Λευκωμα 25 χρόνια

25 XΡΟΝΙΑ ΙΑΣΩ
«ΈΝΑΣ ΜΕΓΆΛΟΣ
ΜΙΚΡΌΣ ΉΡΩΑΣ»
Ο Περικλής Θεοδωρόπουλος, Μαιευτήρας
- Γυναικολόγος, Ειδικός Ιατρικής Εμβρύου στο
τμήμα Eμβρυομητρικής Iατρικής, ξεχωρίζει
το πιο δύσκολο περιστατικό που έχει
αντιμετωπίσει μέχρι τώρα στην καριέρα του.
ΠΑΡ’ OΛΟ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟYΜΑΙ για περισσότερα από 25 χρόνια με την
ειδικότητα της Eμβρυομητρικής, δεν μου είναι δύσκολο να εντοπίσω εκείνο
το περιστατικό που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
Θα ήθελα, όμως, να ξεκινήσω με μια μικρή παρένθεση. Το αντικείμενο ενός
τμήματος Εμβρυομητρικής Ιατρικής είναι:
α) Ο υπερηχογραφικός έλεγχος των εμβρύων πρώτου τριμήνου, με την
υπερηχογραφική εξέταση Αυχενικής Διαφάνειας, δευτέρου τριμήνου με την
υπερηχογραφική εξέταση Β΄Επιπέδου και τρίτου τριμήνου με το Doppler
Κύησης. Επίσης, ο επεμβατικός προγεννητικός έλεγχος (αμνιοπαρακέντηση,
λήψη τροφοβλάστης κ.ά.), καθώς και χειρουργικές θεραπευτικές παρεμβάσεις
στο ενδομήτριο περιβάλλον και
β) η παρακολούθηση κυήσεων υψηλού κινδύνου (κύηση με υπέρταση ή
διαβήτη, πολύδυμες εγκυμοσύνες κ.ά.).
Όλοι οι γιατροί οι οποίοι ασκούν αυτή την ειδικότητα στο τμήμα του ΙΑΣΩ
έχουν κάνει ειδικές σπουδές σε αναγνωρισμένα κέντρα, τα οποία τους
παρέχουν εξουσιοδότηση για να εργάζονται πάνω σε αυτό το αντικείμενο.
Πριν από 12 χρόνια, με τη βοήθεια του τμήματός μας και της εντατικής
μονάδας προώρων του μαιευτηρίου ΙΑΣΩ, κατορθώσαμε να φέρουμε στη
ζωή ένα από τα πιο λιποβαρή πρόωρα νεογνά. Το μωρό γεννήθηκε στις 34+2
εβδομάδες διδύμου κύησης και είχε βάρος μόλις 750 γραμμάρια. Η μητέρα
ήταν συνάδελφος καρδιολόγος, έγκυος σε δίδυμα από εξωσωματική, 42 ετών,
πρωτότοκος. Από την πρώτη συνάντηση στη μονάδα μας άρχισαν τα δύσκολα.
Κολπική αιμόρροια με αποκόλληση του πλακούντα στον πρώτο σάκο των
διδύμων. Κατάκλιση, φαρμακευτική κάλυψη και άγχος για την εξέλιξη. Στην
αυχενική διαφάνεια ο τράχηλος της μήτρας άρχισε να διαστέλλεται. Λόγω της
ιδιαιτερότητας του περιστατικού και της αποκόλλησης του σάκου, που δεν είχε
αποκατασταθεί πλήρως, αποφασίστηκε επείγουσα λαπαρασκοπική περίδεση
του τραχήλου προς αποφυγή αποβολής. Η αγωνία μεγάλωνε λόγω συσπάσεων
Πριν από 12 χρόνια, με τη
βοήθεια του τμήματός μας και
της εντατικής μονάδας προώρων
του μαιευτηρίου ΙΑΣΩ,
κατορθώσαμε να φέρουμε στη
ζωή ένα από τα πιο λιποβαρή
πρόωρα νεογνά. Το μωρό γεννήθηκε
στις 34+2 εβδομάδες
διδύμου κύησης και είχε βάρος
μόλις 750 γραμμάρια.
της μήτρας. Κατάκλιση, φαρμακευτική κάλυψη και παράταση της αγωνίας.
Η μητέρα στωική και υπάκουη. Εντατική παρακολούθηση στο τμήμα σχεδόν
σε εβδομαδιαία βάση. Στην 22η εβδομάδα κύησης, στον υπερηχογραφικό
έλεγχο του Β΄ Επιπέδου, είδαμε ότι το πρώτο έμβρυο ήταν αγόρι και το
δεύτερο κορίτσι, χωρίς υπερηχογραφικά ευρήματα. Στο τμήμα συζητήσαμε
αν έπρεπε, στο πλαίσιο του προγεννητικού ελέγχου, να προχωρήσουμε
σε έλεγχο των χρωμοσωμιακών ανωμαλιών με αμνιοπαρακέντηση, λόγω
της ηλικίας της εγκύου. Τελικά αποφασίστηκε λόγω αυξημένου κινδύνου
να μη γίνει αμνιοπαρακέντηση, αλλά να κάνουμε το NIPT (non invasive
prenatal test) από το αίμα της εγκύου. Τα αποτελέσματα φυσιολογικά. Τι
ανακούφιση και αυτή!
Ακολούθησαν ήπιες συσπάσεις, φαρμακευτικά ελεγχόμενες. Έπειτα από
δύο εβδομάδες, το αγόρι άρχισε να υπολείπεται σταδιακά σε ανάπτυξη
σε σχέση με το κορίτσι, το οποίο μεγάλωνε σχετικά καλά. Βρισκόμασταν
πλέον στην 29-30ή εβδομάδα κυήσεως και το βάρος του αγοριού ήταν
περίπου 600 γραμμάρια, με παθολογικές μετρήσεις Doppler των αγγείων
της μήτρας και των εμβρύων. Παράλληλα, η μητέρα άρχισε να παρουσιάζει
και ήπια υπέρταση. Ειδική διατροφή και φαρμακευτική κάλυψη της εγκύου.
Η αγωνία κορυφώνεται.
Στις 34 εβδομάδες η μητέρα έκανε εισαγωγή στο μαιευτήριο, γιατί δεν
ένιωθε καλά τα παιδιά και άρχισε να παρακολουθείται εντατικά στο τμήμα.
Το άγχος και η ανησυχία όλων μας ήταν να παρατείνουμε με ασφάλεια
την εγκυμοσύνη και να οριστεί σωστή και ασφαλής ημερομηνία τοκετού.
Συζητήσεις, αναλύσεις, διχογνωμίες... Έπρεπε να κερδίσουμε πολύτιμο
χρόνο, ώστε να γεννηθούν τα έμβρυα όσο το δυνατόν αργότερα, για να
είναι καλύτερης πρόγνωσης και ωριμότητας πνευμόνων.
Τέλος, αποφασίστηκε από κοινού, έπειτα από προετοιμασία της εγκύου,
καισαρική τομή στις 34+2 εβδομάδες εγκυμοσύνης. Το κορίτσι γεννήθηκε
1.800 γραμμάρια, ο Γολιάθ 750 γραμμάρια. Η μητέρα στο κρεβάτι της και
τα δίδυμα στη μονάδα προώρων.
Η πρώτη εκτίμηση των νεογνολόγων ήταν ότι τα δύο νεογνά, αν και
λιποβαρή, ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση. Το κορίτσι δεν χρειάστηκε
αναπνευστήρα. Το αγόρι διασωληνώθηκε. Έπειτα από 4 εικοσιτετράωρα
έκανε και πνευμονοθώρακα, ο οποίος αντιμετωπίστηκε επιτυχώς. Η εντατική
φροντίδα σε όλο της το μεγαλείο. Οι μέρες αγωνίας στη μονάδα ήταν δύσκολες
για όλους όσοι είχαμε ζήσει από κοντά το περιστατικό.
Έπειτα από περίπου έναν μήνα, το κορίτσι έφυγε για το σπίτι, ενώ το αγόρι
συνέχισε να αγωνίζεται αξιοπρεπώς στη μονάδα. Αποσωληνώθηκε, άρχισε
και να σιτίζεται με ρινογαστρικό σωλήνα και λίγο αργότερα από το στόμα.
Περίπου δύο μήνες μετά τον τοκετό, πήρε και το αγόρι εξιτήριο, έχοντας
βάρος 2 κιλά και 200 γραμμάρια και σε άριστη κατάσταση. Η χαρά μας δεν
περιγραφόταν!
Σήμερα τα παιδιά αυτά είναι 12 χρονών, υγιή με καλή ψυχοσωματική ανάπτυξη
και πρόοδο στο σχολείο. Τα συνάντησα πρόσφατα, μέσα στην καραντίνα,
μαζί με τη μητέρα τους σε ένα φυτώριο. Δεν το πίστευα αυτό που έβλεπαν
τα μάτια μου. Η χαρά που μου δώσανε ήταν μοναδική και μόνο η επιστήμη
της ιατρικής -και πιο συγκεκριμένα της εμβρυομητρικής ιατρικής- μπορεί να
στη δώσει. Και συνεχίζουμε... •
68 69