazy 

charakteryzuje elegancja i wyrafinowanie 

sięgające granic manieryzmu. Cały czas szukał 

własnego stylu i nagle impulsem, który zaważył 

na jego malarstwie było jego zetknięcie się ze 

sztuką Czarnej Afryki. Mimo tego, że uważany 

jest za jednego z przedstawicieli Szkoły Paryskiej 

przez niepowtarzalny styl, jego twórczości nie 

można jednoznacznie zaklasyfikować. Malarzem 

tym był Amadeo Modigliani. Amadeo Clement 

Modigliani urodził się we włosko — żydowskiej 

rodzinie, 12 lipca 1884 roku w miasteczku 

Livorno we Włoszech. Jego ojciec Flaminio był 

kupcem pochodzącym z Rzymu, a pochodząca z 

Marsyli matka — Eugenia prowadziła dom. 

Amadeo był najmłodszym z czworga dzieci 

państwa Modigliani. Urodził się w momencie, 

kiedy firma jego ojca zbankrutowała. Mimo tego, 

że w domu było biednie, dzieciństwo przyszłego 

malarza wypełnione było miłością. Wszyscy 

nazywali go zdrobniale Dedo. Jednak Amadeo 

nie był szczęśliwy, głównie z powodu stałej 

nieobecności podróżującego w interesach ojca. 

Jednak największym jego problemem było słabe 

zdrowie. Gdy miał jedenaście lat poważnie 

zachorował na zapalenie opłucnej, a trzy lata 

później omal nie umarł na tyfus. Właśnie w czasie 

choroby postanowił zostać malarzem. Matka nie 

przeciwstawiała się pasji swojej najmłodszej 

pociechy. Od sierpnia 1898 roku Amadeo uczył 

się malarstwa w pracowni Guglielma Micheli 

w Livorno. Równocześnie uczył się rysunku 

w atelier Gino Romitiego. W tym okresie nabrał 

podstawowych umiejętności warsztatowych. 

W 1900 roku stan zdrowia M odiglianiego 

gwałtownie się pogarsza. D ostał silnego 

krwotoku płucnego. Lekarze nie dawali mu 

żadnych szans na przeżycie. Jednak matka nie 

straciła nadziei i walczyła o życie syna. W zimie 

1901 roku wyjechała z nim na południe Włoch. 

Tam Amadeo z wolna wracił do zdrowia. 

Pomógł mu łagodny klimat i obcowanie ze 

sztuką. Był jeszcze za słaby by pracować, za to 

pilnie zwiedzał muzea i galerie Neapolu, Wenecji 

i Rzymu. Pomagał mu w tym jego bogaty wuj 

Amadee Garsin z Marsylii. W maju 1902 roku 

Amadeo wyjechał do Florencji gdzie uczył się w 

Szkole Aktu Giovanniego Fattori, jednak szybko 

porzucił lekcje i wyjechał do Wenecji. Tam 

zapisał się do Szkoły Aktu działającej przy 

weneckim Instytucie Sztuk Pięknych. Jednak 

rzadko chodził na wykłady. Wolał rysować przy 

kawiarnianych stolikach lub na ulicy. Dzięki 

pomocy wuja Garsin wiódł dość wygodne życie. 

Gdy wuj umarł w 1905 roku, młody malarz 

postanowił wyjechać do Francji. W 1906 roku 

dotarł do Paryża. Zaraz po przyjeździe zapisał się 

do Akademii Colarossiego. W Paryżu Amadeo 

początkowo zamieszkał w hotelu lecz szybko 

zaczęło brakować mu pieniędzy. Zamieszkał 

w końcu razem z malarzem Henri Doucetem 

w ubogiej kamienicy na wzgórzu Monmartre. 

M ieszkanie w ynajm ow ał im lekarz Paul 

A lex an d re. P o lu b ił on M o d ig lia n ie g o 

i zafascynował się jego obrazami. Postanowił go 

wspierać. Skupował jego prace i pośredniczył 

w załatwianiu mu zleceń na portrety. Młody 

malarz ubrany w sztruksową kurtkę, czerwony 

szalik i charakterystyczny kapelusz z szerokim 

rondem stał się też znanym byw alcem 

okolicznych knajpek. Paryż był w tamtym okresie 

ośrodkiem artystów awangardowych, którzy 

dzięki wsparciu postępowych marszandów 

rozwijali nowe kierunki w sztuce. To właśnie 

podczas nocnych hulanek w knajpkach 

Montmartre poznał takich malarzy jak Pablo 

Picasso, Kess van Dongen, Juan Gris czy Diego 

Rivera oraz pisarzy: Andre Salmona, Guillaume 

Apollinaire i Maxa Jacoba. W Paryżu Modigliani 

nie miał jeszcze wypracowanego własnego stylu. 

W jego pracach z tamtego okresu widać wpływy 

stylu takich malarzy jak Toulouse- Lautrec 

i Picasso. W 1907 i 1908 roku wystawił swoje 

prace n paryskim Salonie Niezależnych, lecz 

budziły one niewielkie zainteresowanie. Jednak 

dzięki udziałowi w wystawach oraz wsparciu 

Paula Alexandre, Amadeo uzyskał dostęp do 

zamożnych kręgów Paryża i wiosna 1909 roku 

otrzymał pierwsze duże zamówienie jakim był 

portret baronowej Marguerite de Hasse de 

Villerse, znany pod tytułem „Amazonka”. W tym 

samym roku dzięki Alexandre'owi zaprzyjaźnił 

się z rumuńskim rzeźbiarzem Constantina 

Brancusiego, za którego namowąprzeniósł się do 

pracowni na M ontparnasse. Nie przestał 

malować, jednak większość czasu poświęcił 

swojej nowej pasji — rzeźbiarstwu. 4 marca 1911 

roku w prywatnej pracowni zaprzyjaźnionego 

malarza Amadea de Souza Cardoso miał miejsce 

wernisaż jego pierwszej indywidualnej wystawy. 

Pokazał na niej siedem rzeźb i gwasze. 

W 1912 roku na X Salonie Jesiennym, Amadeo 

przedstawił siedem rzeźb. Jego prace wzbudziły 

powszechne zainteresowanie i Modigliani zdobył 

uznanie jako rzeźbiarz. Mimo tych sukcesów 

A m adeo p o rzu cił rzeź b ia rstw o , 

prawdopodobnie z powodu stanu zdrowia. Praca 

w kamieniu wiązała się z dużym zapyleniem, a on 

miał chore płuca. Po krótkim odpoczynku 

w rodzinnym Livorno wrócił do Paryża i znowu 

zaczął m alow ać - głó w n ie p o rtrety na 

zam ów ienie. W io sną 1914 roku poznał 

marszanda Paula Gullamera, który 

reprezentował głównie nieznanych jeszcze 

artystów. W lipcu wybuchła I wojna światowa. 

Modigliani zgłosił się na ochotnika do służby 

wojskowej, lecz ze względu na stan zdrowia 

został odrzucony. Był jednym z niewielkiej 

grupki artystów, którzy wojnę spędzili w Paryżu. 

W zam ieszaniu wojennym stracił kontakt 

z Paulem Alexandrem. Od tego czasu jego 

interesami zajmował się Guillaume. Z jego 

inicjatyw y Amadeo wziął udział w kilku 

wystawach organizowanych w galerii 

Guillaume'a. W czerwcu 1914 roku Modigliani 

wdał się w burzliwy, trwający 2 lata romans 

z angielską pisarką Beatrice Hastings. Podczas 

tego związku uzależnił się od alkoholu i opium. 

Romans zakończył się w 1916 roku, gdy zdrowie 

Amadea znacznie się pogorszyło. W tym też 

okresie Modigliani za pośrednictwem malarza 

Mojżesza Kislinga zapoznał się z polskim poetą 

Leopoldem Zborowskim z którym połączyła go 

wierna przyjaźń. Zborowski został opiekunem 

i wyłącznym marszandem chorego malarza. 

Wraz z żoną Anną, Zborowski przyjął malarza 

pod swój dach. Oddał Modiglianiemu największy 

pokój w swoim domu, wypłacał mu 15 franków 

dniówki i zaopatrywał w materiały malarskie. 

Płacił nawet m odelkom które pozowały 

malarzowi do aktów. W latach 1916 — 17 Amadeo 

nam alow ał około 30 aktów. Z borow ski 

zorganizował mu wernisaż w galerii marszandki 

Berthe Weill. Kilka aktów zostało umieszczone 

w oknach wystawowych galerii. Wernisaż odbył 

się 3 grudnia 1917 roku. Przyciągnął tłumy gości.

Wiele osób zgromadziło się i przy oknach 

wystawowych galerii. Zwróciło to uwagę 

komendanta posterunku policji, który znajdował 

się naprzeciwko galerii. Wezwał on właścicielkę 

do siebie i zażądał zamknięcia wystawy grożąc 

konfiskatą „tych nieobyczajnych obrazów”. Aby 

tego uniknąć Berthe Weill zastosowała się do 

polecenia komendanta. W kwietniu 1917 roku 

podczas zabawy karnawałowej Amadeo poznał 

d ziew iętn asto letn ią studentkę A kadem ii 

Colarossiego, Jeanne Hebuterne i zakochał się w 

niej bez pamięci. Była to piękna dziewczyna o 

jasnej karnacji i jasnorudych, długich włosach. 

Jeanne odwzajemniała uczucie malarza i wkrótce, 

dzięki pomocy Zborowskich zamieszkali razem. 

Stan zdrowia Amadeo gwałtownie się pogarszył. 

W marcu 1918 roku Jeanne zaszła w ciążę. 

Zakochani wyjechali na południe Francji, gdzie 

29 listopada 1918 roku w Nicei przyszła na świat 

ich córka, której dali na imię Jeanne. W połowie 

1919 roku wrócili do Paryża. Jeanne znowu 

zaszła w ciążę. Modigliani rzucił się w wir pracy. 

Amadeo Modigliani 

Malował najpiękniejsze portrety bliskich mu 

osób. D zięki Zborowskiemu jego obrazy 

pokazywane były na kilku wystawach w Anglii, 

gdzie kupowali je kolekcjonerzy. Zdrowie 

malarza gwałtownie się pogarszało. Zaczynał 

pluć krwią. Okazało się, że cierpi na gruźlicze 

zapalenie opon mózgowych. Trafił do paryskiego 

szpitala Charite, lecz nie było już dla niego 

nadziei. Umarł w sobotę 24 stycznia 1920 roku, w 

wieku 36 lat. Następnej nocy zrozpaczona Jeanne 

popełniła samobójstwo wyskakując z piątego 

piętra, z okna mieszkania swoich rodziców. Była 

w dziewiątym miesiącu ciąży. Malarz został 

pochowany na cmentarzu Pere-Lachaise. Później 

obok niego spoczęła jego ukochana Jeanne. 

Dorobek Twórczy Amadeo Modiglianiego to 

420 obrazów, rysunki i 25 rzeźb. Głównym 

tematem jego obrazów był człowiek. Przedstawiał 

go za pomocą portretów, aktów lub rzeźb. 

Artysta nie poddał się żadnemu stylowi. W jego 

pracach przeplatają się kubizm, symbolizm 

i manieryzm z naleciałościami antyku i renesansu. 

Operując tymi stylami i dodając do nich elementy 

sztuki Czarnej Afryki wypracował on własny 

i niepowtarzalny styl charakteryzujący się 

w yciągniętą linearną formą, wydłużonymi 

twarzam i i oczam i bez źrenic. W tle za 

portretowanymi postaciami bardzo rzadko 

pojawiająsię jakieś dodatki. Świadczy to o tym, że 

malarz skupiony był głównie na portretowanym 

człowieku. Znaczną część jego twórczości 

stanowią portrety, które malował na zamówienia. 

Portretował też przyjaciół np. „Portret Pabla 

Picassa”, „Portret Diego Rivery” czy „Portret 

Leopolda Zborowskiego”. Wiele portretów 

ukazuje też jego kochanki. Portrety Beatrice 

Hastings ukazują silną koncentrację artysty na jej 

ekscentryczności i kokieterii. Natomiast portrety 

Jeanne Hebuterne nie były już tak gwałtowne 

zapewne z powodu dzielącej go z nią różnicy 

wieku. Związek Amadeo z Jeanne pomógł mu na 

nowo zastanowić się nad własnym życiem 

kształtowanym przez alkohol i narkotyki. Ciąża 

Jeanne oraz przyjście na świat ich dziecka 

odmieniło artystę. W 1918 roku namalował jej 

portret w zaawansowanej ciąży. Na płótnie o 

wymiarach 92 x 60 cm przedstawił ją w pozycji 

siedzącej, z lewą ręką na kolanie, a prawą leżącą na 

brzuchu i z głową pochyloną w prawą stronę. 

Malarz nie ukrywał ciąży modelki, lecz nawet ją 

zaakcentował. Świadczyć o tym może palec 

zagięty u prawej dłoni opartej na brzuchu, pas 

spowijający brzuch na wysokości bioder i lekko 

zaakcentowany podwójny podbródek, wskazujący 

na ostatnią fazę ciąży. Ciemne fragmenty 

ubrania i włosów są zrównoważone przez pas na 

biodrach i szal na ramionach oraz zieleń i 

pomarańcz tła obrazu. Obraz jest bardzo 

spokojny. Modelka zdaje się odpoczywać patrząc 

prosto w oczy widza. Modigliani za życia nie 

odniósł sukcesu dlatego, że nie wpisywał się 

w żadne modne nurty w sztuce. Dopiero po 

śmierci zorganizowano kilka wystaw jego prac co 

wywindowało ceny jego obrazów w górę. Stawał 

się coraz modniejszy. Do dzisiaj jego obrazy są 

rozpoznawalne i cieszą się dużym powodzeniem. 

W nowojorskiej filii domu aukcyjnego Sotheby's 

na aukcji, która odbyła się 2 listopada 2010 roku, 

anonimowy nabywca za obraz Modiglianiego 

„Akt siedzący na kanapie” zapłacił 68 962 500 

dolarów. 

Jeanne Hebuterne 

Arkadiusz Kulpa

ZGUBNA ZASADA 

„Dzikość, szpecąca żywych oblicze zbrodniarzy, 

zda się dotąd zamarła grozić z jego twarzy, 

dotąd zdradziecka radość w ustach się uśmiecha, 

gniew rozbójniczy w czole, nade brwiami pycha” 

Tak w balladzie „Popas w Upicie” pisał nasz 

wieszcz Adam Mickiewicz o pewnym szlachcicu 

z Litwy, Władysławie Sicińskim, który przez 

jedno wykrzyczane zdanie: Liberum veto, został 

zaliczony do grona największych zdrajców 

Polski. Zasada Liberum veto w zamyśle jej 

twórców miała stać na straży przywilejów 

szlacheckich lecz przez nieodpowiedzialnych 

posłów, którzy wypaczyli jej polityczny mechanizm 

przyczyniła się do osłabienia władzy 

ustawodawczej kraju, a w konsekwencji do 

upadku Rzeczpospolitej Obojga Narodów 

Początków L iberum veto należy szukać 

w konstytucji uchwalonej na sejmie radomskim 

w 1505 roku, która przeszła do historii pod 

nazwą „Nihil novi”. Jej pełna łacińska nazwa 

brzmiała: Nihil novi sine communi consensu, co 

można tłumaczyć: nic nowego bez powszechnej 

zgody. Zakazywała ona królowi wydawania ustaw 

bez zgody szlachty, którą reprezentował Senat 

i izba poselska. Konstytucja Nihil novi dała 

szlacheckiej izbie poselskiej bardzo szeroką 

władzę i uczyniła ją odpowiedzialną za losy 

państwa. Wejście w życie tej konstytucji można 

uważać za początek wprowadzenia demokracji 

szlacheckiej w Rzeczpospolitej. Powszechna 

zgoda sejmujących stanów czyli króla, Senatu 

Rycina przedstawiająca ciało Władysława Sicińskiego w kościele upickim 

i szlacheckiej izby poselskiej nie oznaczała 

jednomyślności, ale wypracowania w miarę 

zadowalającego kompromisu. Była to trudna 

sztuka, szczególnie po narzuceniu przez akty 

prawne, zwane Artykułami henrykowskim, 

spisane na sejmie elekcyjnym w 1573 roku, 

sztywnego sześciotygodniowego czasu sesji 

sejmowych. Po Unii lubelskiej, zawartej w 1569 

roku zwiększyły się kompetencje sejmu oraz ilość 

posłów, a w tak krótkim czasie sesji ciężko było 

uzyskać zadowalające wszystkich kompromisy. 

Uczestnicy obrad prawie na każdym sejmie 

stawali przed koniecznością wyboru pomiędzy 

poszanowaniem prawa i nie przedłużaniem sesji 

sejm u, a d b ało ścią o in te re sy i dobro 

Rzeczpospolitej. Bardzo często gdy istniał cień 

szansy na pomyślne zakończenie obrad sesje 

sejmowe były wbrew prawu przedłużane. Jednak 

dumna szlachta coraz częściej demonstrowała 

swój legalizm, co doprowadziło w 1633 roku do 

uchwalenia konstytucji sejmowej pt. Konkluzya 

Seymowa, która stwierdzała, że prolongacja 

sejmu jest niezgodna z prawem. Teraz każdy 

poseł mógł przez Liberum veto czyli „wolne nie 

pozwalam” sprzeciwić się przedłużeniu obrad. 

Liberum veto było więc wytworem powstałym w 

wyniku regulacji procedury sejmowej i nie 

dotyczyło zasad uchwalania ustaw. Mimo 

uchwalenia konstytucji z 1633 roku jeszcze 

wielokrotnie mimo sprzeciwu posłów zdarzały 

się sytuacje, że obrady sejmu trwały dłużej niż 

ustawowe sześć tygodni. Sprzeciwy te były jednak 

pewną formą nacisku na obradujących dzięki 

którym protestujący chciał doprowadzić do 

korzystnego rozpatrzenia swojej kwestii lub też 

wyjść z twarzą z jakiegoś sporu. Najczęściej 

„zrywacza” pozostali posłowie starali się zmusić 

do wycofania protestu. Nieraz wystarczył apel 

do jego poczucia obowiązku i miłości do 

ojczyzny, nieraz przekupstwo. Zdarzało się też, 

że takiego posła po prostu ignorowano 

i kończono obrady. Protesty pojedynczych 

posłów były najczęściej demonstracją mającą też 

na celu przekonanie wyborców, że ich poseł robił 

wszystko by bronić ich interesów. Z tej 

dem onstracji „zryw acze” bardzo szybko 

wycofywali się sami z obawy o własną skórę 

ponieważ ówcześni posłowie nie wahali się nie 

przebierając w słowach i gestach zmusić go do 

tego. W 1649 roku gdy posłowie z Mazowsza nie 

chcieli się zgodzić na kontynuację obrad i wybór 

marszałka pozostała część izby chciała ich nawet 

„brać na szable”. Często też powodem wycofania 

się z protestu był wstyd i perspektywa hańby na 

nazwisku. Można powiedzieć, że przez ten okres 

Liberum veto było tylko demonstracją pojedynczych 

posłów lub ich grupek mającą na celu 

zamanifestowanie ich ważności. Taki stan rzeczy 

trwał do marca 1652 roku. Wtedy to zasada 

Liberum veto stała się podstawą polskiego 

ustroju, która w przyszłości sparaliżowała władzę 

ustawodawczą Rzeczpospolitej i walnie przy 

czyniła się do upadku kraju. Gdy 26 stycznia 1652 

roku w Warszawie rozpoczynał się kolejny sejm 

walny nikt nie przypuszczał, że zakończy się 

wydarzeniami które historia uzna go za początek 

końca I Rzeczpospolitej. Początkom obrad 

towarzyszyła atmosfera sielanki i triumfu. 

Zaledwie pół roku wcześniej wojska 

Rzeczpospolitej pokonały armię kozacko — 

tatarską dowodzoną przez Bohdana 

Chmielnickiego i Tuchaj Beja w straszliwej bitwie 

pod Beresteczkiem i tym samym przytłumiły 

płomień chłopskiego powstania na Ukrainie. 

Szlachcie wydawało się, że już nic nie zagraża 

bezpieczeństwu kraju ze strony Chmielnickiego. 

Tylko król Jan Kazimierz Waza dostrzegał 

zagrożenie nadal tlące się na Ukrainie i dlatego 

rozsyłając listy zwołujące sejm, jako główny 

temat jego obrad wskazywał wzmocnienie 

obronności państwa i uchwalenie dodatkowych 

podatków przeznaczonych na wzmocnienie oddziałów 

stacjo n ujących w południow o- 

wschodniej rubieży Rzeczpospolitej. 

Jak nieomylne były przeczucia króla cała 

Rzeczpospolita przekonała się zaledwie pół roku 

później gdy bunt na Ukrainie ponownie wybuchł, 

a wojska polskie zostały rozgromione w bitwie 

pod Batohem (1—2 czerwca 1652 r.) po której 

kozacy do spółki z tatarami wymordowali 3,5 

tysiąca polskich jeńców. Już 27 stycznia 

marszałkiem sejmu został wybrany młody, 

zaledwie 32 letni podczaszy lwowski Andrzej 

Maksymilian Fredro. 29 stycznia sejm rozpoczął 

obrady. Otworzył go marszałek Fredro kwiecistą 

mową powitalną o wspaniałości polskiego 

ustroju politycznego, gdzie król jest ograniczony 

prawami i jak cudownie jest żyć w takim ustroju. 

Obradująca szlachta szybko uznała obawy króla 

dotyczące Ukrainy za przesadzone i wolała radzić 

o problemach ustrojowych, o obsadzaniu 

wakujących urzędów lub o wpływie sejmu na 

politykę zagraniczną monarchy. Duży wpływ na 

obranie tego kierunku obrad miała opozycja 

antykrólewska, której głównymi postaciami byli 

wojewoda poznański Krzysztof Opaliński oraz 

wojewoda wileński i hetman polny litewski Janusz 

Radziwiłł — dwaj magnaci którzy trzy lata później 

przyczynili się do klęski Rzeczpospolitej w 

pierwszej fazie potopu szwedzkiego. Oni sami 

prawdopodobnie nie byli obecni w Warszawie 

podczas obrad sejmu lecz w swojej działalności 

w yręczali się stronnikam i, przekupionymi 

posłami lub wszelkiego rodzaju szumowinami. 

To za ich przyczyną od samego początku obrad 

po Warszawie krążyły ulotki oczerniające króla, 

pomawiające go o zdradę, o uległość wobec 

K ozaków i dążenie do absolutyzm u. W 

oskarżeniach tych przewijała się już postać 

podkanclerzego koronnego Hieronima 

Radziejowskiego sądzonego w czasie sejmu za 

obrazę majestatu, a w którym szlachta widziała 

obrońcę ich wolności. Sąd sejmowy skazał go na 

śmierć, lecz wyroku nigdy nie wykonano.

To właśnie Radziejowski w lipcu 1655 roku 

ściągnął na Rzeczpospolitą nawałę szwedzką. 

Sala obrad zaczęła przypominać w końcu arenę 

walk pomiędzy stronnikami króla i opozycją, a 

tymczasem sześciotygodniowy okres sesji 

upływał nieubłaganie. W czwartek 8 marca miało 

nastąpić zamknięcie obrad lecz dwa dni wcześniej 

na ulicach Warszawy doszło do bójki. Porąbali 

się szablami stronnicy Janusza Radziwiłła 

i dworzanie starosty pokrzywnickiego Jana 

Dominika Działyńskiego. Aby wyjaśnić tą 

awanturę postanowiono przedłużyć obrady 

o jeden dzień. W piątek 9 marca obradowano do 

późnych godzin nocnych lecz i tak nie załatwiono 

wszystkich spraw. W związku z tym kanclerz 

wielki koronny Andrzej Leszczyński zaproponował 

przedłużenie sesji o jeszcze jeden dzień. 

Nagle z końca sali zebrani usłyszeli okrzyk: 

Liberum veto — nie pozwalam na prolongatę. 

Zanim uczestnicy obrad ochłonęli ze zdziwienia 

protestującego nie było już na sali. Tym który 

zakrzyknął Liberum veto był szlachcic litewski, 

podsędek upicki, stolnik, poseł upicki ziemi 

trockiej Władysław Siciński. Obradujący zaczęli 

zastanawiać się nad mocą prawną protestu 

Sicińskiego. Chciano go zignorować i kontynuow 

ać obrady, jednak poseł bielski 

Krzysztof Żelski zaprotestował i uznał, że veto 

Wojewoda wileński książę Janusz Radziwiłł 

Sicińskiego uniemożliwia kontynuację obrad. 

Posłowie teraz nie mieli nic innego do roboty jak 

pójść spać, a rano skłonić „zrywacza” do 

odwołania protestu. Przecież już nie raz tak 

bywało. Jednak, że już prawie była sobota 

postanowiono poczekać na powrót Sicińskiego 

na salę obrad do poniedziałku. Od jego powrotu 

uzależniono kontynuowanie sesji sejmu. Już w 

sobotę i w niedzielę posłowie starali się nakłonić 

Sicińskiego do zmiany decyzji. Do mediacji 

włączył się nawet król Jan Kazimierz. Jednak 

uparty Litwin nie dał się przekonać. 11 marca 

marszałek sejmowy Fredro otworzył obrady 

i zaczął wywoływać przedstawiciela sejmiku 

upickiego Władysława Sicińskiego. Ten jednak 

nie odpowiadał i nie mógł odpowiedzieć 

ponieważ już od wczesnego ranka nie było go w 

Warszawie. Posłowie mieli teraz podjąć decyzję o 

legalności veta Sicińskiego. Wielu przestrzegało 

przed takim krokiem. Jednak szlachta dzielnie 

stojąca na straży prawa postanowiła zakończyć 

obrady, a marszałek Fredro zatwierdził tę 

decyzję. Świadomość wagi tego co zaszło, była 

wśród posłów duża. Wojewoda brzesko-kujawski 

Jakub Szczawiński krzyknął w stronę 

nieobecnego Sicińskiego: „bodajby przepadł!” 

na co z sali odpowiedziano mu chóralnie: 

„Amen”. Po raz pierwszy w historii 

Rzeczpospolitej zastosowano w praktyce zasadę 

Liberum veto. Wraz z zerwaniem sejmu traciły 

moc wszystkie podjęte na nim uchwały. Postawa 

Sicińskiego stworzyła niebezpieczny precedens 

w polskim parlamentaryzmie XVII i XVIII 

w ieku, który był gwoździem do trumny 

I Rzeczpospolitej. Jednak poseł upicki miał 

prawo tak postąpić jak postąpił. Prawo do tego 

dawały mu wspomniane już konstytucje sejmowe 

z 1633 roku, które zakazywały przedłużania sesji 

sejmowych. Ponadto Siciński był związany 

instrukcjami rodzimego sejmiku. Poseł był 

zobowiązany bronić interesów powiatu upickie- 

go będącego wtedy w konflikcie z ekonomem 

szawelskim. Instrukcja poselska nakazywała 

posłowi w przypadku nieko-rzystnego 

rozwiązania sprawy złożenie protestu. Sejm 

wziął stronę ekonoma szawelskiego więc Siciński 

przeciwdziałał. Mówi się też, że Siciński działał z 

ramienia hetmana polnego litewskiego Janusza 

Radziwiłła lecz nie ma na to mocnych dowodów. 

Za zerwaniem sejmu mógł też stać Radziejowski. 

Zerwanie sejmu unieważniało wszystkie podjęte 

na nim uchwały oraz wydane wyroki. Nie dziwne 

więc jest to, że Radziejowskiemu bardzo na tym 

zależało aby właśnie ten sejm został zerwany. 

Lecz na współpracę Radziejowskiego z Sicińskim 

też nie ma żadnych dowodów. Dlatego, że za 

posłem upickim stało prawo jego protest został 

przyjęty bez gwałtowniejszych sprzeciwów. 

Można powiedzieć, że swoją postawą Siciński 

wyświadczył wszystkim przysługę, dokonując 

czynu na który nikt wcześniej nie miał odwagi. 

Sejmy były zrywane już wcześniej, bo nawet 

w czasach Zygmunta Augusta, lecz dokonywała 

tego większa grupa posłów. Gdy chciała tego 

dokonać mniejsza grupka lub pojedynczy 

posłowie, podporządkowywano ich większości 

lub po prostu ignorowano. Ich protesty nie miały 

mocy. Dlaczego więc w marcu 1652 roku sejm 

zerwało veto jednego posła? Można powiedzieć, 

że było to odzwierciedlenie słabnącej potęgi 

Rzeczpospolitej. W yniszczone wojnami i 

powstaniem Chmielnickiego państwo stało się 

areną rozgrywek pomiędzy dbającymi o swoje 

interesy magnatami. Siciński wniósł protest, a być 

może niektórzy posłowie mieli przykazane go 

poprzeć. Rosły podziały między szlachtą, rosła 

też korupcja. Od tego sejmu zasada Liberum veto 

zaczęła być stosowana nagminnie. Zerwać sejm 

mógł każdy poseł i nie musiał się nikomu 

tłumaczyć ze swojej decyzji. Veto mogło być 

pisemne lub ustne, jednak musiało być złożone 

osobiście przez posła w izbie sejmowej u 

marszałka lub w jakimkolwiek grodzie i później 

odczytane przez sekretarza w izbie. Musiało też 

być złożone w trakcie obrad w ich dowolnym 

momencie. Można było zerwać sejm na samym 

początku, nie dopuszczając w ogóle do jego 

rozpoczęcia lub na jego końcu, niwecząc tym 

samym jego pracę i cały dorobek ustawodawczy. 

Zasadę Liberum veto zaczęto stosować też na 

sejmikach ziemskich, deputackich, poselskich itp. 

Zasada ta doprowadziła do tego, że sejmy były 16 

razy zrywane jeszcze przed obiorem marszałka. 

W 1669 roku Liberum veto posła kijowskiego 

Adama Olizara zerwało sejm koronacyjnyjeszcze 

przed zakończeniem ustawowego czasu obrad. 

W okresie panowania Jana III Sobieskiego sejmy 

były zwoływane 11 razy, a tylko 5 doszło do 

skutku, w czasach Augusta II zwołanych było 15 

sejmów, a tylko 4 doszły do skutku, w czasach 

Augusta III zwołano 15 sejmów, a tylko 3 doszły 

do skutku. Duży wpływ na zrywanie sejmów 

miały sąsiadujące z Rzeczpospolitą państwa tj. 

Rosja, Prusy i Austria, których interesy zyskiwały 

na słabości Polski. W czasach panowania 

Stanisława Augusta Poniatowskiego zasada 

Liberum veto w yszła z użycia ponieważ 

w sejmach zaczęto zawiązywać konfederacje już 

na początku obrad, aby nie dopuścić do ich 

zerwania. Ostatnie pozytywne próby użycia tej 

zasady to protest posła Józefa Wybickiego 

przeciwko wszystkim uchwałom Sejmu 

Repninowskiego z lat 1767 — 68, które czyniły z 

Rzeczpospolitej protektorat Rosji oraz protest 

Tadeusza Rejtana przeciwko skonfederowaniu 

Sejmu Rozbiorowego zlat1773 — 75. Ostatecznie 

zasadę Liberum veto zniosła Konstytucja z 3 

maja 1791 roku. Zasada Liberum veto zawsze 

budziła kontrowersje. Jedni chwalili ją jako 

możliwość działania dla wybitnych jednostek na 

rzecz dobra publicznego w momencie gdy 

wszyscy inni mniej rozważni, skorumpowani lub 

ogłupieni dbają o własne interesy. Jednak ci nie 

brali pod uwagę, że możliwość zerwania sejmu 

miały też jednostki bezmyślne lub przekupione. 

Szlachta polska uznawała tą zasadę za jedyny 

oręż, broniący jej złotej wolności i nie dający 

królowi możliwości skupienia w swoim ręku 

władzy absolutnej.

Sejm Po/ski %a czasów Zygmunta III Wazy 

Nad jej skutecznością zastanawiali się też 

przybysze z zagranicy. Jan Jakub Rousseau 

uważał, że nie jest to zasada wadliwa, lecz gdyby 

jej nadużywać może stać się bardzo niebezpieczna. 

Radził on polakom by stosować ją tylko 

w najważniejszych dla państwa, wyraźnie 

określonych kwestiach. Czas pokazał, że 

Rousseau miał rację. Stosowana nagminnie 

i bezmyślnie zasada Liberum veto osłabiła 

państwo i była jedną z przyczyn podporządkowania 

go sąsiednim potęgom, a w końcu 

do wymazania na ponad 120 lat Polski z map 

Europy. A jakie były dalsze losy tego który 

pierwszy odważył się z całą surowością 

zastosować Liberum veto? Po wyjeździe z 

Warszawy Siciński wrócił prawdopodobnie do 

Upity. Lecz nie wiodło mu się. Można powiedzieć, 

że ciągnęło się za nim przekleństwo 

rzucone przez wojewodę Szczawińskiego. 

Podobno w Wilnie piorun zabił jego rodziców 

i rodzeństwo. Jemu samemu nic się nie stało. 

Zmarł w 1672 roku. Według legendy ziemia nie 

chciała przyjąć jego ciała i wyrzucała je na 

powierzchnię, dlatego zmumifikowane ciało 

Sicińskiego ubrane w białą szatę przechowywano 

A S a c ra If e a u rM a i t jf a t . B A r c h ie p n ' C x n e tn e n P r m a jR e fn i. C K r c h ie p it 'L e c p o iia iD lip t f c o p t S e n a f c n e ir —.' 

£ ’P a la tin i C a s /tlla m S t n a f o r e t F M .a a u fr a fu ( e t O Jficuilet R e y m et M a g m D u c a f u j L ifh u a n ia e s S r n a f c r e t 

( iO jfic ia U s C u n c t A u lic i e t S e c re ta r ijtC S łA - H N e b ile flU jjn t e tM o f-D u c L it h * ^ ^ f ^ ^ T j f n T «ihi i flwwrw r 

w szafie w zakrystii kościoła w Upicie jeszcze do 

XIX wieku. W końcu gubernator wileński gen. 

Murawiow kazał go pochować pod progiem 

kościoławUpicie. W całej historii Polski nie było 

chyba większego kozła ofiarnego niż Władysław 

Siciński. To jego uznano za pogrążyciela 

KALENDARIUM RADZYŃSKIE - KWIECIEŃ 

13 kwietnia 1773 roku - w Warszawie zmarł Jakub Fontana, włoski architekt 

barokowy, nadworny architekt królów Polski, budowniczy wielu pałaców i 

dworów na ziemiach polskich, projektant i budowniczy pałacu Potockich w 

Radzyniu Podlaskim. Urodziłsię w 1710 rokuwSzczuczynie. 

10 kwietnia 1861 roku - w radzyńskim kościele Trójcy Świętej ks. Józef 

Żebracki - ówczesny wikariusz, wygłosił kazanie patriotyczne, które wywołało 

gwałtownąreakcjęwładzrosyjskich. 

Dyrektor Główny Prezydujący w Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i 

Oświecenia Publicznego wezwał biskupa Diecezji Podlaskiej Piotra Pawła 

Szymańskiegodo upomnienia ks.Żebrackiegoiwymierzenia mu kary. 

19 kwietnia 1904 roku - siedlecki gubernator wysłał pismo do generalnego 

gubernatora w Warszawie, donoszące o wykryciu tajnej szkoły w Wohyniu i 

oddaniu winnych pod sąd. Szkołę prowadził wohyński aptekarz Dykowski u 

którego podczas rewizji znaleziono książki, których czytanie było zabronione w 

Królestwie Polskim. 

28 kwietnia 1929 roku - na zebraniu parafialnym podjęto decyzję o 

wybudowaniu domu parafialnego przy radzyńskim kościele Trójcy Świętej, 

stojącego dziś na skrzyżowaniu ulic Ostrowieckiej i Jana Pawła II. Budowę 

ukończonowpierwszej połowie 1933 roku. 

7 kwietnia 1935 roku - w sali radzyńskiego gimnazjum odbył się koncert 

Kwartetu Polskiego w składzie: Irena Dubiska (1899-1989) - I skrzypce, 

Tadeusz Ochlewski (1894-1975) - II skrzypce, Mieczysław Szaleski (1891 

1958) -altówka iZofiaAdamska (1903-1988). Koncertzorganizowany został 

przez Organizację Ruchu Muzycznego ORMUZ. 

Rzeczpospolitej oraz największego z jej zdrajców. 

W rzeczywistości te zarzuty to nic innego jak 

próba uspokojenia sumień i zrzucenie winy za 

grzechy z tysięcy na duszę jednego. 

Arkadiusz Kulpa 

8 kwietnia 1942 roku - w więzieniu na Zamku Lubelskim miała miejsce 

pierwsza grupowa egzekucja przetrzymywanych tam więźniów pochodzących z 

Radzynia Podlaskiego. W egzekucji tej zostali straceni: Tadeusz Borkowski, 

Stanisław Mazuri Tadeusz Niewęgłowski - wszscytrzej z Radzynia oraz Helena 

Różewska z Kąkolewnicy. 

19 kwietnia 1997 roku - biskup siedlecki Jan Wiktor Nowak dokonał 

uroczystego wmurowania kamienia węgielnego pod budowę kościoła 

parafialnegop.w.św.Annyw Radzyniu Podlaskim.

Przegląd Teatrów Dziecięcych i Młodzieżowych województwa 

lubelskiego odbywa się w marcu i kwietniu, składa się z eliminacji 

powiatowych, które kończy finałowy Festiwal Najciekawszych 

Widowisk w Lublinie, do którego zapraszani są jedynie laureaci. W 

przeglądzie biorą udział amatorskie teatry żywego planu, lalkowe, 

plastyczne, tańca, kabarety, w których wykonawcy nie przekroczyli 

16 roku życia. W tym roku do radzyńskiego przeglądu teatralnego 

przystąpiło siedem podmiotów wykonawczych. Przez cały długi, 

wyjątkowo barwny i żywiołowy dzień w Radzyńskim Ośrodku Kultury, 

teatry dziecięce przypominały, że scena w sali kina Oranżeria, służy 

do tego, by wyczarowywać na niejnow e przestrzenie, a widzów 

przenosić w inne wymiary. 

Radzyńskie eliminacje rozpoczęło przedstawienie Zespołu 

Teatralnego ,,H okus- Pokus" ze Specjalnego Ośrodka Szkolno- 

Wychowawczego w Radzyniu, oparte na baśni Braci Grimm pt. 

,,Śnieżka". Na scenie pojawiło się 23 małych aktorów, których 

podczas spektaklu wspomagało czterech nauczycieli. Słowa 

wielkiego uznania należą się tutajreżyser spektaklu - Marioli Król, 

Andrzejowi Królowi, który przygotował oprawę muzyczną, Agnieszce 

Urbaniak za kolorową i fantazyjną scenografią oraz innym 

pedagogom, którzy spraw ili, że codzienne życie dzieci z 

niepełnosprawnością intelektualną, nabrało bajkowego i radosnego 

wymiaru. Dla widzów zaś, było bardzo wzruszającym przeżyciem. 

Po spotkaniu z krasnoludkami przyszła pora na spotkanie z 

mistrzem dramatu i tragikomedii. Na scenie Oranżerii pojawiła się 

grupa teatralna z Domu Kultury w Kocku, prowadzona przez Marka 

Grabowskiego. Teatr działa od roku 2011 i pierwszym spektaklem 

„S p otka nie bajek" zdobył główną nagrodę w Wojewódzkim 

Przeglądzie Teatrów Dziecięcych i Młodzieżowych w Lublinie w roku 

ubiegłym. Tym razem teatr zaprezentował spektakl oparty na 

nowelach Antona Czechowa „Oświadczyny" i „Niedźwiedź". 

Niezwykle udany był debiut Zespołu Teatralnego Zespołu 

Oświatowego z Brzozowicy Dużej. Teatrzyk działa od tego roku, 

skupia dzieci w wielu od 8 do 15 lat. Bardzo trafiony okazał się wybór 

scenariusza. Była to sztuka „Zagubiony czas" według Adama 

Szafrańca, który opracował też muzykę do sztuki a nad całością 

czuwały - Małgorzata Gruszczyńska i Anna Bryńczak. Teatr został 

pochwalony za wyczucie tem pa przedstawienia, właściwe 

wyobrażenie ,,czym teatr powinien być “ , adekwatny do wieku 

małych aktorów wybór scenariusza, i wreszcie ... piękny śpiew i 

ta n ie c .,, Tato czy masz dla nas czas? Czy ty w ogóle widzisz nas ?" - 

to cytat ze sztuki, która pozostawia w umysłach i sercach dorosłych 

widzów niepokój, czy aby zauważają pustkę, czas, który 

bezpowrotnie tracą na niespędzaniu go z własnymi dziećmi. 

Bardzo dobrze znany w naszym rejonie, jeden z najbardziej 

dopracowanych pod każdym względem teatrów - ,,Straszydełka “ z 

Gminnego Ośrodka Kultury w Ulanie, pracujący pod wodzą dwóch 

instruktorów : Barbary Michalczuk oraz Sławomira Żyłki, po raz 

kolejny udowodnił, że teatr to świątynia słowa i obrazu. Zaprawieni 

już w niejednym przedstawieniu aktorzy zmierzyli się z trudnym 

tekstem i wystawili ,,Polowanie na lisa" Sławomira Mrożka, 

humoreskę o stosunku ludzi do zwierząt, a tak naprawdę Mrożkowy 

komentarz do historii PRL-u. 

W pięknejoprawie plastycznejzaprezentował się najliczniejszy 

tego dnia teatr ,,FENIKS" z Gimnazjum nr2 , prowadzony przez 

Elżbietę Żukiewicz. ,,Tam, gdzie spadają Anioły “ to moralitet o 

byciu człowiekiem. O odwiecznejwalce dobra i zła, cierpieniu, 

wierze i sensie życia. Scenariusz przedstawienia został oparty na 

motywach powieści Doroty Terakowskiej. Dramat rozgrywa się w 

rodzinie, gdzie najmniejsza i najbardziejbezbronna istota, córka 

Ewa, chora na białaczkę, uczy dorosłych wiary i odróżniania dobra 

od zła. 

Podczas przeglądu zaprezentowały się również dwa teatry 

działające przy Radzyńskim Ośrodku Kultury, których instruktorem 

je st Ewa Śliwińska. Była to grupa młodsza, w przedstawieniu 

,,Koronki i kordonki" według scenariusza Liliany Bardiejewskiejoraz 

dawna ,,Fantazja",czyli grupa starsza o zmienionejnazwie - ,,Już 

kończymy" w autorskim przedstawieniu pt.......Kilka zdarzeń z życia 

człowieka". 

Był to i początek, i koniec. Dzieciaczki, które miały swoja 

praprapremierę na dużejscenie dopiero zaczynają przygodę z 

występami scenicznymi. Jak mówiła Ewa ,,serca im biją przed 

występem, że aż się kurtyna rusza". Starsza grupa, doświadczona, 

,,ograna scenicznie ", wielokrotnie nagradzana na przeglądach i 

festiwalach, już osiągnęła górny pułap kategorii w iekow ejdla teatru 

dziecięcego i zaczynać będzie zupełnie nowy rozdział w swoim życiu. 

Na ile będzie ono związane z teatrem, czas pokaże, ale gorąco 

trzymamy kciuki, żeby tak było. 

Jury Przeglądu w osobie Henryka Kowalczyka, teatrologa 

Wojewódzkiego Ośrodka Kultury doceniło poziom przeglądu, chociaż 

na werdykt trzeba będzie poczekać do końca lubelskich eliminacji. 

Główne kryteria, jakie będą brane pod uwagę to : dobór właściwego 

re pertuaru, uczestnictw o wykonawców we w spółtw orzeniu 

prezentacji teatralnej, uniwersalność formy i tematu, oryginalność 

rozwiązań scenicznych. 

Czy są to kryteria spełniane przez nasze zespoły teatralne ? Tak. 

Jedne spełniają je w większym stopniu, inne w mniejszym. Pan 

Henryk mówi: „Zobaczyłem dzisiajteatry, które znam i śledzę od 

kilku lat, obserwuję ich rozwój. Dzisiejsze przedstawienia są świeże, 

to prapremiery i dużo je st uwagi ze strony aktorów, kierowanejna 

to, żeby w ogóle zapamiętać tekst, kolejność działań. Kiedy aktorzy 

okrzepną w sw ojejroli, z pewnością będzie to walor spektaklu. 

Spodobały mi się dwa czy trzy scenariusze . Grupy potrafiły wyłonić 

przesłanie scenariusza. Były refleksyjne, o ,,czymś". Nie jestem 

pewny w kilku przypadkach, czy wybrana konwencja teatru, poetyka, 

wybrany język teatru trafia do młodych aktorów. Czy potrafią się 

utożsamić ztekstem, którygrają, czyon je st dla nich atrakcyjny? 

Teatr ma czemuś służyć. W młodych ludziach je st przecież duży 

poziom niepokoju, chęci wyrażania samego siebie , próba 

zrozumienia tego świata. Dobrze by było, żeby decydując się na 

scenariusz, wybierać taki, który pomoże im ten świat objaśniać. 

Żeby m iał zróżnicowane em ocje. Świat nie je s t przecież 

jednowymiarowy, ciągle na „prete nsji". W teatrze są dwa 

podstawowe pytania i dwie odpowiedzi. Co mamy ludziom do 

powiedzenia i jak mamy to zrobić? Szukanie odpowiedniej formy to 

odwieczne poszukiwanie w sztuce teatralnej. A co je st miarą 

dobrego przedstawienia? Podstawowa sprawa to refleksja, czy 

przedstawienie mnie poruszyło, czy nie? Jeżeli mnie ,,obeszło", to 

je st to już wystarczający sukces, a satysfakcja powinna być wspólna. 

I widza, i aktora, i reżysera. 

A czego nie powinniśmy teatrom szkolnym, amatorskim życzyć? 

„Profesjonalizmu. To jedno z gorszych życzeń dla teatru dziecięcego 

“ - kończy rozmowę Henryk Kowalczyk, przypominając o największym 

w alorze pracy z dziećm i i m łodzieżą - sp o n ta n iczn o ści 

i autentyczności. 

Monika Mackiewicz

ROZMAITOŚCI 

Zwycięstwo BS Łuków i Orlika Parczew 

w lidze siatkówki im. Zdzisława Gmura 

N iedziela (2 1 .0 4 ) to finałow e mecze 

am atorskiejlig i siatkówki im. Zdzisława 

Gm ura o rg a nizow anej przez M ie jski 

Ośrodek Sportu i Rekreacji. Podobnie, jak 

rok temu, główne trofea powędrowały do 

Banku Spółdzielczego Łuków i dziewczyn z 

Parczewa. 

Już półfinały pokazały, że będzie zacięta 

walka. W Lidze Gwiazd Wolanka dopiero po 

5 s e ta c h p o k a z a ła w y ż s z o ś ć nad 

Manhattanem Parczew, mając wcześniej 

dużo szczęścia, gdyż Parczew wygrywał już 

2:1 i 22:17 w punktach. Klasą oczywiście 

byli zawodnicy z BS Łuków, którzy pokazali, 

że w decydujących meczach nie mają 

jeszcze w lidze sobie równych. 

W Lidze Perełek bardzo zaciętym meczem 

było półfinałowe spotkanie Orlika Parczew z 

Victorią Łuków. Bardzo dał się on we znaki 

łukowiankom, które po tym meczu nie dały 

nawet rady w walce o III miejsce, ulegając 

radzyńskiejekipie LO II. I była to chyba 

największa niespodzianka całych rozgry 

wek. Finał Ligi Perełek to powtórka z 

ubiegłego roku, gdzie także 3 :1 Orlik 

Parczew wygrał z Dragonem Wojcieszków. 

Tu także do końca trwał bardzo zacięty, 

równorzędny mecz, no i także, jak rok temu, 

przytrafiło się skręcenie kostki. Ucierpiała 

zawodniczka zwycięskiego team u, no 

i mamy nadzieję, że nie stanie się to 

tradycją ligi. 

Po zakończeniu meczów finałowych odbyły 

się uroczyste podsum ow ania obu lig 

i wręczenie pucharów i medali. Miłym 

akcentem było uczestnictwo w nich żony 

i córki Zdzisława Gmura, które wieszały na 

p ie rs ia c h z a w o d n ik ó w w yw a lczo n e 

w ciężkiej walce medale. I to byłoby na tyle 

w tym roku, a w następnym organizatorzy 

zapowiadają prawdziwą rewolucję. 

Wyniki turnieju finałowego 

Liga Gwiazd 

półfinały 

BS Łuków - Poczta 3:1 (25:19, 25:20, 

21:25, 25:20) 

Wolanka - Manhattan Parczew 3:2 (25:21, 

2 3 :2 5 ,1 8 :2 5 ,2 5 :2 3 ,1 5 :1 0 ) 

meczoIII m. 

Poczta - Manhattan Parczew 3:1 (15:25, 

2 5 :2 3 ,2 5 :1 9 ,2 5 :1 3 ) 

finał 

BS Łuków - Wolanka 3:1 (23:25, 25:19, 

2 6:24,25:17) 

Liga Perełek 

półfinały 

Dragon Wojcieszków - LO II 3:0 (25:13, 

2 5:22,25:19) 

Victoria Łuków - Orlik Parczew 1:3 (24:26, 

1 0 :2 5 ,2 5 :2 1 ,2 0 :2 5 ) 

meczo III m. 

Victoria Łuków - LO II 0:3 (23:25, 18:25, 

23:25) 

finał 

Orlik Parczew - Dragon Wojcieszków 3:1 

(2 5 :1 4 ,2 2 :2 5 ,2 5 :2 1 ,2 6 :2 4 ) 

VIII REGIONALNY KONKURS RECYTATORSKI POEZJI MARIANNY BOCIAN 

Publiczne Gimnazjum im. hm.M. S. Lisowskiego w Czemiernikach 

oraz Czemiernickie Towarzystwo Regionalne ogłosił VIII Regionalny 

Konkurs Recytatorski Poezji Marianny Bocian dla uczniów szkół 

podstawowych i gimnazjów. Konkurs odbędzie się 18 maja 2013 r. o 

godz. 10.00wGimnazjumwCzemiernikach i będzie on poprzedzony 

mszą świętą oraz odsłonięciem tablicy poświęconej poetce. 

Konkurs je st częścią uroczystości poświęconych obchodom 10 

rocznicy śmierci Marianny Bocian. 

Przypomnijmy, że jedna z najsłynniejszych, współczesnych polskich 

poetekto nasza krajanka. Urodziła się w roku 1924 we wsi Bełcząc, 

koło Czemiernik . Zmarła dziesięć lat temu. Mimo, iż przez całe 

niemal dorosłe życie związana była z Wrocławiem, dzięki swoim 

wierszom, w którejpozostawiła ślad wielkiejmiłości do swojejMałej 

Ojczyzny, je st nazywana Ikoną Podlasia. 

Dzieła pielęgnowania pamięci o niej, gromadzenia i publikowania 

wspomnień, pism, listów i wierszy, które do te jp o ry nie ujrzały 

jeszcze światła dziennego, podjęło się Czemiernickie Towarzystwo 

Regionalne. Konkurs literacki i recytatorski poświęcony jejosobie, 

wrasta w tradycje i nieustanie przypomina o Ikonie . Zachęcamy do 

licznego uczestniczenia w uroczystości. 

PAMIĘĆ O IKONIE 

Marianna Bocian (1942-2003) współczesna poetka, pochodząca 

ze wsi Bełcząc położonejkoło Radzynia Podlaskiego. Ikona Podlasia 

- tak o poetce, mówili przyjaciele - artyści ze środowiska 

w rocław skiego, z którym i była związana przez w iele lat. 

Identyfikowała się ze stolicą Dolnego Śląska, ale zawsze 

podkreślała, że Lubelszczyzna, a dokładnie południowe Podlasie, to 

je jo jc o w iz n a . Publikowała pod pseudonimami ,,Danaid" i „Jan 

Bęłczęcki". Publikowała głównie w „Kontrastach" (je jd e b iu t 

poetycki przypadł na 1967 rok), „Agorze", „Odrze" (1968-1979), 

„Nadodrzu" (1 9 7 0 -1 9 7 3 ), „K onfrontacjach" (1 9 7 2 -1 9 7 7 ) i 

„Sigmie" (1975-1979). Uważa się 

ją za przedstawicielkę tzw. poezji 

k o n k re tn e j (n a w ią z u ją c e j do 

plastyki).Krytycy literaccy uważają, 

że poezja i proza pisarki są 

nieporównywalne do niczego, co 

powstało w literaturze XX wieku. 

Analogii dopatrują się u 

romantyków, szczególnie u 

Norwida. ( Zyskala nawet 

przydomek : ,,Norwid w 

spódnicy"). P isała o prawach 

natury, ludzkiej e g z y s te n c ji, 

umiłowaniu pracy i o sztuce, która 

je s t „wzbudzaniem sił boskich 

drzemiących w człowieku". 

MOSiR 

W człowieku żyje coś, co nie tylko z ziemi pochodzi. 

Nauczycielu moich przedwieczornych lat, 

znamy już drogę do świetlistych źródeł. 

Nie spieszmy się! Jeszcze mi zagraj 

na harfie słońca pieśń wzrastającego lasu, 

odsłaniającą świetlisty wdzięk i urodę ziemskiego bytowania, 

na ziemi mojego gniazdowiska - Podlasiu. 

Chciałabym ją wziąć na bezdrożną wieczność, 

w pozaziemskie. To nie zuboży planety Ziemi, 

ni ludzi, ni żadnego Stworzenia.

JANÓW PODLASKI JESIENIĄ— do obejrzenia wiosną w Radzyńskiej Izbie Regionalnej 

Z czego jest znany Janów Podlaski? Oczywiście 

ze słynnej na cały świat stadniny koni i aukcji na 

którą zjeżdzają osoby z naprawdę grubymi 

portfelami. Lecz nie jest to cały obraz Janowa 

Stary ręczny dystrybutor paliwa pochodzący z 

1928 r. za którym widać wieżę kościoła, ciche 

ulice i budynki pamiętające przedwojenne lata, 

nastrojowe jesienne krajobrazy, wnętrze pracowni 

malarskiej czy zdjęcie z krypt w katedrze 

janowskiej gdzie znajduje sie grób biskupa 

Adama Naruszewicza, zmarłego na swojej 

biskupiej stolicy 8 lipca 1796 r. znanego 

nadwornego historyka i poety. - te i inne zdjęcia 

można było obejrzecć w Radzyńskiej Izbie 

R egionalnej podczas wernisażu wystawy 

fotogeficzne "Janów Podlaski jesienią". 

Wystawa jest efektem działań uczestników VIII 

RADZYŃSKI MAGAZYN 

SPOŁECZNO - KULTURALNY 

Wydawca: 

Radzyński Ośrodek Kultury 

Adres redakcji: 

ul. Jana Pawła II 4, 

21-300 Radzyń Podl. 

http://radzrok.home.pl/, 

e-mail: radzrok@home.pl 

Reklama i ogłoszenia: 

tel. 352-73-14 

(wew. 26), 664923307 

Redakcja: 

Piotr Matysiak (r. naczelny), 

Monika Mackiewicz, 

Arkadiusz Kulpa. 

Współpracownicy: 

M arek Topyła, Tom asz Pietrzela 

Przygotowanie do druku 

P iotr M atysiak 

Drukarnia: 

www .aw adruk.pl 

Nakład 1100 egzem plarzy, 

cena: egzem plarz bezpłatny. 

R edakcja zastrzega sobie prawo 

redagow ania tekstów, w tym ich 

skracania i zm iany tytułów. 

Za treść reklam redakcja 

nie odpowiada. 

Międzynarodowych Jesiennych Warsztatów 

Fotograficznych w Janowie Podlaskim. Wystawa 

znalazła się w Radzyniu Podlaskim dzięki 

współpracy Radzyńskiego Ośrodka Kultury i 

agencji Pastel con Arte. Jak powiedziała podczas 

otwarcia wystawy współzałożycielka agencji 

Katarzyna Matczuk:" cieszymy się, że nasza 

agencja mogła mieć swój udział w sprowadzeniu 

wystawy. Zależało nam na tym, bo wsród 

uczestników były osoby, z którymi agencja 

będzie wspólpracowała czyli Tomasz 

Młynarczyk, Dariusz Hankiewicz, Kuba 

Szymański". Obecna tego wieczoru organizatorka 

pleneru M ałgorzata Piekarska - 

instruktor fotografii w Bialskim Centrum 

Kultury wyjaśniła, że podczas listopadowych 

warsztatów najbardziej liczą 

się wzajemne kontakty, wymiana 

do=świadczeń, prezentacja zdjęć ich 

ocena. Fotografowanie, często przy 

niesprzyjającej pogodzie jest jakby przy 

okazji. Dariusz Hankiewicz dodał: 

"Udział w warsztatach to wielkie wyróżnienie 

dla fotografujących, niełatwo jest 

się tam dostać, bo jest wielu chętnych, 

panuje na nich wspaniały klimat". 

Pomocą w organizacji wystawy " Janów 

Podlaski jesienią" zainicjowała swą 

działalność Agencja Pastel con Arte. 

Zajmować się bedzie promocjąartystów, 

Harmonogram dyżurów 

radnych Rady Miasta Radzyń 

Podlaski - pełnionych w 

poniedziałki od godziny 17.00 

w biurze Rady Miasta przy 

ulicy Warszawskiej 32 (pokój 

nr76). Tel.(83) 351-24-69. 

1. Jarosław Ejsmont 

2. Janus Zdzisław 

3. Mazurek Robert 

4. Roguszewska Aldona 

5. Sałata Sławomir 

6. Skowron Piotr 

7. Stradczuk Krzysztof 

- Wiceprzewodniczący Rady Miasta 

8. Szymala Anna 

- Wiceprzewodnicząca Rady Miasta 

9. Wierzchowski Dariusz 

10. Wołowik Krzysztof 

ROZMAITOŚCI 

pomocą w organizacji wydarzeń kulturalnych, 

pozyskiwaniem sponsorów. Nieprzypadkowo 

agencja rozpoczęła działalność od wystawy 

fotograficznej. Fotografia będzie zajmować 

ważne miejsce w naszej działalności ponieważ w 

naszym miescie istnieje silne środowisko 

fotografujących, chcemy umozliwić im rozwój 

dlatego budujemy studio fotograficzne. 

Wystawę Janów Podlaski jesienią bedzie mozna 

oglądać do 8 maja w czasie otwarcia RIR od 

poniedziałku do piątku w godz 10.00 — 16.00. 

Serdecznie zapraszamy. 

Tomasz Pietrzela 

6 maja 2013 r. 




3 czerwca 2013 r. 




2 września 2013 r. 

9 września 2013 r. 

Przewodniczący Rady Miasta- Jacek Piekutowski - przyjmuje interesantów w 

czwartki w godzinach od 14.00 do 15.00. 

Osoby niepełnosprawne mają możliwość spotkania z radnymi w holu Urzędu 

Miasta. Wystarczy w terminie pełnienia dyżuru przez radnego, powiadomić go 

telefonicznie o chęci rozmowy. Tel. (83) 351- 24- 69.

Zawody pływackie cyklu „Cztery Pory Roku” 

Nasza pływalnia, która funkcjonuje kilka miesięcy to także nowe 

m ożliw ości w organizow aniu różnych im prez sportow ych. 

Kolejnym dużym przedsięwzięciem były zawody wiosenne cyklu 

„Cztery Pory Roku”, które odbyły się w sobotę 20 kwietnia 2013 r. 

S zcze góły w ra z z regula m inem zn a jd ują się na stronie 

internetowej MOSiR, ale w skrócie jest to cykl czterech zawodów 

rozgrywanych w każdej z pór roku. Każde zawody będą oddzielną 

imprezą, ale prowadzona także będzie klasyfikacja generalna 

cyklu, gdzie sumowane będą wyniki zawodników z 

poszczególnych imprez. Biorąc pod uwagę, że jesienią zaczęły 

swą działalność nowe szkółki pływackie, i to zarówno MOSiR, jak i 

MULKS, szczególną uwagę poświęcono najmłodszym. 

Z każdego rocznika szkoły podstawowej utworzono oddzielną 

kategorię, i jak się okazało, był to strzał w dziesiątkę, gdyż właśnie 

tam było największe zainteresowanie. Sportowa walka była 

bardzo zacięta, a o zwycięstwie decydowały często ułamki 

sekund, była i dobra zabawa, i sportowe emocje i łzy, które trzeba 

było utulić w objęciach rodziców. 

Do każdej imprezy MOSiR zaprasza Gościa, który w różny sposób 

jest obecny na zawodach, reklamuje swe produkty, promuje swą 

działalność lub markę. Takim Gościem turnieju wiosennego była 

Radzyńska Kraina Serdeczności, która jest turystyczną marką 

naszego miasta i powiatu. Zawodnicy przed pływaniem zapoznali 

się z tą marką, a najlepsi zostali obdarow ani gadżetam i 

reklamującymi Krainę Serdeczności. 

Poniżej przedstawiamy wszystkie wyniki, a organizatorzy od razu 

przyznają się do pewnej nieścisłości, która oczyw iście w 

następnych zaw odach zostanie popraw iona. Od w rześnia 

zawodnicy rozpoczną naukę w wyższych klasach, i zrozumiałe, że 

startować musieliby w innych kategoriach. By to naprawić, od 

następnych zawodów kategorią nie będzie klasa, tylko rocznik 

zawodnika, a punktem odniesienia będą zawody wiosenne. O 

wszystkim organizatorzy poinformują przed zawodami letnimi. 

Wyniki zawodów. 

Szkoły podstawowe dziewczęta kl. I i młodsze (25 m. styl 

dowolny) 

Natalia Niewęgłowska - 28, 08 s. 

Eliza Gomółka - 30, 34 s. 

Karolina Wodowska - 33, 77 s. 

Szkoły podstawowe chłopcy kl. I i młodsi (25 m. styl dowolny) 

Michał Danilczuk - 29, 16 s. 

Mikołaj Trykacz - 30, 76 s. 

Dominik Samulak - 32, 14 s. 

Szkoły podstawowe dziewczęta kl. II (25m. styl dowolny) 

Agata Kościuczyk - 26, 19 s. 

Natalia Danilczuk - 26, 53 s. 

Iga Wójtowicz - 26, 57 s. 

Szkoły podstawowe chłopcy kl. II (25 m. styl dowolny) 

Karol Świć - 25, 56 s. 

Jakub Różycki - 26, 34 s. 

Damian Trykacz - 29, 66 s. 

Szkoły podstawowe dziewczęta kl. III (25 m. styl dowolny) 

Julia Duszak - 20, 63 s. 

Dominika Górnik - 24, 75 s. 

Klaudia Wodowska - 26, 34 s. 

Szkoły podstawowe chłopcy kl. III (25 m. styl dowolny) 

Rafał Musiatowicz - 23, 57 s. 

Bartosz Trykacz - 24, 38 s. 

Niedziela Artur - 28, 72 s. 

Szkoły podstawowe dziewczęta kl. IV (25. Styl dowolny) 

Anastazja Bąk - 26, 68 s. 

Małgorzata Gątarczyk - 29, 09 s. 

Wiktoria Sikora - 1. 58, 52 s. 

Szkoły podstawowe chłopcy kl. IV (25 m. styl dowolny) 

Jerzy Mackiewicz - 24, 63 s. 

Mateusz Zykubek - 24, 97 s. 

Szkoły podstawowe dziewczęta kl. V (25 m. styl dowolny) 

Aleksandra Lewczuk - 20, 75 s. 

Julia Stefaniak - 21, 21 s. 

Anna Sienkiewicz - 24, 84 s. 

Szkoły podstawowe chłopcy kl. V (25 m. styl dowolny) 

Wojciech Zając - 30, 53 s. 

Szkoły podstawowe dziewczęta kl. VI (25 m. styl dowolny) 

Ewa Grochowska - 21, 08 s. 

Aleksandra Madej - 21, 31 s. 

Zuzanna Ceranowicz - 21, 43 s. 

Szkoły podstawowe chłopcy kl. VI (25 m. styl dowolny) 

Aleksy Konopka - 16, 96 s. 

Daniel Ciołek - 17, 87 s. 

Gimnazjum dziewczęta (50 m. styl dowolny) 

Karolina Zielnik - 40, 06 s. 

Ewelina Biernacka - 51, 38 s. 

Gimnazjum chłopcy (50 m. styl dowolny) 

Paweł Gomółka - 37, 31 s. 

Mateusz Mierzwiński - 43, 25 s. 

Maciej Strzyż - 47, 71 s. 

Szkoły ponadgimnazjalne chłopcy (50 m. styl klasyczny) 

Adrian Paszkowski - 45, 54 s. 

Paweł Arbaczewski - 49, 21 s. 

Open mężczyźni (50 m. styl dowolny) 

Marcin Melchior - 32, 39 s. 

Robert Mazurek - 37, 42 s. 

Włodzimierz Melchior - 38, 56 s. 

Open mężczyźni (50 m. styl klasyczny) 

Adrian Paszkowski - 45, 31 s. 

Marcin Melchior - 45, 31 s. 

Paweł Arbaczewski - 47, 84 s. 

Sztafeta rodzinna mini (25 m. + 25 m. styl dowolny) 

Kasia Spozowska, Marek Spozowski - 46, 45 s. 

Jakub Mazurek, Robert Mazurek - 46, 56 s. 

Julia Kurkus, Paweł Kurkus - 58, 68 s. 

Sztafeta rodzinna midi (25 m. + 25 m. styl dowolny) 

Jolanta Sienkiewicz, Anna Sienkiewicz - 50, 22 s. 

Sztafeta rodzinna maxi (25 m. + 25 m. styl dowolny) 

Włodzimierz Melchior, Marcin Melchior - 35,13 s. 

Marek Topyła

SKLEP MOTORYZACYJNY 

części i akcesoria 

osobowe - bus 

motocykle - skutery 

www.komafh.pl 

Radzyń Podlaski ul. Warszawska 60 

tel. 83 352 24 46 

83 352 24 56 

600-493-508 

AUTO - SERWIS 

- pełny zakres usług 

SERWIS OPON 

W ciągłej sprzedaży opony 

do aut osobowych i dostawczych 

oraz motocykli i skuterów 

| r 

I# ' 

f i '1 

|t 

J 

z Ł N IA N IE 

r r r t ‘1 

IE 

NAJNOW O CZEŚN IEJSZA 

M Y JN IA W M IEŚC IE 

CZYNNE 

^ 24/h 

Jczyszczen IB 

L I

GROT 4/2013

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?