Descargar publicación pdf - Esdemga - Universidade de Vigo

mesmo xeito que as cores naturais respectarán mellor
a limpeza das formas. O traxe satre de tres pezas, os
abrigos coordinados com vestidos, preséntanse co
colorido habitual ao que agora incorpora algún ton pastel
como os azuis ceo e rosa. En canto aos elementos
que compoñen o conxunto adquiren unha especial
importancia os botóns dourados, as bandas galoneadas
de cor, a bixutería adornando chaquetas e faldras, os
pequenos lazos que recollen o cabelo, os bolsos negros
acolchados de cadea. Un repertorio de pezas concibidas
tendo en conta unha serie de elementos comúns no seu
deseño, tonalidade e texturas. Toda esta diversidade de
compoñentes relaciónase baixo un principio de unidade
harmoniosa e sensible na que radica non só a efectividade
do total look, senón tamén a aparencia dunha categoría
realmente identitaria. Neste sentido, no total look, tomaría
corpo a narrativa do discurso indumentario de Chanel.
(Floch,1995:106-144).
Discurso, de toda unha vida, do que aquí mostramos
algúns dos seus argumentos principais no que ética
e estética parecen chegar a acordos similares entre,
categorías contrastadas, pero complementarias. Na súa
esencia o total look resólvese mediante unha dialéctica
de contidos, entre a liberdade con que Chanel se viste
e o rigor co que compón a imaxe e, de formas, entre
o sentido clásico da figura e a aparencia barroca dos
seus complementos. Contrastes sempre presentes en
Chanel que, ela neutraliza mediante equilibrados acordos,
mediante unha imaxinativa e virtuosa técnica de fusión,
grazas á cal chegou a crear a sua particular obra de arte
total. Escenario único e plural, confeccionado cos vestidos
do eu, os vestidos do tempo, os vestidos do corpo,
dotados por igual de calidades tan necesarias como
artísticas, as da orde, luxo e deleite.
BIBLIOGRAFÍA
BALZAC, H.(1919), Tratado de la vida elegante. Historia y
fisiología de los Bulevares
de París, Madrid.
BAUDELAIRE, CH.(1976), El salón de 1846, Valencia.
(1995), El pintor de la vida moderna, Murcia.
(2003), Obra poética completa, Madrid.
BAUDOT, F.(2003), Chanel, New York.
BOUILLON, J-P.(1989), Diario del Art Déco 1903-1940,
Barcelona.
CERRILLO RUBIO, Mª L. (1982). “El nuevo decorado en
los Ballets Rusos de Serge
Diaghilev”, Revista de Investigación, VI, Soria, 33-52.
CHARLES-ROUX, E.(2006), The world of Coco Chanel.
Friends, Fashion, Fame,
London.
DELAY, C.(1984), Coco Chanel solitaria, Barcelona.
FLOCH, J-M.(1995), Identités visuelles, Paris.
HAEDRICH, M.(1973), Coco Chanel, íntima, Barcelona.
HAYE, A, SHELLEY, T.(1975), Chanel, the couturiere at
Word, London.
LAVER, J.(1988),Breve historia del traje y la moda, Madrid.
LUDOT, D.(2001), La petite robe noire, Paris
MARQUAND,L.(1991), Chanel en la intimidad, Madrid.
MARTIN, R.(1999), Cubism and Fashion, New York.
MORAND, P.(1989), El aire de Chanel, Barcelona.
MOREÍRA,E.(2002), Coco Chanel, revolucionaria de la
moda, Buenos Aires..
WILDE,O (2005), El retrato de Dorian Gray, Madrid.
Figura 1: Chanel no paseo dos ingleses de Niza con Étienne Balsan,
primeiro pola dereita. Edmonde Charles-Roux. The World of Coco
Chanel. Friends, Fashion, Fame. Thames & Hudson.
London, 2006, páx. 95.
Figura 2: Chanel con Serge Lifar, primeiro bailarín dos Ballets Rusos
François Baudot. Chanel.
Assouline. New York. 2003.
Figura 3: Chanel no seu apartamento dando os últimos toques á
modelo Odile de Croy Amy de la Haye, Shelley Tobin. Chanel. The
couturiere at work. Vitoria & Albert Museum, London, 1975, páx.,
84.