HABER AVRUPA - EUROPA JOURNAL JÄNNER 2019

HABERavusturya Ocak 2019, Sayfa - 6
BEGÜM GÖRDÜ
begum@turktekin.at
Aynı Kavramlar, Farklı Değerler
Siz hiç bir şiiri, bir atasözünü veya bir şarkının sözlerini
Türkçe’den Almanca’ya çevirmeye çalıştınız mı?
Veya tam tersi: Almanca’dan Türkçe’ye?
Eminim birçoğunuz benim gibi böyle
bir girişimde bulunmuştur.
Bu çaba genelde tebbesüm ve kahkaha
arasında bir yerlerde sonuçlanıyor,
en azından benim deneyimim
bu şekilde oldu.
Bir dili anlamak ve başka bir dile çeviri
yapmak sadece kelimelerin etimolojik
içeriğini kavrayıp birebir
çevirmekten ibaret değil. O kelimelerin,
cümlelerin bana göre „şifreleri“
var. Bir nevi kodlama sistemi gibi düşünülebilir.
İçlerinde kültürler, gelenekler,
alışkanlıklar, toplumsal bir
hafıza ve tarihten oluşan ince ayrıntılar
gizleniyor.
Bunu bir örnekle somutlaştırmak
isterim. Size Viyana’da yaşanmış bir
hikâyeyi anlatacağım.
Avusturya’da takvim 26 Ekim’i gösteriyor.
Avusturya’nın milli bayramı.
Her yerde bayrak asılı haliyle.
Türk asıllı bir vatandaş yere düşmüş
bir bayrağı görür ve hiç düşünmeden
polisi arar. „Şu adreste yere bayrak
düşmüş. Bildirmek istedim.“
Telefonun diğer ucundaki polis
memuru ise şaşkınlık içerisinde
„Tamam, teşekkür ederiz“ der ve kapatır.
Vatandaşımız görevini yerine
getirdiğini düşünür fakat memurun
mesafeli tavrını de garip karşılar. Her
neyse, bir süre sonra tekrar aynı yerden
geçer. Bayrak hala yerdedir. Türk
asıllı Avusturyalı adam ise bu işin peşini
bırakmamaya kararlıdır ve polisin
yolunu tutar. Orada tekrar maruzatını
bildirir. Bu kez memurlar adama
„Bunun için bizi bir daha rahatsız
edecek olursan hakkında soruşturma
açarız. İşimizi böyle saçma şeyler için
engelleyemezsin“ diye çıkısır. Adam
ne olduğunu anlamış değildir. Teşekkür
ve övgü beklerken bu tavır karşısında
ne yapacağını bilmez.
„Yardım edeyim derken azarlandık iyi
mi“ diye düşünür ardından başına
gelenleri sosyal medyada paylaşır.
Yazısını okuyanlar da en az onun
kadar şaşkınlık içerisindedir.
Aynı durum Türkiye’de meydana
gelmiş olsaydı, büyük ihtimalle
akşam haberlerinde bayrağını yerde
bırakmayan kahraman insandan söz
ediliyor olurdu. Öyle değil mi?
Burası Türkiye değil, Avusturya.
Burada milliyetçiliğin çok farklı bir
geçmişi var. Milliyetçilik ve vatan
sevgisi olarak bahsettiğimiz Türkiye’de
sağ‐sol farketmeksizin çok
önemli bir değer ve ülkü olarak
hissedilen bir duygu aslında burda
çoğu zaman ırkçılık ve faşizm ile bağdaştırılıyor.
Milli duygulara hitap ederek siyaset
yapan tek parti her zaman ırkçı aşırı
sağ FPÖ oldu ve bundan dolayı uzun
süre siyasi arenada küçük düşürüldü.
Peki ya Türkiye’de? Bir kurtuluş savaşı,
bir milli destan geliyor akıllara
milliyetçilik denince. Güzel, olumlu
ve insanları bir araya getirip bir arada
tutan yegane ve ebediyen sürecek
olan ortak noktayı çağrıştırıyor
hemen. Genel olarak Avrupa’da sol
bir partinin milliyetçi söylemler ile
gündemde olduğunu düşünemeyiz,
mümkün değil! Solculuk demek aynı
zamanda milliyetçiliği reddetmek anlamına
gelir Avrupa’da. Bu farklılıklar
bize gösteriyor ki, bir ülkede yaşamak
elbette o ülkenin lisanına hakim
olmayı gerektirir. Fakat bu yeterli
değildir. O dili tam anlamıyla kavrayabilmek
için ülkenin geçmişiyle,
kültürüyle ve tarihiyle haşır‐neşir
olmak şart.
Kavramların ve onlara yüklediğimiz
anlamların gücü o kadar kuvvetli ki
bu durum hayatımızı sandığımızdan
daha fazla etkiliyor, emin olabilirsiniz.
Bu makale için medyaya şöyle bir göz
attım, geçtiğimiz günlerde medya
neler yazmış‐çizmiş diye.
„Aşırı milliyetçi türk derneği“,
„Dinci‐islamist dernek ve oluşumlar“,
„Başörtüsü gericiliğin sembolüdür.“
Önüme çıkan bu başlıklar yukarıda
söylediklerimin kanıtı adeta.
Biz bu lisanın içinde gizli olan kodları
çözdüğümüz ve anladığımız zaman,
sorunun temelini anlamaya başlayacağız.
Akabinde asimile olmadan
hem de gerçekten bu toplumun bir
parçası olarak hayatımızı sürdürebilecek
hale gelecegiz.
Bunu yapabilecek olan ise ancak
bizleriz, her birimiz. Gelin okulda,
işte, sokakta hepimiz birer tercüman
olalım.
Nedense hiçbir hakkımız yokken
insanların hayatlarına bazen öylesine
çok hükmediyoruz ki… Bunu her birimiz
pek tabii ki yapmıyoruz. Fakat
farkında olmadan öylesine müdahaleci
olabiliyor ki. Günlük yaşantımızın
her anında karşılaşabiliyoruz bu durumla.
Kimsenin inkar etmesine de
gerek yok! Çünkü dediğim gibi, bunu
bilerek, güle oynaya yapmıyoruz.
Bilinçaltı da denebilir, istem dışı da
adlandırabiliriz bu durumu.
İnsanların hayatlarına, yaşam
tarzlarına, günlük konuşmalarımızın
içerisinde bile olsa, dedikodudan hallice
eleştiriyoruz, ki hiç acımadan.
Bazı cümlelerimiz, karşı tarafı incitmese,
yaralamasa bile, hatta iyimser
anlamda güzel şeylerden bahsetsek
bile, aslında farkında olmayarak
onun sınırlarını aşmış, kırmızı çizgisini
çoktan geçmiş ve müdahaleye
başlamış oluyoruz. Hatta bunu kendini
kötü kalpli olmayan, dedikodu
yapmayı sevmeyen olarak adlandırdığımız
kesim, yani kendimiz,
birçoğumuz yapıyoruz, ne yazık ki.
Bazen çok masum gibi görünen bir
sözcük, karşı tarafta inanılmaz yaralar
açabiliyor. İyimser bir cümle
kurduğumuzu zannederken, onun
için belki de en iyisini düşünürken,
aslında kendisinde yarattığımız yıkımı
tahayyül edemiyoruz. Yıkım öylesine
dayanılmaz olabiliyor ki, bu içte öylesine
can alıcı bir hal alabiliyor ki,
bunu bazen görmemiz pek mümkün
olmuyor. Karşı tarafın, yani yara alan
tarafın, tutup da aynı acıyı vermesi,
karşı tarafa yaşatması tabii ki de
beklenemez. Bunun gereksinimini de
duymaz zaten. Kendiyle, acısıyla
cebelleşme aşamasındadır o anda.
Çok sonra belki aklına gelebilir zarar
verme, aynı şekilde acıtma dürtüsü.
Fakat o an da çok fazla geç
kalınmışlık olacağı için bu pek mümkün
olmuyor.
Ömer Erkan
omererkan92@hotmail.com
İNSAN
İnsanların hayatlarına istem dışı da
olsa çok fazla müdahaleci
davranırken, aslında bunun kendimize
yapılacağını hissettiğimizdeki
verdiğimiz o tepki, karşı taraftan
gelmediğinde anlamamız gerekiyor
bazı şeylerin yanlış gittiğini. Bırakın
insanlar istedikleri gibi davransınlar,
yaşasınlar. Bırakın, kış günü giyilsin
beyazlar.
Ya da şöyle yapalım; arkadaşınız,
eşiniz‐dostunuz yeni bir araba mı
aldı? ‘’Hayırlı olsun! Kazasız belasız
kullanın inşallah!’’ demek yerine
‘’Hayırlı olsun! Güzel, sağlıklı
günlerde kullanın!’’ demeyi tercih
edelim. Zira olumsuzluk da bazen
olumsuzluk getirebilir. Çünkü siz
iyi bir şey söylemek isterken, aslında
kötüye çağırışım yapıyorsunuz ve
hissetmeseniz bile karşı tarafın
gözünden kaçmıyor bu durum.
Güzel düşünmek güzellik getirmez
mi?
Aşırı Sağcı Politikacıdan Skandal Öneri:
‘‘Problemli öğrenciler
için ‘Eğitim Kampları’
kurulsun’’
2018 yılında Viyana okullarında
şiddet olayları ciddi bir artış gösterdi.
Buna göre geçtiğimiz yıl
yaralama suçundan 229, ağır tehdit
ve cebir suçundan 12, cinsel
saldırı suçundan 17 öğrenci hakkında
adli işlem yapıldı. Okullarda
giderek artan şiddet olayları ise
büyük bir tartışmayı beraberinde
getirdi.
‘Eğitim Kampı’ Önerisi
Aşırı Sağcı Avusturya Özgürlük Partisi’nden
(FPÖ) Viyana Belediye
Başkan Yardımcısı Dominik Nepp,
© PID / David Bohmann
SPÖ’den Jürgen Czernohorszky
“Şiddete yönelen problemli öğrenciler
için eğitim kampları kurulmalıdır.
Bu problemli öğrenciler söz
konusu eğitim kamplarında pedagoglar,
terapistler ve doktorların
gözetiminde rehabilite edilmeli.
İleride şiddete yönelmeye devam
etmeleri halinde kendilerini nasıl
bir geleceğin beklediğini iyice anlamaları
için, emniyet yetkilileri bu
öğrencilere seminerler vermeli. Ayrıca
cezaevilerine yapılacak ziyaretler
de onların suça yönelmelerini
engelleyecektir.”
‘‘Ciddiye Almıyorum’’
Viyana Belediyesi Eğitim Sorumlusu
Sosyal Demokrat Parti’den
(SPÖ) Jürgen Czernohorszky ise
bu öneriye tamamen karşı
olduğunu belirterek, “Açıkçası
FPÖ’lü Dominik Nepp’in önerisini
ciddiye alamıyorum. Bu
daha çok televizyonlardaki askeri
eğitim kamplarını andırıyor.
Bu ciddi bir eğitim politikası olamaz.
Buna karşın öğretmenlerin
güçlü şekilde desteklenmesi için
sosyal alanda eğitimli ‘Okul Destek
Ekipleri’ olacak.”