Descargar publicación pdf - Esdemga - Universidade de Vigo

ORDE, LUXO
E DELEITE
NO TOTAL LOOK
CHANEL
MARÍA LOURDES CERRILLO RUBIO
Universidad de Valladolid
© ilustración. berto martínez
Introdución
No ano 1909, Gabrielle Bonheur Chanel (1883-1971)
establecíase en París, abrindo un pequeno taller de
sombreiros na rúa Malesherbes. A boa marcha do
negocio propiciou rapidamente o traslado á céntrica rue
Cambon, convertida dende mediados dos anos vinte en
referencia internacional do mundo da moda.Tras, un
discreto comezo en plena belle époque, o espléndido
reinado durante os annés folles e a fama mundial da era
pop, Chanel é na actualidade, pasado un século dende a
sua aparición, un valor seguro, a marca máis nova entre as
máis veteranas.
Situada entre os espectaculares traxes de Paul Poiret e a
extravagancia refinada de Elsa Schiaparelli, coetánea de
Jean Patou e Sonia Delaunay, a moda de Chanel
estableceu con eles diálogos cómplices, elocuentes
silencios ou temperamentais enfrontamentos propios dun
olimpo, quizais demasiado habitado, aínda que,
incuestionablemente presidido, dende mediados do
século XIX, polo modisto Charles Frederick Worth. Chanel,
polo tanto formou parte da que na actualidade se
considera Idade de Ouro da Alta Costura, dun tempo
mítico para unha profesión nova na que, todo estaba por
facer. Partía coa vantaxe dunha reputación recén
estreada que lle abría de par en par, as portas da
creatividade. Algo, en principio moi parecido ao traballo,
auque non fose el o seu único ingrediente. Pois, como
acontece com todos os artistas, a vida propia e a da
época, pasarán pronto a formar parte da trama, do
tecido co que irá compoñendo a súa arte. Vida e obra
absolutamente indisociables en Chanel, ambas as
dúas trazan un labirinto de percorrido apaixonante. Nel,
perseguimos iluminar as estanzas máis nobres da súa
xenialidade, aquelas que, como nos famosos versos de
Baudelaire, invítannos a unha viaxe de magnífico destino
onde “todo é calma e beleza, orde, luxo e deleite”
(2003:131).
Orde. A vida elegante
Un dos primeiros en advertir que, o xastre inglés
instalado na rue da Paix estaba a cambiar os costumes
indumentarias, foi o historiador da arte Hipólito
Taine, entomólogo social, deixou descrita a inusitada
arrogancia coa que Worth trataba á súa exclusiva clientela.
Necesitaba observar a muller en movemento e decidir por
si mesmo con que feituras, texturas e cores compoñería a
súa figura (Laver,1988:187).
Eugenia de Montijo e a súa pequena corte aristocrática
vestirán os seus traxes nos fastosos bailes e avenidas
que, empezaban a transformar o rostro da cidade
imperial. París ia a ser o grande escenario dunha inédita
sociabilidade urbana que, a converterá na cidade da luz,
no salón de Occidente durante cen anos.
Na capital francesa instalárase a vida dende a Revolución
e a sensibilidade romántica foi a primeira en ver o seu
universo nos ambientes cotiáns, Balzac defendeu este
universo con método apaixonado, actualizando os
modelos humanísticos co “Tratado da vida elegante.
Historia e Fisioloxía dos Bulevares de París”. Era necesario
pensar as cousas da vida, buscar a súa grandeza e