Sonntag den 20. Mai 2012 um 18.30 Uhr - Cadenberge

20
Konfirmation / plattdeutsch
Konfirmation
Nu is dat wedder so wiet: In veele
Hüüs wart all putzt, de Konfermations-
Kledaasch ward köfft un uutsocht ward,
wat`t to Eeten geven schall: Allns för de
Konfermation, de jümmer nöger kummt.
Jüst soo as in jeeden Johr is denn de Kark
wedder proppenvull „Schön!“, kann ick
bloos seggen.
Wi Karkenvörsteher treckt denn mit de
Jungs un Deerns in de Kark in. Dorbi
speelt de Posaunen een‘ vörweg. Allns
is denn – so as in jeeden Johr – önnig
fierlich.
Wat för Gedanken möögt us dorbi woll
dör den Kopp gahn. Opgereegt sünd se
woll all: De Pestoor, de Öllern, Oma un
Opa un nich toolest de Konfermanden
süllm, de Hauptpersonen.
Is dor in all de Johrn aver nu wat anners
woorn?
Jo, ganz bestimmt, meen ick. Ick heff
dat Gefööhl, allens is ‚n beeten lockerer,
‚n beeten fröhlicher woorn. Dat kannst
all an de Kledaasch sehn. Wenn ick an
fröher denk, dor wöörn bi de Konfermation
all heel in Swatt, de Deerns in swatte
Kleeder, de Jungs in swatten Anzug mit
den ersten Slips for de Böst.
Aver ok op‘n Kopp hett sick wat ännert:
De Deerns överrascht uns mit neemoodschen
– phantasievollen Frisuren. Ok
mannigeen von den Jungs is bien Putzbüddel
ween un kummt mit
Gel opfrisierte Hoor an. Hoffentlich
drückt de Pestoor de schöne Frisuren
nich in Dutt, wenn he jüm de Hand
opleggt. -
Aver wat eegentlich is de Konfermation?
Un wolange gifft‘ so wat?
Konfermation is ‚n rein evangelische
Erfindung, un is opkaamen nah de Reformation.
Vörher geev dat – as inne
Katholische Kark dat vondaag noch
is – de Dööp von den lütten Göörn un
lööter denn – ohne grooden Ünnerricht
– de Firmung. Luther wull avers, dat wi
münnige Christen weert, dat wi över unsen
Glooben mitdenken un mitsnacken
künnt. Dorüm hett he de Bibel överset‘t –
un hett us den lütten Katechismus geven
– opdeelt in fief Hauptstücken.
In de Konfermandentied schööt‘t wi
leern wat to unsen Glooben wichtig is.
So, dat wie us sülm entscheiden künnt
un sülm dortoo „Ja“ seggen künnt, wat
Gott bi de Dööp us toseggt hett:
„Wees nich bang. Ich bün bi di bett an
dat Enne von de Welt.“
Gerd Lafrenz