Relúa FSF unha revelación feminina

sociedade xaneiro 13Repertorio solidario dende SancovadePódese dicir que en Sancovadeteñen gusto polos escenarios. Faitres anos un grupo de veciños eveciñas desta parroquia vilalbesacomezaron a figurar enriba doescenario a modo de divertimento.Iso é o que significa paraos actuais 15 compoñentes daSintonía de Sancovadeas súasactuacións emesmo os seusensaios. Porquea pesar de que oseu espectáculose basea no playback ou, comoos definironnunha ocasión,no “ilusionismo”-xa que crean ailusión no públicode queestán a ver unhaorquestra tocando-candochega o verán reúnensepara ensaiarosdomingos polatarde. E se xa osensaios son unhafesta, as verbenasque amenizannon poden ser menos; apesar de que ningún dos compoñentessexa músico ou nin sequerabaile ben. Pero oAlfonso Blanco Torrado foi un dosveciños que se puxo á fronte damobilización social coa que se logroudesprazar a carga do Casóndo municipio chairego, despois deque o alcalde e o Tenente CoronelDopico lle fixeran expresamenteesa petición, como apunta SandroOtero, un dos coordinadores deXermolos.Ante tal xesta, algúns membros deXermolos pensaron na realizacióndunha homenaxe similar á que recibiunas vésperas do Festival dePardiñas do pasado ano, cando aAsociación Pazos de Galicia e aCasa Grande de Bachao lle fixoentrega do premio “Colaboradornecesario da nosa Cultura”, poloseu traballo, sobre todo, nas parroquiasdo municipio de Guitiriz.Foi o sábado 12 de xaneiro candoAlfonso Blanco recibiu unha esculturarealizada polo canteiroRamón Villar, tamén implicado naloita do Casón, como distinción de“Veciño necesario da nosa Comarca”no contexto de celebracióndo 25 aniversario do paso doCasón por Guitiriz e “homenaxe atódolos veciños e veciñas” que semobilización en conxunto paraafastar a carga da base militar deParga. Como manifesta Blanco,“trátase dun traballo colectivo.importante para eles é pasalo bene facelo pasar ben á xente que osvai ver alí onde actúan: Sancovade,parroquias próximas comaBoizán, entre outras; pero taménno Festival Solidario que Cáritasorganiza cada ano en Vilalbapara recadar fondos para unhacausa concreta.O primeiro ano que participaronneste festival, Cáritas recadouarredor de 3 mil euros para Haití,Non foi só nesta ocasión cando oconxunto dos veciños e veciñastraballaron por unha causa, senónque moitas veces dende Xermolosse traballa en equipo. Consideroque todos somos veciños necesariosporque dependemos uns doutros”.Ademais, engade que “foi unacto moi emotivo de homenaxe atodo o pobo e que, ademais, recolleuunha mostra do que pode facercada un dende a creatividade”como é o caso do traballo deRamón Villar, un amigo ao que llesegue os pasos e lle agradece a elaboraciónda escultura de cantería.“Para a mocidade Alfonso transmítenosa memoria, as raíces, anosa cultura e historia, e este agasalloé un alento para que siganeste camiño. Gracias Alfonso”,segundo xustifica Sandro Otero,un dos coordinadores de Xermolos,de cara á celebración desta homenaxea Alfonso Blanco, “unveciño de Guitiriz”, como elmesmo se definiu nas súas intervenciónspara os informativos datelevisión durante as mobilizaciónsen decembro de 1987.Celebración en torno á imaxe, apalabra, a música, a gastronomíae a fotografíaMáis de 300 persoas participaronO cambio de vestiario é unha das características do espectáculo da Sintonía de Sancovade.o país centroamericano que viñade sufrir as consecuencias dungran desastre natural. Segundoeste obxectivo a Sintonía de Sancovadecolabora coas persoasque máis o precisan mediante adoazón dos fondos recadados encada actuación a Cáritas ou outrasorganizacións sen ánimo delucro. Nese sentido manifestan“estar dispostos a colaborar coaxente que o precise”.no xantar popular que acolleu oHostal La Casilla e que contoucoas actuacións de Bloquinho deXermolos, Sons da aldea ou Caivancadespois da proxección dovídeo sobre o“Paso do Casónpor estas terras”de Paco Ja e a presentaciónda reediciónda RevistaXermolos publicadacon motivodo primeiro aniversario-maquetadapor XoséAntón Arias e queestá á venda naLibrería Castañoe na Librería Crusatde Guitiriz- na23E con humor e solidariedade preparancada ano un repertorio variadoque presentan enriba dosescenarios acompañado dunhaposta en escena que se caracterizapor varios cambios de vestiarioentre as mulleres quefiguran como cantantes para oque empregan un furgónprestado. En total son seis“cantantes” e nove “músicos”os que poñen o mellorde si mesmos paraestas causas solidarias.Non se consideran músicose, dende a formación,recoñecen e respectan otraballo dos músicos profesionaise afirman conhumor que “se marcha aluz, nós temos que volverpara a casa”. Aínda así, naactualidade gozan de bastanteéxito, sobre todoentre os coñecidos e coñecidasque contemplanoutra faceta diferente á dotraballo que desempeñan acotío os seus compoñentes,persoas con diferentesidades e ocupacións. ASintonía de Sancovadereúne persoas dende algode máis de 20 anos atamáis de 60 que conforman ungrupo que convive en harmonía,unha das claves da súa supervivencia.E, falando de supervivencia,pódese dicir que a teñenasegurada; xa que en numerosasocasións foron varios os interesadosen coñecer os requisitosprecisos para formar parte daSintonía de Sancovade. Destexeito, “son máis os que querenincorporarse que os que querenmarchar do grupo”, apuntandende a Sintonía, “que tamén oshai que abandonan por motivoslaborais ou porque xa non opasan ben facendo isto que nósfacemos”, remarcan.Por outra banda, dende a formacióncren que os días estaráncontados para a Sintonía de Sancovadeporque “en algún momentoa xente aburrirase edeixara de chamarnos para actuare de ir vernos ás festas;aínda que, polo momento, contamosco noso propio club defans”. E foron eles, o Club deFans da Sintonía de Sancovade,os que crearon un grupo en facebookpara manter informadosaos fans dos seus espectáculos eno que colgan as fotografías tomadasen cada actuación.Festival solidario en marzoA vindeira actuación da Sintoníade Sancovade, como non podíaser doutro xeito, será o sábado 9de marzo no Auditorio Municipalde Vilalba durante a celebracióndun novo Festival Solidario.Guitiriz recorda ao Casón 25 anos despois da man de XermolosAlfonso Blanco foi nomeado “Veciño Necesario da Nosa Comarca”Casa Habaneraque rematou coaactuación musicalde Mini e Mero onde se reunironaínda máis veciños e veciñas quenon quixeron faltar a este acto derecordo ás mobilizacións poloCasón, pero que non puideron facersecunha entrada para o xantar.A Casa das Palabras acolleu unhaexposición dende o 12 de decembro–data de inicio das actividadesconmemorativas do aniversariodo Casón- ata o sábado 12 de xaneirounha exposición fotográficacoas imaxes de Pepe Álvez, reporteirográfico de El Progreso, quexa foi na Revista de Xermolos,“artista convidado” coa súa colleitafotográfica. Foi o 12 de decembrotamén cando a CasaHabanera acolleu a presentacióndo libro “Prestige. Tal como foi,tal como fomos” de Xosé ManuelPereiro, presidente do Colexio deXornalistas de Galicia e informanteen El País en 1987; ademaisda proxección dodocumental “Casón 1987” producidopor Antón Reixa en colaboracióncoa TVG. Así mesmo, duranteestas semanas Xermolosviviu este aniversario dende variasplataformas que inzan en creatividade.Ademais da imaxe, a músicaAlfonso Blanco, José María Teixido e Xulio Giz durante os actos de recordo do paso do Casónpor Guitiriz na Casa Habanera. FotoSUSO.ou a fotografía, tamén dende a palabrarecordaron este acontecementocon mensaxes que osveciños publican arredor das fotografíascolgadas nas redes sociaissobre os acontecementos de decembrode 1987 ou a través dascoplas de Xosefa Cabado, unhaveciña de 90 anos de San Salvadorde Parga, que Xermolos está a recoller.