EDYTA STEIN

3. KRYZYS WIEKU DOJRZEWANIA
1. Zmiany wewnętrzne
Wraz z nadejściem wieku dojrzewania znacząco zmienia się w Edycie
Stein postrzeganie świata zewnętrznego i wewnętrznego. Zaczyna ona
coraz bardziej cenić swe otoczenie i zmiany tak zewnętrzne, jak i wewnętrzne,
których zaczyna doznawać. Stawia sobie pytania na temat sensu
Ŝycia i jego roli w świecie.
W 1906 roku oświadcza zdumionym członkom rodziny, Ŝe zdecydowała
się porzucić szkołę: „zaczęłam się martwić o kwestie, zwłaszcza dotyczące
sposobu postrzegania świata, o czym w szkole nie mówiono wiele”
(A 258). Nikt nie rozumie jej motywacji, ale matka akceptuje decyzję
swej najmłodszej córki. Zatroskana o to, co dzieje się we wnętrzu Edyty,
decyduje się posłać ją, dla relaksu, do siostry Elzy, która poślubiwszy lekarza
dermatologa, zamieszkała wraz z nim w Hamburgu. Oczekiwała ona teraz
drugiego dziecka i zwróciła się o pomoc do Edyty. Była to najlepsza okazja,
aby Edyta mogła oddalić się od protekcjonistycznego środowiska rodziny
i choć wyjechała, aby spędzić tam jedynie parę tygodni, pozostała prawie
10 miesięcy. Działo się to w kwietniu 1906 roku.
Powodem porzucenia szkoły przez Edytę był „bezsens”, z którym
musiała się zetknąć. Zdała sobie sprawę, Ŝe w szkole, choć uczy się wielu
rzeczy, jednak nie otrzymuje wsparcia, treści, które pomogłyby jej sprostać
Ŝyciu i zmianom, jakich doświadcza w swym wnętrzu.
W Hamburgu Edyta spotyka się z innymi wymiarami Ŝycia, aŜ do tej
pory jej obcymi. Pomagając siostrze w zajęciach domowych i w opiece
nad dziećmi, zaczyna odkrywać swą kobiecość i swe macierzyństwo. Nabiera
równieŜ świadomości zmian zewnętrznych, jakich doświadcza, i tego,
co zakłada płciowość z punktu widzenia biologicznego. Jej szwagier Max
Gordon jest dermatologiem, specjalistą chorób wenerycznych i skórnych,
i w jego bogatej bibliotece medycznej Edyta moŜe zaspokoić swą ciekawość.
23