Issue 29 - Arabic/Hebrew

More documents

Recommendations

Info

‏|‏Ujcä‏(תוכן גיליון מס'‏ 29, אפריל תשס“ט 2009 יוצא לאור על ידי עמותת ‏"חלונות – אפיקים לתקשורת"‏ ת.ד.‏ 29409, תל-אביב-יפו 61294 טל.‏ 03-6208324 פקס 03-6292570 ת.ד.‏ 352 רמאללה العدد ٢٩ نيسان ‏(أبريل)‏ ٢٠٠٩ تصدر الة من قبل جمعية ‏"شبابيك قنوات للاتصال"‏ ص.‏ ب.‏ ٢٩٤٠٩ تل ابيب يافا ٦١٢٩٤ هاتف:‏ -٦٢٠٨٣٢٤ ٠٣ فاكس:‏ ٠٣-٦٢٩٢٥٧٠ ص.‏ ب.‏ ٣٥٢ رام االله office@win-peace.org www.win-peace.org ÂÌäãz‡‹€@›ˆbéä @ @2-3 @٢-٣ ) ) ) מכתבים למערכת ŸÓibjí@¿@äÎb• 7-4 ٤-٧ בחלונות מדברים lã®a@á»i@ã†aÏÇ 11-8 ٨-١١ מחשבות אחרי המלחמה @μ„aÏ‘€aÎ@˘Übjæa@fiÏy 15-12 ١٢-١٥ @ @ @@ÚÓ€Îá€a @ @ @ על ערכים butאוניברסליים והחוק הבינלאומי kxrchbut עריכה:‏ רותי עצמון,‏ נאג‘ח אבו שמסייה וזהייה קונדוס.‏ תודות לצוות:‏ חנה ויצר,‏ ג‘יזל סלמאן,‏ אדוה כפרי,‏ מייסלון דלאשה,‏ שמס קלבוני,‏ נטלי לוי,‏ רימא אלחאג‘,‏ אליענה אלמוג,‏ נרג‘ס זידאני,‏ איהאב קדח,‏ טוני חדאד,‏ אפרת וולפסון תרגום:‏ זהייה קונדוס עריכה לשונית לערבית:‏ נאג‘ח אבו-שמסייה עיצוב גרפי:‏ נינה יעבץ איור דמויות:‏ אלי רוזנבלום التحرير:‏ روتي عتسمون وناجح ابو شمسية وزهية قندس الشكر لأعضاء الطاقم:‏ حانه فايتسر،‏ أدفا كفري،‏ ميسلون دلاشة،‏ جزيل سلمان،‏ نتالي ليفي،‏ شمس كلبوني،‏ ريما الحاج،‏ نرجس زيداني،‏ إليانا الموج،‏ إيهاب قدح،‏ طوني حداد،‏ إفرات ولفسون ترجمة:‏ زهية قندس مراجعة اللغة العربية:‏ ناجح أبو شمسية التصميم الخطي:‏ نينا يعبتس رسم الشخوص:‏ إيلي روزنبلوم نريد السلام والأمان للأطفال،‏ نريد أن نقول للقراء الإسرائيليين أننا لا نلومكم لما يحدث لأنه واضح لنا أنه ليس لديكم تأثير...‏ نريدكم أن تعرفوا أننا الجيل الجديد ولهذا فإننا نأمل أن في المستقبل سيكون لديكم تأثير أكبر لما يحدث في مجتمعكم،‏ وأن عدد من يدعم السلام وينادي للحفاظ على حقوق الإنسان سيزداد.‏ ربما هكذا سيجد الاحتلال والمعاناة نهايتهما.‏ ونقول للقراء الفلسطينيين:‏ انضموا إلينا في نضالنا لنشر المعرفة وهكذا نوسع مخيم من يؤيد السلام والعدالة.‏ نؤمن أن هناك طريقا ً لخلق التغيير.‏ μÓ‰Óİè‹–€a@μ‹éaãæaÎ@p˝éaãæa@Ú«Ï‡ אנחנו רוצים בטחון ושלום לילדים.‏ לקוראים הישראלים אנחנו רוצים לומר,‏ שאנחנו לא מאשימים אתכם במה שקורה,‏ כי ברור לנו שאין לכם השפעה.‏ אנחנו רוצים שתדעו שאנחנו הדור הבא,‏ ולכן,‏ אנחנו מקווים,‏ שבעתיד תהיה לכם השפעה על מה שקורה בחברה שלכם:‏ שיגדל מספרם של הרוצים בשלום והקוראים לשמירה על זכויות אדם.‏ אולי כך יסתיימו סוף סוף הכיבוש והסבל.‏ לקוראים הפלסטינים אנחנו רוצים לומר:‏ הצטרפו אלינו במאבק להפיץ את הידע וכך להגדיל את מחנה מבקשי השלום והצדק.‏ אנחנו מאמינים שיש דרך לשנות.‏ קבוצת הכתבים הפלסטינים جيسيكا قشوع ג‘סיקה קשוע גאיה הילמן جابا هيلمان يزن مكحول יזן מכחול وصفية ווספיה חברות יקרות,‏ חברים יקרים במלחמה אין מנצחים.‏ כולם מפסידים כך או אחרת,‏ בטווח הקצר או בטווח הרחוק.‏ למרות המלחמה שהיתה והמצב הקשה והרגיש,‏ אנחנו רוצות להוכיח שאפשר להיות ביחד.‏ אנחנו מרגישות שבזכות ההיכרות בינינו,‏ אנחנו מבינות יותר את מה שקורה,‏ וחשוב לנו לשתף אתכם הקוראים במה שאנחנו לומדות.‏ אנחנו חושבות שבגלל שהעמים שלנו מסוכסכים,‏ חשוב להיפגש אחד עם השני,‏ להתחבר ולהכיר לעומק.‏ אנו מודות למי שנתן לנו את ההזדמנות המדהימה להיפגש וללמוד,‏ וחושבות שצריך לתת את ההזדמנות הזו לעוד בני נוער,‏ כדי שתוכלו להצטרף אלינו לקבוצה הולכת וגדלה...‏ קבוצת הכתבות מתל אביב الخسارة في الحرب هي أمر حتمي إن نظرنا إليها على المدى البعيد أو القصير،‏ فلا فائزون فيها على الإطلاق.‏ نحن هنا لأنه وبالرغم من الحرب التي مضت والوضع الصعب والحساس بود ّنا أن نثبت أن باستطاعتنا أن نقف بصف واحد.‏ كما ويلازمنا الشعور أننا وبفضل التواصل الذي بيننا بوسعنا أن نفهم أكثر ما يجري.‏ وعليه،‏ فإنه يهمنا جدا ً أن نشاركم بما نفقهه.‏ نعتقد أنه بسبب الصراع القائم بين شعبينا من المهم أن نتقابل ونتواصل ونبني بيننا معرفه عميقة.‏ وأخيرا ً،‏ نود أن نشكر من منحنا هذه الفرصة المشو ّقة لنتقابل ونتعلم ونفكر،‏ ويا ليت لو منحت هذه الفرصة لأكثر عدد من الشبيبة.‏ لذا يمكنكم الانضمام إلى هذه اموعة المستمرة النمو.‏ @kÓic@›m@Âfl@p˝éaãæa@Ú«Ï‡ ıaç«˛a@b„ıb”áñcÎ@b‰mb‘Ìáñ@ @ @ @ 2 first shot.indd 2 4/22/2009 8:07:57 PM
‏”לא למלחמה“‏ …écc[ÜÑJ)ìÑP)ÖñKjc מכתבים למערכת وصفية ווספיה בזמן המלחמה הרגשנו,‏ שזאת הדרך היחידה לשחרר את גלעד שליט ושיפסיקו לירות קסאמים על הארץ שלנו.‏ לא מגיע לנו,‏ וגם לכם,‏ לשבת במקלט במקום לחיות כמו בני-אדם.‏ אך גם לאחר המלחמה,‏ עדיין נורים קסאמים.‏ אף אחד לא יכול לנהל חיים כאשר כל דקה מופיעה אזעקת ‏”צבע אדום“.‏ אנחנו יודעים שבמשך 8 שנים יש ירי קסאמים לעברנו,‏ ואנחנו שואלים למה זה מגיע לנו?‏ למה צריך לסבול עוד ועוד?‏ ואז מתעוררת השאלה:‏ למה הממשלה לא עושה דבר בנידון?‏ לא יכול להיות מצב,‏ שצד אחד יילחם במטרה להרוג אזרחים שלנו ואף אחד לא עושה דבר.‏ בקשה אחרונה:‏ אל תפגעו בנו,‏ ואנחנו לא נפגע בכם - אנחנו רוצים שלום,‏ אנחנו לא גזענים ולא שופטים,‏ אנחנו רק רוצים הגנה.‏ רצינו שתדעו מהו הצד שלנו,‏ של הקבוצה הקטנה שלנו בבית-‏ ספר בתל-אביב.‏ קבוצה בליידי דיוויס,‏ כיתות ח‎1‎‏,‏ ח‎7‎ – כיתת ספורט.‏ شعرنا في فترة الحرب أن الحرب كانت الطريقة الوحيدة أمامنا لتحرير جلعاد شليط من أسره وايقاف اطلاق القسام على دولتنا.‏ لا نستحق،‏ كلينا،‏ المكوث في ملاجئ بدلا من العيش كسائر البشر.‏ لكن حتى عقب الحرب،‏ ما زال القسام يطلق نحونا.‏ كيف يمكن لأحد أن يعيش حياته مقابل صفارة انذار ‏”اللون الاحمر“‏ وهي تسمع كل دقيقة.‏ نحن نعلم انه خلال ٨ سنوات اطلق القسام نحونا،‏ وها نحن نسأل لماذا هذا مصيرنا؟ لماذا علينا المعاناة أكثر وأكثر؟ وعندها يعلو التساؤل:‏ لماذا لا تحرك الحكومة ساكنا ً؟ لا يمكن ان يستمر وضع فيه جانب يحارب بهدف قتل مواطنينا ولا يحرك احد ساكنا ً.‏ طلب أخير:‏ لا تتعرضوا لنا،‏ ولن نتعرض لكم،‏ نريد السلام،‏ لسنا عنصريين ولسنا قضاة.‏ فقط نريد الحماية.‏ أردنا أن تتعرفوا على جانبنا،‏ هذا الجانب من مجموعتنا الصغيرة في مدرسة في تل أبيب.‏ @W@ÂflbqÎ@Q@Âflbq@—ñ@LêÓ–ÌÜ@appleáÓ€@¿@Ú«Ï‡ @@@NÚöbÌã€a@—ñ@– قبل فترة وجيزة توجهت مع عائلتي إلى المركز التجاري في حيفا.‏ عند دخولنا مرآب امع التجاري فتشنا احد الحراس،‏ وفتش السيارة.‏ ومن ثم،‏ وعند دخولنا من الباب،‏ قام بتفتيشنا،‏ وللمرة الثانية،‏ حارس آخر.‏ فكرت،‏ وقلت لأختي:‏ هذا جيد!‏ الدولة واتمع يحافظان على أمن المواطنين وسلامتهم!‏ ولكن أختي أجابتني بأن الدولة تحافظ على سلامة قسم من مواطنيها،‏ وتهتم وتدأب وتحرص على حصة هذا القسم فقط،‏ أما نحن العرب فلا!‏ فتشنا الحراس لأننا مشبوهون،‏ لأننا عرب.‏ ويفتش قسما بسيطا ً فقط من اليهود الذين يدخلون!‏ الاجواء السياسية تزداد شحونة وتوترا ً بين العرب واليهود في إسرائيل!‏ العرب متهمون دائمأ بالخيانة إن حدث أي شيء.‏ نحن أهل الارض وسكانها،‏ ويتعامل معنا القادم الجديد من روسيا على أننا سالبو الأرض،‏ ونهدد أمن المكان،‏ وأننا لصوص لا يحق لنا البقاء في هذا المكان،‏ بل ويجب طردنا.‏ منعنا حق الكلام بصراحة.‏ وإن نحن تكلمنا اتهمنا بالخيانة وتهديد أمن الدولة!‏ أهدد أمن من إن قلت للعالم أنني أعاني من العنصرية والاضطهاد؟!‏ أهدد أمن من إن توجهت لوزارة الإسكان وطالبت بأرض أجدادي لابني بيتا ً لي ولأهلي؟!‏ يا لها من حياة تعيسة.‏ كم أتمنى أن أدخل وأخرج دون أن يفتشني أحد!‏ أريد أن أشعر بالحرية،‏ وأني غير مراقبة،‏ وأنني أستطيع أن أعيش حياتي دون قيود.‏ بعد أحداث الحرب على غزة أصبحت الصورة أصعب وأشد!‏ وجاءت الانتخابات لتزيدها ظلاما ً.‏ نجح اليمين،‏ والعرب أثبتوا أنهم قلة،‏ واليساريون انقرضوا!‏ من الآن فصاعدا ً ستصبح سياسات الدولة أكثر إجحافا ً،‏ وأقسى علينا،‏ نحن فلسطينيو الداخل!‏ ما العمل؟ مغادرة البلاد كما يفعل الكثير من الشباب ليتعلم ولا يعود؟ لكن،‏ لماذا يجب علي أن أترك أرضي وأرض أبي وجدي؟ وطني هنا!‏ وهذه هي الدولة التي أعيش فيها حاليا ً إلى أن يرث الخالق الأرض ومن عليها،‏ أو أن تتغير موازين القوى.‏ أريد ان ابقى هنا.‏ هنا ولدت،‏ وهنا سأموت.‏ سياسة الدولة غير منصفة.‏ يجب علينا جميعا،‏ العرب واليهود،‏ العمل من أجل التغيير،‏ حتى يصبح المكان مكانا صالحا للعيش،‏ لأنني،‏ اليوم،‏ لا أشعر بأنني أستطيع أن أستمر بالعيش هنا!‏ علينا عمل شيء!‏ أن نكون نشطاء.‏ לפני זמן מה הלכתי עם משפחתי למרכז המסחרי בחיפה.‏ כשנכנסנו לחניון של המרכז המסחרי,‏ בדק אותנו אחד המאבטחים ובדק את מכוניתנו.‏ לאחר מכן,‏ כשנכנסנו מהדלת,‏ בדק אותנו,‏ בפעם השנייה,‏ מאבטח אחר.‏ חשבתי לעצמי ואמרתי לאחותי:‏ ‏”זה טוב!“‏ המדינה והחברה שומרים על ביטחונם ושלומם של האזרחים.‏ אולם,‏ אחותי ענתה לי,‏ שהמדינה שומרת על שלום חלק מתושביה,‏ היא דואגת ושומרת רק על החלק הזה בלבד,‏ אולם לא עלינו הערבים!‏ השומרים בדקו אותנו בגלל שאנחנו חשודים,‏ בגלל שאנחנו ערבים.‏ הם בודקים רק חלק מהיהודים שנכנסים.‏ האווירה בין היהודים בישראל נעשית יותר ויותר מתוחה ואף מסלימה.‏ הערבים תמיד מואשמים בבגידה כל פעם שקורה משהו.‏ אנחנו בעלי הבית ותושביו,‏ והיחס אלינו מצד העולה החדש מרוסיה הוא כאילו גזלנו את האדמה,‏ כאילו אנחנו מאיימים על ביטחון המקום הזה,‏ כגנבים שאין להם זכות להישאר במקום הזה,‏ וכי צריך לגרשנו.‏ נמנעת מאיתנו הזכות לדבר בכנות,‏ ואם דיברנו,‏ הואשמנו בבגידה ובאיום על המדינה.‏ על ביטחון של מי אני מאיימת כשאני אומרת ומספרת לעולם שאני סובלת מגזענות ומתסכול?‏ על מי אני מאיימת כאשר אני פונה למשרד השיכון ומבקשת בחזרה את אדמת סבותי לבני,‏ לי ולמשפחתי?‏ אילו חיים אומללים!‏ כמה אני מייחלת לכך שאוכל לצאת ולהיכנס מבלי שיבדקו אותי!‏ אני רוצה להרגיש חופש.‏ שלא עוקבים אחרי,‏ ושאני יכולה לחיות את חיי ללא הגבלות.‏ לאחר המלחמה בעזה התמונה הפכה להיות קשה יותר,‏ והבחירות הוסיפו להחשכת המצב.‏ הימין ניצח,‏ הערבים הוכיחו כי הם מיעוט,‏ והשמאלנים נכחדו!‏ מהיום והלאה תהפוך המדיניות של המדינה יותר נוקשה כלפינו,‏ הפלסטינים בארץ.‏ מה עושים?‏ לעזוב את המדינה,‏ כפי שעושים הרבה צעירים שנוסעים ללמוד ולא חוזרים?‏ אולם,‏ למה אני צריכה לעזוב את אדמתי ואדמת אבי וסבי?‏ מולדתי כאן!‏ זאת המדינה שבה אני חיה כרגע עד שתיחרב על ידי בוראה,‏ או עד שישתנו יחסי הכוחות.‏ אני רוצה להישאר כאן.‏ כאן נולדתי וכאן אמות.‏ המדיניות הממשלתית היא לא שוויונית.‏ חובתנו כולנו,‏ ערבים ויהודים,‏ לעבוד כדי לשנות,‏ כדי שהמקום יהפוך למקום שאפשר לחיות בו.‏ משום שאני,‏ היום,‏ לא מרגישה שאני יכולה להמשיך לחיות כאן!‏ חייבים לעשות משהו!‏ עלינו לפעול.‏ 3 @aá‰flã–◊@Âfl@Åá”@áÓ‡®a@áj«@·Ìãfl מרים עבד אלחמיד מכפר מנדא first shot.indd 3 4/22/2009 8:08:09 PM
Page 1: כתב עת עברי-ערבי לנ
Page 5 and 6: 12.1.2009 לקבוצת ג‘נין,
Page 7 and 8: אורי הרצברג וינעם צ
Page 9 and 10: @L·Ìbn»-uÎ@Òã‡†@¿@b‰ˆ
Page 11 and 12: ZÔ€bn€b◊@…öÏ€a@ÊÎã
Page 13 and 14: ? هل مسموح للجيش الا
Page 15 and 16: من ناحية أخرى ففي ا

Issue 29 - Arabic/Hebrew

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?