1998-4 - Dutch Birding

5tekels 1aartgierzwaluw op LValcheren in ntei 1996
van afwijkende exemplaren met gedeeltelijk wit
verenkleedl vertoont een ovaalvormige witte vlek
op de bovendelen . Verwarring niet de overige
drie Hirundapus-soorten js mogelijk, hoewel
geen van deze gezien hun verspreidingsgebied
en trek) ;eclrag als clwaafgast in Wesl-Europa verwacht
m,tt; worden Icf Chantler & Driessens
iclc) :,1 Withuikstekelstaartt;ierzwaluw H co(-hinchinensis
irrostelijk Himalayagebied en verspreid
in Z-uidoost-Azië, ovenvínterend in Thailand,
Maleisië en West-Indonesië) lijkt sterk op Stekelstaartgierzwaluw,
met name door de vergelijkbare
lichte vlek op de bovendelen maar heett een
minder opvallende, vuilwitte keelvlek, die geleidelijk
a,vt•rgaat in de donkerbruine borst . Reuzenstekelst,tarl)
;ierzwaluw H g it;rantc ,us (zuidpunt van
het Inclisc h Suhcontinent, Zuidoost-Azië, Palawan
(,n Culion, Filippijnen, en Grote Sundaeilanden,
Indonesië) is groter en heeft een minder
opvalleride lichte vlek op cfe hovendelen en
een veel minder contrasterende lic:htbruine keelvlek
. Zwarte Stekelstaartgierzwaluw H cr.debensis
(Noordoost-Sulawesi, Indonesië, en Filippijnen)
is bijna geheel glanzend zwart en mist zowel de
lic hte keelvfek als de lichte vlek op de Ixvendelen
(Chanller 1993, Chantier & Driessens 1997 ) .
Verspreiding en voorkomen
Stekulst,tnrt) ;íerzwaluw broedt van Centraal-
5ihc•rie•, via Noord-China en Zuidoost-Mongolië,
Nourd-Mantsjoerije en Korea oostelijk tot Sakhalin
en Hokkaido en Noord-Honshu, lapan, en
overwintert hootdzakelijk in C)ost-Australië en
hel zuiden van Nieuw-Guinea rH c c ,j ucl.icutusl.
Een aparte en niet-trekkende ondersuorl komt
voor in het Himalaya# ;ehied (H c nudipes)
(Chantler & Driessens 1995~ . In te);enstellinK tot
de andere Hirundapus-soo rt en is het een IanJ;eaistandstrekker
. In samenhang niet het trekgedrag
zijn er verscheidene waarnemingen ver huiten
cle reguliere broed-, doortrek- en overwinteringst;ehieden
. C)p het zuidelijke halirond zijn exempi,tren
vastgesteld op de Seychellen (2), Fiji,
Nieuw-Zeeland en de Macquarie-eil,inden . In de
VS is de soort volgens National Geographic
Society {1987) een dwaalt ;ast ('casual') in het
voorjaar . Op 21 mei 1974 werd een exemplaar
ges( hoten op Shemya, Aleoeten, Alaska iGihson
& Kessel 1 997) . Volgens Chantler & Driessens
i 191151 is er één geval bekend van de Príbilofeilanden,
Alaska . Roberson (1980) vermeldt twee
gevallen aan cte Amerikaanse westkust ; titi-aarschijnlijk
betreffen dit boven}tenoentde waarnemingen
.
In Europa zijn inclusief het geval v,in Walcheren
ten minste 17 gevallen bekend, waarvan de
helft op de Britse Eilanden . Voor de Britse gevallen
is lastig exact te bepalen om hoeveel verschillende
exemplaren het de laatste 15 jaar
gaat .
1 8 juli 1840, ( ;mat Hurkesley, Essex, Ent;eland (F;eschoten
; Dymunci et af 198t) , Evans 1994 ;
2 2 6 of 2 7 juli 1879, Ringwood, Hampshire,
Engelancl Ive rzarneld : Dymond et al 1989, Evans
1994 }
3 21 mei 1933, Nummi, Finland ile~end gevonden,
lates overlecic•n : lintumies 19 : 78, 1984 1
4 20 juni 19r,4 . Cape Clear Island, Cork, Ierland
iDymond et tl 1989, fvans 1994 }
5 17 mei 19b8, Noorwel ;en (Ronnest 1994 )
6 midclen-novemhel 1971, Faqyanija, Malta (geschoten
: Sultannti el al 1989, Evans 1994 Y
8 25 mc•í-6 juni 1984, Loch of Hilwell & Quendale,
Shetland, Sc:hotlancf (Dymond et al 1989, Evans
199-t )
9 2' mei 198 .ï, Feirhurn InBs, North Yorkshire, EnF ;eiand
IDyrnond et al 1t)8(4, Evans 1994 1
tQ 28 mei-A juni 1988, Hoy, Orkney, Schotland
IDvmund et a) 1 c1F39, Evans 1994 s
11 21 april 1990, Kristiinankaupunki, Skaftung,
Finland (RonneSt 1994, lánnes et al 1991 )
12 4 novemher 1 990, Betanzos, emhalse de Cecehre,
La Coruna, Spanje, mogelijk juveniel Ide luana el
al 1 q 92 )
13 26 ntei 1991, Wierton Hill Reservoir, Maiclstnne~,
Kent, Ent;el