magazhn πεμπτο τευχος

ΓΡΑΦΕΙΝ
ΛΟΓΑ
Ότι το δίκαιο την αδικία δεν πειράζει,
Ότι ο έντιμος επιβιώνει και δε ζει
Ότι ο καλλιτέχνης τους συμμορίτες διασκεδάζει.
Την αδικία των ιθυνόντων;
Το ψεύδος-θάλασσα που πνίγει την αλήθειασταγόνα;
Και περισσότερο απ’ όλα, τη χλεύη του αχρείου
επάνω σε ενάρετο;
Την Απόγνωση ή την αδιαφορία στα μάτια των
νέων,
Τα γηρατειά με το μαχαίρι της απελπισίας στην
καρδιά,
Τον βαθύπλουτο με κορδωμένο βήμα,
Το είδωλο και ήρωα της εποχής,
Τη Γαλιφιά και τη Λαγνεία που
ευημερούν γλεντώντας
Όταν είναι πιο σίγουρο να
συναντάς δεινόσαυρους,
παρά Ευγένεια και Ειλικρίνεια,
Όταν ακούς την Λογοδιάρροια
του πολυμαθή φαύλου,
Την ανθρώπινη Ψυχή
ακάθαρτη και κούφια,
που σε γεμίζει φρίκη,
Την πωρωμένη Συνείδηση
βουτηγμένη μες στη λάσπη,
Την άφθαστη Υποκρισία
μεταθανάτια.
Ο φόβος για τη χώρα, απ’ οπού δεν επέστρεψε
κανείς;
Φοβάσαι τις χαρές, φοβάσαι να πιστέψεις στα
παραμύθια,
Φοβάσαι τα όνειρά σου, την τρυφερότητα, την
αλήθεια,
Φοβάσαι να ερωτευτείς, μήπως θα ατυχήσεις
Δύσκολη η ορμή προς του Άγνωστου τα
μονοπάτια.
Έτσι ανίκανους μας κάνει η σκέψη η δειλή.
Και σαν λουλούδι το θάρρος μας μαραίνεται
τελικά.
Luiggi Russo, Revolt
κρυμμένη πίσω απ” τη μάσκα
θείας καλοσύνης,
Την παραγκωνισμένη Τέχνη από τις αίθουσες
και τις οθόνες διωγμένη με κλωτσιά,
Τους Καραγκιόζηδες και Φασουλήδες που χωρίς
κόπο δρέπουν δάφνες,
Τον ξεδιάντροπο Εκβιασμό ντυμένο με την
καθαρή τήβεννο του νομικού δικαίου,
Την Υπεροψία για τους ένδοξους προγόνους,
Την Εντιμότητα μπλεγμένη στα ύπουλα δίχτυα
της αδικίας.
Ποιος θ’ ανεχόταν με βογγητά, το βάρος της
Bookshelf as Painting
ζωής να σέρνει ημιθανής;
Εάν δεν ήταν αυτή η άγνοια τρομερή,
Μα όμως, ποιος μπορεί ν” αλλάξει το
κατεστημένο,
αν αδρανείς εσύ;
Όταν τόσο απλά λύνει το ζήτημα Η μαχαιριά ή η
πιστόλα!
Δοκίμασε αρπάζοντας
Το δίκοπο σπαθί,
Την πανοπλία βάζοντας,
Και δείξε, τι αξίζεις, τι ποθείς!
Ευάγριος Αληθινός
19