Honouring the Dead in the Peloponnese - University of Nottingham

More documents

Recommendations

Info

Οι αναμνήσεις ενός παιδιού που έζησε την ωμότητα των Ναζί κατά των ‘118 Σπαρτιατών’ το φθινόπωρο του 1943 Θυμάμαι τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν τους Βρετανούς ενώ οπισθοχωρούσαν το 1941 και μετά να εισέρχονται στη Σπάρτη από τον κεντρικό δρόμο Τρίπολης-Σπάρτης, μόλις δύο τετράγωνα από το σπίτι μου. Η ντροπή της Κατοχής, η πείνα και οι στερήσεις έφτασαν στο αποκορύφωμά τους με τη σύλληψη –με τη βοήθεια ντοπίων δωσίλογωνπάνω από εκατό αιχμαλώτων το 1943. Θυμάμαι να τους μεταφέρουν σε ανοικτά φορτηγά. Να διαδίδονται τα φρικτά νέα της εκτελέσεως 118 εξ αυτών στο Μονοδέντρι. Είδα να μεταφέρουν τα αιματοβαμμένα κορμιά κάτω από το παράθυρό μου στην οδό Οσίου Νίκωνος καθ’ οδόν προς το νεκροταφείο. Θυμάμαι την ταφή τους ακριβώς απέναντι από το μνήμα της γιαγιάς μου. Θυμάμαι τη Σπάρτη τρομοκρατούμενη καθώς πέρασα μία εβδομάδα το καλοκαίρι του 1946 στο Μονοδέντρι δίπλα στο πεδίο εκτελέσεως, όπου μακρινοί συγγενείς είχαν τα κοπάδια τους. Και θυμάμαι το φόβο για τη χούντα το 1970 όταν σταμάτησα στο εγκαταλελειμένο πια μνημείο στο Μονοδέντρι για να αφήσω λουλούδια. 33 Angeliki Petropoulou. The Spartan royal funeral in comparative perspective The paper examines the religious nature and political significance of the honours granted to Spartan kings on their death, which are then compared with similar Achaemenid practices. We argue that all customs concerning compulsory mourning are exceptions in the context of Classical Sparta, as are the ekphora and burial of a king’s image, a rite necessitated by the fact that Leonidas’ body had been left exposed on the battlefield, rather than being repatriated and buried in Sparta. We then show that, although parallels between Spartan and Achaemenid compulsory mourning exist, the differences between the two are more significant than the similarities. Η σπαρτιάτικη βασιλική ταφή μέσω συγκριτικής προοπτικής Προτείνω να συγκριθούν οι Σπαρτιατικές βασιλικές ταφές στα χωρία 6.58 του Ηροδότου, Λακ. 15.9 του Ξενοφώντα και Άγης. 40.3 του Πλουτάρχου με αντίστοιχες επιβεβαιωμένες πρακτικές που παρατηρούνται σε σχέση με ταφές Αχαιμενιδών και ομηρικών βασιλέων ή μελών της βασιλικής οικογένειας. Θα υποστηριχθεί ότι: 1) η ανακήρυξη και επιβολή θρήνου για όλους τους υπηκόους του βασιλιά και η μεταφορά του σώματός του στην πατρική γη για ταφή ήταν σπαρτιατικές, περσικές και ομηρικές πρακτικές, και 2) οι Πέρσες είναι ανάμεσα στους ανώνυμους βαρβάρους της Ασίας που αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι μοιράζονταν - μαζί με τους Σπαρτιάτες - το έθιμο του υποχρεωτικού θρήνου. 34 Eleni Psychogiou. Mycenaean and modern rituals of death and resurrection: comparative data based on a krater from Hagia Triada, Elis The funeral representation on a Mycenaean krater from Palioboukovina in Elis contains certain obscure, ambiguous elements, which make its interpretation difficult. This paper attempts a new approach to the scene depicted, based on comparisons with modern magicoreligious practices regarding death and resurrection, which form crucial stages of the symbolic cycle of time and vegetation. In conclusion it is suggested that the depiction on the krater may not be a funeral scene but the pictorial representation of some seasonal ritual of mourning for the death and rebirth of the god of vegetation, bed-fellow of the Great Mother- Goddess. Τιμώντας τους μεταφυσικούς ‘νεκρούς’: αρχαίες και σύγχρονες θρησκευτικές τελετουργίες αναγέννησης με αφετηρία μία παράσταση σε μυκηναϊκό κρατήρα Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αποκαλύφθηκε μυκηναϊκό νεκροταφείο στην Αγία Τριάδα του νομού Ηλείας, στη θέση «Παλιομπουκουβίνα». Στο δρόμο ενός από τους θαλαμωτούς τάφους βρέθηκε κεραμικό όστρακο με παράσταση πρόθεσης νεκρού και xx
γυναικείου θρήνου, η αρχαιότερη στο είδος της μέχρι σήμερα. Κατά τους ανασκαφείς η παράσταση αφορά τη νεκρική τελετουργία για κάποιο μέλος της κοινότητας στην οποία ανήκε το νεκροταφείο. Παρατηρώντας τις λεπτομέρειες της παράστασης και συγκρίνοντάς την με σύγχρονα ελληνικά λατρευτικά δρώμενα για «θνήσκουσες» χθόνιες θεότητες ή βλαστικές δαιμονικές μορφές, θα υποστηρίξω ότι πιθανόν και η μυκηναϊκή νεκρική παράσταση να μην έχει κοσμικό αλλά θρησκευτικό χαρακτήρα. 35 James Roy. Anyte of Tegea and the other dead The brief epigram in verse is found from the archaic period onwards, originally most often on inscriptions recording the dead on a tombstone or a dedication to a god. From the early Hellenistic period the use of the epigram was expanded to cover a much wider range of subjects. In this process of adaptation the sophisticated work of the Tegean poetess Anyte made a significant and original contribution, which included funerary epigrams for young unmarried women but extended also to epigrams for animals. Η Ανύτη της Τεγέας και οι άλλοι νεκροί Το σύντομο επίγραμμα σε στίχους που εμφανίζεται από την αρχαϊκή περίοδο και εξής, απαντά αρχικά συχνότερα σε επιγραφές επιτύμβιων στηλών ή προσφοράς σε θεότητα. Από την πρώιμη Ελληνιστική περίοδο η χρήση του επιγράμματος επεκτάθηκε ώστε να καλύψει μεγαλύτερο εύρος θεμάτων. Σε αυτή τη διαδικασία αναπροσαρμογής, το εκλεπτυσμένο έργο της Τεγεάτισσας ποιήτριας Ανύτης απετέλεσε μία σημαντική και αυθεντική συνεισφορά, η οποία περιελάμβανε ταφικά επιγράμματα για νεαρές ανύπαντρες γυναίκες, ενώ επεκτάθηκε και σε επιγράμματα για ζώα. 36 Yanis Saitas. Cemeteries and settlements of Mani in medieval and later periods: a second contribution This paper presents some aspects of an ongoing research documenting the network of settlements and the corresponding cemeteries in the peninsula of Mani. Examples dating from the middle ages are presented, but mainly post-Byzantine and modern cases are discussed. Regional distribution, inner organization and the evolution of the cemeteries over time are examined. The typology of the memorial structures of successive periods is under documentation. The correspondence with the local community, patrilocal lineages and the social status of the family of the dead is analyzed. The first contribution was presented in the International Conference “Sparta and Laconia from prehistory to pre-modern”, Sparta 17-20 March 2005. Κοιμητήρια και οικισμοί στη Μάνη στους μέσους και νεότερους χρόνους. Συμβολή δεύτερη. Η ανακοίνωση αυτή παρουσιάζει ορισμένα στοιχεία μίας έρευνας σε εξέλιξη, με αντικείμενο την τεκμηρίωση του δικτύου των οικισμών και των αντίστοιχων κοιμητηρίων στη χερσόνησο της Μάνης. Περιλαμβάνονται παραδείγματα από τους μέσους χρόνους, κυρίως όμως από τους μεταβυζαντινούς και νεότερους χρόνους. Εξετάζονται ζητήματα της χωροταξικής τους κατανομής, της εσωτερικής τους οργάνωσης, της διαχρονικής τους εξέλιξης. Παρουσιάζονται στοιχεία σχετικά με την τυπολογία των ταφικών κατασκευών των διαφόρων περιόδων. Συσχετίζονται με τις αντίστοιχες τοπικές κοινότητες, τις πατροτοπικές ομάδες και την κοινωνική κατάταξη της οικογένειας των νεκρών. Η πρώτη σχετική ανακοίνωση είχε πραγματοποιηθεί στο Διεθνές Συνέδριο «Η Σπάρτη και η Λακωνία από τα προϊστορικά μέχρι τα νεότερα χρόνια», Σπάρτη 17-20 Μαρτίου 2005. 37 Nicholas Sekunda. IG V.1 1124. The dead of Geronthrai fallen at Mantineia IG V.1 1124 from Geronthrai informs us that one Eualkes fell in the war at Mantineia. Since its first publication this inscription has been associated with the first battle of Mantineia in 418. xxi
Page 1 and 2: Honouring the Dead in the Peloponne
Page 3 and 4: 16 Georgia Kokkorou-Alevras Funerar
Page 5 and 6: Abstracts 1 Emilia Banou and Louise
Page 7 and 8: 5 Rachel S. Fox. Vessels and the bo
Page 9 and 10: and their decoration as well as the
Page 11 and 12: connected with the early Mycenaean
Page 13 and 14: χρονικές περιόδους
Page 15 and 16: του Σιδήρου στον Ελ
Page 17 and 18: Προτείνεται ότι οι
Page 19: offer a detailed examination of the
Page 23 and 24: ανάγκη επίδειξης κ
Page 25 and 26: Preface The Conference ‘Honouring
Page 27 and 28: If in a negative way, the deliberat
Page 29 and 30: CHAPTER 21 THE SOCIAL DIMENSION OF
Page 31 and 32: Archaic funerary and votive jewelle

Honouring the Dead in the Peloponnese - University of Nottingham

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?