Descargar publicación pdf - Esdemga - Universidade de Vigo

William Morris, acaba de chegar a La capital Londinense procedente de Oxford alí ten estado intimamente
vinculado aos movementos prerafaelistas e desexa montar o seu propio estudo. É 1857 e Morris quere
instalarse en Londres. De pé observa o inmoble recén adquirido, ese espazo que ten que conseguir facer
seu. Resulta evidente para el que antes de poder comezar a crear cadros sublimes debería de facerse con
cadeiras e mesas decentes.
Esta reflexión en principio fútil marca un camiño sen retorno no seu desenvolvemento profesional. Se non
podemos adquirir nada que nos satisfaga fabriquémolo. Dende este requirimento doméstico comezou a
construír cadeiras e mesas ben sólidas para posteriormente tamén amoblar a Casa Vermella de Bexley
Heath. En 1861 substituiu o seu desexo inicial de fundar unha irmandade como a prerafaelista, cousa que
en certo modo ideara nos seus tempos de Oxford, pola posta en marcha dunha marca comercial, a Morris,
Marshall & Faulkner. Traballadores artísticos en pintura, talles, mobles e metais.
Desta marabillosa anécdota sérvese Pevsner (1936) para introducirnos nunha nova era na arte occidental
marcada pola aparición dos precedentes do deseño contemporáneo. É en William Morris onde
encontramos o espertar a unha consciencia determinante fronte ao feito artístico tal e como se fora
configurando dende o fin do Renacemento.
O camiño percorrido é longo e produtivo non podemos pensar hoxe nas mesmas claves que no XIX, o
escenario deu xiros fundamentais que nos devolven un territorio no que as linguaxes ás veces perviven
pero xa non dan nome á realidade na que estamos inmersos.
O deseño constituíuse como un ámbito de investigación e innovación clave para comprender as relacións
entre creación, sociedade e medios productivos. Neste escenario debemos ser conscientes de que máis
que nunca se está a reclama de forma radical unha formación que permita dar ferramentas reais a nivel
de metodoloxía e desenvolvemento de capacidades de investigación e innovación que de bases sólidas a
unha nova xeración de deseñadores que teran de dar permanente resposta a problemas xa non de función
ou de uso, non unicamente de saber facer, se non de saber identificar e adiantarse, xa non unicamente
a problemas de configuración estética ou de intercambio simbólico, senón de relacións cos procesos
industriais, de economía e de ética da posta en circulación de obxectos, de observación e resposta na
permanentemente mutable escena actual.
Dende o programa formativo que pretende ser ESDEMGA e por extensión en cada proposta e subxacente
en cada formulación de cada proxecto de deseño aos nosos estudantes lanzaselles un desafío no que os
convidamos a pensar, dende o primeiro día que chegan ao noso centro, en que se cren que deberían estar
a facer outra cousa, non paga a pena que sigan adiante co que están a facer, teñen que estar seguros de
que están a facer o que queren e elixiron facer, é imprescindible que edifiquen esa íntima seguridade,
investindo todas as súas enerxías nelo.
Cando se abren as portas en sentido oposto ao que os acolleu ao principio do seu período formativo só
temos un obxectivo e é que estean máis preto de saber que queren de verdade e se están dispostos
a aceptar o risco de facelo. Este esforzo aplicámolo tamén na elaboración dun programa en constante
reconfiguración e actualización realizando incorporacións tanto programáticas como por proxecto. O curso
pasado fixemos colaboracións moi intersantes como a que realizamos cos tecidos de Liberty e este
ano realizamos obradoiros e cooperacións que frutificaron de múltiples formas e sobre os que querería
determe.