14.12.2014 Views

EntreNós nº 9

EntreNós, publicación del Agra del Orzán, A Coruña. Mes de Diciembre de 2014

EntreNós, publicación del Agra del Orzán, A Coruña. Mes de Diciembre de 2014

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

entrenós<br />

AGRA DO ORZÁN<br />

DICIEMBRE 2014<br />

n o 9<br />

Publicación bimestral editada por MyR Comunicación<br />

8 8 1 9 2 5 6 2 5 ! m y r . c o m u n i c a c i o n @ g m a i l . c o m<br />

ACTUALIDAD<br />

Derechos y<br />

elecciones<br />

Felices fiestas y feliz<br />

año 2015.<br />

2015 va a ser un año<br />

muy electoral. Tenemos<br />

por delante,<br />

salvo adelantos, las<br />

elecciones municipales<br />

en mayo y las<br />

elecciones generales<br />

en noviembre.<br />

Esta legislatura que<br />

aún estamos padeciendo<br />

ha sido una<br />

legislatura de grandes<br />

pérdidas de<br />

derechos.<br />

No es lo que nos<br />

habían prometido,<br />

pero es lo que han<br />

hecho.<br />

Han recortado en<br />

Sanidad, en Educación<br />

en Pensiones,<br />

han subido los<br />

impuestos, han desahuciado<br />

a miles de<br />

familias para tener<br />

contenta a la banca,<br />

a la que han donado<br />

miles de millones de<br />

euros...<br />

Han deteriorado las<br />

condiciones de trabajo,<br />

bajado los<br />

salarios, permitido<br />

el fraude fiscal, tolerado<br />

la corrupción...<br />

No cabe la lista de<br />

agresiones al pueblo<br />

en esta columna,<br />

pero ¿te acordarás<br />

de todo esto el<br />

día de las elecciones,<br />

verdad?


2<br />

entrenós<br />

Un conto para nenos<br />

O COAG achegase aos máis pequen@s con “Sabela e<br />

as zocas máxicas”<br />

O Proxectoterra é un proxecto de cooperación co<br />

mundo da educación do Colexio Oficial de Arquitectos<br />

de Galicia (COAG) dirixido ás distintas etapas da Educación<br />

Obrigatoria co obxectivo de colaborar na construción<br />

do coñecemento que os escolares fan dos<br />

espazos que habitamos.<br />

Este conto Sabela e as zocas máxicas forma parte dos<br />

recursos educativos elaborados polo Proxectoterra<br />

para Educación Infantil. Un xeito de orientar a observación<br />

e a vivencia dos seus espazos cotiás no ánimo<br />

de facelas o máis diversas, persoais e completas que<br />

sexa posible.<br />

Da casa á escola é a idea que articula as tres historias<br />

deste conto. Un achegamento multisensorial e emocional/afectivo<br />

ao espazo vivido, que faga máis rica a<br />

construción mental que nestas idades temperás se<br />

está a facer dos tres ámbitos máis significativos na<br />

vida dos cativos: a casa, a escola e o camiño que percorren<br />

todos os días dunha á outra. Tres ámbitos: o<br />

privado, o social e o público, que estarán presentes ao<br />

longo das nosas vidas e que xa estamos a construír<br />

desde pequenos. Libro+Casa 13,90€.


entrenós<br />

3<br />

LITERATURA<br />

Hostal Norte<br />

Xosé Duncan sorprédenos<br />

con “Hostal<br />

Norte”, unha novela<br />

curta de terror.<br />

O pasado 28 de novembro<br />

a Livraria<br />

Suévia acolleu a primeira<br />

presentación de<br />

“Hostal Norte”, que<br />

viña de ser editada ese<br />

mesmo mes por Urco<br />

Editora. Xa no mes de<br />

novembro conseguiu<br />

colocarse entre os<br />

libros máis vendidos<br />

en lingua galega.<br />

Xosé Duncan, como di<br />

Ramón Nicolás no seu<br />

Caderno da Crítica:<br />

“Duncan, que vén<br />

avanzando con paso<br />

firme desde as súas<br />

colaboracións con<br />

diversos relatos no<br />

proxecto “Contos<br />

estraños” e, nomeadamente,<br />

coa triloxía de<br />

fantasía épica As Crónicas<br />

de Bran, estréase<br />

en Hostal Norte como<br />

novelista abeirado ao<br />

xénero de terror”.<br />

“Unha fuxida, ás veces,<br />

non é máis que unha<br />

carreira frenética que<br />

tenta afastarnos de<br />

nós mesmos. Sabemos<br />

do que queremos escapar<br />

mais, case nunca,<br />

estamos seguros de<br />

até onde nos levará.<br />

Brais marcha da casa<br />

dos seus pais e chega<br />

ao Hostal Norte, onde<br />

o agarda un amigo que<br />

prometeu axudalo a<br />

comezar unha nova<br />

vida. Porén, á súa chegada<br />

ao hostal, as cousas<br />

torceranse e nada<br />

sairá como el esperaba,<br />

nada é o que parece<br />

ser.<br />

Seis cuartos, seis vidas<br />

completamente diferentes<br />

que conforman,<br />

ao seu xeito, un universo<br />

único que, aos<br />

poucos, irase apoderando<br />

da cordura de<br />

Brais. Seis hóspedes<br />

que tecerán a arañeira<br />

dos recordos que tentou<br />

deixar atrás, agochados<br />

no fondo da<br />

súa mente e que, de<br />

deixalos saír, conducirano<br />

ao máis horríbel<br />

dos destinos”<br />

Unha boa aposta para<br />

agasallar no Nadal a<br />

todos/as @s que gostedes<br />

do terror.


4<br />

entrenós<br />

LITERATURA<br />

18 de diciembre, día mundial<br />

de las personas migrantes<br />

Rubén Sánchez<br />

¿Cómo ha sido el año 2014 con respecto al<br />

derecho a la libre circulación de las personas?<br />

Infausto.<br />

En la frontera sur nuestro gobierno se ha<br />

esforzado en repeler a personas que, en su<br />

mayoría venían huyendo de la guerra de<br />

Siria. Sí esa guerra que hacen con armas y<br />

municiones que les vendemos los europeos<br />

y estadounidenses. Les quemamos la casa,<br />

pero cuando salen no queremos que vengan<br />

a la nuestra. Es escandaloso que, a<br />

estas personas, que tienen derecho de asilo,<br />

no se les permita ni pedirlo. Se practican<br />

las llamadas “devoluciones en caliente”<br />

que consisten en no dejarles solicitar<br />

asilo porque se les expulsa conforme se les<br />

intercepta. Esta práctica es ilegal, ha sido<br />

denunciada por ONGs que actúan en la frontera, criticada por la Unión Europea y veremos<br />

en qué termina. Las autoridades españolas no pueden evitar mostrar su desprecio no<br />

sólo por los derechos humanos, sino sobre todo por las personas. Hoy, el Ministro del<br />

Interior, Jorge Fernández Díaz ha respondido a las críticas de distintas instituciones<br />

nacionales y europeas, la Iglesia y más de un centenar de ONG sobre la ilegalidad de las<br />

devoluciones en caliente: “Que me den la dirección y les enviamos a esa pobre gente”. Así<br />

es que, según nuestro gobierno quedan justificadas las concertinas, los asesinatos de los<br />

que tratan de entrar en nuestro país, las devoluciones en caliente y todos los crímenes<br />

que se les ocurran con tal “defender la frontera”. Es difícil ser más antihumanista.<br />

¿Y qué sucede con las personas que han entrado legalmente y como se han quedado en el<br />

paro (igual que millones de españoles) no consiguen que se les renueve el permiso de<br />

residencia? Se les acosa hasta la brutalidad. Desde las llamadas “redadas racistas” en las<br />

que la policía pide documentación a todo el que sea negro o indio hasta los “vuelos de la<br />

vergüenza” en los que compran el viaje y tratan de llenar el avión como sea y, tal como<br />

ha documentado El Diario, drogan y golpean a los pasajeros. Pero no sólo se les deporta<br />

arbitrariamente (separando familias insensiblemente), aquí, en A Coruña, nuestro gobierno<br />

municipal dicta normativas que castigan a los vendedores ambulantes, les cobran por<br />

devolverles las mercancía decomisada, les amenazan por hurgar en los contedores de<br />

basura... y lanzan a sus policías a acosarlos y utilizar la brutalidad que les apetezca que<br />

siempre estarán los mandos para justificar el abuso. Además, si no se dejan golpear adecuadamente,<br />

se les denuncia por resistencia a la autoridad. Hoy también han aprobado<br />

en el Congreso la “Ley mordaza” para que nos estemos todos quietecitos y calladitos, no<br />

nos vayamos a pensar los de aquí que nosotros sí tenemos derechos.<br />

Por supuesto hablar de derechos laborales ya resultaría ingenuo, puesto que toda la legislación<br />

sobre inmigración sólo sirve precisamente para generar mano de obra sin derechos,<br />

personas que se dejen explotar porque no pueden denunciar ningún abuso.<br />

La vergüenza de los CIEs, cárceles para personas que no son delincuentes (si no, se les<br />

llevaría a la cárcel) en los que una y otra vez se les maltrata o se les lleva a la muerte por<br />

falta de atención médica nos da la talla moral de nuestro sistema.<br />

Además, ya ni siquiera se les reconoce el derecho a atención médica, gracias a la ley que<br />

se aprobó en 2012 y que se aplica hasta en los casos en que no se puede hacer legalmente.<br />

Ni derecho a la libre circulación, ni derecho al trabajo, ni derecho a la salud...<br />

Sin embargo, cada vez son más las personas, los colectivos, los periodistas que denuncian<br />

estos atropellos. Desde muy abajo se va gestando un movimiento solidario que proclama<br />

que luchar por los derechos de las minorías es luchar por los derechos de todos los seres<br />

humanos.<br />

Salvo ésto, lo dicho: para el derecho a circular, 2014 ha sido infausto.<br />

Por cierto, el gobierno para celebrar el día internacional de las personas migrantes, ha organizado<br />

dos vuelos de la vergüenza a Mali y Senegal el próximo 18 de Dicembre.


entrenós<br />

5<br />

COMPRA<br />

NO TEU BARRIO<br />

entrenós<br />

de tendas<br />

COMPRA<br />

NO TEU BARRIO


6<br />

entrenós<br />

O muíño da Agramela: unha oportuni<br />

Poida que algunhas persoas que hoxe habitan<br />

na Coruña descoñezan o que foi o Muíño da<br />

Agramela e mesmo, hai quen, sabendo o que<br />

foi, non sabe o que pode ser del.<br />

A Asociación Veciñal da Agra do Orzán convidounos<br />

o pasado 27 de novembro a unha palestra<br />

sobre este muíño.<br />

Begoña Bas López, etnógrafa e profesora da Universidade da Coruña e Amelia Gómez Arcas, socia e<br />

expresidenta da asociación<br />

Marisol Mirás Mouro<br />

Secretaría A.VV. Agra do Orzán<br />

Citámonos alí veciños e veciñas de todas as<br />

idades: houbo quen xogara cabo do muíño,<br />

quen se resistira e quen presenciara o seu<br />

derrubamento; mais tamén houbo mozos<br />

e mozas que abraiaron co que alí sentiron;<br />

membros do Colectivo 1aun tomaron nota.<br />

Dende a mesa, Begoña Bas López e Amelia<br />

Gómez Arcas lograron alumar nos nosos<br />

corazóns o compromiso de tentar recuperar<br />

o muíño da Agramela para o barrio da<br />

Agra do Orzán.<br />

Begoña Bas, etnógrafa e profesora universitaria,<br />

contextualizou a importancia do<br />

muíño. Cómpre un muíño para moer o<br />

gran. Os muíños de man abondan para un<br />

uso doméstico, mais en canto se formaron<br />

aldeas e vilas, e se especializaron os traballos,<br />

xurdiron enxeños para transformar<br />

en enerxía mecánica a forza da auga (de<br />

ríos ou de marés) ou do vento, capaces de<br />

moer cantidades máis grandes de gran.<br />

Xa en tempos medievais e modernos, A<br />

Coruña era unha cidade dun tamaño<br />

importante e aberta ao mundo polo seu<br />

porto: había que moer para a veciñanza,<br />

para os vindeiros e para exportar. A Coruña<br />

non tiña ríos de caudal suficiente e<br />

constante para mover a nora dun muíño<br />

hidráulico, mais si tiña e ten vento.<br />

Begoña foinos mostrando textos históricos<br />

e gravados que manifestan a relevancia<br />

dos muíños de vento na cidade da Coruña.<br />

Explicounos algo sobre o importante que é<br />

peneirar as fontes históricas; poñamos por<br />

caso: algúns dos gravados que representan<br />

os muíños da Coruña, foron feitos por artistas<br />

que non estiveran na cidade e que a<br />

representaron polo que lles contaran, por<br />

iso, se o artista era holandés, pintaba un<br />

muíño como o que el coñecía,<br />

de tipo holandés, mais é demostrable<br />

que os muíños da Coruña<br />

poderían ser dunha tipoloxía<br />

máis propia destes lares. Houbo<br />

moitos muíños de vento na<br />

Coruña. De feito, dende hai<br />

varios séculos, A Coruña aparece<br />

representada nas pinturas,<br />

gravados e relatos de visitantes<br />

polo faro e os muíños de vento.<br />

O faro vaise salvando. U-los<br />

muíños?<br />

O faro é un orgullo e símbolo da<br />

nosa cidade, a súa singularidade<br />

foi recoñecida mundialmente:<br />

é patrimonio da Humanidade.<br />

Aínda así, o actual concello<br />

considerou que necesitabamos<br />

unha marca de identidade e no<br />

2014 ocorréuselle impor como<br />

logo da cidade o escudo acompañado<br />

dun “c” cun til enriba...<br />

Madía leva!<br />

Noutros lugares do mundo<br />

tamén houbo muíños e chegaron<br />

outras formas de moer,<br />

mais conservaron os seus muíños<br />

tradicionais quer polo seu<br />

interese etnográfico quer por<br />

orgullo histórico, para mostrar<br />

a propios e a alleos o que o seu<br />

pobo fora quen de enxeñar. No<br />

entanto, seica os muíños molestaban<br />

na Coruña!<br />

O barrio da Agra do Orzán foi<br />

entregado polo concello á voracidade<br />

dos construtores que,<br />

sen planeamento urbanístico<br />

que merecese tal nome, foron<br />

amoreando edificios: as beirarrúas<br />

eran mínimas ou inexistentes,<br />

non había prazas nin<br />

xardíns, as rúas xurdiron para<br />

deixar paso aos automóbiles.<br />

Na avenida da Agramela (barbarizada<br />

como “La Gramela”<br />

para borrar toda memoria, todo<br />

vínculo) no cruzamento coa rúa<br />

Corcubión, ficaba en pé un<br />

conxunto único: a torre dun<br />

muíño de vento elevado sobre<br />

unha plataforma, a casa do<br />

muiñeiro e a horta cunhas froiteiras...<br />

Mais, asfixiado polos<br />

edificios, sen vento, o muíño xa<br />

non funcionaba. As autoridades<br />

do concello consideraron que o<br />

muíño debía ser derrubado por<br />

dificultar o tráfico. Como se o<br />

muíño aparecera de súpeto!<br />

Namentres, a veciñanza loitaba<br />

por humanizar o seu barrio.<br />

Amelia lembrou a dura loita<br />

veciñal para conseguir que houbese<br />

colexio e instituto, ou cen-


entrenós<br />

7<br />

dade para o barrio da Agra do Orzán<br />

tro de saúde próximo; foron os<br />

veciños e veciñas quen deseñaron<br />

polas bravas a “praza” das<br />

Cunchiñas, prantando ilícitamente<br />

unhas arboriñas sobre<br />

un prédio particular. Por sentido<br />

común e sen complexos, a<br />

veciñanza percibía que o muíño<br />

da Agramela era espectacular<br />

e único. Podía convertirse<br />

nun lugar de reunión e de<br />

aprendizaxe, agrandando a<br />

conquistada praza das Cunchiñas.<br />

Nin as demandas veciñais nin<br />

os informes de Begoña Bas<br />

lograron impedir que no 1984 o<br />

concello derrubara o muíño<br />

que, segundo consta, xa estaba<br />

alí no 1859. Numeráronse as<br />

pedras da torre, coma ben que<br />

había unha intención de reconstruíla...<br />

foi un engano. As pedras<br />

estiveron guindadas ao pé dun<br />

dos hórreos do monte de Santa<br />

Margarida até o 2013. Cando<br />

desapareceron de alí, a asociación<br />

veciñal presentou varios<br />

escritos no Concello para que<br />

informasen sobre o paradoiro<br />

das pedras e de se, por fin, o<br />

rehabilitarían no barrio orixinario,<br />

pois se así for, propuxeron<br />

localizalo no Campo da<br />

Burra, un espazo aínda sen<br />

construír, elevado, veríase dende<br />

o Orzán, e cabo dos restos do<br />

acueduto. O conxunto estaría<br />

así nun punto intermedio dun<br />

sendeiro urbano da auga na<br />

Coruña: partindo da Fonte dos<br />

Frades pasaría polo Campo da<br />

Burra e continuaría polo Paseo<br />

das Pontes... Deste xeito, a rúa<br />

do mariño cormelán sería transitada<br />

polas crianzas e maiores<br />

para coñecer parte da historia,<br />

da arquitectura, da enxeñaría...<br />

Poderían facerse moendas<br />

periódicas (dun cereal non<br />

transxénico e sen glute), aulas<br />

sobre alimentación natural,<br />

medio ambiente, foliadas etc.<br />

Pasaran meses sen que o concello<br />

respondera; grazas que o<br />

BNG levou a consulta ao pleno<br />

e así soubemos que as pedras<br />

están nun almacén municipal.<br />

Aínda ben! Mais, que pensan<br />

facer con elas? Por que os rexedores<br />

non aproveitan a oportunidade<br />

do muíño para o barrio?<br />

Cumpriría que o plan URBAN<br />

investise nalgunha das demandas<br />

da veciñanza; os fondos<br />

FEDER deberían abondar para<br />

salvagardar do formigón algún<br />

recunchiño do barrio. Antes de<br />

que viraran a Praza das Cunchiñas<br />

nunha explanada con<br />

macetas enriba ao servizo dun<br />

aparcadoiro de pagamento, a<br />

asociación veciñal propuxo<br />

construír un túnel ao longo da<br />

avenida das Cunchiñas, talvez<br />

modificando algo o acceso ao<br />

aparcadoiro da Rolda de Outeiro<br />

para habilitar o acceso ao<br />

aparcadoiro das Cunchiñas e a<br />

saída e unha vía de paso cara á<br />

praza do Comercio. Así, na<br />

superfície, ampliaríase a praza<br />

das Cunchiñas. Mais o concello<br />

negou tal posibilidade porque<br />

ese túnel custaría dous millóns<br />

e non están os tempos... Pouco<br />

despois o concello anunciou a<br />

faraónica obra do túnel da<br />

Mariña. Outra volta, fan falla<br />

cartos, si, mais tamén é cuestión<br />

de vontades. Vexamos: no monte de<br />

Santa Margarida hai un muíño de vento<br />

porque se gastaron os cartos en rehabilitalo<br />

integramente; a escola-obradoiro fixo un<br />

traballo ilusionante; a carón da Casa das<br />

Ciencias parece un lugar idóneo para organizar<br />

visitas etnográficas... mais o muíño<br />

nunca chegou a abrirse. Para que e para<br />

quen se fixo ese investimento? A cidadanía<br />

pagou para que for posible e ten dereito a<br />

coñecer como eran os muíños de vento da<br />

Coruña.<br />

Daquela, se xa hai un muíño no monte,<br />

para que queremos o muíño da Agramela<br />

na Agra do Orzán? Pois porque é noso e<br />

porque é unha oportunidade para que un<br />

recuncho abandonado vire no parque que<br />

non temos. Necesitamos un parque, verde<br />

de árbores, non un solo pintado de verde.<br />

Non sabemos en que punto está a suposta<br />

negociación entre o Concello da Coruña e o<br />

Ministerio de Fomento sobre a cesión do<br />

parque do Observatorio. Mais o idóneo<br />

sería xuntar ese parque co Campo da Burra<br />

e instalar no edificio da rúa Gregorio Fernández,<br />

agora abandonado por Sanidade,<br />

todos os servizos que o concello tiña previsto<br />

situar no eido do Observatorio, con construcións<br />

que cementaría o escaso verde<br />

que alí aínda pervive. Un espazo de lecer<br />

abranguido pola rúa do mariño cormelán e<br />

a do escultor sarrián, faría xustiza ao barrio<br />

mais populoso da cidade.<br />

O logo da Asociación Veciñal da Agra do<br />

Orzán está presidido por un muíño de vento,<br />

que sobrevive como bandeira da loita<br />

veciñal deste barrio. De feito, a asociación<br />

acordou na última asemblea intensificar a<br />

loita para recuperar o muíño da Agramela;<br />

creouse unha comisión, aberta a todas<br />

aquelas persoas que queiran sumar esforzos<br />

para que o muíño volte ao seu barrio.<br />

Venham mais cinco!


8<br />

entrenós


entrenós<br />

9


10<br />

entrenós<br />

entrenós<br />

felices festas<br />

e visítanos<br />

CONTRASTE MODA<br />

981 27 80 60<br />

C/ Corcubión, 15 15010 La Coruña


entrenós<br />

11<br />

AudioMar:<br />

No permita que su problema de audición le aisle<br />

salud, regale calidad.<br />

na de radio favorita.<br />

No olvide que si su audífono<br />

viejo, es digital y está olvidado<br />

en algún cajón… si se lo<br />

han regalado, o si simplemente<br />

es heredado, nosotros<br />

podemos intentar darle una<br />

nueva vida en su oído.<br />

Disponemos de teléfonos<br />

para casa, inalámbricos,<br />

fijos, móviles, todos ellos con<br />

bobinas especiales para su<br />

problema de audición, donde<br />

usted podrá estar comunicado<br />

en todo momento.<br />

Le recordamos que en nuestro<br />

centro auditivo Audiomar,<br />

disponemos de importantes<br />

ofertas para estas<br />

navidades, audífonos con el<br />

40% de descuento, pilas, productos<br />

de limpieza, accesorios,<br />

todo lo que necesita<br />

para su calidad auditiva, al<br />

mejor precio, sólo para estas<br />

navidades, no deje pasar<br />

esta oportunidad, regale<br />

Estas navidades no se olvide<br />

de regalar calidad auditiva,<br />

la audición permite escuchar<br />

la vida.<br />

En nuestro Centro Auditivo<br />

AudioMar disponemos de las<br />

mejores ayudas técnicas a su<br />

alcance, puede probar sin<br />

compromiso la calidad y la<br />

potencia del sonido. No permita<br />

que la comunicación<br />

sea nula.<br />

Los mejores altavoces para<br />

su televisor, están aquí.<br />

No deje de escuchar su cade-<br />

Ya están aquí las navidades<br />

y con ellas, la familia, lo<br />

seres queridos y en muchos<br />

casos en la distancia, no olvide<br />

regalar calidad auditiva.<br />

No permita que su problema<br />

de audición lo mantenga en<br />

el silencio…<br />

No deje que la distancia no<br />

le permita escuchar su voz…<br />

Desde nuestro Centro Auditivo<br />

AudioMar les deseamos<br />

unas FELICES FIES-<br />

TAS.<br />

Centro Audiológico<br />

AudioMar<br />

Avda. Los Mallos, 20<br />

Teléfono 881 887 513<br />

www.audiomar.es<br />

GALAECIA cafe<br />

bar<br />

les desea<br />

Felices Fiestas<br />

C/ República Dominicana <strong>nº</strong> 2, Bajo Izda<br />

@galaeciapinchos<br />

ROMERA Y<br />

BRANDARIZ<br />

a s e s o r e s<br />

laboral<br />

fiscal<br />

contable<br />

jurídico<br />

consultoría<br />

auditoría<br />

laboral<br />

Avda, Conchiñas, 32, 1º D. 15010 - A Coruña. Tel.: 981 264 028 / 981 263 455. info@romeraybrandarizasesores.com<br />

www.romeraybrandarizasesores.com


12<br />

entrenós<br />

Nueva tienda de ropa y complementos:<br />

Kika<br />

Somos una nueva tienda de ropa y complementos que aterriza en A<br />

Coruña.<br />

Tenemos un estilo de ropa para mujer sencillo, actual y moderno y contamos<br />

con un trato muy personal.<br />

En nuestra tienda podréis encontrar ropa exclusiva a un precio asequible<br />

y para todos los bolsillos, sin perder calidad.<br />

Trabajamos con marcas del armario de la tele y traemos ropa internacional<br />

de París, Londres, India... No hay excusa para no pasar a hacernos una visita<br />

en Calle Barcelona 48.<br />

También podeis seguir nuestras novedades y promociones en Facebook, Twitter<br />

y en breve en nuestra tienda online kikastore.es<br />

700 firmas recogidas por los comerciantes<br />

y vecinos de la Calle Páramo<br />

Los comerciantes y vecinos de la calle Páramo,<br />

han hecho entrega de 700 firmas al<br />

Ayuntamiento, para reclamar el arreglo de<br />

la Calle.<br />

En menos de dos meses se han recogido las<br />

firmas, para denunciar y reclamar el arreglo<br />

de una de las calles del barrio cuyo<br />

abandono es muy evidente.<br />

Es evidente el abandono del pavimento y la<br />

estrechez de las aceras, por las que una<br />

silla de ruedas ó un carrito de bebe tiene<br />

complicado circular. No tan evidente pero<br />

de suma importancia es el alcantarillado<br />

que al estar más alto que las fosas sépticas<br />

genera atascos y humedades permanentementes.<br />

En suma, las reivindicaciones son:<br />

- ensanchamiento de las aceras.<br />

- renovación del pavimento<br />

- arreglo del alcantarillado<br />

- árboles en la calle y<br />

- que se mantengan las dos filas de aparcamiento<br />

Las firmas ya han sido entregadas al Ayuntamiento<br />

y están a la espera de la respuesta<br />

del gobierno municipal.


entrenós<br />

13<br />

a Salina:<br />

Carnicería<br />

calidad en tu mesa<br />

Desde el mes de septiembre del año<br />

pasado que abrimos nuestras puertas<br />

nos hemos esforzado en ofrecer<br />

nuestro mejor trato personalizado<br />

así como una amplia gama de productos<br />

en Carnicería y Charcutería<br />

de la mayor calidad posible.<br />

Con la llegada de estas fiestas navideñas,<br />

queremos servir en vuestras<br />

mesas los típicos manjares para estas<br />

fechas como son el cochinillo de Arévalo,<br />

el cordero de Burgos, el cerdo<br />

ibérico, el pavo y pollo de corral, sin<br />

olvidarnos de nuestra selecta ternera,<br />

disponible durante todo el año y<br />

responsable de nuestro lema: “Carne<br />

con Sabor”.<br />

Así mismo contamos con los tradicionales<br />

patés franceses, variedad de<br />

quesos y productos ibéricos (lomos,<br />

chorizos y jamones) siempre deliciosos<br />

como entrantes o complementos.<br />

Para completar nuestra oferta, contamos<br />

con la colaboración de un horno<br />

para así poder serviros asados por<br />

encargo (lacones, corderos y cochinillos).<br />

Queremos aprovechar para agradecer<br />

a nuestra clientela y al barrio en<br />

general la inmejorable acogida que<br />

hemos tenido en este primer año<br />

entre vosotros.<br />

Os deseamos unas Felices Fiestas y<br />

un muy próspero año nuevo.<br />

Avda. Finisterre, 270. Teléfono 881 129 501<br />

En Invierno, bajan las defensas<br />

María del Carmen Mira<br />

Herboristería Paracelso<br />

En invierno nos<br />

bajan las defensas y<br />

cogemos catarros,<br />

virus, depresión,<br />

ansiedad, caída del<br />

cabello, ¿a qué es<br />

debido?<br />

Todo está escrito<br />

pero es bueno<br />

recordarlo. Cambiamos<br />

de estación, del<br />

otoño al invierno,<br />

hay menos luz solar,<br />

ésta regenera nuestro<br />

cuerpo vital, hay<br />

también menos oxígeno,<br />

caminamos<br />

menos y estamos<br />

más encerrados<br />

debido al frío. Todo<br />

esto nos lleva a que<br />

nuestro organismo<br />

tenga menos defensas<br />

y esté más propenso<br />

a coger enfermedades.<br />

Hoy en día podemos<br />

tomar Oxígeno<br />

Natural, que ayuda<br />

a nuestro organismo<br />

a fortalecerse.<br />

También tomamos<br />

comidas más pesadas,<br />

menos ensaladas<br />

y zumos y esto<br />

hace que estemos<br />

con más toxinas en<br />

el cuerpo, de ahí la<br />

necesidad de desintoxicar<br />

nuestro<br />

organismo. Debemos<br />

tener mucho<br />

cuidado con las fiestas<br />

navideñas que<br />

ahora se acercan,<br />

porque siempre<br />

comemos y bebemos<br />

algo distinto a<br />

lo habitual; las enzimas<br />

digestivas no<br />

están aptas para<br />

digerir estos alimentos,<br />

de ahí se<br />

generan otros problemas<br />

de salud.<br />

Sabemos desde la<br />

antigüedad que un<br />

sistema altera al<br />

otro, igual que sucede<br />

con el Macrocosmos,<br />

pasa con el<br />

Microcosmos (hombre),<br />

si el sistema<br />

digestivo linfático<br />

se atasca, también<br />

va mal el sistema<br />

circulatorio, respiratorio,<br />

endocrino,<br />

etc. De ahí la importancia<br />

que tiene la<br />

Medicina preventiva<br />

y de las personas<br />

que tengan la preparación<br />

y experiencia<br />

adecuada<br />

para ayudarnos.


14<br />

entrenós<br />

Begoña Romero e Xan Xove, portavoces da Marea da Agra<br />

“O negreirismo é o mesmo<br />

que o vazquismo”<br />

“Na Mariña dilapídanse millóns<br />

mentres aquí nas Conchiñas imos<br />

ter que papar máis coches nas rúas<br />

porque non quixeron inverter en<br />

soterrar o acceso ao aparcadoiro”<br />

Non podía acontecer noutro<br />

sitio. A Agra, o barrio co tecido<br />

asociativo máis forte da Coruña,<br />

viu nacer a finais de agosto<br />

a primeira asemblea territorial<br />

da Marea Atlántica: a Marea da<br />

Agra. Un movemento cidadán<br />

que se está constituíndo no<br />

espazo de confluencia de diferentes<br />

formacións políticas e<br />

cidadanía en xeral para artellar<br />

unha candidatura que loite<br />

pola alcaldía nas municipais de<br />

maio. Cen días despois da súa<br />

presentación, dous portavoces<br />

da Marea da Agra fan un primeiro<br />

balanzo. Son Begoña<br />

Romero (Bilbao, 1955) e Xan<br />

Xove (Viveiro, 1977). Begoña foi<br />

unha das fundadoras da Asociación<br />

de Veciños da Agra alá<br />

polo ano 76; ex militante política<br />

e sindical, di que volve a<br />

area porque ve unha oportunidade<br />

de cambio social. Xan, traballador<br />

de Correos, regresou a<br />

Galiza despois de 14 anos fóra,<br />

ten experiencia en movementos<br />

ecoloxistas e veciñais e estivo<br />

activo durante o 15M en<br />

Menorca e Barcelona.<br />

Eles representan a unha ducia<br />

de persoas —traballadoras,<br />

parados, amas de casa, estudantes,<br />

xubilados— que desenvolven<br />

unha diagnose do barrio<br />

en relación con outras asociacións<br />

para crear unha rede de<br />

colaboración e traballo en prol<br />

da veciñanza.<br />

—Por que xorden estes movementos<br />

cidadáns? Por que ás<br />

mareas?<br />

—B: Hai un descontento evidente<br />

entre a xente. Un cabreo<br />

monumental coa política e coas<br />

cousas que están pasando nos<br />

partidos. Por iso todos reclamamos<br />

un cambio. E hai unha<br />

oportunidade para facelo desde<br />

abaixo.<br />

—X: A fartura coa política clásica<br />

da pé a que emerxan procesos<br />

de participación cidadá, de<br />

participación política, que van<br />

máis alá dos partidos tradicionais<br />

e que tratan de devolver a<br />

política á xente.<br />

—E como se fai iso? Que ten<br />

feito nestes cen día a Marea<br />

da Agra?<br />

—B: Reunímonos con case todas<br />

as asociacións, ONGD do barrio,<br />

mesmo igrexas de todas as confesións,<br />

para ver en que andan<br />

a traballar e cales son os problemas<br />

máis graves, os que hai<br />

que atallar xa.<br />

—X: O que tentamos é fomentar<br />

a participación directa da xente.<br />

Invitamos a todos, non só as<br />

asociacións ou colectivos establecidos,<br />

a traballar man a<br />

man. Non estamos nesa política<br />

de ir polos sitios tomando nota<br />

do que che pasa e xa cho amañarei<br />

se me votas... Pertencemos<br />

a unha cultura de colaboración<br />

que desborda o que se<br />

viña facendo en política.<br />

—E que estades a percibir?<br />

—X: Estancamento. Na miña<br />

opinión o vazquismo e o negreirismo<br />

son iguais, tiveron os<br />

mesmos efectos no barrio.<br />

—B: Si, son os mesmos problemas<br />

que hai vinte ou vinte cinco<br />

anos: desemprego, miseria,<br />

ladrillo e cemento por todas<br />

partes que non nos deixa respirar.<br />

Pero con outra crise enriba.<br />

Pero hai solucións, pese a todo<br />

este é un barrio moi vivo...<br />

—Que solucións?<br />

—B: En vez de construír apar-<br />

Os que queirades participar para ver saber como vai a<br />

cousa, sen máis compromiso inicial, só tedes que escribir<br />

ao correo da Marea da Agra (mareadaagra@mareatlantica.org)<br />

ou entrar no blog nesta dirección: http://mareatlantica.org/marea-da-agra/.<br />

cadoiros no centro do barrio, aproveitar<br />

espazos para zonas verdes e de lecer. Para<br />

que a rúa sexa amable e acolledora, sobre<br />

todo cos máis maiores e os máis cativos. E<br />

facer os aparcadoiros, que está claro que se<br />

necesitan, noutras zonas. E facelos públicos<br />

e baratos.<br />

—X: Os problemas son os mesmos que fai<br />

vinte cinco anos porque non se arranxaron.<br />

E agora somos todos, xente e casas,<br />

vinte anos máis vellos. E menos mal que<br />

grazas os inmigrantes inda temos unha<br />

pirámide de poboación equilibrada. Hai<br />

cousas que facer. Por exemplo, aproveitar<br />

a zona do Ágora para crear hortas urbanas,<br />

ou espazos de lecer tamén no Observatorio.<br />

—B: O que non pode ser é que haxa veciños<br />

que non se toman a medicación porque<br />

non teñen cartos para pagala, e iso dincho<br />

os médicos do Ventorrillo ou calquera farmacéutico<br />

do barrio.<br />

—X : Nin que tanta xente precise comida e<br />

ás asociacións que a reparten se as afogue<br />

esixíndolles un control da documentación<br />

dos que van pedir para comer.<br />

—Tan mal funciona o Concello que teñen<br />

que poñerse os cidadáns a arranxar as<br />

cousas?<br />

—B: Mal depende para quen...<br />

—X: Que llo digan a empresa que recibiu<br />

parte da adxudicación das obras na Cidade<br />

Vella. Eu non critico o gasto público, pero si<br />

que non se controle a quen se lle dan os<br />

nosos cartos. Non se debería apostar por<br />

empresas baixo sospeita de corrupción.<br />

—B: Na Mariña dilapídanse millóns mentres<br />

aquí nas Conchiñas imos ter que papar<br />

máis coches nas rúas porque non quixeron<br />

inverter un pouco máis en soterrar o acceso<br />

ao novo aparcadoiro.<br />

—Para rematar. Como me apunto na<br />

Marea da Agra?<br />

—X: Os que queirades participar para ver<br />

saber como vai a cousa, sen máis compromiso<br />

inicial, só tedes que escribir ao correo<br />

da Marea da Agra (mareadaagra@mareatlantica.org)<br />

ou entrar no blog nesta dirección:<br />

http://mareatlantica.org/marea-daagra/.


entrenós<br />

15<br />

Cuidado al chupar las cabezas<br />

de los crustáceos<br />

Raquel Varela<br />

RVF Consultores<br />

Ahora que se acercan<br />

las fiestas navideñas<br />

y el consumo<br />

de crustáceos<br />

aumenta, simplemente<br />

les sugiero<br />

que se lo piensen<br />

dos veces, o tres,<br />

antes de comer la<br />

carne oscura de los<br />

caparazones y<br />

absorber el jugo de<br />

las cabezas.<br />

El cadmio, que es un<br />

metal pesado, clasificado<br />

por la Agencia<br />

Internacional de<br />

Investigación sobre el cáncer<br />

(IARC) dentro de la Categoría I,<br />

es decir “Cancerígeno para los<br />

humanos”, se acumula precisamente<br />

en estas partes.<br />

Su peligrosidad radica en que,<br />

llega a nuestro organismo y se<br />

acumula en el riñón y el hígado<br />

(siendo baja la absorción intestinal)<br />

y una vez en estos órganos,<br />

puede estar presente entre 10 y<br />

30 años.<br />

Los síntomas principales se<br />

deben a que se puede acumular<br />

en los túbulos proximales del<br />

riñón, pudiendo causar disfunción<br />

renal y a la larga, por altas<br />

y/o prolongadas exposiciones,<br />

disminución de filtrado glomerular,<br />

pudiendo provocar entonces<br />

un fallo renal e incluso cáncer.<br />

También puede causar desmineralización<br />

de los huesos.<br />

La vía principal es a través de<br />

los alimentos expuestos a contaminación<br />

ambiental. Entre las<br />

muchas especies afectadas está<br />

la biología marina. Al igual que<br />

en los humanos, en los animales<br />

marinos, también se concentra<br />

en las zonas de hígado, riñón y<br />

vísceras en general.<br />

En el caso de los crustáceos,<br />

aumenta el peligro porque se<br />

acostumbra a consumirlos enteros.<br />

La mayor concentración en cadmio,<br />

la vamos a encontrar en la<br />

zona de la cabeza, sobretodo la<br />

carne más oscura. La presencia<br />

de cadmio en la carne más blanca<br />

de los crustáceos se considera<br />

“baja”.<br />

Un control llevado a cabo por la<br />

Comisión Europea entre 2009-<br />

2011, encontró niveles medios<br />

de cadmio en el interior del<br />

caparazón de los crustáceos de<br />

tipo cangrejo de 8 mg/Kg, frente<br />

a los encontrados en las partes<br />

blancas, que rondaban los 0,08<br />

mg/Kr.<br />

La AESAN (Agencia Española de<br />

Seguridad Almentaria y Nutrición,<br />

perteneciente al Ministerio<br />

de Sanidad (ahora AECOSAN),<br />

recomienda que se limite, en la<br />

medida de lo posible, el consumo<br />

de carne oscura de los crustáceos,<br />

localizada en la cabeza,<br />

con el objetivo de reducir, precisamente<br />

esa exposición al cadmio.<br />

El problema es más serio<br />

cuando hay un consumo habitual<br />

y no tanto, cuando hablamos<br />

de un consumo esporádico.<br />

Reconozco que para muchos,<br />

supone privarse de un deliciosos<br />

placer, pero... la salud ha de<br />

ser lo primero.


16<br />

entrenós<br />

“Este no es el futuro que debe ser. Pero<br />

es el futuro que será, si no actuamos”<br />

Tony Robinson<br />

Pressenza<br />

“Este no es el futuro<br />

que debe ser. Pero es el<br />

futuro que será, si no<br />

actuamos”.<br />

Setsuko Thurlow,<br />

superviviente de la<br />

bomba de Hiroshima,<br />

habla en el foro de la<br />

sociedad civil en Viena.<br />

Estas fueron las dramáticas<br />

palabras del<br />

Dr. Ira Helfand en el<br />

panel de apertura del<br />

foro de la sociedad<br />

civil organizada por la<br />

Campaña Internacional<br />

Contra las Armas<br />

Nucleares, en Viena,<br />

Austria.<br />

El foro, que reúne a<br />

600 activistas, jóvenes<br />

y expertos de 70 países,<br />

se organizó previo a la<br />

conferencia intergubernamental<br />

sobre el<br />

impacto humano de las<br />

armas nucleares, organizado<br />

por el Gobierno<br />

de Austria, con la participación<br />

de más de 150<br />

países, los días 8 y 9 de<br />

diciembre.<br />

El panel de apertura de<br />

hoy, que llevó el título<br />

de “Las armas nucleares<br />

– ¿Por qué nos<br />

importa?”, fue precedido<br />

por el testimonio<br />

desgarrador y dramático<br />

de una superviviente<br />

de la bomba de Hiroshima.<br />

Cuando tenía 13 años<br />

de edad y era alumna<br />

escolar, Setsuko Thurlow<br />

y sus amigas de la<br />

escuela estaban siendo<br />

entrenadas en cómo<br />

romper los códigos y<br />

mensajes secretos en<br />

una instalación en las<br />

afueras de Hiroshima,<br />

cuando vio una luz<br />

cegadora y tuvo la sensación<br />

de flotar en el<br />

aire.<br />

Cuando recobró el<br />

conocimiento se<br />

encontró atrapada<br />

bajo los escombros del<br />

edificio, y con la ayuda<br />

de las demás que quedaron<br />

también atrapadas,<br />

ella pudo de arrastrarse<br />

fuera con dos de<br />

sus amigas de la escuela.<br />

Lo que vieron las dejó<br />

aturdidas; figuras apenas<br />

humanas acercándose<br />

a ellas, algunas<br />

con los intestinos y ojos<br />

colgados fuera de sus<br />

cuerpos, con la piel<br />

quemada y los pelos de<br />

punta, esqueletos y<br />

gente medio muerta<br />

aún caminando.<br />

Caminando sobre los<br />

cuerpos, las chicas se<br />

dirigieron a las colinas<br />

en busca de agua y fueron<br />

ayudando a otros<br />

sobrevivientes de la<br />

mejor manera que<br />

pudieron. Sin tazas o<br />

cucharas para transportar<br />

agua, lo único<br />

que podían hacer era<br />

empapar sus blusas y<br />

pasarlas a las personas<br />

para que pudieran sorber<br />

el agua.<br />

Setsuko describió vívidamente<br />

la experiencia,<br />

dejando al público<br />

atónito y profundamente<br />

conmovido.<br />

Describió lo que sucedió<br />

en los días posteriores;<br />

las personas<br />

que morían, los miembros<br />

de la familia que<br />

perdieron, los amigos<br />

incinerados, los 351<br />

compañeros de clase,<br />

cuyas vidas fueron tan<br />

cruelmente truncadas.<br />

Explicó cómo llegaron<br />

los estadounidenses,<br />

pero en lugar de traer<br />

asistencia médica, trajeron<br />

investigadores<br />

para monitorear los<br />

efectos de la radiación<br />

en las víctimas. Médicos<br />

japoneses sin equipos<br />

y no entrenados<br />

para tal desastre, no<br />

tenían manera de dar<br />

respuesta a la situación.<br />

Apenas siendo capaz<br />

de contener su propia<br />

emoción al relatar una<br />

historia que seguramente<br />

ha contado por<br />

todo el mundo en innumerables<br />

ocasiones, se<br />

obliga a sí misma en lo<br />

que debe ser una tortura<br />

personal, para repetir<br />

su testimonio una<br />

vez más con la esperanza<br />

de que produzca<br />

un cambio y que ello<br />

asegure que una bomba<br />

nuclear nunca más<br />

sea utilizada.<br />

Al final de la presentación,<br />

una larga y amarilla<br />

bandera se alzó<br />

con los nombres en<br />

japonés de los amigos<br />

de escuela que perdió<br />

el 6 agosto de 1945,<br />

hace casi 70 años.<br />

“Aquí hay 351 compañeros<br />

míos, y puedo<br />

recordar sus rostros.<br />

Tengo una profunda<br />

memoria de cada uno.<br />

Quiero recordarles que<br />

cada uno de ellos tenía<br />

una vida, tenía un<br />

nombre… Estamos preocupados<br />

por el impacto<br />

humano de las<br />

armas nucleares. Hasta<br />

ahora hemos estado<br />

hablando de ‘disuasión’<br />

y ‘equilibrio del<br />

poder’, y todas esas<br />

cosas. Me siento aliviada<br />

de que finalmente<br />

estamos ahora hablando<br />

de seres humanos,<br />

sobre lo que las armas<br />

nucleares hacen a los<br />

seres humanos. Todos<br />

estos amigos míos se<br />

han ido, han sido eliminadas<br />

de la faz del planeta.<br />

Esto es algo que<br />

queremos evitar. Tenemos<br />

que prohibir todas<br />

estas armas, estas<br />

bombas del mal, la<br />

totalidad de 17.000 de<br />

ellas”.<br />

A la luz de estos testimonios<br />

es increíble<br />

imaginar que todavía<br />

existen estas bombas,<br />

69 años después de su<br />

primer uso. Los organizadores<br />

de este foro y<br />

la Conferencia Intergubernamental<br />

esperan<br />

que historias tan poderosas<br />

como ésta y las<br />

de los sobrevivientes<br />

de las bombas de prueba<br />

en el atolón de Bikini<br />

y en Kazajstán,<br />

darán un giro en la<br />

mesa de discusiones<br />

acerca de las armas<br />

nucleares, centrándose<br />

en sus impactos en los<br />

seres humanos y<br />

haciendo que sea un<br />

imperativo moral el<br />

desarmarlas tan pronto<br />

como sea humanamente<br />

posible.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!