NAhib

فرقی منیکند
همین حاالیت را دوست دارم.‏
ابرهایی میآیند
بادهایی میوزند
همین حاال
سبزه از کاکلات میروید.‏
دوستت دارمهایی که
رهایم منیکنند
ابری هستند.‏
میوزند
میبارند
نه!‏
فرقی منی کند
دوست دارم کاکلات را
همین حاالیت را.‏
***
در کنار جواد مجابی
شعرخوانی در اولین سالگرد مرگ اخوان ثالث
در کنار حافظ موسوی و محمد محمدعلی
ساختم
تا تورا داشته باشم
و ویران،‏ تا خودم را
پی میگیرم از هر سو
صدایِ‏ ساخنت و آوازِ‏ فرو ریختنی
که به ترمنی از لحظهها بدل میشود.‏
و میرسم تا تو
که میسازی،‏ تا داشته باشیام
و ویران تا خودت را
چطوری ؟
خوبم
آنقدر که دمل می خواهد
دراز به دراز،زنده باشم و
گوش بسپارم به پچ،پچ علف
ها و هی
سخن بگویم از فراق
که چه می کند با دل پاشیده
ام .
خوبم
آنقدر که
ال به الی ترک های خاک پف
کرده و منناک
در فصل خوش
بیاندیشیم
به مرغی که می آید
به سینه ی افروخته نوک می
زند و
به کجا ... ؟
می پرد .
و حیرت از کوزه سفال
که حتام دست یاری نبوده بر
گردنش
که چنین پاشیده
تا بروید
شقایق ریز و کوچکی
که بگوید
ما هم دلی داریم .
خوبم
حاال برو
شگون ندارد
غروب مزار
به وقت خوش .
بو میکشید
سگی ویرانی را
سمتِ‏ دُخرتک
انگشتِ‏ مادر
خونی بود.‏
بَم بود!‏
***
حاال باید درو کنم.‏
کشتزارها
هوایِ‏ واژه در رس دارند
بیگامن
سازی در باد نواخته
میشود
و
دستی گیسویم را...‏
***
بگذار
عطر و به هم ریختهگی
پرت کند،‏ حواس خانه را
هنوز زیبایی اینجاست.‏
با نظم میخکها
ریسه میروند
از لب
به تن.‏
عفت کیمیایی
فروردین 1398
67
66