Download PDF file - Codarts

magazine 

Myrthe & Imre van Opstal 

Rias Baarda 

Roberto Beltran 

Thibaut Cherradi 

Aafke Kloppenburg 

Duncan McTier 

Joey Mensink 

Lucas van Merwijk 

Tarik Rammo 

Arturo Sandoval 

Ton Simons 

Januari / January 2008

Ook in januari en februari 2008 

staan weer studioavonden dans 

op het programma. Deze studioavonden, 

die plaatsvinden in 

de Theaterzaal van het gebouw 

aan het Kruisplein, zijn bedoeld 

voor de presentatie van eigen 

werk van studenten van de Rot- 

terdamse Dansacademie. Alle 

dansstudenten, ongeacht hun 

studierichting of -jaar, kunnen 

zich ervoor inschrijven. Geïnteresseerden 

mogen de studioavonden 

(gratis) bijwonen. Zie 

de agenda op pagina 12. 

Foto Konrad Szymanski. 

Also in January and February 

2008, studio evenings dance are 

scheduled again. These studio 

evenings, that take place in the 

Theaterzaal of the Kruisplein building, 

are a forum for students at 

the Rotterdam Dance Academy 

to present their own work. All 

dance students, regardless of 

their area of specialization or year 

of study, are eligible to sign up. 

Anyone who is interested is invited 

to attend (admission free). 

See the calendar on page 13. 

Photo Konrad Szymanski. 

Codarts Magazine 

Jaargang 5, nummer 3 

Januari 2008 

Codarts Magazine is het blad 

van Codarts, Hogeschool voor 

de Kunsten in Rotterdam 

Redactie: 

Hans Boerrigter (eindredacteur), 

Patrick Cramers (hoofdredacteur), 

Elda Dorren, Eric Kalsbeek, 

Claudia Klaassen, Roos van Lokven, 

Marianne Spoel 

Engelse vertaling: 

Susan Jessop e.a. 

Ontwerp/vormgeving: 

75B, Rotterdam 

Druk: 

Veenman Drukkers, Rotterdam 

Redactieadres: 


Kruisplein 26 

3012 CC Rotterdam 

010-2171172 

magazine@codarts.nl 

Omslag: 

Myrthe & Imre van Opstal. 


Volume 5, number 3 

January 2008 

Codarts Magazine is the review 

of Codarts, University for the 

Arts in Rotterdam 

Editors: 

Hans Boerrigter (executive editor), 

Patrick Cramers (chief editor), 

Elda Dorren, Eric Kalsbeek, 

Claudia Klaassen, Roos van Lokven, 

Marianne Spoel 

English translation: 

Susan Jessop a.o. 

Design/make-up: 

75B, Rotterdam 

Printing: 

Veenman Drukkers, Rotterdam 

Editorial address: 


Kruisplein 26 

3012 CC Rotterdam 

The Netherlands 

+31-10-2171172 

magazine@codarts.nl 

Cover: 

Myrthe & Imre van Opstal. 

4 

8 

14 

16 

18 

21 

22 

Een gesprek met trompettist 

Arturo Sandoval, één van de 

grootste jazzmuzikanten van het 

moment, over diens leven, 

carrière en muziek. 

Pagina 4 

Korte nieuwsberichten. 

Pagina 6 

Thibaut Cherradi is in Rotterdam 

om met studenten van de Rotterdamse 

Dansacademie werk van 

Mauro Bigonzetti in te studeren. 

Pagina 8 

Twee jaar geleden studeerde 

singer-songwriter Rias Baarda af 

als popgitarist aan de Rotterdam 

Pop Academy, en nu geeft hij er 

twee dagen in de week les. 

Pagina 10 

De agenda van januari en 

februari 2008. 

Pagina 12 

Tarik Rammo droomt ervan om 

op het podium te staan in een 

show van Cirque du Soleil. 

Pagina 14 

Duncan McTier, één van 

’s werelds meest vooraanstaande 

contrabassolisten en -docenten, 

is visiting master. 

Pagina 15 

Myrthe en Imre van Opstal 

– respectievelijk derde- en eerstejaarsstudente 

aan de Rotterdamse 

Dansacademie – komen 

uit een gezin van in totaal vier 

kinderen, en ze dansen allemaal. 

Pagina 16 

Al ruim twintig jaar doceert topdrummer 

Lucas van Merwijk aan 

het Rotterdams Conservatorium. 

Hij is één van de grondleggers 

van het huidige slagwerkonderwijs 

aan de studierichting Latin/ 

Latin jazz/Braziliaans. 

Pagina 18 

In 2005 nam Roberto Beltran het 

initiatief tot de oprichting van het 

Rotterdam Young Ensemble. 

Pagina 20 

Rotterdam en New York spelen 

een belangrijke rol in het leven 

van choreograaf Ton Simons, 

oud-student van de Rotterdamse 

Dansacademie en, sinds 1999, de 

artistiek leider van Dance Works 

Rotterdam. 

Pagina 21 

Een dubbelportret van Aafke 

Kloppenburg en Joey Mensink, 

twee studenten van de Muziektheateracademie 

met een 

verschillende specialisatiekeuze, 

maar met dezelfde toekomstdromen. 

Pagina 22 

A conversation with trumpeter 

Arturo Sandoval, one of the 

greatest contemporary jazz 

musicians, about his life, career 

and music. 

Page 4 

Short news items. 

Page 6 

Thibaut Cherradi is in Rotterdam 

to stage pieces by Mauro 

Bigonzetti with students of the 

Rotterdam Dance Academy. 

Page 8 

Two years ago, singer-songwriter 

Rias Baarda graduated as a pop 

guitarist from the Rotterdam Pop 

Academy. He now teaches there 

two days a week. 

Page 10 

The calendar of January and 

February 2008. 

Page 13 

Tarik Rammo dreams of standing 

on the stage in a Cirque du 

Soleil show. 

Page 14 

Duncan McTier, one of the 

world’s most renowned double 

bass soloists and teachers, is 

visiting master. 

Page 15 

Myrthe and Imre van Opstal 

– third- and first-year students, 

respectively, at the Rotterdam 

Dance Academy – come from a 

family of four children, and they 

all dance. 

Page 16 

The great drummer Lucas van 

Merwijk has taught at the Rotterdam 

Conservatoire for some 

twenty years. He is one of the 

originators of the current percussion 

curriculum in the study 

programme Latin/Latin jazz/ 

Brazilian. 

Page 18 

In 2005, Roberto Beltran 

founded the Rotterdam Young 

Ensemble. 

Page 20 

Rotterdam and New York play an 

important role in the life of the 

choreographer Ton Simons, a 

former student at the Rotterdam 

Dance Academy and, since 1999, 

the artistic director of Dance 

Works Rotterdam. 

Page 21 

A double portrait of Aafke Kloppenburg 

and Joey Mensink, two 

students of the Muziektheateracademie 

who made different specialisation 

choices but who have 

the same dreams for the future. 

Page 22

‘Ik volg gewoon de klank’ 

‘I just follow the sound’ 

Arturo Sandoval: ‘Hoezeer ik ook andere dingen wil 

spelen, mensen blijven vragen om Cubaanse muziek.’ 

Arturo Sandoval: ‘No matter how much I want to play 

other things, the public keeps asking for Cuban music.’ 

Trompettist Arturo Sandoval, 

één van de grootste jazzmuzikanten 

van het moment, 

verzorgde eind november 

vorig jaar in het World Music 

& Dance Centre (WMDC) in 

Rotterdam een clinic voor studenten 

van het Rotterdams 

Conservatorium en andere 

belangstellenden. Een gesprek 

met de geboren Cubaan 

over diens leven, carrière en 

muziek. 

Het is een grauwe vrijdagmiddag 

in Rotterdam; de stad gaat 

gehuld in een mistroostige 

nevel van motregen. Op de 

veertiende verdieping van het 

Bilderberg Parkhotel klinken 

heldere trompetklanken. Een 

zoete melodie, vol improvisatie 

en hoorbaar speelplezier, vult de 

gang. In de Presidential Suite repeteert 

Arturo Sandoval (1949) 

ontspannen op zijn instrument. 

Even later toont hij het goudkleurige 

prachtexemplaar met 

gegraveerde bloemenmotieven 

en een hangend gouden kruisje 

als ornament. ‘Deze trompet heb 

ik pas een paar maanden,’ vertelt 

de blaasvirtuoos. ‘Ik speelde er 

een paar noten op, het geluid 

beviel me, dus ik zei: ik neem 

hem. Wellicht vind ik morgen 

een trompet die nog beter 

klinkt. Ik volg gewoon de klank. 

En ik zie wel waar die me brengt.’ 

Dat geldt eigenlijk voor de 

hele carrière van één van de 

beroemdste trompettisten van 

deze tijd, die thuis is in zowel 

de jazz en pop als de klassieke 

en Afro-Cubaanse muziek. Sandoval 

vertelde tijdens zijn clinic 

in het WMDC aan studenten en 

docenten van het Rotterdams 

Conservatorium hoe hij als 

klein jochie het geluid van de 

trompet hoorde. ‘Ik was meteen 

verkocht. Het instrument biedt 

je zo’n enorm spectrum: je kunt 

fluisterend de liefde verklaren, 

maar ook schreeuwen van 

woede.’ 

Jaren later zou hij weer een ander 

geluid volgen, dat van de 

grote Dizzy Gillespie. Sandoval 

beaamt in zijn hotelkamer dat 

de legende klopt. ‘Toen Dizzy in 

1977 Cuba bezocht, reed ik hem 

inderdaad rond door Havana. In 

die tijd zat ik een beetje aan te 

modderen, domino te spelen, 

rum te drinken. Toen hij kwam 

wist ik: dat wil ik ook.’ Gillespie 

nam Sandoval in bescherming, 

ook op persoonlijk vlak. ‘Hij 

hielp me bij mijn asielaanvraag 

in de Verenigde Staten. Ik heb 

veel aan hem te danken.’ 

Sandoval chargeert: naast domino 

spelen had hij een paar 

jaar eerder met Paquito D’Rivera 

en Chucho Valdés één van de 

meest vernieuwende Cubaanse 

bands opgericht: Irakere. ‘Dizzy 

vertelde iedereen in de VS over 

ons. Vlak daarna kwam er een 

directeur van Columbia naar 

onze repetitie kijken. We kregen 

een driejarig contract en werden 

naar New York gevlogen om 

in Carnegie Hall te spelen. Moet 

je nagaan; onze eerste keer in 

Amerika en we speelden daar. 

Het voelde alsof we zweefden. 

Met de opnamen van die show 

wonnen we meteen een Grammy 

Award.’ 

De rest is geschiedenis. Sandoval 

begon zijn eigen groep, 

ging verschillende keren met 

Gillespie mee op tournee, en 

verruilde uiteindelijk in 1990 zijn 

geboorteland voor Miami. De 

Grammy-teller staat inmiddels 

op vijf. De nu 58-jarige muzikant 

speelde met alle groten uit de 

jazz, heeft een eigen jazzclub 

in zijn nieuwe woonplaats en 

er werd een film gemaakt over 

zijn leven, met Andy Garcia in de 

hoofdrol (For Love or Country: 

The Arturo Sandoval Story). 

Sandoval voelt zich in Amerika 

als een vis in het water. Hij trad 

al eens op in het Witte Huis en 

recentelijk nog deelde hij het 

podium met Justin Timberlake 

en Alicia Keys. Er wordt hem wel 

eens verweten zijn thuisland 

te verloochenen. Hij reageert 

laconiek: ‘In Cuba werd ik niet 

gewaardeerd voor wat ik deed. 

Ik werd er zelfs een keer gevangen 

gezet omdat ik naar jazz 

had geluisterd op de radio. De 

VS hebben me omarmd en heel 

goed behandeld. Echt, het was 

een verschil van dag en nacht.’ 

Toch gaat Sandoval op zijn laatste 

album, Rumba Palace, terug 

naar zijn muzikale wortels. In 

feite is het de eerste plaat die hij 

maakt met enkel Cubaanse muziek. 

Dit keer was het niet zozeer 

de klank, maar de marktwerking 

die hij volgde. ‘Voor mij hoefde 

het niet zo nodig, maar het publiek 

wil het graag. Hoezeer ik 

ook andere dingen wil spelen, 

mensen blijven vragen om Cubaanse 

muziek.’ 

Sandoval is bekend als trompettist, 

maar eigenlijk is multiinstrumentalist 

een betere 

omschrijving. Hij zingt en scat, 

en hij speelt geregeld een partijtje 

timbales mee. Zijn tweede 

liefde is echter de piano: ‘De 

klank van dat instrument is als 

balsem voor de ziel. Piano spelen 

is het eerste wat ik doe als ik 

’s ochtends opsta.’ Muziek is simpelweg 

de taal die hij spreekt. 

‘Dat is wat ik hier ben komen 

doen, wat me beweegt, wat me 

gelukkig maakt.’ 

Ga naar www.codarts.nl voor 

een verslag en foto’s van de clinic 

van Arturo Sandoval. 

Trumpeter Arturo Sandoval, 

one of the greatest contemporary 

jazz musicians, gave a 

clinic for students of the Rotterdam 

Conservatoire and 

others who were interested at 

the end of November last year 

in the World Music & Dance 

Centre (WMDC) in Rotterdam. 

A conversation with the Cuban-born 

musician about his 

life, career and music. 

It is a grey Friday afternoon in 

Rotterdam; the city is cloaked 

in a gloomy mist of drizzling 

rain. On the fourteenth floor of 

the Bilderberg Park Hotel, the 

clear notes of a trumpet sound. 

A sweet improvised melody, 

played by someone who is obviously 

enjoying it, fills the hallway. 

In the Presidential Suite, 

Arturo Sandoval (1949) is relaxed 

while he practices on his 

trumpet. 

A few minutes later, he shows 

off the stunning golden instrument 

engraved with a motif of 

flowers and decorated with a 

hanging golden cross. ‘I’ve just 

had this trumpet for a couple 

of months,’ says the virtuoso. ‘I 

played a couple of notes on it, I 

liked the sound, and so I said: I’ll 

take it. Maybe tomorrow I’ll find 

another trumpet that sounds 

better. I just follow the sound. 

And I see where it takes me.’ 

That sentiment could actually 

describe the entire career of one 

of today’s most famous trumpeters, 

a musician who feels as 

much at home with jazz and 

pop as with classical and Afro- 

Caribbean music. Sandoval told 

students and teachers from the 

Rotterdam Conservatoire during 

his clinic in the WMDC how, 

as a small boy, he had heard 

the sound of a trumpet. ‘I loved 

it. The instrument offers such 

a wide spectrum of possibilities: 

you can declare your love 

in a whisper, or you can scream 

with rage.’ 

Years later, he would follow another 

sound, that of the great 

Dizzy Gillespie. In his hotel 

room, Sandoval confirms that 

the legend is true. ‘When Dizzy 

visited Cuba in 1977, I drove 

him around Havana. At that 

time, I wasn’t being very serious. 

I was spending time playing 

dominoes and drinking rum. 

When he came to Cuba, I realized 

it: that is what I wanted, 

too.’ Gillespie took Sandoval under 

his wing, professionally but 

also personally. ‘He helped me 

with my asylum application for 

the United States. I have a lot to 

thank him for.’ 

Sandoval rather downplays 

what he was doing in those 

days: in addition to playing 

dominoes, he had set up one of 

the most innovative bands in 

Cuba a couple of years earlier 

with Paquito D’Rivera and Chucho 

Valdés; the band was called 

Irakere. ‘Dizzy told everyone in 

the US about us. Shortly thereafter, 

a director from Columbia 

came to watch one of our rehearsals. 

We got a three-year 

contract and were flown to New 

York to play in Carnegie Hall. 

Try to imagine it: it was our first 

time in America, and we were 

playing there. It felt as if we 

were floating. The recording of 

that show immediately won us a 

Grammy Award.’ 

The rest is history. Sandoval 

started his own group, toured 

on many occasions with 

Gillespie, and finally left his 

native Cuba in 1990 to live in 

Miami. He has now won five 

Grammies. The 58-year-old musician 

has played with all the 

greats of jazz and has his own 

jazz club in his new city. A film 

has been made about his life, 

with Andy Garcia playing the 

lead role (For Love or Country: 

The Arturo Sandoval Story). 

Sandoval feels like a fish in water 

in the United States. He has 

performed in the White House 

and recently shared the stage 

with Justin Timberlake and Alicia 

Keys. He is sometimes reproached 

for renouncing his 

native Cuba. His reaction is laconic: 

‘In Cuba I was not appreciated 

for what I did. I was once 

put in jail for listening to jazz on 

the radio. The US has embraced 

me and treated me well. Really, 

it was like the difference between 

day and night.’ 

Nevertheless, Sandoval has returned 

to his musical roots on 

his latest album, Rumba Palace. 

In fact, it is the first recording 

he has made with only Cuban 

music. This time it was not so 

much the sound he followed as 

the market. ‘It wasn’t necessary 

for me, but the audience was 

really asking for it. No matter 

how much I want to play other 

things, the public keeps asking 

for Cuban music.’ 

Sandoval is known as a trumpeter, 

but, in fact, he is really a 

multi-instrumentalist. He sings 

and scats, and he regularly plays 

the timbales. His second love is, 

however, the piano: ‘The sound 

of that instrument is like balm 

for the soul. Playing the piano 

is the first thing that I do when 

I get up in the morning.’ Music 

is simply the language that he 

speaks. ‘That is what I am here 

to do. It is what moves me and 

makes me happy.’ 

Go to www.codarts.nl for a report 

with photos of Arturo Sandoval’s 

clinic. 

4 Foto / photo Konrad Szymanski 

5

6 

Rotterdam Jazz Academy 

Het docententeam van de Rotterdam Jazz Academy (RJA) 

is uitgebreid met enkele gerenommeerde gastdocenten. 

Trompettisten Philip Harper en Gerard Presencer zijn 

vaste gastdocenten bij de RJA geworden, contrabassist 

Hein Van de Geyn heeft het docententeam van de Master 

of Music versterkt. 

Philip Harper (VS) tourde in de jaren tachtig van de vorige 

eeuw met Art Blakey’s Jazz Messengers. Later vormde 

Harper met zijn broer (drummer Winard Harper) een 

succesvolle band. Gerard Presencer (GB) is bekend om 

zijn moeiteloze afwisseling van spectaculaire passages 

met subtielere stukken. Ook staat hij bekend als iemand 

die graag en veel met effecten speelt. Hein Van de Geyn 

heeft met vele jazzgrootheden gespeeld, onder wie 

Chet Baker. Van de Geyn werkt veel met jong Nederlands 

talent. Voor Codarts organiseerde hij in 2005 en 2006 de 

summerschool Jazz Around The World. 

Zie ook www.codarts.nl/jazzacademy. 

kort 

Rotterdam Circus Arts 

Met ingang van januari 2008 is de bacheloropleiding 

Rotterdam Circus Arts een docent rijker. De gelauwerde 

Russische luchtwerkspecialist Yuri Strulkov komt het 

team vast docenten versterken. Naast Strulkov be- 

staat dat nu uit Emil Angelov, Gregor Kiock, Lee Hayes, 

Juan Liu, Stefan van Hees, Annemieke Wijers, Arthur 

Hofmeester, Michel Lindner en Guido Severien. Artistiek 

adviseur van de opleiding is Jan-Rok Achard, oud-directeur 

van de École Nationale de Cirque in Montreál. 

Zie ook www.codarts.nl/circusarts. 

Bartho Staalman (zie / see Jampotpourri). 

Rotterdam Jazz Academy 

A few new renowned guest teachers have joined the 

teaching team of the Rotterdam Jazz Academy (RJA). 

Trumpeters Philip Harper and Gerard Presencer have become 

permanent guest teachers at the RJA, double bassist 

Hein Van de Geyn has joined the teaching team in the 

Master of Music programme. 

Philip Harper (US) toured in the 1980s with Art Blakey’s 

Jazz Messengers. Later Harper and his brother (drummer 

Winard Harper) formed a successful band. Gerard Presencer 

(UK) is known for his effortless ability to transition 

between playing dramatic works and subtler pieces. He 

is also known as someone who frequently plays with effects 

and really enjoys doing so. Hein Van de Geyn has 

played with many of the jazz greats, including Chet Baker. 

Van de Geyn works actively with young Dutch talent. In 

2005 and 2006, he organised the Jazz Around the World 

summer school for Codarts. 

See also www.codarts.nl/en/jazzacademy. 

short 

Rotterdam Circus Arts 

Starting in January 2008, the bachelor’s programme 

Rotterdam Circus Arts has gained a new teacher. The 

acclaimed Russian aerial specialist Yuri Strulkov will join 

the permanent teaching team. In addition to Strulkov, 

the team consists of Emil Angelov, Gregor Kiock, Lee 

Hayes, Juan Liu, Stefan van Hees, Annemieke Wijers, 

Arthur Hofmeester, Michel Lindner and Guido Severien. 

The artistic director of the programme is Jan-Rok Achard, 

the former director of the École Nationale de Cirque 

in Montreál. 

See also www.codarts.nl/en/circusarts. 

Jampotpourri 

Bartho Staalman (22), derdejaarsstudent aan de 

Rotterdam Pop Academy (RPA), wil graag verschillende 

muziekstijlen bij elkaar brengen. Elke tweede woensdag 

van de maand organiseert hij daarom de Jampotpourri, 

een jamsessie waarin studenten kunnen samenspelen 

met twee sessieleiders. Elke keer is dit een ander koppel, 

met totaal verschillende muzikale achtergronden. 

Bartho: ‘In 2005 heb ik de eerste editie georganiseerd. Ik 

hou van enorm veel stijlen muziek en wilde graag een 

podium creëren waarop creativiteit en versmelting van 

muziekgenres heel belangrijk is. Toen heb ik het concept 

bedacht van de twee sessieleiders. Zij geven als het ware 

een voorzet, en de jamgierige student kan hierop inspringen.’ 

Het liefst wil Bartho studenten en docenten aantrekken 

van alle genres. ‘Jazz, tango, klassiek, het maakt 

niet uit. Mijn streven is om een zo interessant mogelijke 

combi neer te zetten. Neem je instrument mee, stap dat 

podium op, en ga!’ 

De volgende jampotpourri vindt plaats op woensdag 9 

januari om 21.00 uur in WaterFront, het popverzamelgebouw 

waarin de RPA is gehuisvest. De sessieleiders die 

avond zijn Carlo de Wijs en Lucas van Merwijk. Vereisten 

voor deelname: een instrument en een dosis lef. 

Zie ook www.codarts.nl/popacademy. 

kort 

The message of pain 

Op 18 januari 2008 organiseert het lectoraat Excellence 

and well-being in the performing arts van Codarts, 

Hogeschool voor de Kunsten een symposium over 

een onderwerp waar niemand graag over praat: pijn. 

Dansdocenten, dansers, gezondheidsdeskundigen en 

andere belangstellenden zijn van harte uitgenodigd 

voor deze dag, die getiteld is The message of pain. What 

the body tells us and why we (do not) listen. De voertaal 

tijdens het symposium is Engels. 

Zie ook www.codarts.nl/dansacademie. 

Gerard Presencer (zie / see Rotterdam Jazz Academy). 

Foto / photo Jurg Roessen. 

Jampotpourri 

Bartho Staalman (22), a third year student at the Rotterdam 

Pop Academy (RPA), really enjoys bringing different 

musical styles together. So, every second Wednesday of 

the month he organises Jampotpourri, a jam session in 

which students can play together with two session leaders. 

Each time, the leaders are a different pair with completely 

different musical backgrounds. 

Bartho: ‘In 2005, I organised Jampotpourri for the first 

time. I love so many different styles of music, and I really 

wanted to create a forum where creativity and the blending 

of different musical genres were important. Then I 

dreamed up the concept of the two session leaders. They 

get the session going, and then the students who come 

to jam can jump in.’ Bartho’s goal is to attract students 

and teachers from all musical genres. ‘Jazz, tango, classical, 

it doesn’t matter. My ambition is to create musical combinations 

that are as interesting as possible. Just bring your 

instrument along, get up on the stage, and go!’ 

The next Jampotpourri will take place on Wednesday, 

January 9, at 21.00 hrs in WaterFront, the pop building 

where the Rotterdam Pop Academy is located. The session 

leaders that evening will be Carlo de Wijs and Lucas 

van Merwijk. Participation requires an instrument and a 

measure of daring. 

See also www.codarts.nl/en/popacademy. 

short 

The message of pain 

On January 18, 2008, the professorship Excellence and 

well-being in the performing arts of Codarts, University 

for the Arts will hold a symposium dealing with a subject 

that no one really likes to talk about: pain. Dance teachers, 

dancers, health professionals and others interested 

in the topic are invited to attend the symposium, entitled 

The message of pain. What the body tells us and why we 

(do not) listen. The symposium will be held in English. 

See also www.codarts.nl/danceacademy. 

7

8 

Thibaut Cherradi 

en het werk van and the work of 

Mauro Bigonzetti 

Thibaut Cherradi: ‘Alle studenten hier bezitten een goede techniek.’ 

Thibault Cherradi: ‘All of the students here have good technical skills.’ 

Tot het repertoire van de Rotterdamse Dansacademie 

(RDA) – dat wil zeggen de choreografieën die tijdens 

schooluitvoeringen door studenten kunnen worden 

uitgevoerd – behoren stukken van tal van bekende 

choreografen. Eén van hen is Mauro Bigonzetti, de 

artistiek directeur van Aterballetto uit Italië. Thibaut 

Cherradi, één van zijn dansers, is in Rotterdam om met 

RDA-studenten werk van Bigonzetti in te studeren. 

Thibaut Cherradi, in januari 1976 geboren in Belfort, in 

het oosten van Frankrijk, werkte al eerder in de studio’s 

van de Rotterdamse Dansacademie (RDA). Een aantal 

jaren geleden – ‘om precies te zijn in 2004, het jaar 

waarin mijn zoontje werd geboren’ – was hij hier om het 

mannenstuk Psappha in te studeren. Nu studeert hij drie 

andere stukken in met studenten van de RDA: een trio uit 

Cantata, Songs (eveneens een trio) en Duetto Inoffensivo, 

allemaal fragmenten uit balletten van Mauro Bigonzetti. 

Bigonzetti werd in 1997 benoemd tot artistiek directeur 

van de gerenommeerde Compagnia Aterballetto, en 

hij vroeg Thibaut meteen of hij lid wilde worden van 

het gezelschap. Nog altijd danst de inmiddels 32-jarige 

Fransman daar; vooral in choreografieën van Bigonzetti, 

maar ook in werk van anderen, onder wie Itzik Gallili, 

Ohad Naharin en Jiří Kylián. De tot nu toe meest indrukwekkende 

ervaring uit zijn loopbaan, vertelt Thibaut, 

was dansen met ballerina Sylvie Guillem in het kwartet 

Steptext, in 1999, dat William Forsythe in 1985 had 

gemaakt voor Aterballetto. ‘Dat was een geweldige 

ervaring.’ 

Thibaut genoot zijn dansopleiding in Parijs, Nancy 

en Lyon. Als finalist van een competitie mocht hij in 

1994 een aantal maanden op tournee met het English 

National Ballet. Later dat jaar sloot hij zich aan bij het 

Ballet du Capitole in Toulouse. Daar danste hij tot 1997, 

toen Bigonzetti hem vroeg naar Aterballetto te komen. 

‘Tijdens mijn verblijf in Engeland maakte ik kennis met 

Mauro. Dat was ook de eerste keer dat ik werk van hem 

zag,’ aldus Thibaut. ‘Ik dacht toen al: als die man ooit een 

gezelschap gaat leiden, wil ik daar deel van uitmaken.’ 

Thibaut houdt van het fysieke aspect van het werk van 

Bigonzetti, vertelt hij. Lachend: ‘Je bent echt moe als je 

een stuk van hem hebt gedanst.’ Ook de muziekkeuze 

van de choreograaf valt in de smaak bij Thibaut. ‘Die is 

heel divers, van klassiek tot soul.’ Ten slotte spreekt de 

originaliteit van Bigonzetti hem aan. ‘Hij heeft niet één 

specifieke stijl. Voor een danser is dat prettig, want je 

doet steeds iets anders.’ 

De casts voor de drie stukken die Thibaut instudeert 

met studenten van de Rotterdamse Dansacademie, 

selecteerde hij zelf. Wat was zijn belangrijkste criterium? 

‘Dat is een goeie vraag,’ antwoordt hij peinzend. ‘Mijn 

gevoel, denk ik. Nee, niet de technische capaciteiten van 

de kandidaten. Alle studenten hier bezitten een goede 

techniek. Ze krijgen dan ook een brede scholing en doen 

veel ervaring op tijdens schooloptredens en stages bij 

gezelschappen. Als ik met hen aan het werk ben, heb ik 

niet het idee dat ik van doen heb met studenten.’ 

Samen met zijn ongeveer twintig collega’s van 

Aterballetto danst Thibaut in ruim honderd voorstellingen 

per jaar. ‘Ik ben al twee keer de hele wereld rond geweest.’ 

Daarnaast studeert hij stukken in van Bigonzetti, 

op de Rotterdamse Dansacademie en bij gezelschappen, 

zoals onlangs bij het Nationaal Ballet van China in Beijing. 

‘Ik vind dit leuk werk,’ aldus Thibaut. ‘Het geeft me veel 

voldoening als ik een danser dingen zie doen op het 

toneel die ik hem of haar heb geleerd.’ 

The repertoire of the Rotterdam Dance Academy 

(RDA) – in other words, the choreographies that can 

be danced by students during school performances 

– includes pieces by countless well-known choreographers. 

One of them is Mauro Bigonzetti, the artistic 

director of the Italian company Aterballetto. 

Thibaut Cherradi, one of his dancers, is in Rotterdam 

to stage pieces by Bigonzetti with RDA students. 

Thibault Cherradi, born in 1976 in Belfort, in eastern 

France, has worked before in the studios of the Rotterdam 

Dance Academy (RDA). A few years ago – ‘in 2004 to be 

precise, the year my son was born’ – he was here to stage 

a work for male dancers, Psappha. Now he is staging 

three other pieces with RDA students: a trio from Cantata, 

Songs (also a trio), and Duetto Inoffensivo; all of these 

pieces are excerpts from ballets by Mauro Bigonzetti. 

In 1997, Bigonzetti became the artistic director of the 

renowned Compagnia Aterballetto, and he immediately 

asked Thibault if he wanted to become a member of the 

company. The 32-year-old Frenchman is still dancing with 

Aterballetto, particularly in choreographies by Bigonzetti, 

but also in work by others, including Itzik Gallili, Ohad 

Naharin and Jiří Kylián. The most impressive moment of 

his career so far, says Thibault, was dancing together with 

the ballerina Sylvie Guillem in the quartet Steptext, in 

1999, that William Forsythe had created in 1985 for Aterballetto. 

‘That was an amazing experience.’ 

Thibault received his dance education in Paris, Nancy 

and Lyon. As a finalist in a competition, he had the opportunity 

to dance in 1994 for several months on tour 

with the English National Ballet. Later that year, he joined 

the Ballet du Capitole in Toulouse. He danced there until 

1997, when Bigonzetti invited him to join Aterballetto. 

‘I got to know Mauro during my stay in England. That was 

also the first time that I saw his work,’ says Thibault. ‘At the 

time, I thought: if this man ever leads a company, I want 

to dance in it.’ 

Thibault loves the physical aspect of Bigonzetti’s work, 

he says. He laughs: ‘You are really tired after you have 

danced in one of his pieces.’ Thibault also enjoys the 

choreographer’s musical choices. ‘It is very diverse, from 

classical to soul.’ Finally, Bigonzetti’s originality really appeals 

to him. ‘He does not have one specific style. That is 

nice for a dancer, because you’re always doing something 

different.’ 

Thibault selected the casts himself for the three pieces 

that he is staging with RDA students. What was his most 

important criterion? ‘That’s a good question,’ he responds 

thoughtfully. ‘My intuition, I think. Not the technical capacities 

of the candidates. All of the students here have 

good technical skills. They receive a very broad education, 

and they get a lot of practical experience in school 

performances and by doing internships with dance companies. 

When I work with them, I am really not aware that 

I am working with students.’ 

Together with his approximately twenty colleagues from 

Aterballetto, Thibault dances in at least one hundred 

performances per year. ‘I have already been around the 

world twice.’ In addition, he stages pieces by Bigonzetti, 

as he is currently doing at the Rotterdam Dance Academy 

and as he recently did with the National Ballet of China in 

Beijing. ‘I think this is really wonderful work,’ says Thibault. 

‘It is very fulfilling for me to see dancers on stage doing 

things that I have taught them.’ 

9

10 

‘Lesgeven is gewoon erg leuk’ 

Rias Baarda: ‘Ik vind het nog steeds frappant dat mijn voormalige docenten nu mijn collega’s zijn.’ 

‘I just really like teaching’ 

Rias Baarda: ‘I still find it remarkable that my former teachers are now my colleagues.’ 

Twee jaar geleden studeerde 

singer-songwriter Rias Baarda 

af als popgitarist aan de Rotterdam 

Pop Academy van 

het Rotterdams Conservatorium, 

en nu geeft hij er twee 

dagen in de week les. Ook is 

hij succesvol met zijn band 

2nd Place Driver en diverse 

soloprojecten. De laatste tijd 

steekt de bard in hem steeds 

meer de kop op. Een portret. 

Al op de middelbare school was 

Rias Baarda (Groningen, 1976) 

een troubadour: altijd een gitaar 

op zijn rug, altijd in voor 

een ironisch, kritisch of gevoelig 

liedje. Samen met zijn zonderlinge 

sidekick, violist Nikos 

Plakas, schreef hij inventieve, 

grappige liedjes die het duo van 

bonte avonden tot in buurthuizen 

en theaters brachten, en 

zelfs op het Poetry International 

Festival in Rotterdam. 

‘Eigenlijk groeide onze samenwerking 

vooral uit noodzaak,’ 

lacht Baarda. ‘In de brugklas 

werden we beiden nogal gepest 

en dat schept een band. 

Hij speelde al viool en gitaar, en 

dankzij hem sloeg ik ook aan 

het musiceren.’ Het duo werd 

ontbonden toen Plakas naar 

Griekenland vertrok. ‘Hij speelt 

nog steeds. Ik moet hem toch 

echt eens opzoeken.’ 

Aan het eind van zijn middelbareschooltijd 

was het conservatorium 

nog een onhaalbare 

droom. Maar na twee jaar studie 

Chinees in Leiden miste Baarda 

zijn gitaar en zijn sociale leven, 

en werd hij aangenomen op de 

vooropleiding jazz in Rotterdam. 

Uiteindelijk koos hij voor 

pop. ‘Die richting vond ik vrijer. 

En de docenten hebben jazzervaring, 

waardoor je toch veel 

kunt improviseren. Ik voelde me 

meteen thuis op de Rotterdam 

Pop Academy.’ 

Met zijn huidige band, 2nd 

Place Driver, speelde Baarda op 

festivals als Lowlands en Parkpop 

en in het voorprogramma 

van groepen als Racoon, The 

Infadels en Soulwax. De muziek 

die hij schrijft voor de 

band noemt hij ‘pop-rock met 

een electro-twist’. ‘Lekker knallen 

met strakke springliedjes.’ 

De eerste twee platen kregen 

lovende kritieken. Het pas opgenomen 

nieuwe album Full 

Speed Bare Naked brengt twee 

keer dezelfde nummers: de helft 

elektronisch en de andere helft 

akoestisch. 

Naast 2nd Place Driver speelt hij 

regelmatig in een jazzband, bij 

hiphopfunkgroep Urita en in de 

band van zanger Joseph Bangura 

uit Sierra Leone, die vorig jaar 

afstudeerde aan de Rotterdam 

Pop Academy. 

Baarda neigt steeds meer naar 

de jazz en man-met-gitaar-muziek. 

Dat de minstreel van weleer 

opnieuw de kop opsteekt, 

is te merken aan de inhoud van 

zijn cd-speler. ‘Ik luister de laatste 

tijd veel naar artiesten als 

Emiliana Torrini, John Mayer en 

Ane Brun, maar ook naar Jesse 

van Ruller en John Scofield.’ 

Meerdere docenten drukten 

hun stempel op Baarda’s muziek. 

‘Menno Gootjes bijvoorbeeld. 

Hij is een soort van 

George Benson en Joe Satriani 

in één; ik snap niet dat hij niet 

bekender is. Met hem heb ik 

aardig wat uurtjes zitten jazzen. 

Ook Martijn van Agt heeft me 

geïnspireerd. Ik ben erg onder 

de indruk van hoe hij de muziek 

beleeft, als een echte bluesmuzikant. 

En hij schrijft geweldige 

nummers.’ 

De jonge gitarist geeft sinds 

dit jaar muziektheorie, bandcoaching 

en keuzevak gitaar, 

‘gitaar voor dummies’, op de 

Rotterdam Pop Academy. Vanwaar 

die theorie? Baarda: ‘Dat is 

een beetje een raadsel. Ik was 

vroeger slecht in wiskunde en 

natuurkunde, maar muziektheorie 

ging er op de een of andere 

manier zo in. Tijdens mijn 

studie ging ik bijlessen geven 

in dat vak, en mijn leerlingen 

begonnen ineens allemaal hun 

tentamens te halen. Dat bleef 

niet onopgemerkt.’ 

Wat hij zijn studenten vooral 

mee wil geven, is gehoorontwikkeling. 

‘Dat je een liedje 

op de radio hoort, je stemvork 

pakt, ontdekt in welke toonsoort 

het staat, de akkoorden 

uitvogelt en het bij thuiskomst 

na kunt spelen. Qua gitaarles 

vind ik het belangrijk om studenten 

te leren wat zij persoonlijk 

nodig hebben. Zo kun je een 

metalgitarist ter compensatie 

wat jazzblues meegeven of een 

zanger leren zichzelf te begeleiden.’ 

Samen met Ferry Lagendijk is hij 

de benjamin van het docentencorps. 

‘Wij zijn echt de groentjes. 

Ik vind het nog steeds 

frappant dat mijn voormalige 

docenten nu mijn collega’s zijn. 

Dat had ik een paar jaar geleden 

niet gedacht.’ 

Baarda geeft ook twee dagen 

in de week les aan de Herman 

Brood Academie in Utrecht. 

Soms is het wel veel; vier dagen 

docent, een succesvolle band 

en vele soloprojecten. ‘Maar 

onze gitarist is het zakelijke 

brein achter 2nd Place Driver, 

dus dat loopt gesmeerd. En lesgeven 

is gewoon erg leuk.’ Hij 

past wel op om niet over de kop 

te gaan. Zijn formule? ‘Positief in 

het leven staan, je antennes uitzetten 

en af en toe rust nemen. 

Voor dat laatste trek ik me terug 

op mijn bootje in de Biesbosch.’ 

Two years ago, singer-songwriter 

Rias Baarda graduated 

as a pop guitarist from the 

Rotterdam Pop Academy of 

the Rotterdam Conservatoire. 

He now teaches there two 

days a week. He is also achieving 

success with this band 2nd 

Place Driver and many solo 

projects. Lately, the bard in 

him has been emerging. 

A portrait. 

Rias Baarda (Groningen, 1976) 

was already a troubadour during 

his years as a secondary 

school student: always with a 

guitar strapped to his back, always 

up for ironic, critical or 

sensitive songs. Together with 

his eccentric sidekick, violinist 

Nikos Plakas, he wrote inventive, 

funny songs that the duo 

performed during evening performances 

in cafes, in neighbourhood 

centres and theatres, 

and even at the Poetry International 

Festival in Rotterdam. 

‘Actually our collaboration grew 

mainly out of necessity,’ laughs 

Baarda. ‘When we were about 

13, we were both teased a lot; 

that creates a bond. He already 

played both violin and guitar, 

and thanks to him, I also got 

interested in becoming a musician.’ 

The duo was separated 

when Plakas went to Greece. 

‘He still plays. I really need to go 

and visit him.’ 

At the end of his secondary 

school years, the conservatory 

was an unattainable dream. But 

after two years of studying Chinese 

in Leiden, Baarda missed 

his guitar and his social life, and 

he was accepted for the jazz 

preparatory programme in Rotterdam. 

In the end, he chose 

pop. ‘I think that pop is freer. 

And the teachers have jazz experience, 

so you’re still able to 

improvise a lot. I felt immediately 

at home at the Rotterdam 

Pop Academy.’ 

With his current band, 2nd Place 

Driver, Baarda plays in festivals 

like Lowlands and Parkpop and 

has also opened act for groups 

like Racoon, The Infadels and 

Soulwax. He calls the music that 

he writes for the band ‘pop-rock 

with an electro-twist’. ‘Play loud 

with great jump songs.’ The first 

two records received enthusiastic 

reviews. The new album 

that has just been recorded, Full 

Speed Bare Naked, features the 

same songs performed twice: 

the first version electric, and the 

second acoustic. 

In addition to 2nd Place Driver, 

he plays regularly with a jazz 

band, with the hip-hop funk 

group Urita, and in the band of 

singer Joseph Bangura from 

Sierra Leone, who graduated 

last year from the Rotterdam 

Pop Academy. 

Baarda finds himself tending 

more toward jazz and manwith-guitar 

music. That the 

minstrel of his earlier year is appearing 

again is evident if you 

take a look at what he listening 

to on his CD player. ‘Recently, 

I’ve been listening to artists like 

Emiliana Torrini, John Mayer and 

Ane Brun, but also to Jesse van 

Ruller and John Scofield.’ 

A number of teachers have influenced 

Baarda’s music. ‘Menno 

Gootjes, for example. He is 

a sort of George Benson and 

Joe Satriani in one; I don’t understand 

why he isn’t better 

known. I’ve spent quite a bit of 

time with him playing jazz. Martijn 

van Agt has also really inspired 

me. I am really impressed 

with how he experiences music, 

as a real blues musician. And he 

writes terrific numbers.’ 

This year, the young guitarist 

has begun to teach music 

theory, band coaching and guitar 

as an elective subject, ‘guitar 

for dummies’, at the Rotterdam 

Pop Academy. How did he end 

up teaching theory? Baarda: 

‘That’s a bit of mystery. When I 

was younger, I was really bad at 

maths and physics, but somehow 

music theory went very 

well. When I was still a student, 

I tutored others in this subject, 

and all of my students started to 

pass their exams. That didn’t go 

unnoticed.’ 

What he wants to do more than 

anything is to help his students 

develop their aural skills. ‘You 

should be able to hear a song 

on the radio, take your tuning 

fork, discover the key it’s in, figure 

out the chords, and be able 

to play it by the time you get 

home. In a guitar class, I think 

it’s important to teach students 

what they personally need. As a 

sort of compensation, you can 

teach a metal guitarist jazz and 

blues, or you can teach a singer 

to learn to accompany himself 

or herself.’ 

Together with Ferry Lagendijk, 

he is the baby of the teaching 

team. ‘We are the youngsters. 

I still find it remarkable that my 

former teachers are now my colleagues. 

A couple of years ago, 

I wouldn’t have been able to 

imagine that.’ 

Baarda also teaches two days 

a week at the Herman Brood 

Academy in Utrecht. Sometimes 

it is a lot; four days teaching, 

plus a successful band and lots 

of solo projects. ‘But our guitarist 

is the business brain behind 

2nd Place Driver, so that is going 

really smoothly. And I just 

really like teaching.’ He is careful 

not to overwork himself. His secret? 

‘A positive attitude toward 

life, keep your antennae up, 

and, once in a while, rest. When 

I need to do that, I retreat to my 

boat in the Biesbosch.’ 

11

AGENDA 

De meeste concerten en voorstellingen 

zijn gratis toegankelijk. 

Wijzigingen voorbehouden. 

Codarts staat voor: Codarts, 

Hogeschool voor de Kunsten, 

Kruisplein 26, Rotterdam. 

Ga naar www.codarts.nl voor 

de meest actuele informatie. 

Het WMDC-programma vind 

je op www.wmdc.nl. 

JANUARI 2008 

DI 8 JAN, 12.15 UUR 

Kamermuziekensemble 

De Tobbe, Voorburg 

(Burg. Feithplein 95) 

Silva Ensemble: Kim van den 

Heuvel, fluit, Nicole Vlaanderen, 

klarinet, Nadine van de Merwe, 

fagot (studenten van de Rotterdam 

Classical Music Academy). 

WO 9 JAN, 12.30 UUR 


Hoflaankerk, Rotterdam (Hoflaan 1) 

Studenten van de Rotterdam 

Classical Music Academy. 

DO 10 JAN, 19.00 UUR 

Studioavond dans 

Codarts (Theaterzaal) 

Meer informatie: 

Linda Zandbergen, 010-2171133, 

lgmzandbergen@codarts.nl. 

ZA 12 JAN, 16.00 UUR 

Floorshow: kort jazzconcert 

Café Floor, Rotterdam 

(Schouwburgplein 28) 

Student(en) van de Rotterdam 

Jazz Academy. 

ZO 13 JAN, 16.00 UUR 


Gereformeerde kerk, Strijen 

(Spui 10) 

Quatuor pour la fin du Temps, 

Messiaen. Studenten van de Rotterdam 


DI 15 EN WO 16 JAN, 20.15 UUR, 

€ 12,50 / € 10 

The Wild Party 

M-Lab, Amsterdam 

(Aambeeldstraat 10E) 

Regie: Tjy Liu. Uitvoering: derde- 

en vierdejaarsstudenten van de 

Muziektheateracademie. 

Reserveren: 020-4350940. 

WO 16 JAN, 10.00-13.00 EN 

14.00-17.00 UUR 

Masterclass Shaham-Erez 

Codarts 

Met het beroemde Israëlische 

duo Hagai Shaham (viool) en 

Arnon Erez (piano). 

DO 17 JAN, 19.00 UUR 






ZA 19 JAN 

Workshop en concert 

Alfredo Marcucci 

WMDC, Rotterdam 

(Pieter de Hoochweg 125) 

ZO 20 JAN, 14.30 UUR 

Jazz meets Brass 

Doelencafé, Rotterdam 



Jazz Academy. 

WO 30 JAN, 12.30 UUR 

Saz-ensemble o.l.v. Kemal Dinç 

Concertgebouw (Kleine Zaal), 

Amsterdam (Concertgebouwplein 

2/6) 

FEBRUARI 2008 

ZA 2 FEB, 11.00-15.00 UUR 

Open dag RC en vooropleidingen 

muziek 


ZO 3 FEB, 12.00 UUR 


Kunstencentrum, Hellevoetsluis 

(Opzoomerlaan 106) 



WO 6 FEB, 12.30 UUR 





WO 6 FEB, 12.45 UUR 


Dorpskerk, Spijkenisse (Kerkring 1) 



DO 7 FEB,19.00 UUR 


Erasmus MC (Auditorium), Rotterdam 

(Dr. Molewaterplein 40) 



VR 8 FEB, 20.00 UUR, € 12,50 

Codarts Symphony Orchestra 

o.l.v. Arie van Beek 

Zeeuwse Concertzaal, 

Middelburg (Verwerijstraat 14) 

Schreker, Ekkehard ouverture, 

Berg, vioolconcert (solist Gordan 

Nikolić), Mahler, 1e symfonie. 

ZA 9 FEB, 10.00-15.00 UUR 

Open dag RDA en vooropleidingen 

dans 


ZA 9 FEB 14.15 UUR, € 10 



De Doelen (Grote Zaal), Rotterdam 





Aansluitend: Open podium Rotterdam 


ZA 9 FEB, 16.00 UUR 

Floorshow: kort jazzconcert 



Student(en) van de Rotterdam 

Jazz Academy. 

ZO 10 FEB 



Locatie: n.t.b. 




DO 14 FEB, 12.30 UUR 

Tango ensemble 

Podium Twente, Enschede 

(Noorderhagen 27) 

DO 14 FEB, 19.00 UUR 






DO 14 FEB, 20.00 UUR 


Cox Pianoservice, Gouda 

(Meridiaan 25) 



ZA 16 FEB 

Open dag Rotterdam Circus Arts 


ZO 17 FEB, 14.30 UUR 

Jazz meets Classical Music 




Jazz Academy. 

ZO 17 FEB,16.00 UUR 

Trombone ensemble 

Gereformeerde Kerk, Strijen 

(Spui 10) 

DI 19 FEB,12.15 UUR 






WO 20 FEB, 12.45 UUR 





WO 20 FEB, 12.45 UUR 

Wereldmuziek Braziliaans 

concert 

De Doelen (hal of Jurriaanse 

Zaal), Rotterdam 


DO 21 FEB, 19.00 UUR 






CALENDAR 

Most concerts and performances 

are free of charge. Times and 

places may be subject to change. 

Codarts stands for: Codarts, University 

for the Arts, Kruisplein 26, 

Rotterdam. 

Go to www.codarts.nl for the 

latest information. You can 

find the WMDC calendar at 

www.wmdc.nl. 

JANUARY 2008 

TUE 8 JAN, 12.15 HRS 

Chamber music ensemble 



Silva Ensemble: Kim van den 

Heuvel, flute, Nicole Vlaanderen, 

clarinet, Nadine van de Merwe, 

bassoon (students of the Rotterdam 

Classical Music Academy). 

WED 9 JAN, 12.30 HRS 



Students of the Rotterdam 


THU 10 JAN, 19.00 HRS 

Studio evening dance 


More information: 



SAT 12 JAN, 16.00 HRS 

Floorshow: short jazz concert 



Student(s) of the Rotterdam 

Jazz Academy. 

SUN 13 JAN, 16.00 HRS 


Gereformeerde kerk, Strijen 

(Spui 10) 

Quatuor pour la fin du Temps, 

Messiaen. Students of the Rotterdam 


TUE 15 AND WED 16 JAN, 

20.15 HRS, € 12,50 / € 10 

The Wild Party 

M-Lab, Amsterdam 

(Aambeeldstraat 10E) 

Direction: Tjy Liu. Performance: 

third- and fourth-year students 

of the Muziektheateracademie. 

Reservations: 020-4350940 

WED 16 JAN, 10.00-13.00 

AND 14.00-17.00 HRS 

Masterclass Shaham-Erez 


The famous Israeli duo Hagai 

Shaham (violin) and Arnon Erez 

(piano). 

THU 17 JAN, 19.00 HRS 






SAT 19 JAN 

Workshop and concert 

Alfredo Marcucci 

WMDC, Rotterdam 

(Pieter de Hoochweg 125) 

SUN 20 JAN, 14.30 HRS 

Jazz meets Brass 




Jazz Academy. 

WED 30 JAN, 12.30 HRS 

Saz-ensemble conducted 

by Kemal Dinç 

Concertgebouw (Kleine Zaal) 

Amsterdam (Concertgebouwplein 

2/6) 

FEBRUARY 2008 

SAT 2 FEB, 11.00 TILL 15.00 HRS 

Open day RC and 

preparatory courses 


SUN 3 FEB, 12.00 HRS 


Kunstencentrum, Hellevoetsluis 

(Opzoomerlaan 106) 



WED 6 FEB, 12.30 HRS 










THU 7 FEB, 19.00 HRS 


Erasmus MC (Auditorium) Rotterdam 

(Dr. Molewaterplein 40) 



FRI 8 FEB, 20.00 HRS, € 12,50 


conducted by Arie van Beek 

Zeeuwse Concertzaal, 

Middelburg (Verwerijstraat 14) 


Berg, violin concert (soloïst 

Gordan Nikolić), Mahler, 

1st symphony. 

SAT 9 FEB, 10.00-15.00 HRS 

Open day RDA and 

preparatory courses 


SAT 9 FEB 14.15 HRS, € 10 



De Doelen (Grote Zaal), Rotterdam 



Berg, violin concert (soloïst Gordan 

Nikolić), Mahler, 1st symphony. 

Afterwards: Open stage Rotterdam 


SAT 9 FEB, 16.00 HRS 

Floorshow: short jazz concert 



Student(s) from the Rotterdam 

Jazz Academy. 

SUN 10 FEB 



Location: t.b.a. 


Berg, violin concert (soloïst Gordan 

Nikolić), Mahler, 1st symphony. 


Tango ensemble 

Podium Twente, Enschede 

(Noorderhagen 27) 






lgmzandbergen@codarts.nl 



Cox Pianoservice, 

Gouda (Meridiaan 25) 



SAT 16 FEB 

Open day Rotterdam Circus Arts 



Jazz meets Classical Music 



Students from the Rotterdam 

Jazz Academy. 

SUN 17 FEB,16.00 HRS 

Trombone ensemble 

Gereformeerde Kerk, Strijen 

(Spui 10) 

TUE 19 FEB,12.15 HRS 












World music Brazilian concert 

De Doelen (hal or Jurriaanse 

Zaal), Rotterdam 








12 13

14 

‘Turnen is wat ik ben’ 

Studenten van de opleiding 

Rotterdam Circus Arts verzorgen 

meerdere malen een 

optreden tijdens de zogenoemde 

after party na de 

nieuwste voorstelling van 

Cirque du Soleil, Varekai. Eerstejaarsstudent 

Tarik Rammo 

droomt ervan om op het podium 

te staan in een show van 

datzelfde Cirque du Soleil. 

Tarik is 19 jaar. Hij komt oorspronkelijk 

uit Libanon, maar 

woont al jaren in Zwijndrecht, 

vlak bij Rotterdam. Tarik studeert 

niet alleen, hij turnt ook, 

op nationaal niveau nog wel. 

Hij heeft op Nederlandse kampioenschappen 

al aardig wat 

medailles gewonnen. 

‘Turnen kent verschillende specialisaties: 

vloer, paard, ringen, 

brug, rekstok en sprong,’ vertelt 

Tarik. ‘Ik heb niet één bepaald 

specialisme; ik vind alles leuk, 

ben meer een allrounder. In iedere 

specialisatie heb ik medailles 

gewonnen.’ Tarik traint drie 

tot vier keer per week, steeds 

drieëneenhalf uur lang. ‘Zo bereid 

ik me voor op wedstrijden. 

Ik hoop in de selectie te komen 

voor de Europese Kampioenschappen 

in 2009, en misschien 

ook wel in die voor de Wereldkampioenschappen 

van 2010, 

die in Rotterdam plaatsvinden. 

De Olympische Spelen? Als ik 

daar ooit zou staan, is echt een 

droom die uitkomt.’ 

Hoe is hij bij het circus terecht 

gekomen? Tarik: ‘Na het zien van 

een show van Cirque du Soleil 

was ik verkocht. Vanaf toen wist 

ik wat ik wilde gaan doen: het 

circus in, werken bij Cirque du 

Soleil! Ik wil niet meer alleen 

optreden voor een jury om een 

medaille te winnen. Ik wil dat 

mensen naar me komen kijken, 

omdat ze vermaakt willen 

worden en omdat ze het knap 

vinden wat ik kan. Daarom heb 

ik me aangemeld bij Rotterdam 

Circus Arts. Via deze opleiding 

hoop ik meerdere specialisaties 

te kunnen ontwikkelen. Ik ben 

nu bezig met de overgang van 

ringen naar straps, banden met 

lussen eraan. Op die manier heb 

je veel meer mogelijkheden. 

Je kunt je er bijvoorbeeld helemaal 

indraaien. Daarnaast vind 

ik de cross-overs erg interessant: 

circus met dans en theater.’ 

Contacten bij Cirque du Soleil 

heeft Tarik al. ‘Ik heb een paar 

jaar geleden een video naar 

Cirque du Soleil gestuurd en 

mocht auditie komen doen. 

Toen gaven ze aan dat ik nog 

niet goed genoeg was. Nu stuur 

ik hen regelmatig een video om 

mijn vorderingen te laten zien. 

Binnenkort hoop ik weer auditie 

te kunnen doen. Als je eenmaal 

door de audities heen bent, 

kom je in een bestand terecht. 

Als ze een artiest zoeken, kunnen 

ze contact met je opnemen.’ 

Waarom wil hij zo graag werken 

bij Cirque du Soleil? Tarik: 

‘Cirque du Soleil maakt mooie 

shows, waar veel acrobatiek in 

zit. Het is allemaal heel theatraal 

en mysterieus, en iedereen kent 

het. Bovendien kan ik op die 

manier van mijn passie – turnen 

– mijn beroep maken. Want turnen 

is wat ik ben.’ 

Tarik Rammo: 

‘Cirque du Soleil maakt mooie 

shows, waar veel acrobatiek in zit.’ 

Tarik Rammo: 

‘Cirque du Soleil produces beautiful 

shows that are so rich in acrobatics.’ 

‘Gymnastics is what I am’ 

Students in the Rotterdam 

Circus Arts programme 

present several performances 

during the so-called after 

party, after the newest Cirque 

du Soleil performance, 

Varekai. First year student 

Tarik Rammo dreams of 

standing on the stage in a 

Cirque du Soleil show. 

Tarik is 19 years old. He comes 

originally from Lebanon, 

but he has lived for years in 

Zwijndrecht, near Rotterdam. 

Tarik doesn’t just study, he also 

competes in gymnastics, at a 

national level that is. He already 

has won a number of medals in 

Dutch championships. 

‘Gymnastics has a number of 

different events: floor exercise, 

pommel horse, still rings, parallel 

bars, high bar, and vault,’ says 

Tarik. ‘I don’t have one speciality; 

I like them all, I’m more like an 

all-rounder. I’ve won medals 

in all of the different events.’ 

Tarik trains three to four times 

a week, always for three and a 

half hours. ‘That is how I prepare 

for competitions. I hope to 

be selected for the European 

Championships in 2009, and 

maybe also for the World 

Championships in 2010, that 

will take place in Rotterdam. The 

Olympic Games? If I ever make it 

there, it would be a dream come 

true.’ 

How did he end up studying 

circus arts? ‘I knew that I wanted 

to do it after I had seen a show 

of Cirque du Soleil. From that 

moment, I knew that I wanted 

to join the circus, and work 

with Cirque du Soleil! I don’t 

want to keep performing alone 

in front of a jury to compete 

for medals. I want people to 

come watch me because they 

want to be entertained and 

because they think what I can 

do is impressive. That is why 

I enroled in Rotterdam Circus 

Arts. I hope that this programme 

will help me to develop more 

specialisations. I am now 

working on the transition from 

still rings to straps, bands with 

loops attached. This gives you a 

lot more possibilities. You can, 

for example, completely turn 

inward. I also think that the 

possibilities for combining circus 

with dance and theatre are 

interesting.’ 

Tarik already has contacts with 

Cirque du Soleil. ‘I sent a video a 

couple of years ago to Cirque du 

Soleil and was invited to come 

do an audition. They indicated 

then that I wasn’t good enough 

yet, so now I regularly send 

videos to let them see how I am 

progressing. I hope to be able to 

do an audition again soon. Once 

you’ve completed an audition, 

then they add your name to a 

file. If they are looking for an 

artist, they can get in touch with 

you.’ 

Why is he so intent on working 

with Cirque du Soleil? Tarik: 

‘Cirque du Soleil produces 

beautiful shows that are so rich 

in acrobatics. It is so theatrical 

and mysterious, and everyone 

knows them. And it would be 

a way to make my passion – 

gymnastics – my career. Because 

gymnastics is what I am.’ 

Duncan McTier is visiting master 

Begin 2007 was hij voor het 

eerst te gast op het Rotterdams 

Conservatorium. Hij verzorgde 

toen een masterclass 

voor studenten van de Rotterdam 


Dat is alle partijen zo goed 

bevallen dat hij voortaan drie 

keer per jaar les komt geven, 

als zogenoemde visiting master. 

Hij, dat is Duncan McTier, 

één van ’s werelds meest vooraanstaande 

contrabassolisten 

en -docenten. 

‘In de tijd dat ik begon als contrabassist, 

kon je overal werken, 

als je maar een instrument en 

een auto had. Anno 2008 is die 

situatie helemaal anders. Er zijn 

vandaag de dag veel meer goede 

contrabassisten actief. Wat 

nu telt, is zuiver spelen, met een 

goede klank. Overigens moet 

een contrabassist in ieder geval 

gevoel hebben voor diepte en 

harmonie. Dat is belangrijk, omdat 

wij niet zo veel melodieën 

spelen.’ 

Aldus Duncan McTier. En als iemand 

het kan weten, dan is hij 

het wel. Hij trad op als solist in 

meer dan twintig landen, met 

een groot aantal beroemde orkesten 

en dito dirigenten. Na 

een studie wiskunde aan de 

universiteit van Bristol begon 

McTier bij het BBC Symphony 

Orchestra in Londen zijn muzikale 

carrière. Hij was toen 

20 jaar. ‘Mijn vader was leraar 

wiskunde en dat wilde ik ook 

worden. Dat is er nooit van gekomen, 

maar ik geef nu met 

ontzettend veel plezier les aan 

contrabassisten.’ Dat doet hij op 

onder meer de Royal Academy 

of Music in Londen, de muziekafdeling 

van de Züricher Hochschule 

der Künste in Winterthur 

en de Escuela Superior de Música 

Reina Sofía in Madrid. 

Nee, zelf heeft hij nooit les gehad 

op een conservatorium. ‘Ik 

was 14 jaar toen ik contrabas 

ging spelen. Daarvoor speelde 

ik viool. Ik heb les gehad van 

allerlei musici, maar in totaal 

slechts vijftien lessen van contrabassisten.’ 

Lachend: ‘Mij zul 

je dan ook nooit horen zeggen: 

zo deed mijn docent het en jij 

moet het ook zo doen.’ Weer serieus: 

‘Ik ben altijd nieuwsgierig 

geweest naar mooie klanken. 

Als ik iets moois hoor, denk ik: 

zo wil ik het ook doen.’ 

McTier, in 1954 geboren in 

Stourbridge, Worcestershire, 

was van 1977 tot en met 1984 

contrabassolist bij het in Amsterdam 

gevestigde Nederlands 

Kamerorkest. ‘Van mijn jaren 

in Nederland heb ik echt genoten.’ 

Daarna keerde hij terug 

naar Engeland, om zich te gaan 

richten op een carrière als solist, 

kamermusicus en docent. 

Sindsdien maakte hij voor radio, 

televisie en platenmaatschappijen 

meer dan vijftig solo-opnames. 

Op dit moment is hij lid 

van de Britse kamermuziekensembles 

Fibonacci Sequence en 

Nash Ensemble. ‘Ik speel graag 

kamermuziek. Nog elke dag 

leer ik van mijn collega’s,’ vertelt 

McTier. Leren doet hij ook nog 

steeds als hij les geeft, zegt hij. 

In Londen, Winterthur en Madrid. 

En in Rotterdam, waar hij 

sinds kort visiting master is aan 

de Rotterdam Classical Music 

Academy. 

Wat kan hij betekenen voor studenten? 

McTier: ‘Ik heb heel veel 

ervaring als solist. Ik weet wat 

ervoor nodig is om publiek te 

laten genieten van de klank van 

een contrabas. Dat is mijn specialiteit. 

Verder probeer ik studenten 

beter te laten studeren 

door hen meer na te laten denken, 

bijvoorbeeld over ritme. 

Overigens is het voor studenten 

gewoon wel eens goed om een 

bekend verhaal te horen uit de 

mond van iemand anders dan 

hun eigen docent.’ 

Duncan McTier: 

‘Ik ben altijd nieuwsgierig 

geweest naar mooie klanken.’ 

Duncan McTier: 

‘I have always been curious 

about beautiful sounds.’ 

In the beginning of 2007, he 

visited the Rotterdam Conservatoire 

for the first time, 

to give a master class to students 

from the Rotterdam 

Classical Music Academy. Everyone 

judged the experience 

to be such a success that he 

will now come three times a 

year to teach as a so-called 

visiting master. He is Duncan 

McTier, one of the world’s 

most renowned double bass 

soloists and teachers. 

‘In the days when I started playing 

the double bass, you could 

find work everywhere, as long 

as you had an instrument and 

a car. In 2008, the situation has 

completely changed. Today, 

there are many more good 

double bass players. What is 

important now is being able to 

produce a pure, clear sound. 

The double bassist also needs 

to have a good feeling for depth 

and harmony. That is important, 

because we don’t play the melody 

very often.’ 

That is what Duncan McTier 

says, and if anyone should 

know, he should. He has performed 

as a soloist in more than 

twenty countries with a great 

number of famous orchestras 

and conductors. After studying 

mathematics at the University 

of Bristol, McTier began his 

musical career by playing with 

the BBC Symphony Orchestra 

in London. He was 20 years old 

at the time. ‘My father taught 

mathematics, and that is what 

I also wanted to do. That didn’t 

work out, but today I am really 

enjoying teaching double 

bass players.’ McTier teaches at 

the Royal Academy of Music in 

London, the music department 

of the Züricher Hochschule der 

Künste in Winterthur and the Escuela 

Superior de Música Reina 

Sofía in Madrid. 

No, he never studied at a con- 

servatoire. ‘I was 14 when I 

started playing the double bass. 

Before that, I played the violin. 

I took classes with many different 

musicians, but in total only 

fifteen classes with double bass 

players.’ He laughs: ‘You will 

never hear me say: that’s how 

my teacher did it, and that is 

how you must do it, too.’ Then 

he is serious again: ‘I have always 

been curious about beautiful 

sounds. If I hear something 

beautiful, I think: I want to be 

able to do that, too.’ 

McTier, born in 1954 in Stourbridge, 

Worcestershire, played 

double bass with the Nederlands 

Kamerorkest, based in 

Amsterdam, from 1977 until 

1984. ‘I really enjoyed my years 

in the Netherlands.’ After that, 

he returned to England to concentrate 

on a solo career, chamber 

music and teaching. Since 

then, he has made more than 

fifty solo recordings for radio, 

television and record companies. 

At the moment, he is a 

member of the British chamber 

music ensembles Fibonacci Sequence 

and Nash Ensemble. ‘I 

really enjoy playing chamber 

music. I still learn something 

every day from my colleagues,’ 

tells McTier. He also still learns 

when he teaches, he says. In 

London, Winterthur and Madrid. 

And now in Rotterdam, where 

he recently became a visiting 

master at the Rotterdam Classical 

Music Academy. 

What can he teach his students? 

McTier: ‘I have a lot of solo experience. 

I know what is needed in 

order for the public to enjoy the 

sounds of a double bass. That is 

my specialty. Beyond that, I try 

to help the students study more 

productively by getting them 

to think, for example, about 

rhythm. It is also a good thing 

for students to hear familiar advice 

from someone else besides 

their regular teacher.’ 

15

Myrthe (links) en Imre van Opstal. ‘Iedereen in de danswereld kent Rotterdam!’ 

Myrthe (left) and Imre van Opstal. ‘Everyone in the dance world knows Rotterdam!’ 

Myrthe & Imre van Opstal 

Myrthe (net 20) en Imre (bijna 

19) – respectievelijk derde- 

en eerstejaarsstudente aan 

de Rotterdamse Dansacademie 

– komen uit een gezin van 

in totaal vier kinderen – drie 

meisjes en een jongen – en ze 

dansen allemaal. ‘Als mensen 

dat horen, zeggen ze: jullie 

zullen wel worden gepusht 

door jullie ouders,’ aldus Imre. 

Myrthe: ‘Maar dat is niet waar. 

We mogen helemaal zelf bepalen 

wat we doen.’ 

Myrthe en Imre van Opstal zijn 

geboren in Blerick (gemeente 

Venlo), in de provincie Limburg. 

Hun ouderlijk huis staat inmiddels 

in het naburige dorp 

Velden. Vader en moeder Van 

Opstal wonen daar sinds begin 

dit schooljaar met nog maar 

één van hun vier kinderen, 

Xanthe (15), de jongste dochter. 

Myrthe is inmiddels al ruim 

twee jaar het huis uit, Imre en 

haar broer, Marne (17), vertrokken 

afgelopen zomer. Het drietal 

bewoont samen de begane 

grond en de eerste verdieping 

van een gerenoveerde woning 

in Rotterdam. Myrthe en Imre 

nemen elke schooldag de tram 

richting het gebouw van de 

Rotterdamse Dansacademie, 

aan het Kruisplein, een ritje van 

amper vijf minuten, hun broer 

stapt dagelijks op de trein naar 

Den Haag, waar hij eerstejaarsstudent 

is aan het Koninklijk 

Conservatorium. 

Myrthe, de oudste van het stel, 

heeft al een hele danscarrière 

achter de rug, zou je kunnen 

zeggen. Ze zal 4 of 5 jaar zijn 

geweest toen ze met dansen 

begon, vertelt ze. Al kort daarna 

vond ‘de juffrouw’ dat Myrthe 

auditie zou moeten doen in 

Venlo, bij de vooropleiding van 

ArtEZ Dansacademie. ‘Eigenlijk 

was ik daarvoor nog veel te 

jong, maar kennelijk vonden ze 

me zo getalenteerd dat ze me 

niet wilden laten lopen,’ lacht 

Myrthe. ‘Ik heb daarom wel een 

aantal groepen twee keer moeten 

doen.’ Ze doorliep de vooropleiding 

van basisschool tot 

en met middelbare school, en 

toen was het moment daar om 

een dansvakopleiding te kiezen. 

‘Hoewel het mijn droom is om 

te dansen bij een modern gezelschap, 

koos ik voor de Nationale 

Balletacademie in Amsterdam. 

Ik wilde mijn ballettechniek opschroeven.’ 

Imre begon iets later in haar leven 

met dansen dan haar oudste 

zus; ze reed eerst een paar 

jaar paard. ‘Af en toe ging ik met 

Myrthe mee naar haar dansles 

en huppelde dan wat mee. Ik 

was een fanatieke sporter en 

twijfelde of ik niet bijvoorbeeld 

wilde gaan voetballen of tennissen. 

Uiteindelijk ben ik ook 

in Venlo terechtgekomen, via 

de coördinator van die vooropleiding.’ 

Dansen is helemaal haar ding, 

zegt Imre. Ze wist op de middelbare 

school al dat ze ‘later’ 

zou gaan kiezen voor de Rotterdamse 

Dansacademie, vertelt 

ze enthousiast. ‘Deze school 

staat bekend als één van de 

beste opleidingen op het gebied 

van hedendaagse dans.’ 

Ze was dan ook ‘superblij’ dat 

ze werd aangenomen. ‘Yes!’ Ze 

heeft het ‘hartstikke’ naar haar 

zin in Rotterdam. ‘Ik hoop dat ik 

door mag naar het tweede jaar.’ 

Imre kijkt al uit naar de lessen 

Cunningham: ‘Graham en Laban 

vind ik ook leuk, maar dat is 

voor mij echt dansen.’ 

In haar eerste jaar in Amsterdam 

deed Myrthe auditie voor een 

contract bij Scapino Ballet Rotterdam. 

Gezien haar leeftijd – ze 

was pas 18 jaar – kwam ze daar 

niet voor in aanmerking. Maar 

haar werd wel een stageplaats 

aangeboden. Die stage zou aanvankelijk 

een paar maanden 

duren, maar uiteindelijk danste 

Myrthe een heel seizoen/ 

schooljaar bij het gezelschap 

van artistiek leider Ed Wubbe. ‘Ik 

heb in bijna 40 voorstellingen 

meegedaan. Geweldig vond ik 

het!’ Ze wilde graag blijven, en 

Wubbe wilde haar ook houden, 

aldus Myrthe, maar er was geen 

plaats. 

Hoewel ze in Amsterdam veel 

had geleerd, besloot Myrthe 

vervolgens niet terug te gaan. 

Ze koos voor de Rotterdamse 

Dansacademie. ‘De naam en 

faam van deze opleiding kende 

ik natuurlijk al. Iedereen in de 

danswereld kent Rotterdam! Je 

studeert hier repertoire in van 

bekende choreografen, en je 

krijgt lessen ballet, improvisatie 

en verschillende moderne technieken, 

ook van gastdocenten. 

Ik vind het fijn hier. Ik voel me 

hier op mijn plek.’ 

’s Avonds nemen de zusjes Van 

Opstal samen met hun broer 

aan de eettafel de dag door. 

‘Omdat wij niet zo ver hoeven 

te reizen, maken wij meestal het 

eten klaar,’ vertelt Imre. ‘Marne 

wast dan af. Poetsen en zo doen 

we om beurten. Het gaat ons 

heel goed af. We hebben nog 

nooit ruzie gehad.’ Myrthe: ‘Ik 

vind het prettig dat ik nu een 

huis deel met mijn zus en broer. 

Ik heb twee jaar alleen gewoond, 

een jaar in Amsterdam 

en een jaar in Rotterdam. Dit is 

vertrouwd. En we snappen elkaar, 

want we dansen alle drie.’ 

Myrthe (just 20) and Imre 

(almost 19) van Opstal – 

third- and first-year students, 

respectively, at the Rotterdam 

Dance Academy – come 

from a family of four children 

– three girls and a boy – and 

they all dance. ‘When people 

hear that, they say: surely you 

are pushed by your parents,’ 

says Imre. Myrthe: ‘But that’s 

not true. We all have the freedom 

to decide what we want 

to do.’ 

Myrthe and Imre van Opstal 

were born in Blerick (municipality 

of Venlo), in the Dutch 

province of Limburg. Their 

parental home is now in the 

nearby village of Velden. Since 

the beginning of this school 

year, father and mother Van 

Opstal live there with only the 

youngest of their four children, 

daughter Xanthe (15). Myrthe 

left home about two years ago, 

Imre and her brother, Marne 

(17), followed last summer. The 

three of them live together on 

the ground and first floors of a 

renovated house in Rotterdam. 

Myrthe and Imre take the tram 

every day in the direction of 

the Rotterdam Dance Academy, 

at Kruisplein, scarcely a fiveminute 

ride, while their brother 

takes the train to The Hague, 

where he is a first-year student 

at the Royal Conservatoire. 

Myrthe, the older of the couple, 

has already had a dance 

career, you could say. She must 

have been 4 or 5 years old when 

she began dancing, she says. 

Not long after that, her teacher 

thought that Myrthe should do 

an audition in Venlo, at the preparatory 

programme of ArtEZ 

School of Dance. ‘Actually, I was 

still far too young for that, but 

apparently they thought that I 

was so talented that they didn’t 

want to let me get away,’ laughs 

Myrthe. ‘For that reason, I had 

to repeat a couple of years of 

the programme.’ She attended 

dance preparatory programme 

while she was in primary and 

secondary school, and then it 

was time to choose a dance 

academy. ‘Though my dream is 

to dance with a modern company, 

I chose the National Ballet 

Academy in Amsterdam. I 

wanted to improve my ballet 

technique.’ 

Imre began to dance a bit later 

than her older sister; first, she 

did horseback riding for a couple 

of years. ‘Occasionally, I went 

with Myrthe to her dance classes, 

and I skipped and jumped 

along. I was fanatic about sport 

and wondered if I didn’t want 

to play football or tennis, for example. 

Finally, I also ended up in 

Venlo, through the coordinator 

of the preparatory programme.’ 

Imre says that she just loves 

dancing. She already knew 

when she was in secondary 

school that she would choose 

to attend the Rotterdam Dance 

Academy ‘later’, she says enthusiastically. 

‘This school is known 

as one of the best contemporary 

dance programmes.’ She 

was ‘super happy’ when she was 

accepted. ‘Yes!’ She really loves it 

in Rotterdam. ‘I hope that I can 

continue with the second year.’ 

Imre is already looking forward 

to taking Cunningham classes: 

‘I like Graham and Laban too, 

but for me Cunningham is really 

dancing.’ 

In her first year in Amsterdam, 

Myrthe did an audition for 

a contract with Scapino Ballet 

Rotterdam. She was just 18 

years old and thus too young 

to be accepted in the company. 

But she was offered an internship. 

Initially, the it was to last 

a couple of months, but in the 

end, Myrthe danced for an entire 

season/school year with 

artistic director Ed Wubbe’s 

company. ‘I danced in nearly 40 

performances. I thought it was 

wonderful!’ She really wanted to 

stay, and Wubbe wanted to hold 

on to her, according to Myrthe, 

but there was no place in the 

company. 

Although she had learned a lot 

in Amsterdam, Myrthe decided 

not to return. She chose instead 

to attend the Rotterdam Dance 

Academy. ‘Of course, I already 

knew about the name and fame 

of this programme. Everyone in 

the dance world knows Rotterdam! 

You learn repertoire here 

by well-known choreographers, 

and you take classes in ballet, 

improvisation, and different 

modern techniques, also from 

guest teachers. I really like it 

here. I feel like this is the place 

for me.’ 

In the evening, the Van Opstal 

sisters and their brother discuss 

the day at the dinner table. 

‘Because we don’t have far to 

travel, we usually do the cooking,’ 

says Imre. ‘Marne does the 

washing up. We take turns with 

cleaning and so on. It is going 

really well with us. We haven’t 

had a fight yet.’ Myrthe: ‘I really 

like sharing a house with my sister 

and brother. I lived alone for 

two years, one year in Amsterdam 

and one year in Rotterdam. 

This feels familiar. And we understand 

each other, because all 

three of us dance.’ 

16 17

18 

‘De informatie zweeft hier rond’ 

Lucas van Merwijk: ‘Het Rotterdams Conservatorium 

onderscheidt zich door de breedte.’ 

‘Information is just in the air here’ 

Lucas van Merwijk: ‘The Rotterdam Conservatoire 

distinguishes itself by its breadth.’ 

Al ruim twintig jaar doceert 

topdrummer Lucas van Merwijk 

aan het Rotterdams Conservatorium. 

Hij is één van 

de grondleggers van het huidige 

slagwerkonderwijs aan 

de studierichting Latin/Latin 

jazz/Braziliaans van de Rotterdam 

World Music Academy. 

Zijn eigen groepen, waaronder 

de Cubop City Big Band 

en Drums United, genieten internationaal 

bekendheid. Een 

portret. 

‘Het is bijna goed,’ zegt hij tegen 

de student. ‘Alleen is het 

hier rukutuku placúplacúplacú 

plaplapla-plaplaplatá. Het zijn 

geen triplets, maar zestienden.’ 

Lucas van Merwijk, die zeven 

jaar achtereen werd gekozen tot 

beste jazzdrummer van de Benelux 

en zes maal tot beste fusiondrummer, 

is aan het werk in 

het World Music & Dance Centre 

(WMDC), het thuis van de Rotterdam 


‘Belangrijk is dat je de solo’s 

niet alleen uitschrijft, maar ook 

naspeelt, anders vergeet je ze 

weer. Je moet ze echt kauwen 

en verteren, dan blijven ze bij je.’ 

De leider van internationaal 

geroemde bands als de Cubop 

City Big Band, Van Merwijks Music 

Machine en Drums United 

is één van de vormgevers van 

de huidige slagwerkopleiding 

van de studierichting Latin/Latin 

jazz/Braziliaans. ‘Neem jezelf 

op als je repeteert,’ adviseert hij 

zijn student. ‘Dat deed ik vroeger 

ook. Soms denk je dat je het 

goed doet en dan blijkt het niet 

zo te zijn. Zo word je je eigen 

docent.’ 

Die gedrevenheid tekent Van 

Merwijk (De Bilt, 1961), die ooit 

begon als pop- en punkdrummer. 

Eenmaal in aanraking gekomen 

met de poliritmische 

Cubaanse muziek reisde hij naar 

het eiland af en ging, zonder de 

taal te spreken, bij AfroCubadrummer 

Oscarito Valdés in de 

leer – zoon van Irakere-percussionist 

Oscar Valdés. ‘Ik heb een 

sterk anker in de pop, jazz en 

de Cubaanse muziek,’ vertelt 

hij. ‘Later zijn er Afrikaanse en 

Spaanse muziek bij gekomen, 

maar dit is mijn basis.’ 

Van Merwijk speelt in een groot 

aantal bands, zoals Drumix – 

met Senegalees Aly N’Diaye 

Rose – en Nueva Manteca – met 

andere docenten van het Rotterdams 

Conservatorium. Aan 

alles werkt hij even geïnspireerd. 

‘Dit jaar krijgt de Cubop 

City Big Band de geweldige 

bassist Andy Gonzalez uit New 

York te gast en doen we een 

Tito Puente-tribuut. Met Drums 

United geven we zo’n 80 theaterconcerten. 

En kaval-speler 

Theodosii Spassov verbindt zich 

met Van Merwijks Music Machine. 

Spassov is echt een fantastische 

artiest.’ 

Als een jongleur houdt hij de 

vele projecten in de lucht. ‘Ik 

houd van de afwisseling. Maar 

het is ook uit praktische overweging: 

met de Big Band kun je 

niet het hele jaar werken, die is 

te groot,’ zegt hij. ‘Het is een gedoe 

om alles georganiseerd te 

krijgen. Ik ben nu repertoire aan 

het bedenken voor 2011. Vroeger 

was ik gewoon een drummertje, 

nu ben ik een cultureel 

ondernemer. Ik moet mensen 

aansturen, casten en produceren. 

Dat vraagt meer verantwoordelijkheid, 

maar geeft ook 

meer voldoening.’ 

Ook in het buitenland is Van 

Merwijk geen onbekende naam. 

‘In Nederland ben je natuurlijk 

snel uitgespeeld. Met Drums 

United gaan we dit jaar naar 

Servië, Bulgarije, Cyprus, Duitsland 

en Zwitserland. En met de 

Big Band gaan we naar Suriname, 

Colombia en hopelijk ook 

naar Miami. Ja, in Amerika kennen 

ze ons wel. Als Cubop een 

nieuwe plaat uitbrengt, komt 

die altijd hoog in de New Yorkse 

charts.’ 

Twintig jaar geleden begon Van 

Merwijk les te geven in drums 

en timbales. ‘Mijn excuses aan 

de studenten van toen,’ lacht hij, 

‘want ik was veel te jong. Het 

moet vreselijk geweest zijn. Ik 

was gestopt met mijn opleiding 

en speelde alleen maar; didactisch 

had het weinig te betekenen.’ 

Inmiddels geeft hij twee 

dagen per week les. Hij ontwikkelde 

een vaste structuur van 

20 basisritmes. ‘Bij congadocent 

Nils Fischer krijgen ze er nog 

eens zo veel.’ 

Van Merwijk vindt het belangrijk 

dat studenten geloofwaardig 

en vrij leren musiceren. ‘Dat 

ze op het niveau kunnen spelen 

van het land waar de muziek 

vandaan komt, zo authentiek. 

En dat ze niet alleen kopiëren, 

maar op zo’n manier met 

muziek bezig zijn dat het voor 

henzelf een avontuur is, dat ze 

er iets in kwijt kunnen.’ Ook anderszins 

drukt hij zijn stempel 

op de opleiding. Zo was Nils Fischer 

eens zijn student. Evenals 

onder anderen Claus Tofft, Niti 

Ranjan Biswas en Dirk Hauptmann. 

Van Merwijk geeft ook les op 

het conservatorium van Amsterdam. 

‘Het Rotterdams Conservatorium 

onderscheidt zich 

door de breedte,’ meent hij. ‘Het 

is een bruisende school met een 

hoog niveau wereldmuziekonderwijs 

waar studenten uit de 

hele wereld op afkomen. Ook 

het WMDC helpt mee: de informatie 

zweeft hier rond. Studenten 

pikken de hele dag dingen 

op, zoals die workshop vandaag 

van Trilok Gurtu.’ 

The great drummer Lucas van 

Merwijk has taught at the 

Rotterdam Conservatoire for 

some twenty years. He is one 

of the originators of the current 

percussion curriculum in 

the study programme Latin/ 

Latin jazz/Brazilian of the Rotterdam 


His own groups, including 

the Cubop City Big Band and 

Drums United, enjoy international 

fame. A portrait. 

‘It is almost good,’ he says to the 

student. ‘Just here, it’s rukutuku 

placúplacúplacú plaplapla-plaplaplatá. 

They are not triplets, 

they are sixteenths.’ Lucas van 

Merwijk, who was chosen as 

the Benelux’s best jazz drummer 

for seven years in a row, 

and six times as the best fusion 

drummer, is working today with 

students in the World Music 

& Dance Centre (WMDC), the 

home of the Rotterdam World 

Music Academy. ‘It’s important 

that you not only write out the 

solos, but also that you repeat 

them and play them by ear, otherwise 

you’ll forget them again. 

You need to really chew them 

up and digest them, then they’ll 

stay with you.’ 

The leader of internationally famous 

bands like Cubop City Big 

Band, Van Merwijks Music Machine, 

and Drums United, is one 

of the people who designed the 

current percussion curriculum 

in the study programme Latin/ 

Latin jazz/Brazilian. ‘Record 

yourself while you’re rehearsing,’ 

he advises his student. ‘I used 

to do that, too. Sometimes, you 

think that you’ve done it well, 

and it turns out not to be the 

case. That’s how you become 

your own teacher.’ 

That passion is typical of Van 

Merwijk (De Bilt, 1961), who 

originally began as a pop and 

punk drummer. But once he had 

been exposed to poly-rhythmic 

Cuban music, he traveled 

to the island, without speaking 

the language, to study with 

Afro-Cuban drummer Oscarito 

Valdés, the son of Irakere percussionist 

Oscar Valdés. ‘I am 

strongly anchored in pop, jazz 

and Cuban music,’ he says. ‘Later, 

I was also influenced by African 

and Spanish music, but this is 

my foundation.’ 

Van Merwijk plays in a number 

of bands, like Drumix – with 

Senegalese Aly N’Diaye Rose – 

and Nueva Manteca – with other 

teachers from the Rotterdam 

Conservatoire. He works on 

everything with equal inspiration. 

‘This year, the amazing 

bassist Andy Gonzalez from New 

York will join the Cubop City Big 

Band as a guest, and we’re going 

to do a tribute to Tito Puente. 

Drums United will be giving 

about 80 theatre concerts. And 

kaval player Theodosi Spassov is 

going to join Van Merwijks Music 

Machine. Spassov is a fantastic 

artist.’ 

Similar to a juggler, Van Merwijk 

loves having a lot of projects 

going on at once. ‘I love the variation 

and change. But there are 

also practical considerations: 

with the Big Band, you can’t 

work for the whole year, it is too 

big,’ he says. ‘It is a big production 

to get everything organised. 

I am now trying to think 

about repertoire for 2011. I used 

to be just a drummer, now I am 

a cultural entrepreneur. I have 

to guide people, to cast and 

produce. That demands a lot of 

responsibility, but it is also more 

satisfying.’ 

Van Merwijk’s name is not unknown 

abroad. ‘In the Netherlands, 

you have pretty quickly 

done it all. Drums United this 

year will be going to Serbia, 

Bulgaria, Cyprus, Germany and 

Switzerland. And the Big Band 

will be going to Suriname, Colombia 

and hopefully also to 

Miami. Yeah, they know us in 

America, too. When Cubop 

brings out a new record, it always 

does very well on the New 

York charts.’ 

Twenty years ago, Van Merwijk 

began to teach drums and timbales. 

‘I apologise to those early 

students,’ he laughs, ‘because 

I was really too young then. It 

was probably pretty awful. I had 

stopped my studies and was 

only performing; I knew very 

little about teaching.’ Now he 

teaches twice a week. He has 

developed a fixed structure of 

20 basic rhythms. ‘They also get 

that many from Nils Fischer, the 

conga teacher.’ 

Van Merwijk thinks it is important 

for students to learn to play 

genuinely. ‘They should be able 

to play music like it is played in 

the place that it comes from, it 

should be that authentic. They 

shouldn’t just copy, they should 

be engaged with music as if it 

were an adventure, something 

that allows them to be expressive.’ 

He also makes his mark on 

the study programme in other 

ways. Nils Fischer was once his 

student. So were Claus Tofft, Niti 

Ranjan Biswas and Dirk Hauptmann. 

Van Merwijk also teaches at 

the conservatoire in Amsterdam. 

‘The Rotterdam Conservatoire 

distinguishes itself by its 

breadth,’ he believes. ‘It is a lively 

school with a very high level of 

education in the area of world 

music. Students come here from 

all over the world. The WMDC 

also helps: information is just 

in the air here. Students pick 

up things all day long, such as 

the workshop today with Trilok 

Gurtu.’ 

19

In 2005 nam Roberto Beltran 

het initiatief tot de oprichting 

van het Rotterdam Young Ensemble. 

Dat bestaat nu uit 28 

jonge musici, van wie er 26 

student zijn aan de Rotterdam 

Classical Music Academy van 

het Rotterdams Conservatorium. 

‘Wat we op school leren, 

brengen we in de praktijk in 

een onafhankelijk professioneel 

ensemble.’ Ook in 2008 

staan weer uitvoeringen op 

het programma. 

Roberto Beltran Zavala studeerde 

compositie en contrabas in 

Mexico City, de miljoenenstad 

waar hij op 14 juni 1978 was geboren. 

En hoewel hij daar niet 

voor had doorgeleerd, stond hij 

als dirigent voor een uit bijna 

dertig musici bestaand kamermuziekorkest. 

Om dat werk goed 

te doen, zo realiseerde hij zich, 

moest hij toch echt les gaan nemen. 

Dat deed hij dan ook. En 

toen hij zijn leermeester in actie 

zag voor het Mexico City Philharmonic 

Orchestra, wist hij het 

zeker: dirigeren, dat wil ik de 

rest van mijn leven blijven doen. 

Maar niet in Mexico City. ‘I can 

do better.’ Veel landgenoten studeerden 

compositie in Nederland, 

wist hij. Daarom kwam hij 

naar Rotterdam. Hij nam ook een 

kijkje op conservatoria in Frankrijk 

en Duitsland. 

‘De plek waar ik me het beste 

voelde, was op het Rotterdams 

Conservatorium,’ zegt Roberto. 

‘Ik wist gewoon dat ik me hier 

goed zou kunnen ontwikkelen.’ 

In 2005 begon hij aan zijn studie 

orkestdirectie bij Hans Leenders; 

inmiddels is hij derdejaarsstudent. 

‘Ik ben ontzettend blij dat 

ik toen mijn gevoel heb gevolgd,’ 

vertelt hij nu. ‘Ik leer heel erg 

veel van Hans Leenders. Niet alleen 

op het gebied van directie, 

maar ook over van alles wat erbij 

komt kijken, bijvoorbeeld hoe 

je met bepaalde situaties om- 

gaat. Ik bewonder mijn docent. 

Dankzij hem ben ik zo veel beter 

geworden. En ik word nog altijd 

beter.’ 

De tweede reden waarom Roberto 

zo blij is met zijn keuze 

voor Rotterdam, is het feit dat 

hier de mogelijkheid bestaat 

om een ensemble op te richten. 

‘En dat niet alleen… De school 

steunt het Rotterdam Young Ensemble 

door infrastructuur ter 

beschikking te stellen: repetitieruimte, 

instrumenten en het 

transport daarvan. Als we het nu 

niet doen, kan het nooit meer, 

dacht ik twee jaar geleden.’ De 

meeste leden van het ensemble 

zijn vierdejaarsstudent of student 

aan de Voortgezette Opleiding 

Muziek dan wel de Master 

of Music. ‘Wij spelen muziek uit 

alle stijlperioden,’ aldus Roberto, 

‘maar hedendaagse muziek 

heeft onze speciale aandacht. 

Onze programma’s, die altijd in 

onderling overleg tot stand komen, 

zijn een combinatie van kamermuziek 

en orkestrale werken.’ 

Roberto is dan wel de initiatiefnemer 

en dirigent van het Young 

Rotterdam Ensemble, hij is niet 

de baas, zegt hij. ‘Wat we als ensemble 

bereiken, is het resultaat 

van de samenwerking van alle 

leden. We vormen een hechte 

groep; we voelen ons allemaal 

verantwoordelijk voor elkaar.’ Het 

ensemble is onderbracht in een 

stichting en heeft nu een productiemanager. 

De medewerking aan de Malta 

International Music Festival 

Composers Competition, eind 

april 2008, beschouwt Roberto 

als voorlopig hoogtepunt in 

het bestaan van het Rotterdam 

Young Ensemble. Verder is het 

gezelschap dit seizoen nog te 

zien en te horen in Rotterdam 

(13 maart in de kerk van de 

Doopsgezinde Gemeente en 15 

mei in Lantaren/Venster) en in 

Delft (16 mei in de Universiteitsbibliotheek 

TU Delft). 

Roberto Beltran 

en het and the 

Rotterdam Young 

Ensemble 

Roberto Beltran: 

‘Wat we als ensemble bereiken, is het resultaat 

van de samenwerking van alle leden.’ 

Roberto Beltran: 

‘What we achieve as an ensemble, is the result 

of all our members working together.’ 

In 2005, Roberto Beltran 

founded the Rotterdam Young 

Ensemble, a group that now 

consists of 28 young musicians, 

26 of whom are students at 

the Rotterdam Classical Music 

Academy of the Rotterdam 

Conservatoire. ‘We take what 

we learn in school and put it 

into practice in an independent, 

professional ensemble.’ 

More performances are scheduled 

in 2008. 

Roberto Beltran Zavala studied 

composition and double bass in 

Mexico City, the megacity where 

he was born on June 14, 1978. 

While he had not specifically 

trained for the job, he found himself 

standing before a chamber 

music orchestra of nearly thirty 

musicians. To lead an orchestra 

well, he realised that he needed 

professional training. He began 

to study conducting, and when 

he saw his teacher in action with 

the Mexico City Philharmonic 

Orchestra, he knew it for sure: 

conducting, that is what I want 

to spend my life doing. But not 

in Mexico City. ‘I can do better.’ 

He knew that many other Mexicans 

came to the Netherlands to 

study composition. That is what 

led him to Rotterdam. He had 

also looked at conservatoires in 

France and Germany. 

‘The place I felt best was at the 

Rotterdam Conservatoire,’ says 

Roberto. ‘I just knew that I would 

be able to develop really well 

here.’ In 2005, he began his study 

of orchestral direction with Hans 

Leenders; he is now in his third 

year. ‘I am really extremely happy 

that I listened to my intuition,’ he 

says now. ‘I learn so much from 

Hans Leenders. Not only in the 

area of direction, but also about 

everything that goes along with 

it, like how to deal with different 

kinds of situations. I admire my 

teacher. Thanks to him, I have improved 

tremendously. And I keep 

learning and getting better.’ 

The second reason that Roberto 

is so happy with his decision to 

study in Rotterdam is the fact 

that the possibility existed to 

form an ensemble here. ‘And not 

just that… The school supports 

the Rotterdam Young Ensemble 

by providing us with access to 

infrastructure: rehearsal space, 

instruments, and the transport of 

the instruments. I thought two 

years ago: if we don’t do it now, 

we’ll never get another chance.’ 

Most of the members of the ensemble 

are fourth year students 

or students in the Postgraduate 

Programme in Music or the Master 

of Music. ‘We play music from 

all of the different stylistic periods,’ 

says Roberto, ‘but we pay 

special attention to contemporary 

music. We make collaborative 

decisions about the content 

of our programmes; they include 

both chamber and orchestral 

works.’ 

Roberto is the founder and 

the conductor of the Rotterdam 

Young Ensemble, but he is 

not the boss, he says. ‘What we 

achieve as an ensemble, is the 

result of all our members working 

together. We are a strong and 

close-knit group; we all feel responsible 

for each other.’ The ensemble 

now exists formally as a 

foundation and has a production 

manager now. 

Roberto considers performing 

at the Malta International Music 

Festival Composers Competition, 

at the end of April 2008, as the 

high point thus far in the existence 

of the Rotterdam Young 

Ensemble. This season the ensemble 

will also perform in Rotterdam 

(March 13, in the church 

of the Doopsgezinde Gemeente, 

and May 15 in Lantaren/Venster) 

and in Delft (May 16 in the University 

Library, TU Delft). 

Van midden januari tot begin 

mei 2008 danst Dance Works 

Rotterdam in ruim 30 theaters 

in Nederland de voorstelling 

Rotterdam/New York. De twee 

steden uit de titel spelen een 

belangrijke rol in het leven van 

choreograaf Ton Simons, oudstudent 

van de Rotterdamse 

Dansacademie en, sinds 1999, 

de artistiek leider van Dance 

Works Rotterdam. 

‘You will love New York and New 

York will love you.’ Dat zei Lucas 

Hoving begin jaren ’70 van de 

vorige eeuw tegen Ton Simons. 

Hoving, die in The Big Apple 

had gedanst in de gezelschappen 

van Martha Graham en José 

Limón, was destijds directeur 

van de Rotterdamse Dansacademie, 

Simons studeerde daar. 

‘Lucas had helemaal gelijk,’ lacht 

Simons nu. ‘Ik heb uiteindelijk 

meer dan 20 jaar in New York gewoond 

en gewerkt.’ 

Zijn tijd op de Rotterdamse 

Dansacademie herinnert Simons 

(1954) zich als ‘een bijzonder creatieve 

en inspirerende periode’. 

‘Mijn eerste stuk heb ik in die 

tijd gemaakt, met toestemming 

van Lucas,’ vertelt hij. ‘Al als kind 

was ik geïnteresseerd in het maken 

van dingen. Ik wilde beeldhouwer 

worden. Pas toen ik in 

het plakboek van mijn nichtjes 

plaatjes zag van balletvoorstellingen, 

realiseerde ik me dat er 

ook kunstenaars zijn die dingen 

maken met levende wezens, met 

mensen.’ 

Simons werd geadviseerd auditie 

te gaan doen bij de Rotterdamse 

Dansacademie. Hij werd aangenomen 

en rondde de opleiding 

in drie jaar af. Vervolgens vertrok 

hij voor de eerste keer naar New 

York, waar hij lessen ging volgen 

bij Merce Cunningham. ‘Met een 

beurs die me dankzij inspanningen 

van Lucas was toegekend.’ 

In 1975 kwam Simons terug 

naar Rotterdam. Hij was gebeld 

door Käthy Gosschalk. Zij had 

Werkcentrum Dans opgericht en 

vroeg hem of hij danser en choreograaf 

bij dit gezelschap wilde 

worden. ‘Na drie jaar, in 1978, 

ben ik teruggegaan naar New 

York. Waarom? Er was nog zo 

veel te leren!’ Simons bleef stuk- 

ken maken voor Werkcentrum 

Dans, en later ook voor de opvolger 

daarvan, De Rotterdamse 

Dansgroep (1988). Daarnaast 

creëerde hij eigen producties, 

wat leidde tot de oprichting van 

Ton Simons and Dancers. Daarmee 

verzorgde hij jaarlijks voorstellingsseries 

in New York en 

nam hij deel aan internationale 

festivals. Hij is in New York gebleven 

tot het seizoen 1999-2000, 

vertelt Simons. ‘Toen werd ik 

door het bestuur van De Rotterdamse 

Dansgroep gevraagd of 

ik Käthy op wilde volgen.’ Kort 

daarna, in 2001, ontstond uit De 

Rotterdamse Dansgroep het huidige 

Dance Works Rotterdam. 

Anno 2008 is New York niet meer 

wat het geweest is, aldus Simons. 

‘Ballanchine is dood, Cunningham 

is oud, de geldkranen 

zijn dichtgedraaid… Europa is 

veel interessanter dan de VS, 

denk ik. De internationale danswereld 

kijkt vol bewondering, 

en ook met enige afgunst, naar 

ons. Wij hebben veel opleidingen 

en veel gezelschappen. En 

jonge makers krijgen hier volop 

kansen.’ 

Een groot aantal van de dansers 

die bij Dance Works Rotterdam 

onder contract staan en hebben 

gestaan, volgde een opleiding 

aan de Rotterdamse Dansacademie. 

Simons: ‘Als mij gevraagd 

wordt welke dansopleiding ik 

aanbeveel, hoef ik geen moment 

te twijfelen. Het programma van 

de Rotterdamse Dansacademie 

besteedt ruimschoots aandacht 

aan zowel de technische eisen 

die het werkveld aan dansers 

stelt als de creativiteit die dansers 

dienen te bezitten om eigentijds 

repertoire te kunnen 

vertolken.’ 

Simons is blij dat hij het publiek 

in Nederland via de voorstelling 

Rotterdam/New York werk kan 

laten zien van Stephen Petronio 

uit New York. ‘Stephen heeft een 

wereldwijde reputatie opgebouwd 

als grensverleggend choreograaf. 

Wat hij doet, behoort 

tot het beste wat er op dit moment 

gebeurt in de VS.’ 

Zie ook : 

www.danceworksrotterdam.nl. 

Rotterdam 

New York 

Ton Simons: 

‘Als mij gevraagd wordt welke dansopleiding ik 

aanbeveel, hoef ik geen moment te twijfelen.’ 

Ton Simons: 

‘When I am asked which dance academy 

I recommend, I don’t hesitate for a moment.’ 

From the beginning of January 

to the middle of May 2008, 

Dance Works Rotterdam is performing 

the piece Rotterdam/ 

New York in about 30 theatres 

in the Netherlands. The two 

cities in the title both play an 

important role in the life of the 

choreographer Ton Simons, 

a former student at the Rotterdam 

Dance Academy and, 

since 1999, the artistic director 

of Dance Works Rotterdam. 

‘You will love New York, and New 

York will love you.’ That is what 

Lucas Hoving told Ton Simons 

in the beginning of the 1970s. 

Hoving, who had danced in the 

Big Apple with the companies of 

Martha Graham and José Limón, 

was at the time the director of 

the Rotterdam Dance Academy, 

where Simons was a student. 

‘Lucas was totally right,’ Simons 

laughs today. ‘I ended up living 

and working in New York for 

more than 20 years.’ 

Simons (1954) remembers his 

time at the Rotterdam Dance 

Academy as a ‘wonderfully creative 

and inspiring period’. ‘I choreographed 

my first piece at this 

time, with Lucas’s permission,’ 

he says. ‘Already as a child, I was 

interested in making things. I 

wanted to be a sculptor. Then 

I looked at my cousins’ scrapbooks 

and saw pictures of ballet 

performances. That is when I realised 

that there are artists who 

make things with living beings, 

with people.’ 

Simons was advised to do an audition 

at the Rotterdam Dance 

Academy. He was accepted and 

completed the programme in 

three years. After that, he left for 

New York for the first time, where 

he took classes with Merce Cunningham. 

‘I had received a scholarship, 

thanks to Lucas’s efforts 

on my behalf.’ 

In 1975, Simons came back to 

Rotterdam. He got a telephone 

call from Käthy Gosschalk. She 

had founded Werkcentrum Dans 

and asked him if he wanted to 

be a dancer and choreographer 

with the company. ‘After three 

years, in 1978, I returned to New 

York. Why? There was still so 

much to learn!’ Simons contin- 

ued to choreograph pieces for 

Werkcentrum Dans, and later 

for the company’s successor, De 

Rotterdamse Dansgroep (1988). 

He also created his own productions, 

which led to the creation 

of Ton Simons and Dancers. With 

his company, he gave yearly performance 

series in New York and 

also took part in international 

festivals. He stayed in New York 

until the 1999-2000 season, says 

Simons. ‘Then I was asked by the 

board of De Rotterdamse Dansgroep 

if I wanted to succeed 

Käthy.’ Shortly after that, in 2001, 

Dance Works Rotterdam grew 

out of De Rotterdamse Dansgroep. 

In 2008, New York is no longer 

what it once was, believes Simons. 

‘Ballanchine is dead, Cunningham 

is old, the money is 

drying up… Europe is much 

more interesting than the US, I 

think. The international dance 

world looks at us with admiration 

and also with some envy. 

We have so many professional 

training academies and companies. 

Young choreographers here 

get lots of opportunities.’ 

A large number of the dancers 

who currently have – or in the 

past had – contracts with Dance 

Works Rotterdam studied at the 

Rotterdam Dance Academy. Simons: 

‘When I am asked which 

dance academy I recommend, I 

don’t hesitate for a moment. The 

programme of the Rotterdam 

Dance Academy devotes ample 

attention to developing the 

technical skills demanded by our 

profession as well as to nurturing 

the creativity that dancers need 

to possess in order to perform in 

contemporary repertoire.’ 

Simons is pleased that he is 

able to give Dutch audiences 

the chance to see the work of 

Stephen Petronio from New York 

in the performance Rotterdam/ 

New York. ‘Stephen has built an 

international reputation as a pioneering 

choreographer. His choreographies 

are among the best 

that are being created in the US 

today.’ 

See also: 

www.danceworksrotterdam.nl 

20 21

Aafke Kloppenburg en Joey Mensink. 

Waar willen deze ambitieuze 

studenten over enkele jaren staan? 

Muziektheater: 

een dubbelportret 

Muziektheaterstudenten bewandelen 

in Rotterdam de 

rijke en spannende breedte 

van het hedendaagse muziektheaterveld. 

In het eerste 

studiejaar volgen alle studenten 

hetzelfde programma, in 

het tweede jaar kiest iedere 

student een specialisatie: modern 

muziektheater of musical. 

Een dubbelportret van 

twee ambitieuze studenten 

met een verschillende specialisatiekeuze, 

maar met dezelfde 

toekomstdromen. 

Aafke Kloppenburg (19) is tweedejaarsstudente 

aan de Muziektheateracademie 

(MTA) van het 

Rotterdams Conservatorium. 

‘Ik heb de vooropleiding van 

de MTA gevolgd,’ vertelt Aafke. 

‘Toen ik een paar eindexamenvoorstellingen 

van muziektheaterstudenten 

had gezien, was ik 

verkocht. Dit sprak me zo aan! 

Dit was anders dan ik gewend 

was. Ik zat in een musicalgroep 

en we speelden bestaand musicalrepertoire. 

Bij de MTA draait 

het om eigenheid en individualiteit. 

Studenten worden opgeleid 

tot uniek artistiek individu. 

Er worden je veel dingen aangereikt 

die je kunt aangrijpen 

voor je persoonlijke ontwikkeling. 

Op het gebied van zowel 

ambachtelijkheid als eigenheid 

word je op de MTA tot het uiterste 

uitgedaagd en ontwikkeld.’ 

Joey Mensink (21) is ook tweedejaarsstudent. 

Voordat hij op 

de MTA terechtkwam, speelde 

hij op amateurniveau in musicals 

en theaterstukken. Joey: 

‘Toen ik aan de opleiding begon, 

gold voor mij: musical, 

daar ga ik helemaal voor. Mijn 

hart ligt bij musical. Het is een 

prachtige manier van theater 

maken en het laagje entertainment 

zorgt ervoor dat het een 

breed publiek trekt. Maar eenmaal 

hier op school ontdekte 

ik dat er niet een hele strikte 

grens bestaat tussen modern 

theater en musical. De twee 

specialisaties ontmoeten elkaar 

in de theaterwereld continu, en 

zo is dat ook hier op school. En 

uit die ontmoetingen ontstaan 

vaak de mooiste voorstellingen. 

Hier in Rotterdam wordt niet in 

hokjes gedacht, er wordt meer 

verdieping gezocht. Rotterdam 

loopt wat dat betreft erg vooruit 

op andere opleidingen in 

Nederland.’ 

‘De MTA reageert op de wensen 

vanuit het werkveld,’ aldus Aafke. 

‘Er wordt steeds meer van je 

verwacht dat je eigen inbreng 

hebt en initiatief toont.’ Joey 

reageert: ‘Tijdens je opleiding 

leer je een eigen beeld van en 

visie op muziektheater te creeren. 

Daar hebben we straks, 

als we zijn afgestudeerd, ongetwijfeld 

heel veel aan.’ Aafke: 

‘Wij hebben als tweedejaarsstudenten 

nu nog niet zoveel 

contact met het werkveld. Dat 

komt pas vanaf het derde jaar, 

als je audities gaat doen. Maar 

we gaan wel veel naar voorstellingen 

met z’n allen, bijvoorbeeld 

de Internationale Keuze 

van de Rotterdamse Schouwburg. 

Door veel voorstellingen 

te zien, ontwikkel je een eigen 

kijk op theater maken. In het 

werkveld is tegenwoordig ook 

steeds meer interactie tussen 

verschillende kunstdisciplines, 

zoals beeldende kunst, toneel, 

film, dans en muziek. Niets is 

gek genoeg. Je moet je niet geremd 

voelen. Alles is al gedaan, 

maar eigenlijk ook weer niet, 

omdat iedereen de dingen anders 

benadert. Vanuit dat idee 

werken we.’ 

‘Sinds ik hier studeer, kijk ik zo 

anders naar musicals en andere 

theatervoorstellingen,’ zegt 

Joey. ‘Je krijgt hier al heel snel 

een getraind oog. Vroeger was 

alles mooi wat ik op het toneel 

zag, nu zie ik dat heel anders.’ 

Aafke beaamt dat: ‘Je ziet nu inderdaad 

méér. Soms is dat ook 

wel jammer, omdat je niet meer 

zo onbevangen kunt genieten. 

Je bent kritischer.’ 

De mooiste musicals die Joey 

heeft gezien, zijn Last Five Years 

en Wicked. Joey: ‘Dat zijn de 

eerste musicals die in me opkomen, 

ik vind het moeilijk om te 

kiezen, hoor.’ Aafke: ‘Wat ik heel 

erg leuk vind, is het acteurscollectief 

Wunderbaum, een 

Vlaams-Nederlands gezelschap 

met een basis in Gent en een 

basis in Rotterdam. Zij brengen 

theater op een andere manier 

en op andere locaties, waardoor 

er ook sneller een ander 

publiek op af komt.’ 

Waar willen deze ambitieuze 

studenten over enkele jaren 

staan? Joey: ‘In een musical natuurlijk! 

Maar dat niet alleen, 

ik wil zo veel mogelijk doen en 

zo veel mogelijk leren. Op die 

manier hoop ik mijn werkveld 

zo breed mogelijk te maken. 

Als performer wil ik op zoek 

blijven naar verdieping in mijn 

werk.’ Aafke droomt van een 

zo afwisselend mogelijke toekomst, 

waarbij locatietheater 

wellicht een grote rol speelt. 

‘In november hebben wij met 

de tweedejaarsstudenten een 

buitenvoorstelling gespeeld bij 

station Blaak, hier in Rotterdam; 

bewegingstheater was dat. 

Veel factoren heb je dan niet in 

de hand, zoals het weer en de 

mensen die voorbij lopen. Fantastisch 

vind ik dat!’ 

Music theatre students in Rotterdam 

have the opportunity 

to experience the rich and exciting 

breadth of the entire 

field of contemporary music 

theatre. In the first year of the 

programme, all students study 

the same curriculum, while in 

the second year, each student 

chooses a specialisation: modern 

music theatre or musical. 

A double portrait of two ambitious 

students who made different 

specialisation choices 

but who have the same dreams 

for the future. 

Aafke Kloppenburg (19) is a 

second-year student at the Muziektheateracademie 

(MTA) of 

the Rotterdam Conservatoire. ‘I 

did the preparatory programme 

of the MTA,’ says Aafke. ‘When I 

had seen a couple of final examination 

performances of music 

theatre students, I was absolutely 

sure. This just appealed to me 

so much! It was also something 

different than what I was used 

to. I was in a musical group, and 

we performed existing musical 

repertoire. At the MTA, it is really 

about your own uniqueness 

and individuality. Students are 

trained to become unique individual 

artists. The programme offers 

so much, and you just have 

to take what is offered and make 

it your own in order to further 

your own personal development. 

At the MTA, you are really challenged 

and developed to the 

absolute extent of your potential, 

both in terms of developing 

your craft and your own unique 

qualities.’ 

Joey Mensink (21) is also a 

second-year student. Before he 

came to the MTA, he performed 

in musicals and theatre pieces 

at the amateur level. ‘When I began 

this programme, it was all 

about musicals for me. That was 

where my heart was. I think it is a 

wonderful way to create theatre, 

and the nature of the entertainment 

ensures that you attract a 

fairly broad audience. But when 

I got to school here, I discovered 

that there is not a rigid separation 

between modern theatre 

and musicals. The two specialisations 

constantly come into 

contact with each other in the 

theatrical world, and that is also 

the case here at school. And very 

often the most beautiful performances 

grow out of the meetings 

between these two types of 

theatre. Here in Rotterdam, we 

don’t think in rigid categories. 

We search for more depth. In that 

sense, Rotterdam is very progressive 

and ahead of the times compared 

with other programmes in 

the Netherlands.’ 

‘The MTA responds to demands 

from the professional world,’ says 

Aafke. ‘There is always more expected 

of you, in terms of contributing 

your own input and 

showing initiative.’ Joey reacts: 

‘During this programme, you 

learn to create your own image 

and vision of music theatre. That 

will undoubtedly serve us well 

later, when we have graduated.’ 

Aafke: ‘As second-year students, 

we don’t have that much contact 

yet with the professional world. 

That really begins to happen in 

the third year, when you do auditions. 

But we all often go together 

to performances, for example, 

to the Internationale Keuze van 

de Rotterdamse Schouwburg. 

By seeing a lot of performances, 

you develop your own perspective 

on theatre. Professionally, 

there is also a lot of interaction 

these days between different artistic 

disciplines, like the visual 

arts, theatre, film, dance and 

music. Nothing is too strange. 

You can’t let yourself feel constrained. 

Everything has already 

been done, and at the same time, 

it hasn’t been done yet, because 

everyone approaches things differently. 

That is the idea that we 

work from.’ 

‘Since I’ve been studying here, I 

look at musicals and other theatre 

performances with such 

different eyes,’ says Joey. ‘You develop 

a trained eye very quickly 

here. It used to be that I thought 

everything I saw on stage was 

beautiful, but now I see it really 

differently.’ Aafle agrees: ‘Indeed, 

now you see more. Sometimes, 

that’s too bad, because you can 

no longer just enjoy things. You 

become a lot more critical.’ 

The most beautiful musicals that 

Joey has seen are Last Five Years 

and Wicked. Joey: ‘Those are the 

first musicals that I think of, but 

I think it is difficult to choose.’ 

Aafke: ‘What I really like is the 

Wunderbaum collective. It is a 

Flemish-Dutch group of actors 

that have home bases in both 

Gent and Rotterdam. They create 

theatre in a different way and 

in different locations, and each 

performance attracts a different 

public.’ 

Where do these ambitious students 

hope to be in a few years? 

Joey: ‘In a musical, of course! 

But not just that. I want to do as 

much as possible and to learn as 

much as possible. I hope, in that 

way, to have really broad professional 

experience. As a performer, 

I want to keep searching for 

more depth in my work.’ Aafke 

dreams of a professional future 

with a lot of variety; she hopes 

that theatrical pieces made for 

specific locations will be a big 

part of her work. ‘In November, 

the second-year students gave 

an outdoor performance at Blaak 

train station here in Rotterdam; it 

was movement theatre. There are 

a lot of factors in that situation 

that are out of your control, like 

the weather and the people who 

happen to walk by. I think that is 

fantastic!’ 

Aafke Kloppenburg and Joey Mensink. 

Where do these ambitious students 

hope to be in a few years? 

Music theatre: 

a double portrait 

22 23

open dag 

30-01-2008 

rotterdam pop academy 

02-02-2008 

rotterdams conservatorium 

en vooropleidingen muziek 

09-02-2008 

rotterdamse dansacademie 

en vooropleidingen dans 

16-02-2008 

rotterdam circus arts 

08-03-2008 

muziektheateracademie

Download PDF file - Codarts

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?